Γιατί με τη Λαϊκή Συσπείρωση

Η δραματική κατάσταση στην οποία περιήλθαν οι δήμοι με την εφαρμογή του Καλλικράτη, που αποτέλεσε τον βασικότερο μηχανισμό υλοποίησης των πολιτικών του μνημονίου, θέτει επιτακτικά το ζήτημα της πολιτικής ανατροπής στους δήμους και στις περιφέρειες. Το να φύγουν οι διαχειριστές της λιτότητας από τους δήμους αποτελεί άμεση ανάγκη για την κοινωνία καθώς, μετά τον εγκλωβισμό της χώρας στην Ευρωένωση, οι δήμοι αποτέλεσαν και αποτελούν άντρα διαπλοκής και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος προς όφελος ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων.

Λειτουργία των δήμων

Αλλά η εκδίωξή τους δεν πρέπει να γίνει από άχρωμες παραταξιακές συνεργασίες ψευτοανεξάρτητων κομματικών γυρολόγων, καθώς αυτοί είναι πολύ πιο πρόθυμοι να υποταχθούν στις ευρωπαϊκές οδηγίες συνεργασίας με το μεγάλο κεφάλαιο και σε βάρος του λαού. Είναι αυτοί που ενώ λένε ότι είναι «ακομμάτιστοι», υποστηρίζουν την πολιτική των κομμάτων από τα οποία προέρχονται και τους στηρίζουν. Κι αν εκλεγούν, τα μεγάλα deals δεν θα κλίνονται από επίσημους κομματικούς μεσολαβητές αλλά από αυτούς τους ίδιους, καθώς αυτή είναι η επιθυμία των γερμανών υποστηρικτών τους. Οι «ανεξάρτητοι» θα συναλλάσσονται απ’ ευθείας με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους εργολάβους υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας και της γρήγορης υλοποίησης των έργων. Αποστασιοποιούνται από τα κόμματά τους γιατί βλέπουν ότι το αντίθετο έχει κόστος. Ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στα κόμματα που είχε στηρίξει και τόσο ξεδιάντροπα τον εξαπάτησαν, αλλά δυστυχώς πέφτει στις παγίδες των «ανεξάρτητων», των «άφθαρτων» των «νέων» κ.λπ, που τον επανατοποθετεί στις ίδιες ράγες. Τα πράγματα για τους δήμους σήμερα, είναι τελείως διαφορετικά από ό,τι πριν μια δεκαετία, καθώς η παραμικρή τοπική διεκδίκηση προσκρούει πάνω στις επιταγές του μνημονίου, του Καλλικράτη και του Παρατηρητηρίου. Ο Καλλικράτης, μέχρι στιγμής, είναι επιτυχημένη συνολική βίαιη προσαρμογή των πάντων στο άγριο καπιταλιστικό περιβάλλον της Ευρωζώνης. Η σημασία της τοπικής διοίκησης στο «δέσιμο» της χώρας είναι τέτοια, που οι Ράϊχενμπαχ και Φούχτελ βρίσκονται διαρκώς σε ανοιχτή γραμμή με τον υπουργό εσωτερικών και τον πρόεδρο της ΚΕΔΕ, προκειμένου να προχωρήσουν οι «μεταρρυθμίσεις» στους ΟΤΑ και να ικανοποιηθούν κυρίως τα γερμανικά συμφέροντα που εκπροσωπούν. Οι γερμανοί τους βοηθάνε με τεχνογνωσία στην ιδιωτικοποίηση όλων των υπηρεσιών και λειτουργιών που έχουν σχέση με την καθημερινότητα και αφορούν τη ζωή των δημοτών που τελικά θα καταντήσει υπόθεση κάποιων επιχειρηματιών. Άλλωστε, η δραστική περικοπή των κρατικών επιχορηγήσεων προς τους δήμους έγινε γι αυτόν ακριβώς το λόγο. Οι δήμοι να μη μπορούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και να παραδίδουν τις κοινωνικές τους επιχειρήσεις σε ιδιώτες, απολύοντας παράλληλα τους υπαλλήλους τους, με συνέπεια την εκτίναξη της ανεργίας και του κόστους των προσφερόμενων υπηρεσιών προς τους δημότες. Αυτός είναι ο δήμος του μέλλοντος που προωθούν. Ένα σύνολο ιδιωτικών επιχειρήσεων που θα εκμεταλλεύονται τις έτοιμες εγκαταστάσεις, τις δομές κι εξοπλισμό των δήμων, θα λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τις αποφάσεις των Δ.Σ των οποίων ο ρόλος θα καταντήσει διακοσμητικός. Οι σημερινοί δήμοι λειτουργούν πλέον σαν «φορείς των πολιτικών της γενικής κυβέρνησης». Τέρμα λοιπόν τα παραμύθια περί αυτοδιοίκησης και αυτοτέλειας. Είναι ιμάντες μεταφοράς της αντιλαϊκης πολιτικής ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στην οποία όμως συνεισφέρουν ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ. Στους δήμους, όλες αυτές οι δυνάμεις υιοθέτησαν ουσιαστικά χωρίς αντίδραση τις εντολές της Ευρωένωσης για την ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων σε όλους τους τομείς. Η μαύρη εργασία, η δίμηνη, η πεντάμηνη, η οκτάμηνη απασχόληση, πλέον κυριαρχούν. Η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου μέσω αυτών των μορφών εργασίας, δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία μας. Επειδή δε οι μνημονιακές πολιτικές έχουν καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγικής βάσης της χώρας και οι παραμένοντες επιχειρηματίες και τραπεζίτες μεταφέρουν τα κέρδη τους απ’ ευθείας σε οφσόρ του εξωτερικού, ρευστότητα στη χώρα προσφέρουν μόνο το ΕΣΠΑ και τα λεγόμενα ευρωπαϊκά προγράμματα. Αλλά εκεί ακριβώς γίνεται το μεγάλο φαγοπότι. Ο νόμος για τη διαχείριση του ΕΣΠΑ αποτελεί μνημείο πολυπλοκότητας, σπατάλης πόρων, γραφειοκρατίας κι αδιαφάνειας. Δεν υπάρχει καμία σοβαρή ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Χρησιμοποιείται βάσει κομματικών συμφερόντων και μόνο. Τώρα δε, οι γερμανοί μετατρέπουν τα κεφάλαια του ΕΣΠΑ σε «πακέτα βοήθειας», που σημαίνει ότι τα κεφάλαια αυτά τίθενται υπό πλήρη γερμανικό έλεγχο και συνεπώς δεν μπορούν να λογίζονται πλέον σαν πόροι ελεύθεροι προς χρήση. Το ΕΣΠΑ είναι δεσμευμένο και ελεγχόμενο. Δεν είναι αναπτυξιακό όπλο. Θα διαψευστούν όσοι πιστεύουν το αντίθετο. Η χρηματοδότηση της υποτιθέμενης ανάπτυξης ήδη κατευθύνεται προς τα κει που θέλουν οι γερμανοί. Τα περιώνυμα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι άνευ περιεχομένου και αμφίβολης προοπτικής εκτέλεσης. Άλλωστε, μετά την εξαγγελία τους, αναλαμβάνουν την υλοποίησή τους εταιρίες «βιτρίνες» που έχουν διασυνδέσεις με άλλες αντίστοιχες σε κράτη της ΕΕ, οι οποίες συμμετέχουν σε ένα τεράστιο δίκτυο ροκανίσματος κοινοτικών κονδυλίων χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα. Αν ήξερε ο κόσμος τι βρωμιά κρύβεται πίσω από τη διαχείριση του ΕΣΠΑ και των ποικιλώνυμων ευρωπαϊκών προγραμμάτων δεν θα έμμενε τόσο αδρανής, θα τους πετσόκοβε. Από την άλλη, οι δήμαρχοι συνωστίζονται έξω από γραφεία βουλευτών και υπουργών, με ολοκληρωμένες μελέτες έργων στα χέρια τους, εκλιπαρώντας για ένταξη στο ΕΣΠΑ ή σε κάποιο Πρόγραμμα. Είναι φυσικό τα «κολητάρια» να προηγούνται στις εντάξεις. Ιεράρχηση δεν υπάρχει, ούτε γενικότερος σχεδιασμός. Αυτός είναι ο τρόπος που ξεκινούν σήμερα τα έργα στους δήμους και στις περιφέρειες. Τα σκάνδαλα και η λεηλασία όμως συνεχίζονται και μετά την έναρξη του όποιου έργου, καθώς οι υπερτιμολογήσεις, τα εικονικά τιμολόγια, οι κατατμήσεις των έργων και οι ύποπτα μεγάλες εκπτώσεις των εργολάβων πολλαπλασιάζουν τα κόστη των έργων μεγεθύνοντας έτσι το δημόσιο χρέος αλλά και το καθεστώς διαφθοράς που κυριαρχεί και παραλύει τη χώρα.

Τι προσδοκά η Λαϊκή Συσπείρωση

Αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα η «Λαϊκή Συσπείρωση» και το ΚΚΕ προσπαθούν να φρενάρουν και να ανατρέψουν. Στο δήμο Μεσσήνης είμαστε πέντε υποψήφιοι, αλλά οι τέσσερις όντας προσηλωμένοι στην «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας, ούτε γνωρίζουν ούτε έχουν καμία διάθεση να διαφοροποιηθούν από τις εντελλόμενες μνημονιακές πολιτικές. Συνεπώς αν εκλεγεί κάποιος από τους τέσσερις, θα ακολουθήσει την πεπατημένη στη διαχείριση των δημοτικών ζητημάτων. Τρανή απόδειξη τα όσα θλιβερά συνέβησαν μετά την αποχώρηση του Ν. Τζώρτζη, όπου όλοι οι σύμβουλοι της, αντιπολιτευόμενης υποτίθεται, παράταξής του προσχώρησαν, χωρίς ίχνος ντροπής, στον νυν δήμαρχο και στις άλλες δύο μνημονιακές παρατάξεις (Σαμπαζιώτη και Τσώνη). Αντίθετα, εμείς επιδιώκουμε να μετατρέψουμε τους δήμους σε φορείς δημοκρατικής εξουσίας με ισχυρή λαϊκή συμμετοχή και έλεγχο, που θα αποτελέσουν βασικά στηρίγματα του χειμαζόμενου λαού και φορείς παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της χώρας. Στο δήμο μας, ανάμεσα στις προτεραιότητές μας, είναι η ουσιαστική στήριξη των μικρών και μεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων για τη δημιουργία καθετοποιημένων συνεταιρισμών, καθώς είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαγούν από την εκμετάλλευση των μεσαζόντων κι εμπόρων, ενώ παράλληλα θα αποφύγουν το ξεκλήρισμα που τους ετοιμάζει η Ευρωένωση μέσω της ΚΑΠ. Η μείωση των δημοτικών φόρων και τελών στους επαγγελματίες είναι απαραίτητο μέτρο για την επιβίωσή τους ενώ ταυτόχρονα θα υπάρξει αύξηση για τράπεζες και σουπερμάρκετ. Τα σκουπίδια είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για ν’ αφεθούν στα χέρια μεγαλοεργολάβων ληστών. Η οικολογική διαχείρισή τους απαιτεί την κατασκευή μικρών σχετικά μονάδων στη πρωτεύουσα κάθε νομού όπου, αφού θα προηγείται διαλογή στην πηγή, θα μεταφέρονται σε μονάδες ανακύκλωσης και κομποστοποίησης που απαιτούν και αρκετές θέσεις εργασίας. Η αντιπλημμυρική προστασία δεν έτυχε της προσοχής των μέχρι τώρα δημάρχων, με συνέπεια τις τεράστιες φετινές καταστροφές. Η διαμόρφωση ευνοϊκού κλίματος για την δημιουργία μικρών τουριστικών μονάδων, η ενίσχυση του αθλητισμού, του πολιτισμού, της αρχαίας Μεσσήνης είναι μέσα στις προτεραιότητες μια λαϊκής δημοτικής αρχής, όπως και η απαίτησή μας για μόνιμο προσωπικό που θα καλύπτει τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του δήμου. Τέλος λόγοι δικαιοσύνης επιβάλλουν αναλογική επίδειξη ενδιαφέροντος για όλους τους πρώην καποδιστριακούς δήμους του Καλλικρατικού δήμου κι όχι επιλεκτικές προτιμήσεις. Δεν είμαστε λοιπόν «όλοι ίδιοι». Πιστεύουμε ότι οι δήμοι μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη κινητοποίηση των λαϊκών δυνάμεων, ώστε να παρεμποδιστεί η συνεχιζόμενη λεηλασία της πατρίδας μας και η φτωχοποίηση του λαού της. Να μην αφήσουμε τη δημόσια υγεία και παιδεία, τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, να πέσουν στα χέρια ιδιωτών απατεώνων. Να προστατέψουμε τη δημοτική περιουσία από τα νύχια του ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή των δανειστών της ΕΕ και του ΔΝΤ. Να αγωνιστούμε για το δικαίωμα στην εργασία κι όχι στην ψευτοαπασχόληση. Όσοι παραμένουν απλοί θεατές στο ληστρικό τσουνάμι που σαρώνει τη χώρα, είναι εξ’ ίσου υπεύθυνοι. Σε τοπικό δε επίπεδο να βοηθήσουμε στη συγκρότηση ενός ισχυρού κινήματος που θα κινηθεί αποφασιστικά προς την κατεύθυνση ριζικής αλλαγής στη πορεία της χώρας. Μιας πορείας με τις λαϊκές δυνάμεις στην εξουσία, που δεν θα αναγνωρίσουμε το χιλιοπληρωμένο από το λαό χρέος, θα αποδεσμευτούμε από τις εγκληματικές οργανώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και θα κοινωνικοποιήσουμε όλες τις μεγάλες δημόσιες κα ιδιωτικές επιχειρήσεις, ώστε να λειτουργούν προς όφελος του λαού κι όχι των τραπεζικών και των επιχειρηματικών ομίλων. Τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, με το μακρόχρονο μνημονιακό καθεστώς, κατάφεραν να διαμορφώσουν μια κατακερματισμένη κοινωνία. Ο κοινωνικός αυτοματισμό έγινε το βασικό τους όπλο. Θεσμοθετώντας τις διαφορετικές εργασιακές σχέσεις στην ίδια επιχείρηση, χρησιμοποιώντας την απειλή της απόλυσης και με τις υποταγμένες στους επιχειρηματίες και κυβερνητικούς σαλτιμπάγκους, ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ, έδωσαν ισχυρό χτύπημα στον συνδικαλισμό που εκφυλίστηκε και υπέστη δραματική υποχώρηση. Από την άλλη, η ευρύτατη εισαγωγή εξατομικευμένων εργασιακών σχέσεων, η διάδοση της αυταπασχόλησης, των απασχολήσιμων, των ωφελούμενων, οδήγησε μεγάλα στρώματα των εργαζομένων να χάσουν την αίσθηση του συλλογικού και της οργανωμένης δράσης. Η έννοια του κοινού συμφέροντος χάθηκε. Ανεμπόδιστα, προωθούν με σύστημα κι επιμονή τους εξατομικευμένους «ενεργούς πολίτες» των ποικιλώνυμων ΜΚΟ και των συνεταιριστικών επιχειρήσεων. Φροντίζουν με κάθε τρόπο να μετατρέψουν τον λαό σε ένα συνονθύλευμα «επιχειρηματιών» που ζουν από την αγοραπωλησία της δουλειάς τους και δουλεύουν μόνο για τον εαυτό τους. Μαθαίνουν τον κόσμο να ζει χωρίς να διεκδικεί, χωρίς να κερδίζει, χωρίς να διασφαλίζει το μέλλον του και των παιδιών του. Τεράστιες λαϊκές μάζες συμφιλιώνονται με την ανεργία, τις δουλειές του ποδαριού, την ψιλοαπασχόληση, τα ασήμαντα μεροκάματα, την αυθαιρεσία του εργοδότη, την διαφθορά, την έλλειψη ασφάλισης. Το σκόπιμα άθλιο σύστημα παιδείας που έχουν δημιουργήσει, εργάζεται γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Παράγει μαζικά αμόρφωτα, λειτουργικά αναλφάβητα, υποταγμένα πλήθη νέων ανθρώπων έτοιμα για την ικανοποίηση των αναγκών της αγοράς. Επιτέλους, η κοινωνία πρέπει να αφυπνιστεί να σταματήσουμε την καταστροφή που συντελείται. Κι αυτό θα γίνει μόνο με την ενεργή συμμετοχή των λαϊκών μαζών στα κοινά. Οι επικείμενες εκλογές είναι η ευκαιρία για τα λαϊκά στρώματα να δώσουν ισχυρό χτύπημα στις ευρωενωσιακές πολιτικές που είναι η ρίζα όλων των προβλημάτων. Διαψεύστε τις στημένες δημοσκοπήσεις, ψηφίζοντας μαζικά «Λαϊκή Συσπείρωση» για δήμους και περιφέρειες, ΚΚΕ για ευρωεκλογές.

Κ. Α. Αποστολόπουλος

Υποψήφιος δήμαρχος Μεσσήνης

Εξαρτημένοι ανεξάρτητοι

Είναι το φρούτο που ωριμάζει λίγο πριν από δημοτικές συνήθως εκλογές και σαπίζει αμέσως μετά τη διενέργειά τους. Είναι αυτό το συνονθύλευμα καιροσκόπων και προσωρινών δραπετών του πρώην δικομματισμού που προσπαθούν να αποποιηθούν των βαρύτατων ευθυνών τους, εμβαπτιζόμενοι στην κολυμπήθρα της «ανεξαρτησίας». Τρέμουν την πολιτική τους εξαφάνιση και παίζουν το τελευταίο τους χαρτί ποντάροντας στο απολιτίκ μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων που ψηφίζουν παρορμητικά – συναισθηματικά χωρίς πολιτικά κριτήρια διότι δυστυχώς ακολουθούν την επικρατούσα άποψη ότι οι δημοτικές εκλογές δεν έχουν σχέση με κόμματα και πολιτική. Αποτελούν το χειρότερο είδος πολιτικών γυρολόγων και απατεώνων που πουλάνε τις ψήφους εκείνων που παγίδεψαν σ’ όποιον μετεκλογικά τους τάξει τα περισσότερα. Είναι το πιο επικίνδυνο μπουλούκι περιπλανώμενων πολιτικών διότι η μετεκλογική επιλογή τους επηρεάζει σημαντικά το πολιτικό-παραταξιακό σκηνικό σε επίπεδο δήμων και περιφερειών. Αποτελούν ομάδα από όψιμους «ανανήψαντες» της ΝΔ, τα ΠΑΣΟΚικά υπολείμματα και τα απολειφάδια της ΔΗΜΑΡ, που προσπαθούν μάταια να απεκδυθούν της μνημονιακής τους πέτσας και να ενδυθούν «αντάρτικα» χιτώνια. Στηρίζουν την κυβέρνηση, «για το καλό της πατρίδας» βέβαια, αλλά…. καταγγέλλουν τις αποφάσεις της. Όλοι τους διαθέτουν περίσσευμα «ευαισθησίας», που υπόσχονται να το ξοδέψουν στη στήριξη κοινωνικών παντοπωλείων, φαρμακείων, ιατρείων, συσσιτίων και κοινωνικών ουρών χιλιάδων ταπεινωμένων, που δημιούργησαν οι πολιτικές των κυβερνήσεων που ακόμα στηρίζουν, αλλά υποκριτικά επικρίνουν τα αποτελέσματά τους. Υπερασπίζονται την πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης για το ξεπούλημα της χώρας, την δωρεάν παραχώρηση σε ιδιώτες των πιο σημαντικών υπηρεσιών των δήμων, αλλά κατά τα άλλα κόπτονται για την σωτηρία των τόπων τους και των δήμων. Από ποιους άραγε; Προφανώς από τους εργαζόμενους, καθώς αυτοί αποτελούν τους πραγματικούς εχθρούς ευρωπαϊκού και ντόπιου κεφαλαίου. Πριν λίγες μέρες, ο ανεκδιήγητος Στουρνάρας κάλεσε επίσημα τα γερμανικά αφεντικά του να υποστηρίξουν τον προεκλογικό αγώνα των υποψηφίων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για να μην «πάρουν το πάνω χέρι οι ακραίες δυνάμεις». Ομολόγησε έτσι τούς φόβους του για την επερχόμενη ήττα στις επικείμενες εκλογές από τη μια, κι από την άλλη θα τους υπενθύμισε ότι αν δεν «πάρουν» τους δήμους οι δικοί τους άνθρωποι, θα χαθούν τα ανταλλάγματα που έχει αποσπάσει ο κοκκινοτρίχης εκπρόσωπος του γερμανικού κεφαλαίου Φούχτελ από τους πρασινογάλαζους δημάρχους και περιφερειάρχες. Μήπως κάποιος «ανεξάρτητος» καταδίκασε αυτή την κίνηση του Στουρνάρα; Όχι βέβαια. Η βοήθεια είναι βέβαιο ότι θα δοθεί γιατί τώρα που προσπαθούν να φτιασιδώσουν το πρόσωπο της πραγματικά εγκληματικής οργάνωσης της Ευρωένωσης, εκμεταλλευόμενοι τα στημένα, από τις μυστικές τους υπηρεσίες γεγονότα της Ουκρανίας, έχουν ανάγκη και από κάποια νίκη που δεν θα αποκτηθεί με γκανγκστερικό τρόπο όπως στην Ουκρανία. Το αποτέλεσμα των επικείμενων δημοτικών κι ευρωεκλογών θα έχει καταλυτική σημασία για το μέλλον της χώρας και του λαού της. Αυτές δεν είναι συνηθισμένες εκλογές αλλαγής σκυτάλης ανάμεσα στους πρασινογάλαζους επιβήτορες της εξουσίας. Είναι εκλογές ζωής ή θανάτου για τη χώρα και το λαό της. Η επικράτηση των ευρωλάγνων δυνάμεων θα σημάνει το τέλος μας. Την απαρχή ενός μεσαίωνα απρόβλεπτης διάρκειας. Μεγαλύτερη λοιπόν αποφασιστικότητα, προσεκτικά οργανωμένη πάλη μαζί με τις δυνάμεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και του ΚΚΕ, εγκατάλειψη της απάθειας και του πεσιμισμού, ενεργή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, είναι οι προϋποθέσεις για τη νίκη των λαϊκών δυνάμεων, για την επιστροφή των δήμων και της πατρίδας μας στα χέρια του λαού. Να ξεχαστούν τα «είναι καλό παιδί και με βοήθησε ή θα με βοηθήσει», ή «είναι από δω, θα βοηθήσει τον τόπο του», ή «αυτός φταίει για τα μνημόνια;» Γιατί όλα αυτά τα «καλά παιδιά» τα προσηλωμένα στην Ευρωένωση, έφεραν τη χώρα μας στη σημερινή της κατάντια. Μην τους ξαναδώσετε δύναμη να κάνουν πάλι τα ίδια. Αυτά τα μασκαρεμένα κομματόσκυλα της πολιτικής μας ζωής, οι άνθρωποι των μικρών και μεγάλων εργολάβων, να μην βρουν ούτε την ψήφο τους μέσα στις αυριανές κάλπες. Διαφορετικά, αν νικήσουν, μην περιμένετε ν’ αγωνιστούν για σας, θα είναι πολύ κουρασμένοι από τη μάχη της «ανεξαρτησίας».

Κ. Α. Αποστολόπουλος

 Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

Επανάληψη της ιστορίας;

Η Ελλάδα το 1919 ήταν μέλος της Αντάντ, μια στρατιωτική συμμαχία την οποία είχαν κατασκευάσει η Γαλλία με την Αγγλία και στην οποία συμμετείχε και η τσαρική Ρωσία μέχρι την Επανάσταση του Οκτώβρη το 1917, ενώ οι ΗΠΑ μπήκαν στο τέλος του 1918. Αντίπαλοί τους ήταν οι Γερμανία, Αυστρουγγαρία, Τουρκία, Βουλγαρία. Οι καπιταλιστικές οικονομίες της εποχής βρίσκονταν πάλι σε κρίση και η διέξοδος ήταν, ως συνήθως, ο πόλεμος. Ο 1ος Παγκόσμιος πόλεμος (1914 - 1918) μεταξύ των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων της εποχής, έγινε γιατί οι κεφαλαιοκράτες της κάθε μιας διεκδικούσαν μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου πλούτου για τον εαυτό τους, όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα. Η επανάσταση στη Ρωσία τους χάλασε τα σχέδια. Γκρέμισε τον καπιταλισμό σε ένα βασικό παίκτη του παγκόσμιου εκμεταλλευτικού συστήματος, έφερε τρομερή αναστάτωση και απώλειες στις αγορές, ενώ παράλληλα έδειχνε την διέξοδο στους λαούς της οικουμένης ότι υπάρχει ένα άλλο είδος κοινωνίας που δεν κυριαρχούν το χρήμα κι ο κτηνώδης ανταγωνισμός, αλλά η ανθρωπιά κι η αλληλεγγύη. Βάλθηκαν λοιπόν να την εξοντώσουν χρηματοδοτώντας αρχικά έναν αιματηρό εμφύλιο που επειδή δεν τους «έβγαινε» αποφάσισαν και στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία στα τέλη του 1919. Με πρόσχημα την μη αναγνώριση από τον Λένιν, των δανείων που είχε συνάψει η τσαρική κυβέρνηση, οι αγγλογάλλοι αποβίβασαν 70.000 στρατό στην Κριμαία, εκ των οποίων 23.500 ήταν δυστυχώς Έλληνες στρατιώτες. Ο Ελ. Βενιζέλος, λακές τότε των Γάλλων, έστειλε στην Κριμαία το εκστρατευτικό αυτό σώμα, ώστε υπό τις διαταγές κατωτέρων γάλλων αξιωματικών, να «καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων». Στην ουσία όμως γιατί δεν εξυπηρετούνταν τα γαλλικά κυρίως τραπεζικά συμφέροντα. Πίστεψε βλακωδώς στις υποσχέσεις της Αντάντ ότι θα τον στηρίξουν στην διεκδίκηση εθνικών συμφερόντων. Ο Νικόλαος Πλαστήρας, εκ των ηγετών του εκστρατευτικού σώματος, νόμιζε ότι η Ελλάδα θα αποκόμιζε πολλά οφέλη αν συμμετείχε στην τυχοδιωκτική επιχείρηση που οργάνωσαν οι αγγλογάλλοι τραπεζίτες. Ο ανεγκέφαλος καραβανάς διατυμπάνιζε ότι ο «δρόμος μας προς την Θράκη και την Μικρά Ασία περνάει από τη Ρωσία». Το αποτέλεσμα όμως είναι γνωστό. Μέσα σε πέντε μήνες οι Μπολσεβίκοι τους διέλυσαν και έτρεψαν σε φυγή τα αγγλογαλλικά παράσιτα μαζί με τους συμμάχους τους έλληνες. Όταν ήρθε η στιγμή (Αυγ. 1922- Αφιόν Καραχισάρ- Σμύρνη) να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις προς το Βενιζέλο, η μεν Αντάντ – λόγω των συγκρουόμενων συμφερόντων μεταξύ των μελών της- εγκατέλειψε τον ελληνικό στρατό στο έλεος των τούρκων, οι δε μπολσεβίκοι βοήθησαν τον Κεμάλ να συντρίψει εκείνους που τους πολέμησαν στην Κριμαία. Διότι διέβλεπαν ότι η νέα Τουρκία θα αποτελέσει ανάχωμα στην αγγλική επιθετικότητα εναντίον τους. Οι αστικές πολιτικές ηγεσίες στην Ελλάδα, υποταγμένες κι εξαρτώμενες ανέκαθεν από το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, δεν μπόρεσαν ποτέ να ασκήσουν έστω και στοιχειωδώς κάποια εθνική ή φιλολαϊκή πολιτική. Μετά δε τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με την βοήθεια των εδώ ανδρεικέλων τους, έσυραν την Ελλάδα σε όλες τις στρατιωτικές και οικονομικές οργανώσεις που συγκρότησαν για «την αντιμετώπιση του κομμουνισμού», τον έλεγχο και την καταλήστευση του πλανήτη. Η Ελλάδα συμμετείχε και συμμετέχει σ’ όλες τις εγκληματικές-τυχοδιωκτικές ενέργειες των ΝΑΤΟ και ΕΕ σε βάρος γειτονικών και μακρινών λαών. Ωστόσο όλες οι υποσχέσεις στήριξης στους έλληνες υποτακτικούς τους, από τις δύο αυτές συμμορίες του ιμπεριαλισμού, αθετήθηκαν. Αντίθετα, το μόνο που πραγματώθηκε για τους ιμπεριαλιστές επικυρίαρχους της χώρας μας, είναι η εμπέδωση της σιγουριάς τους για το «ναι σε όλα» του γλοιώδους αστικού πολιτικού προσωπικού που έχουν εγκαταστήσει για δεκαετίες στη χώρα και προωθεί παντού τα συμφέροντά τους. Με τη νέα βαθειά κρίση που μαστίζει πάλι τον καπιταλισμό ετοιμάζονται για μεγάλο πόλεμο ασκούμενοι σε μια σειρά περιφερειακούς. Τώρα χτυπάνε ταυτόχρονα σε τέσσερα μέτωπα: Συρία, Ουκρανία, Βενεζουέλα και κεντρική Αφρική. Η εθελόδουλη Σαμαροβενιζελική κυβέρνηση, μέσω του πλέον μισητού πολιτικού της χώρας- του υπέρβαρου υπουργού εξωτερικών - δήλωσε πρώτη συμμετοχή στην αντισυριακή εκστρατεία, που ευτυχώς απέτρεψε η σθεναρή στάση της Ρωσίας. Ο ίδιος οσφυοκάμπτης εστάλη και στην Ουκρανία να στηρίξει τον νέο φυρερίσκο του Κιέβου και τη συμμορία του. Οι ευρωτραπεζίτες τον εξέθεσαν, διατάζοντάς τον να στρώσει και το δρόμο για την επέλαση του ΔΝΤ στην πολύπαθη χώρα. Ο ξεδιάντροπος «σωτήρας» της Ελλάδας, πήγε να προσφέρει κι εκεί τις βρώμικες υπηρεσίες του, παρέχοντας «τεχνογνωσία» για τα προγράμματα του ΔΝΤ που ετοιμάζεται να αποδεχτεί η νέα πραξικοπηματική «κυβέρνηση» των ναζιστών εγκαθέτων ΗΠΑ και ΕΕ. Έτσι, το ρηθέν ότι «η ιστορία διδάσκει ότι κανείς δεν διδάσκεται απ’ αυτήν», βρίσκει απόλυτη επιβεβαίωση στις πράξεις των άθλιων αρουραίων της συγκυβέρνησης που χωρίς την παραμικρή αναστολή στάθηκαν εξ αρχής στο πλευρό των αρπακτικών της Ευρωένωσης και των αμερικανών γκάνγκστερ που δεν αρκούνται μόνο στον οικονομικό ανταγωνισμό με τους ρώσους ολιγάρχες. Ορέγονται όλα τα σπουδαία οικονομικά και στρατιωτικά πλεονεκτήματα που τους προσφέρει η κατοχή της Ουκρανίας γι αυτό και δεν δίστασαν να αιματοκυλήσουν εν ψυχρώ το λαό του Κιέβου. Δεν λογάριασαν όμως την αποφασιστική αντίδραση των ρώσων ανταγωνιστών τους. Εκτέθηκαν στη διεθνή κοινή γνώμη, και τώρα ψάχνουν να βρουν τρόπο αναδίπλωσης χωρίς να φανεί ότι υποχωρούν καθώς, αν προχωρήσουν σε στρατιωτική σύρραξη εκεί, θα συντριβούν. Η απερίσκεπτη Σαμαροβενιζελική κλίκα πάντως, ετοιμάζεται να συμμετάσχει σε δεύτερο – μέσα σε έναν αιώνα- φιάσκο στην Ουκρανία αν της το ζητήσουν τα νατοϊκά αφεντικά της. Δυστυχώς πάλι ένας Βενιζέλος ανέλαβε να εμπλέξει τη χώρα μας σε μια τόσο βρώμικη υπόθεση που όχι μόνο θα συμβάλει σε μεγαλύτερη εξαθλίωση του Ουκρανικού λαού αλλά ήδη διαμορφώνει συνθήκες έντασης που μπορεί να εξελιχθούν ή σε διαμελισμό της χώρας ή σε σενάρια τύπου Συρίας με απρόβλεπτες συνέπειες και για την Ελλάδα και για την ανθρωπότητα. Σ’ αυτό το τόσο σοβαρό θέμα, ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει μεν την συμμετοχή της ΕΕ στην επέμβαση στην Ουκρανία, αλλά χαρακτηρίζει το πραξικόπημα των ναζιστών σαν «επανάσταση» και δεν θέτει θέμα εξόδου από το συνδικάτο εγκλήματος της ΕΕ. Ανήκει δε και στο ΚΕΑ (Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς) που αντί να καταδικάσει - υποτίθεται ως αριστερό - την επέμβαση και το πραξικόπημα στην Ουκρανία ζήτησε…. «περισσότερη Ευρώπη», δηλαδή περισσότερα πραξικοπήματα. Σ’ αυτήν την Ευρώπη λοιπόν ο Αλ. Τσίπρας προσδοκά να γίνει πρόεδρος. Και η ανεκδιήγητη ΔΗΜΑΡ ή ΡΗΜΑΔ όπως την αποκαλούν τελευταία, που υπάρχει χάρις στις άοκνες προσπάθειες διεφθαρμένων ΜΜΕ, έκανε λόγο για «θετικές εξελίξεις» στην Ουκρανία, αναγνωρίζοντας κι αυτή το ναζιστικό συρφετό που παριστάνει τώρα την «κυβέρνηση» της Ουκρανίας. Αλλά και το «ποτάμι» που τώρα παρασέρνει όλα τα ξερόκλαδα της «ελιάς» μαζί με τα μπάζα της κεντροαριστεράς δεν ποτίζει το δέντρο της δημοκρατίας αλλά τους μνημονιακούς κάκτους. Αυτούς λοιπόν τους «δημοκράτες» και «υπερασπιστές της νομιμότητας» πρέπει ο ελληνικός λαός να «περιποιηθεί» ιδιαιτέρως στις επικείμενες εκλογές του Μαϊου. Η ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές και του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές αποτελεί την καλύτερη απάντηση στους επιλεκτικά ευαίσθητους ευρωνατοϊκούς «δημοκράτες»

Κ. Α. Αποστολόπουλος

Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

Η επέμβαση στην Ουκρανία και εμείς

«Ας κάνουμε τον σταυρό μας να μην είναι ένας ακόμη πόλεμος η συνέπεια ενός ανέμελου αμερικανικού κοινού, της απύθμενης δειλίας των εκπορνευόμενων ΜΜΕ, των διεφθαρμένων ευρωπαίων ανδρεικέλων της Ουάσιγκτον και της απύλωτης ψευδολογίας των εγκληματιών που κυβερνούν τις ΗΠΑ.» ( Πώλ Ρόμπερτς, πρώην υπουργός οικονομικών του Ρήγκαν)

Η ανθρωπότητα πληρώνει εδώ και 25 χρόνια (από το 1990), με βαρύτατο φόρο αίματος, δακρύων και καταστροφών, το τραγικότερο συμβάν της σύγχρονης ιστορίας: Την υπονόμευση και παράδοση, από τις κλίκες Γκορμπατσόφ-Γιέλτσιν, του γιγάντιου σοσιαλιστικού μπλόκ στα σαγόνια του αμερικανικού κι ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Στα 15 χρόνια από τη νατοϊκή επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και τον διαμελισμό της, γίναμε μάρτυρες πολλών ανάλογων επιχειρήσεων στην Ανατολική Ευρώπη (έγχρωμες επαναστάσεις), στην Βόρεια και Κεντρική Αφρική (αραβική άνοιξη), στη Μέση Ανατολή, στη Νότια Αμερική κ.α, με βασικούς πρωταγωνιστές κι υποκινητές πάντα τις ίδιες γνωστές μυστικές υπηρεσίες, εξειδικευμένες ΜΚΟ και σκοτεινά ιδρύματα του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού που στοχεύουν στη λεηλασία του πλούτου όλων των χωρών του πλανήτη. Πρόκειται για υπηρεσίες και οργανώσεις που εργάζονται νυχθημερόν για την προώθηση των συμφερόντων του μεγάλου τραπεζικού κι επιχειρηματικού κεφαλαίου των Δυτικών αρπακτικών, με παράλληλη βελτίωση της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής τους θέσης σε βάρος των ρώσων και κινέζων ανταγωνιστών τους. Η Ουκρανία που βρίσκεται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας και σε καθημερινή βάση κονταροχτυπιούνται ρωσικά, ευρωπαϊκά κι αμερικανικά συμφέροντα, βρέθηκε στο στόχαστρο εγκληματικών αμερικανικών ιδρυμάτων και ΜΚΟ καθώς και των μυστικών υπηρεσιών των νατοϊκών χωρών και του Ισραήλ. Με την καλοσχεδιασμένη επίθεση κατά των ρωσικών συμφερόντων- όχι τυχαία-μέσα στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες, ανέτρεψαν την δήθεν φιλορωσική κυβέρνηση του ανεκδιήγητου Γιανουκόβιτς κι εγκατέστησαν έναν συρφετό φασιστοειδών που σίγουρα δεν θα μακροημερεύσει. Θα προσθέσει όμως μεγαλύτερη φτώχεια κι εξαθλίωση στον ουκρανικό λαό, σηματοδοτώντας την έναρξη επικίνδυνων εξελίξεων στο διεθνές οικονομικό, πολιτικό και γεωστρατηγικό περιβάλλον. Αυτά όμως δεν μετράνε. Προέχει η «προώθηση της δημοκρατίας» και η «προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», με πολύ…δημοκρατικές ενέργειες από την μεριά αμερικανών κι ευρωπαίων κανιβάλων. Πράγμα που δεν κρύβουν ούτε οι ίδιοι οι αμερικανοί επίσημοι. Ο Μάϊκλ Μακφώλ του Ινστιτούτου Χούβερ, σ’ ένα ξέσπασμα ειλικρίνειας, διαβεβαιώνει ότι σήμερα «η Δημοκρατία είναι μια αμερικανική μηχανορραφία».

Οργάνωση και διαχείριση «επαναστάσεων»

Τα ιδρύματα και οι οργανώσεις που αναμίχθηκαν στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας, χωρίς καμία προσπάθεια να το κρύψουν, είναι τα γνωστά αμερικανικά: USAID, NED, Eurasia Foundation, Freedom House (όλα εξαρτώμενα και χρηματοδοτούμενα από το ΥΠ.ΕΞ και την CIA) και ο μεγαλύτερος κερδοσκόπος απατεώνας όλων των εποχών, Τζόρτζ Σόρος. Από την πλευρά της ΕΕ, αναμίχθηκαν κυρίως οι νεοναζιστικές Γερμανία και Πολωνία, ενώ σημαντική βοήθεια πρόσφεραν η Τουρκία και το Ισραήλ. Η Τουρκία διέθεσε τα μέσα και το χρήμα για τη μεταφορά Τσετσένων και Τατάρων ισλαμοφασιστών από το μέτωπο της Συρίας, που το σύνθημά τους στην πλατεία του Κιέβου ήταν: «Χτές Δαμασκός, σήμερα Κίεβο». Ενώ το Ισραήλ διέθεσε ικανό αριθμό αξιωματικών των μυστικών υπηρεσιών για την εκπαίδευση και καθοδήγηση των ουκρανικών ναζιστικών ταγμάτων εφόδου στην κατάληψη της εξουσίας στο Κίεβο. Επί πλέον, η USAID πέραν των πολωνικών φασιστικών ΜΚΟ, χρηματοδοτεί και ελέγχει 50 Ρ/Σ και εφημερίδες στη δυτική Ουκρανία που καθημερινά ασκούνται στην αντιρωσική προπαγάνδα, λασπολογούν και διαστρεβλώνουν την σοβιετική περίοδο της χώρας, ενώ παράλληλα εξυμνούν την δράση των ουκρανών ναζιστών που συνεργάστηκαν με τους χιτλερικούς στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Εξυμνούν τα βρωμερά υποκείμενα που, μετά την κατάληψη της Ουκρανίας από τους ναζί, συγκρότησαν μια ολόκληρη μεραρχία- την 14η Waffen SS- η οποία διέπραξε τα πιο στυγερά εγκλήματα σε βάρος του ουκρανικού λαού. Η μέθοδος που ακολουθείται από την CΙΑ για διείσδυση σε ξένη χώρα, περιγράφεται στο βιβλίο του Τζήν Σάρπ «From Dictatorship to Democracy» και αποκαλείται «Διαχείριση επανάστασης». Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή η εκκίνηση της «επανάστασης» πρέπει να γίνεται μέσα από ειρηνικές διαμαρτυρίες που να δημιουργούν όμως «τεχνητή ευαισθητοποίηση» για τα ενδεχομένως υπαρκτά προβλήματα που μπορεί να ταλανίζουν μια χώρα όπως π.χ η Ουκρανία (φτώχεια, ανεργία, διαπλοκή, διαφθορά, ακρίβεια κλπ). Στη συνέχεια εξοργίζουν τον κόσμο με προβοκατόρικα, αναληθή δημοσιεύματα ή κυρίως με μονταρισμένα πλάνα στην ΤV σκηνών άγριας βίας (στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά τέτοια πλάνα που έχουν χρησιμοποιηθεί αυτούσια για διαφορετικές χώρες και σε διαφορετικές χρονιές). Ενώ η τελευταία πράξη του δράματος είναι οι δεκάδες ή και εκατοντάδες δολοφονίες-εκτελέσεις που πραγματοποιούνται από επίλεκτους σκοπευτές των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και αποδίδονται βέβαια στις δυνάμεις του καθεστώτος που, ας σημειωθεί, στην περίπτωση της Ουκρανίας είχε απαγορευτεί να οπλοφορούν. Αυτές οι κατασκευασμένες με μαεστρία ειδήσεις και τα μονταρισμένα βίντεο, διαχέονται σε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου από τα κανάλια της CΙΑ και της αγγλικής ΜΙ6 (CNN, BBC, Ρώϋτερς) παραπληροφορώντας τους λαούς από τη μια, κι από την άλλη τρομοκρατώντας τους για το τι μπορεί να συμβεί και στους ίδιους αν δεν υποταχθούν στις επιλογές των αγορών. Μετά κι απ’ αυτήν την «προετοιμασία» αναλαμβάνουν ειδικά εκπαιδευμένοι ένοπλοι ντόπιοι πράκτορες μαζί με τους εισαγόμενους έμμισθους «μαχητές της ελευθερίας», υπό την καθοδήγηση στελεχών των ξένων μυστικών υπηρεσιών, και με μπροστάρηδες τα ναζιστικά αποβράσματα οδηγούν την εξέγερση προς τα εκεί που θέλουν οι υποκινητές της. Έτσι, κι έχοντας πετύχει την πλήρη παράλυση των κρατικών δομών με τους συνεχείς εκβιασμούς, δωροδοκίες και απειλές προς τους διεφθαρμένους αξιωματούχους, κατάφεραν ν’ αρπάξουν την εξουσία στο Κίεβο οι δικοί τους άνθρωποι, οι νεοναζιστές. Αν η νέα κατάσταση παγιωθεί έστω και στη δυτική Ουκρανία τότε θα υπάρξει σοβαρότατη στρατιωτική απειλή για τη Ρωσία, καθώς με την είσοδο στο ΝΑΤΟ που θα προκαλέσουν τα φασιστοειδή της κυβέρνησης κακοποιών του Κιέβου, θα δοθεί η ευκαιρία στους αμερικανούς να στήσουν τους πυραύλους τους σε απόσταση μόλις 500 χλμ από την Μόσχα. Δηλαδή σε τόσο μικρή απόσταση που θα είναι αδύνατο να αντιδράσει αποτελεσματικά η αντιπυραυλική άμυνα της Ρωσίας σε περίπτωση σύγκρουσης με ΝΑΤΟ. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι μόνον οικονομικό, είναι και στρατιωτικό και υψίστης σημασίας για την ασφάλεια της Ρωσίας. Αναμενόμενη λοιπόν ήταν η αντίδρασή της, με την άμεση παρέμβασή της-προς το παρόν- στην Κριμαία διότι εκεί ναυλοχεί ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας. Στην Ουκρανία, η αντιπολίτευση (και τωρινή ψευτοκυβέρνηση του δυτικού τομέα), ελέγχεται απόλυτα από τους πάμπλουτους ουκρανούς ολιγάρχες του δυτικού τομέα, που έχουν συμφέροντα και συναλλαγές κύρια με την Γερμανία και τις ΗΠΑ, ενώ το κόμμα και η κυβέρνηση Γιανουκόβιτς ελεγχόταν από τους εξίσου πάμπλουτους ολιγάρχες του ανατολικού τομέα που τα συμφέροντά τους ταυτίζονται μ’ αυτά των ρώσων ολιγαρχών. Πρόκειται για τεράστιες συμμορίες των πιο αδίστακτων και γρήγορων αρπακτικών του παλαιού κρατικού μηχανισμού, που κατέκλεψαν και ιδιοποιήθηκαν, με το πρόσχημα της ιδιωτικοποίησης, όλο τον πλούτο και την περιουσία της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ. Ο ξαφνικός πλουτισμός τους γέμισε με αλαζονεία, απληστία αλλά και ανασφάλεια. Στη προσπάθειά τους να διατηρήσουν και ν’ αυγατίσουν τα κλεμμένα, έφτιαξαν ιδιωτικούς στρατούς κι επιδόθηκαν σ’ ένα άγριο παιχνίδι εκβιασμών, εξαγορών, εκφοβισμών και δολοφονιών που έπνιξε τη χώρα στη διαφθορά, στην εξαθλίωση και στο οποίο ενεπλάκησαν δυναμικά οι ξένοι παράγοντες κι εγκλωβίστηκε δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του ουκρανικού λαού που βλέπει τη χώρα του να λεηλατείται και να σπαράσσεται χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτε. Οι κακοποιοί της Δύσης έχουν αποκτήσει πλέον την τεχνογνωσία της διείσδυσης σε μια χώρα με σκοπό την αντικατάσταση της κυβέρνησης από φιλοδυτικά ανδρείκελα τα οποία καλούν αμέσως την Παγκόσμια τράπεζα και κυρίως το ΔΝΤ( αυτό έκαναν ήδη στο Κίεβο), ώστε να οργανωθεί η διαρπαγή όλου του πλούτου της χώρας και να μετατραπεί ταχύτατα σε χώρα ζόμπι όπως η δική μας.

Τι μέλλει γενέσθαι

Τελικά το ίδιο «συνεργείο επαγγελματιών δολοφόνων» έχει πάρει εργολαβικά, εδώ και 20 χρόνια, τις επιχειρήσεις επιβολής της Νέας Τάξης σ’ όλες τις περιοχές του πλανήτη, διεκπεραιώνοντας με βία, αίμα και καταστροφή τις εντολές των εκπροσώπων της. Τώρα ήταν η σειρά της Ουκρανίας. Ο Λένιν πρώτος είχε επισημάνει την στρατηγική σημασία της Ουκρανίας λέγοντας ότι «η Ουκρανία είναι το κλειδί της Ευρασίας». Και ο Στάλιν διαβλέποντας τον κίνδυνο που αποτελούσαν για την ασφάλεια της ΕΣΣΔ οι τουρκολάτρες και φιλογερμανοί Τάταροι της Κριμαίας, πολύ σωστά τους εκτόπισε στα βάθη της Σιβηρίας λίγο πριν την χιτλερική εισβολή. Μετά όμως την παλινόρθωση του καπιταλισμού, τους επανέφεραν στην Κριμαία όπου δρουν πλέον σαν μοχλός προώθησης γερμανικών, τουρκικών και αμερικανικών συμφερόντων. Το μεγάλο παιχνίδι για τον έλεγχο της Ευρασίας ή καλύτερα «Η μεγάλη παρτίδα σκάκι», όπως το χαρακτήρισε ο πολωνικής καταγωγής σύμβουλος πολλών αμερικανών προέδρων Ζμπ. Μπρεζίνσκι, όχι μόνο τέλειωσε αλλά τώρα αρχίζει πραγματικά και θα αποτελεί στο εξής την μεγαλύτερη εστία κινδύνου στον πλανήτη. Το χάος βρίσκεται μπροστά μας, κι από ότι φαίνεται δεν έχουμε δει τίποτε ακόμη. Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, οδήγησε στην αποχαλίνωση του καπιταλισμού, που εμφάνισε πλέον το πραγματικά απεχθές του πρόσωπο με τη μορφή μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας του χρήματος, της βίας και των όπλων. Οι μαφιόζοι κλεπτοκράτες της Ουάσιγκτον και η ληστρική ΕΕ, παρακολουθούν με δέος την προσπάθεια των ρώσων αστών να οργανώσουν όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες υπό το σχήμα της «Ευρασιατικής Ένωσης» (τώρα, Ρωσία-Καζακστάν-Λευκορωσία). Διότι η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα τους αποσπάσει τεράστιο κομμάτι του παγκόσμιου πλούτου υπέρ των ρώσων πλουτοκρατών. Η Ουκρανία είχε θέση παρατηρητή εκεί κι αποφάσισαν να την σταματήσουν και να την στρέψουν προς την ΕΕ, αφού η κατάληψή της αποτελεί προϋπόθεση της δυτικής στρατηγικής επιδίωξης για το πλησίασμα στον τελικό τους στόχο, που είναι η ίδια η Μόσχα, και η ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν. Δεν σκοπεύουν να συμβιβαστούν με τίποτα λιγότερο. Αλλά φαίνεται ότι υποτίμησαν την αποφασιστικότητα της Μόσχας να κρατήσει με κάθε τρόπο τις θέσεις της και τώρα απειλούν να της επιβάλλουν οικονομικές κυρώσεις που θα κάνουν πιο ευάλωτη τη ρωσική οικονομία λόγω του υψηλού επιπέδου εμπλοκής της στις διεθνείς αγορές. Με την άθλια όμως οικονομική κατάσταση σε ΗΠΑ, ΕΕ και τα συγκρουόμενα συμφέροντά τους είναι δύσκολο να το επιτύχουν. Ωστόσο, αν προχωρήσουν σ’ αυτή την κατεύθυνση, η κρίση που ζούμε σήμερα θα φαντάζει αστεία μπροστά σ’ αυτό που θα επακολουθήσει. Πάντως, κρίνοντας από το είδος των δυνάμεων που υποστηρίζουν τώρα οι δυτικοί στην Ουκρανία, δεν μένει καμία αμφιβολία για τα εγκληματικά τους σχέδια. Επαναφέρουν τον ναζισμό ξανά στο προσκήνιο, 80 χρόνια μετά το μεσοπόλεμο, σε μια εποχή θανάσιμης κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος ώστε να το βγάλει για μια ακόμη φορά από την τραγική του θέση. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι ο καπιταλισμός γίνεται όλο και πιο αδίστακτος κι επικίνδυνος όσο οι κρίσεις του βαθαίνουν. Η Ουκρανία είναι μια μεγάλη χώρα 45 εκατ. κατοίκων, με μορφωμένο και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, με απέραντες εύφορες γεωργικές εκτάσεις, μεγάλη βιομηχανική υποδομή, και τεράστιο σύστημα δικτύων μεταφοράς αερίου, πετρελαίου και ηλεκτρισμού από τη Ρωσία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν οι ρώσοι να παραδώσουν αμαχητί όλα αυτά στα χέρια των κακοποιών της Δύσης για να γεμίσουν τα άδεια ταμεία των χρεωκοπημένων τραπεζών τους, ενώ παράλληλα οι ίδιοι θα υποστούν και οικονομικό στραγγαλισμό και ισχυρό πλήγμα στην άμυνά τους, που θα τους υποχρεώσει σε μια νέα κοστοβόρα κούρσα εξοπλισμών. Οι λαοί της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, δοκίμασαν με τον πλέον οδυνηρό τρόπο τι σημαίνει καπιταλισμός και ποια τα καταστροφικά αποτελέσματα του εναγκαλισμού των χωρών τους με τις διεθνείς αγορές και οργανισμούς του κτηνώδους αυτού συστήματος. Αναπολούν τι έχασαν το 1990 και στη πλειοψηφία τους πιστεύουν ότι η επιστροφή στον σοσιαλισμό, απαλλαγμένο από τα λάθη του παρελθόντος, είναι πια μονόδρομος. Για την επιτυχία όμως αυτής της πορείας, το λαϊκό κίνημα κι εκεί κι εδώ, οφείλει να ξανασκύψει με προσοχή και στο τεχνικό μέρος μιας λαϊκής εξέγερσης στη σύγχρονη εποχή, ώστε να ετοιμαστεί με σιγουριά για καθοριστική σύγκρουση με τους καπιταλιστές. Κατά τα άλλα, ο ευρωλακές υπουργός «εξωτερικών» που ντροπιάζει τη χώρα μας, εκτελώντας εντολή της κυρά Κατίνας Άστον, υποκλίθηκε στον φύρερ του Κιέβου νομιμοποιώντας τα μαύρα κατακάθια που παριστάνουν τώρα την κυβέρνηση της Ουκρανίας.

Κ. Α. Αποστολόπουλος

Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης