Ο Κάστρο έφυγε θριαμβευτής

Γενικά οι άνθρωποι κρίνουν περισσότερο με τα μάτια τους παρά με το μυαλό, γιατί ενώ όλοι βλέπουν, ελάχιστοι μπορούν να εννοήσουν. Ο καθένας βλέπει εκείνο που φαίνεται, λίγοι μπορούν να καταλάβουν την πραγματικότητα. ( Μακιαβέλλι, «Ο ηγεμών»)

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ μέρα του θλιβερού συμβάντος, του θανάτου του μεγάλου Φιντέλ, όλα τα δυτικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, αρκέστηκαν σε μια απλή  αναγγελία του γεγονότος χωρίς, όπως φάνηκε,  να το καλοπιστεύουν. Από την επομένη όμως, δόθηκε σήμα από  αμερικανικά κι ευρωπαϊκά χαλκεία, ώστε ν’ ανοίξουν συντονισμένα όλοι οι υπόνομοι του ευρωατλαντισμού, εκχέοντας μέσω των ΜΜΕ όλη τη λάσπη  που παρήγαγαν οι κιτρινοφυλλάδες της κουβανέζικης «δημοκρατικής» μαφίας που εδρεύει στο Μαϊάμι και χρηματοδοτείται από την CIA. Και τι δεν ακούσαμε αυτές τις μέρες από όλα αυτά τα βρωμερά υποκείμενα και τους πληρωμένους κοντυλοφόρους. Από χυδαιότητες όπως ότι ο ηγέτης της Επανάστασης πήδηξε 35.000 γυναίκες τα τελευταία 50 χρόνια, δηλαδή 60 περίπου γυναίκες το μήνα, άρα δύο την ημέρα επί 50 χρόνια!!! Και δεν αναρωτήθηκαν πότε αυτή η ακατάβλητη… σεξομηχανή  έβρισκε χρόνο όχι  μόνο να κυβερνάει, αλλά και να αντιμετωπίζει τις εκατοντάδες (640) απόπειρες δολοφονίας του από τη CIA. Κατά μέσον όρο μία απόπειρα το μήνα επί 50 συναπτά χρόνια. Αλλά και τους γνωστούς χαρακτηρισμούς, «δικτάτορας», «εγκληματίας», «καταπιεστής» κ.ά, που χρησιμοποιούν για όλους τους μη αρεστούς ηγέτες που δεν υποτάσσονται στην αυτοκρατορία του κακού, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κομμουνιστές, όπως ο Κάστρο, που φρόντισαν να τον φορτώσουν και με την κατηγορία της πολυτελούς διαβίωσης σε βίλες κλπ.  Δεν θέλουν βέβαια να μαθευτεί ότι ο Φιντέλ, σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της ζωής του, ουδέποτε κοιμήθηκε στο ίδιο μέρος για περισσότερο από δύο βραδιές, για λόγους ασφαλείας εξαιτίας των δολοφόνων της CIA. Πόσες βίλες πια θα έφτιαχνε; Και πως θα κουβάλαγε  από τη μια στην άλλη τα πλούτη του; Ή το μεγάλο ψεύδος, με τον δήθεν εκατομμυριούχο γιό του, που ανακάλυψαν ότι έχει περιουσία 900 εκ. δολαρίων, ενώ το ποσό αυτό αναφερόταν σε εκτίμηση της δημόσιας περιουσίας της Κούβας από το περιοδικό Forbes, που συμπέραινε ότι αφού είναι δικτάτορας του ανήκει όλη η περιουσία του νησιού. Τόσο απλά. Τα νεοφιλελέ γίδια, φαίνεται έχουν την εντύπωση ότι απευθύνονται σε διανοητικά ανάπηρους. Έλεος. Αλλά  και πιο εκλεπτυσμένες κατηγορίες όπως ότι ο Κάστρο ήταν «αμφιλεγόμενη» προσωπικότητα, που αναπαράχθηκε από τα διεθνή ενσωματωμένα πρακτορεία από εγχώριους σοβαροφανείς δημοσιογράφους της δημόσιας τηλεόρασης.  Μια υποτιμητική, ανεπίτρεπτη, ανιστόρητη θέση για τον μεγάλο επαναστάτη, και μάλιστα από εκείνους που είχαν βγει στα κάγκελα για το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Αλλά η θεσούλα τους εκεί, όπως αποδείχτηκε επανειλημμένα,  δεν είναι χωρίς ανταλλάγματα, κύρια της αξιοπρέπειας. Όμως, και πολλοί έλληνες αστοί πολιτικοί του μνημονιακού τόξου, δεν έχασαν την ευκαιρία να  δώσουν εξετάσεις στα ευρωατλαντικά αφεντικά τους κατηγορώντας τον Κάστρο, απλά και μόνο για να δείξουν ότι υπάρχουν. Αιδώς ασήμαντοι, νάνοι, κοπρίτες. Δεν πήγε πίσω όμως και ο Αλέξης που καπηλεύτηκε όλα όσα αντιπροσωπεύει ο Κάστρο, χαρακτηρίζοντάς τον «παγκόσμιο Αριστερό», για να δείξει ότι κι αυτός είναι  «αριστερός», πηγαίνοντας  μάλιστα στην Αβάνα για την κηδεία του. Αλλά ευτυχώς ο Κάστρο δεν υπήρξε αριστερός και μάλιστα τύπου Τσίπρα, διότι αν ήταν τέτοιος, η Κούβα θα ήταν σήμερα το καζινάδικο και το πορνείο των γκρίνγκος. Θα την κυβερνούσε όλο το αχρησταριό του Μπατίστα, όπως κυβερνάει σήμερα την Ελλάδα όλο το μνημονιακό αχρησταριό των αστών. Η Κούβα γλύτωσε από τα νύχια των «δημοκρατών» του «ελεύθερου κόσμου», και άντεξε τον εξηντάχρονο αποκλεισμό της, ακριβώς επειδή είναι σοσιαλιστική. Σε αντίθετη περίπτωση, αν ήταν δηλαδή καπιταλιστική, δεν θα άντεχε ούτε εξήντα ώρες, όπως θα συμβεί με την Ελλάδα αν μας κάνουν πλήρες εμπάργκο, έστω και για εξήντα ώρες, έχοντας μνημονική κυβέρνηση. Αυτή είναι άλλωστε η ανωτερότητα του σοσιαλισμού.

Η ΚΟΥΒΑ διαθέτει ίσως τα καλύτερα συστήματα Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας στον κόσμο (πολύ καλύτερα από των ΗΠΑ, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα). Έχει  τον χαμηλότερο δείκτη παιδικής θνησιμότητας και έναν από τους μεγαλύτερους σε προσδόκιμο ζωής παγκοσμίως. Η Κούβα με τον Φιντέλ, έφτασε ως εδώ όρθια, χωρίς να προσκυνήσει, χωρίς να υποταχθεί, χωρίς να ταπεινωθεί. Ο λαός της συνεχίζει να έχει το όπλο παρά πόδα και αποφασίζει ο ίδιος για τη χώρα του και τη ζωή του. Ο Φιντέλ ήταν ο εφιάλτης των ιμπεριαλιστών. Το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να τον σταματήσουν και έκανε τη  μικρή του χώρα πραγματικά ανεξάρτητη να εφαρμόζει τη δική της πολιτική, δίνοντας και το παράδειγμα σε άλλους φοβισμένους λαούς, έκανε τους γιάνκηδες έξαλλους. Γι αυτό προσπάθησαν και προσπαθούν να την υπονομεύσουν και να την γονατίσουν. Όμως ματαιοπονούν. Ο Comandante μπόλιασε το λαό του με ισχυρές δόσεις περηφάνιας, αξιοπρέπειας και θέλησης για πορεία στο δρόμο του σοσιαλισμού. Καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας του για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ασφυκτικής ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, ιδιαίτερα μετά την γκορμπατσοφική προδοσία και διάλυση της ΕΣΣΔ. Υπήρξε αφοσιωμένος κομμουνιστής επαναστάτης, πατριώτης, διεθνιστής (βοήθησε δεκάδες λαϊκά κινήματα στον κόσμο), αδιάλλακτος εχθρός της αδικίας, της εκμετάλλευσης και του ιμπεριαλισμού. Δεν  είναι απώλεια μόνο για το λαό της Κούβας, αλλά για όλους τους λαούς του πλανήτη. Ο Φιντέλ έφυγε πλήρης ημερών, νικητής και θριαμβευτής. Το παράδειγμά του, το έργο του αντέχει και αποδίδει καρπούς σε Λατινική Αμερική, Αφρική, Ασία, όπου εκατομμύρια άνθρωποι εμπνεύστηκαν, αντιστάθηκαν, πολέμησαν, νίκησαν. Ο Φιντέλ θα ζει για πάντα ανάμεσά μας.

                                                      Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                             Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

  

                

                        Πολυτεχνείο και Ομπάμα

Μισό περίπου αιώνα μετά τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, και οι εξελίξεις σε τοπικό και διεθνές επίπεδο είναι άκρως αρνητικές για τους λαούς και βρίσκονται σε αντιδιαμετρική κατεύθυνση από εκείνη που οραματίζονταν οι φοιτητές του Νοέμβρη του ’73. Όμως το πιο εξοργιστικό είναι, ότι πολλοί απ’ αυτούς που βρίσκονταν μέσα στο πολυτεχνείο, καπηλεύτηκαν την εκεί συμμετοχή τους και επιδεικνύοντας περγαμηνές «αντίστασης» κατά της χούντας, στελέχωσαν το ΠΑΣΟΚ, αργότερα τον ΣΥΝ και κυριάρχησαν για δεκαετίες στην πολιτική ζωή της χώρας. Στη συνέχεια, έγιναν βουλευτές και υπουργοί που με λύσσα υποστήριξαν και υποστηρίζουν εκείνα τα οποία τότε με αγώνες καταδίκαζαν, προκαλώντας αισθήματα αηδίας και αποτροπιασμού στο μεγάλο εκείνο κομμάτι του λαού που πίστευε στο «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς», χωρίς να γνωρίζει ότι πολλοί της εκπρόσωποι  ήταν άτομα χωρίς ηθική. Σήμερα οι επίγονοί τους στην κυβέρνηση ΑνελοΣυριζοπασόκ επιχαίρουν για την επίσκεψη Ομπάμα, αξιοποιώντας την σαν δείγμα υποστήριξης των ΗΠΑ προς την παραπαίουσα κυβέρνηση των μνημονίων, ζώντας και με την ψευδαίσθηση ότι ο μαυριδερός εκπρόσωπος της Γουόλ Στρήτ, θα πει κι ένα καλό λόγο στα φασιστοειδή του Βερολίνου για κούρεμα του ελληνικού χρέους. Ακόμα ζουν στον κόσμο τους. Δεν έχουν καταλάβει με τι απατεώνες και κοινούς γκάνγκστερ έχουν μπλέξει. Νομίζουν ότι πίσω από τους βαρύγδουπους τίτλους των προέδρων, των υπουργών και των επιτρόπων κρύβονται σοβαρές προσωπικότητες. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι συνομιλούν με  υπαλλήλους των πιο στυγνών, αδίστακτων και απάνθρωπων χρηματοοικονομικών κέντρων του πλανήτη, που δεν τους καίγεται καρφί για το αν με τις ενέργειές τους καταστρέφουν χώρες κι εξαθλιώνουν τους λαούς. 

ΗΡΘΕ λοιπόν ο θρασύτατος και προκλητικός Ομπάμ(ι)ας, να διακηρύξει  περί δημοκρατίας και σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την  Ακρόπολη, μολύνοντας με την εκεί παρουσία του τον πιο ιερό χώρο της πατρίδας μας. Ο άνθρωπος, που προηγήθηκε του Τσίπρα σε ασύστολα ψεύδη και υποσχέσεις απέναντι και στον αμερικανικό λαό και στην ανθρωπότητα ολόκληρη, ήρθε να μας κάνει μαθήματα δημοκρατίας κι ανθρωπισμού. Ας κάνουμε όμως έναν μερικό απολογισμό της θητείας του πρώτου μαύρου προέδρου των ΗΠΑ. Επί προεδρίας του ξεκίνησε η μεγαλύτερη οικονομική κρίση  στον πλανήτη που συνεχώς επιδεινώνεται χωρίς το παραμικρό σημάδι ανάκαμψης. Είχε δεσμευτεί, πριν την εκλογή του, να δημιουργήσει ένα κόσμο χωρίς πυρηνικά,  και  αντίθετα διέταξε τη δέσμευση ενός τεράστιου ποσού 1000 δις δολαρίων σε βάθος 30 χρόνων, για επέκταση και ενίσχυση του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ. Αντί να απαλλάξει την ανθρωπότητα από την κληρονομιά του «ψυχρού πολέμου», όπως υποσχότανε, βάφτισε τον αντικομμουνισμό αντιρωσισμό, δημιούργησε τον μισθοφορικό στρατό των τζιχαντιστών δολοφόνων του ISIS, και με τη βοήθειά του πραγματοποίησε επεμβάσεις σε 7 χώρες (Λιβύη, Συρία, Σουδάν, Υεμένη, Σομαλία, Ιράκ, Αφγανιστάν)  καταστρέφοντάς τες ολοκληρωτικά. Υπερδιπλασιάστηκαν οι χώρες στις οποίες δρουν οι εγκληματικές αμερικανικές ειδικές δυνάμεις (από 60 επί Μπούς σε 134 επί Ομπάμα). Άνοιξαν δεκάδες νέες βάσεις σε πολλές χώρες του πλανήτη, κύρια στην Ευρώπη. Στέλνει συνεχώς στρατεύματα κι επιθετικό εξοπλισμό κατά μήκος των συνόρων Ευρώπης – Ρωσίας.  Οργάνωσε το ναζιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία ενάντια στους ρωσόφωνους πολίτες της  και στη Ρωσία. Γέμισε με μυστικές φυλακές τις χώρες της Α. Ευρώπης, και ψήφισε νόμους που επιτρέπουν την δολοφονία, από τις μυστικές υπηρεσίες, ατόμων που «απειλούν την κυριαρχία των ΗΠΑ». Απέλασε 2.000.000 μετανάστες και ύψωσε φράχτη στα σύνορα με το Μεξικό αξίας 8 δις δολαρίων. Και τώρα, με περισσή υποκρισία καταγγέλλει τον Τράμπ. Συνέχισε να στηρίζει όλες τις δικτατορίες στον πλανήτη, αρκεί να εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Έχει διατάξει περισσότερους από 20.000 αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη διάρκεια της θητείας του. Δημιούργησε εκατομμύρια προσφύγων, προκαλώντας την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση που γνώρισε η ανθρωπότητα, απειλώντας τις ίδιες τις ΗΠΑ και τους ευρωπαίους υποτελείς.  Αλλά και στο εσωτερικό των ΗΠΑ επέκτεινε τις φοροαπαλλαγές των πλουσίων, πάγωσε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, προώθησε τις απόλυτα ελαστικές εργασιακές σχέσεις, αλλά έσωσε τις τράπεζες δωρίζοντάς τους εκατοντάδες δις δολαρίων. Στα χρόνια της προεδρίας του πραγματοποιήθηκε πρωτοφανής ανισοκατανομή πλούτου στις ΗΠΑ, όπου ελάχιστοι καρπώθηκαν τα πάντα, ενώ οι πολλοί τίποτα. Γι αυτόν λοιπόν  τον  μαύρο εγκληματία τιποτολόγο στρώθηκαν κόκκινα χαλιά κι έτρεξε όλο το μνημονιακό σκυλολόϊ (κυρίως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ΝΔ) να προσκυνήσουν, εμπαίζοντας τον ελληνικό λαό, ότι η επίσκεψή του «αναβαθμίζει τον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας», άρα… «ανάπτυξη». Εμφανίζουν την συμμετοχή και συνενοχή της χώρας μας στα διαρκή εγκλήματα της υπερδύναμης, σαν αναγκαία κι επιβεβλημένη τακτική. Βοηθούν στον αφανισμό γειτονικών λαών και στην καταστροφή των χωρών τους, θωρώντας το προϋπόθεση για τη βελτίωση της θέσης της Ελλάδας και της ζωής του λαού της.

     

Ο ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΥ  είπε ότι  «Ο Ομπάμα λειτουργεί την μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση που έχει υπάρξει σ’ όλη την παγκόσμια ιστορία». Είναι ο πιο πολεμοχαρής πρόεδρος των ΗΠΑ που μετέτρεψε τη χώρα του σε «έθνος δολοφόνων», καθώς στη διάρκεια της θητείας του οι ΗΠΑ διεξάγουν φανερές και κρυφές πολεμικές επιχειρήσεις σε 120 χώρες του κόσμου. Αντί λοιπόν να δικαστεί σαν εγκληματίας πολέμου, του πρόσφεραν και το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Και δεν είναι καθόλου τυχαίος ο ερχομός του στην Ελλάδα, τις μέρες του Πολυτεχνείου. Ήρθε να μαγαρίσει την επέτειο που ο λαός μας θυμάται τους αγώνες για την κατάρρευση της made in USA χούντας. Πήρε όμως την απάντηση και είδε τα πραγματικά αισθήματα του ελληνικού λαού από τις χιλιάδες των νέων μας που  διαδήλωναν και σιχτίριζαν τις πολιτικές του στους δρόμους της Αθήνας και όλων των μεγάλων πόλεων της χώρας.  

                                                Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                 Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης             

   

  Αμερικανικές  εκλογές, η ψήφος της οργής

Οι απλοί αμερικανοί είναι αηδιασμένοι κι αγανακτισμένοι με την μαφία των απόλυτα διεφθαρμένων, εξαγορασμένων κι εξαρτώμενων Κλίντον από την ολιγαρχία και τα πλήρως ελεγχόμενα από τις μυστικές υπηρεσίες αμερικανικά ΜΜΕ. Ο τέως πρόεδρος Τζ. Κάρτερ δήλωσε ότι «οι ΗΠΑ δεν είναι πια μια λειτουργούσα δημοκρατία αλλά κυβερνάται από μια σκοτεινή ολιγαρχία.  Εάν δε η Χίλαρι ενθρονιστεί από την ολιγαρχία αυτή, τότε ο πόλεμος με τη Ρωσία και την Κίνα θα είναι αναπόφευκτος».  Οι διαρκείς πόλεμοι της μητρόπολης του καπιταλισμού Ουάσιγκτον, για να ξεπεράσει τα οικονομικά και κοινωνικά της αδιέξοδα, στοχεύοντας και στην παγκόσμια  ηγεμονία, έχουν διαλύσει δεκάδες χώρες, έχουν προκαλέσει εκατομμύρια θανάτων, ατέλειωτες φάλαγγες προσφύγων, κολοσσιαίες καταστροφές, δραματικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις.  Και  αυτό, όπως δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, «η Ρωσία πλέον δεν μπορεί να το ανεχτεί». Η αλαζονεία και η απληστία του αμερικανικού κεφαλαίου απειλεί να καταστρέψει τη ζωή στον πλανήτη. Η μεγαλύτερη απειλή σήμερα για τη ζωή της ανθρωπότητας είναι η εγκληματική συμμορία της Ουάσιγκτον που εξουσιάζει τις ΗΠΑ, και εκπροσωπεί την πιο αρπακτική ομάδα του αμερικανικού κεφαλαίου. Με το πέρασμα του χρόνου, αυτό που για πολλές δεκαετίες διαφήμιζαν σαν «αμερικανικό όνειρο» έχει μετατραπεί σε «αμερικανικό εφιάλτη». «Η χώρα οδηγείται στην κόλαση», έλεγε ο πολύ πιο λογικός και προσγειωμένος υποψήφιος πρόεδρος, Ντόναλντ Τράμπ. Αυτό το γνωρίζει το βαθύ αμερικανικό κράτος (Γουόλ Στρήτ, Βιομηχανία, Πεντάγωνο) κι επεδίωκε, τη σημερινή συγκεκαλυμμένη δικτατορία  στις ΗΠΑ, να την μετατρέψει σε απροκάλυπτη μετά από ενδεχόμενη νίκη της μαριονέτας τους Χίλαρι. Έτσι σκόπευαν να διατηρήσουν και να ενισχύσουν την εξουσία τους στις ΗΠΑ, αλλά και στο πλήθος των «προθύμων» συμμάχων τους όπου γης, που μοιραία θα υποταχθούν στη νέα αμερικανική εξουσία, συμπαρασυρόμενοι στη δίνη του επερχόμενου αμερικανικού κράχ. Τα πράγματα λοιπόν είναι πολύ σοβαρά όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Κοινός τόπος πλέον είναι ότι η κρίση γενικεύεται. Και όσο το πρόβλημα του χρέους δεν επιλύεται-και μάλιστα διεθνώς- το «φάσμα απρόβλεπτων εξελίξεων» αρχίζει και οργανώνεται.

 ΠΑΡΑ την σύνεση και αυτοσυγκράτηση που επιδεικνύει η Μόσχα, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε μια προβοκατόρικη ενέργεια των Νατοϊκών στη Βαλτική, στην Ουκρανία ή στη Συρία, που θα οδηγήσει σε γενικευμένη σύγκρουση. Από την άλλη, η ένταση στις αγορές είναι μεγάλη, η αβεβαιότητα κυριαρχεί, καθώς η παγκόσμια «φούσκα» προσλαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η «φούσκα» είναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερη από το παγκόσμιο ΑΕΠ (80 τρις δολάρια) ετησίως, με το 20% απ’ αυτό να είναι από το εμπόριο. Ενώ ο τζίρος των χρηματαγορών αγγίζει τα 1500 τρις δολάρια. Άρα οι χρηματαγορές δημιουργούν το φοβερό πρόβλημα του «αέρα» που δεν μπορεί να καλύψει η πραγματική οικονομία ούτε με την πιο ακραία λιτότητα. Ζούμε στην εποχή του πιο ξεχειλωμένου, του πιο βάρβαρου καπιταλισμού. Οι φούσκες είναι παντού και εξίσου επικίνδυνες γιατί η μία τροφοδοτεί την άλλη. Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, υπολογίζει ότι το 2015 το παγκόσμιο χρέος είναι στα 152 τρις δολάρια, ή το 225%  του παγκόσμιου ΑΕΠ. Η απειλή ενός νέου κράχ που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο, είναι  πια αισθητή κύρια στους ιθύνοντες του διεθνούς συστήματος. Ωστόσο το πρόβλημα, σύμφωνα με πολλούς οικονομολόγους, είναι τουλάχιστον τρείς φορές μεγαλύτερο απ’ αυτό που περιγράφουν οι εκθέσεις διαφόρων ιδρυμάτων. Συνεπώς, μπροστά σ’ αυτά τα ιλιγγιώδη νούμερα, οι πολιτικές λιτότητας τύπου Σόϊμπλε μοιάζουν γελοίες αν δεν είναι απροκάλυπτος φασισμός. Το ίδιο ισχύει και για την περιβόητη QE (πιστωτική χαλάρωση) της ΕΚΤ, της FED και της BoE που απλά μεταθέτουν το πρόβλημα. Ένα κρίσιμο λοιπόν ερώτημα που ανακύπτει με συνεχώς αυξανόμενη ένταση τον τελευταίο καιρό,  είναι αν ο γεωοικονομικός πόλεμος που διεξάγεται στις αγορές, θα μετατραπεί σε πόλεμο με συμβατικά όπλα ή ακόμη χειρότερα αν θα γίνει με πυρηνικά. Στις σοβαρές, κυρίαρχες συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, τίθεται το δίλημμα αυτό, καθώς η ρητορική αλλά και οι συνεχείς στρατιωτικές κινήσεις και οι τοπικοί πόλεμοι, δείχνουν μια συνεχή κλιμάκωση. Η μερίδα του πιο επιθετικού αμερικανικού κεφαλαίου που κινεί την ανεγκέφαλη Σκίλαρι Κλίντον, προωθεί τον διαρκή παρεμβατισμό τύπου Μπούς στην υδρόγειο και τη σύγκρουση με τη Ρωσία. Η επικίνδυνη αυτή πραγματικότητα, τρόμαξε τον μεγιστάνα Τράμπ και ανακοίνωσε ότι είναι προτιμότερο να συνεργαστεί και να κάνει μπίζνες με τη Ρωσία και την Κίνα, παρά να τινάξουν τον πλανήτη στον αέρα. Παράλληλα υποσχέθηκε δουλειές στα δεκάδες εκατομμύρια των εξαθλιωμένων αμερικανών που ζουν με μισθούς πείνας, ή με κοινωνικά επιδόματα, η στα διάφορα συσσίτια εκκλησίας και φιλανθρωπικών οργανώσεων. Αυτά, σε συνδυασμό με τη  δήλωσή του ότι «θα καθαρίσουμε το βάλτο της Ουάσιγκτον», δηλαδή τον πιο μισητό, στις λαϊκές τάξεις χώρο, που παράγονται οι πλέον εγκληματικές, εναντίον του αμερικανικού και των λαών της ανθρωπότητας πολιτικές, έδωσαν τεράστια δυναμική στην προεκλογική του εκστρατεία. Δυναμική, που δεν κατέστη δυνατόν να αναστρέψει η πανάκριβη, άρτια  οργανωμένη και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό των ΗΠΑ, αντιΤράμπ εκστρατεία των γιγάντιων ΜΜΕ του συστήματος, ιδιαίτερα των CNN, REUTERS, BBC, καθώς και ο πρωτοφανής ορυμαγδός των κατευθυνόμενων υπέρ Χίλαρι δημοσκοπήσεων   Έτσι  για  πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ, κερδίζει τις προεδρικές εκλογές  ένας υποψήφιος με τόσο εχθρικά εναντίον του τα ΜΜΕ και με όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις - μαριονέτες της Ουάσιγκτον,  με μεγάλο μέρος του ίδιου του κόμματός του,  αλλά και τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, απέναντί του.

 ΠΑΝΤΩΣ, η εκλογική ήττα του βρωμερού συστήματος της Ουάσιγκτον από τα εκατομμύρια οργισμένων αμερικανών (παρά το ότι 80% δεν εμπιστεύεται κανέναν από τους δύο υποψηφίους), δεν σημαίνει ότι το εγκληματικό αυτό σύστημα δεν θα συνεχίσει να κυβερνά και να ελέγχει τους κεντρικούς διαύλους εξουσίας, καθώς, δεν έχει διαβρώσει μόνο όλες τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές δομές των ΗΠΑ αλλά και τις αντίστοιχες της ΕΕ και πολλών άλλων χωρών της υδρογείου. Γι αυτό οι ελπίδες ότι κάτι τελικά θα αλλάξει, δεν πρέπει να μας παρασύρουν σε υπερβολικές προσδοκίες.  Αν η ομάδα Τράμπ εννοεί πράγματι αυτά που διακηρύσσει και  δεν μπορέσει να ξεδοντιάσει σύντομα τους βασικούς τουλάχιστον  στυλοβάτες της Νέας Τάξης, στις ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, τότε θα τον ισοπεδώσουν εκείνοι και θα τον αναγκάσουν να ακολουθήσει το δρόμο του μαυριδερού Ομπάμ(ι)α, χωρίς να αποκλείεται και η φυσική του εξόντωση αν αντισταθεί σθεναρά στα σχέδιά τους. Θα τολμήσει ο Τράμπ να οργανώσει τη νεολαία και τα εργατικά συνδικάτα ώστε να υπερασπιστούν έστω κι αυτή τη δειλή διαφορετική πορεία που φαίνεται να γεννιέται τώρα στις ΗΠΑ; Ή θα υπερισχύσει ο φόβος, αυτού και του επιτελείου του, ότι μια τέτοια οργάνωση των λαϊκών μαζών  συνήθως οδηγεί σε πιο ριζοσπαστικές κι επικίνδυνες για το καπιταλιστικό σύστημα λύσεις. Γρήγορα θα το μάθουμε.

                                               Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                        Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης    

.

     

                Η απάτη του ανασχηματισμού

Ο ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ, κι άλλη μια, στις τόσες απάτες του Τσίπρα και της ηγετικής κλίκας του Συριζα,  δεν προξένησε καμία εντύπωση στο λαό που βιώνει καθημερινά το τι σημαίνει η προσήλωση σε μια Ευρώπη φιλική προς το μεγάλο κεφάλαιο κι εχθρική προς τους λαούς της. Άλλωστε, στην παρέα Τσίπρα, η απάτη, το ψεύδος, ο εμπαιγμός, ο τυχοδιωκτισμός, έχουν γίνει πια δευτέρα φύσις. Ακόμα και μεταξύ τους, είμαι βέβαιος,  κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν. Όμως τώρα, όλα τα φορτία ψεύδους, κυνισμού, ταχυδακτυλουργίας έχουν τελειώσει. Τίποτα καινούργιο δεν έχουν πια να πουν. Ανακυκλώνουν κι επαναλαμβάνουν τα χιλιοειπωμένα ψεύδη που έλεγαν οι προκάτοχοί τους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να εγκλωβίσουν τη χώρα μας όλο και πιο βαθιά στις δομές της ευρωπαϊκής μαφίας και της ληστρικής συμμορίας του ΝΑΤΟ. Αν δεν τους βλέπεις, αλλά ακούς τους ανιαρούς και προσβλητικούς για την νοημοσύνη μας διαλόγους στην ΤV, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις σε ποιο από τα τρία κόμματα ανήκει ο κάθε ομιλητής. Αυτή είναι η κατάντια των Συριζαίων. Ταύτισαν απίστευτα γρήγορα την πολιτική τους με εκείνη της  ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δυσκολεύοντας εξαιρετικά τη δουλειά του Κούλη, της Φώφης και της κλίκας τους, που αγωνίζονται με κραυγές, απειλές και καραγκιοζιλίκια να δείξουν ότι είναι διαφορετικοί.  Παρ’ ότι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχουν υπογράψει ακριβώς τα ίδια, παρ’ ότι έχουν παραχωρήσει κι αυτοί την εθνική κυριαρχία, παρ’ ότι δρομολόγησαν την εκποίηση της χώρας και την εξαθλίωση του λαού της, δεν μπορούν να χωνέψουν πως αυτό το «κωλόπαιδο», όπως το αποκαλούν, τους ξεπέρασε κι έγινε ο πιο αγαπημένος των αφεντικών τους. Αλλά, η ιστορία μας διδάσκει ότι κόμματα και αρχηγοί που σφετερίζονται, εμπορεύονται και πλαστογραφούν τις ιδέες της Αριστεράς, υπηρετώντας δουλικά τον καπιταλισμό, ξεπερνούν σε καταστροφικότητα όλους τους άλλους υπηρέτες του βάρβαρου  συστήματος, διότι μεταλλάσουν την Αριστερά σε χρήσιμο και πολύ αποτελεσματικό εργαλείο του. Και είναι αυτή ακριβώς η μεγάλη απάτη της «αριστερής» εμπορίας που προσδίδει στον Τσίπρα και την παρέα του την πιο κορυφαία διάσταση των πολιτικών απατεώνων. Όσο δε βλέπουν τη συνεχή δημοσκοπική τους κατάρρευση, έχουν γίνει αδίστακτοι στους λόγους και στις πρακτικές τους, δεν βάζουν όρια, ούτε έχουν αναστολές.

 ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ, κατά κανόνα, «ανασχηματίζονται» όταν αρχίζουν να καταρρέουν υπό το βάρος των αδιέξοδων πολιτικών τους. Κάθε ανασχηματισμός είναι μια πράξη εξαπάτησης κι αποπροσανατολισμού του λαού. Διότι, επιχειρεί να αποδώσει τη χρεοκοπημένη κυβερνητική πολιτική σε πρόσωπα, φορτώνοντας σ’ αυτά τους «κακούς» χειρισμούς, που δήθεν θα αποφύγουν οι αντικαταστάτες τους, καλλιεργώντας έτσι νέες αυταπάτες στον κόσμο. Ο τωρινός ανασχηματισμός, είναι η τελευταία προσπάθεια του Τσίπρα να αποφύγει τις εκλογές και ταυτόχρονα να εξακριβώσει με ποιους θα συμπράξει, αν χρειαστεί, στη Βουλή ώστε να μην καταρρεύσει όταν εισηγηθεί τα νέα αντιλαϊκά μέτρα.  Δεν νομίζω όμως ότι σε ένα λαό που βιώνει στο πετσί του την «αριστερή» ισοπέδωση της ζωής και των ονείρων του θα υπάρξουν πολλοί που θα παραπλανηθούν από κάποια αλλαγή των προσώπων-εκτελεστών του. Και μάλιστα, όταν αυτή η αλλαγή προοιωνίζει όχι μόνο επιτάχυνση εφαρμογής των ήδη υφισταμένων «μεταρρυθμίσεων» αλλά και την επιβολή χειρότερων στη χρεοκοπημένη μας χώρα, καθώς μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου που θα μαζευτούν στο Γιούρογκρουπ όλοι οι υποτελείς στο γερμανικό κεφάλαιο, πρέπει - στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης -  να έχουν ληφθεί ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 93 μέτρα, που θα δώσουν και το τελειωτικό χτύπημα στην πολύπαθη  χώρα μας.

ΑΝ ΚΥΤΑΞΕΙ κανείς τα βιογραφικά  των νέων υπουργών, θα καταλάβει τι μας περιμένει. Για παράδειγμα, ο νέος ΥΠΟΙΚ Δημ. Παπαδημητρίου, ένας άνθρωπος των τοκογλύφων και του Σιωνισμού, γεννήθηκε απλά στην Ελλάδα, αλλά μεγάλωσε και σπούδασε στην Αμερική, όπου είναι άριστα δικτυωμένος με αμερικανικούς πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους. Είναι πρόεδρος του Οικονομικού Ινστιτούτου Levy, που ίδρυσε το 1986 ο σιωνιστής, «φιλάνθρωπος»  αρχαιοκάπηλος Leon Levy, ρημάζοντας τις αρχαιότητες σε Ελλάδα και Ιταλία, κατηγορούμενος και για «αμφισβητήσιμες πρακτικές και παραεμπόριο». Βασικός χορηγός και συνεργάτης του Ινστιτούτου είναι και ο γνωστός μεγαλοαπατεώνας, κερδοσκόπος και συντονιστής των «χρωματιστών επαναστάσεων» Τζ. Σόρος. Ο Levy, ήταν  (ψόφησε το 2006) σύμφωνα με την εφημερίδα του αμερικανικού κεφαλαίου WSJ, «μια επενδυτική ιδιοφυία καθώς δημιούργησε τα hedge funds και τα mutual funds». Δηλαδή δημιούργησε τα «επενδυτικά κεφάλαια» που σήμερα καταληστεύουν όχι μόνο τη χώρα μας αλλά όλη την ανθρωπότητα, επιτείνοντας την κρίση και δημιουργώντας συνθήκες πολέμου. Σ’ αυτό το Ινστιτούτο λοιπόν είναι πρόεδρος ο «έλληνας» ΥΠΟΙΚ , τη δε γυναίκα του, τη Ράνια Αντωνοπούλου (μέλος του think tank του Σόρος), την έκαναν υπουργό γιατί είναι κι αυτή διευθύντρια του τμήματος έρευνας για την ισότητα των δύο φύλων, στο ίδιο Ινστιτούτο Levy, στη Νέα Υόρκη. Εδώ ανέλαβε το αξίωμα της Αναπληρώτριας υπουργού εργασίας αρμόδιας για την καταπολέμηση της ανεργίας, παρακαλώ. Είναι γεγονός πως πιο κατάλληλο πρόσωπο δεν μπορούσε να βρεθεί. Οι άνεργοι πρέπει να πανηγυρίζουν, τα πιόνια του Σόρος θα τους σώσουν. Ανεργία, τέρμα από αύριο. Έτσι οι αμερικανοσιωνιστές με τους ανθρώπους τους σε βασικά υπουργεία, αφαιρούν από τους γερμανούς μέρος του έλεγχου της οικονομίας της χώρας μας. Τελικά, σε όλα τα υπουργεία πλέον  τοποθετήθηκαν υπάκουοι και πρόθυμοι υπουργοί να εφαρμόσουν, κατά γράμμα και γρήγορα, τα μνημόνια που  θα καταργούσαν.  Κι αυτό, γιατί ετοιμάζονται να αποδεχτούν χωρίς γκρίνιες και διαφοροποιήσεις, το 4^ο μεγάλο Μνημόνιο, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για τη «διευθέτηση»  του χρέους που τους έχουν υποσχεθεί οι αμερικανοί. Θα είναι η τελευταία πράξη του δράματος με τον άθλιο θίασο των ΣυριζΑνέλ, που χρησιμοποίησαν επιτυχώς οι ξένοι και ντόπιοι μαφιόζοι του χρήματος  προκειμένου να εκποιηθεί όλη η χώρα  και να εξαθλιωθεί απόλυτα ο  λαός της. Τώρα αφού η «δουλειά» έγινε, θα τους πετάξουν σαν στημένες λεμονόκουπες και θα επαναφέρουν τους παλιούς για τη «συνέχιση του ανύπαρκτου πλέον κράτους». Τελικά, στο λαό  δεν έχει απομείνει τίποτα παρά μόνον οι αλυσίδες του χρέους. Είναι χρέος λοιπόν κάθε συνειδητού πολίτη αυτής της χώρας να ενταχθεί και να συμπορευτεί με ταξικά συνδικάτα και οργανώσεις ώστε να σπάσουμε οργανωμένα τις αλυσίδες και να ανατρέψουμε αυτούς που μας αλυσόδεσαν.

                                                Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                        Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης