H  25η Μαρτίου και η Συνθήκη της Ρώμης

Με το να κάμεις μιαν επανάσταση και ν’ αποτινάξεις το ζυγό, δεν έκαμες τίποτα. Το 1821 αυτό έκαμε. Το να μη ξαναεμπέσεις σε ζυγό – αυτό είναι επανάσταση. ( Γιάννης Σκαρίμπας )

ΚΙ ΕΧΕΙ απόλυτο δίκιο ο Σκαρίμπας στον ορισμό της επανάστασης, καθώς και στο 1821 και μεταγενέστερα στο 1941 συνέβησαν ακριβώς τα ίδια τραγικά λάθη. Την πρώτη φορά, με το τέλος της επανάστασης δεν ήρθε η ανεξαρτησία και η ελευθερία, όπως γράφουν τα επίσημα βιβλία της ιστορίας και μαθαίνουμε στα σχολεία, αλλά η αλλαγή εξωτερικού δυνάστη. Απαλλαγήκαμε από τους Τούρκους και πέσαμε κυρίως στους Άγγλους, αλλά και στους Γάλλους. Με τους εσωτερικούς δυνάστες - κοτζαμπάσηδες,  Φαναριώτες πολιτικάντηδες και ανώτερο κλήρο - να προσκυνάν τους νέους επικυρίαρχους, προκειμένου να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και την εξουσία τους στα εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα.  Με αυτούς συμμάχους, μπόρεσε έκτοτε ο αγγλικός παράγοντας να δέσει την Ελλάδα χειροπόδαρα παρέχοντας δάνεια με επαχθείς όρους, προκαλώντας δύο εμφυλίους (1823-25) και διώκοντας, φυλακίζοντας και δολοφονώντας, με το τέλος της επανάστασης και σε συνεργασία με την Βαυαρική καμαρίλα του βασιλιά Όθωνα, όλους τους αγωνιστές (Θ. Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα, Νικηταρά κ.ά) που είχαν δείξει φιλορωσικές διαθέσεις ή τάσεις πλήρους ανεξαρτησίας. Και μάλιστα τους πρωτεργάτες της επανάστασης τους έσυραν στα δικαστήρια με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, όπως ακριβώς έκαναν τη δεύτερη φορά, εκατόν είκοσι χρόνια αργότερα, οι επίγονοί τους χίτες και ταγματασφαλίτες με τους   αγωνιστές της εθνικής αντίστασης.  Όσοι πολέμησαν τους κατακτητές ήταν προδότες κι έπρεπε να εκτελεσθούν, ενώ όσοι συνεργάστηκαν μαζί τους έγιναν ήρωες και τους ταίριαζαν τιμές. Η ιστορία επανελήφθη στην πιο αποκρουστική της μορφή.  Οι Άγγλοι, ήταν  και τη δεύτερη φορά οι εξωτερικοί δυνάστες που ήρθαν πάλι με τη μάσκα των απελευθερωτών για να εξοντώσουν τους πραγματικούς απελευθερωτές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Γρήγορα όμως έδωσαν τη θέση τους στην ανερχόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη, τις ΗΠΑ, για να τελειώσουν τη «δουλειά», μετατρέποντας την Ελλάδα σε ισχυρό αντισοβιετικό προμαχώνα.

ΜΕ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ του ’21 δεν μπόρεσε να πραγματωθεί το όραμα που περιγράφει ο Ρήγας στη Χάρτα του. Την ίδρυση δηλαδή, ενός Βαλκανοασιατικού κράτους με επικρατούσα παιδεία την ελληνική, όπου όλοι οι καταπιεζόμενοι από τους Τούρκους λαοί, Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Βλάχοι θα είχαν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Μάλιστα,  στο νέο ελεύθερο κράτος θα συγκαταλέγονταν και όσοι τούρκοι  θα εδέχοντο να αποσχιστούν από τον Σουλτάνο. Τις  καινοτόμες κι επικίνδυνες για τους ισχυρούς της εποχής ιδέες του όμως, ο  Ρήγας δεν πρόλαβε να τις υποστηρίξει καθώς οι πράκτορες του αυστριακού Μέττερνιχ τον παρέδωσαν στους τούρκους που τον έπνιξαν στο Δούναβι. Αλλά ο μεγαλύτερος εχθρός του Ρήγα, των πανανθρώπινων ιδεών του και της επανάστασης, ήταν ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, που με την «Πατρική Διδασκαλία» - ένα σκοταδιστικό και εμετικά τουρκόφιλο κείμενο - προειδοποιούσε για «τας νεοφανείς ελπίδας της ελευθερίας» που αποτελούν «έντεχνο παγίδα» για να παραπλανήσουν τους ευσεβείς. Και για να αποφύγουν την παγίδα, ο πατριάρχης συμβούλευε υποταγή στην «ισχυράν βασιλείαν των Οθωμανών», που ήταν δώρο του Θεού προς τους ορθόδοξους χριστιανούς  για να τους προστατεύει από τις αιρέσεις. Οι πραγματικοί ορθόδοξοι χριστιανοί, όφειλαν κατά τον πατριάρχη, να  υποταχθούν με ευγνωμοσύνη στους θεόσταλτους αφέντες και να ξεχάσουν κάθε μάταιη συζήτηση για απατηλές ελευθερίες. Το «νυν θρυλλούμενον σύστημα της ελευθερίας», που είχε εμφανιστεί στις χώρες της Δύσης εκείνη την εποχή, αντέβαινε προς «τα ρητά της θείας Γραφής και των Αγίων Αποστόλων, οπού μας προστάζουν να υποτασσόμεθα εις τας υπερεχούσας αρχάς». Και δεν έφταναν οι συνεχείς παραινέσεις του πατριάρχη προς τους Έλληνες να μην επαναστατήσουν, χρησιμοποίησε και το όπλο του αφορισμού - που για πολλούς ανθρώπους εκείνη την εποχή – ήταν χειρότερος και από τον θάνατο. Έτσι αφόρισε τον Κολοκοτρώνη και τους καπεταναίους της Πελοποννήσου, στη συνέχεια τον ηγέτη της επανάστασης Αλέξανδρο Υψηλάντη, τη Φιλική Εταιρεία, καθώς και όλους όσους συμμετείχαν στην εθνεγερσία, με συνέπεια να προκληθεί μεγάλη ζημία στην υπόθεση της επανάστασης, καθώς πολλοί φοβήθηκαν κι εγκατέλειψαν πρόωρα τον αγώνα.  Ωστόσο η επαναστατημένη Ελλάδα προκάλεσε το καίριο χτύπημα στην «Ιερά Συμμαχία», που συγκροτήθηκε το 1815 από τις: τσαρική Ρωσία, Πρωσία, Αυστρία, Αγγλία, Γαλλία. Επρόκειτο για  μια αντιδραστική, αντιλαϊκή λυκοσυμμαχία των τότε μοναρχιών της Ευρώπης, που τα συμφέροντά τους συγκρούσθηκαν τόσο πολύ στη σύνοδο της Βερόνας (1822) για την Ελλάδα, ώστε έκτοτε δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ. Αυτή ήταν η πιο θετική, για τους λαούς της Ευρώπης, συνεισφορά της ελληνικής επανάστασης. Η διάλυση της  συμμορίας των βασιλιάδων. Στις μέρες μας, ίδιας βαρύτητας χτύπημα θα μπορούσε να δοθεί, όχι απλά  στις αντιδραστικές, αλλά στις καθαρά εγκληματικές οργανώσεις που αποκαλούνται  Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ, αν η πλειοψηφία του λαού μας απαιτούσε την πλήρη αποδέσμευση της χώρας μας απ’ αυτές κι από το απατεωνίστικο δυτικό νομισματικό σύστημα που μας φορτώνει διαρκώς χρέη, φτώχεια, μιζέρια και βία. Προς το παρόν αυτό δυστυχώς δεν έγινε και η ηγετική μαφία της Ευρωένωσης ετοιμάζεται να γιορτάσει (στις 25 Μαρτίου) τα 60 χρόνια της συνθήκης της Ρώμης (ιδρυτική συνθήκη της ευρωσυμμορίας) δηλαδή τα 60 χρόνια συστηματικής εκμετάλλευσης και  αρπαγής πλούτου των ευρωπαϊκών λαών, και όχι μόνο, από το ληστρικό μεγάλο κεφάλαιο (τραπεζίτες, χρηματιστές, εφοπλιστές, επιχειρηματικοί όμιλοι). Κι ακριβώς για ν’ αποκρύψουν την κλεπτοκρατική διάσταση του μορφώματος που έστησαν, σκαρφίζονται μύρια όσα.  

  

ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ με κάθε τρόπο να μας αποκόψουν από τη λαϊκή μας παράδοση, την κληρονομιά, την ιστορική μας μνήμη, να ξεχάσουμε τους ήρωές μας, να εγκαταλείψουμε το σθένος μας, να χάσουμε την έμπνευσή μας,  να καταλήξουμε αιχμάλωτοι, αφοπλισμένοι, αναλώσιμοι, απασχολήσιμοι, νεοραγιάδες. Και γι αυτό χρησιμοποιούν τη γλώσσα, μέσω της καταλυτικής προπαγάνδας των ηλεκτρονικών κύρια ΜΜΕ, σαν βασικό εργαλείο της επικυριαρχίας τους. Για τα χειρότερα πράγματα  που  κάνουν ή σκοπεύουν να κάνουν σε βάρος των λαών, παραθέτουν τις ωραιότερες λέξεις  μέσα σε ακατανόητες σύνθετες εκφράσεις, ώστε  να ερμηνεύονται από τους πολλούς με την καλύτερη εκδοχή τους, στοχεύοντας έτσι στην αποδόμηση των κοινωνικών αντιδράσεων. Οι ευρώδουλοι, δεξιοί κι αριστεροί είναι οι νέοι γενίτσαροι που τρομοκρατώντας την κοινωνία, επανακατασκευάζουν τον άνθρωπο ραγιά, που θα υπομένει και δεν θα διεκδικεί τίποτα.  Καταστρέφουν τον ψυχισμό του λαού, τον κάνουν να αισθάνεται  ένοχος για την κατάντια του ίδιου και της χώρας, ενώ τον υποχρεώνουν να ακούει από το πρωϊ ως το  βράδυ τις ίδιες μπαρούφες  για Σόϊμπλε, Μέρκελ, ΔΝΤ και άλλους (θ)εσμούς.  Όμως, η ώρα της εκδίκησης ήρθε. «Μεθώντας με το αθάνατο κρασί του ΄21», ας ακολουθήσουμε το δρόμο που χάραξε ο  Ρήγας: «Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά εξήντα χρόνια σκλαβιά στην ευρωφυλακή….Ο κόσμος να γλυτώσει απ’ αύτη την πληγή κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη».

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                        Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης    

        

                   

                 Μνημονιακή σαρακοστή

Το κεφάλαιο δεν είναι παρά νεκρή εργασία που, σαν βρικόλακας, ζει μόνο επειδή ρουφάει το αίμα της ζωντανής εργασίας και τόσο περισσότερο ζει,  όσο περισσότερο αίμα ρουφάει. (Κ. Μάρξ)

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ φορά στην ιστορία, το χρήμα έχει ξεφύγει εντελώς από  κρατικούς ελέγχους και βρίσκεται στη δικαιοδοσία ιδιωτικών τραπεζών και χρηματοπιστωτικών οργανισμών που, δεν αναγνωρίζουν εθνικά σύνορα, δεν συμμορφώνονται με κανένα κανονισμό, δεν δέχονται κανένα νόμο εκτός του νόμου της δύναμης του χρήματος. Επιβάλουν δε σκληρά μέτρα ενάντια σ’ εκείνους που παραβιάζουν τους νόμους των αδίστακτων αγορών. Στην Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων, ο κατακερματισμός της Αριστεράς και της Δεξιάς έχει λύσει τα χέρια των τροϊκανών (εκπροσώπων των αγορών), που ενεργούν πλέον στη χώρα με θράσος και πλήρη άνεση ως κατοχικοί γκαουλάϊτερ. Επισκέπτονται την Αθήνα κάθε τρεις και λίγο με μια συγκεκριμένη αποστολή: Την πίεση στο παραδομένο άθλιο Συριζαϊκό μπουλούκι, για γρήγορη ολοκλήρωση ενός αντιλαϊκού νομοθετικού οπλοστασίου και την δημιουργία αποτελεσματικών μηχανισμών, προκειμένου να  συστηματοποιηθεί και να επιταχυνθεί η κλοπή των εισοδημάτων μας και η εκποίησης της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Για κανέναν άλλο λόγο δεν έρχονται εδώ αυτά τα καθάρματα των (θ)εσμών (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΜΣ). Ούτε για διαδικασίες ανάπτυξης, ούτε για ελάφρυνση του χρέους, ούτε για κανένα μέτρο ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων. Απαιτούν με σκαιότητα να πληρώνουμε εγκαίρως τα δάνεια που μας επέβαλαν, να μην τους δημιουργούμε προβλήματα, να μην αντιδρούμε, να ζούμε στη μιζέρια. Να παραμείνουμε σε κατάσταση αφασίας όσο πάει. Μας έφεραν ήδη σε μια κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και θα μείνουμε εδώ εσαεί, αν δεν αποφασίσουμε ν’ αντιδράσουμε οργανωμένα, μαζικά, βίαια, τελειωτικά.  Αλλιώς θα βλέπουμε και θα ξαναβλέπουμε τα ίδια πράγματα να συμβαίνουν: Απανωτές και πάντα «σκληρές διαπραγματεύσεις», μετά τις οποίες όλα τα  μνημονιακά πολιτικά σκύβαλα, τα δέχονται όλα, τα υπογράφουν όλα, τα εφαρμόζουν όλα. Εκείνο που κάθε φορά αλλάζει, είναι το επικαιροποιημένο καλάθι ψεμάτων που τα καλύπτουν.   

ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ που πέρασαν είχαν την τιμητική τους οι μάσκες και η μεταμφίεση. Οι έλληνες έζησαν  στο ρυθμό της αποκριάς και του καρνάβαλου και για λίγο εκτονώθηκαν, ξεχνώντας τη ζοφερή πραγματικότητα. Λησμόνησαν την οδυνηρή πραγματικότητα που τους επέβαλαν εκείνοι που δεν βγάζουν ποτέ τις μάσκες. Που είναι μονίμως μασκαρεμένοι, και που ανάμεσά τους η «αριστερή» μασκαράτα με λάβαρο, την ψευτιά την υποκρισία, τα μεγάλα λόγια, την υποταγή, διασύρει τη χώρα και ταπεινώνει τον κάποτε υπερήφανο λαό της. Εκείνοι που, ο κάποτε γελαστός αλλά πάντα γελασμένος ελληνικός λαός, τους ψηφίζει και τους ξαναψηφίζει για να τον σώσουν. Όλος αυτός ο βρωμερός συρφετός των αστών πολιτικών απατεώνων  που η πλειοψηφία του λαού μας αρνείται να πετάξει από την πλάτη του. Τόσο αποτελεσματική είναι η πλύση εγκεφάλου που υφίσταται από τα δημόσια και ιδιωτικά κανάλια και τις καταρρέουσες ευρωφυλάδες, ώστε κάθε ψευδολογία που μεταδίδουν να θεωρείται σοβαρό επιχείρημα. Όπως για παράδειγμα, το ότι για κάθε ευρώ που θα μας περικόπτουν (δηλαδή θα μας κλέβουν) από δω και πέρα, θα μας δίνουν σαν αντιστάθμισμα ένα άλλο Είναι να βγάζεις το καπέλο στη Τσιπραϊκή κλίκα για την εφευρετικότητά της στην εξαπάτηση και στο παραμύθιασμα.  Κάθε ίχνος ντροπής και φιλότιμου έχουν εξοβελισθεί πλέον μπροστά στην λατρεία της καρέκλας.

Η ΕΛΛΑΔΑ σήμερα βιώνει την μεγαλύτερη οικονομική συντριβή και κοινωνική εξαθλίωση από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του εμφυλίου. Η γενική κρίση του καπιταλισμού και ειδικότερα το εγκληματικό «πάση θυσία στο ευρώ» και τα ασφυκτικά δεσμά της ευρωζώνης, είναι οι βασικές αιτίες κατάρρευσης της χώρας μας, όπως και της σοβαρής κρίσης που σοβεί στην ευρωζώνη και στην ΕΕ. Η συνεχιζόμενη παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ απλά εξαπλώνει τη  φτώχεια σε όλο και περισσότερους, ενώ αυγατίζει τον πλούτο όλο και λιγότερων. Η με απάτη ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη (ΟΝΕ)  το 2001 και η πρόσδεση της ήδη υπερδανεισμένης οικονομίας της με  την ευρωζωνική και το ληστρικό τραπεζικό της σύστημα, ήταν επόμενο ότι θα κατέληγε σε συμφορά. Διότι, ONE σημαίνει μεταβίβαση της νομισματικής κυριαρχίας από τα κράτη-μέλη στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) που έχει το αποκλειστικό προνόμιο έκδοσης του κοινού νομίσματος και καθορίζει (θεωρητικά) μια ενιαία νομισματική πολιτική για όλα τα κράτη της Ευρωζώνης. Έτσι, τα κράτη για να ενταχθούν στην ΟΝΕ, εκχωρούν και την εθνική τους ανεξαρτησία και το κυριαρχικό δικαίωμα της έκδοσης του νομίσματος σε μια υπερεθνική κεντρική τράπεζα, με έδρα την Φραγκφούρτη, και με μοναδική εντολή την σταθερότητα των τιμών, τίποτα άλλο. Καμία αναφορά, για παράδειγμα, στην απασχόληση. Γι  αυτό τους βλέπουμε να επιτίθενται με τέτοια σφοδρότητα στην εργασία. Τους ενδιαφέρει μόνο η σταθερότητα της κερδοφορίας τους, που την πετυχαίνουν  κάνοντας λάστιχο την εργασία με ωριαίες, δίμηνες, πεντάμηνες και οχτάμηνες (συνήθως μη αμειβόμενες) απασχολήσεις. Τις συνέπειες τις βιώνουμε στο πετσί μας με το μισό πληθυσμό της χώρας να είναι κάτω από ή στα όρια της φτώχειας.

ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να δημιουργήσει χρήμα μέσω της Κεντρικής του Τράπεζας, ακόμα και  σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Είναι υποχρεωμένο να δανείζεται με υψηλό επιτόκιο από τις ιδιωτικές τράπεζες που με τη σειρά τους δανείζονται με ασήμαντο επιτόκιο από την ΕΚΤ, κερδίζοντας τεράστια ποσά σε βάρος του λαού της χώρας κι εκτοξεύοντας  το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος στα ύψη. Με λίγα λόγια, κάθε ένας από μας είτε εργαζόμενος(απασχολούμενος), είτε συνταξιούχος, που πληρώνεται σε ευρώ, πληρώνεται με δανεικά χρήματα. Αν δε και οι τράπεζες κινδυνεύουν με χρεοκοπία λόγω των αδιάκοπων κερδοσκοπικών τους παιχνιδιών στα χρηματιστήρια, τότε η μαφιόζικη ηγετική κλίκα της Ευρωζώνης υποχρεώνει τους λαούς  να τις διασώσουν, φορτώνοντάς τους με μνημόνια. Δηλαδή με τεράστια δάνεια σε ευρώ, που δεν μπορούν να αποπληρωθούν ποτέ, ώστε να δεσμεύονται στην αέναη εξυπηρέτησή τους,  γενεές γενεών. Για όσους/ες δεν το έχουν ακόμη καταλάβει, αυτή είναι η παγίδα του μεταμφιεσμένου γερμανικού μάρκου, του ευρώ. Μπαίνεις και δεν βγαίνεις ποτέ, καθώς σε πνίγουν με τη θηλιά του χρέους που εσαεί αυξάνουν. Δηλαδή, σε μια δίχως τέλος Σαρακοστή που δεν οδηγεί  σε κανενός είδους Ανάσταση.

 ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΑΝ σε απόλυτο αδιέξοδο. Προοπτική εντός ευρώ και ΕΕ δεν υπάρχει καμία.  Ο ελληνικός λαός να αποβάλλει το φόβο και τη μοιρολατρεία, να πετάξει στα σκουπίδια τους μασκαρεμένους σωτήρες, κι επιτέλους να βγει στο προσκήνιο. Να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων και παίρνοντας τον έλεγχο της χώρας στα χέρια του, να διαγράψει μονομερώς το χρέος  οδηγώντας την μακριά από τους δυνάστες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

                                                      Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                           Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης