Ευρωπαϊκή Ένωση – Γιουνκέρ -  Ελλάδα

« Aυτήνη η πατρίδα δεν λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη με άρματα και θυσίες…»     

      

                                                                                              

                                                                                           (Γιάννης  Μακρυγιάννης)

Αρχικά, το οικοδόμημα της φοροαποφυγής-φοροδιαφυγής στην Ευρώπη, εμφανίστηκε σαν σκάνδαλο διαπλοκής και διαφθοράς τεραστίων διαστάσεων  με κέντρο  το κρατίδιο των 500.000 κατοίκων του Λουξεμβούργου και πρωταγωνιστή τον επί 20 χρόνια πρώην πρωθυπουργό και υπουργό οικονομικών του, τον κορυφαίο απατεώνα όπως αποδείχτηκε, Ζ. Κ. Γιουνκέρ. Τελικά, όπως ο ίδιος αποκάλυψε για να αμυνθεί, οι μηχανισμοί φοροαποφυγής δεν υπάρχουν μόνο στη χώρα του αλλά αποτελούν καθεστώς για τα  22 από τα 28 κράτη της Ευρωένωσης και συνεπώς τίποτα το μεμπτό ή παράνομο από τη μεριά του. Ε, ακριβώς αυτή η μεγάλη του εμπειρία γύρω από τις φορολογικές μεταρρυθμιστικές απάτες, εκτιμήθηκε δεόντως από τους ομοίους του στην Ευρωένωση, ώστε να του εμπιστευθούν την περίοδο 2005-2013 την προεδρία του Γιουρογκρούπ (Συμβούλιο υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης) και  την προεδρία της Κομισιόν- του πιο ισχυρού οργάνου της ΕΕ- από φέτος. Την εγκληματική πολιτική του Γιουνκέρ και των  συνενόχων του στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, σε βάρος των οικονομιών των κρατών – μελών κι  όχι μόνο, αποκάλυψε η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) μέσω της ιστοσελίδας LuxLeaks στο διαδίκτυο, καθώς η καταγγελία τους κυριολεκτικά θάφτηκε από τα ενσωματωμένα ευρωπαϊκά και εγχώρια ΜΜΕ, προφανώς για να μη θιγεί το διεφθαρμένο ευρωπαϊκό μόρφωμα.  Οι δημοσιογράφοι της ICIJ, ανακάλυψαν ότι ο πολυπράγμων αρχιερέας της διαπλοκής και διαφθοράς Γιουνκέρ, με μια σειρά φορολογικών μεταρρυθμίσεων και με τη συνδρομή  των  τεσσάρων μεγαλύτερων (Big Four) λογιστικών- ελεγκτικών εταιριών του  πλανήτη (PwC, KPMG, Ernst&Young, Deloitte) που εξειδικεύονται στην  φοροαποφυγή, έχει μετατρέψει το Μεγάλο Δουκάτο (Λουξεμβούργο) σε ένα φορολογικό παράδεισο, μια γιγάντια οφσόρ, για τις μεγάλες επιχειρήσεις κυρίως της ΕΕ και των ΗΠΑ, συσσωρεύοντας στο τραπεζικό  σύστημα του Δουκάτου, βουνά κλεμμένων χρημάτων. Ο αρχινονός τώρα της ΕΕ, διαμόρφωσε το Δουκάτο από μια ασήμαντη χώρα - παραγωγό χάλυβα σε ένα από τα τρία μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του πλανήτη, δηλαδή σε ένα κέντρο παγκόσμιας ισχύος που έχει βαρύνοντα λόγο στις οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς.  Εντελώς «νόμιμα», οι οικονομικές αρχές του Δουκάτου συνάπτουν μυστικές συμφωνίες φορολογικής ασυλίας (ο συντελεστής φορολόγησης είναι κάτω του 1%) για τα υπερκέρδη  που μεταφέρουν στις εκεί  θυγατρικές τους εταιρείες-σφραγίδες, γνωστές επιχειρήσεις-κολοσσοί, ανάμεσα στις οποίες και πολλές ελληνικές όπως η EFG Group (Eurobank-Λάτσης), η Motor Oil (Βαρδινογιάννης), η WIND, η Olayan Investments (Κωνσταντακόπουλος) κ.ά. Πρόκειται για έναν καλοστημένο ληστρικό μηχανισμό που από τη μια μεγιστοποιεί τα κέρδη των πολυεθνικών κι από την άλλη αποστερεί δημόσια έσοδα από τις οικονομίες ολόκληρων χωρών οδηγώντας τες στον συνεχή δανεισμό κι  εξαθλιώνοντας τους λαούς τους. Αλλά το πιο εξοργιστικό της υπόθεσης είναι ότι αυτοί οι αγύρτες που μας κλέβουν δανείζουν στη συνέχεια τα κλεμμένα - αγοράζοντας π.χ ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου - παίρνοντας και τόκο από πάνω. Αν δε  προσθέσετε τις μίζες, τις υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων και τις πληρωμές μεσαζόντων και παντοειδών συμβούλων, φτάνετε εύκολα στο τερατώδες και μη διαχειρίσιμο πλέον χρέος που μας έχουν φορτώσει. Οι ως άνω τέσσερες μεγάλες (Big Four) εταιρείες, προσφέρουν τεχνογνωσία αιχμής στην φοροαποφυγή (κλοπή) μεγάλης κλίμακας, εξασφαλίζοντας την μεταφορά κεφαλαίων  επιχειρήσεων από οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη σε περιοχές με «ευέλικτα και φιλόξενα φορολογικά περιβάλλοντα», όπως π.χ του Λουξεμβούργου, ώστε να αποφύγουν  την φορολόγηση στις χώρες που δραστηριοποιούνται. Παράλληλα έχουμε και την γενικευμένη και επιτρεπόμενη από την ευρωπαϊκή νομοθεσία,  χρήση των «τριγωνικών συναλλαγών», μεταξύ των επιχειρήσεων χωρών της ΕΕ, που χρησιμοποιούνται σαν κάλυμμα για το στήσιμο διεθνών κυκλωμάτων απάτης και υψηλής φοροδιαφυγής. Οι συνδυασμένες ενέργειες όλου αυτού του συρφετού επιχειρηματιών-απατεώνων-ελεγκτικών εταιριών, κοστίζουν μόνο στην Ελλάδα πάνω από 10 δις ευρώ το χρόνο, όσο δηλαδή και τα ετήσια τοκοχρεολύσια που κυβέρνηση και τρόϊκα επιλέγουν να εξασφαλίσουν γδέρνοντας τα λαϊκά στρώματα. Με λίγα λόγια, καμία μεγάλη επιχείρηση στην ΕΕ δεν πληρώνει τον φόρο που της αναλογεί. Οι φόροι είναι μόνο για τα συνήθη υποζύγια, όπως μας αποκαλούν. Για παράδειγμα η Google Αγγλίας με κέρδη πέρυσι 300 εκατ. στερλίνες, πλήρωσε φόρο μόνο 7,3 εκατ. στερλίνες, δηλαδή 2.4% των κερδών της. Και μετά  ο πρόεδρός της δήλωνε πανευτυχής: «η φοροαποφυγή ταυτίζεται με τον καπιταλισμό, μην το ψάχνετε».

                                        Όλοι συνένοχοι

Παρά το σάλο όμως που δημιουργήθηκε από την αποκάλυψη των δημοσιογράφων, έσπευσαν όλοι οι συνένοχοί του στα ηγετικά πόστα της Ευρωένωσης να στηρίξουν τον Γιουνκέρ, αποκαλύπτοντας έτσι τη δυσοσμία του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού οικοδομήματος, που γι αυτούς βέβαια είναι ευωδία. Πρώτος ο Μοσκοβισί, γάλλος επίτροπος Οικονομικών και Φορολογικών υποθέσεων της ΕΕ, δήλωσε: « Δεν πρέπει  να τον κρίνουμε για το παρελθόν του. Είναι ο πλέον κατάλληλος για πρόεδρος της Κομισιόν». Στη συνέχεια ο σταυροφόρος της ηθικής, όταν πρόκειται για αδύναμες χώρες, και της τήρησης των (δικών του) νόμων, Β. Σόϊμπλε, διακήρυξε λέγοντας την αλήθεια : «Δεν υπήρξε παραβίαση νόμων. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και σε άλλες χώρες της ΕΕ». Δεν είναι λοιπόν περίεργο που τον στήριξαν και ο εκπρόσωπος του ΕΛΚ, του κόμματος της ευρωπαϊκής δεξιάς, και ο εκπρόσωπος των σοσιαλιστών που πρόσθεσε χωρίς ίχνος ντροπής ότι « οι πολυεθνικές στην ΕΕ δεν πληρώνουν φόρους, χωρίς να παραβιάζουν κανένα ευρωπαϊκό νόμο», και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ΚΕΑ, που συμμετέχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «εκδημοκρατισμό» της ΕΕ αν αναλάβει την προεδρία ο Γιουνκέρ. Αλλά τόσο πολύ εργάζεται για εκδημοκρατισμό της ΕΕ ο Γιουνκέρ, ώστε σε ερώτηση για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, δήλωσε ότι «προτιμάει οικεία πρόσωπα για την εξουσία στην Ελλάδα κι όχι ακραία», υπονοώντας προφανώς ότι η Σαμαροβενιζελική κλίκα έχει πλήρως προσαρμοστεί στον απόπατο της ΕΕ, ενώ οι άλλοι οι «ακραίοι», θέλουν χρονοβόρα εκπαίδευση. Τέτοιους   απατεώνες προωθεί η ληστοσυμμορία της ΕΕ στην ηγεσία των  θεσμικών της  οργάνων, ώστε να συγκαλύπτουν και να δικαιολογούν την γιγαντιαίας κλίμακας κλοπή που διενεργείται σε βάρος των λαών της, φροντίζοντας να τους προστατεύει και με ισόβια ασυλία χάρη στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Κι έτσι μεγάλες εταιρίες, τράπεζες, πολυεθνικές κάνουν τις «δουλειές» με τους πολιτικούς της χωρίς κανένα εμπόδιο από προκάτ νομοθεσίες, οδηγώντας το φριχτό αυτό μόρφωμα της ΕΕ από το κακό στο χειρότερο. Το κατάντημα της ΕΕ όντως δεν έχει προηγούμενο, ήταν όμως αναμενόμενο. Να γιατί οι θεσμοί της έχουν χαρακτηρισθεί σαν το πιο διαβλητό, διαπλεκόμενο και διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας που έχει εμφανιστεί στην Ευρώπη μετά την Ιερά Συμμαχία.

                                             Οι 4 μεγάλες

Σήμερα, οι Big Four έχουν παραρτήματα σε όλες σχεδόν τις χώρες της υδρογείου και απασχολούν πάνω από 700.000 υπαλλήλους, ενώ τα συνολικά ετήσια κέρδη τους ξεπερνούν τα 100 δις δολάρια. Μόνο η PwC έχει συνάψει με τις αρχές του Λουξεμβούργου μυστικές συμφωνίες για 350 πολυεθνικές επιχειρήσεις. Έχουν αποκτήσει τεράστια ισχύ διότι γνωρίζουν την οικονομική κατάσταση όλων των ισχυρών επιχειρηματικών παραγόντων του πλανήτη και την διαπλοκή τους με τους  αστούς πολιτικούς. Έτσι ελέγχουν και υπαγορεύουν την διαμόρφωση εθνικών νόμων σχετικών με την φορολογία, ευπρόσβλητων στις πρακτικές τους. Οπότε  κάθε προσπάθεια αστυνόμευσης κι επιβολής δίκαιης φορολογικής νομοθεσίας είναι a priori καταδικασμένη. Από την άλλη ο έλεγχος και η επιρροή σε αξιωματούχους με κομβική θέση στα όργανα της ΕΕ, των ΗΠΑ, και αλλού τους επιτρέπει να έχουν λόγο στις ρυθμίσεις σχετικά με το υπεράκτιο χρηματοπιστωτικό σύστημα προς όφελός τους.  Άρα ούτε οι οφσόρ υπάρχει πιθανότητα να ελεγχθούν ή να περιοριστεί η δραστηριότητά τους  καθώς αυτό θα παρεμπόδιζε την ανεξέλεγκτη κερδοφορία των μεγάλων κυρίως επιχειρήσεων  και την απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων. Διόλου τυχαία λοιπόν οι «τέσσερες μεγάλες» αντιμετωπίζονται όπως οι μεγάλες συστημικές τράπεζες. Δηλαδή ως κάτι που χρειάζεται φροντίδα και στήριξη κι όχι περιορισμούς. Παρά τα τεράστια σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται δεν υπάρχει ούτε  η θέληση αλλά ούτε και η δυνατότητα να  θεσπιστεί ένα πλαίσιο λειτουργίας, για υποτυπώδη έστω έλεγχο, καθώς στον καπιταλισμό δεν υπάρχει κανείς αθώος, όλοι λειτουργούν μέχρι εκεί που τους επιτρέπει ο βαθμός εμπλοκής στους βρώμικους μηχανισμούς του.

                                     Άσκοπες οι διαπραγματεύσεις

Στην Ελλάδα  υπεύθυνη για την είσπραξη φόρων Γ. Γραμματέας Εσόδων του Κράτους, τοποθετήθηκε πριν έξι μήνες η Κατερίνα Σαββαϊδου, πρώην ανώτατο στέλεχος (Τax Senior Manager)  επί 4 χρόνια (2010- Ιούνιος 2014) της περιβόητης PwC. Για τη θέση της στην Γ.Γ την πρότειναν: α) ο ΥΠ.ΟΙΚ Γκίκας Χαρδούβελης πρώην στέλεχος της Eurobank, εταιρίας που όπως είδαμε εμπλέκεται στην απάτη που στήθηκε στο Δουκάτο.  β) ο υφυπουργός οικονομικών Γ. Μαυραγάνης, πρώην στέλεχος της KPMG,  της άλλης εκ των «τεσσάρων» και γ) ο Γενικός Επιθεωρητής του ΥΠ.ΟΙΚ   Γαλλίας,  Λε  Πετίτ, που υπήρξε κι αυτός στέλεχος της Deloitte, και έδωσε την τελική έγκριση φανερώνοντας την απόλυτη… εθνική μας κυριαρχία. Με λίγα λόγια, υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς του κράτους μας, υπεύθυνοι υποτίθεται για την πάταξη της φοροδιαφυγής και πρόληψη της φοροαποφυγής, είναι  πρώην στελέχη εταιρειών με ειδικότητα…την φοροαποφυγή. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν τον απέραντο εμπαιγμό. Τα πρώην και νυν υψηλά αμειβόμενα στελέχη που έχουν συμβάλλει θεωρητικά και πρακτικά στη δημιουργία του ληστρικού πλέγματος  που αποκαλούμε «μνημονιακές διαδικασίες», δηλαδή του νομοθετικού πλαισίου  που εξοντώνει λαούς, εκποιεί  χώρες και απογειώνει την κερδοφορία των κολοσσών, μεταπήδησαν από τον ιδιωτικό τομέα σε καίριες θέσεις του κράτους, ώστε να διευκολύνουν το καταστροφικό έργο των πρώην αφεντικών τους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι υπηρέτες του πολυεθνικού κεφαλαίου και τεχνοκράτες υποστηρικτές της κερδοφορίας του. Δεν διακρίνονται ούτε για την εθνική ούτε για την ανθρώπινη ευαισθησία τους. Όλα αυτά τα ξένα και ντόπια τέρατα που εξουσιάζουν την Ευρωένωση, τις συζητήσεις και  διαπραγματεύσεις τις χρησιμοποιούν όχι για να καταλήξουν σε κάποιου είδους  συμβιβασμό, αλλά για να κερδίσουν χρόνο προς βελτίωση και ισχυροποίηση των ληστρικών τους μηχανισμών και μεθοδεύσεων. Με αυτούς λοιπόν οι συζητήσεις είναι εντελώς άσκοπες, καθώς  τα προβλήματα που έχουν ταξικές ρίζες ποτέ δεν λύθηκαν με διαπραγματεύσεις. Δεν είναι αντίπαλοί  μας, είναι εχθροί μας και σαν τέτοιους πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε. Η σύγκρουση έρχεται και είναι αναπόφευκτη,  απαιτεί όμως πολύ σοβαρή προετοιμασία των λαϊκών στρωμάτων. Τον τρόπο τον ξέρουμε: Είναι η οργάνωση στα ταξικά συνδικάτα και στις οργανώσεις. Τα μέσα, όταν έρθει η στιγμή, μας τα υποδεικνύει ο Μακρυγιάννης.

                                                        Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                               Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

                                                                 

           

             

Πανάκριβος επικυρωτής μνημονίων

Σύμφωνα με μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, την σκανδιναβική Νordea Bank, η ευρωπαϊκή κρίση όχι μόνο δεν οδεύει προς την λήξη της, αλλά είναι πολύ πιθανό πως θα επανέλθει και μάλιστα  πολύ σύντομα, στις αρχές του 2015.  Αυτό τρέμουν οι γερμανοί και οι παραδουλεύτρες τους στην Ευρωένωση με συνέπεια να παίρνουν ασταμάτητα μέτρα κατάργησης της εθνικής κυριαρχίας, διάλυσης κάθε ίχνους κοινωνικού κράτους που είχε απομείνει, διασφάλισης φτηνής εργασίας, παράδοσης των χωρών στους τραπεζίτες και στα όρνια των αγορών, μετατροπής των χωρών σε χώρους ασύδοτης επιχειρηματικότητας και  των λαών σε περιπλανώμενους εξαθλιωμένους πληθυσμούς. Οι  πληθυσμοί αυτοί όμως χρειάζονται κάποιους που φέρονται να τους κυβερνούν εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου και κάποιον που να τους ορκίζει και να αποδέχεται το διαρκές πλιάτσικο. Αυτός είναι ο πρόεδρος της «Δημοκρατίας»,  που τον προορίζουν  να υπογράφει και να επικυρώνει με κλειστά μάτια και χωρίς αντιρρήσεις, ό,τι του πλασάρουν από την κυβέρνηση. Μνημόνια, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, παντοειδή αντιλαϊκά μέτρα, όλα να έχουν την υπογραφή και την έγκρισή του. Τον κατάντησαν ένα αδειανό πουκάμισο, απλό επικυρωτή των αποφάσεων της τρόϊκας και της κυβέρνησης των συνεργατών της.  Τον θέλουν να μην ενοχλεί, απλά να υπογράφει τα πάντα. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν τι  είδους άνθρωποι είναι αυτοί που δέχονται αδιαμαρτύρητα να παίζουν το ρόλο του Προέδρου, το ρόλο μιας κοστοβόρας (3.500.000 ευρώ το χρόνο στοιχίζει η Προεδρία της Δημοκρατίας) γλάστρας. Διαβάστε τι όρκο δίνουν και θα καταλάβετε πόσο ελαστική συνείδηση πρέπει να έχουν για να καταστρατηγούν με τόση ευκολία όσα ορκίζονται να υπερασπιστούν: «Ορκίζομαι….να φυλάττω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τήρησή τους, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού». Είναι ακριβώς τα αντίθετα απ’ αυτά που υπέγραψε, έκανε  και υπερασπίστηκε χωρίς αιδώ τα τελευταία έξι χρόνια- ο για λίγο καιρό ακόμα -αριστεροπασόκος πρόεδρος της χώρας μας.

 Η ΠΑΡΕΑ Σαμαρά δεν έψαξε πολύ να βρει τον διάδοχό του. Πρόθυμοι υποστηρικτές των μνημονιακών πολιτικών, έτοιμοι να υπογράψουν τα πάντα, υπάρχουν πολλοί ακόμα. Κι ο Σταύρος Δήμας είναι ένας απ’ αυτούς. Υπήρξε πρωτεργάτης αυτών των πολιτικών ως υπουργός εξωτερικών του μεγαλοτραπεζίτη πρωθυπουργού Παπαδήμου, διατελέσας και ο ίδιος στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γι αυτό και υποδείχτηκε από το Βερολίνο ως η καλύτερη επιλογή για την προώθηση των συμφερόντων του. Είναι εγγύηση για την συνέχιση της ίδιας ανελέητης πολιτικής αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Διότι τα νέα μέτρα (μνημόνιο) που θα συνοδεύουν την «Ενισχυμένη και υπό όρους πιστωτική γραμμή» (ECCL), στην οποία θα ενταχθεί η καθημαγμένη μας χώρα από την 1^η Γενάρη, ισοδυναμούν κυριολεκτικά με κοινωνικό Αρμαγεδδώνα, με  οδοστρωτήρα που θα ισοπεδώσει την ελληνική κοινωνία και προϋποθέτει μια «ισχυρή», αλλά πλήρως υπάκουη στις εντολές του γερμανικού κεφαλαίου, κυβέρνηση. Πράγματι κάθε κράτος- μέλος που λαμβάνει αυτή την «προληπτική χρηματοδοτική συνδρομή», υπόκειται σε ενισχυμένη εποπτεία από την Κομισιόν μέσω των τεχνικών κλιμακίων της τρόϊκας που βρίσκονται σε κάθε υπουργείο (μηνιαίες πληροφορίες για όλα τα στοιχεία της Γενικής Κυβέρνησης, τα ταμειακά διαθέσιμα, την κατάσταση των τραπεζών κλπ). Αλλά  το χειρότερο είναι ότι, ακόμη και να μην κάνει χρήση αυτών των κονδυλίων μια χώρα, υπόκειται σε αυτόν τον αυστηρό έλεγχο αρκεί να έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα.  Διαφορετικά  με το πρόσχημα της «αστάθειας και πολιτικής αβεβαιότητας», θα διακοπεί κάθε είδος χρηματοδότησης και ο συρφετός των επενδυτών της αρπαχτής που έχουν ήδη ρημάξει τη χώρα, δεν θα μπορέσει συνεχίσει το «επενδυτικό του έργο»  σε  αβέβαιο περιβάλλον.

 ΤΑ ΝΕΑ, εντελλόμενα από τους τροϊκανούς, μέτρα και η σκληρότητα των  απαιτήσεων των δανειστών θα  οδηγήσουν τη χώρα και το λαό μας στα τάρταρα της ολικής ανυποληψίας και  καταστροφής. Όποια (δεξιά) κυβέρνηση δεχτεί όλες αυτές τις απαιτήσεις, όχι μόνο θα καταρρεύσει με πάταγο, αλλά αυτή τη φορά είναι βέβαιο, ο κόσμος δεν θα κάτσει σπίτι του. Ακριβώς για ν’ αποφευχθεί μια λαϊκή έκρηξη, οι λήσταρχοι της ΕΕ προτιμούν μια «φρέσκια» αριστερή κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ), επαρκώς όμως τρομοκρατημένη,  που ενώ θα μιλάει αριστερά εγκλωβίζοντας και καθησυχάζοντας τον κόσμο, θα κάνει ότι επιτάσσουν το Σύμφωνο Σταθερότητας και οι δανειακές υποχρεώσεις. Το παιχνίδι έχει ξαναπαιχτεί με επιτυχία από τον αείμνηστο Ανδρέα που παραμύθιαζε το λαό επί 15 χρόνια με τη θεωρία του ουτοπικού «επιθυμητού» και του πραγματοποιήσιμου «εφικτού», όπου το εφικτό αποδείχτηκε ότι ήταν οι επιθυμίες των ΗΠΑ και της τότε ΕΟΚ. Τα ασφυκτικά πλαίσια που έχουν θεσμοθετηθεί  στην Ευρωζώνη, ιδιαίτερα τα τελευταία έξι χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, με τη μορφή αντιλαϊκών Συμφώνων, Οδηγιών και μέτρων, αποτελούν τα πανύψηλα τείχη που έχουν υψώσει οι  αγορές (δανειστές)  ώστε κανείς ευρωλάγνος να μην μπορεί να τα υπερπηδήσει χωρίς τον κίνδυνο συντριβής του. Ταυτόχρονα όμως μπορεί να τα επικαλεσθεί και μια  κυβέρνηση που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή, για ν’ απεμπολήσει το όποιο επιθυμητό συμβιβαζόμενη με τον «ρεαλισμό» των  χρηματαγορών.

 ΩΣΤΟΣΟ, οι συγκυβερνώντες θα μετέλθουν τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσουν 1,5 χρόνο παραμονής στην εξουσία  και να ολοκληρώσουν τη μετατροπή της χώρας σε αποικία, δίνοντας εξετάσεις πιστής εφαρμογής των συμπεφωνημένων στους ευρωπαίους λωποδύτες- αφεντικά τους.  Κινούνται λοιπόν σε δύο κατευθύνσεις. Στη μία προσπαθούν να φανεί στο λαό ότι αντιστέκονται στις εξωφρενικές απαιτήσεις της τρόϊκας και στην άλλη  κινούνται με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο  να προσεταιριστούν όλους ή το μεγαλύτερο μέρος της κινούμενης άμμου που    συγκροτούν οι «ανεξάρτητοι» βουλευτές του κοινοβουλίου. Από την πρώτη ευελπιστούν να κερδίσουν λίγη ακόμη ανοχή και λαϊκές ψήφους στις επερχόμενες εκλογές, ενώ από την άλλη, βουλευτικές ψήφους για το  δυσώδες παρασκήνιο που βρίσκεται σε εξέλιξη ενόψει της προεδρικής εκλογής. Αντίτιμα, παροχές, αντιπαροχές, ιδιοτέλειες, εκβιασμοί, πιέσεις, άκρατη κινδυνολογία, όλα τα δοκιμασμένα κι αποτελεσματικά εργαλεία εξασφάλισης «συναίνεσης» είναι σε λειτουργία. Αν παρ’ όλα αυτά δεν συγκεντρωθεί ο μαγικός αριθμός 180 για την εκλογή ΠτΔ,  υποχρεωτικά πάμε σε εκλογές. Και τότε η κινδυνολογία,  τα απύθμενα ψεύδη, τα εκβιαστικά διλήμματα και η πόλωση  των εκλογών του 2012, θα φαντάζουν πταίσματα μπροστά σε όσα θα γίνουν τώρα (πήραμε μια γεύση από την ομιλία του πρωθυπουργού στη κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ), προκειμένου να οδηγήσουν τους τρομοκρατημένους ψηφοφόρους στο να επιλέξουν εκείνους που θα  συνεχίσουν την  πολιτική  που τους εξαθλιώνει. Άλλωστε στη προετοιμασία του κλίματος τρόμου και ανασφάλειας, οι ευρωπαίοι και οι ντόπιοι λακέδες τους έχουν πλέον γίνει εξπέρ. Ο λαός όμως πρέπει να ξεπεράσει τους φόβους του και καθώς μετά από έξι χρόνια ψεύδους, εξαπάτησης, κλοπής των εισοδημάτων του κι εξαθλίωσης έγινε σοφότερος, σχετικά με το τι σημαίνει ευρωπαϊκή ένωση, να στηρίξει εκείνες τις δυνάμεις που όχι μόνον τον είχαν προειδοποιήσει, αλλά του είχαν προτείνει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που δεν καθορίζεται από χρηματιστήρια και αγορές αλλά από τις ίδιες του τις δυνάμεις.  Στην αντίθετη περίπτωση, να μην περιμένει διαφορετικά πράγματα από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα μπορεί να πραγματοποιήσει την παραμικρή αλλαγή όσο επιμένει στο ευρώ και στις αγορές. Το μεγάλο τμήμα του λαού που διψά πραγματικά για  ριζική αλλαγή πολιτικής, πρέπει να πάψει να  παρατηρεί παθητικά τις πολιτικές εξελίξεις και να εξαντλεί την συμμετοχή του στα κοινά με την ρίψη της ψήφου  στην κάλπη. Ίσα-ίσα, μετά την κάλπη ο αγώνας θα ενταθεί ώστε ο λαός να πάρει στα χέρια του την υπόθεση και να σύρει ακόμη και μια υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. Πώς;  Με έντονες, διαρκείς, σοβαρές κινητοποιήσεις σε ταξική κατεύθυνση που θα δυσκολέψουν και θα ακυρώσουν τις μνημονιακές διαδικασίες, θα αλλάξουν την πορεία της χώρας, προκαλώντας παράλληλα ένα ισχυρό χτύπημα στις χρηματαγορές και κύμα λαϊκού ξεσηκωμού σ’ όλη την Ευρώπη.     

                                                                          Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                                  Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης         

                

 Προϋπολογισμός και… «Μονιμόνια»

« Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα».  ( Άλμπερτ  Αϊνστάιν)

Για όσους/ες δεν έχουν εμπεδώσει ακόμα ότι όλη η Ευρώπη και πολύ περισσότερο η «δύσμοιρος Ελλάς», ζουν πλέον στον αστερισμό των μνημονίων, δόθηκε η ευκαιρία στην πρόσφατη συνάντηση των Παρισίων  ανάμεσα στους τροϊκανούς και στους τοπικούς τους εκπροσώπους της συγκυβέρνησης, να το συνειδητοποιήσουν. Οι μνημονιακές διαδικασίες έχουν θεσμοθετηθεί πλέον  σ’ όλη την κατεχόμενη από το τραπεζικό κεφάλαιο και καταχρεωμένη ΕΕ ήδη  από το 2011, ακριβώς επειδή είναι υπερχρεωμένη και παράλληλα  ανταγωνίζεται ΗΠΑ, και BRICS.  Είναι τα φονικά εργαλεία των καπιταλιστών-δανειστών που τους διασφαλίζουν την απρόσκοπτη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων μέσω της λιτότητας, την εκποίηση ολόκληρων χωρών  και τον επαναδανεισμό των κλεμμένων, δημιουργώντας έτσι το σπιράλ της αέναης κερδοφορίας τους και της συγκέντρωσης του πλούτου στα χέρια όλο και λιγότερων. Τα θεσμοποιημένα πια μνημόνια είναι η εγγύηση προς τους δανειστές ότι η προσοδοφόρα γι αυτούς λιτότητα δεν πρόκειται να διακοπεί. Το αλλοπρόσαλο Σαμαροβενιζελικό μπουλούκι, που διαχειρίζεται κατ’ εντολήν τα οικονομικά της χώρας, κόπτεται να βγει στις αγορές για να μας σώσει, διαδίδοντας  ότι έτσι θα απαλλαγούμε από το μνημόνιο και τις δεσμεύσεις του. Ουδέν ψευδέστερον. Οι αγορές, δηλαδή οι δανειστές, όχι μόνο δανείζουν με υπέρογκα επιτόκια( 7% ως 9%), αλλά ζητούν και εγγυήσεις από την ΕΚΤ ή τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕΜΣ). Κι  αυτοί δίνουν εγγυήσεις αλλά μόνο με την προϋπόθεση ύπαρξης κάποιου Μνημονίου.  Με λίγα λόγια, όσο αποδεχόμαστε το χρέος που μας επέβαλαν αποδεχόμαστε και τα μνημόνια που το συνοδεύουν.

                                Η διαρκής εποπτεία

Οι ευρωαγύρτες με αρχηγό τον πρόεδρο της Κομισιόν, τον κορυφαίο απατεώνα Λουξεμβούργιο σουλτάνο των οφσόρ, Γιουνκέρ,  νομοθέτησαν από το 20011, την αυστηρή και πολυμερή εποπτεία χωρών που οδηγήθηκαν σε «υπερβολικές μακροοικονομικές ανισορροπίες» όπως η Ελλάδα. Οι υπόλοιπες χώρες θα είναι σε εποπτεία που δήθεν δεν θα είναι «αυστηρή».  Σε σκληρή ευρωπαϊκή εποπτεία, τουλάχιστον για 38 χρόνια - μέχρι το 2052- μπαίνει η ελληνική οικονομία μετά την υιοθέτηση της Κοινοτικής Οδηγίας 85, που «ενισχύει την προληπτική παρακολούθηση και την άμεση παρέμβαση από την Κομισιόν για τη  διόρθωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και τη μείωση του δημόσιου χρέους». Παράλληλα προβλέπει και την επιβολή κυρώσεων ( 0.2%  του ΑΕΠ) σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των κρατών – μελών. Δηλαδή, με τις φασιστικές αντιλήψεις και νοοτροπίες περί συλλογικής τιμωρίας που κυριαρχούν στην Ευρωένωση, θα τιμωρούνται ολόκληροι λαοί επειδή δεν αρκούν τα κλοπιμαία στους τραπεζίτες. Με τη συγκεκριμένη οδηγία, τα κράτη – μέλη παραχωρούν στην Κομισιόν το δικαίωμα να καταρτίζει τους κρατικούς προϋπολογισμούς και να έχει τον απόλυτο έλεγχο της οικονομίας όλων των κρατών-μελών άρα και της συνολικής εσωτερικής κι εξωτερικής τους πολιτικής (αυτό διαπιστώθηκε ήδη στις περιπτώσεις Συρίας, Ουκρανίας, του αγωγού «Νότιο Ρεύμα», των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας κ.λπ). Ταυτόχρονα η Οδηγία προβλέπει ότι χώρες στις οποίες έχει επιβληθεί δανεισμός από τους εταίρους της Ευρωένωσης (όπως η Ελλάδα), θα βρίσκονται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας από την Κομισιόν και την ΕΚΤ,  έως ότου  αποπληρώσουν το 75% των δανείων που έχουν λάβει.  Θεωρητικά, για τη χώρα μας αυτό θα συμβεί το 2052, πρακτικά όμως ποτέ, καθώς συντηρούν το  χρέος σε τόσο υψηλά επίπεδα ώστε να είναι  μη διαχειρίσιμο και  να συνεχίζεται το ξεζούμισμα του λαού μας όσο υπάρχει το εγκληματικό μόρφωμα που λέγεται ΕΕ και η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι μέρος του. Μάλιστα η Κομισιόν, διαμηνύει αυστηρά προς κάθε ενδιαφερόμενο κράτος, ιδιαίτερα σε υπερχρεωμένα κράτη όπως η Ελλάδα, ότι: «Η υπογραφή του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Euro Plus, παραχωρεί τον έλεγχο και την έγκριση των προϋπολογισμών στην Κομισιόν. Ως εκ τούτου, αν προϋπολογισμός δεν εγκριθεί από την Κομισιόν δεν μπορεί να κατατεθεί προς ψήφιση στα εθνικά κοινοβούλια». Όσο λοιπόν δεν αμφισβητείται η παραμονή της χώρας στο ευρώ, όποια κυβέρνηση κι αν εκλεγεί, θα υποχρεωθεί να ασκεί κυρίως  καθήκοντα λογιστή που θα υποβάλλει στην Κομισιόν μέχρι τις 30 Νοεμβρίου κάθε χρόνου, τον κρατικό Προϋπολογισμό ο οποίος πρέπει να είναι «ισοσκελισμένος»   για να  εγκριθεί, ώστε να διευκολύνει την  πορεία μας προς την ατέλειωτη λιτότητα κι εξαθλίωση. Ο  Προϋπολογισμός καθιέρωσης και ενίσχυσης της λιτότητας του 2015, που πρόκειται να συζητηθεί στη Βουλή και προφανώς θα περάσει με την ισχνή πλειοψηφία της Σαμαροβενιζελικής αγέλης,  αφού κατατέθηκε σημαίνει ότι πληροί όλες τις μνημονιακές δεσμεύσεις και συνεπώς μπορεί, για τα μάτια του κόσμου, να συζητηθεί. Με την εκτέλεσή του, λένε οι κυβερνητικοί καθ’ έξιν ψευδολόγοι κι επαγγελματίες εξαπατητές του ελληνικού λαού, θα υπάρξει «ανάπτυξη» και – εδώ γελάνε- «τέλος των Μνημονίων και της επιτήρησης».  Ωστόσο,  μετά το Παρίσι, οι πανηγυρισμοί περί τέλους του μνημονίου λιγόστεψαν δραματικά. Ο  σαλτιμπάγκος και παχύδερμο της πολιτικής, ο συνένοχος αντιπρόεδρος του Σαμαρά, το μόνο που μπόρεσε  να ψελλίσει στους δημοσιογράφους, ήταν κάποιες ασυναρτησίες περί «τεχνικών δυσκολιών που θα επιφέρουν μικρή παράταση του Μνημονίου».

                                Η «Πιστωτική  Γραμμή»

Έτσι, στην τωρινή συγκυρία, οι δανειστές ξεκαθαρίζουν πως δεν υπάρχει άλλη λύση για την Αθήνα παρά η παραμονή της σε Μνημόνιο που θα εγγυάται την καλή λειτουργία της «Ενισχυμένης Πιστωτικής Γραμμής» που σχεδίασαν για την Ελλάδα.  Αυτή η «Γραμμή» σχεδιάστηκε για να διασφαλίζει ότι οι δανειστές θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Θα παγιώσει δηλαδή την καπιταλιστική βαρβαρότητα σε βάρος του λαού, και πρέπει να υιοθετηθεί από το όποιο κυβερνητικό σχήμα προκύψει  στις επερχόμενες εκλογές ώστε να μην κλονιστεί το ευρώ. Διαφορετικά, λένε, δεν θα είναι μπορετό να αποτραπεί επίθεση από τους κερδοσκόπους (δηλαδή από τους ανθρώπους τους), αλλά και μια νέα χρεοκοπία. Και για να γίνουν πιο πιστευτοί, υπενθύμισαν τη λεηλασία που υπέστη το χρηματιστήριο της Αθήνας (πριν είκοσι μέρες)  από την αγέλη των κερδοσκόπων, που οι ίδιοι αμόλησαν, προς φρονηματισμό. Από κοντά και η γκρίζα γκιόσα Λαγκάρντ  του ΔΝΤ,  ζήτησε «προληπτική στήριξη της ελληνικής οικονομίας»,  δηλαδή κι άλλο δανεισμό από το Ταμείο για να μη χάσει κι αυτό μια πηγή εσόδων του. Ο Μαζούχ, από την ΕΚΤ, πρόσθεσε: « ή θα φύγει το ΔΝΤ, οπότε  θα βγείτε στις αγορές μόνοι σας και ό,τι σας βρει, ή θα μπείτε σε νέο πρόγραμμα κι εμείς θα εγγυηθούμε το δανεισμό σας. Το πρώτο είναι πολύ επικίνδυνο, το δεύτερο είναι πολύ ρεαλιστικό».  Κλείνοντας, ο  επικεφαλής της ΕΚΤ Ντράγκι, με απόλυτο κυνισμό  δήλωσε προς τους έλληνες κυβερνητικούς λακέδες του: «Για να αγοράσουμε έστω μέρος από τα σκουπίδια σας (εννοώντας τα κρατικά ομόλογα), πρέπει να μπείτε σε Πρόγραμμα Προσαρμογής», όπως  ονομάζουν τώρα το νέο μνημόνιο, διαλύοντας κάθε προσδοκία για δήθεν απαλλαγή από την τρόϊκα.  Βλέπουμε λοιπόν πως ενώ όλοι αυτοί οι λωποδύτες της διεθνούς κερδοσκοπίας ενορχηστρώνουν τον εκβιασμό τους για παραμονή της χώρας σε Μνημόνια υπό την απειλή  ενός οικονομικού Αρμαγεδδώνα, οι ψευδολόγοι της κυβερνώσας καταστροφής, το παίζουν ήρωες ότι δήθεν αντιστέκονται και διαπραγματεύονται την έξοδο από το Μνημόνιο και επιστροφή στις αγορές. Αλλά στην ουσία, τροϊκανοί και οι εδώ συνεργάτες τους,  δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα φόβου κι ανασφάλειας ώστε να περάσουν ανεμπόδιστα στη νέα φάση μέτρων, παρέχοντας παράλληλα την δυνατότητα  και στη νέα κυβέρνηση (πιθανόν του ΣΥΡΙΖΑ) να δικαιολογείται ότι αυτά είναι δεσμευτικά και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Πάντως και ο γερμανός οικονομολόγος με μεγάλη επιρροή στη χώρα του,  Βέρνερ Ζίν, δήλωσε απερίφραστα: «Το ευρώ είναι καταστροφή, έχει οδηγήσει τις χώρες του Νότου της Ευρώπης σε ναυάγιο» και προτείνει να φύγουν οι αδύναμες χώρες από το ευρώ. «Αν δεν γίνει αυτό, το σενάριο που περιμένει τη νομισματική ένωση θα είναι πολύ χειρότερο». Και εξήγησε τι εννοεί: «Μαζική ανεργία και σπιράλ χρέους θα μας οδηγήσουν σε ένα αργό μαρασμό συνοδευόμενο από το ξέσπασμα νέων κρίσεων χρέους».

                                       Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ της συγκυβέρνησης, όπως είναι  φυσικό, έχουν συμβιβαστεί και αποδεχτεί εξ’ αρχής την ιδέα της σκληρής επιτροπείας από τους δανειστές της χώρας μας. Αλλά και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει πίσω. Διαπίστωσε «ενδείξεις κινητικότητας στις ευρωπαϊκές κορυφές». Και ότι δήθεν «αυτή η κινητικότητα, που αντανακλά το αυξανόμενο αδιέξοδο του Μερκελισμού, παρέχει δυνατότητες για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος με ευρωπαϊκούς όρους». Το τραγικό λάθος των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι πιστεύουν ακόμα σε λύση με «ευρωπαϊκούς όρους», δηλαδή με όρους υποτέλειας, λιτότητας και μόνιμης εξάρτησης από τους ευρωπαίους καπιταλ(η)στές που μοναδική τους επιδίωξη είναι η μόνιμη ΕΝΦΙΑ(λωσή) μας στη φυλακή του ευρώ. Οπότε, ή δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει ο πυλώνας των αγορών, που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, ή παίζουν  συνειδητά ένα άσχημο παιχνίδι σε βάρος του λαού και της χώρας μας αναμένοντας με αγωνία στον προθάλαμο της κυβερνητικής εξουσίας να πάρουν το πολυπόθητο ΟΚ από τα ευρωατλαντικά κέντρα των αγορών. Πριν λίγες μέρες (Σταθάκης – Μηλιός) πήραν μια γερή δόση εξευτελισμού από τους πιο ισχυρούς εκπροσώπους των αγορών (Nomura, Merrill Lynch, Deutsche Bank, Goldman Sachs, York Capital, Pimco) όταν τους ανακοίνωσαν στο Citi του Λονδίνου, τι πρόκειται να κάνουν σαν κυβέρνηση.  Πήγαν, οι αθεόφοβοι, στο άντρο των Ιεροεξεταστών του καπιταλισμού να παραθέσουν στους αρχιερείς του τα ψευτοαριστερά τους φληναφήματα. Εκείνοι τους άκουσαν, χαμογέλασαν και στη συνέχεια τους γελοιοποίησαν με τις γνωστές δηλώσεις στον τύπο και στο διαδίκτυο. Αυτοί είναι οι παράγοντες των αγορών με τους οποίους ονειρεύεται να συνεργαστεί και να διαπραγματευθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που δυστυχώς εξακολουθεί να συζητά με την ηγεσία των ψυχρών, άτεγκτων δολοφόνων του πλανήτη, όλο το πρόγραμμα και τις οικονομικές του προτάσεις για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Είναι αστείο να πιστεύουμε ότι έτσι θα «φτιάξουν τα πράγματα» και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Πεντακόσια δις ευρώ μας έχουν στοιχίσει οι αδίστακτες αγορές μόνο την τελευταία δεκαετία, πόσα ακόμα είναι διατεθειμένη  η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ  να πληρώσουμε;

                                Προετοιμασία κι ετοιμότητα για ρήξη

Το ευρωπαϊκό συνδικάτο του εγκλήματος των τραπεζιτών και των επιχειρηματικών ομίλων, έχει επιβάλλει στους λαούς της ΕΕ μια διαρκή εξοντωτική λιτότητα που απογειώνει τα κέρδη του κεφαλαίου μετατρέποντας τους ανθρώπους της σε κοπάδια περιπλανώμενων ανέργων και φτηνών απασχολήσιμων.  Μέσω της   ομογενοποίησης και του πλήρους ελέγχου των οικονομιών όλων των κρατών-μελών της ΕΕ, οι υποτυπώδεις, ανίσχυρες πλέον κυβερνήσεις σύρονται πανεύκολα στην όποια τυχοδιωκτική κατεύθυνση υποδειχθεί στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών από τους εγκληματίες της Ουάσιγκτον, που στοχεύουν φανερά πλέον σε σύγκρουση με τους ανταγωνιστές τους,  Ρωσία και Κίνα. Ο τζιχαντισμός είναι το όχημα πάνω στο οποίο επελαύνει ύπουλα ο αμερικανικός αετός με στόχο την διάλυση της Συρίας και του Ιράκ ώστε να αποκλεισθεί εντελώς η πρόσβαση Ρωσίας και Κίνας στη Μέση Ανατολή, Μεσόγειο και Αφρική και να περιέλθει το μεγαλύτερο μέρος του ενεργειακού πλούτου του πλανήτη  καθώς και οι αγωγοί μεταφοράς του στα χέρια των άπληστων Δυτικών εταιριών. Η συγκυβέρνηση των επικίνδυνων ανεγκέφαλων είναι ο πιο πρόθυμος συνεταίρος στους τυχοδιωκτισμούς των αμερικανών και του ΝΑΤΟ. Για να επιβιώσουμε έχουμε μόνο μια επιλογή: Να αγωνιστούμε για μια κυβέρνηση που θα προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους, που άλλωστε δεν δημιούργησε ο λαός. Σε έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ με ταυτόχρονη κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και του τραπεζικού συστήματος που θα συνοδεύεται βέβαια και με έκδοση εθνικού νομίσματος. Έτσι, όλοι αυτοί με τους οποίους έχουμε να κάνουμε, θα αντιληφθούν ότι είμαστε πράγματι διατεθειμένοι, ως λαός, να πολεμήσουμε, να πεινάσουμε και να αντέξουμε σκληρές δοκιμασίες για να πετύχουμε την ανεξαρτησία μας, την εθνική μας αξιοπρέπεια, τον έλεγχο της οικονομίας μας. Χωρίς τέτοιες μεγάλες αποφάσεις, καμιά ελπίδα δεν υπάρχει. 

                                                                    Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                           Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης