Οι αγρότες πάλι στους δρόμους

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ έχει περάσει πλέον σε μια εξαιρετικά ανησυχητική επιθετική  φάση. Μια υπερεξουσία λίγων δυτικών μεγιστάνων, συγκεντρώνει κολοσσιαίο πλούτο που τους δίνει την ισχύ και δυνατότητα να καταβροχθίζουν όχι μόνο τον πλούτο των λαών αλλά και ολόκληρες τις χώρες τους. Και μάλιστα όχι μόνο τις φτωχές αλλά και τις πλούσιες. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν παραγόταν τόσος πλούτος και ποτέ αυτός ο υπερπλούτος δεν συσσωρευόταν στα χέρια τόσο λίγων ανθρώπων-τεράτων.  Οι ΗΠΑ, είναι η χώρα που ελέγχεται ασφυκτικά και περισσότερο από κάθε άλλη στον κόσμο,  από μια ελάχιστη οικονομική ολιγαρχία, αφού 0.1 % του πληθυσμού τους (περίπου 300.000 άτομα) κατέχει το 50% του πλούτου της. Και με ορμητήριο τη γεωγραφική πλατφόρμα  των ΗΠΑ,  η ολιγαρχία αυτή επιχειρεί να εξουσιάσει ολόκληρο τον πλανήτη, ελέγχοντας τα παγκοσμιοποιημένα κεφάλαια μέσω των οικονομικών μηχανισμών που έχει δημιουργήσει (ΔΝΤ, Παγκόσμια τράπεζα κ.ά). Αυτή η ολιγαρχία, χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ισχύ του  αμερικανικού κράτους και των υποτελών της στο ΝΑΤΟ, διαλύει και λεηλατεί ολόκληρες χώρες για να διασφαλίσει και επεκτείνει την εξουσία της και την ισχύ της.  Κερδοσκοπεί πάνω στα ερείπια που αφήνει στο πέρασμά της, και τελικά  γίνεται ιδιοκτήτης αυτών των χωρών. Σήμερα, τα συσσωρευμένα κεφάλαια της διεθνούς ολιγαρχίας είναι πολύ μεγαλύτερα από τα εθνικά αποθέματα των μεγάλων χωρών. Αυτό της δίνει την δυνατότητα (με δάνεια, παράγωγα, νομισματικές ισοδυναμίες, κ.ά) να γίνεται σταδιακά ιδιοκτήτης του παγκόσμιου πλούτου και συνεπώς ιδιοκτήτης του πλανήτη. Έτσι, οι λαοί της ανθρωπότητας μετατρέπονται σε υποτελείς αυτής της μικρής ολιγαρχίας που  χρησιμοποιεί τις δυνάμεις καταστολής των (δικών της) κρατών για την επιβολή της δικιάς της εξουσίας ώστε να διοχετεύεται ο παγκόσμιος πλούτος στα δικά της θησαυροφυλάκια.

Η ΕΛΛΑΔΑ δεν είναι το «πειραματόζωο», όπως την αποκαλούν πολλοί, αλλά μέρος της εφαρμογής αυτού του σχεδίου της αμερικανικής κι ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, ώστε να καταστεί  ιδιοκτησία των πέραν κάθε φαντασίας κεφαλαίων που κυκλοφορούν στον πλανήτη και αλλάζουν βίαια τον χαρακτήρα των εθνών-κρατών, μετατρέποντάς τα σε παραρτήματα των απρόσωπων ιδιοκτητών τους, με υποτελείς κυβερνητικούς διαχειριστές και υπηκόους δουλοπάροικους νέου τύπου.  Για να επιταχυνθεί η διαδικασία άλωσης μιας χώρας, όπως η Ελλάδα, από τις αγέλες των «επενδυτών», υποχρεώνουν τους εγκάθετους κυβερνώντες της χώρας, να μεταβάλουν ριζικά κι αυτό το αστικό νομικό της πλαίσιο, ώστε κάθε δικλείδα ασφαλείας να καταργείται υπέρ των επενδυτών-αρπακτικών. Αυτόν ακριβώς το ρόλο παίζουν οι μνημονιακές συμβάσεις. Τα εργασιακά δικαιώματα, η παιδεία, η υγεία, οι επικοινωνίες, οι μεταφορές, η ενέργεια, οι τράπεζες, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, οι δρόμοι, το περιβάλλον, η ιδιωτική περιουσία, ο δημόσιος πλούτος, απογυμνώνονται από κάθε προστασία και παραδίδονται σχεδόν τζάμπα, βορά στο συρφετό απατεώνων επενδυτών για εκμετάλλευση. Κι αυτό το ονομάζουν αποκρατικοποίηση-ιδιωτικοποίηση που θα βοηθήσει δήθεν στην αποπληρωμή του χρέους και στην ανάπτυξη. Βέβαια ούτε το χρέος εξυπηρετούν, καθώς τα ποσά που καταβάλλονται είναι ασήμαντα λόγω της τεράστιας υποτίμησης, ούτε επενδύουν στην παραγωγική διαδικασία αφού προτιμάται η σπέκουλα στα χρηματιστήρια. Αλλά, το τελικό χτύπημα το δίνουν στον πρωτογενή τομέα, ώστε να έχουν στα χέρια τους το πιο σημαντικό παράγοντα για την ίδια τη  ζωή των ανθρώπων: Την διατροφή τους. Ελέγχοντας τρόφιμα και νερό μιας χώρας, ελέγχουν απόλυτα τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις των κατοίκων της, εκβιάζοντας με διακοπή τροφοδοσίας που οδηγεί σε πείνα, δίψα και θάνατο, αν δεν υπακούσουν στις εντολές τους. Έτσι, η ολιγαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει με τέτοιο τρόπο διαμορφώσει την  ΚΑΠ, ώστε να καθιστά όλο και πιο ασύμφορη την αγροτική και κτηνοτροφική ενασχόληση για τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους και όλο και πιο συμφέρουσα για εγχώριους και ξένους μεγαλοτσιφλικάδες και πολυεθνικές του κλάδου. Πρώτα με τις επιδοτήσεις, όπου το 80% κατευθύνεται  στο 20% που αποτελούν οι μεγαλοαγρότες, και το υπόλοιπο 20% σε όλους τους φτωχομεσαίους που οδηγούνται έτσι σε εγκατάλειψη των παραδοσιακών καλλιεργειών τους. Στη συνέχεια με τις ποσοστώσεις, όπου απαγορεύεται παραγωγή ενός προϊόντος πέραν μιας ποσότητας που καθορίζουν τα ευρωκαθάρματα, αφαιρείται η δυνατότητα να προσθέσουν οι αγρότες μας κάτι στο εισόδημά τους, ενώ την ίδια στιγμή η χώρα εισάγει αυτά τα προϊόντα απ’ έξω. Και τα χτυπήματα συνεχίζονται  με την υπερφορολόγηση, την αύξηση του κόστους παραγωγής (κατάργηση αγροτικού πετρελαίου, αύξηση τιμής της ηλ. ενέργειας, την αύξηση του ΦΠΑ στα αγροεφόδια) και το απαράδεκτο ασφαλιστικό που λειτουργεί  ως ένα επιπλέον φορολογικό, αφαιρώντας πολύτιμους πόρους από την αγροτική οικογένεια, οδηγώντας την σε πλήρες αδιέξοδο.

ΣΤΟΧΟΣ των ευρωνονών είναι να φέρουν αγρότες και κτηνοτρόφους σε απόγνωση, ώστε να παραδώσουν τζάμπα τη γη τους  και τα ζώα τους στους μεγαλοτσιφλικάδες και στις  μεγάλες πολυεθνικές του κλάδου, που καιροφυλακτούν να αρπάξουν τεράστιες εκτάσεις εύφορης γης και κολοσσιαίες ποσότητες νερού, για μονοκαλλιέργειες μεταλλαγμένων και για μεταποίηση χαμηλής ποιότητας προϊόντων. Είναι κάτι που ήδη κάνουν στη Κεντρική Αφρική, στη Ν. Αμερική, στην ΝΑ. Ασία και σε πολλές  χώρες της ΕΕ, κύρια της Αν. Ευρώπης, παράγοντας εκατομμύρια τόνους μεταλλαγμένα τρόφιμα, που τα παίζουν στα χρηματιστήρια αισχροκερδώντας σε βάρος του περιβάλλοντος  και της υγείας των λαών του πλανήτη που τα καταναλώνουν. Οι εταιρείες αυτές αποσπούν μεγάλες φορολογικές ελαφρύνσεις στις χώρες που δραστηριοποιούνται, ενώ με τις οικονομίες κλίμακας που δημιουργούν, εξαφανίζουν όποιους αγρότες τολμούν να παραμείνουν στα χωράφια τους, καθώς με το ολιγοπωλιακό καθεστώς που επιβάλλουν, καθορίζουν ανεξέλεγκτα μη ανταγωνιστικές προς τα προϊόντα τους τιμές. Τα ίδια παθαίνουν ήδη και οι κτηνοτρόφοι παραγωγοί γάλακτος, όπου με την επιμήκυνση της διάρκειας του «φρέσκου», βγαίνουν εκτός αγοράς καθώς το εισαγόμενο είναι πιο φθηνό.  Μ’ αυτές τις πολιτικές της ΕΕ, δεν είναι μόνο οι εργάτες του πρωτογενούς τομέα που οδηγούνται στην ανεργία, είναι κι ένας εξίσου μεγάλος αριθμός εργαζομένων στο δευτερογενή τομέα της μεταποίησης αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, που θα έχουν την ίδια τύχη. Ταυτόχρονα, η παντοειδής ενίσχυση και προστασία των αγροδιατροφικών πολυεθνικών κολοσσών με κοινοτικούς κι εθνικούς πόρους, τις καθιστά ικανές να αλλάξουν συνολικά τον διατροφικό χάρτη της χώρας μας και να καταστρέψουν την βιοποικιλότητα, με τραγικές συνέπειες όχι μόνο για τους αγρότες αλλά για το σύνολο του πληθυσμού της χώρας.

ΣΥΝΕΠΩΣ, ο αγώνας των αγροτών – κτηνοτρόφων δεν είναι συντεχνιακός, όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν τα παπαγαλάκια του συστήματος. Αφορά όλους μας, και πρέπει να στηρίξουμε τον αγώνα τους όχι μέσα στα στενά πλαίσια   ικανοποίησης των βασικών αιτημάτων τους, αλλά στην ευρύτερη προοπτική της πλήρους αποδέσμευσης της πατρίδας μας από τα δεσμά της παραπαίουσας ευρωαλητείας. Καμία λύση στο αγροτικό, όπως και σε κάθε πρόβλημα της χώρας, δεν μπορεί να υπάρξει εντός ευρώ και ΕΕ.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                           Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

              

             Η διαχρονική απάτη  ΠΑΣΟΚ

Το μόνο που χρειάζεται το κακό για να θριαμβεύσει είναι να μην κάνουν τίποτα οι καλοί. 

 

(Έντμουντ  Μπέρκ, ιρλανδός στοχαστής και πολιτικός,  1729- 1797)

Η ΑΚΟΥΡΑΣΤΗ και πολυμήχανη ηγετική κλίκα του ΠΑΣΟΚ δεν το βάζει κάτω. Τα σκουπίδια της ιστορίας, τα πολιτικά πτώματα, βγήκαν από τον σκουπιδοτενεκέ που τους πέταξε ο λαός και συνενώθηκαν στη προσπάθειά τους να εξαπατήσουν πάλι όσους αφελείς έχουν απομείνει σ’ αυτή τη χώρα. Ο ΓΑΠ, θρασύς, αηδιαστικά γελοίος, ψεύτης, πιόνι των αμερικανών και βασικός πρωτεργάτης της εθνικής μας καταστροφής, έτρεξε να χωθεί στη «Δημοκρατική Συμπαράταξη» της Φώφης για να σωθεί και να μας «ξανασώσει». Μαζί του κι όλο το κοπάδι των γερασμένων πασοκικών αποβρασμάτων που κυριολεκτικά ρήμαξαν για 25 χρόνια τη χώρα, με τα άπειρα ψεύδη, τις αμέτρητες κλεψιές, τα κολοσσιαία σκάνδαλα και τις θεσμοποιημένες λαμογιές τους. Η πιο απεχθής όμως έκφραση του νεοφιλελευθερισμού και της εθελοδουλείας, τα «ορφανά» - Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Φλωρίδης - του αρχιερέα της διαπλοκής και «εκσυγχρονιστή» Σημίτη, προτίμησαν να στήσουν δικό τους μαγαζάκι στη Θεσ/νίκη καθώς πιστεύουν ότι μόνον μ’ αυτούς η χώρα δεν θα ξεφύγει ούτε πόντο από την ολέθρια ευρωπαϊκή  της πορεία. 

   

ΤΑ ΣΑΠΙΑ υποπροϊόντα του κόμματος της εθνικής παρακμής, προσπαθούν εναγωνίως να συγκροτήσουν δύο νεφελώδη πολιτικά μορφώματα: ένα της «κεντροαριστεράς» με Φώφη-ΓΑΠ κι ένα της «κεντροδεξιάς» με τα προαναφερθέντα απομεινάρια του σημιτισμού που πιθανόν να συμμετέχει κι ο χοντρο-Μπένυ. «Κεντροδεξιά» και «Κεντροαριστερά» είναι  σχήματα απάτης που δεν διαφέρουν σε τίποτα, αφού μαζί με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ορκίζονται στη καπιταλιστική Ευρώπη, στο ΝΑΤΟ και στην τήρηση των μνημονίων που ρήμαξαν κυριολεκτικά τη χώρα μας. Η πρώτη κλίκα, κοιτάζει προς τα «αριστερά» ανδρείκελα του Σύριζα που έσπευσαν, βλέποντας την ραγδαία τους κατάρρευση, να δηλώσουν ότι «κεντροαριστερά χωρίς Αριστερά δεν υπάρχει», συμφωνώντας απόλυτα με τον ΓΑΠ. Η άλλη, της κεντροδεξιάς, αλλοιθωρίζει προς τους υποταγμένους του γερμανόδουλου κεντροδεξιού (κατά δήλωσή του) Κούλη Μιζοτάκη. Έτσι η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε αφορμή για την επανεμφάνιση και συγκόλληση των πασοκικών ζόμπι, που μυρίστηκαν εκλογές και πιστεύουν ότι μ’ αυτές τις αγυρτίες θα επανεγκλωβίσουν τα κοπάδια των απερίσκεπτων πασόκων που πριν δυο χρόνια έδωσαν τη νίκη στον γητευτή Τσίπρα, πετώντας τους ίδιους στα σκουπίδια. Βέβαια, μέσα στη σύγχυση που προκαλεί το σημερινό παγκόσμιο οικονομικό-πολιτικό χάος, τα αμερικανικά κι ευρωπαϊκά επιτελεία ενδιαφέρονται πρωτίστως να μην μετατοπιστούν λαϊκές μάζες προς ριζοσπαστικές ταξικές κατευθύνσεις. Γι αυτό, δημιουργούν διαρκώς «κινήματα» (εφεδρείες) και (απο)κόμματα τύπου ΓΑΠ, Θεοδωράκη, Λεβέντη κλπ,  πετυχαίνοντας την πολυδιάσπαση του εκλογικού σώματος και την γέννηση  πολιτικών καραγκιόζηδων, που αν χρειασθεί, είναι πρόθυμοι σε συνεργασίες με τα κυρίαρχα πολιτικά σχήματα συμβάλλοντας στην ισχυροποίησή τους για την διαιώνιση του συστήματος. Εξασφαλίζουν έτσι την πολιτική τους επιβίωση, ισχυριζόμενοι ξεδιάντροπα ότι «θυσιάζονται για την πατρίδα». Στην πραγματικότητα όμως, θα αποτελέσουν σωσίβια κυρίως για τον Σύριζα αλλά και για τη ΝΔ, εν όψει της νέας «αριστερής» περιόδου που προαλείφεται με τον Σύριζα. Ο Σύριζα φούσκωσε αγκαλιάζοντας τους αρουραίους του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, όσα έμειναν έξω είναι πρόθυμα να συνεργαστούν μαζί του, ώστε να επανέλθουν από το παράθυρο στην εξουσία κραυγάζοντας, οι αναίσχυντοι, ότι «με τη Δεξιά μας χωρίζει άβυσσος». Φαίνεται πάντως, ότι δεν έχουν αντιληφθεί ότι με υλικά κατεδάφισης δεν χτίζεις τίποτα, παρά μόνο μπαζώνεις. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι η πολιτική τους διαδρομή στη λαμογιά,  στην απάτη και στην υπηρέτηση των ευρωμνημονίων, δεν μπορεί διαγραφεί από τη συλλογική λαϊκή μνήμη.   Έχουν χάσει πλέον την ικανότητα να αρθρώνουν και την  παραμικρή διαφορετική πολιτική πρόταση, πέραν εκείνης που επιβάλει η συμμόρφωση με τα μνημόνια που οι ίδιοι  ψήφισαν με χέρια και με πόδια. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα μνημόνια επανακαθόρισαν πολλές αν όχι όλες τις παραμέτρους της ελληνικής κοινωνίας. Αυτά, διέστρεψαν και αλλοίωσαν συνειδήσεις, επέφεραν πολλές πολιτικές μετατοπίσεις και ενίσχυσαν τάσεις πολιτικού αναχωρητισμού. Όσοι δεν τα βλέπουν αυτά και ονειρεύονται την προτεραία κατάσταση, που ενδεχομένως θα συμβεί κατά τρόπο μαγικό, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Επικοινωνία με μια κοινωνία που τιμωρείται ανελέητα από τις πολιτικές επιλογές τους, δεν μπορεί να συμβεί με παλιά ξεθωριασμένα συνθήματα, με προτάσεις μνημονιακών «μεταρρυθμίσεων»  και με αναπαλαιωμένα υλικά. Η Φώφη ονειρεύεται να γίνουν το τρίτο κόμμα στη Βουλή, αλλά ευτυχώς η παρουσία του άθλιου κι επικίνδυνου ΓΑΠ, ίσως της στερήσει ακόμη και την πέμπτη θέση.

 ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ απατεωνιές, τέτοιον εμπαιγμό, ευελπιστούν να διασωθεί το όλον ΠΑΣΟΚ  και πιθανόν να επιστρέψει ως εφιάλτης στο πολιτικό σκηνικό της χώρας για να συνεχίσει το καταστρεπτικό του έργο. Θυμόμαστε όλοι τι συνέβαινε επί ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Η ψήφος μαζί με την αξιοπρέπεια, ανταλλασσόταν ή πουλιόταν για κανένα διορισμό, καμιά νομιμοποίηση αυθαιρέτου, κανένα θαλασσοδάνειο, καμιά κομπίνα κλπ. Έτσι, έμαθαν τον κόσμο να ψηφίζει στα τυφλά, έναντι των παραπάνω ανταλλαγμάτων-παροχών, ευνούχισαν την αγωνιστική του διάθεση και τον έστειλαν στον καναπέ.  Στο ΠΑΣΟΚ, από τη γέννησή του, βρήκαν καταφύγιο οι πιο άρρωστες, οι πιο βρώμικες, οι πιο επικίνδυνες, οι πιο αμοράλ δυνάμεις αυτής της χώρας. Δεν τόχουν σε τίποτα να μεταμορφώνονται σε οτιδήποτε, προκειμένου να παραμένουν στην πολιτική σκηνή του τόπου. Στις τελευταίες ευρωεκλογές είχαν μεταμορφωθεί σε «Ελιά». Τώρα σε «Δημοκρατική Συμπαράταξη». Το μεγαλύτερο έγκλημα όμως που έχουν διαπράξει είναι ότι διέστρεψαν πλήρως τις έννοιες του σοσιαλισμού και γενικότερα της αριστεράς. Έτσι, το έργο της τελικής συντριβής αυτών εννοιών, που ανέλαβε το μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν πιο εύκολο και δεν συνέβαλε μόνο στη νεκρανάσταση της Δεξιάς, αλλά καταρρέοντας, απετέλεσε και το όχημα της αναβίωσης των μπάζων του ΠΑΣΟΚ. Είναι φανερό λοιπόν, ότι χωρίς  οργανωμένο, γενικό ξεσηκωμό για την ανατροπή όλης της πολιτικοοικονομικής σαπίλας  που λεηλατεί τη χώρα, είμαστε καταδικασμένοι να μην έχουμε κανένα απολύτως αύριο.  

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                      Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

                          

                                          Καλή  χρονιά

Άπαξ κι ένα έθνος εκχωρήσει τον έλεγχο του νομίσματος και της πίστωσης σε ξένους, δεν έχει σημασία ποιος θεσπίζει τους νόμους του κράτους. Η τοκογλυφία πάνω στο χρέος, από τη  στιγμή που θα επικρατήσει, θα συντρίψει οποιοδήποτε έθνος. Όλες οι συζητήσεις περί εθνικής κυριαρχίας, περί κοινοβουλίου και περί δημοκρατίας είναι ανώφελες και μάταιες. (Μάκ Κένζι Κίνγκ, πρωθυπουργός Καναδά 1927-1948)

«ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ», η χιλιοειπωμένη φράση των ημερών. Τη λέμε και την ακούμε ακατάπαυστα αυτές τις μέρες, αλλά λίγοι την εννοούν κι ελάχιστοι πια την πιστεύουν. Σημείο κι αυτό της μνημονιακής καταχνιάς, της απάνθρωπης λιτότητας και της δικτατορίας του ευρώ που έχουν επιβληθεί από το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Άλλωστε, η «καλή χρονιά» για φέτος είναι η αρχή μιας  νέας λεηλασίας που τα ευρωενωσιακά καθάρματα και τα ντόπια τσιράκια τους πιστεύουν ότι  θα κρατήσει 99 χρόνια, όσο και η μόνιμη αθλιότητα που εκπροσωπούν. Έχουν την πεποίθηση ότι θα συνηθίσουμε στη μιζέρια, θα συμφιλιωθούμε με την απελπισία και την απόγνωση, θα πνίγουμε την οργή μας, θα σταματήσουμε ν’ αγανακτούμε. Τα  λαμπάκια που ανάβουν οι δήμοι, οι «καλές γιορτές και καλή χρονιά» που μας εύχονται οι φωτεινές επιγραφές και οι χαζοχαρούμενες τηλεπαρουσιάστριες, μοιάζουν πλέον σαν χλευασμός προς  τα εκατομμύρια άνεργων, άστεγων και πάμπτωχων της χώρας μας. Άλλωστε και οι γιορτές είναι ταξικές. Οι έχοντες  καλοπερνούν, οι υπόλοιποι απλά κάνουν οφθαλμόλουτρα. Ωστόσο, η προσωρινή συγκατάθεση που έδωσε ο λαός στον τυχάρπαστο Τσίπρα, μετατρέπεται σταδιακά σε μια μορφή ιδρυματισμού που φαίνεται να προκαλεί, σε όχι ασήμαντο τμήμα του λαού, η  επταετής διαβίωση εντός των ευρωμνημονίων. Μεγάλο μέρος του κόσμου έχει εξουθενωθεί ψυχικά και σωματικά. Η μονοτονία κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας. Τα ίδια μνημονιακά σκύβαλα, από τους ίδιους πολιτικούς χώρους υποστηρικτών των μνημονιακών πολτικών, εμφανίζονται προκλητικά κι αναίσχυντα σε όλα τα κανάλια, επαναλαμβάνοντας πρωϊ- μεσημέρι - βράδυ τα ίδια εμετικά επιχειρήματα, τις ίδιες ανοησίες, τα ίδια ψεύδη, τις ίδιες υποσχέσεις, για έβδομο τώρα χρόνο, ώστε να πάμε αγόγγυστα να ακουμπήσουμε τον τελευταίο οβολό μας στα γκισέ των ληστρικών τραπεζών τους. Μετά, εμφανίζονται δεκάδες τηλεοπτικοί σέφ, προτείνοντας στους άφραγκους τηλεθεατές, σπέσιαλ φαγητά και τρόπους μαγειρέματος για χορτάτους. Τα σόου κλείνουν πάντα με ψηλοτάκουνες και σχεδόν ξεβράκωτες  κατσίκες που μυρικάζουν και ξεκατινιάζονται ολημερίς μεταξύ τους, στοχεύοντας την νοημοσύνη και την αισθητική μας. Σκοπεύουν έτσι να μας μετατρέψουν σε ηλιθίους αλλά με smart τηλεοράσεις.

ΚΑΝΕΙΣ πια δεν παρακολουθεί τις «ειδήσεις». Η ακροαματικότητα των δελτίων έχει πέσει στο ναδίρ, αφού όλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων τι,  πως και γιατί  θα ειπωθεί. Από το εξωτερικό έρχονται οι διαρκείς απειλές του ναζιστή Σόϊμπλε και της γκιόσας Μέρκελ, οι ηλιθιότητες του Ολλάντ, οι εκβιασμοί και οι τεχνικές συμβουλές «σωτηρίας» των διαφόρων (Θ)εσμών και οι έντεχνες καταστροφολογικές διαδόσεις  διαφόρων εντύπων, οίκων και funds. Κι όλα αυτά για να μεταφραστούν στο εσωτερικό, από τους υπάκουους νυν και  πρώην   κυβερνητικούς διαχειριστές, σε κάθε λογής περικοπές δαπανών για τα λαϊκά στρώματα και κάθε λογής διευκολύνσεις και προνόμια για τους κεφαλαιοκράτες. Η ανεκδιήγητη «κυβέρνηση» των ΤσιπροΜπούληδων, στο πανικό της από την δημοσκοπική και πραγματική της κατάρρευση  έδωσε ένα επίδομα ανακούφισης στους φτωχούς (μικρό μέρος από τη προηγηθείσα φοροληστεία τους), υπό τον όρο όμως (Α) ότι δεν θα το ξανακάνει και (Β) της αποδοχής της μονιμότητας του μηχανισμού που παράγει κι ενισχύει αυτή τη φτώχεια τους.  Όσο για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ακούγεται, καθώς η κατάσταση ιδιαίτερα στην ευρωζώνη είναι τόσο άθλια που ακόμα και συζητήσεις για περικοπές χρέους - με τις τράπεζες στα όρια χρεοκοπίας - να απαγορεύονται δια ροπάλου. Έτσι, από τον ερχόμενο Μάρτιο μέχρι τον Ιούλιο, δηλαδή μέσα σε 5 μήνες, η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να δώσει στους ευρωληστές και στο ΔΝΤ 10,5 δις ευρώ για αποπληρωμή χρέους που εκείνοι μας επέβαλαν. Που θα βρεθούν τόσο πολλά λεφτά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα; Από τους δήθεν επενδυτές-πλιατσικολόγους της δημόσιας περιουσίας μας; Σοβαροί επενδυτές, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν. Έχουν μετατραπεί όλοι σε σπεκουλαδόρους και κυνηγάνε το γρήγορο κέρδος που προσφέρουν τα παράγωγα των χρηματιστηρίων. Έτσι η ελληνική, αλλά και η παγκόσμια (πραγματική) οικονομία μένει καθηλωμένη γιατί δεν έχει «καύσιμα» να κινηθεί και να αναπτυχθεί. Αλλά ακόμα και να βρεθούν τα λεφτά με τον γνωστό πια τρόπο της υπερφορολόγησης και των περικοπών μισθών, συντάξεων και κοινωνικών υπηρεσιών, το τερατώδες χρέος που φόρτωσαν τη χώρα, αντί να μειώνεται θα αυξάνεται αφού, ελλείψει ανάπτυξης, εξυπηρετείται μόνο με αναχρηματοδότηση, δηλαδή με συνεχή δανεισμό. Τα βουνά χρεών που έχουν συσσωρευτεί στην Ελλάδα αλλά και στην ευρωζώνη  είναι μη αναστρέψιμα.  Απαιτούν όλο και περισσότερα νέα χρήματα με συνεχώς χαμηλότερα επιτόκια, καθώς επίσης και νέα χρέη για την εξυπηρέτηση των παλιών συν τα καινούργια. Οπότε κάποια στιγμή, το υπάρχον χρηματοπιστωτικό σύστημα νομοτελειακά θα καταρρεύσει. Με αυτό το ενδεχόμενο, επιδίδονται σε συνεχείς προκλήσεις και τεράστια πολεμική προετοιμασία εναντίον της Ρωσίας κρατώντας την ανθρωπότητα σε συνεχή ένταση και στρέφοντας την προσοχή της σε τεχνητό «εχθρό».

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, το θέατρο των «διαπραγματεύσεων» με τους ευρωαλήτες των (θ)εσμών, καλά κρατεί. Εμφανίζονται κυνικοί και αδίστακτοι απέναντι στους υπουργούς-μεταφορείς σακιδίων του Σύριζα, κατακρατώντας τα λεφτά της δόσης που έχουν υποσχεθεί, ώστε να επιβάλουν στη Συριζοκυβέρνηση τη δικιά τους αποκλειστικά φόρμουλα μέτρων ολοκληρωτικής εξαθλίωσης του λαού μας.  Τους διεμήνυσαν, ότι «καμία δόση δανεικών δεν θα δοθεί πριν την ολοκλήρωση της 2^ης αξιολόγησης», δηλαδή πριν ληφθούν επιπλέον μέτρα 5 δις ευρώ, που σίγουρα θα μας αποτελειώσουν. Δεν μπορεί λοιπόν να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την συστηματική μας εξόντωση με τα μνημόνια της λιτότητας, της κοινωνικής λεηλασίας και της απαξίωσης, στο όνομα της παραμονής της χώρας στο ευρώ και στην ΕΕ που κυριολεκτικά διέλυσαν τη χώρα μας. Βέβαια, είναι γεγονός, πως και του εξαιρετικά άσχημου, οι άνθρωποι αδυνατούν να του αποδώσουν έγκαιρα την προσοχή που του πρέπει. Οι περισσότεροι περιμένουν, πάντα περιμένουν, περιμένοντας τους λίγους να δράσουν.  Η ιστορία διδάσκει όμως, πως πολλά πράγματα που έμοιαζαν αδύνατα, έγιναν δυνατά, όταν οι πολλοί, οι ταξικές λαϊκές δυνάμεις, πήραν την τύχη στα χέρια τους.  Πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση, ότι  «Καλή Χρονιά» εντός ευρώ, ΕΕ  και ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να δούμε ούτε σε 99 χρόνια. Γι αυτό, προϋπόθεση και πρώτο βήμα για την επιβίωσή μας, την επανάκτηση της χώρας μας και της αξιοπρέπειάς μας, είναι μόνο ο σκληρός αγώνας για έξοδο από τις εγκληματικές αυτές οργανώσεις  και αναζήτηση νέων διεθνών συνεργασιών – συμμαχιών αμοιβαία επωφελών, που θα μπορούμε να στηριχτούμε.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                        Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης