Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016




















 Υποκρισία κι επιλεκτική αγανάκτηση για τη

                          Συρία


Στον πόλεμο η αλήθεια είναι τόσο πολύτιμη, που θα πρέπει πάντοτε να προστατεύεται από μια φρουρά από ψεύδη.  (Ουίνστον Τσόρτσιλ)

ΤΑΔΕ έφη ο μέγας μάγιστρος του ψεύδους, ο κατασκευασμένος από τα δυτικά ΜΜΕ ως «πατέρας της νίκης» στον Β’ Π.Π. Ο βρετανός ηγέτης που πρότεινε στον πρόεδρο Τρούμαν τη ρίψη ατομικών βομβών εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης αμέσως μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου για να «πνίξουν το μωρό στην κούνια, πριν προλάβει να κάνει δικό της ατομικό όπλο». Είναι αυτή η εγκληματική φυσιογνωμία, η οποία σε συνεργασία με το «γέρο της δημοκρατίας», τον εγχώριο μέγιστο πολιτικό απατεώνα Γ. Παπανδρέου, προκάλεσαν τον καταστρεπτικό εμφύλιο στην πατρίδα μας, δίνοντας  εντολή στα αγγλικά  στρατεύματα που κατέλαβαν την Ελλάδα, μετά την αποχώρηση των γερμανών ναζιστών, να «συμπεριφέρονται σαν σε χώρα υπό κατοχή». Ξεκίνησε έτσι, μια σφαγή όλων εκείνων που είχαν πολεμήσει τους χιτλερικούς κατακτητές,  ώστε να παραδοθεί η εξουσία σ’ εκείνους που συνεργάστηκαν με τους γερμανούς κατακτητές, αφού τώρα συνεργάζονταν με τους Άγγλους. Η Ελλάδα, όπως  σήμερα στον οικονομικό τομέα, αποτέλεσε τότε το εργαστήριο εφαρμογής των πιο βρώμικων μεθόδων (Άγγλων και Αμερικανών) εξόντωσης ενός λαϊκού κινήματος και των  αγωνιστών του, με τραγικές συνέπειες που πληρώνουμε μέχρι σήμερα. Αμέσως μετά, σειρά είχαν η Κορέα, χώρες της Λ. Αμερικής, της Αφρικής, το Βιετνάμ, το Ιράν κ.ά ων ουκ έστιν αριθμός. Σε κάθε επέμβαση, οι ιμπεριαλιστές, όχι μόνο βελτίωναν τις εγκληματικές τους μεθόδους, αλλά και χρησιμοποιούσαν στρατιώτες από τις χώρες που είχαν κατακτήσει σε προηγούμενες επεμβάσεις, όπως ακριβώς έκαναν οι Ρωμαίοι και μετέπειτα οι Γερμανοί ναζιστές. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος δημιουργίας του ΝΑΤΟ. Να χρησιμοποιούν ξένους για την προώθηση κι εξυπηρέτηση κύρια των συμφερόντων της αμερικανικής ολιγαρχίας, χωρίς ή με ελάχιστες απώλειες για τους ίδιους τους αμερικανούς. Τα τελευταία 15 χρόνια  όλες οι μεγάλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία), με μπροστάρη και συντονιστή τις ΗΠΑ, δημιούργησαν δεκάδες εμφυλίους και στη συνέχεια  επιτέθηκαν μέσω «αντιπροσώπων» (νέο κόλπο που τους επιτρέπει δικαιολογημένη επέμβαση δήθεν για ειρήνευση και ανθρωπιστικούς λόγους), σε μια σειρά χώρες της Β. Αφρικής και της Μ.  Ανατολής με στόχο την διάλυσή τους, την αρπαγή κι εκμετάλλευση του φυσικού τους πλούτου (κύρια του ενεργειακού)  και τον εξανδραποδισμό των λαών τους. Ταυτόχρονα πετύχαιναν και την παρεμπόδιση πρόσβασης κύρια της Ρωσίας αλλά και της Κίνας στις αντίστοιχες περιοχές. Τα κατάφεραν παντού εκτός από τη Συρία. Εκεί έσπασαν τα μούτρα τους, με τεράστιο κόστος βέβαια για το λαό και τις υποδομές της χώρας.  Γι αυτό και τέτοιο μένος εναντίον του Άσαντ, του ηγέτη της χώρας που μπόρεσε και οργάνωσε το μεγαλύτερο μέρος του λαού του να αντισταθεί νικηφόρα στα στίφη των μισθοφόρων αποκεφαλιστών που έστειλαν οι «ευαίσθητοι δημοκράτες» της Δύσης να υπερασπιστούν δήθεν τα ανθρώπινα δικαιώματα που αυτός και η κυβέρνησή του καταπατούσαν. Ο ίδιος  ο Άσαντ έχει πει, πολύ σωστά, για την επίθεση που δέχεται η χώρα του, ότι: « Αυτός είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος εναντίον της Συρίας, με δεκάδες χώρες εναντίον μας. ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Κατάρ, κ.ά, χρηματοδοτούν, εκπαιδεύουν κι εξοπλίζουν τους τρομοκράτες. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να μιλάμε για πολιτική λύση κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Μόνο αν αυτές οι χώρες σταματήσουν τις παρεμβάσεις τους, ο πόλεμος θα τελειώσει και τότε μπορούμε να καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου για εύρεση λύσης». Ο λόγος λοιπόν που κάλεσε τη Ρωσία να τον βοηθήσει ήταν  ακριβώς γιατί μια μικρή χώρα όπως η δική του, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τη συνδυασμένη επίθεση Δύσης και εμίρηδων του Κόλπου. Κι εκ των πραγμάτων φαίνεται πως έκανε πολύ καλή επιλογή.

 ΤΑ ΔΥΤΙΚΑ Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης έχουν φρικάρει μετά την συντριπτική ήττα που υπέστησαν στο Χαλέπι, οι χαϊδεμένοι τους μισθοφόροι δολοφόνοι από τις δυνάμεις του «κακού» Άσαντ και των «κακών» Ρώσων. Οι δυτικοί χάνουνε τη «δουλειά», για την οποία τόσα είχαν επενδύσει, κι έχουν πέσει σε ένα άνευ προηγουμένου  θρήνο και οδυρμό για τους δήθεν μετριοπαθείς «αντάρτες», μεγιστοποιώντας το υποκριτικό ενδιαφέρον τους και για τους αμάχους. Την ίδια στιγμή, μεταδίδουν συστηματικά ψεύδη περί βιαιοτήτων, μαζικών εκτελέσεων και βιασμών του άμαχου πληθυσμού από κυβερνητικούς στρατιώτες, ενώ αυτά έγιναν από   τα ισλαμιστικά αποβράσματα προκειμένου  να τρομοκρατήσουν τους αμάχους και να τους  χρησιμοποιήσουν σαν ανθρώπινη ασπίδα ώστε να αποφύγουν τους βομβαρδισμούς από το στρατό και τη ρωσική αεροπορία.  Και μάλιστα, όταν Ρώσοι και Άσαντ ζήτησαν την δημιουργία «ανθρωπιστικών διαδρόμων» για τη διαφυγή των αμάχων, οι τζιχαντιστές δεν άφησαν να φύγει κανείς, σκοτώνοντας και όποιον αποτολμούσε να διαφύγει. Ακόμα και μετά την συντριβή τους, οι τζιχαντιστές που βαφτίστηκαν «αντάρτες» από τα δυτικά ΜΜΕ, εκμεταλλεύτηκαν την δυνατότητα αποχώρησης που (κακώς) τους έδωσαν Ρώσοι και Σύριοι, για να βγάλουν από την πόλη – μέσα σε ασθενοφόρα - μεγάλες ποσότητες κλεμμένου συναλλάγματος και  χρυσού, όπλα, πολλούς αιχμαλώτους στρατιώτες καθώς και 14 (σύμφωνα με Σύριους δημοσιογράφους) Νατοϊκούς αξιωματικούς, που τους καθοδηγούσαν στη διάρκεια των μαχών. Αυτό το τελευταίο ήταν η αιτία που σταμάτησε προσωρινά η εκκένωση της πόλης για να γίνονται προσεκτικότεροι έλεγχοι και οι πράκτορες αυτοί να χρησιμοποιηθούν αργότερα σαν διαπραγματευτικό ατού στα χέρια του Άσαντ. Με την πάροδο του χρόνου πάντως, θα αποκαλυφθεί σε όλο της το βάθος και έκταση η εγκληματική επέμβαση της Δύσης στη μαρτυρική χώρα.  Ωστόσο δεν προκαλεί εντύπωση η υιοθέτηση του αμερικανοΝατοϊκού αφηγήματος για τον πόλεμο στη Συρία από την δημόσια τηλεόραση και την υποταγμένη κυβέρνηση των ΣυριζοΑνέλ. Ενοχλεί όμως η στάση ορισμένων τμημάτων της Αριστεράς που είτε συντάσσονται με τους ευρωατλαντιστές,  είτε τηρούν ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους θύτες και τα θύματα. Εδώ όμως πρέπει να επιλέξουμε συνειδητά πλευρά, καθώς η πλευρά του αραβικού  τζιχαντισμού και των Νατοϊκών πατρώνων του, αντιπροσωπεύει κάτι εξαιρετικά επαχθές και μη διαχειρίσιμο πολιτικά από τη δική μας πλευρά. Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε ότι οι «ίσες αποστάσεις» ευνοούν πάντα την πλευρά του ισχυρότερου.

                                                       Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                             Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης





Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

                  















       Κυπριακό και  μνημονιακή λεηλασία

Στην αρχή μας αγνοούν, μετά μας γελοιοποιούν, στη συνέχεια μας πολεμούν και στο τέλος νικάμε. ( Μαχάτμα Γκάντι)

ΑΜΦΙΡΡΟΠΕΣ κι εντελώς απρόβλεπτες οι εξελίξεις στη γεωπολιτική σφαίρα από τη στιγμή που η Νέα Τάξη, την οποία επέβαλλε βίαια το δυτικό κεφάλαιο στην υφήλιο, βρίσκεται σε πανικό αλλά δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει αμαχητί την εξουσία. Η εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ άλλαξε τα δεδομένα, και πλέον όλα είναι ρευστά. Πανίσχυρες ομάδες οικονομικών συμφερόντων στις ΗΠΑ ευνοημένες από το προηγούμενο καθεστώς Κλίντον - Ομπάμα, διαβλέπουν ότι θα χάσουν την πρωτοκαθεδρία τους από ανάλογες ομάδες γύρω από τον νέο πρόεδρο μετά τις 20 Γενάρη. Και μαζί με τις Κλιντονικές ομάδες θα πληγούν ενδεχομένως και τα διαπλεκόμενα μ’ αυτές συμφέροντα στην ΕΕ, γι αυτό και παρακολουθούμε μια  συστηματική και συντονισμένη επίθεση, μέσω των μεγάλων γνωστών συγκροτημάτων ΜΜΕ εκατέρωθεν του Ατλαντικού, εναντίον του νεοεκλεγέντος προέδρου. Η ηγεμονία των ΗΠΑ αμφισβητείται έμπρακτα πλέον στην Ασία από την Κίνα, στην δε Ευρώπη και Μ. Ανατολή από την Ρωσία. Ο Τράμπ δείχνει να έχει την πρόθεση να δώσει μεγαλύτερο βάρος στο εσωτερικό των ΗΠΑ, και να αποδεχτεί πλανητική συγκυριαρχία και με άλλους άλλους πόλους του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ο νέος πρόεδρος και το επιτελείο του, φαίνεται έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι το «φθινόπωρο» της αμερικανικής ηγεμονίας στον πλανήτη έφτασε και πρέπει να βρεθεί σύντομα ένα βιώσιμο mondus vivendi με τους άλλους διεθνείς «παίκτες» ( κυρίως Κίνα και Ρωσία), πριν η σημερινή περίοδος της μεγάλης αστάθειας και όξυνσης των ανταγωνισμών  εγκατασταθεί για τα καλά  στον κόσμο.

ΣΤΙΣ συνθήκες αυτές, η Ελλάδα είναι εντελώς αποδυναμωμένη σε οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πνευματικό επίπεδο. Βιώνουμε συνθήκες που αντιστοιχούν στις χειρότερες φάσεις της ιστορίας μας, ως νεοελληνικού κράτους. Οι  άθλιες, παραδομένες στις απαιτήσεις της συμμορίας των δανειστών, κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να παρακολουθήσουν και συνεπώς να αξιοποιήσουν, τις ρευστές και δραματικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις και το ιδιότυπο χάος προς το οποίο οδεύει ο πλανήτης. Απλά σέρνονται πίσω από τις επιλογές των ευρωπαίων απατεώνων και της απερχόμενης εγκληματικής αμερικανικής διοίκησης. Οδηγούν τη χώρα μας στο περιθώριο και σε τέτοια διεθνή ανυποληψία, ώστε  κινδυνεύει να  υποστεί στο άμεσο μέλλον νέους «εθνικούς ακρωτηριασμούς». Η ένταξη στην ΕΕ και ειδικά στην ευρωζώνη δολοφόνησαν την Ελλάδα μετατρέποντάς την σε τυμπανιαίο πτώμα που ο καθένας τρέχει να αρπάξει ό,τι μπορεί. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η συντονισμένη και μεθοδευμένη επίθεση (φραστική προς το παρόν) από νεοοθωμανούς Τούρκους, Αλβανούς και  Σκοπιανούς, που ο καθένας τους διεκδικεί μεγαλύτερο ή μικρότερο κομμάτι γης μας, προβάλλοντας βέβαια αστεία επιχειρήματα. Παρ’ όλα αυτά      πρέπει να ευγνωμονούμε τον Ερντογκάν γιατί με την αδιαλλαξία του (σε κάθε υποχώρηση της κυπριακής πλευράς ζητάει όλο και περισσότερα) απέτρεψε, προς το παρόν, τη συμφωνία, δηλαδή την κατάλυση του κυπριακού κράτους, μέσω απερίγραπτων διαπραγματεύσεων του ίδιου τύπου που κάνουν οι Συριζαίοι με τους (Θ)εσμούς. Πράγματι, αρχικά οι ευρωνατοϊκοί έχωσαν τον Αναστασιάδη και τον τουρκοκύπριο Ακιντζή μέσα σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο σε ένα βουνό της Ελβετίας, απαγόρεψαν στους δημοσιογράφους την είσοδο και πίεσαν για συμφωνία πάνω σε χειρότερη εκδοχή του σχεδίου Ανάν (δύο συνιστώντα κράτη, με τον τουρκικό στρατό κατοχής να παραμένει στο νησί, τελικά διχοτόμηση και απείραχτες οι βρετανικές βάσεις)  που ο κυπριακός λαός το είχε απορρίψει με σχεδόν 80% το 2004. Κι όλα αυτά για να μη γίνουν δήθεν διαρροές και χαλάσουν οι συνομιλίες, στην πραγματικότητα όμως, για να μην πληροφορηθούν οι κύπριοι έγκαιρα τι τους περιμένει.  Διότι τα δυτικά αφεντικά, γνωρίζουν πολύ καλά ότι με την  ελληνική και κυπριακή ηγεσία δεν θα έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα, καθώς εκείνο που τις διακρίνει είναι η υποτέλεια και η υποχωρητικότητα. Υποχωρούν διαρκώς για να δείξουν πόσο «αξιόπιστες» είναι. Εξάλλου, η άθλια κατάσταση στην Ελλάδα, τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα στην ΕΕ,  και η εξόντωση των τζιχαντιστών μισθοφόρων των ΗΠΑ-ΕΕ στο μέτωπο της Συρίας, από τα συνδυασμένα χτυπήματα της Ρωσικής ΠΑ και του συριακού στρατού, δημιουργούν κινδύνους γενικότερης αποσταθεροποίησης προς όφελος της Ρωσίας στην περιοχή.

ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ λοιπόν, οι εκβιασμοί και οι απειλές Τούρκων και Νατοϊκών προς τις ασπόνδυλες, άλλωστε, ηγεσίες της Ελλάδας και Κύπρου θα ενταθούν μέχρις ότου έγκαιρα συμφωνήσουν και υπογράψουν τα πάντα ώστε να αλυσοδεθεί και η Κύπρος στο Νατοϊκό άρμα. Γι αυτό, και το προσωρινό αδιέξοδο στις συνομιλίες του παραδομένου Αναστασιάδη και του Ακιντζή (μαριονέτας του δουλέμπορα Ερντογκάν), στην Ελβετία, εκνεύρισε αμερικανούς, βρετανούς και ευρωπαίους αξιωματούχους που κατέφθασαν στη Λευκωσία μεταφέροντας το μήνυμα ότι «το παιχνίδι δεν τέλειωσε». Φυσικά, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, ακολουθώντας το παράδειγμα των ελλαδιτών συναδέλφων του, δεν θα δυσκολευτεί να υπογράψει τελικά ό,τι του πλασάρουν σαν «λύση», ώστε να ικανοποιηθεί η Τουρκία και να μην προβάλλει προσκόμματα  στα γενικότερα σχέδια των ΗΠΑ- ΕΕ για Ιράκ, Ιράν, Κουρδικό, καθώς έχουν θορυβηθεί από την επερχόμενη απώλεια της Συρίας προς όφελος της Ρωσίας. Η συμμορία Ερντογάν, έχοντας συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι χάθηκε η Συρία στην οποία είχαν επενδύσει πολλά, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει από αλλού. Οπότε, Κύπρος και Ελλάδα, διαλυμένες από την μνημονιακή επέλαση και με ανύπαρκτες ηγεσίες, θεωρούνται πιο ευάλωτοι στόχοι για επίθεση. Για την Ελλάδα ανακάλυψε την «Λωζάνη» και τα «σύνορα της καρδιάς», ενώ για την Κύπρο πιέζει για «λύση» που ουσιαστικά θα αφαιρεί από τους ελληνοκύπριους κάθε δυνατότητα για τον έλεγχο του νησιού. Είναι πολύ πιθανό, στις 12 Γενάρη  που θα γίνει η νέα συνάντηση, να υπογραφεί η ληξιαρχική πράξη θανάτου της Κυπριακής Δημοκρατίας και να συμβεί το αντίθετο από εκείνο για το οποίο αγωνίστηκε ο τέως πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος: Ο καταστροφικός θεατρίνος Αναστασιάδης, ενώ «παρέλαβε κράτος να παραδώσει κοινότητα», που να μην μπορεί να προβάλλει αντιρρήσεις ή διεκδικήσεις στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της περιοχής από αμερικανικές, ευρωπαϊκές, τουρκικές και ισραηλινές εταιρίες. Να προωθηθεί ο σχεδιαζόμενος αγωγός Ισραήλ-Τουρκίας, και βέβαια να αποτραπεί ενδεχόμενη ανάμειξη της Ρωσίας στην περιοχή. Επιδίωξή τους είναι, μέσω του σχεδιαζόμενου αυτού αγωγού, να πλημμυρίσουν την Ευρώπη με μεσογειακό αέριο ώστε να εκτοπιστεί εντελώς το ρωσικό, επιφέροντας έτσι σοβαρό πλήγμα στην ρωσική οικονομία. Ιθύνοντες κύκλοι ΗΠΑ και ΕΕ, βιάζονται πολύ ώστε να υπάρξουν «τετελεσμένα», φοβούμενοι πιθανή επανεξέταση της αυτοκρατορικής πολιτικής των ΗΠΑ υπό τη νέα διακυβέρνηση Τράμπ, καθώς και ενδεχόμενη αντίδραση του ελληνικού λαού στη συνεχιζόμενη μνημονιακή λεηλασία που ίσως οδηγήσει και σε αμφισβήτηση του γεωπολιτικού στάτους της χώρας.   Οι ΣυριζΑνέλ βέβαια δουλεύουν χοντρά το λαό  για δήθεν σύντομη έξοδο από την σκληρή ταξική επταετή κρίση, ενώ  με τα νέα μέτρα θα έχουμε περεταίρω επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων, αφού το συνεχιζόμενο «πρόγραμμα» πτωχοποιεί περισσότερο την ελληνική κοινωνία και δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες για τα επόμενα 44 τουλάχιστον χρόνια (ως το 2060). Ας ελπίσουμε ότι στις επερχόμενες εκλογές ο λαός δεν θα ξαναψηφίσει ανακύκλωση των μνημονιακών δυνάμεων, αλλά έξοδο από το ληστρικό ευρωπαϊκό μόρφωμα, με άρνηση του χρέους που μας επέβαλαν.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                         Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης