Εκτός λαϊκής εντολής σε όλα

     Από τα τσακάλια δεν γλυτώνεις μ’ ευχές και παρακάλια.                                                                           (Κ. Βάρναλης)

Κάνουν τα πάντα – ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οι πολιτικοί σκερβελέδες της ΝΔΣΟΚ, και το τεχνητό μνημονιακό εμετικό συνονθύλευμα του Ποταμιού -  ώστε να μην απαλλαγούμε από την ομηρία του ευρώ, δηλαδή από τις μνημονιακές πολιτικές και τα τραγικά τους αποτελέσματα. Βέβαια, η καταστροφή  για την ελληνική οικονομία και κοινωνία ξεκίνησε με την είσοδο στην ΕΕ και το ευρώ. Και με το ευρώ δημιουργήθηκαν η μαζική φτώχεια, τα εκατομμύρια των ανέργων και υποαπασχολούμενων, η ραγδαία υποτίμηση αξιών, η συντριβή των εργασιακών σχέσεων, το ξεπούλημα και η χρεοκοπία της χώρας.  Όμως  η πλειοψηφία του λαού, ντοπαρισμένη με μεγάλες δόσεις ευρωπαϊλας από τα  κανάλια της διαπλοκής,  φαίνεται ότι δεν μπορεί - προς το παρόν - να κατανοήσει τι σημαίνει ΕΕ και τα πλοκάμια της που είναι τα ευρώ.  Την ίδια στιγμή, την έχουν κάνει να πιστεύει ότι έξω από το ευρώ μας περιμένει η απόλυτη καταστροφή. Όμως εκτός ευρώ ζουν και λειτουργούν, με πολύ λιγότερα προβλήματα,173 από τις 200 χώρες του πλανήτη και μάλιστα μερικές από τις πιο ισχυρές. Η δε Ελλάδα στα 3000 χρόνια της ύπαρξής της, μόνο τα τελευταία 13 χρόνια συμμετέχει σε Νομισματική  Ένωση  με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Ακόμα, αυτή η πλειοψηφία αδυνατεί να πιστέψει ότι το καθεστώς  διαρκούς λιτότητας στην  Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν είναι  πλέον κάτι περαστικό, αλλά  κάτι μόνιμο. Και θα είναι μόνιμο διότι  έτσι εξασφαλίζεται η διαρκής μεταφορά του πλούτου που παράγουν οι λαοί, στο μεγάλο κεφάλαιο, τις τράπεζες και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Η λιτότητα, με λίγα λόγια, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του σύγχρονου καπιταλισμού. Είναι μια καθαρά ταξική πολιτική, που δεν θα ανατραπεί με διαπραγματεύσεις, αλλά με οργανωμένο  λαϊκό ξεσηκωμό.

Ο ΑΠΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ βιώνει στο πετσί του την άνευ προηγουμένου προσπάθεια που  γίνεται (κύρια από το 2007), για τη διάσωση του διεθνούς καπιταλισμού από την κρίση, μέσω της σταθεροποίησης του βασικού του εργαλείου: Του χρηματοπιστωτικού του συστήματος, με διαρκείς ενέσεις ρευστότητας της τάξης πολλών τρις δολαρίων και ευρώ από τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ (Fed) και της ΕΕ (ΕΚΤ).  Για να παραχθούν αυτά τα μυθώδη ποσά εφευρέθηκαν οι μνημονιακές διαδικασίες της «νόμιμης» κλοπής των  λαϊκών εισοδημάτων και περιουσιών,  με συνέπεια την ραγδαία συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας, την ανεργία τη φτώχεια, την εξαθλίωση. Η λιτότητα λοιπόν επεβλήθη και στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, για να διασωθούν οι μεγάλες τράπεζες πάνω στις οποίες στηρίζεται το δολάριο και το ευρώ, να μειωθούν δραστικά το εργατικό κόστος και το εργατικό δυναμικό, να επέλθει τεράστια εσωτερική υποτίμηση στις ασθενέστερες και υπερχρεωμένες χώρες, να γιγαντωθεί ο ιδιωτικός και δημόσιος δανεισμός, να εκμαυλιστούν και να χειραγωγηθούν μεγάλες λαϊκές μάζες. Η ΕΕ και ιδιαίτερα η Ευρωζώνη δομήθηκαν έτσι ώστε τα κράτη–μέλη να υπόκεινται άμεσα σε χρηματοπιστωτικούς κινδύνους, να λειτουργούν υπό το άγρυπνο βλέμμα των χρηματαγορών, η ύπαρξή τους να εξαρτάται από το βαθμό της  αξιολόγησης των αγορών και συνεπώς να υποχρεούνται στην προώθηση των συμφερόντων των αγορών σε βάρος των λαών τους. Το όπλο των ευρωπαϊκών χρηματαγορών είναι το ευρώ, που είναι ένα νόμισμα ιδιωτικών τραπεζών, ελεγχόμενο από ένα τεράστιο τραπεζικό καρτέλ, που εκφράζεται από την ΕΚΤ, και η οποία  το δανείζει σε τράπεζες για να το δανείσουν σε κράτη, νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Έτσι, η διαρκής αγορά χρήματος, απαραίτητου για τη λειτουργία κρατών και  επιχειρήσεων, διογκώνει συνεχώς το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος αποφέροντας τεράστια κέρδη στο τραπεζικό αυτό καρτέλ.  Αλλά το κοινό νόμισμα δεσμεύει για κοινές οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές τις οποίες βέβαια υπαγορεύουν στα όργανα της ευρωένωσης οι χρηματαγορές για να τις επιβάλλουν στη συνέχεια στους λαούς των κρατών – μελών, ανεξάρτητα από την κατάσταση των οικονομιών τους. Επιβάλλει και ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, προϊόντων, υπηρεσιών και εργαζομένων(Μάαστριχτ), όπου  οι εθνικές νομοθεσίες υποχωρούν προς όφελος των απαιτήσεων των αγορών. Έτσι εκμηδενίζονται οι αδύναμες οικονομίες, ενισχύονται τα μονοπώλια κι ευνοούνται οι ισχυρές οικονομίες εντός της ευρωζώνης.  Επιπλέον, σε μια Νομισματική Ένωση, όπως η Ευρωζώνη,  η εθνική κυριαρχία γίνεται όνειρο απατηλό, όπως και η αυτόνομη οικονομική πολιτική, καθώς δεν επιτρέπονται πρωτοβουλίες  (μονομερείς ενέργειες)  που  εξυπηρετούν λαϊκές ανάγκες. Προτεραιότητα έχουν μόνο οι απαιτήσεις των αγορών-δανειστών. Επιπλέον  το ευρώ, σχεδιάστηκε και για να αποτελέσει παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα για τις διεθνείς τραπεζικές αγορές και τις αγορές συναλλάγματος και με το οποίο, ειδικά την περίοδο της κρίσης, διεξάγονται οι μεγαλύτερες κερδοσκοπικές κινήσεις σε βάρος επιμέρους οικονομιών. Η ΕΕ και η Ευρωζώνη μετατράπηκαν σε μια αρένα συγκρουόμενων συμφερόντων όπου ευρωπαϊκά, αμερικανικά, κινεζικά και ρωσικά συμφέροντα μάχονται με λύσσα για πιο ευνοϊκή θέση, πιο συμφέρουσες συνεργασίες ή για πλήρη επικράτηση. Ωστόσο επειδή οι αμερικανοί, μέσω του ΝΑΤΟ, διατηρούν την Ευρώπη υπό κατοχή είναι σε πλεονεκτικότερη θέση έναντι των υπολοίπων και κάνουν τα πάντα προκειμένου να  διασφαλίσουν και να επεκτείνουν την ηγεμονία τους. Η σφαγή που προκαλούν στην Ουκρανία, με τις έμμισθες συμμορίες των ναζί και των επαγγελματιών δολοφόνων των μυστικών τους υπηρεσιών, έχει αυτόν ακριβώς το στόχο: τον εξοβελισμό κυρίως του ρωσικού αλλά και του κινεζικού κεφαλαίου από την Ευρώπη καθώς και την ολοκληρωτική απεξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια. Στήνουν λοιπόν μεθοδικά μια «υγειονομική» ζώνη μεταξύ Ευρώπης ( κυρίως της Γερμανίας) και  Ρωσίας, που συγκροτείται από τα φασιστικά καθεστώτα των βαλτικών χωρών, της Πολωνίας, της Ρουμανίας, της Ουκρανίας και της Γεωργίας, πιστεύοντας ότι έτσι θα απομονώσουν την  Ευρώπη από τη Ρωσία και το αμερικανικό κεφάλαιο θα αλωνίζει στην περιοχή χωρίς ανταγωνιστές, ενώ οι οικονομίες Ρωσίας και Κίνας θα υποστούν σοβαρό πλήγμα.

ΑΛΛΑ αυτά συμβαίνουν στον καπιταλισμό, όπου οι δυσκολίες επίλυσης των προβλημάτων προέρχονται περισσότερο από την συνεχή σύγκρουση συμφερόντων παρά από την έλλειψη μεθόδων επίλυσής τους, με συνέπεια να την πληρώνουν πάντα οι λαϊκές τάξεις. Όμως έχουμε φτάσει σε μια εποχή  όπου τα χρήματα πλέον δεν παράγουν πλούτο (ανάπτυξη),  διότι τα χρέη έχουν ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο, όπως επισημαίνουν οι οικονομικοί αναλυτές. Η «χρήση χρέους» με σκοπό την ανάπτυξη έχει συνεχώς μειούμενη απόδοση κι αυτό έχει τρομοκρατήσει τους καπιταλιστές σε Δύση και Ανατολή. Ωστόσο, η κερδοσκοπία των χρηματαγορών καλά κρατεί και μετασχηματίζεται σε όλο και μεγαλύτερες περιουσίες. Κι επειδή απορροφά όλο και περισσότερα κεφάλαια από την πραγματική οικονομία ή ύφεση  βαθαίνει διαρκώς. Επιπρόσθετα, οι δομές των οικονομιών ΗΠΑ και Ευρωζώνης είναι τόσο διαφορετικές, ώστε κάτι που ανακουφίζει την μια, μπορεί να γονατίσει την άλλη. Γι αυτό και οι ΗΠΑ επεμβαίνουν με τόσο τραμπούκικο τρόπο στην Ευρώπη. Θέλουν να υποτάξουν την ευρωπαϊκή στην αμερικανική οικονομία στοχεύοντας και σε πλήρη επικράτηση των αμερικανικών πολυεθνικών και σε αποτελεσματικότερη, για το κεφάλαιο, αντιμετώπιση ενδεχόμενη κρίσης.

ΟΙ ΕΤΕΡΟΚΛΗΤΕΣ  ομάδες και πρόσωπα του Σύριζα, έπεισαν μεγάλο μέρος του οργισμένου και απηυδισμένου από τη μνημονιακή επέλαση λαού μας, ότι μέσα σε αυτό το ζοφερό, άγριο, βάρβαρο, οικονομικό και πολιτικό διεθνές περιβάλλον, είναι δυνατόν μόνο μέσω διαπραγματεύσεων με ανθρώπους-τέρατα που παίζουν  στην παγκόσμια οικονομική και γεωπολιτική αρένα, να αποσπάσουν την έγκρισή τους έστω για λιγοστά και ασήμαντα φιλολαϊκά μέτρα που πρότειναν.  Κι ενώ διαπίστωσαν πολύ γρήγορα ότι οι ευρωμαφιόζοι δεν διαπραγματεύονται, απλά θέτουν τελεσίγραφα και εκβιάζουν, συνεχίζουν επί τέσσερες μήνες μια «σκληρή» διαπραγμάτευση που  οδηγεί σε ποιο ταπεινωτικό μνημόνιο, αποκαλώντας το «έντιμο συμβιβασμό», καθώς είναι δέσμιοι της λύσης «εντός ευρώ». Αλλά δεν είναι δυνατόν να μην έχουν καταλάβει ότι λύση «εντός ευρώ» σημαίνει τη συνέχιση των  μνημονιακών πολιτικών και της ακραίας λιτότητας. Συνεπώς, έχουμε να κάνουμε με ακραίο πολιτικό τσαρλατανισμό από τη μεριά τους και κορυφαία εξαπάτηση του εκλογικού σώματος, που το παραμύθιαζαν ότι μέχρι το τέλος Γενάρη θα έρθει στη Βουλή «ένας νόμος με ένα άρθρο» που θα καταργεί δια παντός τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους. Αντί αυτού κι ύστερα από τέσσερες μήνες περίεργων φανερών και κυρίως μυστικών διαπραγματεύσεων, με τα «τεχνικά κλιμάκια» να «εργάζονται» πυρετωδώς στα κρυφά,  βρέθηκαν «πλήρως και εγκαίρως» εκτός λαϊκής εντολής, παραβιάζοντας όλες τις «κόκκινες γραμμές» κι επιδιώκοντας  «πάση θυσία συμφωνία» υπό τον πέλεκυ της πιστωτικής ασφυξίας. Οι προεκλογικές δεσμεύσεις και οι προγραμματικές δηλώσεις μετατέθηκαν για τις ελληνικές καλένδες, δηλαδή στο ποτέ. Από το  «σκίσιμο του μνημονίου»  πήγαμε στο «σχήμα λόγου» της Ζωής και στις «λεκτικές υπερβολές» του Μητρόπουλου. Η αριστερή μας δε κυβέρνηση δεσμεύτηκε πρόσφατα στον πρύτανη της διαφθοράς Ζ. Κ. Γιουνκέρ (πρόεδρο της Κομισιόν), να «υιοθετήσει τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ σε όλο το εύρος της νομοθεσίας που αφορά την αγορά εργασίας». Δηλαδή να υιοθετήσει ό, τι πιο αντεργατικό κι αντιλαϊκό υπάρχει στον πλανήτη.

 ΕΤΣΙ  οι Συριζαίοι έχοντας εμπεδώσει την τεχνογνωσία εξαπάτησης που τους  μετέφερε ο συρφετός των καιροσκόπων του Πασόκ που βολεύτηκε στις τάξεις τους, πασχίζουν να βρουν με ποιόν τρόπο θα πλασάρουν στον κόσμο τη νέα μνημονιακή συμφωνία  (το 3^ο πακέτο ή μνημόνιο) που ετοιμάζονται να υπογράψουν, χωρίς να προκληθούν ισχυρές αντιδράσεις (ελπίζω όχι επικοινωνιακού χαρακτήρα όπως φαίνεται) από τις αριστερές κι αριστερίστικες ομάδες εντός του Σύριζα, αλλά και χωρίς ευρύτερες λαϊκές αντιδράσεις. Εκτός του ΚΚΕ βέβαια, από τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωλιγουρισμού η «συμφωνία» θα προβληθεί σαν δικαίωση της πολιτικής τους. Αλλά για να παρακαμφθούν οι λαϊκές αντιδράσεις και να μπορέσει να εφαρμοστεί,  θα απαιτήσουν «διεύρυνση» του κυβερνητικού σχήματος με συμμετοχή τους ώστε ή να πάμε σε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» με όλη την μνημονιακή σαββούρα μαζί, ή αλλιώς διάλυσή του και ριζικό ανασχηματισμό του με καραμπινάτους  ευρωπαϊστές.  Φαίνεται όμως, ότι τελικά θα είναι μια αριστερή κυβέρνηση εκείνη που θα επικυρώσει την παράταση και αναβάθμιση του μνημονιακού καθεστώτος. Κάτι που με πείσμα επιδίωκαν οι αδίστακτοι γερμανοί και το ελεεινό συνάφι των Βρυξελλών, ώστε να βγει αβίαστα το συμπέρασμα στις λαϊκές μάζες, «ότι όλοι ίδιοι είναι», άρα δεν χρειάζεται να αγωνιζόμαστε αφού «δεν αλλάζει τίποτα». Κι αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ζημιά που θα κάνει ο Σύριζα στο κίνημα, επαναλαμβάνοντας τις αντίστοιχες πρακτικές του Πασόκ καθώς οι άπληστοι υπάνθρωποι των Βρυξελλών, σχεδιάζουν να μας δέσουν χειροπόδαρα για να αποπληρώνεται το παράνομο και ληστρικό χρέος, όσο θα υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα χρέη του ελληνικού δημοσίου όμως είναι εντελώς παράνομα, καθώς αποδεδειγμένα, είναι απότοκα της διαφθοράς και διαπλοκής που μαστίζουν τη χώρα λόγω ένταξής της στην ΕΕ.  Άρα όχι μόνο πρέπει να διαγραφούν μονομερώς  αλλά μπορούμε να  ζητήσουμε κι αποζημίωση αν διεθνοποιήσουμε το θέμα μέσω του ΟΗΕ, καθώς η πράξη διαγραφής παράνομου δημοσίου χρέους είναι εντελώς νόμιμη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Κι επειδή τέτοιες ενέργειες ούτε που περνούν από το μυαλό της ενσωματωμένης στο σύστημα Συριζαϊκής ηγεσίας, αφού μόνο από μια κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας θα μπορούσαν  να υλοποιηθούν, εναπόκειται στις λαϊκές δυνάμεις – εντός κι εκτός Σύριζα- να ακυρώσουν τη συμφωνία στη πράξη, με μαζικές κι οργανωμένες κινητοποιήσεις σε ταξική κατεύθυνση. Η ρήξη με την ευρωμαφία ενέχει πολύ λιγότερους κινδύνους από τη σύμπλευση μαζί της, αρκεί η εξουσία να είναι στα χέρια των λαϊκών δυνάμεων. 

                                                              

                                                        Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

                       

                     Η 9η  Μάη:  ημέρα  νίκης κατά του ναζισμού

Την πιο σημαντική επέτειο της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, την ημέρα της τελικής συντριβής του ναζισμού από τον Κόκκινο Στρατό, θέλησαν οι άθλιοι ευρωενωσιακοί μαφιόζοι του χρήματος, του τζόγου και της λαμογιάς,  να μαγαρίσουν και να εξαφανίσουν από τις μνήμες των ανθρώπων, βαφτίζοντάς την «ημέρα της Ευρώπης». Ποιάς Ευρώπης;  Των τραπεζιτών, των κερδοσκόπων, της εκμετάλλευσης, των μνημονίων, του χρέους, της βίας, του εγκλήματος και της αναβίωσης του ναζισμού. Οι ευρω«δημοκράτες» προσπαθούν με γιορτές, εκδηλώσεις, διαστρέβλωση και παραχάραξη της Ιστορίας, οχετούς αντικομμουνιστικής υστερίας που εκρέουν καθημερινά από τα ενσωματωμένα Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης, να  ταυτίσουν τον ναζισμό με τον μοναδικό διώκτη του, τον κομμουνισμό. Αποκρύπτουν συστηματικά τις επίμονες κι επανειλημμένες προσπάθειες του Στάλιν να συναφθεί ένα σύμφωνο κοινής στρατιωτικής αντιμετώπισης του Χίτλερ, μεταξύ των τριών δυνάμεων Αγγλίας- Γαλλίας- ΕΣΣΔ, καθώς από τον Μάρτη του 1938 που έγινε η προσάρτηση Αυστρίας στη Γερμανία ήταν φανερές πλέον οι διαθέσεις των γερμανών ναζιστών. Τον Σεπτ. 1938 με την Συμφωνία Μονάχου μεταξύ Γερμανίας-Αγγλίας  και αργότερα Γαλλίας,  διαμελίστηκε η Τσεχοσλοβακία, οπότε η υπό τον Στάλιν σοβιετική ηγεσία βεβαιώθηκε πια ξεκάθαρα για την χιτλερική απειλή ενάντια στη χώρα της και την ανθρωπότητα. Αλλά, κάθε προσπάθεια για στρατιωτική συμφωνία ΕΣΣΔ – Αγγλίας –Γαλλίας συναντούσε την απόλυτη άρνηση των αγγλογάλλων. Κι αυτό γιατί  όπως αποκαλύφθηκε το 2008, με το άνοιγμα των απορρήτων εγγράφων της Συμφωνίας του Μονάχου,  η Αγγλία και η Γαλλία σκόπευαν να στρέψουν τον Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ «ώστε να δουν τα δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα να θάβουν το ένα το άλλο». Έτσι αναγκάσθηκαν οι σοβιετικοί, προκειμένου να κερδίσουν λίγο χρόνο μπροστά στην καταιγίδα που ερχόταν, να συνάψουν Συμφωνία μη επίθεσης (κι όχι στρατιωτικής συνδρομής, όπως επεδίωκαν με τους αγγλογάλλους) με την Γερμανία, τον Αυγ. του 1939 (Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ).  Αυτή η άκρως αναγκαία  και προνοητική τους πράξη  κατασυκοφαντείται από το Δυτικό φιλοναζιστικό σκυλολόϊ ως «συμμαχία με τον Χίτλερ», επειδή εισήλθαν σε τμήμα της  Πολωνίας, μετά την εισβολή των ναζί, για να αντιμετωπίσουν από καλύτερες θέσεις τους χιτλερικούς.

  

ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ να πουν ότι μέχρι και το τέλος σχεδόν του πολέμου, τα αμερικανικά και αγγλικά μονοπώλια διατηρούσαν επαφές και  είχαν συναλλαγές με αντίστοιχα γερμανικά. Δεν τολμούν να πουν ότι αμερικανοί και αγγλογάλλοι χρηματοδότησαν το ναζιστικό κόμμα και τους γερμανούς κεφαλαιοκράτες ώστε να γίνουν το αντίπαλο δέος και να στραφούν τελικά κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν τολμούν, επισήμως, να παραδεχτούν ότι η μικρή βοήθεια που έδωσαν στη Σοβιετική Ένωση δεν ήταν για να αντισταθεί επιτυχώς στον χιτλερικό εισβολέα, αλλά για να εξασθενίσουν και οι δύο εμπόλεμοι ώστε, μετά την νίκη των χιτλερικών που την θεωρούσαν βέβαιη, να μοιράσουν τον κόσμο σε βάρος μιας Γερμανίας που θα έβγαινε εντελώς αδύναμη από τον πόλεμο. Δεν τολμούν να πουν ότι εξαναγκάστηκαν να αποβιβαστούν στη Νορμανδία, λίγο πριν το τέλος του πολέμου κι όταν η Γερμανία είχε σχεδόν καταρρεύσει από τη θυελλώδη επέλαση του σοβιετικού στρατού, μόνο και μόνο για να μην σταματήσουν οι ρώσοι στις ακτές του Ατλαντικού και χάσουν όλη την Ευρώπη από την εκμετάλλευση. Αγνάντευαν από μακριά και ασφαλώς την γιγαντομαχία της πολιορκίας της πρωτεύουσας του 3^ου Ράϊχ και μετά  την κατάληψή της από τους ήρωες του Κόκκινου Στρατού μπήκαν κι αυτοί μέσα διεκδικώντας με θράσος το μισό Βερολίνο λες κι είχαν αγωνιστεί γι αυτό. Χύνουν ποταμούς κροκοδείλιων δακρύων, κάνουν αναφορές επί αναφορών, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα, τηλεοπτικές συζητήσεις και  άπειρα βιβλία για το ολοκαύτωμα των 5.000.000 εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν έχουν βρει ούτε μια λέξη για τα 25.000.000 των σοβιετικών ανθρώπων – στρατιωτών και αμάχων πολιτών-  που θυσιάστηκαν για να είναι όλοι αυτοί σήμερα ελεύθεροι και δυστυχώς να βρωμίζουν με τις ενέργειές  τους τον πλανήτη. Σιωπούν εκκωφαντικά για το γεγονός ότι δέκα εκατομμύρια, απ’ αυτή την τρομακτική εκατόμβη των σοβιετικών νεκρών, εξοντώθηκαν με απίστευτες μεθόδους σε  ναζιστικά στρατόπεδα από τα EinsatzGruppen (Μονάδες Ειδικής Δράσης) του αρχιεγκληματία στρατηγού της αντικατασκοπείας Ράϊνχαρτ Γκέλεν. Το κάθαρμα αυτό όχι μόνο δεν προσήχθη στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης, αλλά φυγαδεύτηκε από τους αμερικανούς, στελέχωσε την νεοϊδρυθείσα τότε CIA με εκατοντάδες ανώτερα στελέχη των εγκληματικών μονάδων του, ενώ με τα υπόλοιπα χιλιάδες στελέχη των μονάδων που διασώθηκαν, δημιούργησε την νέα υπηρεσία κατασκοπείας της τότε Δυτικής Γερμανίας.  Αργότερα έγινε και το απίστευτο. Ο Γκέλεν προσελήφθη σαν βασικός εκπαιδευτής της… Ισραηλινής Μοσάντ. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό γιατί τα τρία αυτά κατ’ επίφαση δημοκρατικά κράτη (ΗΠΑ, Γερμανία, Ισραήλ) ασκούν τις πολιτικές που όλοι γνωρίζουμε και που οδηγούν την ανθρωπότητα σε νέα ολοκαυτώματα. Πολιτικές που στηρίζει και το ελληνικό κράτος, ακόμα και η αριστερή μας κυβέρνηση, αφού εξακολουθεί να είναι σύμμαχος με τους τρείς αυτούς πυλώνες του τυχοδιωκτισμού, του αυταρχισμού και της παγκόσμιας τρομοκρατίας.

 Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ  γέννησε και συντηρεί τον ναζισμό για να αντιμετωπίζει τις κρίσεις  του εξοντώνοντας με πολέμους  και την πείνα τους λαούς.  Άλλωστε η καπιταλιστική οικονομική κρίση του 1929 ήταν η βασική αιτία που ανδρώθηκε το ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα - με τη νέα κρίση του καπιταλισμού - στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, όπου τα ναζιστικά κόμματα  ξεφύτρωσαν παντού επηρεάζοντας τις ασκούμενες αντιλαϊκές πολιτικές.   Αν λοιπόν πρέπει να ταυτιστεί με κάτι ο ναζισμός-φασισμός είναι ο καπιταλισμός κι όχι ο κομμουνισμός που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του. Συνεπώς οι λαοί πρέπει να τιμούν και να δοξάζουν τον Κόκκινο Στρατό, αγνοώντας τις σειρήνες του αντικομμουνισμού, σαν ελάχιστο φόρο τιμής στους ποταμούς αίματος των σοβιετικών ανθρώπων. Σ’ αυτή τη χώρα λοιπόν, τη Ρωσία, και στους ανθρώπους της ταιριάζει σεβασμός κι αιώνια ευγνωμοσύνη κι όχι υπονόμευση, αποκλεισμοί και  κυρώσεις που επέβαλαν τα νεοναζιστικά ανθρωποειδή της Ουάσιγκτον και της ΕΕ.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                            Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης   

                    

 Οι  ψευδαισθήσεις να τελειώσουν

Την εμμονή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για παραμονή της χώρας εντός ευρώ με κάθε κόστος, εκμεταλλεύονται η μαφία των  δανειστών και οι στυγνοί πολιτικοί τους εκπρόσωποι στους ευρωπαϊκούς καπιταλιστικούς θεσμούς, ώστε να μας κρατούν βυθισμένους στο βάλτο ενός αξεπλήρωτου χρέους και να μας ξεζουμίζουν στο διηνεκές. Ενός χρέους που δημιουργήθηκε- όσο καιρό είμαστε στην ευρωζώνη και κυρίως τα 5 χρόνια της «διάσωσης»- από τους ντόπιους και ξένους τραπεζίτες, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τη γαλαζοπράσινη πολιτική σαβούρα, το οποίο τελικά φόρτωσαν,  μέσω των μνημονίων, στις πλάτες του ελληνικού λαού. Με την δέσμευση των προηγούμενων αλλά και της τωρινής κυβέρνησης για «πλήρη και έγκαιρη» αποπληρωμή του, ο λαός εξαθλιώνεται και η χώρα σταδιακά ξεπουλιέται καθώς δεν περισσεύει τίποτα για την πολυσυζητημένη ανάπτυξη, αφού φρόντισαν να καταστρέψουν, δια της ανταγωνιστικότητας, και την παραγωγική βάση της χώρας. Η Ελλάδα περνάει πολύ δύσκολες ώρες σε συνθήκες πρωτόγνωρου οικονομικού αποκλεισμού, απανωτών εκβιαστικών διλημμάτων και συνεχών απειλών για ολική καταστροφή. Η θυσία της Ελλάδας συνεχίζεται για να αποφύγει την διάλυσή της  η ευρωζώνη (EZ), κι ας κάνουν δήθεν τους αδιάφορους οι ευρωληστές των Βρυξελλών ότι δεν θα θιγεί η ΕΖ από ενδεχόμενο Grexit. Και δυστυχώς ούτε αυτό θέλει να εκμεταλλευτεί η μπλοκαρισμένη, φοβισμένη, πολυσυλλεκτική Συριζαϊκή κυβέρνηση όπου το «αριστερά» έχει χαθεί,  υπό την πίεση των δανειστών και των ντόπιων ναιναίκων, σε  μια  ομίχλη έντεχνης σύγχυσης και ασάφειας. Συμμετέχει κι αυτή στην ήδη πεντάχρονη «εκπαίδευση» του λαού μας να αισθάνεται ένοχος γι αυτό που έγινε και συνεπώς να δεχτεί αδιαμαρτύρητα να πληρώνει για τις απάτες των ανθρώπων του χρήματος, εδώ και στην Ευρώπη. Γι αυτό και μετέρχεται τις  ίδιες δικαιολογίες περί «σωτηρίας της πατρίδας» όπως και οι προηγούμενοι καπηλευτές του πατριωτισμού, του συναισθηματισμού, της αφέλειας και του απολιτίκ των περισσότερων ελλήνων.

ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ «διάσωσης» (μνημόνια), ποτέ δεν σχετίζονταν με τη διάσωση της χώρας αλλά με τη διάσωση των τζογαδόρικων τραπεζών, την επαναφορά των εργασιακών σε συνθήκες 19^ου  αιώνα, την συντριβή μισθών και συντάξεων και την ιδιωτικοποίηση της χώρας. Ήταν ένας εκτενής και προσποιητός φαύλος κύκλος, μια παγίδα χρέους και αποπληθωρισμού που συνεχίζει ανεμπόδιστα την καταστροφική του δράση. Αντί λοιπόν να καταγγείλουν αυτά τα πασιφανή,  πάνε και εγκλωβίζονται σε ατέρμονες διαπραγματεύσεις με τα στελέχη της ευρωαλητείας  για να εκταμιεύουν  δανεικά και να ξεπληρώνουν το χρέος, που προεκλογικά υπόσχονταν ότι θα διαγράψουν. Ούτε που διανοούνται βέβαια να  διαγράψουν μονομερώς το κυριολεκτικά επονείδιστο χρέος, που το έχουμε ξεπληρώσει πάνω από τρείς φορές μέχρι τώρα, μέσω των γνωστών εγκληματικών δανειακών συμβάσεων. Να οδηγηθούμε έπειτα εκτός ευρώ και ΕΕ ώστε να ανασάνει η χώρα και να αρχίσει την παραγωγική της ανασυγκρότηση, με το τραπεζικό σύστημα και  τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες στα χέρια του λαού, τυπώνοντας παράλληλα και εθνικό νόμισμα. Συγκρότησαν, με μεγάλη καθυστέρηση βέβαια, την Επιτροπή Αλήθειας για το  Χρέος για να αποδείξει υποτίθεται  πόσο τμήμα του χρέους είναι πραγματικό(νόμιμο) και πόσο είναι επαχθές κι επονείδιστο(παράνομο) ώστε να μην πληρωθεί.  Αλλά επειδή η επιτροπή λειτουργεί με ρυθμό χελώνας χωρίς να καταλήγει έγκαιρα (αμφίβολο αν θα καταλήξει) σε καταδικαστικό για δανειστές και δανειολήπτες πόρισμα, ξεπληρώνουν «εγκαίρως και προς όλους» τα παράνομα δάνεια των μνημονίων σε βάρος της λαϊκής τσέπης.  Ο «έντιμος συμβιβασμός» με τους δανειστές, στον οποίο αναφέρεται συνεχώς η κυβέρνηση, έχει ένα και μόνο κερδισμένο:        Τους δανειστές. Διότι αυτοί όντας σε θέση ισχύος, επιβάλλουν την άμεση ικανοποίηση των απαιτήσεών τους, στερώντας έτσι την απαραίτητη χρηματοδότηση για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας και την  ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων.

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ τελευταία βήματα υποταγής της κυβέρνησης προς τους εκπροσώπους των δανειστών, είναι και η υποχρεωτική (για να αποφύγουν την ευθύνη οι διοικήσεις των οργανισμών) δέσμευση, με ΠΝΠ, των αποθεματικών των Δήμων και Περιφερειών καθώς και, «εθελοντικά», των ασφαλιστικών ταμείων. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα ξεπληρώσουν ομόλογα που λήγουν τον Μάϊο στο δολοφονικό ΔΝΤ, καταθέτοντας τα χρήματα στο υποκατάστημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) στην Ελλάδα, που είναι η Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ). Αλλά ως γνωστόν η ΤτΕ δεν είναι της Ελλάδας, αλλά μιας κλίκας ξένων και ντόπιων ιδιωτών που δεν ελέγχονται  από καμία κυβέρνηση έχοντας επί πλέον και πλήρη νομική ασυλία για όποια απάτη διαπράττουν. Άλλωστε και η ΕΚΤ είναι υπεράνω ελέγχου. Τα μέλη του ΔΣ της χαίρουν ισοβίου ασυλίας και δεν ελέγχονται από κανένα ευρωπαϊκό όργανο παρά μόνον από την εξίσου εγκληματική γερμανική Deutsche Bank, γι αυτό και η ΕΚΤ ορθώνεται δίπλα της στην κεντρική λεωφόρο της Φραγκφούρτης. Ουσιαστικά λοιπόν θα καταθέσουν τα λεφτά, μέσω της ΤτΕ, στην ΕΚΤ που, εκτός των άλλων, «πνίγει» τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις της χώρας μας, απορρίπτοντας κατά 98% τα αιτήματά τους για χορήγηση δανείων, οδηγώντας τις έτσι στο λουκέτο. Και όπως καταγγέλλουν υπάλληλοι της ΤτΕ, «η Τράπεζα της Ελλάδας δεν αποφασίζει πλέον. Λειτουργεί απλώς σαν κανάλι  επικοινωνίας του συστήματος με την ΕΚΤ, η οποία εγκρίνει ή απορρίπτει σε καθημερινή βάση (κυρίως απορρίπτει) αιτήματα ακόμη και για μικροποσά της τάξης των 10.000 ευρώ. Το μόνο που εγκρίνει σε χρόνο μηδέν, είναι η χρηματοδότηση των τραπεζών μέσω του ΕLΑ (Έκτακτου Μηχανισμού Ρευστότητας της ΤτΕ, αλλά με επιτόκιο 30 φορές μεγαλύτερο απ’ αυτό που δίνει η ίδια), ώστε να αντικαθιστούν μόνο την συνεχή διαρροή καταθέσεων». Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες λοιπόν, καμία χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας δεν πρόκειται να υπάρξει, που σημαίνει συνέχιση της λιτότητας, αύξηση της ανεργίας, άπλωμα της εξαθλίωσης και σε καμιά περίπτωση «διάσωση». Αξίζει όμως να σταθεί κανείς στις όψιμες αντιδράσεις της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας) και της ΕΝΠΕ ( Ένωση Περιφερειών). Εκτός των ελάχιστων δημάρχων του ΚΚΕ,  οι 320 Καλλικρατικοί δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της ΔΗΜΑΡ και σε μεγάλο βαθμό και του ΣΥΡΙΖΑ, όταν τα τελευταία πέντε χρόνια πετσοκόφτηκαν, με ΠΝΠ, κατά 60% οι πόροι των ΟΤΑ όχι μόνο δεν αντέδρασαν αλλά στήριξαν με πάθος τις ευρωενωσιακές πολιτικές των μνημονίων, που χωρίς την συνδρομή τους δεν θα μπορούσαν ποτέ εφαρμοστούν. Δεν αντέδρασαν στις απολύσεις του 50% των δημοτικών υπαλλήλων, ούτε στην διαδικασία ιδιωτικοποίησης των δήμων, ούτε στο Παρατηρητήριο των ΟΤΑ, ούτε στην απαγόρευση της διαχείρισης των απορριμμάτων, ούτε και στον αισχρό δουλεμπορικό θεσμό των διμηνητών, πενταμηνητών και οκταμηνητών για κάλυψη πάγιων αναγκών. Σε όλα έλεγαν «ναι». Όλα ήταν και είναι πράξεις «εξυγίανσης» και γίνονται για την «σωτηρία της πατρίδας» έλεγαν και το πίστευαν βαθειά. Τώρα όμως που ήρθε η ώρα να παραδώσουν  και τους «κουμπαράδες» τους,  αναγκάστηκαν να προβούν σε κάποιες θεατρινίστικες, υποκριτικές  αντιδράσεις για το θεαθήναι, που σύντομα σταμάτησαν όταν απέσπασαν την διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι τα λεφτά τους θα επιστραφούν ( ίσως μέσω της ρύθμισης των 100 δόσεων ή του ΦΠΑ ή του γνωστού κόλπου της μεταφοράς χρημάτων από οργανισμό σε οργανισμό). Όμως η διαβεβαίωση του έλληνα πρωθυπουργού δεν μετράει, γιατί τα λεφτά προωθούνται στην ΕΚΤ δηλαδή στην κατοχή του αρχινονού Ντράγκι και σ’ εκείνον  πρέπει να αποτανθούν. Θα τολμήσουν; Όχι βέβαια, γιατί η ανεξέλεγκτη ΕΚΤ είναι η μόνη που κατέχει την πραγματική εξουσία, κυβερνάει αυταρχικά την ΕΕ και δια της οικονομικής ασφυξίας θα εξαναγκάσει σύντομα την «αριστερή» μας κυβέρνηση σε «συμφωνία». 

   

 ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ την νομισματική αλλά και τη δημοσιονομική πολιτική των ευρωπαϊκών κρατών, μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας που έχει θεσμοθετήσει την αιώνια λιτότητα για τους ευρωπαϊκούς λαούς, ιδιαίτερα του Νότου. Από δε το 2013 η ηγεμονία της ΕΚΤ έγινε απόλυτη με τη θέσπιση του Δημοσιονομικού Συμφώνου για πιο ασφυκτική λιτότητα, και του Συμφώνου για το Ευρώ. Τα δύο κείμενα καθιστούν την ΕΚΤ κέντρο της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης, επιβάλλοντας πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, αυτόματους μηχανισμούς λιτότητας σε περίπτωση απόκλισης, ρήτρα ετήσιας μείωσης χρέους, κυρώσεις και επιτήρηση του συνόλου των πολιτικών κάθε κράτους-μέλους, από τους μισθούς μέχρι το ασφαλιστικό και από την απασχόληση μέχρι την υγεία. Και το επιστέγασμα της ηγεμονίας της ΕΚΤ στην ΕΕ, είναι η θεσμοθέτηση της πλήρους εποπτείας και ελέγχου του συνόλου των 6000 πιστωτικών ιδρυμάτων της Ευρωζώνης. Η Κομισιόν, το Γιούρογκρουπ, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, λειτουργούν απλά ως δορυφόροι και εκτελεστικά της όργανα. Τα 1100 δις ευρώ που ισχυρίζεται ότι δίνει, σε μηνιαίες δόσεις των 60 δις, στα κράτη της Ευρωζώνης στα πλαίσια της λεγόμενης «ποσοτικής χαλάρωσης» δήθεν για ενίσχυση της ρευστότητας, μεταβιβάζονται κυρίως στις γερμανικές τράπεζες και σε 5 ακόμη χώρες του Βορρά που κυριολεκτικά θα πλημμυρίσουν με κέρδη από χρηματιστική κερδοσκοπία σε βάρος των τσακισμένων από την ύφεση χωρών του Νότου που δεν θα δουν ούτε ένα ευρώ να πηγαίνει για ανάπτυξη. Αυτή είναι η ΕΚΤ και οι δορυφόροι της, τα θεσμικά όργανα της Ευρώπης, εκφραστές της πιο βάρβαρης και πιο χυδαίας μορφής καπιταλισμού, που άπλωσαν την χρηματοπιστωτική δικτατορία τους πάνω σε όλη την Ευρώπη και με τους οποίους νομίζει η κυβέρνηση ότι μπορεί να διαπραγματευτεί.

ΤΟ ΣΟΟΥ ΤΗΣ πολύμηνης διαπραγμάτευσης στήθηκε για να φοβηθεί, να κουραστεί, ν’ απογοητευτεί και τελικά να ενδώσει ο ελληνικός λαός στη συνέχιση των μέτρων εξαθλίωσης που εφάρμοζαν και οι καταραμένοι μνημονιακοί γαλαζοπράσινοι κουραμπιέδες, τώρα όμως από μια «αριστερή» κυβέρνηση. Οι «θεσμοί» ζητάνε εκείνο που είχαν πετύχει με τους προηγούμενους:  Την πλήρη υποταγή και παράδοση. Δεν συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο. Τότε και μόνον τότε, το εγχείρημα των ευρωατλαντιστών στην Ελλάδα θα έχει πετύχει. Το νέο υποκατάστατο του Πασόκ θα έχει εδραιωθεί στη χώρα και η εναλλαγή στη διακυβέρνησή της με τους υστερικούς βιβλιοπώλες, θα έχει εξασφαλιστεί ανώδυνα για το σύστημα των αγορών.  Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα μας δεν αντέχει άλλο στο φαύλο κύκλο του δανεισμού και της εποπτείας των αγορών. Είναι αδύνατο να  εξυπηρετούνται ταυτόχρονα και οι δανειστές και οι λαϊκές ανάγκες. Ο κύκλος των ψευδαισθήσεων περί «άλλης Ευρώπης» με κατανόηση, πρέπει να κλείσει οριστικά. Αν δεν πάτε σε ρήξη με τα ευρωκαθάρματα τώρα, πάτε υποχρεωτικά και σύντομα (πιθανά την άλλη βδομάδα)  σε τρίτο μνημόνιο. Μην συνεχίζετε λοιπόν να εξαπατάτε τον ταλαιπωρημένο λαό μας προσποιούμενοι ότι διαπραγματεύεστε. Η Ελλάδα μας έχει μεγάλους, ποικίλους και σπάνιους φυσικούς πόρους και το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό να αντιμετωπίσει κάθε ενδεχόμενο,  επιλέγοντας άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος του κόσμου της δουλειάς και του μόχθου κι όχι των ληστρικών αγορών.

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                           Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης