Ο πόλεμος των εμβολίων

ΖΟΥΜΕ στη «γενετική εποχή», δηλαδή σε μια εποχή που οι επιστήμονες της υγείας και της Βιολογίας σε όλο τον κόσμο, δούλεψαν και  δουλεύουν σε ένα από τα πιο φιλόδοξα εγχειρήματα που έχει σκεφτεί και έχει βαλθεί να φέρει σε πέρας ο άνθρωπος. Το «ανθρώπινο γονιδίωμα»: Αυτό δηλαδή, που είναι κρυμμένο στον πυρήνα των κυττάρων μας και περιέχει το σύνολο των γενετικών οδηγιών που απαιτούνται για την κατασκευή του ανθρώπινου όντος.  Από τη στιγμή λοιπόν που μάθαμε πως είναι δομημένο, ποια στοιχεία το αποτελούν και πως λειτουργεί το κύτταρο, άλλαξε ριζικά η ιατρική πράξη κι έγινε επανάσταση στην αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών, όπως π.χ ο καρκίνος. Οι αμερικανικές εταιρίες Moderna και Pfizer στηριζόμενες σε μελέτες και έρευνες για παρασκευή εμβολίων που έγιναν πριν 50 χρόνια από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ (ΝΙΗ), αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την πρωτοποριακή ιδέα εκείνων των ερευνητών  και πέτυχαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω και της τεράστιας χρηματοδότησης από την Αμερικανική κυβέρνηση, να κατασκευάσουν «εμβόλια» που δεν βασίζονται σε παραδοσιακές μεθόδους παρασκευής (π.χ με χρήση αδενοϊών), αλλά στην εντελώς νέα μέθοδο χρήσης του αγγελιοφόρoυ RNA (m RNA).  Μιας ουσίας που προκύπτει από το DNA του πυρήνα του κυττάρου και  μεταφέρει τις οδηγίες για την παραγωγή πρωτεϊνών (της βασικότερης ουσίας για τη ζωή των κυττάρων και του οργανισμού) στα  ριβοσώματα, τα «εργοστάσια» παραγωγής τους μέσα στο κύτταρο. Συνεπώς το προϊόν των Pfizer-BionTech και Moderna δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ακριβώς σαν εμβόλιο, αλλά σαν συνθετικό, τεχνητό RNA, το οποίο αν εισέλθει (με ένεση) στον οργανισμό, θα ενσωματωθεί στα δικά μας κύτταρα και θα κάνει σύνθεση πρωτεϊνών που περιέχει ο covid-19 (ειδικά την πρωτεϊνη ακίδας με την οποία διεισδύει στο κύτταρο), προκαλώντας έτσι την παραγωγή αντισωμάτων που θα τον καταστρέφουν αν εισέλθει στον οργανισμό μας. Κι ενώ όλα αυτά ακούγονται πολύ καλά, πολλοί ειδικοί της διεθνούς ιατρικής και φαρμακευτικής κοινότητας εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους για τα νέα  και αδοκίμαστα αυτά «εμβόλια», διότι οι αμερικανικές και Γερμανικές εταιρίες, π.χ, «δεν μας έχουν δώσει τις πληροφορίες για το πώς βάζουν  τον κλώνο RNA στο κύτταρο χωρίς φορέα. Ή, γιατί δεν του επιτίθενται τα λευκά αιμοσφαίρια αφού είναι κάτι ξένο; Ή, πως διαπερνάει την μεμβράνη του κυττάρου; Ή, πως μπαίνει στα συγκεκριμένα κύτταρα και όχι σε όποια βρίσκει μπροστά του; Αυτά είναι τα σοβαρά ερωτήματα που οι εταιρίες λένε ότι τα ξεπέρασαν, χωρίς να μας λένε πως, υπογραμμίζει ο κ. Κούβελας –καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας του ΑΠΘ.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ, για το Ρωσικό εμβόλιο Σπούτνικ – V ξέρουμε ότι είναι ένα «παραδοσιακό» εμβόλιο, απ’ αυτά που κάναμε πάντα και το οποίο δεν δημιουργεί σοβαρές παρενέργειες και είναι ασφαλές. Χρησιμοποιεί δύο διαφορετικούς τύπους ακίνδυνων αδενοϊών και σ’ αυτό – σύμφωνα με τον γνωστό καθηγητή του LSE, Μόσιαλο - έγκειται η πρωτοτυπία του. «Στην ουσία είναι δύο εμβόλια σε ένα, και σ’ αυτό διαφέρει ως προς τα δυτικά εμβόλια. Τα δυτικά π.χ της Astra Zeneca και  της Οξφόρδης, χρησιμοποιούν τον ίδιο ιικό φορέα (αδενοϊό) και στις δύο δόσεις. Στο Ρωσικό η χρήση δύο ιικών φορέων στοχεύει στην ανάπτυξη ισχυρότερης και πιο μακροπρόθεσμης ανοσοαπόκρισης». Ακριβώς αυτή η ασφάλεια, η αποτελεσματικότητα κατά 95%, η διάρκεια της ανοσοαπόκρισης, και η «φυσιολογική» θερμοκρασία (2 έως 8 βαθμοί Κελσίου) αποθήκευσης του Ρωσικού εμβολίου, είναι που  θορύβησαν τις δυτικές εταιρίες και κυβερνήσεις και διέθεσαν πολλά δισεκατομμύρια για την έγκαιρη δημιουργία δικών τους εμβολίων, παράλληλα με μια εκστρατεία δυσφήμισης του Ρωσικού εμβολίου που κατασκευάζεται από κρατική εταιρία. Ήταν θέμα και γοήτρου για τους Αμερικάνους να μην επιτρέψουν στη Ρωσία να διοχετεύσει το εμβόλιό της σε όλον τον κόσμο. Έτσι έδωσαν εντολή στην Κομισιόν να μην επιτρέψει την εισαγωγή και του Ρωσικού εμβολίου στην ΕΕ. Διότι πέραν του γοήτρου και ενίσχυσης της επιρροής, υπάρχει και το βασικότερο, που είναι το οικονομικό θέμα. Τα λεφτά είναι πολλά, πάρα πολλά και πρέπει να μοιραστούν αποκλειστικά μεταξύ των επιχειρηματιών και πολιτικών μεγαλοαπατεώνων της Δύσης. Έτσι άρχισαν την καθημερινή διαφήμιση από τα ενσωματωμένα κανάλια - όχι όλων των δυτικών εμβολίων – αλλά εμβολίων συγκεκριμένων γιγάντων του φαρμάκου, της διαπλοκής  και   της μίζας. Των Αμερικανικών  Moderna, Pfizer – BioN Tech(γερμανικής),  και της Αγγλικής Astra Ζeneca. Αυτό πυροδότησε μια έκρηξη ενδιαφέροντος από «επενδυτές» της αρπαχτής που άρχισαν να αγοράζουν μανιωδώς μετοχές των εν λόγω εταιριών, προβλέποντας ότι οι μετοχές τους θα εκτιναχθούν στα ύψη αφού η πανδημία έχει κατακλύσει τον πλανήτη οπότε οι πωλήσεις εμβολίων θα ανέλθουν σε δισεκατομμύρια δόσεων, με συνέπεια  κέρδη με ουρά. Άλλωστε αυτός είναι ο τρόπος που καταλαβαίνουν την ανάπτυξη τα αρπακτικά του καπιταλισμού. Για παράδειγμα, η αξία των μετοχών της  Μοderna επταπλασιάστηκε μέσα σε λίγους μήνες από 18 δολ./ μετοχή σε 128 δολ./μετοχή. Τράμπ και Μπάϊντεν έσπευσαν από τους πρώτους να κερδοσκοπήσουν με τις μετοχές της, ενώ μεγαλομέτοχος της εταιρίας (θεσμικός επενδυτής) μεταξύ των διαφόρων μεγαθηρίων hedge funds είναι και η γνωστή μας Black Rock, μέτοχοι της οποίας είναι βουλευτές και υπουργοί  της ΝΔ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν με τι κριτήρια προαγοράστηκαν ήδη δεκάδες εκατομμύρια εμβόλια από το ελληνικό κράτος. Κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά. Να προαγοράζεται ακόμα και για θέμα υγείας, «γουρούνι στο σακί», όπως είναι τα εμβόλια mRNA. Αλλά και η Ούρσουλα, η χαζοχαρούμενη πρόεδρος της Κομισιόν, δεν χάνει ευκαιρία να διαφημίζει τα εμβόλια της Pfizer και της Moderna, καθώς αυτή και το ληστρικό επιτελείο της ΕΕ, συμμετέχουν στο γιγάντιο κερδοσκοπικό χρηματιστικό παιχνίδι, σε βάρος της τσέπης κι ενδεχομένως και της υγείας των Ευρωπαϊκών λαών.

ΠΑΡΑ τις εκκλήσεις του ΠΟΥ για την κατάργηση της πατέντας στις τεχνολογίες κατασκευής των εμβολίων ώστε οι φτωχές και αδύναμες χώρες να μπορέσουν να προμηθευτούν φτηνά τις απαραίτητες δόσεις, κανένα σημάδι προς την κατεύθυνση αυτή από τις φαρμακευτικές πολυεθνικές δεν έχει υπάρξει. Οι αδύναμες χώρες θα είναι στο έλεος των ισχυρών συμμάχων τους και οι φτωχότερες θα συντριβούν. Οι ισχυρές, πλούσιες και ανθρωπιστικά «ευαίσθητες» χώρες της Δύσης φρόντισαν ήδη να προαγοράσουν εκατοντάδες εκατομμύρια δόσεων, ελπίζοντας ότι με την διανομή των εμβολίων μεταξύ των πολιτών τους θα ανακάμψει γρηγορότερα η οικονομία τους, αδιαφορώντας για τις εκκλήσεις του ΠΟΥ.   Η κάθε μία και κυρίως οι ΗΠΑ ενεργεί για λογαριασμό της, πιστή στην καπιταλιστική αρχή, «θάνατός σου η ζωή μου». Δυστυχώς, τα εμβόλια έχουν γίνει αγαθά στο γεωπολιτικό παιχνίδι όπως ακριβώς η ενέργεια.  Ωστόσο, το σύστημά τους έχει μπουκώσει και μάλιστα πριν καταφέρει να  ανακάμψει από την δίνη της πρόσφατης οικονομικής κρίσης. Το ΔΝΤ προειδοποιεί σε όλους τους τόνους ότι «έρχεται κρίση και τεράστια οικονομική καταστροφή που θα επιταχυνθεί λόγω της πανδημίας του κορονοϊού». Όμως μέσα στον πανικό τους κινούνται με βάση, το σώζων εαυτόν σωθήτω. Τελικά ο κορονοϊός παράγει περισσότερες εξελίξεις από όσες μπορούμε να καταναλώσουμε.

                                                Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                       Φυσικός, συν/χος εκπαιδευτικός                       

 

Η χώρα όμηρος των πολιτικών της και για τους ρομά

Η ΕΛΛΑΔΑ κυριολεκτικά σέρνεται κάτω από το βάρος τεράστιων βαριδιών που της φόρτωσαν, κυρίως τις τελευταίες δεκαετίες, οι εγχώριες ξενόδουλες αστικές πολιτικές ηγεσίες  για να ικανοποιήσουν τους ευρωατλαντικούς κηδεμόνες τους. Η απόλυτη ευθυγράμμιση με τις οικονομικές επιλογές της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής και χρηματιστηριακής μαφίας, αλλά και η  ταύτιση με τους τυχοδιωκτισμούς  Αμερικανών και ΝΑΤΟϊκών στην ευρύτερη περιοχή, έφερε μεγάλη μερίδα του λαού σε άθλια οικονομική κατάσταση και τη χώρα στα πρόθυρα μεγάλων γεωπολιτικών κινδύνων και απαράδεκτων συμβιβασμών με τη γειτονική Τουρκία. Κι ενώ η χώρα πλήττεται σοβαρά  από την πανδημία του κορονοϊού, εμφανίστηκε ξανά αλλά με μεγαλύτερη ένταση η ρομα(ϊκή) πανδημία που ξεκίνησε από την Μεσσηνία λόγω του θανάσιμου τραυματισμού ενός εκ των δραστών ρομά, από το θύμα της κλοπής. Κανείς δεν ξέρει πόσος είναι ο πληθυσμός των ρομά στην Ελλάδα. Πιθανολογείται ότι πρέπει να κυμαίνεται από 200 ως τριακόσιες χιλιάδες, περίπου 2 με 3% του συνολικού πληθυσμού. Ένας καθόλου ευκαταφρόνητος  αριθμός όταν μάλιστα μπει στη ζυγαριά των βουλευτικών ή δημοτικών εκλογών, που σε πολλές περιπτώσεις βγάζει τον νικητή. Από κει ξεκινά η διαρκής κακοδαιμονία και παραγωγή προβλημάτων, καθώς η συμπεριφορά των αστικών κομμάτων απέναντί τους, στοχεύει όχι στην περιβόητη ένταξη στην κοινωνία των «μπαλαμών», όσο στην υφαρπαγή των ψήφων τους. Διότι συμφέρει να υπάρχει ένα πλήθος εξαθλιωμένων αγραμμάτων που  χειραγωγείται ευκολότερα  παρά ένα πλήθος ενταγμένων με κάποια πολιτική συνείδηση.

ΓΙΑ ΤΗΝ «ένταξη» των ρομά, η  «ευαίσθητη» Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει καταλήξει να χρηματοδοτεί, από τα πολυπληθή ταμεία της, τέσσερες πυλώνες που θα βοηθήσουν στον στόχο αυτόν: Εκπαίδευση, Απασχόληση, Υγειονομική περίθαλψη και Στέγαση. Θεωρητικά, πολύ σωστά. Στη πράξη βέβαια γίνεται το έλα να δεις, καθώς τα περισσότερα προγράμματα υλοποίησης αυτών των πυλώνων έχουν ανατεθεί, με εντολή της ΕΕ,  σε δεκάδες αμαρτωλών ΜΚΟ που ροκανίζουν και ιδιοποιούνται το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων, με συνέπεια να κατασκευάζονται ελάχιστες από τις προβλεπόμενες υποδομές, και φυσικά να  προσφέρεται στέγαση, απασχόληση και εκπαίδευση σε πολύ μικρή κλίμακα. Σ’ αυτή την απαράδεκτη κατάσταση  συνεισφέρει και η πλειοψηφία των ρομά, αφού εύκολα, λόγω άγνοιας, και όχι μόνο, χρηματίζονται από τους επιτήδειους των ΜΚΟ να υπογράφουν δηλώσεις περί παρακολούθησης σεμιναρίων ή μαθημάτων, που ουδέποτε παρακολούθησαν.   Αλλά ούτε και στο κομμάτι που αντιστοιχεί στους  Δήμους τα πράγματα πάνε καλύτερα. Κι εκεί ατασθαλίες, αδιαφορία, άγνοια. Κι έτσι το μόνο που λειτουργεί είναι τα πολλαπλά επιδόματα: Επιδόματα απορίας, αγάμου μητρός, πολυτέκνων, ατυχήματος λόγω τρόπου ζωής και ασθένειας, στεγαστικό, για τα παιδιά που πάνε σχολείο, κλπ, κλπ. Αυτά έχουν σαν συνέπεια, οι περισσότερες μητέρες ρομά να εμφανίζονται  ως… «άγαμες» αλλά με ολόκληρη διμοιρία παιδιών  η κάθε μια. Κι ενώ, υποτίθεται, η φοίτηση στο σχολείο είναι η προϋπόθεση – κίνητρο για να παίρνουν επιδόματα μητέρα και παιδιά, ο μη έλεγχος τακτικής φοίτησης των παιδιών, οδηγεί απλά στην εγγραφή τους για λήψη του επιδόματος, μετά την οποία εξαφανίζονται. Οπότε η μόρφωση, ο βασικός πυλώνας ένταξης έχει εκμηδενιστεί. Το χάσμα συνεπώς, αντί να μικραίνει μεγαλώνει και η γεφύρωσή του γίνεται όλο και πιο δύσκολη.  Καμία βελτίωση στην καθημερινότητάς τους. Εξακολουθούν να μην γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση σε ποσοστά άνω του 70%, με συνέπεια να μην μπορούν να παρακολουθήσουν έστω και υποτυπώδη προγράμματα εκπαίδευσης που θα τους βοηθούσαν σε κάποια μορφής απασχόληση. Τελικά η άκριτη και μη ελέγξιμη παροχή επιδομάτων στέκεται εμπόδιο στην ένταξη, καθώς οι περισσότεροι βολεύτηκαν με αυτά και δεν ενδιαφέρονται ούτε για ένταξη, ούτε για μόρφωση ούτε για απασχόληση. Το να μιλάμε βέβαια για απασχόληση των παντελώς ανειδίκευτων ρομά εν μέσω πανδημίας και σοβαρής οικονομικής κρίσης είναι πραγματικά αστείο.  Ωστόσο, στον πολύ ελεύθερο χρόνο που διαθέτουν, βρίσκουν απασχόληση. Επιδίδονται στο βασικό τους χόμπι, την κλοπή, που δεν την κάνουν για να επιβιώσουν, αλλά για να καταξιωθούν στα μάτια των ομοφύλων τους και για έξτρα χρήμα.  Είτε με δικά τους δίκτυα, είτε μέσα σε κυκλώματα (διακίνησης ναρκωτικών, όπλων και μεγάλων κλοπών) «μπαλαμών», αλωνίζουν την ύπαιθρο κυρίως και σκορπούν φόβο και τρόμο, αναγκάζοντας τους (απροστάτευτους) κατοίκους να αυτοδικούν, ευρισκόμενοι συνεχώς με το «όπλο παρά πόδα». Η διαρκής και εντεινόμενη συναλλαγή και τα παζάρια με βουλευτές των αστικών κομμάτων, με δημάρχους, με αστυνομικούς, με δικηγόρους, με κλεπταποδόχους, ουσιαστικά τους έχει εξασφαλίσει την ατιμωρησία. Έχουν αντιληφθεί τον φόβο του κόσμου κι έχουν αποθρασυνθεί απειλώντας ανοιχτά πλέον, ακόμα και μέσω των ΜΚΔ, με καταστροφές, βιαιοπραγίες, ακόμα και θανάτους «μπαλαμών».  Πιστεύουν ότι είναι στο απυρόβλητο και αυτό φάνηκε πολύ έντονα στην τελευταία τους κανιβαλική κινητοποίηση, με αφορμή τον θανάσιμο τραυματισμό του νεαρού δράστη της κλοπής,  όπου οι αστυνομικοί (ΜΑΤ), ήταν απλοί θεατές των βιαιοτήτων από τη μεριά των αφιονισμένων ρομά, δήθεν για να μην τους εξοργίσουν. Εξόργισαν αφάνταστα όμως τα εκατομμύρια έλληνες που παρακολουθούσαν από τις τηλεοράσεις τα διαδραματιζόμενα και γνωρίζουν πολύ καλά πως φέρονται τα ΜΑΤ σε πραγματικά ειρηνικές κινητοποιήσεις, όπως η τελευταία με τη δίκη της ΧΑ. Ας προσέξουν γιατί η υπομονή του κόσμου εξαντλείται, ο φόβος φουντώνει και μαζί μ’ αυτόν και το μίσος προς την συγκεκριμένη «ευπαθή» ομάδα, που μπορεί να οδηγήσει σύντομα σε πιο αιματηρά επεισόδια. Ειδικά η Μεσσήνη δυσφημίστηκε τόσο που είχαμε και κατακόρυφη πτώση των τουριστικών αφίξεων. Άρα και οικονομικό πλήγμα.

Η ΛΥΣΗ στο πρόβλημα ρομά και στη φάση που βρίσκεται τώρα, είναι πολύ δύσκολη και απαιτεί και σκληρά μέτρα, γιατί αφέθηκε για πολλές δεκαετίες να σέρνεται,  επειδή η μη λύση αποδίδει κέρδη σε πολλούς, όπως ακριβώς και η μη λύση στο προσφυγικό. Πάντως, στην επικίνδυνη φάση που βρισκόμαστε τώρα, το πιο γρήγορο και αποτελεσματικό μέτρο είναι η ουσιαστική αστυνόμευση, που θα περιλαμβάνει όμως τον διαρκή έλεγχο και την αυστηρή τιμωρία των άμεσων συνεργών των ρομά, των (νομίμων) κλεπταποδόχων. Ένα ακόμη αποτελεσματικό μέτρο θα ήταν η θέσπιση αντικινήτρων για την δραστική μείωση του πολλαπλασιασμού τους. Κι αυτό θα ήταν η διακοπή του επιδόματος πολυτεκνίας σε ρομά, με την θέσπιση όμως επιδόματος σ’ εκείνες τις οικογένειες που θα κάνουν μόνο δύο παιδιά. Ωστόσο, μόνιμη λύση μπορεί να προκύψει, α) από την ριζική αλλαγή συμπεριφοράς πολιτικών και δημοτικών παραγόντων που θα πάψουν να εργαλειοποιούν τους ρομά για την κατάληψη θώκων εξουσίας και β) από την ανάληψη και συντονισμό όλων των  διαδικασιών ένταξης από το κράτος και όχι από τις πολυποίκιλες, διεφθαρμένες, αλλά αγαπητές στην ΕΕ ΜΚΟ. Μέτρα που για να υλοποιηθούν απαιτούν πολιτικό θάρρος,  το οποίο όμως λείπει εντελώς από το αστικό πολιτικό σύστημα.  Το πιο πιθανό δυστυχώς είναι να ατονήσουν οι όποιες διαδικασίες επιλεγούν, όπως συνέβη και τις προηγούμενες χρονιές. Κι επειδή ζούμε σε καπιταλιστικό κράτος, η  διαφθορά και η συναλλαγή, φοβάμαι, θα υπερισχύσουν, μπλοκάροντας και τις πιο αγαθές προθέσεις.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                             Φυσικός συν/χος εκπαιδευτικός            

.                         

 

Συνδιαχείριση, συνεκμετάλλευση και 

ακρωτηριασμός  της Ελλάδας στό Αιγαίο

Η ΔΙΕΘΝΗΣ Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982, αναγνωρίζει σε όλα τα παράκτια κράτη, δικαίωμα χωρικών υδάτων μέχρι 12 ν.μ,  υφαλοκρηπίδα 200 ν.μ και ΑΟΖ 200 ν.μ. Σε περίπτωση ανεπαρκών αποστάσεων προβλέπεται η αρχή της «μέσης γραμμής». Όμως, το δικαίωμα στην υφαλοκρηπίδα θεωρείται αυθύπαρκτο, ενώ για την ΑΟΖ απαιτείται καθορισμός. Για δε τα νησιά, η Σύμβαση, απονέμει ρητά τα ίδια δικαιώματα. Ωστόσο, την Σύμβαση ενώ την έχει υπογράψει η Ελλάδα δεν την έχει υπογράψει η Τουρκία, που γι αυτό ισχυρίζεται ότι δεν δεσμεύεται και δεν αναγνωρίζει υφαλοκριπίδα και ΑΟΖ στα νησιά του Αιγαίου. Αντ’ αυτού, επικαλούμενη την αρχή της μέσης γραμμής, θεωρεί ότι αποτελεί δική της υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, το μισό Αιγαίο και ολόκληρη η θαλάσσια έκταση μεταξύ Κύπρου, Τουρκίας, Καστελόριζου, Ρόδου και Κρήτης. Απ’ αυτή τη θεώρηση της Τουρκίας, ότι δηλαδή τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα,  ξεκίνησε και η τρέχουσα κρίση, με την Τουρκία να απειλεί ότι θα ασκήσει κυριαρχικά δικαιώματα σε μια περιοχή που όμως είναι υφαλοκρηπίδα ελληνικών νησιών. Αν αυτό το πετύχει, είτε δια της βίας είτε μέσω διαπραγματεύσεων, θα δημιουργήσει ασφυξία στα νησιά του Αιγαίου, καθώς αποκλειστικά θα ασκεί έρευνα και εκμετάλλευση (βυθού και αλιείας), με συνέπεια την σταδιακή απομόνωση, τον οικονομικό στραγγαλισμό και τελικά την απώλεια των νησιών για την Ελλάδα, που έτσι θα υποστεί σοβαρό εθνικό ακρωτηριασμό. Η Ερντογανική  κλίκα, ουσιαστικά απαιτεί από την Ελλάδα ή να αποδεχθεί την απώλεια της υφαλοκρηπίδας με τις παραπάνω συνέπειες, ή να πάμε σε πόλεμο. Αυτό είναι το δίλημμα μπροστά στο οποίο βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη και κυριολεκτικά τάχει χαμένα καθώς περιμένει από εταίρους και «συμμάχους» τη λύση. Ποια λύση;  Την επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ και κάποια δήλωση υποστήριξης από την ΝΑΤΟϊκη συμμορία. Αλλά η ΕΕ, δεν αποτελεί μηχανισμό πίεσης προς την Τουρκία, διότι απλά η Τουρκία δεν αποτελεί μέλος της ληστρικής ΕΕ, οπότε τα γνωστά εργαλεία πίεσης της ΕΕ (νομισματική κυκλοφορία, έλεγχος τραπεζικού συστήματος, χρηματοδοτήσεις, κοινοτική νομοθεσία, πρόστιμα, έλεγχος εσωτερικής αγοράς κλπ), απλά δεν μπορούν να εφαρμοστούν εναντίον της, σε αντίθεση με την Ελλάδα που είναι δεμένη χειροπόδαρα. Η Τουρκία μπορεί να πιέσει και όχι να πιεστεί, λόγω ακριβώς αυτής της ανεξαρτησίας που έχει. Επιπλέον, όλες οι χώρες της ΕΕ είναι μέλη του ΝΑΤΟ, και εφαρμόζουν κατά γράμμα  την εξωτερική πολιτική της στρατιωτικής δομής στην οποία ανήκουν. Ωστόσο, θα  μπορούσε  η ελληνική κυβέρνηση να προτείνει με έμφαση το είδος των κυρώσεων που θα έτσουζαν την Τουρκία, όπως π.χ την Αναθεώρηση ή διακοπή της Τελωνιακής ένωσης ΕΕ- Τουρκίας, ή το σταμάτημα των διαδικασιών για ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Τίποτα απ’ αυτά δεν τολμάει, το φοβικό σύνδρομο απέναντι στην ΕΕ και στους μεμέτηδες  κυριαρχεί.  Πράγμα  που αποθρασύνει την Τουρκική ηγεσία διότι βλέπει απέναντί της, από τη μια τους (ίδιους με την Ελλάδα) συμμάχους και εταίρους να μην τους καίγεται καρφί για την Ελλάδα κι από την άλλη την ίδια την Ελλάδα να μην έχει διάθεση να υποστηρίξει ακόμη και με πόλεμο τα κυριαρχικά της δικαιώματα Αλλά ούτε και σε επίπεδο ΝΑΤΟ, η Ελλάδα, αφήνει να δημιουργηθούν αμφιβολίες για πιθανή άσκηση βέτο σε ενέργειες του ΝΑΤΟ, ή την μη συμμετοχή της σε γυμνάσια, ή την άρση διευκολύνσεων σε ΝΑΤΟϊκές μετακινήσεις  ή εγκαταστάσεις. Έτσι τα πάντα σέρνονται για βδομάδες και για μήνες, με την Τουρκία να αλωνίζει στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, μέχρι να το συνηθίσουμε όπως έγινε με τα Ίμια και να τους αποδεχτούμε στην αυλή μας

. ΤΟ ΜΟΝΟ που έκανε η κυβέρνηση του Κυριάκου, ήταν δύο βεβιασμένες, σπασμωδικές  και περιορισμένες ρυθμίσεις με δύο γειτονικές χώρες (Ιταλία, Αίγυπτο), εκχωρώντας κυριαρχικά μας δικαιώματα (μειωμένη επήρεια σε νησιά και αλιευτικά δικαιώματα) με συνοπτικές διαδικασίες. Κάτι που  βέβαια ενθουσίασε την τουρκική πλευρά αφού κάτι ανάλογο απαιτεί κι αυτή. Το γιατί δεν κινείται τίποτα από πλευράς ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εξηγείται πολύ εύκολα. Η Τουρκία, ειδικά από τα γεγονότα στη Συρία και μετά, εξυπηρετεί άμεσα και απόλυτα τα συμφέροντα των ΗΠΑ, μεγάλων ΝΑΤΟϊκών χωρών και του Ισραήλ, διεξάγοντας αντ’ αυτών τρεις πολέμους (Β. Ιράκ, Συρία, Λιβύη). Της έχει ανατεθεί ο ρόλος αναχαίτισης της Ρωσίας σε όλο αυτό το τόξο, φυσικά με το αζημίωτο. ΗΠΑ-ΝΑΤΟ εμφανίζονται να έχουν δήθεν αποσυρθεί και να βγάζει το φίδι από την τρύπα η Τουρκία με τους μισθοφόρους τζιχαντιστές, εγκλωβίζοντας την Ρωσία σε έναν ατέρμονα πόλεμο φθοράς με μεγάλο κόστος για την Ρωσική οικονομία. Έτσι, για τη Δύση (της Γαλλίας συμπεριλαμβανομένης), ο ρόλος της Τουρκίας στην προώθηση των συνολικών δυτικών συμφερόντων στην Ανατολή, παραμένει αναντικατάστατος κι αυτό θα καθορίζει την φιλοτουρκική της στάση σε οποιαδήποτε ελληνοτουρκική σύγκρουση. Άλλωστε το ΝΑΤΟ, η πιο ισχυρή οργάνωση της Δύσης δεν είναι δομή αλληλεγγύης. Είναι το εργαλείο που έφτιαξαν οι ΗΠΑ για την προώθηση των συμφερόντων τους και σε ένα βαθμό  των συμφερόντων και των υπολοίπων χωρών-μελών. Για την περιοχή μας στόχος του ΝΑΤΟ είναι να εξασφαλίζει ότι  η Αν. Μεσόγειος θα παραμείνει Αμερικανική λίμνη, τίποτε άλλο. Γι αυτό σιωπούν και υποβαθμίζουν διαρκώς την σοβαρότητα της παρούσης κρίσης.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ αστικό πολιτικό σύστημα με την ξενοδουλεία του και την ανικανότητά του να παράγει εθνική πολιτική, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για την έκβαση της σύγκρουσης με την γείτονα. Συμπεριφέρεται σαν να έχουμε ήδη ηττηθεί, και μάλιστα χωρίς πόλεμο, επικαλούμενο συνεχώς το Διεθνές Δίκαιο, το Δίκαιο της Θάλασσας, και την βοήθεια των φιλότουρκων εταίρων και «συμμάχων» του. Φοβάμαι ότι αυτό που συμβαίνει αυτήν την περίοδο στην κυβέρνηση και στο αστικό πολιτικό σκηνικό της χώρας μας, είναι η προσπάθεια διαχείρισης του πολιτικού κόστους μιας ήττας τεραστίων διαστάσεων, που θα καθορίσει την φυσιογνωμία της χώρας τις επόμενες δεκαετίες, και η οποία συντελείται αμαχητί. Η Τουρκία δεν αντιμετωπίζεται με τέτοιες ξενόδουλες και ηττοπαθείς ηγεσίες. Η χώρα μας χρειάζεται οικονομική και στρατιωτική απεξάρτηση από τα δυτικά δεσμά και μια πολιτική πατριωτική ηγεσία που  θα αναζητήσει άλλες διεθνείς ισορροπίες και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με βάση τα δικά της συμφέροντα και όχι αυτά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

                                                          Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                   Φυσικός σ/χος εκπαιδευτικός

 

       

 Λευκορωσία: Το ΝΑΤΟ ετοιμάζει νέα Ουκρανία

Η ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ είναι η μόνη χώρα από τις πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες, που διατήρησε  αρκετό μέρος των σοβιετικών νομοθεσιών και συμβόλων και δεν γκρέμισε ούτε ένα  άγαλμα του Λένιν στην επικράτειά της. Η βαριά βιομηχανία, οι συγκοινωνίες, οι τηλεπικοινωνίες παρέμειναν υπό κρατικό έλεγχο, έτσι ώστε να παρέχουν ένα μίνιμουμ κοινωνικής και εργασιακής ασφάλειας στο λαό της.  Τα επαγγέλματα υπηρεσιών, βιοτεχνίες  και όσα σχετίζονται με την κυκλοφορία εμπορευμάτων είναι στα χέρια ιδιωτών. Κι αυτά χάρις στον Λουκασένκο, που με τον τρόπο αυτόν  απέτρεψε την απότομη εξαθλίωση του Λευκορωσικού λαού που υπέστησαν οι γειτονικοί λαοί της Ουκρανίας, Πολωνίας και των Βαλτικών χωρών από την επέλαση των δυτικών αρπακτικών-«επενδυτών». Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, η Λευκορωσία βασίζει την ύπαρξή της σε διμερείς συμφωνίες με τη Ρωσία για φθηνές πρώτες ύλες (πετρέλαιο και αέριο κυρίως σε τιμές σχεδόν κόστους). Πράγμα που κάνει το σύνολο της Λευκορωσικής οικονομίας να λειτουργεί συνδυαστικά με την Ρωσική. Το βασικό εισόδημα της χώρας έτσι, έγινε η μεταποίηση αερίου και πετρελαίου και οι εξαγωγές τους προς την Ευρώπη, καθώς επίσης και η δίοδος αγωγών ρωσικού αερίου προς  την τελευταία. Η βιομηχανία της παράγει κυρίως βαριές μηχανές, όπλα και  κινητήρες πολεμικών αεροπλάνων που εξάγονται κατά βάση προς την Ρωσία. Όμως, μια μικρή χώρα με μη εκσυγχρονισμένη βαριά βιομηχανία, όπως η Λευκορωσία, με ένα τρομερό ανταγωνισμό από Ευρωπαϊκά και κυρίως Κινεζικά ομοειδή φτηνότερα προϊόντα είναι αδύνατο να αντέξει για πολύ, με συνέπεια οι βιομηχανίες της να αρχίσουν να έχουν τεράστια ελλείμματα, η ανεργία να φουντώνει, οι καθυστερήσεις πληρωμών να θυμίζουν Ελλάδα, οπότε και η λαϊκή δυσαρέσκεια να διογκώνεται. Παράλληλα η διοίκηση Λουκασένκο, αδυνατώντας να πληρώνει ακόμη και τις σχεδόν δωρεάν πρώτες ύλες στη Ρωσία, πουλούσε  το αέριο που προοριζόταν για την χώρα, σε Ευρωπαϊκές χώρες σε τιμές χαμηλότερες απ’ αυτές που τους το έδιδε η Ρωσία. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει εκνευρισμός των Ρώσων, απώλεια εμπιστοσύνης μεταξύ Πούτιν –Λουκασένκο με τον δεύτερο να παίζει ύποπτα παιγνίδια με Αμερικανούς και Ευρωπαίους σε κάθε διαφωνία του με τους Ρώσους.   Σ’ αυτά τα υπαρκτά προβλήματα πάτησαν οι Δυτικοί κι ανέθεσαν  στις τρεις ναζιστικές κυβερνήσεις της Πολωνίας, της Ουκρανίας και της Λιθουανίας την «αλλαγή καθεστώτος» στην Λευκορωσία και την εκπαραθύρωση του αλλοπρόσαλλου Λουκασένκο, ώστε να δημιουργήσουν μια δεύτερη Ουκρανία στα σύνορα με την Ρωσία με εξαιρετικά καταστροφικές συνέπειες για την ασφάλειά της. Δεκαετίες τώρα όλες οι μυστικές υπηρεσίες της Δύσης δημιουργούν και οργανώνουν, κυρίως μέσω ΜΚΟ και ΜΚΔ του διαδικτύου,  ένα φιλοδυτικό στρώμα Λευκορώσων που τώρα το κατέβασαν  στους δρόμους εφαρμόζοντας τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποίησαν στις διαδηλώσεις στο Χόγκ Κόγκ και στη Βενεζουέλα, για την γρήγορη μετάδοση δεδομένων και έλεγχο των κινητοποιήσεων από εκπαιδευμένες ομάδες νεοναζί των τριών χωρών. Και μάλιστα επέλεξαν και την Γκουαϊδό της Λευκορωσίας, μια παντελώς άγνωστη Τιχανόβσκαγια, (διάβαζε Τραχανόβσκαγια), που την κοπάνησε μετά τις εκλογές για την Λιθουανία, ώστε να είναι κοντά στα αφεντικά της.

Οι ΕΙΔΙΚΟΙ της πληροφορικής των Λευκορωσικών μυστικών υπηρεσιών ανακοίνωσαν ότι, ο κόσμος που συγκρούεται στους δρόμους οργανώνεται κυρίως μέσα από ελεγχόμενα από ΝΑΤΟϊκές υπηρεσίες blogspots και κανάλια του signal  και του telegram. Επιλεγμένοι «διαδηλωτές» και πράκτορες των δυτικών υπηρεσιών χρησιμοποιούν ένα ειδικό πρόγραμμα που λειτουργεί βάσει της αρχής του AirDrop της Apple, το οποίο επιτρέπει την κοινή χρήση αρχείων μεταξύ χρηστών χωρίς να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Με τον τρόπο αυτόν, αφού όλα τα δεδομένα δικτυωθούν σε ένα gadget, ο συντονιστής της ομάδας των «διαδηλωτών», τα μεταφέρει απλά στην πρεσβεία της Πολωνίας ή της Λιθουανίας στο Μίνσκ, που με τη σειρά τους τα μεταφέρουν μέσω δορυφόρων σε ειδικούς σέρβερ στο διαδίκτυο κι από κει σε ειδικά κέντρα επεξεργασίας σε ΗΠΑ και ΕΕ που τα αξιολογούν, δίνουν εντολές για την εξέλιξη των κινητοποιήσεων και  «ενημερώνουν» τη διεθνή κοινή γνώμη, με fake news. Όπως βλέπετε με πλήρως «δημοκρατικές» διαδικασίες, επιχειρείται κι εκεί η μετάβαση προς την αμερικανικού τύπου «δημοκρατία» της αγοράς, χωρίς καν να χρησιμοποιούν κόμματα αντιπολίτευσης αλλά μόνον αχυρανθρώπους, κινητή τηλεφωνία και διαδίκτυο,  προκειμένου και αυτή η χώρα να δεχθεί την εισβολή των δυτικών αρπακτικών που θα την λεηλατήσουν οδηγώντας τον λαό της στην εξαθλίωση και στη μιζέρια. Ο μπουνταλάς Λουκασένκο και η παρέα του, νόμισαν ότι με το να διατηρήσουν τις περισσότερες σοβιετικές δομές, η χώρα τους θα επιβίωνε και εκτός του συστήματος της ΕΣΣΔ. Οι σοβιετικές δημοκρατίες όμως δεν ήταν δομημένες έτσι. Η μία χρειαζόταν την άλλη για την ύπαρξή τους. Μόνη της δεν μπορούσε να επιβιώσει καμία. Γι αυτό και επήλθε τόσο γρήγορη κατάρρευση όλων. Ούτε εκμεταλλεύτηκαν  την σχεδόν δωρεάν παροχή πρώτων υλών από τη Ρωσία προκειμένου να μην στηρίζονται μόνο στη αδύναμη και μη ανταγωνιστική βαριά βιομηχανία τους αλλά να αναπτύξουν και άλλους  μοντέρνους τομείς συμβατούς με την  ψηφιακή μας εποχή. Παράλληλα δεν δόθηκε καμία σημασία ούτε στην οργάνωση των μαζών και της νεολαίας σε ενώσεις  αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης, ούτε στην εκπαίδευση και ενημέρωση του λαού για το τι σημαίνει Δύση και πόσο επικίνδυνες είναι οι μη προσεκτικές σχέσεις μαζί της. Κατι που κατάλαβαν έγκαιρα ο Τσάβες με τον Μαδούρο και υπάρχει ακόμα Βενεζουέλα. Δεν τους έμαθαν ότι όταν οι δυτικοί κόπτονται για «δημοκρατία», «ελευθερία», και «ανθρώπινα δικαιώματα», απλά εννοούν βίαιη ανατροπή  του όποιου φιλολαϊκού καθεστώτος και αντικατάστασή του με καθεστώς ανδρεικέλων υποταγμένο κι ενταγμένο στις δυτικές οικονομικές και στρατιωτικές δομές και έρεισμα εναντίον Ρωσίας-Κίνας. Δεν χρειάζεται να πούμε πόσο σημαντική είναι για την  ασφάλεια της Ρωσίας η Λευκορωσία, καθώς εκεί  εκτός από τις βάσεις της έχει αναπτύξει και τμήμα του ενιαίου με την Λευκορωσία αντιπυραυλικού τους συστήματος. Ταυτόχρονα η χώρα αυτή αποτελεί και σημαντικό  διάδρομο εναντίον των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στη Πολωνία και νήμα ζωής προς τον σημαντικότερο θύλακα άμυνας της Ρωσίας στη Βαλτική, το Καλίνινγκραντ. Συνεπώς, δεν πρόκειται η Ρωσία να  εγκαταλείψει την Λευκορωσία διότι είναι σαν να εγκαταλείπει τον ίδιο της τον εαυτό, καθώς οι ΝΑΤΟϊκές βάσεις θα προωθηθούν 700 χμ ανατολικότερα προς τη Μόσχα, που έτσι θα υποστεί καθοριστική γεωστρατηγική ήττα. Ωστόσο, δεν πρέπει να κάνει άμεση  στρατιωτική  επέμβαση, διότι η ένταση διεθνώς θα χτυπήσει κόκκινο με κορύφωση του αντιρωσισμού, έξαρση των κυρώσεων και ενδεχομένως αυτό να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι από τους δυτικούς γκάνγκστερ για επίθεση σε Βενεζουέλα, Κούβα κλπ. Υποθέτω, αν χρειαστεί,  θα γίνει συγκεκαλυμμένη επιχείρηση ειδικών δυνάμεων στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου που διεξάγεται άλλωστε εδώ και χρόνια, ώστε να μην δοθεί δικαιολογία για φανερή δράση των δυτικών ιμπεριαλιστών. Βέβαια, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο, όλη αυτή η ιστορία με την Λευκορωσία,   να είναι  μεγάλης κλίμακας παίγνιο -άσκηση ηλεκτρονικού-υβριδικού πολέμου ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ κατά Ρωσίας και Ευρασιατικής Ένωσης (CSTO), προκειμένου να τεστάρουν την αντίδραση του υπό την Ρωσία  Οργανισμού των έξη κρατών, ή κίνηση αντιπερισπασμού  στην εκρηκτική κατάσταση στο τόξο από Λιβύη – Αιγαίο-Αν Μεσόγειο-Συρία  μέχρι Ιράν.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ πάντως που βγαίνουν απ’ αυτή την επίθεση του ιμπεριαλισμού είναι εφιαλτικά για τους λαούς, τα ανυπόταχτα κράτη  και τα εργατικά λαϊκά κινήματα διεθνώς: Κάποιοι που κάθονται μπροστά από ψηφιακές οθόνες και ελέγχουν το διαδίκτυο και την κινητή τηλεφωνία, μπορούν να οργανώσουν μαζικές κινητοποιήσεις σε μια χώρα - στόχο, να  ανατρέψουν την κυβέρνησή της και να την καταστρέψουν χωρίς να χρειαστεί να μετακινήσουν ούτε ένα στρατιώτη τους. Μόνο λοιπόν με τεράστια ψηφιακή θωράκιση, σε διαδίκτυο και τηλεφωνία, μπορεί μια χώρα να αντιμετωπίσει τη  νέα μορφή πολέμου που έχουν εξαπολύσει ΗΠΑ- ΝΑΤΟ κατά χωρών και κινημάτων από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη.  Και μια τέτοια θωράκιση, μας αρέσει δεν μας αρέσει, μόνο Ρωσία και Κίνα μπορούν να προσφέρουν. Εργατικά κινήματα και κόμματα σήμερα, χρειάζονται περισσότερους ειδικούς του ηλεκτρονικού πολέμου παρά ψηφιακά «αγράμματα» επαγγελματικά στελέχη.

                                                       Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                    Φυσικός συν/χος εκπ/κός

 

Διαπλοκή και διαφθορά:   η εφαρμοσμένη     κανονικότητα

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, αλλά και διεθνώς, η πολιτική είναι πλέον ένα ατέλειωτο αλισβερίσι παραγοντισμού και συναλλαγής, προσωπικού καριερισμού, αβυσσαλέου αμοραλισμού και άμετρου τυχοδιωκτισμού. Στη χώρα μας, τα κόμματα εξουσίας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και παλιότερα ΠΑΣΟΚ), έχουν μετατραπεί σε ανώνυμες εταιρίες εξυπηρέτησης ντόπιων και ξένων συμφερόντων, εν μέσω πλήρους ηθικής κατάπτωσης και εξαχρείωσης. Κανένα τους δεν παράγει πολιτική, καθώς αρκούνται στην εισαγωγή της  από τα ευρωατλαντικά κέντρα. Κι ενώ είναι τα θερμοκήπια της διαπλοκής με το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, αλληλοκατηγορούνται για πράγματα στα οποία κανένα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα άλλα δύο. Ίδιες μέθοδοι, ίδιες διαδικασίες, ίδια στόχευση, απλά με διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φορά. Ωρύονται για δεκαετίες, να βγουν «όλα στο φώς» και «να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο». Αλλά φευ, ούτε το φως μπορεί να διαπεράσει τα σκοτεινά πέπλα που καλύπτουν τις ανομίες τους, ούτε το μαχαίρι μπορεί να διαπεράσει τη χοντρή προβιά  της ανηθικότητάς τους, διότι αυτοί που τα επικαλούνται είναι  διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι. Απλά ντόρος να γίνεται να περισπάται η προσοχή του κοσμάκη από τα φλέγοντα οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά ζητήματα που όσο πάνε και θεριεύουν, ενώ αυτοί αγοράζουν χρόνο. Η διαπλοκή και διαφθορά είναι πλέον διαχρονικά φαινόμενα στην Ελλάδα και όχι μόνο. Στην υποτιθέμενη άμεμπτη ΕΕ, η δράση των επιχειρηματικών λόμπι και οι στενές τους σχέσεις με τις πολιτικές ομάδες  του Ευρωκοινοβουλίου είναι απόλυτα νόμιμες και θεσμοθετημένες. Μέσω των λόμπι, οι γιγάντιοι επιχειρηματικοί όμιλοι της ΕΕ, πραγματοποιούν άμεσες παρεμβάσεις στην διαμόρφωση της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας προκειμένου να προωθούνται τα συμφέροντά τους, σε ποσοστό μάλιστα που ξεπερνάει το 75% του συνόλου των νομοθετημάτων, σύμφωνα με τον Guardian. Κι όλα αυτά βέβαια δε γίνονται τζάμπα. Τα δωράκια, οι μίζες τα λαδώματα πάνε σύννεφο, ενώ οι πολυπλόκαμοι παρασιτικοί μηχανισμοί εντός των οργάνων της ΕΕ είναι πλέον καθεστώς. Με λίγα λόγια, η διαφθορά, η διαπλοκή, οι εικονικές συναλλαγές, οι εκδουλεύσεις, η χρήση μυστικών υπηρεσιών, οι υπόγειες μεθοδεύσεις κι αλληλοεξυπηρετήσεις, δεν αποτελούν πλέον εξαιρέσεις, έχουν γενικευτεί, αποτελούν τον κανόνα, καθώς είναι σύμφυτα με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής με τον οποίο οι καπιταλιστές κάνουν τις μπίζνες τους, διεκδικώντας μεγαλύτερα μερίδια και κέρδη έναντι των ανταγωνιστών τους.  

 ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ υψηλόβαθμων οικονομικών παραγόντων από ΗΠΑ και ΕΕ σχετικά με τις προοπτικές της Αμερικανικής κι ευρωπαϊκής  οικονομίας μόνο ενθαρρυντικές δεν είναι, αφού μιλούν για διψήφια νούμερα ύφεσης, εκτόξευση της ανεργίας και λουκέτα σε χιλιάδες επιχειρήσεις  μέχρι το τέλος του χρόνου. Το Μητσοτακικό επιτελείο έχει θορυβηθεί διότι η λαϊκή αποδοχή που απέσπασε λόγω της  επιτυχούς αντιμετώπισης της πανδημίας, κινδυνεύει να πάει περίπατο αν η ανεργία και η πείνα εξαπλωθούν σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα μέχρι το τέλος του χρόνου. Ο τουρισμός, που εντελώς απερίσκεπτα, οι τελευταίες κυβερνήσεις, ανήγαγαν σε «βαριά βιομηχανία» της χώρας μας συνεισφέροντας στο 35% σχεδόν του ΑΕΠ, φέτος λόγω ιού, πνέει τα λοίσθια. Τα έσοδα του κράτους λιγοστεύουν συνεχώς από τα λοκντάουν τη μείωση εργασιακών αμοιβών και τις χιλιάδες απολύσεις. Τα περιβόητα πακέτα ανάκαμψης (δάνεια) της «φιλάνθρωπης» ΕΕ δεν φαίνονται στον ορίζοντα κι αυτό έχει πανικοβάλει την κλίκα Μητσοτάκη. Το οικονομικό του επιτελείο γνωρίζει ότι τις τελευταίες δεκαετίες, η διάσωση του καπιταλισμού γίνεται όλο και περισσότερο με το σκόρπισμα χρήματος και δανείων σε μεγάλες επιχειρήσεις και «επενδυτές», ενώ αγνοούνται επιδεικτικά οι απλοί εργαζόμενοι. Πρόκειται κυριολεκτικά για μια διαδικασία λωποδυσίας που σίγουρα θα γυρίσει μπούμερανγκ στους εμπνευστές της. Μπροστά λοιπόν στο φάσμα των επερχόμενων μαζικών λαϊκών κινητοποιήσεων που θα προκαλέσει η νέα φτωχοποίηση του κόσμου, προωθούν εσπευσμένα στη Βουλή για ψήφιση το νέο νόμο για τον περιορισμό  ή και απαγόρευση διαδηλώσεων, ταυτόχρονα με την ανάδειξη σκανδάλων υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι ξέθαψαν τις σκανδαλώδεις συναλλαγές του πρώην Συριζαίου υπουργού Ν. Παπά με τους απατεώνες  Καλογρίτσα και Μιωνή, για να υπενθυμίσουν στον κόσμο πόσο βρώμικοι είναι οι Συριζαίοι και πόσο καθαροί και άμεμπτοι δήθεν είναι οι Νεοδημοκράτες, που υποτίθεται θα τους οδηγήσουν στην «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη για να τιμωρηθούν, ικανοποιώντας έτσι το περί δικαίου αίσθημα του κόσμου. Ευελπιστούν έτσι στο στραπατσάρισμα του ΣΥΡΙΖΑ και σε εκλογική συντριβή του, ακόμη κι αν η οικονομική κατάσταση της χώρας επιδεινωθεί.  Η διαδικασία της «τιμωρίας» ωστόσο είναι, σκόπιμα, τόσο πολυδαίδαλη και μακρόσυρτη ώστε όταν επί τέλους βρεθούν ο/οι ένοχος/οι, συνήθως έχουν παραγραφεί τα αδικήματα και η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο (βλέπε Ζήμενς, ΝΟΒΑΡΤΙΣ κλπ). Όμως, ο καθημερινός βομβαρδισμός των ΜΜΕ για την πανδημία του κορονοϊού που δεν λέει να κοπάσει, για τα απανωτά εγκλήματα στην επικράτεια, για τις συμμορίες κάθε είδους κακοποιών στοιχείων στις οποίες ουσιαστική συμμετοχή έχουν πάντα υψηλόβαθμοι αστυνομικοί, για την τουρκική επιθετικότητα και για τα παντοειδή οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα, αποτελεί το πιο αποτελεσματικό ενημερωτικό κοκτέϊλ ώστε να μπουκώσει ο κόσμος από «πληροφορία», να αηδιάσει και σε μεγάλο βαθμό να αποστασιοποιηθεί από όλα όσα βλέπει και ακούει. Αν κρίνει δε κανείς από τις δημοσκοπήσεις όπου τα κόμματα της διαφθοράς και διαπλοκής εξακολουθούν να συγκεντρώνουν το 70% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος, φαίνεται προς το παρόν να επιτυγχάνουν τον σκοπό τους. Δεν του προκαλεί τίποτα πλέον ενδιαφέρον ή έκπληξη. Στο ίδιο έργο θεατής εδώ και δεκαετίες, όχι μόνο δεν βλέπει την  περιβόητη «κάθαρση», αλλά  και δεν κάνει τίποτα να την επιβάλλει, ψηφίζοντας ξανά και ξανά τα κόμματα - σημαιοφόρους της διαπλοκής και διαφθοράς. Υπάρχει αντίδοτο όμως στον Μιθριδατισμό της διαφθοράς; ΝΑΙ  υπάρχει, είναι η συμπόρευση με τις ταξικές δυνάμεις του τόπου μας.

                                            Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                      Φυσικός, συν/χος εκπαιδευτικός

Τα θολά «πακέτα» στην  ΕΕ της μόνιμης           κρίσης

ΟΙ ΘΕΣΜΙΚΟΙ απατεώνες της ΕΕ έχουν θορυβηθεί από την ανεπάρκεια του εκμεταλλευτικού συστήματος που υπηρετούν, ιδιαίτερα μετά το ξεγύμνωμα στο οποίο υποβλήθηκαν με την επέλαση του κορονοϊού. Τους πήρε δυο μήνες να σκέπτονται και να καταλήγουν για το πώς θα πλασάρουν τα νέα ψεύδη περί αλληλεγγύης στους Ευρωπαϊκούς λαούς, προκειμένου να ανακτήσουν μέρος τουλάχιστον της χαμένης αξιοπιστίας της ΕΕ, γύρω από την υποτιθέμενη  αλληλοβοήθεια και συνοχή μεταξύ των μελών-κρατών. Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται για την οικονομία στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι άκρως ανησυχητικά. Η ύφεση που έρχεται και επιταχύνθηκε από τον ιό, είναι πολύ μεγάλη και έχει προκαλέσει πανικό στα κυβερνητικά επιτελεία που προσπαθούν με ψεύδη να αποκρύψουν το μέγεθός της, ώστε να μην υπάρξουν εξ αρχής αντιδράσεις. Αφήνουν σιγά-σιγά να αναδειχθεί η πραγματικότητα, ώστε να απλωθεί η αίσθηση ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα  και ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Η οικονομική κρίση, που επιβαρύνει ο κορονοϊός, επιταχύνει την υλοποίηση των πολιτικών που ήδη υπάρχουν στην ΕΕ. Δηλαδή πολιτικών λιτότητας για τις λαϊκές τάξεις με ταυτόχρονο  πλουτισμό των ολιγαρχών του Βορρά σε βάρος του Νότου.

ΤΑ ΠΟΛΥΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ πακέτα «βοήθειας» της ΕΕ προς τις πληγείσες  χώρες, προτάθηκαν το τελευταίο δίμηνο της πανδημίας, κάτω από την   γενική κατακραυγή για ανεπάρκεια και έλλειψη προετοιμασίας για αντιμετώπιση υγειονομικών κινδύνων, και πετάχτηκαν εν είδη πυροτεχνημάτων. Πέταγαν το ένα μετά το άλλο κάθε 15 μέρες περίπου, και τα παρουσίασαν σαν «προτάσεις» που χρήζουν όμως σκληρής διαπραγμάτευσης. Διαπραγμάτευση: το σπόρ που επιδίδονται  οι ευρωαπατεώνες για να δικαιολογούν από τη μια την καθυστέρηση υλοποίησης των προτάσεων (εκταμίευσης των κονδυλίων) και από την άλλη την ουσιαστική διαφοροποίησή τους προς όφελος των ισχυρών του Βορρά.  Έτσι ξεκινήσανε με δάνεια που θα έδινε το ταμείο του ΕΜΣ (Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας), μετά ήρθε η πρόταση Μέρκελ -Μακρόν που όμως την σταμάτησε το βέτο των τεσσάρων δορυφόρων της Γερμανίας, και τελευταίο το νέο «Συμβιβαστικό Πακέτο Ανάκαμψης», που δεν ξέρουμε ακόμα ποια θα είναι η τύχη του, καθώς κι αυτό είναι «πρόταση» με πολλές ασάφειες και σκοτεινά σημεία.  Κι όλα αυτά γιατί η ΕΕ βρίσκεται σε μεγάλη κρίση και μη μπορώντας να καλύψει τις αντιλαϊκές πολιτικές και απάτες της, σπέρνει ελπίδες για παροχή ρευστότητας, ξεγελώντας τους λαούς της για να κερδίζει χρόνο. Γι αυτό το ένα πακέτο  έρχεται μετά το άλλο και το επόμενο καταργεί το προηγούμενο μετά από κάθε μεγάλο παζάρι. Έτσι κι αυτό το τελευταίο πακέτο (μίγμα επιχορηγήσεων και δανείων)  θα προκαλέσει πολλές αναταράξεις καθώς για την τελική του μορφή θα υπάρξουν πολλές και ισχυρές συγκρούσεις μεταξύ μεγάλων ενδοευρωπαϊκών συμφερόντων. Για παράδειγμα: ένα μικρό ποσό θα δοθεί στα συρρικνωμένα συστήματα υγείας, ενώ την μερίδα του λέοντος θα πάρουν τα αρπακτικά της δήθεν «πράσινης ανάπτυξης» (ανεμογεννήτριες κλπ), που ήδη ακονίζουν τα μαχαίρια τους, αγοράζοντας τζάμπα μεγάλες εκτάσεις ακόμα και σε περιοχές Natura. Άλλωστε ο Κυριάκος και οι υπουργοί του το ξεκαθάρισαν: «Τα λεφτά δεν θα σπαταληθούν αλλά θα επενδυθούν». Με άλλα λόγια, «τα λεφτά δεν είναι για το λαό, αλλά θα πληρωθούν από το λαό», όπως γίνεται πάντα. Κι επειδή οι εξαγγελίες περί πακτωλού από την ΕΕ είχαν περισσότερο επικοινωνιακό παρά ουσιαστικό χαρακτήρα, έχουν δημιουργηθεί και πολλά ερωτηματικά για τα περιβόητα αυτά κονδύλια. Π.χ,  τα δάνεια θα είναι υποχρεωτικά; δηλαδή προϋπόθεση για να δοθούν οι επιχορηγήσεις ή όχι; Θα υπάρχουν δεσμεύσεις μνημονιακού τύπου ή όχι; Ας σημειωθεί βέβαια, ότι τίποτα δεν θα είναι δωρεάν, ούτε οι λεγόμενες επιχορηγήσεις που τις διαφημίζουν ως δωρεάν χρήμα προς τα κράτη –μέλη, καθώς είναι γνωστό  ότι η ΕΕ παθαίνει αλλεργία και μόνο στο άκουσμα της λέξης «δωρεάν». Τα δήθεν δωρεάν χρήματα θα πληρωθούν από τα κράτη – μέλη με βαριά πρόσθετη φορολογία που θα την πληρώσει βέβαια ο κοσμάκης. Όποιο δε ποσό θα δίδεται, θα παρέχεται υπό μορφή προγραμμάτων και δανείων με όρους που θα κανονίζει η Κομισιόν και επομένως θα υπηρετούν κυρίως κοινοτικές και Γερμανικές προδιαγραφές και προτεραιότητες.

ΣΥΝΕΠΩΣ, πολύ πιθανό είναι να υπάρξουν και πολιτικές ανακατατάξεις και συγκρούσεις είτε λόγω λαϊκών αντιδράσεων από την εξάπλωση της φτώχειας και ανεργίας, είτε λόγω παραγκωνισμού κάποιων κατεστημένων στις μικρές χώρες. Βέβαια η πρόσφατη πρόταση της Κομισιόν δεν ξεφεύγει από τη γενική γραμμή των τελευταίων δεκαετιών. Ίσα-ίσα, αποτελεί συνέχιση των υπαρχουσών πολιτικών  για τον ασφυκτικότερο έλεγχο όλων των χωρών  του Ευρωπαϊκού Νότου. Γι αυτό είναι πιθανό να ζήσουμε κάτι πολύ χειρότερο από την μνημονιακή περίοδο, με τον τρόπο που θα κατανεμηθούν τα κονδύλια. Άρα η Ελλάδα οδεύει σε βαθύτατη κρίση, την μεγαλύτερη ίσως σε ειρηνική περίοδο καθώς το χρέος της χώρας έχει φτάσει το 214% του  ΑΕΠ φέτος, με τα κονδύλια της ΕΕ να το διογκώνουν περαιτέρω. Επί πλέον, η εποπτεία της Ελληνικής οικονομίας θα ενταθεί, ενώ θα απαιτηθεί και πλήρης ιδιωτικοποίηση των πάντων (τελειωτικό ξεπούλημα της χώρας), που θα συνοδεύονται και από «μεταρρυθμίσεις» στο ασφαλιστικό, στην ευελιξία στην αγορά εργασίας, στους μισθούς στις συντάξεις και όλα τα γνωστά θύματα των «μεταρρυθμίσεων». Με το πέρασμα του χρόνου γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ή ένταξη της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ, έχει τεράστιο κόστος.  Όσο υπάρχει το καπιταλιστικό αυτό μόρφωμα, ο Νότος θα φτωχοποιείται διαρκώς προς όφελος του Βορρά, ενώ οι ανισότητες μεταξύ των ανθρώπων της θα μεγεθύνονται. Στη χώρα μας δε, περισσότερο επιτείνει τα κρισιακά αδιέξοδα  παρά υποβοηθά την ανόρθωσή της.

                                               Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                  Φυσικός, συν/χος εκπαιδευτικός             

.

   Η 9η  Μάη,  Ημέρα  Νίκης κατά του ναζισμού

« Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό,τι μπορεί να πληρώσει.» (Έρνεστ  Χεμινγουέϊ)

ΤΗΝ ΠΙΟ σημαντική επέτειο της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, την ημέρα της τελικής συντριβής του ναζισμού από τον Κόκκινο Στρατό, που έπρεπε να γιορτάζεται με μεγάλη λαμπρότητα σε όλο τον κόσμο, οι άθλιοι ευρωενωσιακοί μαφιόζοι του χρήματος, του τζόγου και της λαμογιάς,  την  έχουν μαγαρίσει και στην προσπάθειά τους να την διαγράψουν από τις μνήμες των ανθρώπων, την βάφτισαν «Ημέρα της Ευρώπης». Ποιάς Ευρώπης;  Των τοκογλύφων τραπεζιτών, των χρηματιστών κερδοσκόπων, της εκμετάλλευσης, των μνημονίων, του χρέους, της βίας, του εγκλήματος και της αναβίωσης του ναζισμού. Σε όλα τα κράτη της Αν. Ευρώπης που τα τσουβάλιασαν στο άψε –σβήσε στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ χωρίς να ερωτηθούν οι λαοί τους, αποκαταστάθηκαν με τις ευλογίες της ΕΕ και των Αμερικανών, οι απόγονοι των ναζί και οι συνεργάτες τους. Γκρεμίζονται τα μνημεία της Αντιφασιστικής νίκης, στήνονται μνημεία των ναζιστών και κηρύσσονται εκτός νόμου τα ΚΚ των χωρών αυτών.  Οι ευρω«δημοκράτες» πρωτοστατούν με γιορτές, προκλητικές εκδηλώσεις, πλαστογράφηση και παραχάραξη της Ιστορίας, οχετούς αντικομμουνιστικής υστερίας που εκχέονται καθημερινά από τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης, να  ταυτίσουν τον ναζισμό με τον μοναδικό του διώκτη, τον κομμουνισμό. Αποκρύπτουν συστηματικά τις επίμονες κι επανειλημμένες προσπάθειες της τότε σοβιετικής ηγεσίας, να συναφθεί ένα σύμφωνο κοινής στρατιωτικής αντιμετώπισης του Χίτλερ, μεταξύ των τριών δυνάμεων Αγγλίας- Γαλλίας- ΕΣΣΔ, καθώς από τον Μάρτη του 1938 που έγινε η προσάρτηση Αυστρίας στη Γερμανία, ήταν φανερές πλέον οι προθέσεις των γερμανών ναζιστών. Τον Σεπτ. του 1938 με την Συμφωνία του Μονάχου, μεταξύ Γερμανίας-Αγγλίας και αργότερα Γαλλίας,  διαμελίστηκε η Τσεχοσλοβακία, οπότε ο Στάλιν βεβαιώθηκε πια ξεκάθαρα για την χιτλερική απειλή ενάντια στην ΕΣΣΔ και την ανθρωπότητα. Αλλά, κάθε προσπάθεια για στρατιωτική συμφωνία ΕΣΣΔ – Αγγλίας –Γαλλίας συναντούσε την απόλυτη άρνηση των Αγγλογάλλων. Κι αυτό γιατί  όπως αποκαλύφθηκε το 2008, με το άνοιγμα των απορρήτων εγγράφων της Συμφωνίας του Μονάχου,  η Αγγλία και η Γαλλία σκόπευαν να στρέψουν τον Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ «ώστε να δουν τα δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα να θάβουν το ένα το άλλο». Έτσι αναγκάσθηκαν οι σοβιετικοί, προκειμένου να κερδίσουν λίγο χρόνο μπροστά στην καταιγίδα που ερχόταν, να συνάψουν Συμφωνία μη επίθεσης (κι όχι στρατιωτικής συνδρομής, όπως επεδίωκαν με τους αγγλογάλλους) με την Γερμανία, τον Αυγ. του 1939 (Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ).  Αυτή η άκρως αναγκαία  και προνοητική τους πράξη  κατασυκοφαντείται από το Δυτικό φιλοναζιστικό σκυλολόϊ ως «συμμαχία με τον Χίτλερ», επειδή εισήλθαν στο Αν. τμήμα της  Πολωνίας, μετά την εισβολή των ναζί, για να αντιμετωπίσουν από καλύτερες θέσεις τους χιτλερικούς. Και μάλιστα, σ’ εκείνο το τμήμα που ανήκε στη Ρωσία, αλλά είχε καταληφθεί απο το φεουδαρχικό πολωνικό καθεστώς κατά την διάρκεια  της Οκτωβριανής Επανάστασης.

ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ να πουν ότι μέχρι και το τέλος σχεδόν του πολέμου, τα αμερικανικά και αγγλικά μονοπώλια διατηρούσαν επαφές και  είχαν συναλλαγές με αντίστοιχα γερμανικά. Ούτε  ότι αμερικανοί και Αγγλογάλλοι χρηματοδότησαν το ναζιστικό κόμμα και τους γερμανούς κεφαλαιοκράτες ώστε να γίνουν το αντίπαλο δέος και να στραφούν τελικά κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν τολμούν, επισήμως, να παραδεχτούν ότι η μικρή σχετικά βοήθεια που έδωσαν στη Σοβιετική Ένωση οι Αμερικανοί, δεν ήταν για να αντισταθεί επιτυχώς στον χιτλερικό εισβολέα, αλλά για να φθαρούν και οι δύο εμπόλεμοι ώστε, μετά την νίκη των χιτλερικών που την θεωρούσαν βέβαιη, να μοιράσουν τον κόσμο σε βάρος μιας Γερμανίας που θα έβγαινε από τον πόλεμο αποδυναμωμένη. Άλλωστε, οι Αμερικανοί αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία -λίγο πριν το τέλος του πολέμου - όχι τόσο για να χτυπήσουν τους Γερμανούς που ούτως ή άλλως είχαν καταρρεύσει από τη θυελλώδη επέλαση του σοβιετικού στρατού, αλλά για να αποτρέψουν την περαιτέρω προέλαση των  Σοβιετικών προς την Γαλλία και δυτικότερα μέχρι τον Ατλαντικό. Αγνάντευαν από μακριά και εκ του ασφαλούς την γιγαντομαχία για την κατάληψη του Βερολίνου και μετά  την κατάληψή του από τους ήρωες του Κόκκινου Στρατού μπήκαν κι αυτοί μέσα διεκδικώντας με θράσος το μισό Βερολίνο λες κι είχαν αγωνιστεί γι αυτό. Χύνουν ποταμούς υποκριτικών δακρύων, κάνουν αναφορές επί αναφορών, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα, τηλεοπτικές συζητήσεις και  άπειρα βιβλία για το ολοκαύτωμα των 5.000.000 εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν έχουν βρει ούτε μια λέξη για τα 25.000.000 των σοβιετικών ανθρώπων – στρατιωτών και αμάχων πολιτών-  που θυσιάστηκαν για να είναι όλοι αυτοί σήμερα ελεύθεροι. Και αντί να ευγνωμονούν, λασπώνουν την μνήμη των σωτήρων της ανθρωπότητας. Σιωπούν εκκωφαντικά για το γεγονός ότι δέκα εκατομμύρια, απ’ αυτή την τρομακτική ανθρωποθυσία των σοβιετικών ανθρώπων, εξοντώθηκαν με αποτρόπαιες μεθόδους σε  ναζιστικά στρατόπεδα από τα EinsatzGruppen (Μονάδες Ειδικής Δράσης) του αρχιεγκληματία στρατηγού της αντικατασκοπείας Ράϊνχαρτ Γκέλεν. Το κάθαρμα αυτό όχι μόνο δεν προσήχθη στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης, αλλά φυγαδεύτηκε έγκαιρα από τους αμερικανούς, στελέχωσε την νεοϊδρυθείσα τότε CIA με εκατοντάδες ανώτερα στελέχη των εγκληματικών μονάδων του, ενώ με τα υπόλοιπα χιλιάδες μέλη των μονάδων που διασώθηκαν, δημιούργησε την νέα υπηρεσία κατασκοπείας της τότε Δυτικής Γερμανίας.  Αργότερα έγινε και το απίστευτο. Ο Γκέλεν προσελήφθη σαν βασικός εκπαιδευτής της… Ισραηλινής Μοσάντ. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό γιατί τα τρία αυτά κατ’ επίφαση δημοκρατικά κράτη (ΗΠΑ, Γερμανία, Ισραήλ) ασκούν τις πολιτικές που όλοι γνωρίζουμε, οδηγώντας την ανθρωπότητα σε νέα ολοκαυτώματα. Πολιτικές που στηρίζουν και οι Ελληνικές κυβερνήσεις  των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, αφού μετέτρεψαν όλη την Ελλάδα σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή και Ισραηλινή βάση-ορμητήριο εναντίον της Ρωσίας και των χωρών της Μ.Ανατολής και Β.Αφρικής.

 Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ  γέννησε και συντηρεί τον ναζισμό για να αντιμετωπίζει τις κρίσεις  του εξοντώνοντας με άγρια καταστολή, με πολέμους  και πείνα τους λαούς.  Άλλωστε η καπιταλιστική οικονομική κρίση του 1929 και οι δυσβάσταχτοι όροι της συνθήκης των Βερσαλλιών ήταν η βασική αιτία που ανδρώθηκε το ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα - με τη νέα διπλή (υγειονομική και οικονομική) κρίση του καπιταλισμού -   στην Ευρώπη και ΗΠΑ, όπου τα ναζιστικά μορφώματα ξεφυτρώνουν παντού ωθώντας σε πιο σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές.   Αν λοιπόν πρέπει να ταυτιστεί με κάτι ο ναζισμός- φασισμός είναι ο καπιταλισμός κι όχι ο κομμουνισμός που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του. Τιμή, Δόξα και Ευγνωμοσύνη,  στον Κόκκινο Στρατό και στον ηγέτη του Ι. Β. Στάλιν, είναι αυτά που πρέπει να αποδίδουμε όλοι σαν ελάχιστο φόρο τιμής στους ποταμούς αίματος και τις εκατόμβες των σοβιετικών ανθρώπων, στη μάχη κατά του ναζισμού. Αλλά και στα κομμουνιστικά κόμματα που συγκρότησαν τα απελευθερωτικά κινήματα αντίστασης και συνέβαλαν στην τελική νίκη κατά της ναζιστικής φρίκης. Σήμερα, στη Ρωσία και στους ανθρώπους της οφείλουμε σεβασμό κι αιώνια ευγνωμοσύνη κι όχι πολεμικές απειλές, υπονόμευση, αποκλεισμούς και   κυρώσεις που επέβαλαν οι παρανοϊκοί της Ουάσιγκτον και τα τσιράκια τους στην ΕΕ.  

                              

                                                   Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                       Φυσικός, συν/χος εκπαιδευτικός                    

                                              

           

Ο ιός και οι αγορές που καιροφυλακτούν

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ που περνάει μας φέρνει κοντύτερα στη γνώση του τι είναι πραγματικά αυτός ο κορονοϊός και τι κινδύνους αντιπροσωπεύει. Οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν από τη μια ότι είναι κατασκευασμένος σε Αμερικανικά εργαστήρια και αμέσως μετά ότι είναι κατασκευασμένος σε Κινεζικά, με την τελευταία να διακινείται από τον ίδιο τον πρόεδρο Τράμπ, που βρήκε μια εύκολη δικαιολογία για τις εγκληματικές ανεπάρκειες και ολιγωρία της κυβέρνησής του στην αντιμετώπιση του ιού. Στοχεύοντας οικονομικά την Κίνα τα δύο τελευταία χρόνια, βρήκε την ευκαιρία να της προσάψει κι άλλο σοβαρό «παράπτωμα» στην προσπάθειά του να εκτρέψει την δικαιολογημένη οργή του αμερικανικού λαού προς τον ίδιο, καθώς οι εκλογές απέχουν λίγους μόνο μήνες και βλέπει την επανεκλογή του να απομακρύνεται.

Πολλοί σοβαροί επιστήμονες του κλάδου (επιδημιολόγοι, ιολόγοι, βιολόγοι κλπ) επανειλημμένα είχαν προειδοποιήσει τα τελευταία δέκα χρόνια, ότι υπάρχει βάσιμη πιθανότητα εμφάνισης πανδημίας με αυτά τα χαρακτηριστικά, καθώς υπήρξαν παρόμοιες περιπτώσεις με τον SARS, MERS κλπ. Και μάλιστα στις ΗΠΑ έγινε άσκηση αντιμετώπισης πανδημίας, με την ονομασία crimson contagion (ραγδαία μόλυνση) ήδη από το καλοκαίρι του 2019, με σενάριο πολύ κοντά σε αυτό που εξελίσσεται τώρα. Καμία λοιπόν δικαιολογία δεν υπάρχει ότι δήθεν δεν τους ενημέρωσε η Κίνα, που ας σημειωθεί, είχε στείλει όλες τις πληροφορίες στις ΗΠΑ και στον ΠΟΥ για το γονιδίωμα του ιού, από τα τέλη Δεκέμβρη του 2019. Παρόλα αυτά η μητρόπολη του καπιταλισμού, ΗΠΑ, και τα παρακολουθήματά της - ισχυρά κράτη της Δύσης – αποδείχτηκαν ανίκανα να προστατέψουν τους λαούς τους από τη νόσο, με τις ΗΠΑ μακάβρια πρωταθλήτρια του κόσμου στον αριθμό θανάτων και κρουσμάτων. Επαληθεύεται έτσι για άλλη μια φορά, ότι στον καπιταλισμό η θέση του ανθρώπου είναι πολύ υποδεέστερη των κερδών. Μεγαλύτερη εκκωφαντική κατάρρευση του μύθου για τα πρωτεία και το διεθνές κύρος των ΗΠΑ δεν μπορούσε να υπάρξει. Τώρα, διαπιστώθηκε περίτρανα ότι ΗΠΑ και οι ισχυρότεροι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ, συνεννοούνται ταχύτατα μόνο όταν πρόκειται για εξαπόλυση πολέμων και οικονομικών κυρώσεων για την καταλήστευση  άλλων χωρών και την εξόντωση των λαών τους. Ενώ όταν πρόκειται για την σωτηρία των ίδιων των λαών τους επιδίδονται σε πειρατεία κλοπής υγειονομικού υλικού ακόμα και μεταξύ τους, καθώς είχαν αδιαφορίσει να προετοιμαστούν, στοιχειωδώς έστω, για την προστασία των λαών τους.  Πώς λοιπόν να συνδράμουν άλλες, ακόμα και συμμάχους χώρες, όπως κάνει η Κούβα για παράδειγμα, αφού δεν μπορούν να συνδράμουν ούτε τους εαυτούς των;

Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ είναι επιταχυντής κυρίως και όχι αίτιο οικονομικής κρίσης. Η μεγάλη κρίση που άρχισε το 2008, ουσιαστικά δεν ξεπεράστηκε ποτέ αλλά υποβόσκει σε λανθάνουσα μορφή. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες το χρήμα αποσυνδέθηκε τελείως από την παραγωγή και την αξία της και ακολούθησε τον δικό του δρόμο, εκείνον της ασύδοτης κερδοσκοπίας. Απατεώνες ιδιοκτήτες τραπεζών, έχουν πλέον ως μοναδικό τους έργο την δημιουργία νέου χρήματος από το πουθενά - κάθε φορά που χορηγούν κάποιο δάνειο- επιβάλλοντας τόκους στα  εικονικά αυτά χρήματα που δανείζουν και όχι πάνω στα πραγματικά που κατέχει η τράπεζα. Έτσι η τοκογλυφία φτάνει σε απίστευτα ύψη, ακόμα και με ασήμαντα επιτόκια. Χάρη στον τραπεζικό αυτό δανεισμό,  μια άλλη κατηγορία απατεώνων, τα κερδοσκοπικά κεφάλαια (Hedge Funds) εκμεταλλεύονται την λεγόμενη πιστωτική μόχλευση που ενισχύει τη δράση τους, με την επινόηση των διαβόητων «παραγώγων». Αυτά επιτρέπουν στους ληστές αυτούς να τζογάρουν/ στοιχηματίζουν π.χ για το αν θα χρεοκοπήσει ή όχι μια χώρα, αν θα ανέβει ή θα πέσει η τιμή μιας μετοχής ή ένας δείκτης, αν θα ανατιμηθεί ή όχι ένα νόμισμα, ή ένα προϊόν κλπ,  κερδίζοντας απίστευτα ποσά. Συνέπεια όλης αυτής της κερδοσκοπικής φρενίτιδας είναι να δημιουργηθεί μια αγορά  «παραγώγων» που έχει αξία δεκάδες φορές την αξία της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή μια τεράστια φούσκα με εικονικά χρήματα (χρήματα του αέρα). Χρήματα που αλλάζουν χέρια καθημερινά, χωρίς κανένα έλεγχο,  μεταξύ διαφόρων απατεώνων, μέσα από «σκοτεινές πλατφόρμες» δήθεν επενδυτικών τραπεζών, προσδίδοντας στο καπιταλισμό όλο και πιο αποκρουστικές μορφές. Τα χρήματα αυτά οι κερδοσκόποι τα κρύβουν σε φορολογικούς παραδείσους, την ίδια στιγμή που οι απλοί μισθωτοί ξεματώνουν με τους απανωτούς φόρους. Μόνο 20 περίπου «τράπεζες» σε όλο τον πλανήτη διαχειρίζονται το σύνολο των αγορών παραγώγων και ελέγχουν τον κύριο όγκο των χρηματιστηριακών συναλλαγών παραγώγων. Όλα αυτά τα προϊόντα και παραπροϊόντα του καπιταλιστικού συστήματος οι θεσμοί και οι ηγεσίες των καπιταλιστικών χωρών τα έχουν νομιμοποιήσει και τα ονομάζουν «αγορές», από τις οποίες δανείζονται κράτη και επιχειρήσεις. Γι αυτό και οι σκοτεινοί αυτοί «τραπεζικοί» τύποι του (εικονικού) χρήματος έχουν τεράστια δύναμη και μπορούν να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, να επιβάλουν «τιμωρίες» στους λαούς και μέτρα λιτότητας και να εξαπολύουν πολέμους για να καταστρέψουν χώρες που δεν τους προσκυνάν. Η καπιταλιστική λογική του «πρώτα το κέρδος» έναντι των πάντων και η καθολική εμπορευματοποίηση, οδήγησαν σε γιγάντωση των ανισοτήτων, της  εκμετάλλευσης, της φτώχειας, αλλά και σε τραγικούς ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς που προοιωνίζουν ζοφερό το μέλλον για την ανθρωπότητα.   Εκείνο λοιπόν που έκανε ο ιός ήταν να ξαναβγάλει στην επιφάνεια με μεγαλύτερη ένταση και σε μεγαλύτερη έκταση την οικονομική κρίση. Όμως μια κρίση που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν, επιδιώκουν τώρα να την μετατρέψουν σε ευκαιρία, προωθώντας την μονιμοποίηση των  πιο ακραίων αντιλαϊκών σχεδιασμών και σε επίπεδο εργασίας και σε επίπεδο κοινωνικής ζωής, ώστε τα «σπασμένα» της διπλής κρίσης να τα πληρώσει πάλι ο λαός. Ωστόσο οι ευρωατλαντιστές προβάλουν αυτήν την κρίση ως καινούργια, ως μια άτυχη στιγμή, προκειμένου μεταξύ άλλων, να κερδίσουν την κοινωνική συναίνεση για τις αντιλαϊκές πολιτικές αντιμετώπισής της, ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες για ενδεχόμενες μελλοντικές  κοινωνικές    αναστατώσεις και συγκρούσεις. Κι εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να αντισταθούμε οργανωμένα στην προσπάθεια επιβολής κανόνων περιστολής εργασιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών, επιτήρησης και ελέγχου από ένα αστικό κράτος που λειτουργεί μόνο για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

                                                  Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                    Φυσικός, συν/χος εκπαιδευτικός