Ευρωπαϊκή Ένωση – Γιουνκέρ -  Ελλάδα

« Aυτήνη η πατρίδα δεν λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη με άρματα και θυσίες…»     

      

                                                                                              

                                                                                           (Γιάννης  Μακρυγιάννης)

Αρχικά, το οικοδόμημα της φοροαποφυγής-φοροδιαφυγής στην Ευρώπη, εμφανίστηκε σαν σκάνδαλο διαπλοκής και διαφθοράς τεραστίων διαστάσεων  με κέντρο  το κρατίδιο των 500.000 κατοίκων του Λουξεμβούργου και πρωταγωνιστή τον επί 20 χρόνια πρώην πρωθυπουργό και υπουργό οικονομικών του, τον κορυφαίο απατεώνα όπως αποδείχτηκε, Ζ. Κ. Γιουνκέρ. Τελικά, όπως ο ίδιος αποκάλυψε για να αμυνθεί, οι μηχανισμοί φοροαποφυγής δεν υπάρχουν μόνο στη χώρα του αλλά αποτελούν καθεστώς για τα  22 από τα 28 κράτη της Ευρωένωσης και συνεπώς τίποτα το μεμπτό ή παράνομο από τη μεριά του. Ε, ακριβώς αυτή η μεγάλη του εμπειρία γύρω από τις φορολογικές μεταρρυθμιστικές απάτες, εκτιμήθηκε δεόντως από τους ομοίους του στην Ευρωένωση, ώστε να του εμπιστευθούν την περίοδο 2005-2013 την προεδρία του Γιουρογκρούπ (Συμβούλιο υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης) και  την προεδρία της Κομισιόν- του πιο ισχυρού οργάνου της ΕΕ- από φέτος. Την εγκληματική πολιτική του Γιουνκέρ και των  συνενόχων του στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, σε βάρος των οικονομιών των κρατών – μελών κι  όχι μόνο, αποκάλυψε η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) μέσω της ιστοσελίδας LuxLeaks στο διαδίκτυο, καθώς η καταγγελία τους κυριολεκτικά θάφτηκε από τα ενσωματωμένα ευρωπαϊκά και εγχώρια ΜΜΕ, προφανώς για να μη θιγεί το διεφθαρμένο ευρωπαϊκό μόρφωμα.  Οι δημοσιογράφοι της ICIJ, ανακάλυψαν ότι ο πολυπράγμων αρχιερέας της διαπλοκής και διαφθοράς Γιουνκέρ, με μια σειρά φορολογικών μεταρρυθμίσεων και με τη συνδρομή  των  τεσσάρων μεγαλύτερων (Big Four) λογιστικών- ελεγκτικών εταιριών του  πλανήτη (PwC, KPMG, Ernst&Young, Deloitte) που εξειδικεύονται στην  φοροαποφυγή, έχει μετατρέψει το Μεγάλο Δουκάτο (Λουξεμβούργο) σε ένα φορολογικό παράδεισο, μια γιγάντια οφσόρ, για τις μεγάλες επιχειρήσεις κυρίως της ΕΕ και των ΗΠΑ, συσσωρεύοντας στο τραπεζικό  σύστημα του Δουκάτου, βουνά κλεμμένων χρημάτων. Ο αρχινονός τώρα της ΕΕ, διαμόρφωσε το Δουκάτο από μια ασήμαντη χώρα - παραγωγό χάλυβα σε ένα από τα τρία μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του πλανήτη, δηλαδή σε ένα κέντρο παγκόσμιας ισχύος που έχει βαρύνοντα λόγο στις οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς.  Εντελώς «νόμιμα», οι οικονομικές αρχές του Δουκάτου συνάπτουν μυστικές συμφωνίες φορολογικής ασυλίας (ο συντελεστής φορολόγησης είναι κάτω του 1%) για τα υπερκέρδη  που μεταφέρουν στις εκεί  θυγατρικές τους εταιρείες-σφραγίδες, γνωστές επιχειρήσεις-κολοσσοί, ανάμεσα στις οποίες και πολλές ελληνικές όπως η EFG Group (Eurobank-Λάτσης), η Motor Oil (Βαρδινογιάννης), η WIND, η Olayan Investments (Κωνσταντακόπουλος) κ.ά. Πρόκειται για έναν καλοστημένο ληστρικό μηχανισμό που από τη μια μεγιστοποιεί τα κέρδη των πολυεθνικών κι από την άλλη αποστερεί δημόσια έσοδα από τις οικονομίες ολόκληρων χωρών οδηγώντας τες στον συνεχή δανεισμό κι  εξαθλιώνοντας τους λαούς τους. Αλλά το πιο εξοργιστικό της υπόθεσης είναι ότι αυτοί οι αγύρτες που μας κλέβουν δανείζουν στη συνέχεια τα κλεμμένα - αγοράζοντας π.χ ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου - παίρνοντας και τόκο από πάνω. Αν δε  προσθέσετε τις μίζες, τις υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων και τις πληρωμές μεσαζόντων και παντοειδών συμβούλων, φτάνετε εύκολα στο τερατώδες και μη διαχειρίσιμο πλέον χρέος που μας έχουν φορτώσει. Οι ως άνω τέσσερες μεγάλες (Big Four) εταιρείες, προσφέρουν τεχνογνωσία αιχμής στην φοροαποφυγή (κλοπή) μεγάλης κλίμακας, εξασφαλίζοντας την μεταφορά κεφαλαίων  επιχειρήσεων από οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη σε περιοχές με «ευέλικτα και φιλόξενα φορολογικά περιβάλλοντα», όπως π.χ του Λουξεμβούργου, ώστε να αποφύγουν  την φορολόγηση στις χώρες που δραστηριοποιούνται. Παράλληλα έχουμε και την γενικευμένη και επιτρεπόμενη από την ευρωπαϊκή νομοθεσία,  χρήση των «τριγωνικών συναλλαγών», μεταξύ των επιχειρήσεων χωρών της ΕΕ, που χρησιμοποιούνται σαν κάλυμμα για το στήσιμο διεθνών κυκλωμάτων απάτης και υψηλής φοροδιαφυγής. Οι συνδυασμένες ενέργειες όλου αυτού του συρφετού επιχειρηματιών-απατεώνων-ελεγκτικών εταιριών, κοστίζουν μόνο στην Ελλάδα πάνω από 10 δις ευρώ το χρόνο, όσο δηλαδή και τα ετήσια τοκοχρεολύσια που κυβέρνηση και τρόϊκα επιλέγουν να εξασφαλίσουν γδέρνοντας τα λαϊκά στρώματα. Με λίγα λόγια, καμία μεγάλη επιχείρηση στην ΕΕ δεν πληρώνει τον φόρο που της αναλογεί. Οι φόροι είναι μόνο για τα συνήθη υποζύγια, όπως μας αποκαλούν. Για παράδειγμα η Google Αγγλίας με κέρδη πέρυσι 300 εκατ. στερλίνες, πλήρωσε φόρο μόνο 7,3 εκατ. στερλίνες, δηλαδή 2.4% των κερδών της. Και μετά  ο πρόεδρός της δήλωνε πανευτυχής: «η φοροαποφυγή ταυτίζεται με τον καπιταλισμό, μην το ψάχνετε».

                                        Όλοι συνένοχοι

Παρά το σάλο όμως που δημιουργήθηκε από την αποκάλυψη των δημοσιογράφων, έσπευσαν όλοι οι συνένοχοί του στα ηγετικά πόστα της Ευρωένωσης να στηρίξουν τον Γιουνκέρ, αποκαλύπτοντας έτσι τη δυσοσμία του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού οικοδομήματος, που γι αυτούς βέβαια είναι ευωδία. Πρώτος ο Μοσκοβισί, γάλλος επίτροπος Οικονομικών και Φορολογικών υποθέσεων της ΕΕ, δήλωσε: « Δεν πρέπει  να τον κρίνουμε για το παρελθόν του. Είναι ο πλέον κατάλληλος για πρόεδρος της Κομισιόν». Στη συνέχεια ο σταυροφόρος της ηθικής, όταν πρόκειται για αδύναμες χώρες, και της τήρησης των (δικών του) νόμων, Β. Σόϊμπλε, διακήρυξε λέγοντας την αλήθεια : «Δεν υπήρξε παραβίαση νόμων. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και σε άλλες χώρες της ΕΕ». Δεν είναι λοιπόν περίεργο που τον στήριξαν και ο εκπρόσωπος του ΕΛΚ, του κόμματος της ευρωπαϊκής δεξιάς, και ο εκπρόσωπος των σοσιαλιστών που πρόσθεσε χωρίς ίχνος ντροπής ότι « οι πολυεθνικές στην ΕΕ δεν πληρώνουν φόρους, χωρίς να παραβιάζουν κανένα ευρωπαϊκό νόμο», και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ΚΕΑ, που συμμετέχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «εκδημοκρατισμό» της ΕΕ αν αναλάβει την προεδρία ο Γιουνκέρ. Αλλά τόσο πολύ εργάζεται για εκδημοκρατισμό της ΕΕ ο Γιουνκέρ, ώστε σε ερώτηση για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, δήλωσε ότι «προτιμάει οικεία πρόσωπα για την εξουσία στην Ελλάδα κι όχι ακραία», υπονοώντας προφανώς ότι η Σαμαροβενιζελική κλίκα έχει πλήρως προσαρμοστεί στον απόπατο της ΕΕ, ενώ οι άλλοι οι «ακραίοι», θέλουν χρονοβόρα εκπαίδευση. Τέτοιους   απατεώνες προωθεί η ληστοσυμμορία της ΕΕ στην ηγεσία των  θεσμικών της  οργάνων, ώστε να συγκαλύπτουν και να δικαιολογούν την γιγαντιαίας κλίμακας κλοπή που διενεργείται σε βάρος των λαών της, φροντίζοντας να τους προστατεύει και με ισόβια ασυλία χάρη στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Κι έτσι μεγάλες εταιρίες, τράπεζες, πολυεθνικές κάνουν τις «δουλειές» με τους πολιτικούς της χωρίς κανένα εμπόδιο από προκάτ νομοθεσίες, οδηγώντας το φριχτό αυτό μόρφωμα της ΕΕ από το κακό στο χειρότερο. Το κατάντημα της ΕΕ όντως δεν έχει προηγούμενο, ήταν όμως αναμενόμενο. Να γιατί οι θεσμοί της έχουν χαρακτηρισθεί σαν το πιο διαβλητό, διαπλεκόμενο και διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας που έχει εμφανιστεί στην Ευρώπη μετά την Ιερά Συμμαχία.

                                             Οι 4 μεγάλες

Σήμερα, οι Big Four έχουν παραρτήματα σε όλες σχεδόν τις χώρες της υδρογείου και απασχολούν πάνω από 700.000 υπαλλήλους, ενώ τα συνολικά ετήσια κέρδη τους ξεπερνούν τα 100 δις δολάρια. Μόνο η PwC έχει συνάψει με τις αρχές του Λουξεμβούργου μυστικές συμφωνίες για 350 πολυεθνικές επιχειρήσεις. Έχουν αποκτήσει τεράστια ισχύ διότι γνωρίζουν την οικονομική κατάσταση όλων των ισχυρών επιχειρηματικών παραγόντων του πλανήτη και την διαπλοκή τους με τους  αστούς πολιτικούς. Έτσι ελέγχουν και υπαγορεύουν την διαμόρφωση εθνικών νόμων σχετικών με την φορολογία, ευπρόσβλητων στις πρακτικές τους. Οπότε  κάθε προσπάθεια αστυνόμευσης κι επιβολής δίκαιης φορολογικής νομοθεσίας είναι a priori καταδικασμένη. Από την άλλη ο έλεγχος και η επιρροή σε αξιωματούχους με κομβική θέση στα όργανα της ΕΕ, των ΗΠΑ, και αλλού τους επιτρέπει να έχουν λόγο στις ρυθμίσεις σχετικά με το υπεράκτιο χρηματοπιστωτικό σύστημα προς όφελός τους.  Άρα ούτε οι οφσόρ υπάρχει πιθανότητα να ελεγχθούν ή να περιοριστεί η δραστηριότητά τους  καθώς αυτό θα παρεμπόδιζε την ανεξέλεγκτη κερδοφορία των μεγάλων κυρίως επιχειρήσεων  και την απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων. Διόλου τυχαία λοιπόν οι «τέσσερες μεγάλες» αντιμετωπίζονται όπως οι μεγάλες συστημικές τράπεζες. Δηλαδή ως κάτι που χρειάζεται φροντίδα και στήριξη κι όχι περιορισμούς. Παρά τα τεράστια σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται δεν υπάρχει ούτε  η θέληση αλλά ούτε και η δυνατότητα να  θεσπιστεί ένα πλαίσιο λειτουργίας, για υποτυπώδη έστω έλεγχο, καθώς στον καπιταλισμό δεν υπάρχει κανείς αθώος, όλοι λειτουργούν μέχρι εκεί που τους επιτρέπει ο βαθμός εμπλοκής στους βρώμικους μηχανισμούς του.

                                     Άσκοπες οι διαπραγματεύσεις

Στην Ελλάδα  υπεύθυνη για την είσπραξη φόρων Γ. Γραμματέας Εσόδων του Κράτους, τοποθετήθηκε πριν έξι μήνες η Κατερίνα Σαββαϊδου, πρώην ανώτατο στέλεχος (Τax Senior Manager)  επί 4 χρόνια (2010- Ιούνιος 2014) της περιβόητης PwC. Για τη θέση της στην Γ.Γ την πρότειναν: α) ο ΥΠ.ΟΙΚ Γκίκας Χαρδούβελης πρώην στέλεχος της Eurobank, εταιρίας που όπως είδαμε εμπλέκεται στην απάτη που στήθηκε στο Δουκάτο.  β) ο υφυπουργός οικονομικών Γ. Μαυραγάνης, πρώην στέλεχος της KPMG,  της άλλης εκ των «τεσσάρων» και γ) ο Γενικός Επιθεωρητής του ΥΠ.ΟΙΚ   Γαλλίας,  Λε  Πετίτ, που υπήρξε κι αυτός στέλεχος της Deloitte, και έδωσε την τελική έγκριση φανερώνοντας την απόλυτη… εθνική μας κυριαρχία. Με λίγα λόγια, υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς του κράτους μας, υπεύθυνοι υποτίθεται για την πάταξη της φοροδιαφυγής και πρόληψη της φοροαποφυγής, είναι  πρώην στελέχη εταιρειών με ειδικότητα…την φοροαποφυγή. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν τον απέραντο εμπαιγμό. Τα πρώην και νυν υψηλά αμειβόμενα στελέχη που έχουν συμβάλλει θεωρητικά και πρακτικά στη δημιουργία του ληστρικού πλέγματος  που αποκαλούμε «μνημονιακές διαδικασίες», δηλαδή του νομοθετικού πλαισίου  που εξοντώνει λαούς, εκποιεί  χώρες και απογειώνει την κερδοφορία των κολοσσών, μεταπήδησαν από τον ιδιωτικό τομέα σε καίριες θέσεις του κράτους, ώστε να διευκολύνουν το καταστροφικό έργο των πρώην αφεντικών τους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι υπηρέτες του πολυεθνικού κεφαλαίου και τεχνοκράτες υποστηρικτές της κερδοφορίας του. Δεν διακρίνονται ούτε για την εθνική ούτε για την ανθρώπινη ευαισθησία τους. Όλα αυτά τα ξένα και ντόπια τέρατα που εξουσιάζουν την Ευρωένωση, τις συζητήσεις και  διαπραγματεύσεις τις χρησιμοποιούν όχι για να καταλήξουν σε κάποιου είδους  συμβιβασμό, αλλά για να κερδίσουν χρόνο προς βελτίωση και ισχυροποίηση των ληστρικών τους μηχανισμών και μεθοδεύσεων. Με αυτούς λοιπόν οι συζητήσεις είναι εντελώς άσκοπες, καθώς  τα προβλήματα που έχουν ταξικές ρίζες ποτέ δεν λύθηκαν με διαπραγματεύσεις. Δεν είναι αντίπαλοί  μας, είναι εχθροί μας και σαν τέτοιους πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε. Η σύγκρουση έρχεται και είναι αναπόφευκτη,  απαιτεί όμως πολύ σοβαρή προετοιμασία των λαϊκών στρωμάτων. Τον τρόπο τον ξέρουμε: Είναι η οργάνωση στα ταξικά συνδικάτα και στις οργανώσεις. Τα μέσα, όταν έρθει η στιγμή, μας τα υποδεικνύει ο Μακρυγιάννης.

                                                        Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                               Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

                                                                 

           

             

Πανάκριβος επικυρωτής μνημονίων

Σύμφωνα με μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, την σκανδιναβική Νordea Bank, η ευρωπαϊκή κρίση όχι μόνο δεν οδεύει προς την λήξη της, αλλά είναι πολύ πιθανό πως θα επανέλθει και μάλιστα  πολύ σύντομα, στις αρχές του 2015.  Αυτό τρέμουν οι γερμανοί και οι παραδουλεύτρες τους στην Ευρωένωση με συνέπεια να παίρνουν ασταμάτητα μέτρα κατάργησης της εθνικής κυριαρχίας, διάλυσης κάθε ίχνους κοινωνικού κράτους που είχε απομείνει, διασφάλισης φτηνής εργασίας, παράδοσης των χωρών στους τραπεζίτες και στα όρνια των αγορών, μετατροπής των χωρών σε χώρους ασύδοτης επιχειρηματικότητας και  των λαών σε περιπλανώμενους εξαθλιωμένους πληθυσμούς. Οι  πληθυσμοί αυτοί όμως χρειάζονται κάποιους που φέρονται να τους κυβερνούν εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου και κάποιον που να τους ορκίζει και να αποδέχεται το διαρκές πλιάτσικο. Αυτός είναι ο πρόεδρος της «Δημοκρατίας»,  που τον προορίζουν  να υπογράφει και να επικυρώνει με κλειστά μάτια και χωρίς αντιρρήσεις, ό,τι του πλασάρουν από την κυβέρνηση. Μνημόνια, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, παντοειδή αντιλαϊκά μέτρα, όλα να έχουν την υπογραφή και την έγκρισή του. Τον κατάντησαν ένα αδειανό πουκάμισο, απλό επικυρωτή των αποφάσεων της τρόϊκας και της κυβέρνησης των συνεργατών της.  Τον θέλουν να μην ενοχλεί, απλά να υπογράφει τα πάντα. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν τι  είδους άνθρωποι είναι αυτοί που δέχονται αδιαμαρτύρητα να παίζουν το ρόλο του Προέδρου, το ρόλο μιας κοστοβόρας (3.500.000 ευρώ το χρόνο στοιχίζει η Προεδρία της Δημοκρατίας) γλάστρας. Διαβάστε τι όρκο δίνουν και θα καταλάβετε πόσο ελαστική συνείδηση πρέπει να έχουν για να καταστρατηγούν με τόση ευκολία όσα ορκίζονται να υπερασπιστούν: «Ορκίζομαι….να φυλάττω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τήρησή τους, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού». Είναι ακριβώς τα αντίθετα απ’ αυτά που υπέγραψε, έκανε  και υπερασπίστηκε χωρίς αιδώ τα τελευταία έξι χρόνια- ο για λίγο καιρό ακόμα -αριστεροπασόκος πρόεδρος της χώρας μας.

 Η ΠΑΡΕΑ Σαμαρά δεν έψαξε πολύ να βρει τον διάδοχό του. Πρόθυμοι υποστηρικτές των μνημονιακών πολιτικών, έτοιμοι να υπογράψουν τα πάντα, υπάρχουν πολλοί ακόμα. Κι ο Σταύρος Δήμας είναι ένας απ’ αυτούς. Υπήρξε πρωτεργάτης αυτών των πολιτικών ως υπουργός εξωτερικών του μεγαλοτραπεζίτη πρωθυπουργού Παπαδήμου, διατελέσας και ο ίδιος στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γι αυτό και υποδείχτηκε από το Βερολίνο ως η καλύτερη επιλογή για την προώθηση των συμφερόντων του. Είναι εγγύηση για την συνέχιση της ίδιας ανελέητης πολιτικής αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Διότι τα νέα μέτρα (μνημόνιο) που θα συνοδεύουν την «Ενισχυμένη και υπό όρους πιστωτική γραμμή» (ECCL), στην οποία θα ενταχθεί η καθημαγμένη μας χώρα από την 1^η Γενάρη, ισοδυναμούν κυριολεκτικά με κοινωνικό Αρμαγεδδώνα, με  οδοστρωτήρα που θα ισοπεδώσει την ελληνική κοινωνία και προϋποθέτει μια «ισχυρή», αλλά πλήρως υπάκουη στις εντολές του γερμανικού κεφαλαίου, κυβέρνηση. Πράγματι κάθε κράτος- μέλος που λαμβάνει αυτή την «προληπτική χρηματοδοτική συνδρομή», υπόκειται σε ενισχυμένη εποπτεία από την Κομισιόν μέσω των τεχνικών κλιμακίων της τρόϊκας που βρίσκονται σε κάθε υπουργείο (μηνιαίες πληροφορίες για όλα τα στοιχεία της Γενικής Κυβέρνησης, τα ταμειακά διαθέσιμα, την κατάσταση των τραπεζών κλπ). Αλλά  το χειρότερο είναι ότι, ακόμη και να μην κάνει χρήση αυτών των κονδυλίων μια χώρα, υπόκειται σε αυτόν τον αυστηρό έλεγχο αρκεί να έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα.  Διαφορετικά  με το πρόσχημα της «αστάθειας και πολιτικής αβεβαιότητας», θα διακοπεί κάθε είδος χρηματοδότησης και ο συρφετός των επενδυτών της αρπαχτής που έχουν ήδη ρημάξει τη χώρα, δεν θα μπορέσει συνεχίσει το «επενδυτικό του έργο»  σε  αβέβαιο περιβάλλον.

 ΤΑ ΝΕΑ, εντελλόμενα από τους τροϊκανούς, μέτρα και η σκληρότητα των  απαιτήσεων των δανειστών θα  οδηγήσουν τη χώρα και το λαό μας στα τάρταρα της ολικής ανυποληψίας και  καταστροφής. Όποια (δεξιά) κυβέρνηση δεχτεί όλες αυτές τις απαιτήσεις, όχι μόνο θα καταρρεύσει με πάταγο, αλλά αυτή τη φορά είναι βέβαιο, ο κόσμος δεν θα κάτσει σπίτι του. Ακριβώς για ν’ αποφευχθεί μια λαϊκή έκρηξη, οι λήσταρχοι της ΕΕ προτιμούν μια «φρέσκια» αριστερή κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ), επαρκώς όμως τρομοκρατημένη,  που ενώ θα μιλάει αριστερά εγκλωβίζοντας και καθησυχάζοντας τον κόσμο, θα κάνει ότι επιτάσσουν το Σύμφωνο Σταθερότητας και οι δανειακές υποχρεώσεις. Το παιχνίδι έχει ξαναπαιχτεί με επιτυχία από τον αείμνηστο Ανδρέα που παραμύθιαζε το λαό επί 15 χρόνια με τη θεωρία του ουτοπικού «επιθυμητού» και του πραγματοποιήσιμου «εφικτού», όπου το εφικτό αποδείχτηκε ότι ήταν οι επιθυμίες των ΗΠΑ και της τότε ΕΟΚ. Τα ασφυκτικά πλαίσια που έχουν θεσμοθετηθεί  στην Ευρωζώνη, ιδιαίτερα τα τελευταία έξι χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, με τη μορφή αντιλαϊκών Συμφώνων, Οδηγιών και μέτρων, αποτελούν τα πανύψηλα τείχη που έχουν υψώσει οι  αγορές (δανειστές)  ώστε κανείς ευρωλάγνος να μην μπορεί να τα υπερπηδήσει χωρίς τον κίνδυνο συντριβής του. Ταυτόχρονα όμως μπορεί να τα επικαλεσθεί και μια  κυβέρνηση που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή, για ν’ απεμπολήσει το όποιο επιθυμητό συμβιβαζόμενη με τον «ρεαλισμό» των  χρηματαγορών.

 ΩΣΤΟΣΟ, οι συγκυβερνώντες θα μετέλθουν τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσουν 1,5 χρόνο παραμονής στην εξουσία  και να ολοκληρώσουν τη μετατροπή της χώρας σε αποικία, δίνοντας εξετάσεις πιστής εφαρμογής των συμπεφωνημένων στους ευρωπαίους λωποδύτες- αφεντικά τους.  Κινούνται λοιπόν σε δύο κατευθύνσεις. Στη μία προσπαθούν να φανεί στο λαό ότι αντιστέκονται στις εξωφρενικές απαιτήσεις της τρόϊκας και στην άλλη  κινούνται με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο  να προσεταιριστούν όλους ή το μεγαλύτερο μέρος της κινούμενης άμμου που    συγκροτούν οι «ανεξάρτητοι» βουλευτές του κοινοβουλίου. Από την πρώτη ευελπιστούν να κερδίσουν λίγη ακόμη ανοχή και λαϊκές ψήφους στις επερχόμενες εκλογές, ενώ από την άλλη, βουλευτικές ψήφους για το  δυσώδες παρασκήνιο που βρίσκεται σε εξέλιξη ενόψει της προεδρικής εκλογής. Αντίτιμα, παροχές, αντιπαροχές, ιδιοτέλειες, εκβιασμοί, πιέσεις, άκρατη κινδυνολογία, όλα τα δοκιμασμένα κι αποτελεσματικά εργαλεία εξασφάλισης «συναίνεσης» είναι σε λειτουργία. Αν παρ’ όλα αυτά δεν συγκεντρωθεί ο μαγικός αριθμός 180 για την εκλογή ΠτΔ,  υποχρεωτικά πάμε σε εκλογές. Και τότε η κινδυνολογία,  τα απύθμενα ψεύδη, τα εκβιαστικά διλήμματα και η πόλωση  των εκλογών του 2012, θα φαντάζουν πταίσματα μπροστά σε όσα θα γίνουν τώρα (πήραμε μια γεύση από την ομιλία του πρωθυπουργού στη κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ), προκειμένου να οδηγήσουν τους τρομοκρατημένους ψηφοφόρους στο να επιλέξουν εκείνους που θα  συνεχίσουν την  πολιτική  που τους εξαθλιώνει. Άλλωστε στη προετοιμασία του κλίματος τρόμου και ανασφάλειας, οι ευρωπαίοι και οι ντόπιοι λακέδες τους έχουν πλέον γίνει εξπέρ. Ο λαός όμως πρέπει να ξεπεράσει τους φόβους του και καθώς μετά από έξι χρόνια ψεύδους, εξαπάτησης, κλοπής των εισοδημάτων του κι εξαθλίωσης έγινε σοφότερος, σχετικά με το τι σημαίνει ευρωπαϊκή ένωση, να στηρίξει εκείνες τις δυνάμεις που όχι μόνον τον είχαν προειδοποιήσει, αλλά του είχαν προτείνει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που δεν καθορίζεται από χρηματιστήρια και αγορές αλλά από τις ίδιες του τις δυνάμεις.  Στην αντίθετη περίπτωση, να μην περιμένει διαφορετικά πράγματα από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα μπορεί να πραγματοποιήσει την παραμικρή αλλαγή όσο επιμένει στο ευρώ και στις αγορές. Το μεγάλο τμήμα του λαού που διψά πραγματικά για  ριζική αλλαγή πολιτικής, πρέπει να πάψει να  παρατηρεί παθητικά τις πολιτικές εξελίξεις και να εξαντλεί την συμμετοχή του στα κοινά με την ρίψη της ψήφου  στην κάλπη. Ίσα-ίσα, μετά την κάλπη ο αγώνας θα ενταθεί ώστε ο λαός να πάρει στα χέρια του την υπόθεση και να σύρει ακόμη και μια υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. Πώς;  Με έντονες, διαρκείς, σοβαρές κινητοποιήσεις σε ταξική κατεύθυνση που θα δυσκολέψουν και θα ακυρώσουν τις μνημονιακές διαδικασίες, θα αλλάξουν την πορεία της χώρας, προκαλώντας παράλληλα ένα ισχυρό χτύπημα στις χρηματαγορές και κύμα λαϊκού ξεσηκωμού σ’ όλη την Ευρώπη.     

                                                                          Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                                  Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης         

                

 Προϋπολογισμός και… «Μονιμόνια»

« Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα».  ( Άλμπερτ  Αϊνστάιν)

Για όσους/ες δεν έχουν εμπεδώσει ακόμα ότι όλη η Ευρώπη και πολύ περισσότερο η «δύσμοιρος Ελλάς», ζουν πλέον στον αστερισμό των μνημονίων, δόθηκε η ευκαιρία στην πρόσφατη συνάντηση των Παρισίων  ανάμεσα στους τροϊκανούς και στους τοπικούς τους εκπροσώπους της συγκυβέρνησης, να το συνειδητοποιήσουν. Οι μνημονιακές διαδικασίες έχουν θεσμοθετηθεί πλέον  σ’ όλη την κατεχόμενη από το τραπεζικό κεφάλαιο και καταχρεωμένη ΕΕ ήδη  από το 2011, ακριβώς επειδή είναι υπερχρεωμένη και παράλληλα  ανταγωνίζεται ΗΠΑ, και BRICS.  Είναι τα φονικά εργαλεία των καπιταλιστών-δανειστών που τους διασφαλίζουν την απρόσκοπτη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων μέσω της λιτότητας, την εκποίηση ολόκληρων χωρών  και τον επαναδανεισμό των κλεμμένων, δημιουργώντας έτσι το σπιράλ της αέναης κερδοφορίας τους και της συγκέντρωσης του πλούτου στα χέρια όλο και λιγότερων. Τα θεσμοποιημένα πια μνημόνια είναι η εγγύηση προς τους δανειστές ότι η προσοδοφόρα γι αυτούς λιτότητα δεν πρόκειται να διακοπεί. Το αλλοπρόσαλο Σαμαροβενιζελικό μπουλούκι, που διαχειρίζεται κατ’ εντολήν τα οικονομικά της χώρας, κόπτεται να βγει στις αγορές για να μας σώσει, διαδίδοντας  ότι έτσι θα απαλλαγούμε από το μνημόνιο και τις δεσμεύσεις του. Ουδέν ψευδέστερον. Οι αγορές, δηλαδή οι δανειστές, όχι μόνο δανείζουν με υπέρογκα επιτόκια( 7% ως 9%), αλλά ζητούν και εγγυήσεις από την ΕΚΤ ή τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕΜΣ). Κι  αυτοί δίνουν εγγυήσεις αλλά μόνο με την προϋπόθεση ύπαρξης κάποιου Μνημονίου.  Με λίγα λόγια, όσο αποδεχόμαστε το χρέος που μας επέβαλαν αποδεχόμαστε και τα μνημόνια που το συνοδεύουν.

                                Η διαρκής εποπτεία

Οι ευρωαγύρτες με αρχηγό τον πρόεδρο της Κομισιόν, τον κορυφαίο απατεώνα Λουξεμβούργιο σουλτάνο των οφσόρ, Γιουνκέρ,  νομοθέτησαν από το 20011, την αυστηρή και πολυμερή εποπτεία χωρών που οδηγήθηκαν σε «υπερβολικές μακροοικονομικές ανισορροπίες» όπως η Ελλάδα. Οι υπόλοιπες χώρες θα είναι σε εποπτεία που δήθεν δεν θα είναι «αυστηρή».  Σε σκληρή ευρωπαϊκή εποπτεία, τουλάχιστον για 38 χρόνια - μέχρι το 2052- μπαίνει η ελληνική οικονομία μετά την υιοθέτηση της Κοινοτικής Οδηγίας 85, που «ενισχύει την προληπτική παρακολούθηση και την άμεση παρέμβαση από την Κομισιόν για τη  διόρθωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και τη μείωση του δημόσιου χρέους». Παράλληλα προβλέπει και την επιβολή κυρώσεων ( 0.2%  του ΑΕΠ) σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των κρατών – μελών. Δηλαδή, με τις φασιστικές αντιλήψεις και νοοτροπίες περί συλλογικής τιμωρίας που κυριαρχούν στην Ευρωένωση, θα τιμωρούνται ολόκληροι λαοί επειδή δεν αρκούν τα κλοπιμαία στους τραπεζίτες. Με τη συγκεκριμένη οδηγία, τα κράτη – μέλη παραχωρούν στην Κομισιόν το δικαίωμα να καταρτίζει τους κρατικούς προϋπολογισμούς και να έχει τον απόλυτο έλεγχο της οικονομίας όλων των κρατών-μελών άρα και της συνολικής εσωτερικής κι εξωτερικής τους πολιτικής (αυτό διαπιστώθηκε ήδη στις περιπτώσεις Συρίας, Ουκρανίας, του αγωγού «Νότιο Ρεύμα», των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας κ.λπ). Ταυτόχρονα η Οδηγία προβλέπει ότι χώρες στις οποίες έχει επιβληθεί δανεισμός από τους εταίρους της Ευρωένωσης (όπως η Ελλάδα), θα βρίσκονται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας από την Κομισιόν και την ΕΚΤ,  έως ότου  αποπληρώσουν το 75% των δανείων που έχουν λάβει.  Θεωρητικά, για τη χώρα μας αυτό θα συμβεί το 2052, πρακτικά όμως ποτέ, καθώς συντηρούν το  χρέος σε τόσο υψηλά επίπεδα ώστε να είναι  μη διαχειρίσιμο και  να συνεχίζεται το ξεζούμισμα του λαού μας όσο υπάρχει το εγκληματικό μόρφωμα που λέγεται ΕΕ και η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι μέρος του. Μάλιστα η Κομισιόν, διαμηνύει αυστηρά προς κάθε ενδιαφερόμενο κράτος, ιδιαίτερα σε υπερχρεωμένα κράτη όπως η Ελλάδα, ότι: «Η υπογραφή του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Euro Plus, παραχωρεί τον έλεγχο και την έγκριση των προϋπολογισμών στην Κομισιόν. Ως εκ τούτου, αν προϋπολογισμός δεν εγκριθεί από την Κομισιόν δεν μπορεί να κατατεθεί προς ψήφιση στα εθνικά κοινοβούλια». Όσο λοιπόν δεν αμφισβητείται η παραμονή της χώρας στο ευρώ, όποια κυβέρνηση κι αν εκλεγεί, θα υποχρεωθεί να ασκεί κυρίως  καθήκοντα λογιστή που θα υποβάλλει στην Κομισιόν μέχρι τις 30 Νοεμβρίου κάθε χρόνου, τον κρατικό Προϋπολογισμό ο οποίος πρέπει να είναι «ισοσκελισμένος»   για να  εγκριθεί, ώστε να διευκολύνει την  πορεία μας προς την ατέλειωτη λιτότητα κι εξαθλίωση. Ο  Προϋπολογισμός καθιέρωσης και ενίσχυσης της λιτότητας του 2015, που πρόκειται να συζητηθεί στη Βουλή και προφανώς θα περάσει με την ισχνή πλειοψηφία της Σαμαροβενιζελικής αγέλης,  αφού κατατέθηκε σημαίνει ότι πληροί όλες τις μνημονιακές δεσμεύσεις και συνεπώς μπορεί, για τα μάτια του κόσμου, να συζητηθεί. Με την εκτέλεσή του, λένε οι κυβερνητικοί καθ’ έξιν ψευδολόγοι κι επαγγελματίες εξαπατητές του ελληνικού λαού, θα υπάρξει «ανάπτυξη» και – εδώ γελάνε- «τέλος των Μνημονίων και της επιτήρησης».  Ωστόσο,  μετά το Παρίσι, οι πανηγυρισμοί περί τέλους του μνημονίου λιγόστεψαν δραματικά. Ο  σαλτιμπάγκος και παχύδερμο της πολιτικής, ο συνένοχος αντιπρόεδρος του Σαμαρά, το μόνο που μπόρεσε  να ψελλίσει στους δημοσιογράφους, ήταν κάποιες ασυναρτησίες περί «τεχνικών δυσκολιών που θα επιφέρουν μικρή παράταση του Μνημονίου».

                                Η «Πιστωτική  Γραμμή»

Έτσι, στην τωρινή συγκυρία, οι δανειστές ξεκαθαρίζουν πως δεν υπάρχει άλλη λύση για την Αθήνα παρά η παραμονή της σε Μνημόνιο που θα εγγυάται την καλή λειτουργία της «Ενισχυμένης Πιστωτικής Γραμμής» που σχεδίασαν για την Ελλάδα.  Αυτή η «Γραμμή» σχεδιάστηκε για να διασφαλίζει ότι οι δανειστές θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Θα παγιώσει δηλαδή την καπιταλιστική βαρβαρότητα σε βάρος του λαού, και πρέπει να υιοθετηθεί από το όποιο κυβερνητικό σχήμα προκύψει  στις επερχόμενες εκλογές ώστε να μην κλονιστεί το ευρώ. Διαφορετικά, λένε, δεν θα είναι μπορετό να αποτραπεί επίθεση από τους κερδοσκόπους (δηλαδή από τους ανθρώπους τους), αλλά και μια νέα χρεοκοπία. Και για να γίνουν πιο πιστευτοί, υπενθύμισαν τη λεηλασία που υπέστη το χρηματιστήριο της Αθήνας (πριν είκοσι μέρες)  από την αγέλη των κερδοσκόπων, που οι ίδιοι αμόλησαν, προς φρονηματισμό. Από κοντά και η γκρίζα γκιόσα Λαγκάρντ  του ΔΝΤ,  ζήτησε «προληπτική στήριξη της ελληνικής οικονομίας»,  δηλαδή κι άλλο δανεισμό από το Ταμείο για να μη χάσει κι αυτό μια πηγή εσόδων του. Ο Μαζούχ, από την ΕΚΤ, πρόσθεσε: « ή θα φύγει το ΔΝΤ, οπότε  θα βγείτε στις αγορές μόνοι σας και ό,τι σας βρει, ή θα μπείτε σε νέο πρόγραμμα κι εμείς θα εγγυηθούμε το δανεισμό σας. Το πρώτο είναι πολύ επικίνδυνο, το δεύτερο είναι πολύ ρεαλιστικό».  Κλείνοντας, ο  επικεφαλής της ΕΚΤ Ντράγκι, με απόλυτο κυνισμό  δήλωσε προς τους έλληνες κυβερνητικούς λακέδες του: «Για να αγοράσουμε έστω μέρος από τα σκουπίδια σας (εννοώντας τα κρατικά ομόλογα), πρέπει να μπείτε σε Πρόγραμμα Προσαρμογής», όπως  ονομάζουν τώρα το νέο μνημόνιο, διαλύοντας κάθε προσδοκία για δήθεν απαλλαγή από την τρόϊκα.  Βλέπουμε λοιπόν πως ενώ όλοι αυτοί οι λωποδύτες της διεθνούς κερδοσκοπίας ενορχηστρώνουν τον εκβιασμό τους για παραμονή της χώρας σε Μνημόνια υπό την απειλή  ενός οικονομικού Αρμαγεδδώνα, οι ψευδολόγοι της κυβερνώσας καταστροφής, το παίζουν ήρωες ότι δήθεν αντιστέκονται και διαπραγματεύονται την έξοδο από το Μνημόνιο και επιστροφή στις αγορές. Αλλά στην ουσία, τροϊκανοί και οι εδώ συνεργάτες τους,  δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα φόβου κι ανασφάλειας ώστε να περάσουν ανεμπόδιστα στη νέα φάση μέτρων, παρέχοντας παράλληλα την δυνατότητα  και στη νέα κυβέρνηση (πιθανόν του ΣΥΡΙΖΑ) να δικαιολογείται ότι αυτά είναι δεσμευτικά και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Πάντως και ο γερμανός οικονομολόγος με μεγάλη επιρροή στη χώρα του,  Βέρνερ Ζίν, δήλωσε απερίφραστα: «Το ευρώ είναι καταστροφή, έχει οδηγήσει τις χώρες του Νότου της Ευρώπης σε ναυάγιο» και προτείνει να φύγουν οι αδύναμες χώρες από το ευρώ. «Αν δεν γίνει αυτό, το σενάριο που περιμένει τη νομισματική ένωση θα είναι πολύ χειρότερο». Και εξήγησε τι εννοεί: «Μαζική ανεργία και σπιράλ χρέους θα μας οδηγήσουν σε ένα αργό μαρασμό συνοδευόμενο από το ξέσπασμα νέων κρίσεων χρέους».

                                       Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ της συγκυβέρνησης, όπως είναι  φυσικό, έχουν συμβιβαστεί και αποδεχτεί εξ’ αρχής την ιδέα της σκληρής επιτροπείας από τους δανειστές της χώρας μας. Αλλά και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει πίσω. Διαπίστωσε «ενδείξεις κινητικότητας στις ευρωπαϊκές κορυφές». Και ότι δήθεν «αυτή η κινητικότητα, που αντανακλά το αυξανόμενο αδιέξοδο του Μερκελισμού, παρέχει δυνατότητες για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος με ευρωπαϊκούς όρους». Το τραγικό λάθος των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι πιστεύουν ακόμα σε λύση με «ευρωπαϊκούς όρους», δηλαδή με όρους υποτέλειας, λιτότητας και μόνιμης εξάρτησης από τους ευρωπαίους καπιταλ(η)στές που μοναδική τους επιδίωξη είναι η μόνιμη ΕΝΦΙΑ(λωσή) μας στη φυλακή του ευρώ. Οπότε, ή δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει ο πυλώνας των αγορών, που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, ή παίζουν  συνειδητά ένα άσχημο παιχνίδι σε βάρος του λαού και της χώρας μας αναμένοντας με αγωνία στον προθάλαμο της κυβερνητικής εξουσίας να πάρουν το πολυπόθητο ΟΚ από τα ευρωατλαντικά κέντρα των αγορών. Πριν λίγες μέρες (Σταθάκης – Μηλιός) πήραν μια γερή δόση εξευτελισμού από τους πιο ισχυρούς εκπροσώπους των αγορών (Nomura, Merrill Lynch, Deutsche Bank, Goldman Sachs, York Capital, Pimco) όταν τους ανακοίνωσαν στο Citi του Λονδίνου, τι πρόκειται να κάνουν σαν κυβέρνηση.  Πήγαν, οι αθεόφοβοι, στο άντρο των Ιεροεξεταστών του καπιταλισμού να παραθέσουν στους αρχιερείς του τα ψευτοαριστερά τους φληναφήματα. Εκείνοι τους άκουσαν, χαμογέλασαν και στη συνέχεια τους γελοιοποίησαν με τις γνωστές δηλώσεις στον τύπο και στο διαδίκτυο. Αυτοί είναι οι παράγοντες των αγορών με τους οποίους ονειρεύεται να συνεργαστεί και να διαπραγματευθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που δυστυχώς εξακολουθεί να συζητά με την ηγεσία των ψυχρών, άτεγκτων δολοφόνων του πλανήτη, όλο το πρόγραμμα και τις οικονομικές του προτάσεις για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Είναι αστείο να πιστεύουμε ότι έτσι θα «φτιάξουν τα πράγματα» και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Πεντακόσια δις ευρώ μας έχουν στοιχίσει οι αδίστακτες αγορές μόνο την τελευταία δεκαετία, πόσα ακόμα είναι διατεθειμένη  η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ  να πληρώσουμε;

                                Προετοιμασία κι ετοιμότητα για ρήξη

Το ευρωπαϊκό συνδικάτο του εγκλήματος των τραπεζιτών και των επιχειρηματικών ομίλων, έχει επιβάλλει στους λαούς της ΕΕ μια διαρκή εξοντωτική λιτότητα που απογειώνει τα κέρδη του κεφαλαίου μετατρέποντας τους ανθρώπους της σε κοπάδια περιπλανώμενων ανέργων και φτηνών απασχολήσιμων.  Μέσω της   ομογενοποίησης και του πλήρους ελέγχου των οικονομιών όλων των κρατών-μελών της ΕΕ, οι υποτυπώδεις, ανίσχυρες πλέον κυβερνήσεις σύρονται πανεύκολα στην όποια τυχοδιωκτική κατεύθυνση υποδειχθεί στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών από τους εγκληματίες της Ουάσιγκτον, που στοχεύουν φανερά πλέον σε σύγκρουση με τους ανταγωνιστές τους,  Ρωσία και Κίνα. Ο τζιχαντισμός είναι το όχημα πάνω στο οποίο επελαύνει ύπουλα ο αμερικανικός αετός με στόχο την διάλυση της Συρίας και του Ιράκ ώστε να αποκλεισθεί εντελώς η πρόσβαση Ρωσίας και Κίνας στη Μέση Ανατολή, Μεσόγειο και Αφρική και να περιέλθει το μεγαλύτερο μέρος του ενεργειακού πλούτου του πλανήτη  καθώς και οι αγωγοί μεταφοράς του στα χέρια των άπληστων Δυτικών εταιριών. Η συγκυβέρνηση των επικίνδυνων ανεγκέφαλων είναι ο πιο πρόθυμος συνεταίρος στους τυχοδιωκτισμούς των αμερικανών και του ΝΑΤΟ. Για να επιβιώσουμε έχουμε μόνο μια επιλογή: Να αγωνιστούμε για μια κυβέρνηση που θα προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους, που άλλωστε δεν δημιούργησε ο λαός. Σε έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ με ταυτόχρονη κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και του τραπεζικού συστήματος που θα συνοδεύεται βέβαια και με έκδοση εθνικού νομίσματος. Έτσι, όλοι αυτοί με τους οποίους έχουμε να κάνουμε, θα αντιληφθούν ότι είμαστε πράγματι διατεθειμένοι, ως λαός, να πολεμήσουμε, να πεινάσουμε και να αντέξουμε σκληρές δοκιμασίες για να πετύχουμε την ανεξαρτησία μας, την εθνική μας αξιοπρέπεια, τον έλεγχο της οικονομίας μας. Χωρίς τέτοιες μεγάλες αποφάσεις, καμιά ελπίδα δεν υπάρχει. 

                                                                    Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                           Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια…Τσέπη

Δεν υπάρχει συνεπής δεξιός καπιταλιστής που να μην προβάλει αλλά και να μην κρύβεται πίσω από το γνωστό και χαρακτηριστικό πια τρίπτυχο, προκειμένου να εξαπατήσει τους αφελείς, να πολεμήσει πολιτικούς αντιπάλους και να γεμίσει την τσέπη του. Ο πατριωτισμός έγινε επικερδής, η πατρίδα πουλάει ή μάλλον ξεπουλιέται από τους κάθε λογής πατριδοκάπηλους. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει και ο κιβωτιόσχημος υπερπατριώτης Καρατζαφύρερ, τασσόμενος πάντα στα «Δεξιά του Κυρίου», ώστε να έχει και τη θεία κάλυψη ως τσιλιαδόρος της μίζας και ντελάλης της τρόικας. Μα τι έκανε το παιδί; Τίποτε διαφορετικό απ’ αυτό που κάνουν όλοι του συναφιού του. Άνοιξε τρεις εταιριούλες οφσόρ για να μπορέσει να αποκρύψει τα μιζαδόρικα από τα εξοπλιστικά προγράμματα λεφτά του, να διασώσει την αξιόλογη περιουσία του από τα άλλα αρπακτικά της καπιταλιστικής ζούγκλας και να αναστήσει το πτώμα – τηλεκόμμα ΛΑ.ΟΣ.  Έχοντας λοιπόν λερωμένη τη φωλιά του, αγωνίστηκε ως βουλευτής για την κατάργηση του «πόθεν έσχες» και εμμέσως για την διευκόλυνση της φοροδιαφυγής ζητώντας την αφορολόγητη επιστροφή χρήματος από το εξωτερικό. Βέβαια το πόθεν έσχες, σήμερα που υπάρχει το «εργαλείο» των οφσόρ, έχει πολύ μικρή αξία καθώς οι καπιταλιστές συγκροτούν μια οφσόρ για κάθε περιουσιακό στοιχείο που θέλουν να αποκρύψουν, ώστε  να μην είναι δυνατός ο εντοπισμός του.

ΩΣΤΌΣΟ, το απροσδόκητο «κάψιμο» του κάποτε «ρυθμιστή», συνδέεται με πολιτικές ζυμώσεις που είναι σε εξέλιξη στο χώρο της Δεξιάς ενόψει εκλογών. Ένα χώρο στον οποίο συγκατοικούν φιλοχουντικοί, φιλοναζί, βασιλόφρονες, θεομπαίχτες, μιζαδόροι, ξεπεσμένοι καραμανλικοί, οι μοραϊτες του Αντώνη, κι ένας απίθανος αχταρμάς αδίσταχτων επιχειρηματιών της αρπαχτής, όπως οι βαρώνοι των ΜΜΕ, που περιμένουν πως και πώς να του πάρουν την άδεια πανελλαδικής εμβέλειας του σταθμού του. Τον «πρόεδρο» πιστεύουν ότι τον «τελείωσαν». Του τα βρήκαν όλα υποτίθεται, σε αντίθεση με τις λίστες Λαγκάρντ, Λουξεμβούργου, Λιχτενστάϊν κλ.π που δεν είναι διατεθειμένοι να τις χρησιμοποιήσουν ούτε πρόκειται να προχωρήσουν, διότι αν το κάνουν θα πέσουν επάνω σε δικούς τους ή και στους εαυτούς τους. Ενόψει όμως της εκλογικής μάχης, τους ενδιαφέρει η ενίσχυση της συνοχής  του χώρου τους που εμφανίζεται κατακερματισμένος. Αν πείσουν τον «πρόεδρο» να το βουλώσει με αντάλλαγμα την ελευθερία του ή κάτι πιο υλικό, θα  μαντρώσουν  τα υπολείμματα του ΛΑ.ΟΣ μαζί  με πολλά θρασίμια από την ΧΑ που την συρρίκνωσαν ήδη, ώστε να ελαττώσουν τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ και να μπορέσουν εύκολα μαζί με τη θολερό ΠΟΤΑΜΙ, τους εύκολους της ΡΗΜΑΔ και τους ομογάλακτους των ΑΝΕΛ, να σταθούν όρθιοι πάλι σε βάρος της χώρας. Γι αυτό, το πανικόβλητο σύστημα στέλνει μήνυμα προς όλους του συναφιού: ή στηρίζετε με όλη σας τη δύναμη την εκλογή ΠτΔ για να μην πάμε σε εκλογές το Μάρτη, ή έρχεται η σειρά του καθενός από  σας.  Και δεν το λένε αβάσιμα.  Ψευτοανεξάρτητοι και μη έχουν όλοι την τιμή τους που εξαρτάται από το βαθμό εμπλοκής τους σε διάφορες επιτροπές προμηθειών εξοπλιστικών και άλλων προγραμμάτων. Αμερικανικές και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, καθώς  και στελέχη αντίστοιχων εταιριών (π.χ Χριστοφοράκος) έχουν καταγράψει, φωνητικά και οπτικά, κάθε λέξη και κίνηση όλων των εμπλεκομένων. Τώρα ή θα ξεπληρώσουν τις μίζες με τη ψήφο τους ή θα «εξουδετερωθούν».  Κι επειδή η Ηθική θεωρείται μέγεθος παρωχημένο και ανύπαρκτο για τον κόσμο τους, ο συνδυασμός χρηματισμού και εκβιασμών σπάνια αποτυγχάνει.

ΠΑΝΤΩΣ ο Γ.Κ δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος γι αυτό και τρέμουν όλοι όσοι έχουν «συνεργαστεί» μαζί του μήπως ανοίξει το στόμα του, καθώς από το ξεκίνημα της πολιτικής του καριέρας φρόντιζε να είναι πάντα μέσα σε όλα και να έχει απόλυτη ενημέρωση για πολλούς και για πολλά. Ιδιαίτερα για την περίοδο που το κόμμα του συμμετείχε στη μνημονιακή κυβέρνηση και στις μυστικές, αδιαφανείς συμφωνίες για την τοποθέτηση των τραπεζανθρώπων Παπαδήμου και Πικραμένου, για το ξεπούλημα της χώρας, την εξαθλίωση του λαού και  το μοίρασμα της πίττας ανάμεσα στα μνημονιακά κόμματα. Ο ίδιος, βλέποντας να τον θεωρούν αναλώσιμο, απειλεί το κυβερνητικό μπουλούκι:  «Γνωριζόμαστε καλά. Πρέπει να καταλάβουν ότι μπλέξανε για τα καλά μαζί μου». Όντως, τώρα ενδέχεται να καταλάβουν τι σημαίνει χέρι-χέρι με τη διαπλοκή και την απάτη του προέδρου της αρπαχτής και της κωλοτούμπας. Όμως δηλώνει  φιλορώσος, κι αυτό δεν το συγχωρούν οι αμερικανοί που του δρομολογούν πορεία ανάλογη με του άλλου φιλορώσου Άκη. Θυσίασε το τηλεκόμμα του προκειμένου να προλάβει να τακτοποιήσει «δουλειές» φίλων του και δικές του καθώς ήξερε ότι το σύστημα – η οικονομικοπολιτική συμμορία που κυβερνάει τον τόπο – γνώριζε για τις οφσόρ εταιρείες του και τις μίζες και τον κράταγε στο χέρι. Θα ήταν ευχής έργο να τον στριμώξουν  σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρχίσει να κελαηδάει για μοιρασιές, πρόσωπα, και πράγματα που γίνονται όλα αυτά τα χρόνια, πριν βρεθεί στον Κορυδαλλό. Στη περίπτωση αυτή θα γίνει σεισμός στο πανάθλιο κυβερνητικό μόρφωμα με καταστρεπτικές συνέπειες για όλον τον εξοντωτικό μηχανισμό που έστησαν τα τελευταία χρόνια. Το πιο πιθανό όμως είναι, αμερικανοί και γερμανοί, οι εταιρείες των οποίων εμπλέκονται στις μίζες, να μην επιτρέψουν να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εκεί. Από την άλλη, αν ο πρόεδρος ενός μικρού κόμματος εμφανίζεται να έχει σε μια μόνο από τις οφσόρ 7.5 εκατομμύρια ευρώ και πολλαπλάσιας αξίας ακίνητα, καταλαβαίνουμε τι έχουν κλέψει κορυφαία στελέχη των συστημικών κομμάτων που κυβερνούν την χώρα από το 74 μέχρι σήμερα. Διότι είναι γνωστό ότι οι μεσάζοντες και προμηθευτές μοίραζαν και μοιράζουν τις μίζες ανάλογα με την εκλογική δύναμη των αστικών κομμάτων, κύρια των μεγάλων που ενέχονται στο μεγάλο φαγοπότι σε βάρος της χώρας μας.

 ΟΙ ΥΠΕΡΑΚΤΙΕΣ εταιρείες(Off Shore) είναι το εφεύρημα των καπιταλιστών για να κρύβεται ο ένας από τον άλλο κι όλοι μαζί από τους υποτιθέμενους εθνικούς και διεθνείς ελεγκτικούς μηχανισμούς και την εφορία.  Είναι απόλυτα νόμιμες, ωστόσο για να δικαιολογούν οι καπιταλιστές τα καταστροφικά αποτελέσματα των πολιτικών τους, τις χρησιμοποιούν πολλές φορές και σαν σάκους του μπόξ. Έχουν απλωθεί σ’ όλον τον πλανήτη, καθώς είναι τα απόλυτα εργαλεία για τις μίζες. Ξεπερνούν σε αριθμό τα 7 εκατομμύρια (στην Ελλάδα γύρω στις 20.000) και μέσα απ’ αυτές διακινείται πάνω από το 50% των παγκόσμιων κεφαλαίων. Θεωρητικά, μπορεί  οποιοσδήποτε να «χτίσει» μια οφσόρ σε μια μέρα, αρκεί να διαθέτει το πολύ 1000 ευρώ κι ένα δικηγόρο που ειδικεύεται σ’ αυτά. Τα  μόνα στοιχεία που χρειάζονται είναι: Τα ονόματα των μελών του ΔΣ της εταιρίας(από 1 έως τρία), ο επιθυμητός αριθμός μετοχών που εκτυπώνονται ταχύτατα οπουδήποτε, και τα περιουσιακά στοιχεία που επιθυμεί ο ιδιοκτήτης να εντάξει σ’ αυτήν. Τέτοια μπορεί να είναι κινητά και ακίνητα κάθε είδους, λογαριασμοί τραπεζών, οικοδομικές ή άλλες εταιρίες (π.χ άλλες οφσόρ) κλ.π  και τέλος το πρόσωπο στο οποίο θα ανήκουν οι μετοχές και η περιουσία της εταιρείας, δηλαδή ο ιδιοκτήτης της.  Συνεπώς οι διατυπώσεις είναι ελάχιστες, το  εταιρικό κεφάλαιο  ασήμαντο ενώ η ανωνυμία του ιδιοκτήτη φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού. Οι πιο κερδοφόρες οφσόρ  βρίσκονται σε νησιά της Καραϊβικής και του Ειρηνικού όπου έχει καθιερωθεί  κατάλληλη νομοθεσία που ευνοεί αφάνταστα την «επιχειρηματική δραστηριότητα», δηλαδή την ουσιαστική φοροασυλία και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Οι ιδιοκτήτες δεν οφείλουν να δηλώσουν συγκεκριμένο σκοπό λειτουργίας, άρα έχουν πλήρη ασυδοσία δράσης. Έτσι οι τύποι αυτοί είναι φορολογικά αόρατοι στις χώρες τους, όπως και τα λεφτά τους, πράγμα που καθιστά αυτές τις εταιρείες εξαιρετικά ελκυστικές στα παντοειδή αρπακτικά που γεννάει ο καπιταλισμός. Η λειτουργία τους βασίζεται στο τρίπτυχο: εξοικονόμηση χρήματος-ταχύτητα συναλλαγών-εχεμύθεια. Οι ιδιοκτήτες τους 1) δεν έχουν συναλλαγματικούς περιορισμούς, 2) εξασφαλίζουν το τραπεζικό απόρρητο, 3) έχουν δυνατότητα μεταφοράς κερδών, 4) καμία υποχρέωση εφαρμογής εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, 5) ασήμαντη ή καθόλου φορολόγηση, 6) προστασία από προσωπικές ευθύνες γιατί όλα γίνονται εξ ονόματος της εταιρείας, 7) τεράστια ευελιξία στις συναλλαγές τους, 8) εξασφαλίζουν ασυλία στην ατομική περιουσία που έχει μεταβιβαστεί στην εταιρεία και ανώνυμη μεταφορά όλων των περιουσιακών στοιχείων.  Αυτά τα τελευταία είναι που τις κάνουν ακαταμάχητες σε κάθε επίδοξο λαμόγιο, κλέφτη, εγκληματία και  μεγαλοεπιχειρηματία. Διότι τους δίνει το δικαίωμα να αποκτούν με οποιοδήποτε βρώμικο τρόπο τεράστια περιουσία και μετά να την κρύβουν ή να την γλυτώνουν από κατασχέσεις – που προορίζονται μόνο για τον λαουτζίκο-  μεταβιβάζοντάς την σε μια (δικιά τους) οφσόρ. Έτσι όλες οι πολυεθνικές έχουν οφσόρ εταιρίες σε φορολογικούς – παραδείσους για απόκρυψη και ασήμαντη φορολόγηση των αμύθητων κερδών τους, που  έχουν εξάγει από τις χώρες που δραστηριοποιούνται. Την ίδια στιγμή, από εκατομμύρια απλών  ανθρώπων που δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα, περικόπτονται τα εισοδήματα και κατάσχονται οι περιουσίες τους τις οποίες ιδιοποιούνται οι ιδιοκτήτες αυτών των οφσόρ.  Αλλά αυτός είναι ο  καπιταλισμός και τα εκατομμύρια των οφσόρ αποτελούν τα εργαλεία εξάπλωσης της διαφθοράς άρα και της  κυριαρχίας του. Στο βωμό του κέρδους θυσιάζονται όλα. Ενώ ο  κόσμος που δεν κλέβει, δεν παίζει μετοχές, που δεν αρπάζει, δεν εκμεταλλεύεται υπεραξίες, που εργάζεται σκληρά για να ζήσει, που ότι λέει το πιστεύει κι αγωνίζεται γι αυτό, αυτός ο κόσμος που σήμερα είναι κατακερματισμένος, χρειάζεται σύντομα να οργανωθεί και συντεταγμένα να προχωρήσει στη συντριβή του συστήματος που τον έχει απανθρωπίσει και καθυποτάξει. Προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς χρηματιστήρια, χωρίς μεγαλοεπιχειρηματίες, έξω από τη ζούγκλα της ληστρικής ΕΕ και το ναζιστικό ΝΑΤΟ. Μια κοινωνία σοσιαλιστική.    

                                                      Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                            Δημοτικός σύμβουλος  Μεσσήνης

  Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια…Τσέπη

Δεν υπάρχει συνεπής δεξιός καπιταλιστής που να μην προβάλει αλλά και να μην κρύβεται πίσω από το γνωστό και χαρακτηριστικό πια τρίπτυχο, προκειμένου να εξαπατήσει τους αφελείς, να πολεμήσει πολιτικούς αντιπάλους και να γεμίσει την τσέπη του. Ο πατριωτισμός έγινε επικερδής, η πατρίδα πουλάει ή μάλλον ξεπουλιέται από τους κάθε λογής πατριδοκάπηλους. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει και ο κιβωτιόσχημος υπερπατριώτης Καρατζαφύρερ, τασσόμενος πάντα στα «Δεξιά του Κυρίου», ώστε να έχει και τη θεία κάλυψη ως τσιλιαδόρος της μίζας και ντελάλης της τρόικας. Μα τι έκανε το παιδί; Τίποτε διαφορετικό απ’ αυτό που κάνουν όλοι του συναφιού του. Άνοιξε τρεις εταιριούλες οφσόρ για να μπορέσει να αποκρύψει τα μιζαδόρικα από τα εξοπλιστικά προγράμματα λεφτά του, να διασώσει την αξιόλογη περιουσία του από τα άλλα αρπακτικά της καπιταλιστικής ζούγκλας και να αναστήσει το πτώμα – τηλεκόμμα ΛΑ.ΟΣ.  Έχοντας λοιπόν λερωμένη τη φωλιά του, αγωνίστηκε ως βουλευτής για την κατάργηση του «πόθεν έσχες» και εμμέσως για την διευκόλυνση της φοροδιαφυγής ζητώντας την αφορολόγητη επιστροφή χρήματος από το εξωτερικό. Βέβαια το πόθεν έσχες, σήμερα που υπάρχει το «εργαλείο» των οφσόρ, έχει πολύ μικρή αξία καθώς οι καπιταλιστές συγκροτούν μια οφσόρ για κάθε περιουσιακό στοιχείο που θέλουν να αποκρύψουν, ώστε  να μην είναι δυνατός ο εντοπισμός του.

ΩΣΤΌΣΟ, το απροσδόκητο «κάψιμο» του κάποτε «ρυθμιστή», συνδέεται με πολιτικές ζυμώσεις που είναι σε εξέλιξη στο χώρο της Δεξιάς ενόψει εκλογών. Ένα χώρο στον οποίο συγκατοικούν φιλοχουντικοί, φιλοναζί, βασιλόφρονες, θεομπαίχτες, μιζαδόροι, ξεπεσμένοι καραμανλικοί, οι μοραϊτες του Αντώνη, κι ένας απίθανος αχταρμάς αδίσταχτων επιχειρηματιών της αρπαχτής, όπως οι βαρώνοι των ΜΜΕ, που περιμένουν πως και πώς να του πάρουν την άδεια πανελλαδικής εμβέλειας του σταθμού του. Τον «πρόεδρο» πιστεύουν ότι τον «τελείωσαν». Του τα βρήκαν όλα υποτίθεται, σε αντίθεση με τις λίστες Λαγκάρντ, Λουξεμβούργου, Λιχτενστάϊν κλ.π που δεν είναι διατεθειμένοι να τις χρησιμοποιήσουν ούτε πρόκειται να προχωρήσουν, διότι αν το κάνουν θα πέσουν επάνω σε δικούς τους ή και στους εαυτούς τους. Ενόψει όμως της εκλογικής μάχης, τους ενδιαφέρει η ενίσχυση της συνοχής  του χώρου τους που εμφανίζεται κατακερματισμένος. Αν πείσουν τον «πρόεδρο» να το βουλώσει με αντάλλαγμα την ελευθερία του ή κάτι πιο υλικό, θα  μαντρώσουν  τα υπολείμματα του ΛΑ.ΟΣ μαζί  με πολλά θρασίμια από την ΧΑ που την συρρίκνωσαν ήδη, ώστε να ελαττώσουν τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ και να μπορέσουν εύκολα μαζί με τη θολερό ΠΟΤΑΜΙ, τους εύκολους της ΡΗΜΑΔ και τους ομογάλακτους των ΑΝΕΛ, να σταθούν όρθιοι πάλι σε βάρος της χώρας. Γι αυτό, το πανικόβλητο σύστημα στέλνει μήνυμα προς όλους του συναφιού: ή στηρίζετε με όλη σας τη δύναμη την εκλογή ΠτΔ για να μην πάμε σε εκλογές το Μάρτη, ή έρχεται η σειρά του καθενός από  σας.  Και δεν το λένε αβάσιμα.  Ψευτοανεξάρτητοι και μη έχουν όλοι την τιμή τους που εξαρτάται από το βαθμό εμπλοκής τους σε διάφορες επιτροπές προμηθειών εξοπλιστικών και άλλων προγραμμάτων. Αμερικανικές και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, καθώς  και στελέχη αντίστοιχων εταιριών (π.χ Χριστοφοράκος) έχουν καταγράψει, φωνητικά και οπτικά, κάθε λέξη και κίνηση όλων των εμπλεκομένων. Τώρα ή θα ξεπληρώσουν τις μίζες με τη ψήφο τους ή θα «εξουδετερωθούν».  Κι επειδή η Ηθική θεωρείται μέγεθος παρωχημένο και ανύπαρκτο για τον κόσμο τους, ο συνδυασμός χρηματισμού και εκβιασμών σπάνια αποτυγχάνει.

ΠΑΝΤΩΣ ο Γ.Κ δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος γι αυτό και τρέμουν όλοι όσοι έχουν «συνεργαστεί» μαζί του μήπως ανοίξει το στόμα του, καθώς από το ξεκίνημα της πολιτικής του καριέρας φρόντιζε να είναι πάντα μέσα σε όλα και να έχει απόλυτη ενημέρωση για πολλούς και για πολλά. Ιδιαίτερα για την περίοδο που το κόμμα του συμμετείχε στη μνημονιακή κυβέρνηση και στις μυστικές, αδιαφανείς συμφωνίες για την τοποθέτηση των τραπεζανθρώπων Παπαδήμου και Πικραμένου, για το ξεπούλημα της χώρας, την εξαθλίωση του λαού και  το μοίρασμα της πίττας ανάμεσα στα μνημονιακά κόμματα. Ο ίδιος, βλέποντας να τον θεωρούν αναλώσιμο, απειλεί το κυβερνητικό μπουλούκι:  «Γνωριζόμαστε καλά. Πρέπει να καταλάβουν ότι μπλέξανε για τα καλά μαζί μου». Όντως, τώρα ενδέχεται να καταλάβουν τι σημαίνει χέρι-χέρι με τη διαπλοκή και την απάτη του προέδρου της αρπαχτής και της κωλοτούμπας. Όμως δηλώνει  φιλορώσος, κι αυτό δεν το συγχωρούν οι αμερικανοί που του δρομολογούν πορεία ανάλογη με του άλλου φιλορώσου Άκη. Θυσίασε το τηλεκόμμα του προκειμένου να προλάβει να τακτοποιήσει «δουλειές» φίλων του και δικές του καθώς ήξερε ότι το σύστημα – η οικονομικοπολιτική συμμορία που κυβερνάει τον τόπο – γνώριζε για τις οφσόρ εταιρείες του και τις μίζες και τον κράταγε στο χέρι. Θα ήταν ευχής έργο να τον στριμώξουν  σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρχίσει να κελαηδάει για μοιρασιές, πρόσωπα, και πράγματα που γίνονται όλα αυτά τα χρόνια, πριν βρεθεί στον Κορυδαλλό. Στη περίπτωση αυτή θα γίνει σεισμός στο πανάθλιο κυβερνητικό μόρφωμα με καταστρεπτικές συνέπειες για όλον τον εξοντωτικό μηχανισμό που έστησαν τα τελευταία χρόνια. Το πιο πιθανό όμως είναι, αμερικανοί και γερμανοί, οι εταιρείες των οποίων εμπλέκονται στις μίζες, να μην επιτρέψουν να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εκεί. Από την άλλη, αν ο πρόεδρος ενός μικρού κόμματος εμφανίζεται να έχει σε μια μόνο από τις οφσόρ 7.5 εκατομμύρια ευρώ και πολλαπλάσιας αξίας ακίνητα, καταλαβαίνουμε τι έχουν κλέψει κορυφαία στελέχη των συστημικών κομμάτων που κυβερνούν την χώρα από το 74 μέχρι σήμερα. Διότι είναι γνωστό ότι οι μεσάζοντες και προμηθευτές μοίραζαν και μοιράζουν τις μίζες ανάλογα με την εκλογική δύναμη των αστικών κομμάτων, κύρια των μεγάλων που ενέχονται στο μεγάλο φαγοπότι σε βάρος της χώρας μας.

 ΟΙ ΥΠΕΡΑΚΤΙΕΣ εταιρείες(Off Shore) είναι το εφεύρημα των καπιταλιστών για να κρύβεται ο ένας από τον άλλο κι όλοι μαζί από τους υποτιθέμενους εθνικούς και διεθνείς ελεγκτικούς μηχανισμούς και την εφορία.  Είναι απόλυτα νόμιμες, ωστόσο για να δικαιολογούν οι καπιταλιστές τα καταστροφικά αποτελέσματα των πολιτικών τους, τις χρησιμοποιούν πολλές φορές και σαν σάκους του μπόξ. Έχουν απλωθεί σ’ όλον τον πλανήτη, καθώς είναι τα απόλυτα εργαλεία για τις μίζες. Ξεπερνούν σε αριθμό τα 7 εκατομμύρια (στην Ελλάδα γύρω στις 20.000) και μέσα απ’ αυτές διακινείται πάνω από το 50% των παγκόσμιων κεφαλαίων. Θεωρητικά, μπορεί  οποιοσδήποτε να «χτίσει» μια οφσόρ σε μια μέρα, αρκεί να διαθέτει το πολύ 1000 ευρώ κι ένα δικηγόρο που ειδικεύεται σ’ αυτά. Τα  μόνα στοιχεία που χρειάζονται είναι: Τα ονόματα των μελών του ΔΣ της εταιρίας(από 1 έως τρία), ο επιθυμητός αριθμός μετοχών που εκτυπώνονται ταχύτατα οπουδήποτε, και τα περιουσιακά στοιχεία που επιθυμεί ο ιδιοκτήτης να εντάξει σ’ αυτήν. Τέτοια μπορεί να είναι κινητά και ακίνητα κάθε είδους, λογαριασμοί τραπεζών, οικοδομικές ή άλλες εταιρίες (π.χ άλλες οφσόρ) κλ.π  και τέλος το πρόσωπο στο οποίο θα ανήκουν οι μετοχές και η περιουσία της εταιρείας, δηλαδή ο ιδιοκτήτης της.  Συνεπώς οι διατυπώσεις είναι ελάχιστες, το  εταιρικό κεφάλαιο  ασήμαντο ενώ η ανωνυμία του ιδιοκτήτη φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού. Οι πιο κερδοφόρες οφσόρ  βρίσκονται σε νησιά της Καραϊβικής και του Ειρηνικού όπου έχει καθιερωθεί  κατάλληλη νομοθεσία που ευνοεί αφάνταστα την «επιχειρηματική δραστηριότητα», δηλαδή την ουσιαστική φοροασυλία και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Οι ιδιοκτήτες δεν οφείλουν να δηλώσουν συγκεκριμένο σκοπό λειτουργίας, άρα έχουν πλήρη ασυδοσία δράσης. Έτσι οι τύποι αυτοί είναι φορολογικά αόρατοι στις χώρες τους, όπως και τα λεφτά τους, πράγμα που καθιστά αυτές τις εταιρείες εξαιρετικά ελκυστικές στα παντοειδή αρπακτικά που γεννάει ο καπιταλισμός. Η λειτουργία τους βασίζεται στο τρίπτυχο: εξοικονόμηση χρήματος-ταχύτητα συναλλαγών-εχεμύθεια. Οι ιδιοκτήτες τους 1) δεν έχουν συναλλαγματικούς περιορισμούς, 2) εξασφαλίζουν το τραπεζικό απόρρητο, 3) έχουν δυνατότητα μεταφοράς κερδών, 4) καμία υποχρέωση εφαρμογής εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, 5) ασήμαντη ή καθόλου φορολόγηση, 6) προστασία από προσωπικές ευθύνες γιατί όλα γίνονται εξ ονόματος της εταιρείας, 7) τεράστια ευελιξία στις συναλλαγές τους, 8) εξασφαλίζουν ασυλία στην ατομική περιουσία που έχει μεταβιβαστεί στην εταιρεία και ανώνυμη μεταφορά όλων των περιουσιακών στοιχείων.  Αυτά τα τελευταία είναι που τις κάνουν ακαταμάχητες σε κάθε επίδοξο λαμόγιο, κλέφτη, εγκληματία και  μεγαλοεπιχειρηματία. Διότι τους δίνει το δικαίωμα να αποκτούν με οποιοδήποτε βρώμικο τρόπο τεράστια περιουσία και μετά να την κρύβουν ή να την γλυτώνουν από κατασχέσεις – που προορίζονται μόνο για τον λαουτζίκο-  μεταβιβάζοντάς την σε μια (δικιά τους) οφσόρ. Έτσι όλες οι πολυεθνικές έχουν οφσόρ εταιρίες σε φορολογικούς – παραδείσους για απόκρυψη και ασήμαντη φορολόγηση των αμύθητων κερδών τους, που  έχουν εξάγει από τις χώρες που δραστηριοποιούνται. Την ίδια στιγμή, από εκατομμύρια απλών  ανθρώπων που δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα, περικόπτονται τα εισοδήματα και κατάσχονται οι περιουσίες τους τις οποίες ιδιοποιούνται οι ιδιοκτήτες αυτών των οφσόρ.  Αλλά αυτός είναι ο  καπιταλισμός και τα εκατομμύρια των οφσόρ αποτελούν τα εργαλεία εξάπλωσης της διαφθοράς άρα και της  κυριαρχίας του. Στο βωμό του κέρδους θυσιάζονται όλα. Ενώ ο  κόσμος που δεν κλέβει, δεν παίζει μετοχές, που δεν αρπάζει, δεν εκμεταλλεύεται υπεραξίες, που εργάζεται σκληρά για να ζήσει, που ότι λέει το πιστεύει κι αγωνίζεται γι αυτό, αυτός ο κόσμος που σήμερα είναι κατακερματισμένος, χρειάζεται σύντομα να οργανωθεί και συντεταγμένα να προχωρήσει στη συντριβή του συστήματος που τον έχει απανθρωπίσει και καθυποτάξει. Προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς χρηματιστήρια, χωρίς μεγαλοεπιχειρηματίες, έξω από τη ζούγκλα της ληστρικής ΕΕ και το ναζιστικό ΝΑΤΟ. Μια κοινωνία σοσιαλιστική.    

                                                      Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                            Δημοτικός σύμβουλος  Μεσσήνης

Πολυτεχνείο: τότε και σήμερα

                    

Είναι πραγματικά ανυπόφορο, ύστερα από 40 χρόνια, το σύνθημα-απαίτηση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ- ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ - ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ να εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια. Σήμερα το ψωμί λείπει από πολλές χιλιάδες οικογένειες, η δημόσια παιδεία διαλύεται, ελευθερία και κάθε είδους δικαιώματα ενταφιάστηκαν στο λάκκο των αγορών και η εθνική ανεξαρτησία σκεπάστηκε κάτω από το χαλί των «συμβατικών μας υποχρεώσεων» στους διάφορους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς κι ενώσεις που εγκλώβισαν τη χώρα.  Η αστική τάξη της χώρας, σε συνεργασία με τον ξένο παράγοντα, κάνει μεγάλες προσπάθειες να πετύχει την ανώδυνη επετειοποίηση, την ταρίχευση και αυτού του σημαντικού γεγονότος προσδίδοντάς του έναν φολκλορικό μνημειακό πρόσημο κι αποσιωπώντας τον αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό του  χαρακτήρα. Το αντιμετώπισαν σαν «επένδυση» που έπρεπε να αποδώσει στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονταν στην χώρα και στην περιοχή, κι έβαλαν σε ενέργεια μια επιχείρηση διαστροφής κι εκφυλισμού του πραγματικού νοήματος της εξέγερσης που, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, ως ένα βαθμό τους «βγήκε».

 ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου, όπως και σε κάθε ανάλογο γεγονός της ιστορίας μας, δεν υπήρξε ούτε ενότητα ούτε ομοφωνία μεταξύ των συμμετεχόντων. Οι φοιτητές της παράνομης ΚΝΕ, του διασπασμένου από τις ενέργειες της χούντας σε δύο κομμάτια ΚΚΕ (ΚΚΕ και οι ευρωκομμουνιστές ΚΚΕεσ) με όλα σχεδόν τα στελέχη και τα μέλη του  σε φυλακές, εξορίες και στο εξωτερικό,  οι πάμπολλες αριστερίστικες ομάδες, οι φοιτητές του ΠΑΚ (Ανδρέα Παπανδρέου), στοιχεία της Καραμανλικής δεξιάς και χιλιάδες ανένταχτοι φοιτητές  συγκροτούσαν ένα εκρηκτικό μίγμα που ήταν εξαιρετικά δύσκολο και πολλές φορές αδύνατο να καταλήξουν σε κοινές αποφάσεις  μέσω της περίφημης Συντονιστικής Επιτροπής (Σ.Ε) που είχε συγκροτηθεί για τις ανάγκες του αγώνα. Η καχυποψία κυριαρχούσε και ενισχυόταν  από πράκτορες της Ασφάλειας που είχαν παρεισφρήσει μέσα στις οργανώσεις. Παρ’ όλα αυτά στη διάρκεια του τριημέρου της εξέγερσης βγήκε μια διακήρυξη από την Σ.Ε στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφερόταν: «Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων, θεωρούμε την άμεση παύση του τυρανικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα που χρόνια στηρίζουν την τυρανία στη χώρα μας». Στο μεταξύ δεκάδες χιλιάδες λαού είχαν κατέβει στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και οι φοιτητές της ΚΝΕ έβαλαν στην Σ.Ε θέμα εξόδου  από το Πολυτεχνείο και συνένωσης με τους διαδηλωτές, το οποίο ύστερα από θυελλώδεις συνεδριάσεις δεν πέρασε και προκάλεσε μεγάλες τριβές με τις αριστερίστικες παρατάξεις και τους «Ρηγάδες» του ΚΚΕεσ. Επιδίωξη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ ήταν η ανατροπή της δικτατορίας να μην προέλθει από συμβιβασμό της χούντας και αμερικανών από τη μια και των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας από την άλλη ώστε η διάδοχη λύση να είναι πάλι κοινοβουλευτική δημοκρατία - υπηρέτης των τραπεζιτών και των μονοπωλίων . Αλλά η αλλαγή στη χώρα  μας να συνδυαστεί με μια λύση υπέρ των προοδευτικών δυνάμεων προς όφελος του λαού μας. Αυτά όχι μόνο δεν έγιναν αποδεκτά, αλλά ΚΝΕ και ΚΚΕ κατηγορήθηκαν ότι αντέδρασαν  στην κατάληψη του Πολυτεχνείου.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ,  οι χουντικοί τρομοκρατημένοι μήπως γενικευτεί και γίνει ανεξέλεγκτη η εξέγερση στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις κατέβασαν στρατό και τάνκς με την γνωστή τραγική κατάληξη.   Τα γεγονότα, μετά την εισβολή των τάνκς στο Πολυτεχνείο, εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα με χούντα μέσα στη χούντα ( Ιωαννίδης στη θέση Παπαδόπουλου) κι αποκορύφωμα -σε λίγους μήνες- την Τουρκική εισβολή και διαμελισμός της Κύπρου που αποτέλεσε και τον βασικό παράγοντα κατάρρευσης της χούντας. Στη συνέχεια, αυτό για το οποίο προειδοποιούσαν οι κομμουνιστές, έγινε.  Αμερικανοί κι ευρωπαίοι, μετά τις διαβεβαιώσεις των αστικών πολιτικών κομμάτων,  ότι αν αναλάβουν την εξουσία θα ενισχυθεί η σύσφιξη των δεσμών με τη Δύση, έδωσαν το ΟΚ για την επάνοδο του Καραμανλή, δηλαδή εκείνου που είχε δράσει όπως η χούντα δέκα χρόνια πριν. Από τότε μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν έχει γίνει το παραμικρό βήμα προς την κατεύθυνση για την οποία αγωνίστηκαν τα παιδιά αυτά, αλλά αντίθετα έχουμε πλήρη  υποταγή στον ξένο παράγοντα κι ενσωμάτωση στις δομές του (ΝΑΤΟ- ΕΕ), με την κύρια ευθύνη να βαρύνει το ΠΑΣΟΚ. Μεθόδευσαν την αποϊδεολογικοποίηση των λαϊκών μαζών με αποτέλεσμα η πολιτική, στα χέρια των τεχνοκρατών της εξουσίας, να μετατραπεί σε εργαλείο αποσπασμένο από τις μάζες και στραμμένο εναντίον τους. Σ’ αυτό βοήθησαν και κάποιοι/ες που παρ’ όλον ότι υπήρξαν μέλη της Σ.Ε, εξαργύρωσαν την τότε συμμετοχή τους υπηρετώντας στη συνέχεια πιστά το σύστημα που κάποτε υποτίθεται πολέμησαν. Σ’ αυτά τα άθλια υποκείμενα αναφέρονται συχνά τα παπαγαλάκια του συστήματος σαν «γενιά του Πολυτεχνείου», επιδιώκοντας να ενισχύσουν την εικόνα ενός συστήματος που όλα τα ενσωματώνει, άρα είναι μάταιος ο αγώνας εναντίον του.  Ωστόσο, εκείνο που με ευλάβεια φροντίζουν οι αστοί είναι η διενέργεια εκλογών, κοροϊδεύοντας τον κόσμο ότι λαϊκή κυριαρχία σημαίνει να έχει ο λαός την δυνατότητα να εκλέγει κάθε 4 χρόνια το ποιος θα συνεχίσει να διαχειρίζεται το σύστημα που τον εκμεταλλεύεται. Έτσι άρχισαν να προβάλλονται νέες «αλήθειες» του «ανήκομεν εις την Δύσιν»  και του «κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού» για να μην «απομονωθεί» δήθεν η χώρα μέχρι που την έφτασαν, μέσω διαδοχικών εκλογών βέβαια, σ’ αυτήν την κατάντια που βιώνουμε σήμερα.

ΖΟΥΜΕ σε μια εποχή ποικιλόμορφης και πολυεπίπεδης επίθεσης των αστικών δυνάμεων για καθολική επικράτηση του καπιταλισμού παγκοσμίως. Βασικός τους στόχος  είναι η εξάλειψη κάθε ίχνους από τις απόπειρες ανατροπής του καπιταλισμού διεθνώς για την οικοδόμηση μια διαφορετικής κοινωνίας όπως η σοσιαλιστική. Σ’ αυτή τους την προσπάθεια για τη διαιώνιση του καπιταλισμού, δεν διστάζουν να πραγματώνουν ένα  γιγάντιο ολοκαύτωμα όλων των λαών του πλανήτη, κάτι που βλέπουμε να εξελίσσεται στην ευρύτερη περιοχή μας. Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, της νεολαίας κυρίως, κάθε Νοέμβρη δείχνουν τη φωτιά, τη ζωντάνια, την ελπίδα ότι όσο υπάρχει τέτοια νεολαία «οι Μήδοι τελικά δεν θα διαβούνε». Άλλος δρόμος λοιπόν για τη σωτηρία των λαών δεν υπάρχει παρά η σοβαρή προετοιμασία   μιας γενικευμένης εξέγερσης για την οριστική ανατροπή της δικτατορίας των αγορών γιατί, ουδέποτε και πουθενά στην ιστορία, δεν έχει επιτευχθεί ριζική αλλαγή με κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Αλλιώς θα υποχρεωθούμε να ζούμε εσαεί κάτω από τις ανυπόφορες συνθήκες που επιβάλλει η εξασφάλιση της κερδοφορίας μιας χούφτας   ληστών της ΕΕ και των ΗΠΑ.

                                                                Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                    Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

Το ατελείωτο τάϊσμα των χρεοκοπημένων τραπεζών

       

Οι οικονομικοί αναλυτές διαπιστώνουν ότι από το 2009 – δηλαδή από την ουσιαστική έναρξη της κρίσης- μέχρι σήμερα οι χρηματιστηριακές αγορές υπερτριπλασιάστηκαν σε μέγεθος. Ο μεγάλος αστός οικονομολόγος Ξ. Ζολώτας σωστά έλεγε ότι  «ο πλούτος δεν εξανεμίζεται, απλά μετατοπίζεται». Να μη μας διαφεύγει όμως, ότι  το χρήμα στον καπιταλιστικό κόσμο δεν μετατοπίζεται νόμιμα κι ευγενικά, πάντα μετατοπίζεται με εξαπάτηση ή/και με ληστρικές μεθόδους. Ο καλύτερος τρόπος να το διαπιστώσει κανείς αυτό είναι να παρακολουθήσει τα χρηματιστήρια, όπου συχνά διαπιστώνει μια φρενίτιδα  συναλλαγών, βίαιες διεθνείς χρηματιστηριακές αναταράξεις, όπως αυτή που συνέβη πριν μερικές μέρες και στη χώρα μας. Αποτελούν πρώτης τάξεως ευκαιρία για κερδοσκοπικές κινήσεις εντελώς βραχυπρόθεσμες που λειτουργούν σαν μαγνήτες για «επενδυτικά» κεφάλαια της αρπαχτής τα οποία δεν διστάζουν να «βγουν» με την ίδια ταχύτητα που «μπήκαν», αφήνοντας πίσω τους ερείπια.  Oι εκτεταμένες ρευστοποιήσεις των τραπεζικών χαρτιών που συνέβησαν,  έδειξαν ότι παρά τα θετικά αποτελέσματα των στημένων,   και  με αδιαφανείς διαδικασίες και μυστικές συνεννοήσεις με την ΤτΕ τεστ αντοχής από την ΕΚΤ, ο τραπεζικός κλάδος δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι είναι ισχυρός. Διότι οι κατεργάρηδες μεταξύ τους γνωρίζονται πολύ καλά. Ξέρουν δηλαδή ότι όλες οι τράπεζες της Ευρωζώνης είναι χρεοκοπημένες με πρώτες και καλύτερες τις ελληνικές. Ξέρουν επίσης ότι αυτή την τακτική επικοινωνιακής απάτης  (όλα πάνε καλά) ακολουθεί συστηματικά η ΕΚΤ εδώ και πολλά χρόνια πιστεύοντας ότι έτσι διατηρεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης για το τραπεζικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα παίζει ένα αισχρό παιχνίδι με τους  γύπες των αγορών στους οποίους δίνει σήμα για κερδοσκοπικές επιθέσεις. Η καταστροφική τους επέλαση χρησιμοποιείται έπειτα σαν κινδυνολογία προς τους λαούς, ώστε να επιτευχθεί ακινησία, υποταγή και «σταθερότητα». Οι χρηματιστηριακοί δείκτες στο Χ.Α πήραν την καθοδική τους πορεία, όχι διότι οι ξένοι «επενδυτές» βλέπουν μπροστά τους δήθεν πολιτικά αδιέξοδα,  όπως διαδίδουν τα ξένα και ντόπια παπαγαλάκια, αλλά διότι θέλουν να συνεχίσουν απερίσπαστοι το «επενδυτικό» τους έργο, δηλαδή τη λεηλασία της χώρας και του εισοδήματος του λαού της. Στην ουσία εφαρμόζεται, σε κάθε περίπτωση, η απειλή-εκβιασμός του γεροσακάτη Σόϊμπλε: « η χώρα σας βρίσκεται σε μια προκαθορισμένη πορεία κι όποιος προσπαθεί να την εκτρέψει πρέπει να γνωρίζει ότι ρισκάρει τα πάντα».  Επαναλαμβάνεται δηλαδή η ίδια ιστορία με τις δεύτερες εκλογές του 2012. Εκβιασμός, μέσω τρομοκράτησης του κόσμου «να κάτσει φρόνιμα», και σήμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ αν επιθυμεί κυβερνητική διαχείριση να γίνει τελείως ΠΑΣΟΚ, διότι διαφορετικά οι αγορές θα μας «κατασπαράξουν.  Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πήρε το μήνυμα, όπως φάνηκε από τις καθησυχαστικές δηλώσεις στελεχών του προς τις αγορές,  και στρογγύλεψε ακόμη περισσότερο τις «ακραίες» θέσεις της.  Διότι ξέρει ότι  μπορεί οι υποψήφιοι να είναι ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι ψηφοφόροι τους είναι ΠΑΣΟΚ. Είναι δηλαδή, η μεγάλη μάζα ψηφοφόρων που γαλουχήθηκαν από εθελόδουλες   ηγεσίες, ξήλωσαν και τα υποτυπώδη σοσιαλιστικά γνωρίσματα του κόμματός τους, άλωσαν το συνδικαλιστικό κίνημα και τους κρατικούς μηχανισμούς, πολλοί διέπρεψαν στη διαπλοκή και στη διαφθορά, ενσωματώθηκαν κι έγιναν  τελικά οι καλύτεροι στυλοβάτες του συστήματος. Δεν έχουν καμία σχέση ούτε καν με το είδος της αριστεράς που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.  Όμως, αποτελούν την πλειοψηφία που θα καθορίσει το μέλλον αυτού του κόμματος και θα οδηγήσουν τη χώρα  σε ασφυκτικότερο εναγκαλισμό  με τους ευρωληστές, άρα σε διαιώνιση της εξαθλίωσης και του ξεπουλήματος της χώρας. Πάντως, όσοι θέλουν να δραπετεύσουν από  τον «ακραίο» ΣΥΡΙΖΑ δεν θα χαθούν, το θολό  ΠΟΤΑΜΙ της ευρωπαϊλας  τους περιμένει. Αυτήν την τάση-συνιστώσα ενισχύει με κάθε τρόπο η κλεπτοκρατική ηγεσία της Ευρωένωσης ξεκαθαρίζοντας ότι οποιαδήποτε συμφωνία υπογραφεί μέχρι το τέλος της χρονιάς για το χρέος, «προϋποθέτει τον σεβασμό της από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας», δείχνοντας βέβαια προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι ευρωγκάνγκστερ παίρνουν τα μέτρα τους. Απόλυτη εμπιστοσύνη δεν έχουν ούτε στον εαυτό τους.

  ΣΤΙΣ  ΜΕΡΕΣ μας, η γρήγορη υπερδιόγκωση των χρηματαγορών δεν  οφείλεται στην άνοδο της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή της παραγωγής, αλλά στο ασύστολο τύπωμα χρήματος και στις χρηματοδοτήσεις των κεντρικών τραπεζών. Αντί να στηρίξουν την  πραγματική (παραγωγική) τους οικονομία, οι καπιταλιστές, ξόδεψαν και ξοδεύουν απίστευτα ποσά για να στηριχτούν οι χρηματαγορές και να διασωθούν οι μεγάλες συστημικές τράπεζες. Ούτε  επενδύσεις, ούτε  θέσεις εργασίας, ούτε αύξηση του εισοδήματος των εργαζομένων. Όλα μετατρέπονται σε τζόγο και σε κερδοσκοπική αγυρτεία με τίτλους και χρεόγραφα που μπορεί μεν να φέρουν ασύλληπτα κέρδη σε χρόνο ρεκόρ στους «παίκτες», αλλά βυθίζουν την καπιταλιστική οικονομία στην ύφεση. Δημιουργούν έτσι ψευδαισθήσεις για δήθεν οικονομική ανάπτυξη, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το μόνο που «αναπτύσσεται» με μεγάλους ρυθμούς είναι το παγκόσμιο χρέος.

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ διασώζονται μέσω της αφαίμαξης-κλοπής  των εισοδημάτων κι όχι των θυσιών του  ελληνικού λαού, όπως  υποκριτικά ξεφωνίζουν τα κυβερνητικά ανδρείκελα. Οι μηχανισμοί και οι μεθοδεύσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά-Βενιζέλου - με την καθοδήγηση των ευρωληστών  αφεντικών τους - κατάφεραν με αριστοτεχνικό τρόπο να εντάξουν στο δημόσιο χρέος της χώρας τις «μαύρες τρύπες» των ελληνικών τραπεζών από τη συμμετοχή των τελευταίων σε «παιχνίδια» με τα τοξικά ομόλογα. Μιλάμε για κολοσσιαία ποσά εκατοντάδων δις ευρώ που φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό και εξαφανίστηκαν μέσω οφσόρ. Δημιουργήθηκε τότε πρόβλημα  κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών που αμέσως το έκρυψαν μέσα στο δημόσιο χρέος της χώρας. Στη συνέχεια, με κάλυψη το δημόσιο χρέος, οι τραπεζίτες πήραν τεράστια ποσά από ΔΝΤ και ΕΚΤ χωρίς εγγυήσεις. Ρίσκο μηδέν, γιατί εγγυητής για όλη αυτή την αγυρτεία των τραπεζιτών, ήταν το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ο ελληνικός λαός. Ακολούθησαν τα γνωστά.  Βίαια μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, κατακόρυφη υποτίμηση  της αξίας της εργασίας, απασχόληση αντί μόνιμης εργασίας, σωρηδόν απολύσεις εργαζομένων, διάλυση όλων των δημόσιων υπηρεσιών, συρρίκνωση του ΑΕΠ και της παραγωγής.  Μ’ αυτές τις «ευγενικές» και «δημοκρατικές» μεθοδεύσεις σώθηκαν οι τράπεζες. Κι όλα τα δάνεια που δόθηκαν στη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια από τους διάφορους κοινοτικούς μηχανισμούς  και το ΔΝΤ, δόθηκαν με τον όρο να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες και η αποπληρωμή τόκων από παλαιότερα δάνεια. Ούτε ένα λεπτό δεν πήγε για ανάπτυξη ή παροχή κοινωνικών επιδομάτων. Αυτό  θα γίνεται για τα επόμενα πενήντα χρόνια αν συνεχίσουμε να τους ανεχόμαστε, να περιμένουμε «σωτηρία» από την ΕΕ και να αποδεχόμαστε το χρέος που μας επέβαλαν.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας που εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και για ένα άλλο είδος τραπεζών, τις λεγόμενες «σκιώδεις ή επενδυτικές τράπεζες», καθώς τα ποσά που διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα ξεπερνούν τα 75 τρις δολάρια, πέντε φορές το ΑΕΠ των ΗΠΑ. Στην Ευρωζώνη οι κανονικές τράπεζες διαχειρίζονται ποσά που αντιστοιχούν στο … 303% του ΑΕΠ και οι «σκιώδεις» ποσά ισοδύναμα με το 184% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Πρόκειται για  ποσά που ζαλίζουν και δείχνουν ότι η Ευρωένωση έχει μετατραπεί σε μια απερίγραπτη τραπεζική φούσκα που κολυμπάει σε ένα ωκεανό εικονικού χρήματος στον οποίο βυθίζονται κράτη και πνίγονται οι λαοί της. Και μη νομίζετε πως οι «τράπεζες» αυτές είναι παράνομες. Κάθε άλλο. Είναι πανίσχυροι καθ’ όλα νόμιμοι χρηματιστηριακοί κολοσσοί. Μια απ’ αυτές και πολύ γνωστή στη χώρα μας, από τα τέστ αντοχής που έκανε στις ελληνικές τράπεζες, είναι και η Blackrock που συνεργάζεται με την Oικονομική Διεύθυνση της CIA, απασχολεί πάνω από 10.000 υπαλλήλους και διαχειρίζεται περιουσίες πελατών της συνολικού ύψους 3,6 τρις δολαρίων, όσο δηλαδή το ΑΕΠ της Γερμανίας. Διαθέτει εξαιρετικά εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό με τεχνογνωσία αιχμής στα χρηματοοικονομικά, υποχρεώνοντας και τις μεγαλύτερες τράπεζες να προστρέχουν στις υπηρεσίες της έναντι αδρότατης αμοιβής, συνήθως για να αποκρύβει «επιστημονικά» τις βρωμιές τους. Συνεπώς γνωρίζει κυριολεκτικά τα πάντα για τα εσωτερικά των τραπεζών, τις μεγάλες οικονομίες και τις χρηματοροές μεταξύ τραπεζών στον πλανήτη. Κάτι που έχει τρομοκρατήσει τους κορυφαίους διεθνείς τραπεζίτες, και πολιτικούς, καθώς οι εκθέσεις της Blackrock δρομολογούν καθοριστικές οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις.  Συνεπώς ο ρόλος της δεν είναι καθόλου σκιώδης αλλά  ουσιαστικός στην ελεγχόμενη αποσταθεροποίηση του υπάρχοντος στάτους προετοιμάζοντας την επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση προς όφελος δικό της και των συνεργατών της. Είναι φανερό λοιπόν  ότι με αυτή την χαοτική οικονομική και πολιτική πραγματικότητα ζούγκλας να κυριαρχούν στην Ευρώπη δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για τους λαούς της, που παρακολουθούν την διαρπαγή του πλούτου των χωρών τους και την μετατροπή των ιδίων σε δουλοπάροικους χωρίς δυστυχώς (προς το παρόν)  ν’ αντιδρούν.  Η «λύση» των  ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων επιχειρήσεων και υπηρεσιών που πλασάρουν, ούτε ανάκαμψη έφερε πουθενά, ούτε κανενός είδους ανάπτυξη. Αντίθετα σωρεία απολύσεων, αφαίρεση πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό, μεγαλύτερη δαπάνη του λαϊκού εισοδήματος, φοροληστείες, καταστροφή του όποιου κοινωνικού κράτους και εκμετάλλευση έτοιμων υποδομών και μεριδίων αγοράς χωρίς κανένα ρίσκο από τον ιδιώτη – αγοραστή. Έτσι κατάφεραν αυτό που ήθελαν. Μετέτρεψαν τα απογυμνωμένα πλέον κράτη και τους εξαθλιωμένους λαούς σε έρμαια και ομήρους των αγορών.

 ΟΙ ΛΑΟΙ της Ευρώπης - και όχι μόνο- είναι τα θύματα της εξελισσόμενης καπιταλιστικής κρίσης για  διέξοδο από την  οποία, οι ΗΠΑ, οι νατοϊκοί της σύμμαχοι και ο ΟPΕC (Οργανισμός Χωρών Εξαγωγέων Πετρελαίου) υλοποιούν ήδη έναν νέο μεγάλο ενεργειακό πόλεμο  εναντίον της Ρωσίας που συνοδεύεται από μείωση τιμών πετρελαίου-αερίου, κυρώσεις, παρεμπόδιση ενεργειακών έργων και στρατιωτικές συρράξεις κυρίως σε Συρία, Ιράκ και Ουκρανία. Τα αμερικανικά ενεργειακά μονοπώλια δεν μπορούν να ανεχτούν την μαζική μετατόπιση της ενεργειακής γεωπολιτικής ισχύος προς την Ρωσία και το γεγονός ότι σημαντικό μέρος του διεθνούς ενεργειακού εμπορίου δεν ελέγχεται πια από την Αμερική. Το περιοδικό του αμερικανικού κατεστημένου Forbes, έγραψε τελευταία ότι «ο νέος Ψυχρός Πόλεμος, παίρνει μια νέα, σκληρή υπόσταση στην παγκόσμια αγορά ενέργειας, που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει άνευ προηγουμένου επιπτώσεις στο αμερικανικό δολάριο και τον αμερικανικό τρόπο ζωής». Δεν γράφει βέβαια ότι για να μη συμβεί αυτό στους αμερικανούς, θα επιβάλλουν την φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανέχεια σε όλους τους άλλους λαούς, ισοπεδώνοντας ολόκληρες χώρες και βυθίζοντας την ανθρωπότητα σε μια εκτεταμένη και βάρβαρη περίοδο γενικευμένου πολέμου. Πρέπει λοιπόν να ετοιμαζόμαστε οργανωμένα, προσεκτικά κι αποφασιστικά για έξοδο από την φυλακή της μνημονιακής Ευρώπης, με στόχο τη λαϊκή εξουσία. Τώρα,  να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδια των αμερικανών και νατοϊκών πολεμοκάπηλων να σύρουν τη χώρα μας στο  νέο πόλεμο που ετοιμάζουν στη περιοχή για την αρπαγή του ενεργειακού της πλούτου, είτε με αφορμή τους τζιχαντιστές είτε για να υποστηρίξουν τους νεοναζιστές του Κιέβου. Η περίοδος του εφησυχασμού και της απραξίας τελείωσε οριστικά με τεράστιες απώλειες για τα λαϊκά στρώματα. Η ώρα της δράσης έφτασε.      

                                                      Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                             Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης