Η Ρωσο-Αμερικανική γεωστρατηγική
σύγκρουση
Η
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ, μαζί με τους υποτελείς της στο ΝΑΤΟ, εργαλειοποιούν το
Ουκρανικό, με σκοπό να παρουσιάζουν την Ρωσία ως μονίμως επιτιθέμενη στα μάτια
της διεθνούς κοινότητας. Ενθαρρύνουν και προτρέπουν τους ναζί νταήδες του
Κιέβου να ασκούν στρατιωτική πίεση στους αυτονομιστές του Ντονμπάς, γνωρίζοντας
ότι η Ρωσία θα αντιδράσει μεταφέροντας εκεί στρατεύματα για να τους προστατέψει.
Κι αυτήν την κινητοποίηση την πλασάρουν σαν προετοιμασία της Ρωσίας για εισβολή
στην Ουκρανία σηκώνοντας μεγάλο αντιρωσικό κουρνιαχτό που κλιμακώνει την ένταση
κι εξυπηρετεί τους τυχοδιωκτικούς τους σχεδιασμούς σε βάρος της Ρωσίας. Προσπαθούν,
κυρίως με τεράστια παραπληροφόρηση μέσω των κατευθυνόμενων δυτικών ΜΜΕ και με
συνεχείς προκλήσεις στα σύνορά της, να την εξωθήσουν να εισβάλει στην Ουκρανία, προκειμένου μετά να κινηθούν
σε δύο κατευθύνσεις: Από τη μια, να δικαιολογήσουν τον άνευ προηγουμένου οικονομικό
πόλεμο με αποκοπή της Ρωσίας από το SWIFT, το παγκόσμιο διατραπεζικό σύστημα συναλλαγών, τη μη
αδειοδότηση του αγωγού Νόρντ Στρίμ ΙΙ, και την ενίσχυση και πολ/σμό των
κυρώσεων, που έχουν ήδη σχεδιάσει εναντίον της. Από την άλλη, να οργανώσουν ένα τεράστιο αντάρτικο εντός Ουκρανίας που θα
βυθίσει τη Ρωσία σε ένα αιματηρό και κοστοβόρο τέλμα που ελπίζουν να την
οδηγήσει στην κατάρρευση. Οι Ρώσοι τα γνωρίζουν όλα αυτά, γι αυτό και αν τελικά
υποχρεωθούν να αντιδράσουν στρατιωτικά, πιθανόν
να αρκεστούν σε πλήγματα ακριβείας κατά σοβαρών διοικητικών στόχων με πυραύλους
κρούζ (Καλίμπρ), αποφεύγοντας μεγάλης κλίμακας
χερσαία επέμβαση. Εκτός εάν ξεσηκωθεί ο αγανακτισμένος από τους ναζί λαός της Ουκρανίας και μεγάλες
μονάδες του στρατού αρνηθούν να πολεμήσουν
κατά των αδελφών Ρώσων, οπότε οι
εξελίξεις θα διευκολυνθούν υπέρ της Ρωσίας. Το προηγούμενο του Αφγανιστάν δεν
μπορεί να αποκλειστεί κι εδώ.
ΈΤΣΙ, με
το πρόσχημα της έξαρσης της Ρωσικής «επιθετικότητας», τα υπερατλαντικά
αφεντικά, επιβάλουν στους ΝΑΤΟϊκούς
λακέδες δυσβάστακτες αυξήσεις
στους αμυντικούς προϋπολογισμούς και δικαιολογούν
τεράστιες μετακινήσεις στρατευμάτων και εξοπλισμού κοντά στα Ρωσικά σύνορα και
στη Μαύρη Θάλασσα. Μοναδικός στόχος η ασφυκτική
περικύκλωση της Ρωσίας από τα δυτικά και η απαγόρευση εξόδου προς την Μεσόγειο. Με την αδιάκοπη παραπληροφόρηση και τους
οχετούς ψευδών που εκχέουν καθημερινά πάνω στην αποσβολωμένη διεθνή κοινή
γνώμη, διαμορφώνουν ένα κλίμα τρόμου και Ρωσοφοβίας που έχει παραλύσει σχεδόν παντού
τις λαϊκές αντιδράσεις, και τους διευκολύνει στη λήψη αντιδραστικών μέτρων.
Την ίδια στιγμή κινδυνολογώντας,
εξασφαλίζουν τεράστιες παραγγελίες, από όλους τους υποτελείς τους, για την πολεμική τους βιομηχανία, που
δουλεύει νυχθημερόν σώζοντας έτσι την Αμερικανική οικονομία από την
κατάρρευση. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η
σε υστερικό βαθμό, δαιμονοποίηση της Ρωσίας και της Κίνας, ιδιαίτερα στα
ευρωπαϊκά κράτη, τους διευκολύνει στο να αποθαρρύνει τα κράτη αυτά από του
να ενισχύουν τις εμπορικές και
οικονομικές σχέσεις με τις δυο χώρες, απαγορεύοντας και την σύναψη στρατηγικού
χαρακτήρα επενδύσεων μαζί τους. Τελικός στόχος – σε συνδυασμό και
με την επιβολή σωρείας κυρώσεων σε βάρος Ρωσίας, Κίνας και μιας σειράς φιλικών
χωρών τους - είναι η απονέκρωση κάθε
είδους σχέσεων οικονομικών, εμπορικών, χρηματοπιστωτικών, στρατιωτικών, προκειμένου
να ελαχιστοποιηθεί κάθε επαφή μεταξύ τους. Με τον τρόπο αυτό από τη μια πλήττονται οικονομικά οι δύο μεγάλες χώρες κι από την
άλλη, μένει το πεδίο ελεύθερο στις
δυτικές πολυεθνικές να δρουν ασύδοτα στις χώρες της Δύσης χωρίς τον κίνδυνο ανταγωνισμού
άρα και απώλειας μέρους της πολυπληθούς πελατείας τους.
ΩΣΤΟΣΟ, η
σχετικά γρήγορη οικονομική και στρατιωτική ενδυνάμωση Ρωσίας και Κίνας έχει
τρομοκρατήσει τα δυτικά επιτελεία που φοβούνται πλέον ότι θα χάσουν την ηγεμονική
τους θέση στις χρηματοπιστωτικές κι εμπορικές αγορές. Η για αιώνες κυριαρχία τους
αμφισβητείται πλέον ανοιχτά από τους δύο νέους διεκδικητές με τους οποίους, η μακραίωνη
αλαζονεία και η απληστία τους, δεν τους
επιτρέπει να μοιραστούν τίποτα. Οδηγούνται
συνεπώς σε σύγκρουση με δύο δυνάμεις εκ
των οποίων η μία (Ρωσία) τους τροφοδοτεί με ενέργεια και η άλλη με όλες τις
απαραίτητες για την καθημερινότητά τους συσκευές, ηλεκτρικές, ψηφιακές,
μηχανικές και σπάνιες γαίες, αλλά και με σωρεία επενδύσεων. Είναι φανερό
λοιπόν, πως αν δεν χρησιμοποιηθούν πυρηνικά, ποιοι θα είναι οι νικητές. Γι αυτό
και βλέπουμε, παρά τις υστερικές κραυγές και την συγχορδία απειλών κατά της
«κακής» Ρωσίας, ο σαρδανάπαλος Τζό δεν θέλει να κοινοποιήσουν οι Ρώσοι την
απάντηση που αναμένουν για τις «εγγυήσεις ασφαλείας», ο Βρετανός ΥΠΕΞ επιθυμεί
να συναντήσει σύντομα τον ρώσο ΥΠΕΞ στη Μόσχα, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ επιζητεί επενδύσεις ΑΠΕ στη Ρωσία, ο δε Γάλλος
πρόεδρος Μακρόν επιδιώκει μια Ευρώπη με δικό της στρατό και δική της εξωτερική πολιτική. Όλα αυτά δείχνουν πως οι
δυτικοί δεν αισθάνονται πια τόσο σίγουροι για την αποτρεπτική τους ισχύ, ούτε
είναι τόσο ενωμένοι όσο πασχίζουν να φαίνονται. Κανείς τους δεν θέλει να
πολεμήσει για την Ουκρανία. Ο καθένας κοιτάει να εξασφαλίσει τα
συμφέροντά του, καθώς η ενέργεια του Μπάϊντεν σε συνδυασμό με την προχτεσινή
του δήλωση περί αποδεκτής «μικρής έκτασης εισβολής» από την Ρωσία στην
Ουκρανία, έχουν θορυβήσει τους «συμμάχους», που φοβούνται κανονικό άδειασμα από
το μεγάλο αφεντικό στα μυστικά παζάρια με τη Ρωσία. Και δεν έχουν άδικο γιατί ο
πονοκέφαλος των Αμερικάνων δεν είναι τόσο η Ουκρανία, όσο η προοπτική της
πλήρους σύμπραξης Ρωσίας και Κίνας μετά τις συνεχείς δυτικές απειλές και κυρώσεις προς τις δύο
υπερδυνάμεις που τις φέρουν όλο και πιο κοντά. Για να αποτρέψουν ένα τέτοιο εφιαλτικό
ενδεχόμενο οι Αμερικανοί, δεν τόχουν σε τίποτα να πουλήσουν ολόκληρη την
Ουκρανία, αρκεί να αποτρέψουν την
συγκρότηση Σινορωσικού γεωστρατηγικού άξονα που θα σημάνει και το γρήγορο τέλος
της δικής τους ηγεμονίας . Βέβαια και η Μόσχα και το Πεκίνο είναι εξαιρετικά
καχύποπτοι με τους γιάνκηδες απατεώνες, ώστε είναι εντελώς απίθανο οι Ρώσοι να
εγκαταλείψουν την δοκιμασμένη και συμφέρουσα σχέση με την Κίνα πέφτοντας στους
αφερέγγυους, ψεύτες και ύπουλους Αμερικανούς.
Η γραπτή απάντηση των Αμερικανών στο Κρεμλίνο και η συνάντηση Πούτιν –
Σι Ζιπίνγκ στο Πεκίνο στις αρχές Φλεβάρη θα δρομολογήσουν τεκτονικές αλλαγές
στο παγκόσμιο σκηνικό που ούτε καν
φανταζόμαστε ότι θα έρθουν τόσο γρήγορα.
Κ.
Α. Αποστολόπουλος
Φυσικός,
συν/χος εκπαιδευτικός
