Ο κόσμος στο χείλος της
αβύσσου
ΠΡΙΝ
30
χρόνια, ο τότε Αμερικανός ΥΠΕΞ Μπέηκερ αλλά και ο Αμερικανός πρόεδρος,
υπόσχονταν στον αφελή Σοβιετικό ηγέτη και καταστροφέα της ΕΣΣΔ Γκορμπατσόφ, πως
«το ΝΑΤΟ δεν θα μετακινηθεί προς Ανατολάς ούτε εκατοστό, αρκεί να επανενωθεί η
Γερμανία». Ωστόσο, μετά τον αυτοχειριασμό και διάλυση της ΕΣΣΔ από την
προδοτική κλίκα Γκορμπατσόφ, καμία υπόσχεση των γιάνκηδων, δεν τηρήθηκε. 30
χρόνια μετά, όλες οι χώρες πρώην σύμμαχοι
της ΕΣΣΔ, μαντρώθηκαν στην ληστρική συμμορία της Δύσης, μετατρεπόμενες σε προκεχωρημένα ορμητήρια κατά της Ρωσίας, αφού οι βάσεις του ΝΑΤΟ στις
Βαλτικές χώρες, απέχουν λιγότερο από 150 χμ από την Αγ. Πετρούπολη. Έμενε η Ουκρανία, μαξιλάρι μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, που όμως μετά το αμερικανοκίνητο
ναζιστικό πραξικόπημα του 2014 περιήλθε υπό την πλήρη κατοχή ΗΠΑ – ΕΕ, εκτός
από την χερσόνησο της Κριμαίας, που πρόλαβαν οι Ρωσικές ειδικές δυνάμεις, με
την βοήθεια του ντόπιου πληθυσμού και των τοπικών μονάδων του Ουκρανικού
στρατού, να περισώσουν και να ενταχθεί
ύστερα από δημοψήφισμα στη Ρωσική Ομοσπονδία. Αλλά η Κριμαία είναι η
στρατηγικότερη περιοχή της Ουκρανίας, και
η απώλειά της στέρησε από τους Αμερικανούς αυτό που κυρίως επιζητούσαν : Τον
έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας και τον πλήρη αποκλεισμό της Ρωσίας απ’ αυτήν. Ήταν μια απώλεια για την οποία δεν θα
συγχωρήσουν ποτέ τους Ρώσους οι Αμερικανοί. Την αφαίρεση όμως της Κριμαίας από
τα νύχια τους, οι Αμερικανοί την
αξιοποίησαν έκτοτε καταγγέλλοντας, σε κάθε ευκαιρία, την πράξη αυτή - εν χορώ μαζί με τους υποτελείς τους στην ΕΕ
–ως βίαιη προσάρτηση από τη Ρωσία. Στην
προπαγανδιστική τους εναντίον της Ρωσίας φαρέτρα, πρόσθεσαν και την εξέγερση
των Ρώσων κατοίκων του Ντονμπάς (Αν. Ουκρανία) ξεκινώντας έτσι μια ατελείωτη,
εμετική εκστρατεία δαιμονοποίησης της
Ρωσίας και καλλιέργεια υπέρμετρης Ρωσοφοβίας στις δυτικές χώρες σε καθημερινή
βάση. Στόχος τους ο εκφοβισμός των λαϊκών στρωμάτων, σε βαθμό τέτοιο, ώστε όχι μόνο να μην αντιδρούν, αλλά και να επικροτούν κάθε
αντιρωσική ενέργεια από πλευράς Δύσης. Αμέσως
μετά ξεκίνησαν απανωτές οικονομικές, εμπορικές και διοικητικές κυρώσεις, ενώ
παντού σε όλη την Αν. Ευρώπη και Βαλκάνια, οι βάσεις ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια.
Η
ΟΥΚΡΑΝΙΑ, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης (κοινά σύνορα με τη
Ρωσία), με τεράστιο ορυκτό πλούτο, αγροτική παραγωγή, ανεπτυγμένη βιομηχανία
και μεγάλο πληθυσμό, αποτέλεσε το
μεγαλύτερο λάφυρο της Δύσης από την διάλυση της ΕΣΣΔ. Το λάφυρο αυτό θέλουν να
το αξιοποιήσουν στο έπακρο, εντάσσοντας την τεράστια χώρα στη δολοφονική
συμμορία του ΝΑΤΟ. Αμερικανοί κυρίως,
αλλά και οι υπόλοιποι ΝΑΤΟϊκοί, έχουν αποδυθεί σε μια πολυδάπανη διαδικασία εξοπλισμού, εκπαίδευσης σύμφωνα με
τα ΝΑΤΟϊκά πρότυπα, και χρηματοδότησης του Ουκρανικού στρατού και των
ναζιστικών ταγμάτων εφόδου, προκειμένου να τους προετοιμάσουν για την ένταξη
στην εγκληματική συμμαχία «όταν το
επιτρέψουν οι συνθήκες». Και οι συνθήκες «προετοιμάζονται» μεθοδικά, εδώ και
χρόνια, από τους πιο σκοτεινούς και πολεμοχαρείς κύκλους των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, που
τροφοδοτούν την προκλητικότητα του Κιέβου (μη τήρηση των συμφωνιών του Μίνσκ με
συνεχείς επιθέσεις κατά των μαχητών του Ντονμπάς και διεκδίκηση της Ρωσικής Κριμαίας),
ώστε δεν αφήνουν άλλη επιλογή στη Μόσχα από του να συγκεντρώνει μεγάλες και
ισχυρές δυνάμεις στα Ρωσο-Ουκρανικά σύνορα
για να τους αποτρέψει να κάνουν το μοιραίο λάθος. Όμως η προληπτική αυτή
συγκέντρωση στρατευμάτων από τη Ρωσία πλασάρεται σαν προετοιμασία επίθεσης κατά
της Ουκρανίας που όντας ανίσχυρη να προστατευτεί πρέπει - κατά τους ναζί του
Κιέβου και τους πάτρωνές τους στη Δύση - να μπει στο ΝΑΤΟ. Αν όμως η Ρωσία επιτρέψει κάτι τέτοιο, θα
είναι σαν να υπογράφει η ίδια την θανατική της καταδίκη, καθώς οι βάσεις και οι
πύραυλοι των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ θα τοποθετηθούν σε απόσταση μόλις 500 χμ από την Ρωσική
πρωτεύουσα. Δηλαδή μια απόσταση, που με
τις ταχύτητες των σημερινών πολυηχητικών πυραύλων (π.χ για ταχύτητα 5 Mach) θα χρειάζονται λιγότερο από 5 λεπτά να
την διανύσουν. Χρόνος που δεν αφήνει
περιθώρια ούτε να εξακριβωθεί αν πρόκειται περί λάθους, ούτε για προσπάθεια διαπραγματεύσεων των δύο
πλευρών, αλλά που επισύρει
αυτοματοποιημένη απάντηση από τον αμυνόμενο (Η Μόσχα έχει το Αυτοματοποιημένο
σύστημα τεχνητής νοημοσύνης ΠΕΡΙΜΕΤΡ). Άρα, έναρξη γενικευμένου πολέμου και
ολοκληρωτική καταστροφή. Είναι σαν να τοποθετούσε η Ρωσία ανάλογες βάσεις στα
σύνορα ΗΠΑ- Μεξικού ή Καναδά-ΗΠΑ. Τότε
θα είχαν βάση οι υστερικές κραυγές των Αμερικάνων και δυτικών για
«επιθετικότητα» της «κακόβουλης» Ρωσίας, όχι όμως σήμερα όπου πρωτόγνωρη προκλητικότητα και επιθετικότητα χαρακτηρίζει μόνο τις κινήσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ
και όχι της Ρωσίας. Ποιος είναι επιθετικός, αυτός που μετακινεί στρατεύματα
εντός της επικράτειάς του, ή αυτός που μεταφέρει στρατεύματα σε απόσταση 10.000
χιλιομέτρων και κάνει συνεχή γυμνάσια στα σύνορα αυτού που κατηγορεί για
επιθετικό;
ΠΟΛΥ σωστά
λοιπόν η Ρωσική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, διαμηνύουν προς τους δυτικούς
ανεγκέφαλους κακοποιούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, ότι δεν θα επιτρέψουν ένταξη της
Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ακόμη και αν απαιτηθεί η χρήση πυρηνικών όπλων. Κι επειδή
όταν μιλάς με γκάνγκστερ, η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν είναι η γλώσσα της
δύναμης, φρόντισαν να τους δείξουν ότι εννοούν αυτό που λένε, παρατάσσοντας τεράστιες
δυνάμεις επί του πεδίου (σύνορα Ρωσίας –Ουκρανίας και Λευκορωσίας
–Ουκρανίας). Ρώσοι στρατιωτικοί
αναλυτές, όπως ο πρώην πλωτάρχης του σοβιετικού ναυτικού Andrey Martianov, ευτυχώς πληροφορούν σωστά τη διεθνή κοινή γνώμη για
το τι ακριβώς συμβαίνει κοντά στα Ρωσο-Ουκρανικά σύνορα, αλλά και βαθύτερα μέσα
στη Ρωσία. Μας λέει λοιπόν ότι, η 1η
Στρατιά Φρουράς Τεθωρακισμένων με χιλιάδες άρματα, πυροβόλα, πολλαπλούς
εκτοξευτές πυραύλων, αεροπλάνα, μονάδες ηλεκτρονικού και Η/Μ πολέμου, μονάδες
κυβερνοπολέμου και 100.000 άνδρες, έχει
ήδη αναπτυχθεί απέναντι από το ηρωϊκό Ντονμπάς. Ενώ σε πλήρη ετοιμότητα είναι
οι τρεις δυτικές Στρατιωτικές Περιφέρειες με εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες,
υπερσύγχρονο εξοπλισμό κάθε είδους και πυραύλους μέσου βεληνεκούς που καλύπτουν
όλη τη ΝΑΤΟϊκή Ευρώπη. Μαζί με την Στρατιωτική Διοίκηση του Βόρειου Στόλου οι
πανίσχυροι αυτοί σχηματισμοί δημιουργούν ένα τεράστιο «Μέτωπο»: Την Ενοποιημένη Διοίκηση Στρατηγικών Δυνάμεων,
ικανών «να διεξάγουν πόλεμο με συνδυασμένα όπλα (συμβατικά, πυρηνικά και
πολυηχητικά) πλήρους κλίμακας». Αυτοί οι τεράστιοι στρατιωτικοί σχηματισμοί
είναι τόσο ισχυροί ώστε μπορούν να συγκρουστούν άμεσα με όλο το ΝΑΤΟ και να το
συντρίψουν τάχιστα, καθώς αυτό δεν έχει ούτε ανάλογους σχηματισμούς, ούτε
εμπειρία γιγαντιαίων Μετώπων που έχουν οι Ρώσοι ήδη από τον Β’ΠΠ. Είναι
σχηματισμοί μάχης με τόσο μεγάλες δυνάμεις και μέσα καταστροφής που «καθιστούν
δυνατή την ταχεία διάρρηξη του εχθρικού μετώπου και ταυτόχρονα την αξιόπιστη
υπέρβαση ολόκληρου του επιχειρησιακού βάθους της εχθρικής άμυνας». Τα «Μέτωπα»
προστατεύονται από τους αδιαπέραστους «θόλους» των αντιαεροπορικών -
αντιπυραυλικών συγκροτημάτων S-400 και S-500 που διαμορφώνουν Α2/ΑD (απαγόρευση πρόσβασης περιοχής), και σε
συνδυασμό με τα κορυφαία πολυηχητικά συστήματα KINZHAL και ZIRCON (με ταχύτητες 10 Mach),
AVANGUARD
(ταχύτητα
27 Mach),
καθιστούν κάθε σκέψη για προσβολή μιας τέτοιας δύναμης εντελώς ανεδαφική. Είναι
γεγονός λοιπόν ότι οι δυτικοί καταθορυβήθηκαν από την τρομακτική συγκέντρωση
πυρός της άλλης πλευράς και την θέλησή της να την χρησιμοποιήσει. Γι αυτό,
ύστερα από αξιολόγηση της κατάστασης, Αμερικανοί και ΝΑΤΟϊκοί στρατηγοί δήλωσαν
απροθυμία για θερμή σύρραξη με τη Ρωσία, με τις περισσότερες χώρες-μέλη του
ΝΑΤΟ, ν’ αντιδρούν σθεναρά στην
προοπτική ένταξης της Ουκρανίας, καθώς φοβούνται ότι μπορεί να τις παρασύρει σε
αναίτια σύγκρουση με την Ρωσία. Αλλά,
και ο ίδιος ο Μπάϊντεν, στη τηλεφωνική συνομιλία του με τον Πούτιν, είπε ότι
«δεν υπάρχει ο πόλεμος στο τραπέζι», όμως, για να μην αφήσει ανικανοποίητους
τους πολεμοχαρείς κύκλους εκατέρωθεν του Ατλαντικού, απείλησε με «επιβολή νέων
εξαιρετικά σκληρών κυρώσεων κατά της Ρωσίας», αν επιτεθεί στην Ουκρανία.
Ωστόσο, σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, αν συμβεί κάτι τέτοιο (π. χ
αποσύνδεση της Ρωσίας από το διατραπεζικό SWIFT, και μη αδειοδότηση του αγωγού Νόρντ
Στρίμ ΙΙ), οι επιπτώσεις στις οικονομίες της
Δύσης θα είναι «μη ανεκτές»). Γι αυτό και οι συνεχείς διαβουλεύσεις με
τους δυτικούς εταίρους για να αποφασίσουν τι είδους κυρώσεις δεν θα βλάψουν
(πράγμα αδύνατο) και τις δικές τους
οικονομίες. Προς το παρόν,
στέλνει στη Μόσχα και Κίεβο την πιο υψηλόβαθμη διαπραγματεύτρια του Αμερικανικού
ΥΠΕΞ, για να αποκλιμακωθεί η ένταση αφού διαπίστωσαν ότι οι τσαμπουκάδες δεν
περνάν πια στο Κρεμλίνο και ο κίνδυνος να χάσουν την Ουκρανία είναι ορατός. Η
σθεναρή, αποφασιστική και συνετή στάση της Μόσχας, πιστεύω θα αποτρέψει τη
βουτιά στην άβυσσο, αλλά είναι πολύ πιθανή η επιβολή νέων κυρώσεων σε βάρος της, ώστε να την
εκδικηθούν για το νέο στραπάτσο που υπέστησαν. Ωστόσο, με τις μεθοδεύσεις αυτές,
οι δυτικές πολεμικές βιομηχανίες και οι εμπορικές πολυεθνικές, μετά το συνεχές
ροκάνισμα των σοβαρών εμπορικών, οικονομικών, τεχνολογικών και στρατιωτικών
συναλλαγών και τις ποικίλες απαγορεύσεις και περιορισμούς στην Ρωσία και στην
Κίνα, διατηρούν αλώβητη την
παγκόσμια πελατεία τους, στερώντας από τις Ρωσικές και Κινεζικές επιχειρήσεις ένα
σημαντικό κομμάτι από την πίττα του παγκόσμιου εμπορίου και συναλλαγών. Αυτός
είναι και ο κυριότερος λόγος της συντήρησης ενός τόσο εχθρικού κλίματος των ΗΠΑ
απέναντι στη Ρωσία και στην Κίνα. Ο φόβος μήπως, επιτρέποντας την διείσδυση των
δύο αυτών υπρδυνάμεων σε χώρες δικής τους επιρροής, αποσπάσουν μέρος της
πελατείας των δικών τους πολυεθνικών που θα μεταφραστεί σε ανεργία και
κοινωνικές εκρήξεις στην Αμερική.
ΣΕ
ΑΥΤΟ
το δυσμενέστατο κλίμα πήγε ο Κυριάκος
στο Σότσι, να συναντήσει τον Βλάντ, έχοντας λερωμένη τη φωλιά του από
την απερίσκεπτη ταύτιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με εκείνη της μαφίας
της Ουάσιγκτον. Και έχοντας μετατρέψει
την Ελλάδα σε απέραντο ορμητήριο των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, με την Αλεξανδρούπολη
να αποτελεί τον κυριότερο διαμετακομιστικό κόμβο στην Ευρώπη, αμερικανικών στρατευμάτων και οπλισμού προς τα σύνορα της
Ρωσίας. Είναι βέβαιο ότι ο Πούτιν θα
του παρέδωσε ένα μάθημα γεωπολιτικής και
θα τον προειδοποίησε για το τι περιμένει τους ΝΑΤΟϊκούς – άρα και την Ελλάδα –
αν αποτολμήσουν το παραμικρό στην Ουκρανία και την Κριμαία, ώστε επιστρέφοντας,
να επιστήσει την προσοχή και στους υπόλοιπους του θορυβημένου ΝΑΤΟϊκού
μπουλουκιού. Έτσι ο συνήθως (και άνευ λόγου) γελαστός Μητσοτάκης, όταν
συναγελάζεται με τους δυτικούς ομολόγους του, δεν μπόρεσε ούτε καν να
χαμογελάσει σε όλη τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου με τον εξίσου
αγέλαστο Πούτιν. Το προειδοποιητικό τηλεφώνημα Μπλίνκεν μια μέρα πριν το ταξίδι
στο Σότσι, λειτούργησε σαν φρένο στη διάθεση και για την παραμικρή διεύρυνση
των σχέσεων με τη Μόσχα. Δεν έμεινε λοιπόν παρά να ασχοληθούν με την πυρόσβεση
και την ….επανάσταση του 21. Ο
ραγιαδισμός και η διαχρονική εμμονή στο
«ανήκομεν εις την Δύσιν», των ελλήνων αστών πολιτικών, έχει τις συνέπειές του.
Κ. Α. Αποστολόπουλος
Φυσικός, συν/χος εκπαιδευτικός
