Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια…Τσέπη

Δεν υπάρχει συνεπής δεξιός καπιταλιστής που να μην προβάλει αλλά και να μην κρύβεται πίσω από το γνωστό και χαρακτηριστικό πια τρίπτυχο, προκειμένου να εξαπατήσει τους αφελείς, να πολεμήσει πολιτικούς αντιπάλους και να γεμίσει την τσέπη του. Ο πατριωτισμός έγινε επικερδής, η πατρίδα πουλάει ή μάλλον ξεπουλιέται από τους κάθε λογής πατριδοκάπηλους. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει και ο κιβωτιόσχημος υπερπατριώτης Καρατζαφύρερ, τασσόμενος πάντα στα «Δεξιά του Κυρίου», ώστε να έχει και τη θεία κάλυψη ως τσιλιαδόρος της μίζας και ντελάλης της τρόικας. Μα τι έκανε το παιδί; Τίποτε διαφορετικό απ’ αυτό που κάνουν όλοι του συναφιού του. Άνοιξε τρεις εταιριούλες οφσόρ για να μπορέσει να αποκρύψει τα μιζαδόρικα από τα εξοπλιστικά προγράμματα λεφτά του, να διασώσει την αξιόλογη περιουσία του από τα άλλα αρπακτικά της καπιταλιστικής ζούγκλας και να αναστήσει το πτώμα – τηλεκόμμα ΛΑ.ΟΣ.  Έχοντας λοιπόν λερωμένη τη φωλιά του, αγωνίστηκε ως βουλευτής για την κατάργηση του «πόθεν έσχες» και εμμέσως για την διευκόλυνση της φοροδιαφυγής ζητώντας την αφορολόγητη επιστροφή χρήματος από το εξωτερικό. Βέβαια το πόθεν έσχες, σήμερα που υπάρχει το «εργαλείο» των οφσόρ, έχει πολύ μικρή αξία καθώς οι καπιταλιστές συγκροτούν μια οφσόρ για κάθε περιουσιακό στοιχείο που θέλουν να αποκρύψουν, ώστε  να μην είναι δυνατός ο εντοπισμός του.

ΩΣΤΌΣΟ, το απροσδόκητο «κάψιμο» του κάποτε «ρυθμιστή», συνδέεται με πολιτικές ζυμώσεις που είναι σε εξέλιξη στο χώρο της Δεξιάς ενόψει εκλογών. Ένα χώρο στον οποίο συγκατοικούν φιλοχουντικοί, φιλοναζί, βασιλόφρονες, θεομπαίχτες, μιζαδόροι, ξεπεσμένοι καραμανλικοί, οι μοραϊτες του Αντώνη, κι ένας απίθανος αχταρμάς αδίσταχτων επιχειρηματιών της αρπαχτής, όπως οι βαρώνοι των ΜΜΕ, που περιμένουν πως και πώς να του πάρουν την άδεια πανελλαδικής εμβέλειας του σταθμού του. Τον «πρόεδρο» πιστεύουν ότι τον «τελείωσαν». Του τα βρήκαν όλα υποτίθεται, σε αντίθεση με τις λίστες Λαγκάρντ, Λουξεμβούργου, Λιχτενστάϊν κλ.π που δεν είναι διατεθειμένοι να τις χρησιμοποιήσουν ούτε πρόκειται να προχωρήσουν, διότι αν το κάνουν θα πέσουν επάνω σε δικούς τους ή και στους εαυτούς τους. Ενόψει όμως της εκλογικής μάχης, τους ενδιαφέρει η ενίσχυση της συνοχής  του χώρου τους που εμφανίζεται κατακερματισμένος. Αν πείσουν τον «πρόεδρο» να το βουλώσει με αντάλλαγμα την ελευθερία του ή κάτι πιο υλικό, θα  μαντρώσουν  τα υπολείμματα του ΛΑ.ΟΣ μαζί  με πολλά θρασίμια από την ΧΑ που την συρρίκνωσαν ήδη, ώστε να ελαττώσουν τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ και να μπορέσουν εύκολα μαζί με τη θολερό ΠΟΤΑΜΙ, τους εύκολους της ΡΗΜΑΔ και τους ομογάλακτους των ΑΝΕΛ, να σταθούν όρθιοι πάλι σε βάρος της χώρας. Γι αυτό, το πανικόβλητο σύστημα στέλνει μήνυμα προς όλους του συναφιού: ή στηρίζετε με όλη σας τη δύναμη την εκλογή ΠτΔ για να μην πάμε σε εκλογές το Μάρτη, ή έρχεται η σειρά του καθενός από  σας.  Και δεν το λένε αβάσιμα.  Ψευτοανεξάρτητοι και μη έχουν όλοι την τιμή τους που εξαρτάται από το βαθμό εμπλοκής τους σε διάφορες επιτροπές προμηθειών εξοπλιστικών και άλλων προγραμμάτων. Αμερικανικές και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, καθώς  και στελέχη αντίστοιχων εταιριών (π.χ Χριστοφοράκος) έχουν καταγράψει, φωνητικά και οπτικά, κάθε λέξη και κίνηση όλων των εμπλεκομένων. Τώρα ή θα ξεπληρώσουν τις μίζες με τη ψήφο τους ή θα «εξουδετερωθούν».  Κι επειδή η Ηθική θεωρείται μέγεθος παρωχημένο και ανύπαρκτο για τον κόσμο τους, ο συνδυασμός χρηματισμού και εκβιασμών σπάνια αποτυγχάνει.

ΠΑΝΤΩΣ ο Γ.Κ δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος γι αυτό και τρέμουν όλοι όσοι έχουν «συνεργαστεί» μαζί του μήπως ανοίξει το στόμα του, καθώς από το ξεκίνημα της πολιτικής του καριέρας φρόντιζε να είναι πάντα μέσα σε όλα και να έχει απόλυτη ενημέρωση για πολλούς και για πολλά. Ιδιαίτερα για την περίοδο που το κόμμα του συμμετείχε στη μνημονιακή κυβέρνηση και στις μυστικές, αδιαφανείς συμφωνίες για την τοποθέτηση των τραπεζανθρώπων Παπαδήμου και Πικραμένου, για το ξεπούλημα της χώρας, την εξαθλίωση του λαού και  το μοίρασμα της πίττας ανάμεσα στα μνημονιακά κόμματα. Ο ίδιος, βλέποντας να τον θεωρούν αναλώσιμο, απειλεί το κυβερνητικό μπουλούκι:  «Γνωριζόμαστε καλά. Πρέπει να καταλάβουν ότι μπλέξανε για τα καλά μαζί μου». Όντως, τώρα ενδέχεται να καταλάβουν τι σημαίνει χέρι-χέρι με τη διαπλοκή και την απάτη του προέδρου της αρπαχτής και της κωλοτούμπας. Όμως δηλώνει  φιλορώσος, κι αυτό δεν το συγχωρούν οι αμερικανοί που του δρομολογούν πορεία ανάλογη με του άλλου φιλορώσου Άκη. Θυσίασε το τηλεκόμμα του προκειμένου να προλάβει να τακτοποιήσει «δουλειές» φίλων του και δικές του καθώς ήξερε ότι το σύστημα – η οικονομικοπολιτική συμμορία που κυβερνάει τον τόπο – γνώριζε για τις οφσόρ εταιρείες του και τις μίζες και τον κράταγε στο χέρι. Θα ήταν ευχής έργο να τον στριμώξουν  σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρχίσει να κελαηδάει για μοιρασιές, πρόσωπα, και πράγματα που γίνονται όλα αυτά τα χρόνια, πριν βρεθεί στον Κορυδαλλό. Στη περίπτωση αυτή θα γίνει σεισμός στο πανάθλιο κυβερνητικό μόρφωμα με καταστρεπτικές συνέπειες για όλον τον εξοντωτικό μηχανισμό που έστησαν τα τελευταία χρόνια. Το πιο πιθανό όμως είναι, αμερικανοί και γερμανοί, οι εταιρείες των οποίων εμπλέκονται στις μίζες, να μην επιτρέψουν να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εκεί. Από την άλλη, αν ο πρόεδρος ενός μικρού κόμματος εμφανίζεται να έχει σε μια μόνο από τις οφσόρ 7.5 εκατομμύρια ευρώ και πολλαπλάσιας αξίας ακίνητα, καταλαβαίνουμε τι έχουν κλέψει κορυφαία στελέχη των συστημικών κομμάτων που κυβερνούν την χώρα από το 74 μέχρι σήμερα. Διότι είναι γνωστό ότι οι μεσάζοντες και προμηθευτές μοίραζαν και μοιράζουν τις μίζες ανάλογα με την εκλογική δύναμη των αστικών κομμάτων, κύρια των μεγάλων που ενέχονται στο μεγάλο φαγοπότι σε βάρος της χώρας μας.

 ΟΙ ΥΠΕΡΑΚΤΙΕΣ εταιρείες(Off Shore) είναι το εφεύρημα των καπιταλιστών για να κρύβεται ο ένας από τον άλλο κι όλοι μαζί από τους υποτιθέμενους εθνικούς και διεθνείς ελεγκτικούς μηχανισμούς και την εφορία.  Είναι απόλυτα νόμιμες, ωστόσο για να δικαιολογούν οι καπιταλιστές τα καταστροφικά αποτελέσματα των πολιτικών τους, τις χρησιμοποιούν πολλές φορές και σαν σάκους του μπόξ. Έχουν απλωθεί σ’ όλον τον πλανήτη, καθώς είναι τα απόλυτα εργαλεία για τις μίζες. Ξεπερνούν σε αριθμό τα 7 εκατομμύρια (στην Ελλάδα γύρω στις 20.000) και μέσα απ’ αυτές διακινείται πάνω από το 50% των παγκόσμιων κεφαλαίων. Θεωρητικά, μπορεί  οποιοσδήποτε να «χτίσει» μια οφσόρ σε μια μέρα, αρκεί να διαθέτει το πολύ 1000 ευρώ κι ένα δικηγόρο που ειδικεύεται σ’ αυτά. Τα  μόνα στοιχεία που χρειάζονται είναι: Τα ονόματα των μελών του ΔΣ της εταιρίας(από 1 έως τρία), ο επιθυμητός αριθμός μετοχών που εκτυπώνονται ταχύτατα οπουδήποτε, και τα περιουσιακά στοιχεία που επιθυμεί ο ιδιοκτήτης να εντάξει σ’ αυτήν. Τέτοια μπορεί να είναι κινητά και ακίνητα κάθε είδους, λογαριασμοί τραπεζών, οικοδομικές ή άλλες εταιρίες (π.χ άλλες οφσόρ) κλ.π  και τέλος το πρόσωπο στο οποίο θα ανήκουν οι μετοχές και η περιουσία της εταιρείας, δηλαδή ο ιδιοκτήτης της.  Συνεπώς οι διατυπώσεις είναι ελάχιστες, το  εταιρικό κεφάλαιο  ασήμαντο ενώ η ανωνυμία του ιδιοκτήτη φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού. Οι πιο κερδοφόρες οφσόρ  βρίσκονται σε νησιά της Καραϊβικής και του Ειρηνικού όπου έχει καθιερωθεί  κατάλληλη νομοθεσία που ευνοεί αφάνταστα την «επιχειρηματική δραστηριότητα», δηλαδή την ουσιαστική φοροασυλία και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Οι ιδιοκτήτες δεν οφείλουν να δηλώσουν συγκεκριμένο σκοπό λειτουργίας, άρα έχουν πλήρη ασυδοσία δράσης. Έτσι οι τύποι αυτοί είναι φορολογικά αόρατοι στις χώρες τους, όπως και τα λεφτά τους, πράγμα που καθιστά αυτές τις εταιρείες εξαιρετικά ελκυστικές στα παντοειδή αρπακτικά που γεννάει ο καπιταλισμός. Η λειτουργία τους βασίζεται στο τρίπτυχο: εξοικονόμηση χρήματος-ταχύτητα συναλλαγών-εχεμύθεια. Οι ιδιοκτήτες τους 1) δεν έχουν συναλλαγματικούς περιορισμούς, 2) εξασφαλίζουν το τραπεζικό απόρρητο, 3) έχουν δυνατότητα μεταφοράς κερδών, 4) καμία υποχρέωση εφαρμογής εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, 5) ασήμαντη ή καθόλου φορολόγηση, 6) προστασία από προσωπικές ευθύνες γιατί όλα γίνονται εξ ονόματος της εταιρείας, 7) τεράστια ευελιξία στις συναλλαγές τους, 8) εξασφαλίζουν ασυλία στην ατομική περιουσία που έχει μεταβιβαστεί στην εταιρεία και ανώνυμη μεταφορά όλων των περιουσιακών στοιχείων.  Αυτά τα τελευταία είναι που τις κάνουν ακαταμάχητες σε κάθε επίδοξο λαμόγιο, κλέφτη, εγκληματία και  μεγαλοεπιχειρηματία. Διότι τους δίνει το δικαίωμα να αποκτούν με οποιοδήποτε βρώμικο τρόπο τεράστια περιουσία και μετά να την κρύβουν ή να την γλυτώνουν από κατασχέσεις – που προορίζονται μόνο για τον λαουτζίκο-  μεταβιβάζοντάς την σε μια (δικιά τους) οφσόρ. Έτσι όλες οι πολυεθνικές έχουν οφσόρ εταιρίες σε φορολογικούς – παραδείσους για απόκρυψη και ασήμαντη φορολόγηση των αμύθητων κερδών τους, που  έχουν εξάγει από τις χώρες που δραστηριοποιούνται. Την ίδια στιγμή, από εκατομμύρια απλών  ανθρώπων που δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα, περικόπτονται τα εισοδήματα και κατάσχονται οι περιουσίες τους τις οποίες ιδιοποιούνται οι ιδιοκτήτες αυτών των οφσόρ.  Αλλά αυτός είναι ο  καπιταλισμός και τα εκατομμύρια των οφσόρ αποτελούν τα εργαλεία εξάπλωσης της διαφθοράς άρα και της  κυριαρχίας του. Στο βωμό του κέρδους θυσιάζονται όλα. Ενώ ο  κόσμος που δεν κλέβει, δεν παίζει μετοχές, που δεν αρπάζει, δεν εκμεταλλεύεται υπεραξίες, που εργάζεται σκληρά για να ζήσει, που ότι λέει το πιστεύει κι αγωνίζεται γι αυτό, αυτός ο κόσμος που σήμερα είναι κατακερματισμένος, χρειάζεται σύντομα να οργανωθεί και συντεταγμένα να προχωρήσει στη συντριβή του συστήματος που τον έχει απανθρωπίσει και καθυποτάξει. Προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς χρηματιστήρια, χωρίς μεγαλοεπιχειρηματίες, έξω από τη ζούγκλα της ληστρικής ΕΕ και το ναζιστικό ΝΑΤΟ. Μια κοινωνία σοσιαλιστική.    

                                                      Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                            Δημοτικός σύμβουλος  Μεσσήνης

  Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια…Τσέπη

Δεν υπάρχει συνεπής δεξιός καπιταλιστής που να μην προβάλει αλλά και να μην κρύβεται πίσω από το γνωστό και χαρακτηριστικό πια τρίπτυχο, προκειμένου να εξαπατήσει τους αφελείς, να πολεμήσει πολιτικούς αντιπάλους και να γεμίσει την τσέπη του. Ο πατριωτισμός έγινε επικερδής, η πατρίδα πουλάει ή μάλλον ξεπουλιέται από τους κάθε λογής πατριδοκάπηλους. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει και ο κιβωτιόσχημος υπερπατριώτης Καρατζαφύρερ, τασσόμενος πάντα στα «Δεξιά του Κυρίου», ώστε να έχει και τη θεία κάλυψη ως τσιλιαδόρος της μίζας και ντελάλης της τρόικας. Μα τι έκανε το παιδί; Τίποτε διαφορετικό απ’ αυτό που κάνουν όλοι του συναφιού του. Άνοιξε τρεις εταιριούλες οφσόρ για να μπορέσει να αποκρύψει τα μιζαδόρικα από τα εξοπλιστικά προγράμματα λεφτά του, να διασώσει την αξιόλογη περιουσία του από τα άλλα αρπακτικά της καπιταλιστικής ζούγκλας και να αναστήσει το πτώμα – τηλεκόμμα ΛΑ.ΟΣ.  Έχοντας λοιπόν λερωμένη τη φωλιά του, αγωνίστηκε ως βουλευτής για την κατάργηση του «πόθεν έσχες» και εμμέσως για την διευκόλυνση της φοροδιαφυγής ζητώντας την αφορολόγητη επιστροφή χρήματος από το εξωτερικό. Βέβαια το πόθεν έσχες, σήμερα που υπάρχει το «εργαλείο» των οφσόρ, έχει πολύ μικρή αξία καθώς οι καπιταλιστές συγκροτούν μια οφσόρ για κάθε περιουσιακό στοιχείο που θέλουν να αποκρύψουν, ώστε  να μην είναι δυνατός ο εντοπισμός του.

ΩΣΤΌΣΟ, το απροσδόκητο «κάψιμο» του κάποτε «ρυθμιστή», συνδέεται με πολιτικές ζυμώσεις που είναι σε εξέλιξη στο χώρο της Δεξιάς ενόψει εκλογών. Ένα χώρο στον οποίο συγκατοικούν φιλοχουντικοί, φιλοναζί, βασιλόφρονες, θεομπαίχτες, μιζαδόροι, ξεπεσμένοι καραμανλικοί, οι μοραϊτες του Αντώνη, κι ένας απίθανος αχταρμάς αδίσταχτων επιχειρηματιών της αρπαχτής, όπως οι βαρώνοι των ΜΜΕ, που περιμένουν πως και πώς να του πάρουν την άδεια πανελλαδικής εμβέλειας του σταθμού του. Τον «πρόεδρο» πιστεύουν ότι τον «τελείωσαν». Του τα βρήκαν όλα υποτίθεται, σε αντίθεση με τις λίστες Λαγκάρντ, Λουξεμβούργου, Λιχτενστάϊν κλ.π που δεν είναι διατεθειμένοι να τις χρησιμοποιήσουν ούτε πρόκειται να προχωρήσουν, διότι αν το κάνουν θα πέσουν επάνω σε δικούς τους ή και στους εαυτούς τους. Ενόψει όμως της εκλογικής μάχης, τους ενδιαφέρει η ενίσχυση της συνοχής  του χώρου τους που εμφανίζεται κατακερματισμένος. Αν πείσουν τον «πρόεδρο» να το βουλώσει με αντάλλαγμα την ελευθερία του ή κάτι πιο υλικό, θα  μαντρώσουν  τα υπολείμματα του ΛΑ.ΟΣ μαζί  με πολλά θρασίμια από την ΧΑ που την συρρίκνωσαν ήδη, ώστε να ελαττώσουν τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ και να μπορέσουν εύκολα μαζί με τη θολερό ΠΟΤΑΜΙ, τους εύκολους της ΡΗΜΑΔ και τους ομογάλακτους των ΑΝΕΛ, να σταθούν όρθιοι πάλι σε βάρος της χώρας. Γι αυτό, το πανικόβλητο σύστημα στέλνει μήνυμα προς όλους του συναφιού: ή στηρίζετε με όλη σας τη δύναμη την εκλογή ΠτΔ για να μην πάμε σε εκλογές το Μάρτη, ή έρχεται η σειρά του καθενός από  σας.  Και δεν το λένε αβάσιμα.  Ψευτοανεξάρτητοι και μη έχουν όλοι την τιμή τους που εξαρτάται από το βαθμό εμπλοκής τους σε διάφορες επιτροπές προμηθειών εξοπλιστικών και άλλων προγραμμάτων. Αμερικανικές και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, καθώς  και στελέχη αντίστοιχων εταιριών (π.χ Χριστοφοράκος) έχουν καταγράψει, φωνητικά και οπτικά, κάθε λέξη και κίνηση όλων των εμπλεκομένων. Τώρα ή θα ξεπληρώσουν τις μίζες με τη ψήφο τους ή θα «εξουδετερωθούν».  Κι επειδή η Ηθική θεωρείται μέγεθος παρωχημένο και ανύπαρκτο για τον κόσμο τους, ο συνδυασμός χρηματισμού και εκβιασμών σπάνια αποτυγχάνει.

ΠΑΝΤΩΣ ο Γ.Κ δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος γι αυτό και τρέμουν όλοι όσοι έχουν «συνεργαστεί» μαζί του μήπως ανοίξει το στόμα του, καθώς από το ξεκίνημα της πολιτικής του καριέρας φρόντιζε να είναι πάντα μέσα σε όλα και να έχει απόλυτη ενημέρωση για πολλούς και για πολλά. Ιδιαίτερα για την περίοδο που το κόμμα του συμμετείχε στη μνημονιακή κυβέρνηση και στις μυστικές, αδιαφανείς συμφωνίες για την τοποθέτηση των τραπεζανθρώπων Παπαδήμου και Πικραμένου, για το ξεπούλημα της χώρας, την εξαθλίωση του λαού και  το μοίρασμα της πίττας ανάμεσα στα μνημονιακά κόμματα. Ο ίδιος, βλέποντας να τον θεωρούν αναλώσιμο, απειλεί το κυβερνητικό μπουλούκι:  «Γνωριζόμαστε καλά. Πρέπει να καταλάβουν ότι μπλέξανε για τα καλά μαζί μου». Όντως, τώρα ενδέχεται να καταλάβουν τι σημαίνει χέρι-χέρι με τη διαπλοκή και την απάτη του προέδρου της αρπαχτής και της κωλοτούμπας. Όμως δηλώνει  φιλορώσος, κι αυτό δεν το συγχωρούν οι αμερικανοί που του δρομολογούν πορεία ανάλογη με του άλλου φιλορώσου Άκη. Θυσίασε το τηλεκόμμα του προκειμένου να προλάβει να τακτοποιήσει «δουλειές» φίλων του και δικές του καθώς ήξερε ότι το σύστημα – η οικονομικοπολιτική συμμορία που κυβερνάει τον τόπο – γνώριζε για τις οφσόρ εταιρείες του και τις μίζες και τον κράταγε στο χέρι. Θα ήταν ευχής έργο να τον στριμώξουν  σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρχίσει να κελαηδάει για μοιρασιές, πρόσωπα, και πράγματα που γίνονται όλα αυτά τα χρόνια, πριν βρεθεί στον Κορυδαλλό. Στη περίπτωση αυτή θα γίνει σεισμός στο πανάθλιο κυβερνητικό μόρφωμα με καταστρεπτικές συνέπειες για όλον τον εξοντωτικό μηχανισμό που έστησαν τα τελευταία χρόνια. Το πιο πιθανό όμως είναι, αμερικανοί και γερμανοί, οι εταιρείες των οποίων εμπλέκονται στις μίζες, να μην επιτρέψουν να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εκεί. Από την άλλη, αν ο πρόεδρος ενός μικρού κόμματος εμφανίζεται να έχει σε μια μόνο από τις οφσόρ 7.5 εκατομμύρια ευρώ και πολλαπλάσιας αξίας ακίνητα, καταλαβαίνουμε τι έχουν κλέψει κορυφαία στελέχη των συστημικών κομμάτων που κυβερνούν την χώρα από το 74 μέχρι σήμερα. Διότι είναι γνωστό ότι οι μεσάζοντες και προμηθευτές μοίραζαν και μοιράζουν τις μίζες ανάλογα με την εκλογική δύναμη των αστικών κομμάτων, κύρια των μεγάλων που ενέχονται στο μεγάλο φαγοπότι σε βάρος της χώρας μας.

 ΟΙ ΥΠΕΡΑΚΤΙΕΣ εταιρείες(Off Shore) είναι το εφεύρημα των καπιταλιστών για να κρύβεται ο ένας από τον άλλο κι όλοι μαζί από τους υποτιθέμενους εθνικούς και διεθνείς ελεγκτικούς μηχανισμούς και την εφορία.  Είναι απόλυτα νόμιμες, ωστόσο για να δικαιολογούν οι καπιταλιστές τα καταστροφικά αποτελέσματα των πολιτικών τους, τις χρησιμοποιούν πολλές φορές και σαν σάκους του μπόξ. Έχουν απλωθεί σ’ όλον τον πλανήτη, καθώς είναι τα απόλυτα εργαλεία για τις μίζες. Ξεπερνούν σε αριθμό τα 7 εκατομμύρια (στην Ελλάδα γύρω στις 20.000) και μέσα απ’ αυτές διακινείται πάνω από το 50% των παγκόσμιων κεφαλαίων. Θεωρητικά, μπορεί  οποιοσδήποτε να «χτίσει» μια οφσόρ σε μια μέρα, αρκεί να διαθέτει το πολύ 1000 ευρώ κι ένα δικηγόρο που ειδικεύεται σ’ αυτά. Τα  μόνα στοιχεία που χρειάζονται είναι: Τα ονόματα των μελών του ΔΣ της εταιρίας(από 1 έως τρία), ο επιθυμητός αριθμός μετοχών που εκτυπώνονται ταχύτατα οπουδήποτε, και τα περιουσιακά στοιχεία που επιθυμεί ο ιδιοκτήτης να εντάξει σ’ αυτήν. Τέτοια μπορεί να είναι κινητά και ακίνητα κάθε είδους, λογαριασμοί τραπεζών, οικοδομικές ή άλλες εταιρίες (π.χ άλλες οφσόρ) κλ.π  και τέλος το πρόσωπο στο οποίο θα ανήκουν οι μετοχές και η περιουσία της εταιρείας, δηλαδή ο ιδιοκτήτης της.  Συνεπώς οι διατυπώσεις είναι ελάχιστες, το  εταιρικό κεφάλαιο  ασήμαντο ενώ η ανωνυμία του ιδιοκτήτη φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού. Οι πιο κερδοφόρες οφσόρ  βρίσκονται σε νησιά της Καραϊβικής και του Ειρηνικού όπου έχει καθιερωθεί  κατάλληλη νομοθεσία που ευνοεί αφάνταστα την «επιχειρηματική δραστηριότητα», δηλαδή την ουσιαστική φοροασυλία και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Οι ιδιοκτήτες δεν οφείλουν να δηλώσουν συγκεκριμένο σκοπό λειτουργίας, άρα έχουν πλήρη ασυδοσία δράσης. Έτσι οι τύποι αυτοί είναι φορολογικά αόρατοι στις χώρες τους, όπως και τα λεφτά τους, πράγμα που καθιστά αυτές τις εταιρείες εξαιρετικά ελκυστικές στα παντοειδή αρπακτικά που γεννάει ο καπιταλισμός. Η λειτουργία τους βασίζεται στο τρίπτυχο: εξοικονόμηση χρήματος-ταχύτητα συναλλαγών-εχεμύθεια. Οι ιδιοκτήτες τους 1) δεν έχουν συναλλαγματικούς περιορισμούς, 2) εξασφαλίζουν το τραπεζικό απόρρητο, 3) έχουν δυνατότητα μεταφοράς κερδών, 4) καμία υποχρέωση εφαρμογής εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, 5) ασήμαντη ή καθόλου φορολόγηση, 6) προστασία από προσωπικές ευθύνες γιατί όλα γίνονται εξ ονόματος της εταιρείας, 7) τεράστια ευελιξία στις συναλλαγές τους, 8) εξασφαλίζουν ασυλία στην ατομική περιουσία που έχει μεταβιβαστεί στην εταιρεία και ανώνυμη μεταφορά όλων των περιουσιακών στοιχείων.  Αυτά τα τελευταία είναι που τις κάνουν ακαταμάχητες σε κάθε επίδοξο λαμόγιο, κλέφτη, εγκληματία και  μεγαλοεπιχειρηματία. Διότι τους δίνει το δικαίωμα να αποκτούν με οποιοδήποτε βρώμικο τρόπο τεράστια περιουσία και μετά να την κρύβουν ή να την γλυτώνουν από κατασχέσεις – που προορίζονται μόνο για τον λαουτζίκο-  μεταβιβάζοντάς την σε μια (δικιά τους) οφσόρ. Έτσι όλες οι πολυεθνικές έχουν οφσόρ εταιρίες σε φορολογικούς – παραδείσους για απόκρυψη και ασήμαντη φορολόγηση των αμύθητων κερδών τους, που  έχουν εξάγει από τις χώρες που δραστηριοποιούνται. Την ίδια στιγμή, από εκατομμύρια απλών  ανθρώπων που δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα, περικόπτονται τα εισοδήματα και κατάσχονται οι περιουσίες τους τις οποίες ιδιοποιούνται οι ιδιοκτήτες αυτών των οφσόρ.  Αλλά αυτός είναι ο  καπιταλισμός και τα εκατομμύρια των οφσόρ αποτελούν τα εργαλεία εξάπλωσης της διαφθοράς άρα και της  κυριαρχίας του. Στο βωμό του κέρδους θυσιάζονται όλα. Ενώ ο  κόσμος που δεν κλέβει, δεν παίζει μετοχές, που δεν αρπάζει, δεν εκμεταλλεύεται υπεραξίες, που εργάζεται σκληρά για να ζήσει, που ότι λέει το πιστεύει κι αγωνίζεται γι αυτό, αυτός ο κόσμος που σήμερα είναι κατακερματισμένος, χρειάζεται σύντομα να οργανωθεί και συντεταγμένα να προχωρήσει στη συντριβή του συστήματος που τον έχει απανθρωπίσει και καθυποτάξει. Προς μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς χρηματιστήρια, χωρίς μεγαλοεπιχειρηματίες, έξω από τη ζούγκλα της ληστρικής ΕΕ και το ναζιστικό ΝΑΤΟ. Μια κοινωνία σοσιαλιστική.    

                                                      Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                            Δημοτικός σύμβουλος  Μεσσήνης

Πολυτεχνείο: τότε και σήμερα

                    

Είναι πραγματικά ανυπόφορο, ύστερα από 40 χρόνια, το σύνθημα-απαίτηση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ- ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ - ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ να εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια. Σήμερα το ψωμί λείπει από πολλές χιλιάδες οικογένειες, η δημόσια παιδεία διαλύεται, ελευθερία και κάθε είδους δικαιώματα ενταφιάστηκαν στο λάκκο των αγορών και η εθνική ανεξαρτησία σκεπάστηκε κάτω από το χαλί των «συμβατικών μας υποχρεώσεων» στους διάφορους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς κι ενώσεις που εγκλώβισαν τη χώρα.  Η αστική τάξη της χώρας, σε συνεργασία με τον ξένο παράγοντα, κάνει μεγάλες προσπάθειες να πετύχει την ανώδυνη επετειοποίηση, την ταρίχευση και αυτού του σημαντικού γεγονότος προσδίδοντάς του έναν φολκλορικό μνημειακό πρόσημο κι αποσιωπώντας τον αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό του  χαρακτήρα. Το αντιμετώπισαν σαν «επένδυση» που έπρεπε να αποδώσει στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονταν στην χώρα και στην περιοχή, κι έβαλαν σε ενέργεια μια επιχείρηση διαστροφής κι εκφυλισμού του πραγματικού νοήματος της εξέγερσης που, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, ως ένα βαθμό τους «βγήκε».

 ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου, όπως και σε κάθε ανάλογο γεγονός της ιστορίας μας, δεν υπήρξε ούτε ενότητα ούτε ομοφωνία μεταξύ των συμμετεχόντων. Οι φοιτητές της παράνομης ΚΝΕ, του διασπασμένου από τις ενέργειες της χούντας σε δύο κομμάτια ΚΚΕ (ΚΚΕ και οι ευρωκομμουνιστές ΚΚΕεσ) με όλα σχεδόν τα στελέχη και τα μέλη του  σε φυλακές, εξορίες και στο εξωτερικό,  οι πάμπολλες αριστερίστικες ομάδες, οι φοιτητές του ΠΑΚ (Ανδρέα Παπανδρέου), στοιχεία της Καραμανλικής δεξιάς και χιλιάδες ανένταχτοι φοιτητές  συγκροτούσαν ένα εκρηκτικό μίγμα που ήταν εξαιρετικά δύσκολο και πολλές φορές αδύνατο να καταλήξουν σε κοινές αποφάσεις  μέσω της περίφημης Συντονιστικής Επιτροπής (Σ.Ε) που είχε συγκροτηθεί για τις ανάγκες του αγώνα. Η καχυποψία κυριαρχούσε και ενισχυόταν  από πράκτορες της Ασφάλειας που είχαν παρεισφρήσει μέσα στις οργανώσεις. Παρ’ όλα αυτά στη διάρκεια του τριημέρου της εξέγερσης βγήκε μια διακήρυξη από την Σ.Ε στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφερόταν: «Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων, θεωρούμε την άμεση παύση του τυρανικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα που χρόνια στηρίζουν την τυρανία στη χώρα μας». Στο μεταξύ δεκάδες χιλιάδες λαού είχαν κατέβει στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και οι φοιτητές της ΚΝΕ έβαλαν στην Σ.Ε θέμα εξόδου  από το Πολυτεχνείο και συνένωσης με τους διαδηλωτές, το οποίο ύστερα από θυελλώδεις συνεδριάσεις δεν πέρασε και προκάλεσε μεγάλες τριβές με τις αριστερίστικες παρατάξεις και τους «Ρηγάδες» του ΚΚΕεσ. Επιδίωξη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ ήταν η ανατροπή της δικτατορίας να μην προέλθει από συμβιβασμό της χούντας και αμερικανών από τη μια και των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας από την άλλη ώστε η διάδοχη λύση να είναι πάλι κοινοβουλευτική δημοκρατία - υπηρέτης των τραπεζιτών και των μονοπωλίων . Αλλά η αλλαγή στη χώρα  μας να συνδυαστεί με μια λύση υπέρ των προοδευτικών δυνάμεων προς όφελος του λαού μας. Αυτά όχι μόνο δεν έγιναν αποδεκτά, αλλά ΚΝΕ και ΚΚΕ κατηγορήθηκαν ότι αντέδρασαν  στην κατάληψη του Πολυτεχνείου.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ,  οι χουντικοί τρομοκρατημένοι μήπως γενικευτεί και γίνει ανεξέλεγκτη η εξέγερση στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις κατέβασαν στρατό και τάνκς με την γνωστή τραγική κατάληξη.   Τα γεγονότα, μετά την εισβολή των τάνκς στο Πολυτεχνείο, εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα με χούντα μέσα στη χούντα ( Ιωαννίδης στη θέση Παπαδόπουλου) κι αποκορύφωμα -σε λίγους μήνες- την Τουρκική εισβολή και διαμελισμός της Κύπρου που αποτέλεσε και τον βασικό παράγοντα κατάρρευσης της χούντας. Στη συνέχεια, αυτό για το οποίο προειδοποιούσαν οι κομμουνιστές, έγινε.  Αμερικανοί κι ευρωπαίοι, μετά τις διαβεβαιώσεις των αστικών πολιτικών κομμάτων,  ότι αν αναλάβουν την εξουσία θα ενισχυθεί η σύσφιξη των δεσμών με τη Δύση, έδωσαν το ΟΚ για την επάνοδο του Καραμανλή, δηλαδή εκείνου που είχε δράσει όπως η χούντα δέκα χρόνια πριν. Από τότε μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν έχει γίνει το παραμικρό βήμα προς την κατεύθυνση για την οποία αγωνίστηκαν τα παιδιά αυτά, αλλά αντίθετα έχουμε πλήρη  υποταγή στον ξένο παράγοντα κι ενσωμάτωση στις δομές του (ΝΑΤΟ- ΕΕ), με την κύρια ευθύνη να βαρύνει το ΠΑΣΟΚ. Μεθόδευσαν την αποϊδεολογικοποίηση των λαϊκών μαζών με αποτέλεσμα η πολιτική, στα χέρια των τεχνοκρατών της εξουσίας, να μετατραπεί σε εργαλείο αποσπασμένο από τις μάζες και στραμμένο εναντίον τους. Σ’ αυτό βοήθησαν και κάποιοι/ες που παρ’ όλον ότι υπήρξαν μέλη της Σ.Ε, εξαργύρωσαν την τότε συμμετοχή τους υπηρετώντας στη συνέχεια πιστά το σύστημα που κάποτε υποτίθεται πολέμησαν. Σ’ αυτά τα άθλια υποκείμενα αναφέρονται συχνά τα παπαγαλάκια του συστήματος σαν «γενιά του Πολυτεχνείου», επιδιώκοντας να ενισχύσουν την εικόνα ενός συστήματος που όλα τα ενσωματώνει, άρα είναι μάταιος ο αγώνας εναντίον του.  Ωστόσο, εκείνο που με ευλάβεια φροντίζουν οι αστοί είναι η διενέργεια εκλογών, κοροϊδεύοντας τον κόσμο ότι λαϊκή κυριαρχία σημαίνει να έχει ο λαός την δυνατότητα να εκλέγει κάθε 4 χρόνια το ποιος θα συνεχίσει να διαχειρίζεται το σύστημα που τον εκμεταλλεύεται. Έτσι άρχισαν να προβάλλονται νέες «αλήθειες» του «ανήκομεν εις την Δύσιν»  και του «κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού» για να μην «απομονωθεί» δήθεν η χώρα μέχρι που την έφτασαν, μέσω διαδοχικών εκλογών βέβαια, σ’ αυτήν την κατάντια που βιώνουμε σήμερα.

ΖΟΥΜΕ σε μια εποχή ποικιλόμορφης και πολυεπίπεδης επίθεσης των αστικών δυνάμεων για καθολική επικράτηση του καπιταλισμού παγκοσμίως. Βασικός τους στόχος  είναι η εξάλειψη κάθε ίχνους από τις απόπειρες ανατροπής του καπιταλισμού διεθνώς για την οικοδόμηση μια διαφορετικής κοινωνίας όπως η σοσιαλιστική. Σ’ αυτή τους την προσπάθεια για τη διαιώνιση του καπιταλισμού, δεν διστάζουν να πραγματώνουν ένα  γιγάντιο ολοκαύτωμα όλων των λαών του πλανήτη, κάτι που βλέπουμε να εξελίσσεται στην ευρύτερη περιοχή μας. Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, της νεολαίας κυρίως, κάθε Νοέμβρη δείχνουν τη φωτιά, τη ζωντάνια, την ελπίδα ότι όσο υπάρχει τέτοια νεολαία «οι Μήδοι τελικά δεν θα διαβούνε». Άλλος δρόμος λοιπόν για τη σωτηρία των λαών δεν υπάρχει παρά η σοβαρή προετοιμασία   μιας γενικευμένης εξέγερσης για την οριστική ανατροπή της δικτατορίας των αγορών γιατί, ουδέποτε και πουθενά στην ιστορία, δεν έχει επιτευχθεί ριζική αλλαγή με κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Αλλιώς θα υποχρεωθούμε να ζούμε εσαεί κάτω από τις ανυπόφορες συνθήκες που επιβάλλει η εξασφάλιση της κερδοφορίας μιας χούφτας   ληστών της ΕΕ και των ΗΠΑ.

                                                                Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                    Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

Το ατελείωτο τάϊσμα των χρεοκοπημένων τραπεζών

       

Οι οικονομικοί αναλυτές διαπιστώνουν ότι από το 2009 – δηλαδή από την ουσιαστική έναρξη της κρίσης- μέχρι σήμερα οι χρηματιστηριακές αγορές υπερτριπλασιάστηκαν σε μέγεθος. Ο μεγάλος αστός οικονομολόγος Ξ. Ζολώτας σωστά έλεγε ότι  «ο πλούτος δεν εξανεμίζεται, απλά μετατοπίζεται». Να μη μας διαφεύγει όμως, ότι  το χρήμα στον καπιταλιστικό κόσμο δεν μετατοπίζεται νόμιμα κι ευγενικά, πάντα μετατοπίζεται με εξαπάτηση ή/και με ληστρικές μεθόδους. Ο καλύτερος τρόπος να το διαπιστώσει κανείς αυτό είναι να παρακολουθήσει τα χρηματιστήρια, όπου συχνά διαπιστώνει μια φρενίτιδα  συναλλαγών, βίαιες διεθνείς χρηματιστηριακές αναταράξεις, όπως αυτή που συνέβη πριν μερικές μέρες και στη χώρα μας. Αποτελούν πρώτης τάξεως ευκαιρία για κερδοσκοπικές κινήσεις εντελώς βραχυπρόθεσμες που λειτουργούν σαν μαγνήτες για «επενδυτικά» κεφάλαια της αρπαχτής τα οποία δεν διστάζουν να «βγουν» με την ίδια ταχύτητα που «μπήκαν», αφήνοντας πίσω τους ερείπια.  Oι εκτεταμένες ρευστοποιήσεις των τραπεζικών χαρτιών που συνέβησαν,  έδειξαν ότι παρά τα θετικά αποτελέσματα των στημένων,   και  με αδιαφανείς διαδικασίες και μυστικές συνεννοήσεις με την ΤτΕ τεστ αντοχής από την ΕΚΤ, ο τραπεζικός κλάδος δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι είναι ισχυρός. Διότι οι κατεργάρηδες μεταξύ τους γνωρίζονται πολύ καλά. Ξέρουν δηλαδή ότι όλες οι τράπεζες της Ευρωζώνης είναι χρεοκοπημένες με πρώτες και καλύτερες τις ελληνικές. Ξέρουν επίσης ότι αυτή την τακτική επικοινωνιακής απάτης  (όλα πάνε καλά) ακολουθεί συστηματικά η ΕΚΤ εδώ και πολλά χρόνια πιστεύοντας ότι έτσι διατηρεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης για το τραπεζικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα παίζει ένα αισχρό παιχνίδι με τους  γύπες των αγορών στους οποίους δίνει σήμα για κερδοσκοπικές επιθέσεις. Η καταστροφική τους επέλαση χρησιμοποιείται έπειτα σαν κινδυνολογία προς τους λαούς, ώστε να επιτευχθεί ακινησία, υποταγή και «σταθερότητα». Οι χρηματιστηριακοί δείκτες στο Χ.Α πήραν την καθοδική τους πορεία, όχι διότι οι ξένοι «επενδυτές» βλέπουν μπροστά τους δήθεν πολιτικά αδιέξοδα,  όπως διαδίδουν τα ξένα και ντόπια παπαγαλάκια, αλλά διότι θέλουν να συνεχίσουν απερίσπαστοι το «επενδυτικό» τους έργο, δηλαδή τη λεηλασία της χώρας και του εισοδήματος του λαού της. Στην ουσία εφαρμόζεται, σε κάθε περίπτωση, η απειλή-εκβιασμός του γεροσακάτη Σόϊμπλε: « η χώρα σας βρίσκεται σε μια προκαθορισμένη πορεία κι όποιος προσπαθεί να την εκτρέψει πρέπει να γνωρίζει ότι ρισκάρει τα πάντα».  Επαναλαμβάνεται δηλαδή η ίδια ιστορία με τις δεύτερες εκλογές του 2012. Εκβιασμός, μέσω τρομοκράτησης του κόσμου «να κάτσει φρόνιμα», και σήμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ αν επιθυμεί κυβερνητική διαχείριση να γίνει τελείως ΠΑΣΟΚ, διότι διαφορετικά οι αγορές θα μας «κατασπαράξουν.  Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πήρε το μήνυμα, όπως φάνηκε από τις καθησυχαστικές δηλώσεις στελεχών του προς τις αγορές,  και στρογγύλεψε ακόμη περισσότερο τις «ακραίες» θέσεις της.  Διότι ξέρει ότι  μπορεί οι υποψήφιοι να είναι ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι ψηφοφόροι τους είναι ΠΑΣΟΚ. Είναι δηλαδή, η μεγάλη μάζα ψηφοφόρων που γαλουχήθηκαν από εθελόδουλες   ηγεσίες, ξήλωσαν και τα υποτυπώδη σοσιαλιστικά γνωρίσματα του κόμματός τους, άλωσαν το συνδικαλιστικό κίνημα και τους κρατικούς μηχανισμούς, πολλοί διέπρεψαν στη διαπλοκή και στη διαφθορά, ενσωματώθηκαν κι έγιναν  τελικά οι καλύτεροι στυλοβάτες του συστήματος. Δεν έχουν καμία σχέση ούτε καν με το είδος της αριστεράς που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.  Όμως, αποτελούν την πλειοψηφία που θα καθορίσει το μέλλον αυτού του κόμματος και θα οδηγήσουν τη χώρα  σε ασφυκτικότερο εναγκαλισμό  με τους ευρωληστές, άρα σε διαιώνιση της εξαθλίωσης και του ξεπουλήματος της χώρας. Πάντως, όσοι θέλουν να δραπετεύσουν από  τον «ακραίο» ΣΥΡΙΖΑ δεν θα χαθούν, το θολό  ΠΟΤΑΜΙ της ευρωπαϊλας  τους περιμένει. Αυτήν την τάση-συνιστώσα ενισχύει με κάθε τρόπο η κλεπτοκρατική ηγεσία της Ευρωένωσης ξεκαθαρίζοντας ότι οποιαδήποτε συμφωνία υπογραφεί μέχρι το τέλος της χρονιάς για το χρέος, «προϋποθέτει τον σεβασμό της από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας», δείχνοντας βέβαια προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι ευρωγκάνγκστερ παίρνουν τα μέτρα τους. Απόλυτη εμπιστοσύνη δεν έχουν ούτε στον εαυτό τους.

  ΣΤΙΣ  ΜΕΡΕΣ μας, η γρήγορη υπερδιόγκωση των χρηματαγορών δεν  οφείλεται στην άνοδο της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή της παραγωγής, αλλά στο ασύστολο τύπωμα χρήματος και στις χρηματοδοτήσεις των κεντρικών τραπεζών. Αντί να στηρίξουν την  πραγματική (παραγωγική) τους οικονομία, οι καπιταλιστές, ξόδεψαν και ξοδεύουν απίστευτα ποσά για να στηριχτούν οι χρηματαγορές και να διασωθούν οι μεγάλες συστημικές τράπεζες. Ούτε  επενδύσεις, ούτε  θέσεις εργασίας, ούτε αύξηση του εισοδήματος των εργαζομένων. Όλα μετατρέπονται σε τζόγο και σε κερδοσκοπική αγυρτεία με τίτλους και χρεόγραφα που μπορεί μεν να φέρουν ασύλληπτα κέρδη σε χρόνο ρεκόρ στους «παίκτες», αλλά βυθίζουν την καπιταλιστική οικονομία στην ύφεση. Δημιουργούν έτσι ψευδαισθήσεις για δήθεν οικονομική ανάπτυξη, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το μόνο που «αναπτύσσεται» με μεγάλους ρυθμούς είναι το παγκόσμιο χρέος.

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ διασώζονται μέσω της αφαίμαξης-κλοπής  των εισοδημάτων κι όχι των θυσιών του  ελληνικού λαού, όπως  υποκριτικά ξεφωνίζουν τα κυβερνητικά ανδρείκελα. Οι μηχανισμοί και οι μεθοδεύσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά-Βενιζέλου - με την καθοδήγηση των ευρωληστών  αφεντικών τους - κατάφεραν με αριστοτεχνικό τρόπο να εντάξουν στο δημόσιο χρέος της χώρας τις «μαύρες τρύπες» των ελληνικών τραπεζών από τη συμμετοχή των τελευταίων σε «παιχνίδια» με τα τοξικά ομόλογα. Μιλάμε για κολοσσιαία ποσά εκατοντάδων δις ευρώ που φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό και εξαφανίστηκαν μέσω οφσόρ. Δημιουργήθηκε τότε πρόβλημα  κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών που αμέσως το έκρυψαν μέσα στο δημόσιο χρέος της χώρας. Στη συνέχεια, με κάλυψη το δημόσιο χρέος, οι τραπεζίτες πήραν τεράστια ποσά από ΔΝΤ και ΕΚΤ χωρίς εγγυήσεις. Ρίσκο μηδέν, γιατί εγγυητής για όλη αυτή την αγυρτεία των τραπεζιτών, ήταν το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ο ελληνικός λαός. Ακολούθησαν τα γνωστά.  Βίαια μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, κατακόρυφη υποτίμηση  της αξίας της εργασίας, απασχόληση αντί μόνιμης εργασίας, σωρηδόν απολύσεις εργαζομένων, διάλυση όλων των δημόσιων υπηρεσιών, συρρίκνωση του ΑΕΠ και της παραγωγής.  Μ’ αυτές τις «ευγενικές» και «δημοκρατικές» μεθοδεύσεις σώθηκαν οι τράπεζες. Κι όλα τα δάνεια που δόθηκαν στη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια από τους διάφορους κοινοτικούς μηχανισμούς  και το ΔΝΤ, δόθηκαν με τον όρο να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες και η αποπληρωμή τόκων από παλαιότερα δάνεια. Ούτε ένα λεπτό δεν πήγε για ανάπτυξη ή παροχή κοινωνικών επιδομάτων. Αυτό  θα γίνεται για τα επόμενα πενήντα χρόνια αν συνεχίσουμε να τους ανεχόμαστε, να περιμένουμε «σωτηρία» από την ΕΕ και να αποδεχόμαστε το χρέος που μας επέβαλαν.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας που εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και για ένα άλλο είδος τραπεζών, τις λεγόμενες «σκιώδεις ή επενδυτικές τράπεζες», καθώς τα ποσά που διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα ξεπερνούν τα 75 τρις δολάρια, πέντε φορές το ΑΕΠ των ΗΠΑ. Στην Ευρωζώνη οι κανονικές τράπεζες διαχειρίζονται ποσά που αντιστοιχούν στο … 303% του ΑΕΠ και οι «σκιώδεις» ποσά ισοδύναμα με το 184% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Πρόκειται για  ποσά που ζαλίζουν και δείχνουν ότι η Ευρωένωση έχει μετατραπεί σε μια απερίγραπτη τραπεζική φούσκα που κολυμπάει σε ένα ωκεανό εικονικού χρήματος στον οποίο βυθίζονται κράτη και πνίγονται οι λαοί της. Και μη νομίζετε πως οι «τράπεζες» αυτές είναι παράνομες. Κάθε άλλο. Είναι πανίσχυροι καθ’ όλα νόμιμοι χρηματιστηριακοί κολοσσοί. Μια απ’ αυτές και πολύ γνωστή στη χώρα μας, από τα τέστ αντοχής που έκανε στις ελληνικές τράπεζες, είναι και η Blackrock που συνεργάζεται με την Oικονομική Διεύθυνση της CIA, απασχολεί πάνω από 10.000 υπαλλήλους και διαχειρίζεται περιουσίες πελατών της συνολικού ύψους 3,6 τρις δολαρίων, όσο δηλαδή το ΑΕΠ της Γερμανίας. Διαθέτει εξαιρετικά εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό με τεχνογνωσία αιχμής στα χρηματοοικονομικά, υποχρεώνοντας και τις μεγαλύτερες τράπεζες να προστρέχουν στις υπηρεσίες της έναντι αδρότατης αμοιβής, συνήθως για να αποκρύβει «επιστημονικά» τις βρωμιές τους. Συνεπώς γνωρίζει κυριολεκτικά τα πάντα για τα εσωτερικά των τραπεζών, τις μεγάλες οικονομίες και τις χρηματοροές μεταξύ τραπεζών στον πλανήτη. Κάτι που έχει τρομοκρατήσει τους κορυφαίους διεθνείς τραπεζίτες, και πολιτικούς, καθώς οι εκθέσεις της Blackrock δρομολογούν καθοριστικές οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις.  Συνεπώς ο ρόλος της δεν είναι καθόλου σκιώδης αλλά  ουσιαστικός στην ελεγχόμενη αποσταθεροποίηση του υπάρχοντος στάτους προετοιμάζοντας την επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση προς όφελος δικό της και των συνεργατών της. Είναι φανερό λοιπόν  ότι με αυτή την χαοτική οικονομική και πολιτική πραγματικότητα ζούγκλας να κυριαρχούν στην Ευρώπη δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για τους λαούς της, που παρακολουθούν την διαρπαγή του πλούτου των χωρών τους και την μετατροπή των ιδίων σε δουλοπάροικους χωρίς δυστυχώς (προς το παρόν)  ν’ αντιδρούν.  Η «λύση» των  ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων επιχειρήσεων και υπηρεσιών που πλασάρουν, ούτε ανάκαμψη έφερε πουθενά, ούτε κανενός είδους ανάπτυξη. Αντίθετα σωρεία απολύσεων, αφαίρεση πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό, μεγαλύτερη δαπάνη του λαϊκού εισοδήματος, φοροληστείες, καταστροφή του όποιου κοινωνικού κράτους και εκμετάλλευση έτοιμων υποδομών και μεριδίων αγοράς χωρίς κανένα ρίσκο από τον ιδιώτη – αγοραστή. Έτσι κατάφεραν αυτό που ήθελαν. Μετέτρεψαν τα απογυμνωμένα πλέον κράτη και τους εξαθλιωμένους λαούς σε έρμαια και ομήρους των αγορών.

 ΟΙ ΛΑΟΙ της Ευρώπης - και όχι μόνο- είναι τα θύματα της εξελισσόμενης καπιταλιστικής κρίσης για  διέξοδο από την  οποία, οι ΗΠΑ, οι νατοϊκοί της σύμμαχοι και ο ΟPΕC (Οργανισμός Χωρών Εξαγωγέων Πετρελαίου) υλοποιούν ήδη έναν νέο μεγάλο ενεργειακό πόλεμο  εναντίον της Ρωσίας που συνοδεύεται από μείωση τιμών πετρελαίου-αερίου, κυρώσεις, παρεμπόδιση ενεργειακών έργων και στρατιωτικές συρράξεις κυρίως σε Συρία, Ιράκ και Ουκρανία. Τα αμερικανικά ενεργειακά μονοπώλια δεν μπορούν να ανεχτούν την μαζική μετατόπιση της ενεργειακής γεωπολιτικής ισχύος προς την Ρωσία και το γεγονός ότι σημαντικό μέρος του διεθνούς ενεργειακού εμπορίου δεν ελέγχεται πια από την Αμερική. Το περιοδικό του αμερικανικού κατεστημένου Forbes, έγραψε τελευταία ότι «ο νέος Ψυχρός Πόλεμος, παίρνει μια νέα, σκληρή υπόσταση στην παγκόσμια αγορά ενέργειας, που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει άνευ προηγουμένου επιπτώσεις στο αμερικανικό δολάριο και τον αμερικανικό τρόπο ζωής». Δεν γράφει βέβαια ότι για να μη συμβεί αυτό στους αμερικανούς, θα επιβάλλουν την φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανέχεια σε όλους τους άλλους λαούς, ισοπεδώνοντας ολόκληρες χώρες και βυθίζοντας την ανθρωπότητα σε μια εκτεταμένη και βάρβαρη περίοδο γενικευμένου πολέμου. Πρέπει λοιπόν να ετοιμαζόμαστε οργανωμένα, προσεκτικά κι αποφασιστικά για έξοδο από την φυλακή της μνημονιακής Ευρώπης, με στόχο τη λαϊκή εξουσία. Τώρα,  να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδια των αμερικανών και νατοϊκών πολεμοκάπηλων να σύρουν τη χώρα μας στο  νέο πόλεμο που ετοιμάζουν στη περιοχή για την αρπαγή του ενεργειακού της πλούτου, είτε με αφορμή τους τζιχαντιστές είτε για να υποστηρίξουν τους νεοναζιστές του Κιέβου. Η περίοδος του εφησυχασμού και της απραξίας τελείωσε οριστικά με τεράστιες απώλειες για τα λαϊκά στρώματα. Η ώρα της δράσης έφτασε.      

                                                      Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                             Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης