Σύννεφα μεγάλου πολέμου

«Η Ουάσιγκτον δαιμονοποιεί τη Ρωσία με απαράδεκτα ψεύδη προετοιμάζοντας τους λαούς για πόλεμο κατά της Ρωσίας. Στη Δύση οι λαοί ζουν σε μια ψευδή πραγματικότητα που κατασκευάζεται από τις ηγεσίες τους. Το σύστημα έχει εγκλωβίσει την πλειοψηφία των ανθρώπων σε τέτοιο βαθμό που πλέον αποτελούν μέρος του και είναι εχθροί ακόμη και του εαυτού τους. Δεν μπορούν να αποσυνδεθούν, είναι τόσο εξοικειωμένοι, τόσο απελπισμένα εξαρτημένοι από το σύστημα που θα πολεμήσουν για να το προστατέψουν.» ( Πώλ Ρόμπερτς, υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ επί προεδρίας Ρήγκαν)

Αλλά και ο αμερικανός διαχειριστής κερδοσκοπικών κεφαλαίων Kyle Bass αναμένει «μαύρη κατάληξη» στην έκρηξη του παγκόσμιου χρέους και διατείνεται ότι: «Όλο αυτό θα τελειώσει με πόλεμο. Δεν ξέρω ποιος θα πολεμήσει με ποιόν, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα επόμενα χρόνια θα δούμε να ξεσπούν πόλεμοι και μάλιστα όχι μικροί». Ο Bass στηρίζει την πρόβλεψή του στο γεγονός ότι το χρέος της πιστωτικής αγοράς έχει ανέλθει στο πρωτοφανές ύψος του 340% του παγκόσμιου ΑΕΠ, επισημαίνοντας πως η ανθρωπότητα δεν είχε ζήσει ποτέ ειρηνικά στο παρελθόν με τέτοιο δυσβάσταχτο φορτίο. Ισχυρίζεται δε πως «ορισμένες κοινωνίες δεν θ’ αντέξουν τις πιέσεις τη στιγμή που τέτοιο χρέος τρισεκατομμυρίων δολαρίων θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί, επιφέροντας βαριές απώλειες σε εκατομμύρια επενδυτών». Οι άνθρωποι αυτοί δυστυχώς έχουν δίκιο, καθώς στα ίδια συμπεράσματα καταλήγει και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος που μελετά την παγκόσμια ιστορία και παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις, ιδιαίτερα μετά την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, δηλαδή τον διεθνισμό του κεφαλαίου.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ κι εξέλιξη του καπιταλισμού, το ίδιο το χρήμα αντί να εκφράζει την αξία των προϊόντων αποτελεί πλέον εμπόρευμα. Το χρήμα, μέσω του δανεισμού, γεννά χρήμα που έγινε πλέον αυτοσκοπός και υπέρτατη αρχή. Κι αυτή ακριβώς είναι η βαθύτερη ουσία του καπιταλισμού. Η αναπαραγωγή χρήματος μόνο με την ωφέλιμη χρήση άλλου χρήματος. Σε αντίθεση με το σοσιαλισμό που συνδέει το χρήμα μόνο με παραγωγικές διαδικασίες. Όταν όμως εμπορευματοποιείται το χρήμα, όταν δηλαδή γίνεται μέσο και στόχος παραγωγής, τότε εμπορευματοποιούνται τα πάντα, αρκεί να μπορούν να γεννήσουν χρήμα. Αυτού του είδους όμως εμπορευματική νοοτροπία συνεπάγεται την οριστική ισοπέδωση κάθε αξίας. Το φυσικό περιβάλλον, η εκπαίδευση, η υγεία, κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, μετατρέπονται σε αντικείμενα συναλλαγής, δηλαδή σε εμπορεύσιμα είδη. Η απληστία γιγαντώνεται μετατρεπόμενη σε επιχειρηματικό προσόν, τροφοδοτώντας την ανηθικότητα που γίνεται προϋπόθεση της άμετρης κερδοφορίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όλα οφείλουν να προσαρμόζονται στους απάνθρωπους νόμους του κεφαλαίου που οδηγούν στην εξαθλίωση των λαών, στον αφανισμό της φύσης, στον εκμαυλισμό των ανθρώπων. Σταδιακά, όλοι μετατρέπονται σε χαμηλόμισθους υπαλλήλους των πολυεθνικών, ώστε να εξαρτώνται απόλυτα απ’ αυτές. Κάθε μικρός αυτόνομος παραγωγός που ζει από την ατομική-οικογενειακή επιχείρηση αποτελεί παραφωνία στο περιβάλλον αυτό και αργά ή γρήγορα εξαφανίζεται. Έτσι έχουν αλωθεί σχεδόν τα πάντα από το μεγάλο κεφάλαιο.

ΣΗΜΕΡΑ, η παγκόσμια οικονομία εγκυμονεί νέα μεγαλύτερα κράχ, σύμφωνα με τις εκθέσεις διεθνών αναλυτών και οργανισμών. Αλλά η παγκόσμια χρηματιστηριακή αγορά απτόητη συνεχίζει να φουσκώνει τρελά χωρίς να αντλεί κεφάλαια όπως παλιότερα από τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά να προτιμάει την κερδοσκοπία των τίτλων χρέους. Έτσι κινείται σήμερα η παγκόσμια οικονομία. Οι χρηματαγορές έχουν διογκωθεί από την διεθνή χρηματιστική κερδοσκοπία σε επίπεδα πάνω από τα όρια αντοχής της λεγόμενης πραγματικής οικονομίας. Ωστόσο οι καπιταλιστές διεθνώς, το μόνο που επιδιώκουν είναι η μεγέθυνση του χρηματοπιστωτικού τους πλούτου. Έχουν αναγκάσει τις κυβερνήσεις των ανδρεικέλων τους ανά την υφήλιο, να εκθέτουν τις οικονομίες τους στις χρηματαγορές, οι οποίες μετά τους υποχρεώνουν να ακολουθούν πολιτικές εξαθλίωσης των λαών τους και καταστροφής των πραγματικών οικονομιών τους. Οι πολιτικές «ποσοτικής χαλάρωσης» που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ, η μετατροπή της Κίνας σε κύριο χώρο κερδοσκοπίας για την παγκόσμια οικονομία, η εκτίναξη του παγκόσμιου χρέους και η κεφαλαιοποίηση των χρηματιστηρίων απογείωσαν κυριολεκτικά τον ιδιωτικό πλούτο. Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει όσο πλούτο έχει το υπόλοιπο 99%. Οι οικονομικοί αναλυτές, παρατηρούν ότι το διεθνές εμπόριο, οι επενδύσεις κι ο ρυθμός ανόδου του παγκόσμιου ΑΕΠ είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα και αποφαίνονται ότι η υπερδιόγκωση των χρηματαγορών μπορεί μεν να συνδέεται με την άνοδο της αξίας των μεγάλων περιουσιών, αλλά αυτό δεν μπορεί να τροφοδοτήσει την επέκταση της παγκόσμιας οικονομίας. Κι έτσι η οικονομία της υφηλίου έχει εγκλωβιστεί σ’ ένα φαύλο κύκλο όπου οι μεγάλες περιουσίες γίνονται μεγαλύτερες μ’ έναν τρόπο όμως που φορτώνει χρέη σε χώρες και λαούς. Έχουν μετέλθει τα πιο επαχθή μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων (συμπίεση του κόστους εργασίας, ελαστικές εργασιακές σχέσεις κλπ) για να μπορέσουν τα τεράστια κεφάλαια που λιμνάζουν να τοποθετηθούν με προοπτική υψηλής κερδοφορίας. Διαπιστώθηκε όμως ότι αυτά τα μέτρα δεν αρκούν. Μόνο η καταστροφή ολόκληρων χωρών θα δώσει διέξοδο στη δίψα τους για πολλά και γρήγορα κέρδη. Κι αυτό γίνεται με πόλεμο. Μια χώρα που έχει ισοπεδωθεί από εμφύλιο σπαραγμό ή πόλεμο αποτελεί το ελκυστικότερο πεδίο επένδυσης ξένων κεφαλαίων, καθώς όσο μεγαλύτερη είναι η καταστροφή τόσο μεγαλύτερες επενδύσεις θα απαιτηθούν. Αυτό εκμεταλλεύτηκε η αμερικανική ολιγαρχία μετά τον πρώτο και πολύ περισσότερο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου παρέχοντας δάνεια με το «Σχέδιο Μάρσαλ», κυριολεκτικά θησαύρισε, βγήκε από την σοβαρή οικονομική κρίση κι έδεσε την Ευρώπη στο άρμα της μέχρι σήμερα. Διαπιστώσανε ότι η επένδυση στο θάνατο και στην καταστροφή που φέρνει ο πόλεμος, είναι περισσότερο κερδοφόρα από κάθε ειρηνική επένδυση, γι αυτό και καλλιεργούν ατμόσφαιρα πολεμικής υστερίας όταν η οικονομία τους πάει κατά διαόλου. Τώρα με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, υπάρχουν δυστυχώς οι προϋποθέσεις για ένα νέο Αρμαγεδώνα, καθώς οι ΗΠΑ φαίνεται να παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, αφού η οικονομία τους αγκομαχάει με το ετοιμόρροπο τοξικό δολάριο να δίνει πλαστή διατίμηση σε όλες τις αξίες, με τα κολοσσιαία χρέη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και με τζογαδόρικη αντίληψη για την οικονομία. Η Ευρωζώνη και η ΕΕ επίσης πνίγονται στα τεράστια χρέη, στην ανεργία και στην διαρκή λιτότητα χωρίς προοπτική διεξόδου. Ίσως λοιπόν το 2014 ο πόλεμος επιλεγεί σαν «λύση» με την οποία η Νέα Τάξη, αν επιβιώσει, θα επιχειρήσει να διασωθεί και να επανεκκινήσει την οικονομία της. Η αδυναμία τους όμως τους κάνει εξαιρετικά επικίνδυνους.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ είναι ο πιό αποτελεσματικός τρόπος γενικευμένης καταστροφής αξιών προκειμένου να συνεχίσει να αυξάνεται ο όγκος και η αξία των χρηματοπιστωτικών περιουσιών των καπιταλιστών. Αμερικανοί κι ευρωπαίοι οικονομολόγοι, επενδυτές και πολιτικοί τονίζουν ότι, στην εποχή μας δεν φτάνει μια αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ ακόμη και κατά 3% για να ανακάμψει το βάρβαρο σύστημα του καπιταλισμού. Πρέπει να ασκηθεί τέτοιας μορφής πίεση (πόλεμος), ώστε να θυσιαστούν εκατομμύρια άνθρωποι ίσως και ολόκληρες χώρες για να το διασώσουν. Η εφημερίδα «Νιού Γιόρκ Τάϊμς» σε πρόσφατο άρθρο της με τον ανατριχιαστικό τίτλο «Η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται παγκόσμιους πολέμους για να αναπτυχθεί», λέει ξεκάθαρα ότι: « Ή θα συμβιβαστούμε με μια αργή ανάπτυξη ή θα εφαρμοστεί ένα «σχέδιο» τύπου Β’ παγκόσμιου πολέμου, οι απώλειες του οποίου έφεραν στη συνέχεια μεγάλη ευημερία !!! » Πολλοί διεθνείς αστοί οικονομολόγοι συμφωνούν και αποδίδουν αυτήν την μακρά περίοδο χαμηλής οικονομικής ανάπτυξης στις αναπτυγμένες χώρες, κυρίως «στην παρατεταμένη περίοδο ειρήνης», ιδέα που προωθεί ο αστικός τύπος και οι διεθνείς κερδοσκόποι ώστε να συμφιλιωθεί ο κόσμος με την αναγκαιότητα του πολέμου. Έτσι, οι εγκληματικοί εγκέφαλοι της Δύσης κατέληξαν στο ότι η ειρηνική συμβίωση δεν «βοηθά» στην επίτευξη υψηλών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης, ούτε σε διέξοδο από την κρίση. Άρα ο πόλεμος είναι η μόνη διέξοδος για την κερδοφορία των μονοπωλίων τους. Γι αυτό είχαμε δεκάδες «μικρούς» πολέμους αμέσως μετά το τέλος του Β’ μεγάλου πολέμου, ενώ τώρα κυοφορείται νέος μεγάλος πόλεμος, με την «εκκαθάριση» της Β. Αφρικής και την συνεχιζόμενη επέμβαση αμερικανών, νατοϊκών (ΕΕ) και Ισραηλινών στη Συρία, Ιράκ, Παλαιστίνη, Κ. Αφρική και στην Ουκρανία, είτε άμεσα με το σιωνιστικό Ισραήλ να ασκείται στη γενοκτονία της Γάζας, είτε έμμεσα με μισθοφόρους τζιχαντιστές και νεοναζιστές στις άλλες χώρες, κυρίως στην Συρία, Ιράκ και Ουκρανία. Η συστηματική όξυνση λοιπόν της διεθνούς κατάστασης που παρακολουθούμε, γίνεται ακριβώς στα πλαίσια της προετοιμασίας για ένα μεγάλο πόλεμο κατά της Ρωσίας, ή για ένα παρατεταμένο εμφύλιο στην Ουκρανία που θα καταστρέψει τη χώρα και θα αποτελεί μόνιμη πληγή στα πλευρά της Ρωσίας. Κι αυτό διότι η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία και την Κίνα δημιούργησε τεράστιους επίφοβους ανταγωνιστές των Δυτικών αρπακτικών. Όχι μόνο μεγάλα κομμάτια των αγορών και του παγκόσμιου πλούτου περνάνε στα χέρια των ολιγαρχών των νέων αυτών δυνάμεων αλλά και οι ίδιες αυτές χώρες –κύρια η Ρωσία- κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου ορυκτού και ενεργειακού πλούτου. Μαζί δε με την Ινδία και την Βραζιλία συγκεντρώνουν το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού. Ιστορικά δε, είναι διαπιστωμένο ότι οι μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, κάτω από υποκριτικά χαμόγελα συνεργασίας και φιλίας, πάντα ανέπτυσσαν σχέδια οικονομικού πολέμου ενάντια σε άλλες ανταγωνίστριές τους με στόχο την εξασθένηση ή και την καταστροφή τους.

ΣΗΜΕΡΑ, το παγκόσμιο εμπόριο περνάει μέσα από δίκτυο λίγων γιγάντιων τραπεζών (αμερικανικών κυρίως), στο οποίο έτσι συλλέγονται οι απαραίτητες πληροφορίες που επιτρέπουν την ανακάλυψη των στρατηγικών αδυναμιών των αντιπάλων. Αυτό συμβαίνει σήμερα με τη Ρωσία όπου το μισό περίπου του εμπορίου της περνάει μέσα από λίγες αμερικανικές και αγγλικές τράπεζες. Οι (οικονομικές) κυρώσεις, λόγω Ουκρανίας, διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς η Ρωσία να μπορεί να επιβάλει αντίστοιχες κυρώσεις σε δυτικά συμφέροντα, καθώς δεν διαθέτει κανέναν πλανητικής εμβέλειας οικονομικό οργανισμό που να μπορεί να επιβάλλει ανάλογα μέτρα. Γι αυτό και πρόσφατα οι πέντε θιγόμενες από την δυτική απληστία κι επιθετικότητα χώρες BRICS, αποφάσισαν την ίδρυση δικών τους χρηματοπιστωτικών οργανισμών ώστε να απεμπλακούν από την καταστροφική δυτική (αμερικανική) εξάρτηση, κυρίως από τη χρήση του δολαρίου. Ίσως μετά απ’ αυτά, η νεοκαπιταλιστική ηγεσία της Ρωσίας να αντιλήφθηκε το τι σημαίνει εναγκαλισμός κι εμπλοκή με το χρηματοπιστωτικό σύστημα των αδίστακτων καπιταλιστών δολοφόνων της Δύσης. Τι σημαίνει ξεπούλημα μεγάλου μέρους της δημόσιας περιουσίας στα δυτικά και ντόπια αρπακτικά. Να κατάλαβε το τερατώδες πλανητικό έγκλημα της διάλυσης του σοσιαλιστικού κράτους της ΕΣΣΔ, στο οποίο συνέπραξε, πριν 25 χρόνια. Να συνειδητοποίησε το μέγεθος της απειλής, που μπορεί να προκύψει για την ακεραιότητα της χώρας τους, από μια χοντρή προβοκάτσια (όπως η κατάρριψη του Μαλαισιανού Μπόϊνγκ), που όπως όλα δείχνουν, σχεδιάστηκε από αμερικανούς και εκτελέστηκε από τους νεοναζί του Κιέβου για να στρέψει τη διεθνή κοινή γνώμη κατά της Ρωσίας. Θα δικαιολογηθούν έτσι πράξεις τιμωρίας των «κακών» ρώσων ακόμη και στρατιωτική επίθεση εναντίον τους, πέραν της οικονομικής που ήδη γίνεται. Ανάλογη προβοκάτσια είχαμε άλλωστε και με τα χημικά της Συρίας για να δικαιολογηθεί νατοϊκή επέμβαση εναντίον της. Πρέπει να έχει καταλάβει η Μόσχα, ότι στις εγκληματικές οικονομικές και πολιτικές ηγεσίες τις Δύσης δεν χρειάζονται πραγματικές απειλές για να αντιδράσουν. Τις απειλές τις κατασκευάζουν, όποτε απαιτούν τα συμφέροντά τους, συνήθως με «τρομοκρατικές» οργανώσεις στυλ Αλ Κάϊντα, ή με πρωτόγνωρες δολοφονικές προβοκάτσιες που ακολουθούνται -«δικαιολογημένα»- με πολέμους για την αποκατάσταση της «δημοκρατίας», της «ελευθερίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Δηλαδή για την αποκατάσταση της κυριαρχίας των δυτικών μονοπωλίων και συμφερόντων παντού. Να γιατί οι λαοί πρέπει να θεωρούν τον καπιταλισμό ως την μοναδική αιτία των συμφορών τους. Ως τον μεγαλύτερο εχθρό τους. Στο νέο έγκλημα που σχεδιάστηκε από τις ΗΠΑ και εκτελείται σε βάρος όλης της ανθρωπότητας, η άθλια, υποτελής, ανεγκέφαλη Σαμαροβενιζελική κλίκα δήλωσε πρώτη παρόν στο πλευρό των αμερικανών κι ευρωπαίων γκάνγκστερ. Είναι στο χέρι του λαού μας λοιπόν και των λαών της Ευρώπης να ανατρέψουν πάση θυσία τέτοιες εγκληματικές κυβερνήσεις και να παλέψουν συστηματικά για το γκρέμισμα του σάπιου, δολοφονικού συστήματος που αυτές υπηρετούν.

Κ. Α. Αποστολόπουλος

Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης