Οι συνέπειες από πλεόνασμα

       θράσους και ψεύδους

Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια. Μιας και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα είπαν. (Μεν. Λουντέμης)

ΟΠΟΙΟΣ παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Ελλάδα, ιδιαίτερα την τελευταία οκταετία των μνημονίων έχει μείνει άλαλος από το πλήθος, το μέγεθος αλλά και την προφάνεια των ψευδών που ειπώθηκαν από το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού, με αποκορύφωμα τον μαίτρ του είδους των ψευδολόγων, Αλέξη Τσίπρα, που ξεπέρασε κατά πολύ τους Πασοκικούς του μέντορες.  Και οι άλλοι έλεγαν ψέματα και μάλιστα χοντρά, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ψευδολογεί ο Τσίπρας υπερβαίνει κάθε τι προηγούμενο. Διότι το να λες ακριβώς τα αντίθετα απ’ αυτά που έλεγες χθές και να ισχυρίζεσαι ότι έχεις και τις δυο φορές δίκιο, αν δεν είναι σχιζοφρένεια είναι απύθμενο, απερίγραπτο θράσος που δείχνει ότι έχεις γραμμένο έναν ολόκληρο λαό στα παλαιότερα των υποδημάτων σου.

ΩΣΤΟΣΟ, με τα ελεγχόμενα, ενσωματωμένα κανάλια και τις παντοειδείς φυλλάδες υπάρχει η δυνατότητα το εμπόριο της γενικότερης διαστροφής και απάτης να διαχυθεί παντού, αποφέροντας πολλαπλά πολιτικά και οικονομικά κέρδη σε όσους τα κατέχουν. Η σήψη ανακυκλώνεται και αναπαράγεται σπέρνοντας τα εμέσματα του «πολιτισμού» της «ελεύθερης αγοράς», που γεννάει το τέρας της παραπληροφόρησης και της υποκουλτούρας. Τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται. Η πληροφορία είναι εμπόρευμα, η είδηση συσκευάζεται, λουστράρεται και πλαστικοποιείται προς πώληση κυρίως για εντυπωσιασμό.  Ενημέρωση σήμερα δεν υπάρχει, δεν επιτρέπεται να υπάρχει, έχει αντικατασταθεί από την παραπληροφόρηση που την παράγουν εδικοί επικοινωνιακοί μηχανισμοί στα χέρια μυστικών υπηρεσιών και ειδικών κυβερνητικών γραφείων. Τα μεγάλα μονοπωλιακά κέντρα του καπιταλισμού, συγκεντρώνουν, φιλτράρουν και μονοπωλούν τα πάντα: Ειδήσεις, ανθρώπους, πράγματα, ιδέες, συναισθήματα. Τίποτα ελεύθερο δεν μπορεί να υπάρξει στο καπιταλιστικό καθεστώς. Τα πάντα υπαγορεύονται από τη βιομηχανία του τηλεοπτικού θεάματος, την αέναη επιδίωξη του κέρδους και εντάσσονται στην εξυπηρέτηση των ιδεολογικοπολιτικών  αναγκών του συστήματος. Σε ένα τέτοιο παρακμιακό σύστημα, προϋπόθεση για τη διατήρησή του είναι το «τάϊσμα» του κοινού με τηλεοπτικά σκουπίδια κάθε κατηγορίας που τα περισσότερα παράγονται από τους πολιτικούς ποιμένες του συστήματος. Σχεδόν παντού αντιγράφουν το αμερικανικό πρότυπο – τον ακραίο, χυδαίο καπιταλισμό. Δηλαδή την  απανθρωπιά ως τρόπο ζωής, που εξαπλώθηκε στις κοινωνίες του πλανήτη, παράγεται από το διαιτολόγιο διατροφής με «σκουπίδια» και έχει διαδοθεί παντού με τη βοήθεια του Χόλυγουντ και του διαδικτύου. Σκουπιδομίντια, σκουπιδοεπιστήμη, σκουπιδοκουλτούρα, σκουπιδοοικονομία και άνθρωποι που μεταχειρίζονται συνανθρώπους τους και κοινωνία σαν σωρούς σκουπιδιών.

ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ πολιτικές είναι αμερικανική εφεύρεση (Σχολή του Σικάγου) που εφαρμόστηκαν πρώτα στη Χιλή μετά το αιματηρό πραξικόπημα (1973) της CIA από τον  φασίστα Πινοτσέτ, μετά στην ίδια την Αμερική, στη συνέχεια στη Γερμανία για να ανταγωνιστεί την Αμερική και μετά σε ολόκληρη την Ευρώπη (Συνθήκες Μάαστριχτ, Λισαβόνας, Νίκαιας)  με τις πιο ακραίες εκδοχές στις χώρες της Ν. Ευρώπης, όπως η Ελλάδα. Βασικό τους γνώρισμα το συντριπτικό χτύπημα της εργασίας (συμπίεση μισθών, πλήρη διάλυση των σχέσεων  εργασίας) προς όφελος του κεφαλαίου, οι άκρατες ιδιωτικοποιήσεις (ξεπούλημα) κρατικής περιουσίας και επιχειρήσεων και ο ασύστολος δανεισμός δημοσίου και ιδιωτών. Πράγματα που οδήγησαν σε τραγική συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, σε εκτίναξη των ανισοτήτων, σε κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, σε υπολειτουργία των συστημάτων Δημόσιας Υγείας και Παιδείας, με συνέπεια την απέραντη απελπισία, την οργή, την ανασφάλεια  που σου γεννάει μια κοινωνία που διαλύεται. Τα επακόλουθα ήταν, η έξαρση της παραβατικότητας κι εγκληματικότητας, η τεράστια εξάπλωση των ναρκωτικών για προσωρινή διαφυγή από την οδυνηρή, τραυματική πραγματικότητα, η παθητικότητα, η σωματική και πνευματική εξαθλίωση. Το τελευταίο στήριγμα της οικογένειας, οι συνταξιούχοι, αρχίζουν πια στη πλειοψηφία τους να μην μπορούν να  συνεισφέρουν, αφού και οι ίδιοι με τις συνεχείς περικοπές, αδυνατούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Σταδιακά αλλά σταθερά τους την κλέβουν κι αυτήν πριν τελειώσουν το βίο τους. Η συστηματική διάλυση των κοινωνικών δεσμών  που κρατούσαν σε σχετική ισορροπία την κοινωνία, είναι πια γεγονός Αυτή η γενικευμένη κατάπτωση, που έχει αφετηρία την καταλήστευση του εισοδήματος του κοσμάκη από τις τεράστιες κλεπτοκρατικές δομές (τράπεζες, χρηματιστήρια, οίκους αξιολόγησης, hedge funds, πολυεθνικές, κλπ) των καπιταλιστών, συντέλεσε στην φτωχοποίηση και εξαθλίωσή του.  Συνοδευόμενη δε από άγρια καταστολή στο εσωτερικό και απειλή επέμβασης (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ) από το εξωτερικό, οδήγησε  μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων σε παραίτηση από την διεκδίκηση, στην αποστασιοποίησή τους από ταξικούς μαζικούς αγώνες, στην αποδοχή  ως φυσιολογικού  αυτού το οποίο κάποτε ήταν απαράδεκτο και απορριπτέο. Έτσι, με την τρομοκράτηση του λαού, την διάδοση του «όλοι ίδιοι είναι» άρα δεν υπάρχει εναλλακτική, η κατάσταση αυτή αντιμετωπίζεται κι εκλαμβάνεται σαν περίπου κανονική, σαν τίποτα ιδιαίτερο κι ανησυχητικό. Με λίγα λόγια, επέτυχαν κάτι χειρότερο με τη συνεχή εξαπάτηση, τον φόβο και την επανάληψη των ψευδών: Να τα συνηθίσουμε. Να περιμένουμε στωϊκά το χειρότερο και να μην αντιδρούμε. Να τους ανεχόμαστε, να μη μας κάνει εντύπωση τίποτα, να μην περιμένουμε από πουθενά το καλύτερο. Έτσι, ο λαός ενώ γνωρίζει ότι και ο επόμενος (ο Κούλης της ΝΔ) είναι εξίσου ψεύτης με τον ανεκδιήγητο Αλέξη, είναι πολύ πιθανό -αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις- να τον στηρίξει και να τον αποδεχτεί, πιστεύοντας το αφήγημά του περί καλύτερης διαχείρισης.  

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ λαός και οι λαοί της υδρογείου, είναι τα θύματα της ακόρεστης δίψας, κυρίως του Αμερικανικού  αδηφάγου Κεφαλαίου, για παγκόσμια επικράτηση και κυριαρχία. Καταληστεύοντας με οικονομικές (δάνεια, παράγωγα, κυρώσεις, δασμοί κλπ) και στρατιωτικές επεμβάσεις τον πλούτο των χωρών του πλανήτη, αποκομίζουν τεράστια κέρδη συντηρώντας και ενισχύοντας έτσι, μια τεράστιου μεγέθους οικονομική και στρατιωτική υποδομή, που τους διασφαλίζει, προς το παρόν, την παγκόσμια λεηλασία και πρωτοκαθεδρία. Για παράδειγμα, υποχρέωσαν τους Έλληνες Ναιναίκους των ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ  να υπερδανειστούν (σχέδιο διάσωσης, το ονόμασαν) ώστε να μην εξυπηρετούν μόνο το (παράνομο) χρέος της χώρας, αλλά κυρίως  να διασώσουν την συμμορία των πιστωτών της.  Έτσι, η Γουόλ Στρίτ  ενθάρρυνε αυτήν την υπερχρέωση για να μην κηρύξει χρεοκοπία η Ελλάδα και υποχρεωθούν οι αμερικανικές τράπεζες να πληρώσουν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) των ελληνικών ομολόγων. Με τη μεθόδευση αυτή, γλύτωσαν  ασφάλιστρα δεκάδων δις, που τα πρόσθεσαν στο χρέος ώστε να τα πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα για δεκαετίες. Κι αυτό δεν συνέβη μόνο με την Ελλάδα. Και οι απατεώνες πολιτικοί άλλων χωρών υπερχρέωσαν τις χώρες τους για τη διάσωση της τραπεζικής αλητείας, πράγμα που δημιούργησε μια παγκόσμια φούσκα χρέους που τώρα καλούνται οι κεντρικές τράπεζες να διαχειριστούν. Οι πάντες σήμερα είναι υπερχρεωμένοι (κυρίως οι ΗΠΑ) με συνέπεια να μαίνονται - πρωτοστατούντων των ΗΠΑ - οικονομικοί, ενεργειακοί, χρηματοπιστωτικοί και νομισματικοί πόλεμοι, που ανέκαθεν αποτελούσαν την αφετηρία στρατιωτικών. Ο κίνδυνος μιας παγκόσμιας σύρραξης τώρα είναι πολύ μεγάλος. Γιατί ο πόλεμος που προκάλεσαν στη Συρία είναι πιθανόν να εξελιχθεί σε μια μεγάλη σύγκρουση καθώς, παρά τη σύνεση και αυτοσυγκράτηση που δείχνει η Ρωσική πλευρά, το παρανοϊκό επιτελείο γύρω από τον Τράμπ, μπορεί, υποεκτιμώντας τις πολεμικές δυνατότητες της Ρωσίας, να κάνει την  λάθος κίνηση, με τη χώρα μας να είναι - ως ΝΑΤΟϊκο προγεφύρωμα - ανάμεσα στα πρώτα θύματα. Η επαγρύπνηση του λαού, η ετοιμότητα και η αποφασιστικότητά του να παρεμποδίσει με κάθε τρόπο, ειρηνικό ή βίαιο, τη συμμετοχή της χώρας μας στους  τυχοδιωκτισμούς ΗΠΑ –ΝΑΤΟ – σιωνιστικού Ισραήλ, είναι περισσότερο από αναγκαία.

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                     Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης