Σκηνικό μεγάλου πολέμου

Όταν θα γίνει γνωστή η έκταση της απληστίας σας, της ηθικής σας έκπτωσης και της πολιτικής σας διαφθοράς, θα καταλάβετε την θέση που σας ανήκει ανάμεσα στους ατιμασμένους δημαγωγούς, στα σκουπίδια της ιστορίας. ( Ο Τζόν Μπρέναν, Δ/ντής της CIA επί Ομπάμα, για τον νυν πρόεδρο Τράμπ)

ΣΗΜΕΙΑ των καιρών. Ποτέ άλλοτε στην υπερδύναμη δεν είχαν εκτοξευτεί τόσο απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για τον πρόεδρό της και μάλιστα από κεντρικό στέλεχος της κυβερνώσας μαφίας, τον πρώην αρχηγό της CIA. O ανεκδιήγητος, κυκλοθυμικός, απρόβλεπτος πρόεδρος που δεν χάνει ευκαιρία να φωνασκεί για την «Αμερική πρώτα»,  έχει καταφέρει να την φέρει σε απόλυτη σύγχυση. Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν μια πρωτοφανή κρίση ηγεσίας. Η εικόνα της Αμερικής ξεθωριάζει συνεχώς και είναι φανερό πως βαδίζει σε δρόμο χωρίς επιστροφή, ωθούμενη κι από τον ανηλεή εμφύλιο που έχει ξεσπάσει μεταξύ των παρανοϊκών ανθρώπων του βαθέως κράτους για την κατάκτηση θέσεων κλειδιών στον πυρήνα λήψης αποφάσεων. Ο πολεμοχαρής Τζόν Μπόλτον, ένα από τα χειρότερα και πιο επικίνδυνα γεράκια του ψυχρού πολέμου, ανέλαβε Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, δηλαδή ουσιαστικός κυβερνήτης των ΗΠΑ, με προτεραιότητα να στήσει το σκηνικό νέου πολέμου κατά της ανθρωπότητας. Στη πολεμική, όπως την χαρακτηρίζουν μετά τις τελευταίες αλλαγές, κυβέρνηση του Τράμπ, όλοι πλειοδοτούν σε αντι-ρωσική υστερία και όλοι φανατικά υποστηρίζουν πλήγμα  κατά του Ιράν. Έτσι ακούμε και βλέπουμε τα πιο υστερικά, τα πιο χυδαία και διεφθαρμένα πολιτικά υποκείμενα της Δύσης, να δηλητηριάζουν καθημερινά,   μέσω των ενσωματωμένων ΜΜΕ, τη διεθνή πολιτική σκηνή με την αρρωστημένη αντι-Πούτιν συνομωσιολογία τους. Υποκινούν μια ρωσο-φοβική μαζική αντίδραση της κοινής γνώμης ώστε να αυξηθεί το επίπεδο έντασης μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας και να προετοιμαστούν οι λαοί της ΕΕ για πιο σοβαρές κυρώσεις ικανές να οδηγήσουν βαθμιαία σε ένοπλη σύρραξη. Αλλά, την ίδια στιγμή οικονομικοί αναλυτές, βεβαιώνουν καθημερινά το οικονομικό αδιέξοδο των ΗΠΑ λόγω του τεράστιου χρέους, των υψηλών ελλειμμάτων, της φρενήρους κερδοσκοπίας στη Γουόλ Στρήτ, τους υπαρκτούς κινδύνους διάλυσης του ευρώ και την τεράστια φούσκα στους τίτλους αξιών κάθε είδους που πρόκειται να σκάσει σύντομα και για τη οποία δεν υπάρχει αντίδοτο. Δεν υπάρχει, γιατί όλα τα οικονομικά εργαλεία που διέθεταν οι καπιταλιστές χρησιμοποιήθηκαν για τη διάσωση των οικονομιών (τραπεζών) από τη φούσκα του 2008, με συνέπεια τώρα πλέον να έχει εξαντληθεί η δυναμική τους. Όλα αυτά, έχουν διαμορφώσει στην Ουάσιγκτον ένα κλίμα πολεμικό, η  κατάσταση γίνεται όλο και πιο τοξική και συνεπώς οι κίνδυνοι για την παγκόσμια ειρήνη πολλαπλοί, καθώς ο καπιταλισμός ξεπερνάει τις κρίσεις μόνο μέσω πολέμου.

 ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ του χρόνου, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι μια μεγάλη ανατροπή ετοιμάζεται να γίνει παγκόσμια σε γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό επίπεδο. Οι συσχετισμοί ισχύος έχουν αλλάξει δραματικά την τελευταία δεκαετία και όλοι οι «παίκτες» προσπαθούν να τοποθετηθούν έτσι ώστε να έχουν το καλύτερο μερίδιο στην επικείμενη νέα μοιρασιά της πίτας, εκτός κι αν για τη μοιρασιά χρησιμοποιηθούν πυρηνικά. Το αμερικανικό κατεστημένο διαβλέπει την απειλή από την επιταχυνόμενη τάση ανατροπής του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και αντιδρά αλαζονικά και απερίσκεφτα. Έχει καθιερώσει την στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων, και τις βίαιες αλλαγές συνόρων και πολιτικών συστημάτων, προκειμένου να ελεγχθούν φυσικοί πόροι, οι διαδρομές τους και αγορές και δεν ανέχεται αλλαγή σ’αυτό.  Δεν  βλέπει λοιπόν άλλη λύση, παρά μέσω πολέμου. Κινούνται δε μεθοδικά προς αυτήν την κατεύθυνση επινοώντας φανταστικούς εχθρούς και δαιμονοποιώντας τους ηγέτες χωρών όπως, είναι η  Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, η Συρία και η Β. Κορέα. Με κάθε μια απ’ αυτές  τις χώρες, μπορούν να βρουν την πιο απίθανη αφορμή για να ξεκινήσει η σύγκρουση. Έφτασαν στο σημείο να ρίχνουν ευθύνες στον Πούτιν για τον βαρύ χειμώνα στην Αγγλία. Τελευταία τους  σκευωρία, (έχει προηγηθεί η αποτυχούσα για τα «χημικά όπλα της Συρίας»),  η δηλητηρίαση του ανυπόληπτου και ξεχασμένου πρώην ρώσου πράκτορα Σκριπάλ στο Λονδίνο. Χωρίς να παρουσιάζουν καμία απόδειξη, η υστερική πρωθυπουργός Τερέζα, ο ψευδολόγος ΥΠΕΞ Τζόνσον και ο νεαρός ΥΠΑΜ αδελφή Γουίλκινσον, κατηγόρησαν με τον πλέον αήθη τρόπο τον Ρώσο πρόεδρο ότι διέταξε τάχα ο ίδιος την εκτέλεση του πράκτορα. Ωστόσο, ο πλέον αρμόδιος για τα θέματα αυτά, ο Robin Black, δ/ντής του βρετανικού Εργαστηρίου Ερευνών Χημικών Όπλων στο Porton Down, δήλωσε ότι: «Οι ενδείξεις ύπαρξης ενός τέτοιου σκευάσματος (Novichok, που δηλητηρίασαν τον Σκριπάλ) είναι ανύπαρκτες και η σύστασή του παραμένει άγνωστη». Πως λοιπόν το εντόπισαν αφού δεν ξέρουν τη σύστασή του; Αλλά ποιος δίνει σημασία σε τέτοιες «λεπτομέρειες», όταν στόχος είναι η Ρωσία. Αλλά, και ο Γάλλος στρατηγός Ντομινίκ Ντελαβάρντ, πρώην αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών του Γαλλικού Στρατού, στη Δ/νση αξιολόγησης πληροφοριών και Ηλεκτρονικού πολέμου, δηλαδή ένας κατ’ εξοχήν ειδήμων που γνωρίζει από τα μέσα τις βρωμιές, τα εγκλήματα και πως τα διαπράττουν οι μυστικές υπηρεσίες, με σειρά ακλόνητων επιχειρημάτων, αποδίδει το έγκλημα  στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Ισραήλ, καθώς είχαν λόγους να το κάνουν στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής των κυβερνήσεών τους, για την αποδόμηση της προσωπικότητας του Πούτιν, την καλλιέργεια ρωσοφοβίας στην κοινή γνώμη και την προετοιμασία της για την πολεμική αναμέτρηση που σχεδιάζουν εναντίον της Ρωσίας.  Είναι φανερό, οι παράφρονες αυτοί που εκτοξεύουν με τόση άνεση τις πλέον αστήρικτες κατηγορίες, δείχνουν πλήρη αδιαφορία για κάθε ζωή στον πλανήτη. Παριστάνουν πως εξαγριώθηκαν με τη δηλητηρίαση ενός πράκτορα, αλλά μένουν τελείως αδιάφοροι για το θάνατο και ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων και την ισοπέδωση των χωρών τους από τις επεμβάσεις τους, μόνο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Και δεν στάθηκαν μόνο στις ανυπόστατες κατηγορίες, προχώρησαν και σε μαζικές απελάσεις Ρώσων διπλωματών, ώστε να δηλητηριαστούν περισσότερο οι σχέσεις με τη Ρωσία και να διακοπεί κάθε γέφυρα επικοινωνίας. Υπάρχει όμως και κάτι πολύ σημαντικό που τροφοδοτεί αυτήν την αντι-ρωσική υστερία.  Κι αυτό σχετίζεται με τα νέα υπερ-υπερηχητικά (πάνω από 10 Μach) οπλικά συστήματα του Ρωσικού οπλοστασίου. Αμερικανοί και ΝΑΤΟϊκοί επιτελείς έχουν θορυβηθεί  από τις δυνατότητες αυτών των όπλων, καθώς κανένα ΝΑΤΟϊκό αντιπυραυλικό σύστημα δεν μπορεί ούτε να τα εντοπίσει, ούτε να τα  αναχαιτίσει. Αν δε φέρουν και πυρηνική κεφαλή τότε ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης και διάλυσης του ΝΑΤΟϊκού συστήματος είναι  περισσότερο από βέβαιος. Η κατοχή  αυτών των συστημάτων από τη Ρωσία, έχει προκαλέσει τέτοια πίεση και φόβο στα δυτικούς επιτελείς ώστε να σκέφτονται σοβαρά να εξαπολύσουν πρώτοι προληπτικό πυρηνικό πλήγμα, πριν η Ρωσία τα αποκτήσει σε τέτοιες ποσότητες, ώστε κι αυτό ακόμα να καταστεί αναποτελεσματικό.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ αστική τάξη και πλουτοκρατία, στο μεγαλύτερο μέρος της,  είναι βαθιά ευρωατλαντική. Οι πολιτικοί της εκπρόσωποι – τα κόμματα των μνημονίων - συμμετέχουν στην αντι-ρωσική εκστρατεία λόγω της εξάρτησης απο τις ΗΠΑ, την  ΕΕ και το σιωνιστικό Ισραήλ. Η Ελλάδα επί Σύριζα μετατράπηκε σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση και συνεπώς είναι από τις πρώτες που θα δεχτεί καταιγισμό  Ρωσικών  πυρών. Η Ρωσία, προσεταιριζόμενη προσωρινά την Τουρκία, προσπαθεί να καθυστερήσει τα σχέδια των ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών για την δημιουργία του μεγάλου αντιρωσικού μετώπου που θα την χτυπήσει και βασικός του κρίκος θα είναι  η Τουρκία. Από την άλλη όμως, οι αμερικανοί δελεάζουν την τουρκική ηγεσία με δωρεάν παραχώρηση υδρογονανθράκων από την κυπριακή ΑΟΖ, με μονιμοποίηση του γκριζαρίσματος του Αιγαίου, και με παροχή όπλων τελευταίας τεχνολογίας, έναντι συμμετοχής της σε σύγκρουση με τη Ρωσία. Τα παζάρια καλά κρατούν, και είναι άγνωστο ακόμα προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα. Ο λαός μας και οι λαοί της Δύσης, πιστεύω στην πλειοψηφία τους, έχουν καταλάβει τα βρώμικα παιχνίδια των πολυεθνικών της ενέργειας και των πολεμικών εξοπλισμών που, μέσω των πολιτικών τους εκπροσώπων, δεν διστάζουν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στον όλεθρο προκειμένου να διασώσουν το ετοιμοθάνατο σύστημά τους και τα κέρδη τους. Η ταξική συνεπώς οργάνωση για τη συντριβή τους είναι περισσότερο από αναγκαία.

                                            Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                   Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης       

      

         Εθνική επέτειος σε εθνική καταχνιά

«…Ευγνωμονούμε οι Έλληνες γενικώς τους φιλανθρώπους υπηκόους σας, έχομεν χάριτες εις αυτούς τους ευεργέτες μας. Καμία χάρη όμως σ’ εσάς τις ανεμοδούρες, τις διαφταρμένες μηχανές δεν έχομεν. Οι τίμιοι άνθρωποι να μην σας ακούσουνε, ούτε το καλόν σας θέλουν να τους κάμετε. Ας σας ευγνωμονήσουνε εκείνοι που τους δώσατε τα δάνεια και τα φκειάσαν λούσια και πολυτέλειες κι άλλα τοιούτα. Εκείνων εκάματε καλό με τα δάνειά σας, του Αρμασπέρη, του Κωλέττη, του Μαυροκορδάτου, του Μεταξά και συντροφιές τους. Δεν θέλω σας ξέρει ούτε να σας ακούσω. Από όλα αυτά η πατρίδα κλονίζεται, από τις οδηγίες τις πατρικές των πρέσβεων και δικών μας ξενολατρών…» (Ο  Μακρυγιάννης για τις Μεγάλες δυνάμεις της εποχής και τα ντόπια ανδρείκελά τους)

ΑΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ τα ονόματα του Αρμασπέρη (Άρμανσμπεργκ) και των άλλων με τα ονόματα των σύγχρονων ΝΑΤΟδουλων και Ευρώδουλων πολιτικών μας που όχι απλά «κλονίζουν» αλλά κατεδαφίζουν  τη χώρα, η με πόνο ψυχής περιγραφή του Μακρυγιάννη, ανταποκρίνεται πλήρως και στη σημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε στην πατρίδα μας. Ο δοσιλογισμός, η εθελοδουλεία, η υποτέλεια των ντόπιων εξουσιαστών στους εκάστοτε καταχτητές και στις συμμορίες των  δανειστών καλά κρατούν τα τελευταία 600 χρόνια (400 τουρκική κατοχή και 200 «ανεξαρτησία»). Αυτήν ακριβώς την ανθελληνική, φιλοτουρκική και φιλοευρωπαϊκή στάση του μεγαλύτερου μέρους των εγχώριων πολιτικών, εκκλησιαστικών και οικονομικών παραγόντων επιδιώκει το επίσημο κράτος μας να αποσιωπήσει ή να παραχαράξει στη διδασκαλία της νεότερης Ιστορίας μας. Γι αυτό και περιορίζουν τον ξεσηκωμό του Γένους σε ένα αφήγημα  που αν δεν εξυμνεί, δικαιολογεί ή αθωώνει τους τότε - ελέω Σουλτάνου - εξουσιαστές του λαού (κοτζαμπάσηδες και Δεσποτάδες), που παρέμειναν οι ίδιοι, συνεχίζοντας την αντιλαϊκή τους πολιτική και μετά την Επανάσταση. Στην επίσημη ιστορία που διδάσκεται στα σχολειά μας, έχει καταγραφεί σαν ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης, η 25^η Μαρτίου, καθόλου τυχαία, αλλά για να συμπίπτει με την ημέρα που η ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Παναγίας. Και μάλιστα, για να επιβάλουν την ιδέα της καθοριστικής συμμετοχής  της εκκλησιαστικής ηγεσίας στον Αγώνα, διδάσκουν ότι η έναρξη του ξεσηκωμού σηματοδοτήθηκε από την «ύψωση του λαβάρου της Επανάστασης» στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, παρουσία λίγων οπλαρχηγών. Χονδροειδή ψεύδη της επίσημης κρατικής ιστοριογραφίας, αφού όλοι οι ιστορικοί δέχονται ότι η Επανάσταση ξεκίνησε στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου, και ο Π.Π Γερμανός στις 25 Μαρτίου δεν βρισκόταν στη Αγία Λαύρα αλλά στην Πάτρα, όπου ο λαϊκός ηγέτης Π. Καρατζάς, είχε σηκώσει την σημαία της Επανάστασης ήδη από τις 21 Μάρτη. Ο Π.Π Γερμανός αποφάσισε να «ευλογήσει» τα όπλα μόνο αφότου η Επανάσταση είχε ξεσπάσει και απλωθεί για τα καλά. Αναγκάστηκε δε γι αυτό διότι ο λαός και ο απλός κλήρος δεν άκουγαν τις νουθεσίες του ραγιαδισμού και αγνοούσαν τις φοβέρες και αφορισμούς κατά της Επανάστασης, που εξέπεμπαν ο Πατριάρχης και οι Δεσποτάδες.  Ωστόσο, λόγοι σκοπιμότητας επέβαλαν τη σύνδεση της έναρξης της εξέγερσης με μια σημαντική εκκλησιαστική γιορτή με τη συμμετοχή και της εκκλησιαστικής ηγεσίας, καθώς ο εκκλησιαστικός μηχανισμός και η καταλυτική επιρροή του στις πάμπτωχες και αμαθείς μάζες, θα ήταν  απαραίτητα στηρίγματα της νέας εξουσίας που θα διαμορφωνόταν μετά την Επανάσταση. Η 25^η Μαρτίου λοιπόν, καθιερώθηκε «εις το διηνεκές», όπως γράφει το βασιλικό διάταγμα του 1838, σαν ημέρα έναρξης της Επανάστασης, από τον «ελέω Θεού» Βαυαρό βασιλιά Όθωνα και την ντόπια και ξένη καμαρίλα του. Όμως, εντελώς «καθαρή». Απαλλαγμένη δηλαδή, από τις ιδέες της αυθεντικής λαϊκής εξέγερσης, αλλά χρωματισμένη με τους θρησκευτικούς μύθους της «Υπερμάχου Στρατηγού» που πρωτοστατεί στους αγώνες του έθνους.  Μια επέτειος δηλαδή ρετουσαρισμένη, ώστε να είναι χρήσιμη στην κυρίαρχη αστική τάξη και στους θεσμούς της (Εκπαίδευση, Εκκλησία, Στρατός), προκειμένου να θωρακιστεί η εξουσία της από τις «ανίερες» εθνικοαπελευθερωτικές και κοινωνικές ιδέες των εξεγερμένων.  Γιατί στην Επανάσταση ούτε «εθνική ομοψυχία» υπήρξε, ούτε «όλοι μαζί» πορεύτηκαν, όπως επίμονα διακηρύττουν οι εκάστοτε εκπρόσωποι της εξουσίας. Αυτοί ειδικά, που πάντα απουσιάζουν και από το «όλοι και από το «μαζί», καθώς η θέση τους είναι μόνιμα με τον καταχτητή για την διατήρηση και ενίσχυση των προνομίων τους.

ΑΠΟ ΤΗΝ  Επανάσταση του ’21 η Ελλάδα δεν βγήκε με ένα λαϊκό πολιτικό καθεστώς όπως το ονειρεύτηκαν οι πολεμιστές - λαϊκοί ήρωες και οι ελάχιστοι φωτισμένοι διανοούμενοι της εποχής που τη στήριξαν. Βγήκε με την επιβολή από τις μεγάλες δυνάμεις, κυρίως την Αγγλία, ενός αστικοτσιφλικάδικου καθεστώτος υπό την συνεχή εποπτεία της. Έτσι, με το τέλος της Εθνεγερσίας, διαμορφώθηκαν τρία κόμματα στο μικρό γεωγραφικό χώρο, που με το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830, ορίστηκε από Αγγλία-Γαλλία-Τσαρική Ρωσία, σαν Ελληνική επικράτεια. Το «Αγγλικό κόμμα», που εκπροσωπούσε το νησιώτικο εφοπλιστικό κεφάλαιο, το «Γαλλικό» που εκπροσωπούσε τους καπεταναίους της Ρούμελης και το «Ρωσικό» που εκπροσωπούσε μια συμμαχία Πελοποννησίων γαιοκτημόνων και οπλαρχηγών. Τελική κατάληξη του ανταγωνισμού αυτών των αντιτιθέμενων σχηματισμών, υπήρξε η κοινωνική επικράτηση μιας ολιγάριθμης αλλά ασύδοτης και ανελέητης  πλουτοκρατίας που ταύτισε τα συμφέροντά της με τα συμφέροντα της Αγγλικής πλουτοκρατίας, και κληροδότησε στο λαό μας μια τραγική ιστορία σκλαβωμένης λευτεριάς. Από τότε μπήκαν τα θεμέλια των κομμάτων – μαγαζιών με τους ψηφοφόρους – πελάτες. Νικητής αναδείχθηκε το αγγλικό «μαγαζί», που διαθέτοντας  το περισσότερο χρήμα (λόγω των δανείων), είχε τη μεγαλύτερη πελατεία, κυβέρνησε συνεχώς τον τόπο, με συνέπεια τον απόλυτο έλεγχο της χώρας από το αγγλικό κεφάλαιο, μέχρι και τον Β’ ΠΠ. Έκτοτε την πρωτοκαθεδρία πήραν το Αμερικανικό και Ευρωπαϊκό κεφάλαιο που βρίσκοντας πρόθυμους Μαυροκορδάτους έφεραν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση πτώχευσης και ανυποληψίας. Κάθε τόσο λοιπόν και με διαφορετική αφορμή, ο ελληνικός λαός έρχεται αντιμέτωπος με ένα δίλημμα που έχει τεθεί από τον πρώτο εμφύλιο 1823-25: Με τον Μαυροκορδάτο ή με τον Κολοκοτρώνη;   Μέχρι τώρα, τον ξεγελούν και πάει με τον Μαυροκορδάτο. Μετά όμως και την πρωτόγνωρη Συριζαϊκή εξαπάτηση, ας στραφεί προς τον δρόμο του πατριωτισμού, της αξιοπρέπειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης,  το δρόμο του Κολοκοτρώνη.

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                         Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

      

Η Ελλάδα στη μέγγενη του ενεργειακού

ΜΕΤΑ την ήττα των τζιχαντιστών μισθοφόρων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- Ισραήλ-Σ. Αραβίας- Τουρκίας, από τα συνδυασμένα χτυπήματα της Ρωσικής ΠΑ, του Συριακού Στρατού και των συμμάχων τους, η κατάσταση έχει αγριέψει αφάνταστα. Οι αμερικανοί μάζεψαν  τις δεκάδες διαλυμένες ομάδες και ομαδούλες των ισλαμιστών μισθοφόρων τους που διασώθηκαν, και τους ανέθεσαν ρόλο συνεχούς υπονόμευσης (σαμποτάζ και δολοφονίες) του Συριακού κράτους, ώστε να μπορούν να ισχυρίζονται ότι ο πόλεμος… κατά της τρομοκρατίας δεν τελείωσε  και συνεπώς είναι απαραίτητη η παρουσία τους εκεί. Το άκρον άωτον δηλαδή του κυνισμού και της υποκρισίας. Δεν μπορούν ακόμα να δεχθούν την απώλεια της Συρίας καθώς έτσι ανατράπηκαν τα αρχικά τους σχέδια για έλεγχο των αγωγών που θα πέρναγαν από τη πολύπαθη χώρα και θα κατέκλυζαν την Ευρώπη με αέριο των εμιράτων του Περσικού Κόλπου. Έτσι δεν θα υπήρχε ανάγκη εφοδιασμού της Ευρώπης με Ρωσικό αέριο με συνέπεια, από τη μια να προωθήσουν το δικών τους συμφερόντων αέριο, και από την άλλη να υποστεί ισχυρό πλήγμα η Ρωσική οικονομία που είναι και η βασική επιδίωξη της ΝΑΤΟϊκής συμμορίας. Αλλά, ενώ ο δρόμος της Συρίας έκλεισε, βρέθηκαν,  δυστυχώς για την Ελλάδα, την ευρύτερη περιοχή και την παγκόσμια ειρήνη, τεράστια υποθαλάσσια κοιτάσματα αερίου κυρίως, αλλά και πετρελαίου στην ΝΑ Μεσόγειο. Και είναι τόσο μεγάλα, ώστε έχουν δημιουργήσει μια πρωτόγνωρη φρενίτιδα στις κυβερνητικές μαφίες της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών, που έστειλαν αμέσως  τις αρπακτικές τους  εταιρίες να εντοπίσουν τις θέσεις και το μέγεθος του κρυμμένου πλούτου, προκειμένου να αρχίσει το συντομότερο δυνατό η εξόρυξή του. Κάτι, που ενώ μπορεί να εκτινάξει την κερδοφορία τους, ταυτόχρονα θα οξύνει κατακόρυφα την ένταση στην περιοχή, λόγω της πληθώρας των κολοσσιαίων ενεργειακών παικτών. Με την ροή αυτών των τεράστιων ποσοτήτων αερίου προς την Ευρώπη, μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού EAST-MED (Ισραήλ, Κύπρος, Αίγυπτος, Ελλάδα, Βαλκάνια, Ευρώπη) τους δίνεται  πάλι η ευκαιρία να  χτυπήσουν σκληρά τη Ρωσική οικονομία καθώς οι υπό εξόρυξη ποσότητες  θα μπορούν να αντικαταστήσουν σχεδόν πλήρως το Ρωσικό αέριο που ήδη τροφοδοτεί την Ευρώπη. Και φαίνεται, αν κρίνουμε από τα συνεχή, ακατάπαυστα γυμνάσια του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο στα οποία συμμετέχει και η Τσιπραϊκή Ελλάδα, ότι «η αντιπαράθεση με τη Ρωσία, σε μια κλίμακα και ένταση πρωτόγνωρη για την περίοδο μετά τον Β’ Π. Πόλεμο, καθίσταται και πάλι πιθανή» (Βρετανικό περιοδικό Economist).  Από την άλλη όμως, η συστηματική προσπάθεια να εξουδετερωθεί η Ρωσία με οικονομικά μέσα, καθώς δεν τολμούν με στρατιωτικά, είναι πιθανόν να οδηγήσει τη Ρωσία  σε απρόβλεπτες ενέργειες, προκειμένου να επιβιώσει. Αυτός είναι και ο λόγος που εξαναγκάστηκε ο Πούτιν να «ενημερώσει» τους δυτικούς απερίσκεπτους γκάνγκστερ για τα τρομερά όπλα, ανυπέρβλητης τεχνολογίας, που διαθέτει το Ρωσικό οπλοστάσιο μήπως συνετισθούν και προσέλθουν σε κάποιες διαπραγματεύσεις, αλλά και σε μια γενικότερη συμφωνία κατανομής της ενεργειακής πίττας διεθνώς. Ωστόσο, οι δυτικοί μοναχοφάηδες ούτε να ακούσουν δεν θέλουν, προς το παρόν, για συμμετοχή και άλλου παίκτη. Και εδώ ακριβώς έγκειται ο μεγάλος κίνδυνος για την Ελλάδα, την ευρύτερη περιοχή και την ανθρωπότητα.

ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ  αυτού του τρομακτικού παιχνιδιού ισχύος, ανταγωνισμών και διεκδικήσεων,  το καθεστώς Ερντογάν δηλώνει έντονα (στρατιωτικά) παρών, βλέποντας ότι στη μεν Συρία πάνε να του δημιουργήσουν στα νότια σύνορά του Κουρδικό κράτος, στη δε Μεσόγειο -παρά τις υποσχέσεις- να μην του παραχωρήσουν όλο το μερίδιο ενεργειακής πίττας που διεκδικεί. Έτσι και στη Συρία (ξανα)εισέβαλε και στην  πτωχευμένη Ελλάδα, με τις απόλυτα και διαχρονικά υποτελείς αμερικανόδουλες ηγεσίες, δημιουργεί - εκ του ασφαλούς- απανωτές ταπεινωτικές προκλήσεις. Η Τουρκία έχει πολλούς άσσους στο μανίκι: α) Γεωστρατηγική θέση απέναντι στη Ρωσία και το 2^ο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, β) Ένα πληθυσμό 80 εκατομμυρίων, που «συμφέρει όλους μας να ενσωματώσουμε στην ΕΕ» (λέει η εκπρόσωπος της ΕΕ, Φ. Μογκερίνι), γ) Είναι η 16^η παγκόσμια δύναμη, δ) Οι επιχειρηματικοί όμιλοι της ΕΕ (κυρίως της Γερμανίας), αλλά και της Ελλάδας, έχουν επενδύσει εκεί εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που τους αποφέρουν ανάλογα κέρδη,  ε) Έχει μια τεράστια πολεμική βιομηχανία που εφοδιάζει τον στρατό της, σε μεγάλο ποσοστό, με δικά της οπλικά συστήματα, στ) Κρατάει το κλειδί του προσφυγικού, από το οποίο κερδίζει δισεκατομμύρια από  τα ευρωπαϊκά ταμεία και την άγρια εκμετάλλευση των ξεριζωμένων, παράλληλα όμως αν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της, απειλεί να τους αφήσει να πλημμυρήσουν την Ευρώπη, ώστε να προσθέσει τρομερά κοινωνικά προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα στην ΕΕ. Γιατί λοιπόν να ενδιαφερθούν να στηρίξουν μια φθίνουσα και υποταγμένη Ελλάδα οι Ευρωπαίοι, αφού οι καλές τους σχέσεις με την Άγκυρα είναι πολύ υψηλότερης σπουδαιότητας από ό τι με την πειθήνια Αθήνα και αποδοτικότερες. Έτσι η κυβέρνηση Ερντογάν, έχοντας επίγνωση της ισχύος της, κλιμακώνει τις στρατιωτικές και διπλωματικές προκλήσεις, ώστε να δημιουργεί τετελεσμένα, με πρότυπο τη δημιουργία  γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο. Διαμηνύοντας λοιπόν προς κάθε  ενδιαφερόμενο ότι δεν είναι μια ασήμαντη χώρα, αλλά μια μικρή υπερδύναμη, απαιτεί να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη δικαιώματα και συμφέροντα που της αναλογούν. Οι τσαμπουκάδες συνεπώς του Ερντογάν και των προηγούμενων, εδράζονται σε μια πολύ ισχυρή στρατιωτική και οικονομική βάση. Δεν είναι ντουφεκιές στον αέρα, όπως οι ψευτοτσαμπουκάδες του χοντροΚαμμένου, τα φληναφήματα του ανεκδιήγητου μαίτρ της αοριστολογίας, Φώτη, και των ομοίων τους του εθελόδουλου μνημονιακού τόξου. Δηλαδή, όλων αυτών που αποδυνάμωσαν την Ελλάδα, εκπαίδευσαν το λαό στο φόβο,  τον εξουθένωσαν  σε βαθμό τέτοιο που να μην έχει αντοχές ή να μη θέλει να υπερασπιστεί την ακεραιότητα μιας χώρας που πλέον δεν ανήκει στο λαό της, αλλά στους δανειστές και σε ντόπια και ξένα αρπακτικά.

Η ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ  στους «συμμάχους» μας, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, μας οδηγεί από υποχώρηση σε υποχώρηση προκειμένου να «μην διαταραχτεί η συνοχή της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ». Αυτοί όμως, εκμεταλλεύονται τον φόβο που προκαλεί η τουρκική επιθετικότητα για να αποσπούν όλο και περισσότερες «διευκολύνσεις» στον στρατιωτικό, διπλωματικό και οικονομικό τομέα, από τις συμβιβασμένες ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις. Έτσι μετά την απαγωγή των δυο ανδρών της περιπόλου, ο δραστήριος αμερικανός πρέσβης (Οργανωτής του ναζιστικού πραξικοπήματος στην Ουκρανία το 2014), δρώντας ως ντε φάκτο κυβερνήτης της Ελλάδας, με επισκέψεις στον ΑΓΕΕΘΑ, τον Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης, με τηλέφωνα σε Τσίπρα κλπ,  κατάφερε από τη μια την απόλυτη απραξία των Αθηνών κι από την άλλη, την επιτάχυνση των διαδικασιών για  την κατασκευή της νέας αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη (που θα γεμίσει την περιοχή με ναρκωτικά και μπαρ). Τους υποσχέθηκε ότι η βάση αυτή δήθεν θα αποτρέψει τουρκική επιθετική ενέργεια κατά της Ελλάδας κι αυτοί τόχαψαν και ησύχασαν. Ενώ ο ρόλος της δεν έχει καμία σχέση με την προστασία της χώρας μας, αλλά  την προστασία των εγκαταστάσεων στο λιμένα της Αλεξανδρούπολης για το  αμερικανικών συμφερόντων LNG που πρόκειται να ξεφορτώνεται σ’ αυτές και άλλες δράσεις κατά της Ρωσίας σε συνδυασμό με αντίστοιχες στη Βουλγαρία και Ρουμανία. Ωστόσο, αν οι ΤσιπροΚαμμένοι διέθεταν στοιχειώδη αξιοπρέπεια, θα μπορούσαν να απειλήσουν με χρήση του δικαιώματος του Βέτο σε αποφάσεις του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ και να πετύχουν κάποια  θετικά αποτελέσματα για την Ελλάδα και στο θέμα των Σκοπίων και με την Τουρκία. Δεν το κάνουν όμως γιατί οι «σύμμαχοί» τους τους «κρατάνε»  από πολλές μεριές. Έτσι, και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα θα βγει χαμένη προκειμένου να πετύχει η σχεδιαζόμενη οικονομική και (μάλλον υβριδική ) στρατιωτική επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας με αποτελέσματα που δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς. Ο λαός μας οφείλει να είναι έτοιμος να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο παρεμποδίζοντας, αν χρειαστεί, την λειτουργία κάθε ΝΑΤΟϊκής βάσης στη χώρα μας.

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

    

           Απειλή μεγάλου πολέμου

Τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας δεν καθορίζονται από ομιλίες και πλειοψηφικές αποφάσεις, αλλά από σίδερο και αίμα. ( Ότο φον Μπίσμαρκ, το 1862)

Οι ΝΑΤΟϊκοί, με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, έχουν ξεσαλώσει. Η επιθετικότητά τους έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Δεν περνάει μέρα που να μην εφεύρουν και μία κατηγορία κατά των Ρώσων κυρίως, αλλά και των Κινέζων, των Β. Κορεατών, των Ιρανών, του Άσαντ της Συρίας και του Μαδούρο της Βενεζουέλας, καθώς όλοι αυτοί στέκονται εμπόδια στις διαρκείς προσπάθειες για κατοχή και λεηλασία των χωρών της υφηλίου από τις εξαγριωμένες, άπληστες  αμερικανικές πολυεθνικές. Μέσω των απόλυτα ελεγχόμενων, μεγάλων δυτικών ΜΜΕ (CNN, BBC, REUTERS, κλπ), παρουσιάζουν τη Ρωσία σαν εξαιρετικά «κακή» κι «επιθετική», ενώ την ίδια στιγμή, οι ίδιοι έχουν στρατοπεδεύσει ακριβώς έξω από τα σύνορά της. Οι παρανοϊκοί τους εγκέφαλοι πιστεύουν ότι όποιος προστατεύει τη χώρα του από τις επιβουλές τους είναι κακός άρα πρέπει να εξοντωθεί. Άνθρωποι που χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης, είναι μπροστά στα κουμπιά του πυρηνικού ολέθρου και εξανίστανται αν άλλοι έχουν παρόμοιες δυνατότητες. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έχουν μετατρέψει τον πλανήτη σε ένα  απέραντο πεδίο μάχης, όπου σε κάποιες περιοχές γίνονται θερμοί πόλεμοι, ενώ σε άλλες βρίσκονται σε εξέλιξη εμπορικοί πόλεμοι, πόλεμοι μαύρης και φαιάς προπαγάνδας, ενώ οι κυβερνοπόλεμοι είναι στην ημερήσια διάταξη. Όλοι δε, γίνονται με πρόσχημα  την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων κι ελευθεριών που δήθεν καταπατούνται, από ενοχλητικές και ανυπάκουες στις ΗΠΑ κυβερνήσεις οι οποίες, αμυνόμενες, αμφισβητούν την παγκόσμια ηγεμονία τους. Οι διαλύσεις κρατών και οι «αλλαγές καθεστώτων» από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, από τη μια δημιουργούν κρατίδια - πελάτες   για τις πολυεθνικές των ΗΠΑ κι από την άλλη κρατούν τη Ρωσία μακριά από τις περιοχές τους. Για παράδειγμα, ΗΠΑ και τα πιόνια τους στην ΕΕ, επιδιώκουν με κάθε τρόπο την εμπλοκή των Βαλκανικών κρατών στην εφαρμογή της αντι-Ρωσικής στρατηγικής πολλών παραγόντων, αδιαφορώντας για την επικίνδυνη κλιμάκωση που προκαλούν στην περιοχή. Ταυτόχρονα στη Συρία, σφόδρα ενοχλημένοι από την ήττα των τζιχαντιστών μισθοφόρων τους, ξεγέλασαν τους Κούρδους με την υπόσχεση ότι θα τους επιτρέψουν να δημιουργήσουν κράτος στη Β. Συρία, και γέμισαν την περιοχή αυτή με βάσεις, δήθεν για τη προστασία των Κούρδων από Τούρκους και Σύρους. Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη. Στη κουρδική περιοχή αφ’ ενός βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου της Συρίας, αφ’ ετέρου, είναι πολύ πλησιέστερα στα τεράστια υποθαλάσσια κοιτάσματα αερίου της Αν. Μεσογείου, χάριν των οποίων η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή επιδεινώνεται συνεχώς. Τα γεγονότα που συμβαίνουν εκεί τώρα, δείχνουν ότι η σύγκρουση ΗΠΑ- Ρωσίας  και των συμμάχων τους, δεν θα περιοριστεί στη Συρία, αλλά θα επεκταθεί στο Ιράν και σε όλη τη Μ. Ανατολή. Στην Αν. Ουκρανία, στην Κορέα, στη Ν. Κινεζική Θάλασσα, οι προκλήσεις των   θερμοκέφαλων της Ουάσιγκτον είναι αδιάλειπτες και εντεινόμενες.  Δεν ήταν τυχαία λοιπόν η στιγμή που διάλεξε  ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν να στείλει πολλαπλά και τρανταχτά μηνύματα προς τους  ανεγκέφαλους αλαζόνες της Δύσης που, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις τους, κατάφερε να τους τρομοκρατήσει. Σε πρόσφατη ομιλία του περιέγραψε και έδειξε σε βίντεο, τις τεχνολογικά ανυπέρβλητες δυνατότητες των νέων βαλλιστικών διηπειρωτικών πυραύλων που δεν τους σταματάνε οι «τρύπιες» αντιπυραυλικές ομπρέλες ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, τους υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους κρούζ (Mach 10), τους πυρηνοκίνητους κρούζ με απεριόριστη εμβέλεια, και πληθώρα άλλων υπερσύγχρονων όπλων, που διαθέτει σε επιχειρησιακή ετοιμότητα το Ρωσικό οπλοστάσιο. Μετά απ’ αυτά,  ας ελπίσουμε ότι οι ψυχάκηδες της Δύσης θα συνετισθούν και θα «ακούσουν» και την άλλη πλευρά, που χάρη στη ψυχραιμία και τη λογική της έχει αποτρέψει μέχρι τώρα τον Αρμαγεδώνα.

 ΟΜΩΣ, ενώ μπορεί να αποφευχθεί η πυρηνική σύγκρουση, θα συνεχιστούν και με μεγαλύτερη ένταση οι λεγόμενοι «μη γραμμικοί πόλεμοι», ή «ασύμμετροι», ή «υβριδικοί», όπως αυτός που γίνεται στη Συρία, όπου η τρομερή ανθρωπιστική κρίση δεν είναι μια παράπλευρη επίπτωση, αλλά μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου των ΗΠΑ για να επιρρίπτουν τις ευθύνες στη Ρωσία, τον Άσαντ, το Ιράν και να δικαιολογούν την παρουσία τους εκεί, υποτίθεται για να την αποτρέψουν. Γι αυτό το είδος του πολέμου, που δεν χρειάζεται να κηρυχθεί, οι μισθοφόροι τζιχαντιστές κάθε απόχρωσης είναι το τέλειο εργαλείο. Αν και το τελειότερο είδος «ασύμμετρου» πολέμου είναι αυτός που γίνεται χωρίς μάχες. Αρκεί ένα κέντρο να συντονίζει μέτρα οικονομικών κυρώσεων, προπαγάνδας, πράξεων δολιοφθοράς και κυβερνοπολέμου σε μία μη γραμμική διαδικασία τέτοια ώστε ουδέποτε να μπορεί να αποδειχτεί η πατρότητά τους. Σ’ αυτό, ειδικεύεται η κυβερνητική μαφία της Ουάσιγκτον, που εκπροσωπώντας τα πιο επιθετικά αμερικανικά μονοπώλια, με τον  επικίνδυνα γελοίο, ανερμάτιστο και χωρίς καμία εξουσία πρόεδρο Τράμπ, εκφέρει μια συνεχή πολεμική ρητορική, απειλώντας τους πάντες και τα πάντα και στον εμπορικό τομέα. Διαμορφώνει έτσι στον πλανήτη μια άναρχη, χαοτική κατάσταση, όπου κυριαρχεί ο φόβος, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια. Σαν συνέπεια, οι παραγγελίες θανατηφόρων πανάκριβων οπλικών συστημάτων δίνουν και παίρνουν. Σε κάθε κράτος, μεγάλο ή μικρό, η άποψη Μπίσμαρκ κυριαρχεί με συνέπεια να συναγωνίζονται ποιο θα κάνει την μεγαλύτερη παραγγελία όπλων που μεταφράζεται σε  μυθώδη κερδοφορία των αμερικανικών κυρίως πολεμικών βιομηχανιών, οι οποίες ουσιαστικά κινούν  το σύνολο της αμερικανικής οικονομίας. Η Αμερικανική οικονομία, κύρια από τον Β’Π.Π και μετά έχει στρατιωτικοποιηθεί. 7οο δις δολάρια το χρόνο – ο μισός προϋπολογισμός - κατευθύνονται προς πολεμοβιομήχανους. Χωρίς αυτήν την τεράστια ένεση, δημόσιου αλλά και διεθνούς χρήματος, προς την πολεμική τους βιομηχανία, η μητρόπολη του καπιταλισμού θα είχε προ πολλού καταρρεύσει. Υπό το καπιταλιστικό καθεστώς λοιπόν, είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για την υπερδύναμη οι ασταμάτητοι πόλεμοι. Έτσι αντί να επικρατήσει η λογική του «ΟΧΙ στον πόλεμο, κανείς με όπλα», ο αμερικάνοι επέβαλαν τη λογική του  «ΝΑΙ στον πόλεμο, όλοι με όπλα».  Έφτασε λοιπόν στο σημείο, η πολεμοκίνητη αμερικανική οικονομία, να μην αποτελεί απειλή μόνο για την ανθρωπότητα, αλλά και για την ίδια την αμερικανική κοινωνία, που την οδηγεί στην κατάρρευση λόγω της τεράστιας σπατάλης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και του πλανήτη, καθώς και του τεράστιου δημόσιου και ιδιωτικού χρέους που έχουν συσσωρευθεί λόγω των συνεχών πολέμων. Στην Αμερική, ο ακραίος καπιταλισμός ανατίναξε κυριολεκτικά σε συντρίμμια την κοινωνία τους, ώστε οι άνθρωποι όχι μόνο δεν νοιάζονται  ο ένας για τον άλλον, αλλά εχθρεύονται ο ένας τον άλλον. Τα παιδιά τους αλληλοσκοτώνονται στα σχολεία καθώς το σύστημά τους τα «προστατεύει» προμηθεύοντάς τους, ελεύθερα, όπλα και ναρκωτικά.  Το πραγματικό εισόδημα της πλειοψηφίας των αμερικανών εργαζομένων και συνταξιούχων συρρικνώνεται διαρκώς, ενώ οι ανισότητες έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού καταφεύγει  στα ναρκωτικά καθώς δεν βλέπουν κανένα περιεχόμενο στη ζωή τους, ζουν χωρίς ελπίδα για κάτι καλύτερο, στερούνται κοινωνικής φροντίδας και θέλουν να ξεφύγουν από την τραγική πραγματικότητα που βιώνουν. Εκατομμύρια άνθρωποι- πολλοί απ’ αυτούς συνταξιούχοι- ζουν στα αυτοκίνητά τους ή σε σκηνές και περιφέρονται από τόπο σε τόπο εποχικά, αναζητώντας  μια οποιαδήποτε χαμηλόμισθη απασχόληση για να επιβιώσουν. Αυτήν την απάνθρωπη κοινωνία της παρακμής και κατάπτωσης θέλει να επιβάλλει διεθνώς το βαθύ αμερικανικό κράτος που αποτελεί το 1% του πληθυσμού και κατέχει το 80% του πλούτου. Η ταξική οργανωμένη αντίδρασή μας είναι αυτονόητη.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης