Η 9η
Μάη, Ημέρα Νίκης κατά του ναζισμού
« Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον
Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό,τι μπορεί να πληρώσει.» (Έρνεστ Χεμινγουέϊ)
ΤΗΝ
ΠΙΟ
σημαντική επέτειο της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, την ημέρα της τελικής
συντριβής του ναζισμού από τον Κόκκινο Στρατό, που έπρεπε να γιορτάζεται με
μεγάλη λαμπρότητα σε όλο τον κόσμο, οι άθλιοι ευρωενωσιακοί μαφιόζοι του
χρήματος, του τζόγου και της λαμογιάς, την έχουν μαγαρίσει και στην προσπάθειά τους να την
διαγράψουν από τις μνήμες των ανθρώπων, την βάφτισαν «Ημέρα της Ευρώπης». Ποιάς
Ευρώπης; Των τοκογλύφων τραπεζιτών, των χρηματιστών
κερδοσκόπων, της εκμετάλλευσης, των μνημονίων, του χρέους, της βίας, του
εγκλήματος και της αναβίωσης του ναζισμού. Σε όλα τα κράτη της Αν. Ευρώπης που
τα τσουβάλιασαν στο άψε –σβήσε στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ χωρίς να ερωτηθούν οι λαοί
τους, αποκαταστάθηκαν με τις ευλογίες της ΕΕ και των Αμερικανών, οι απόγονοι
των ναζί και οι συνεργάτες τους. Γκρεμίζονται τα μνημεία της Αντιφασιστικής
νίκης, στήνονται μνημεία των ναζιστών και κηρύσσονται εκτός νόμου τα ΚΚ των
χωρών αυτών. Οι ευρω«δημοκράτες»
πρωτοστατούν με γιορτές, προκλητικές εκδηλώσεις, πλαστογράφηση και παραχάραξη
της Ιστορίας, οχετούς αντικομμουνιστικής υστερίας που εκχέονται καθημερινά από
τα καθεστωτικά Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης, να
ταυτίσουν τον ναζισμό με τον μοναδικό του διώκτη, τον κομμουνισμό. Αποκρύπτουν
συστηματικά τις επίμονες κι επανειλημμένες προσπάθειες της τότε σοβιετικής
ηγεσίας, να συναφθεί ένα σύμφωνο κοινής στρατιωτικής αντιμετώπισης του Χίτλερ,
μεταξύ των τριών δυνάμεων Αγγλίας- Γαλλίας- ΕΣΣΔ, καθώς από τον Μάρτη του 1938 που
έγινε η προσάρτηση Αυστρίας στη Γερμανία, ήταν φανερές πλέον οι προθέσεις των
γερμανών ναζιστών. Τον Σεπτ. του 1938 με την Συμφωνία του Μονάχου, μεταξύ
Γερμανίας-Αγγλίας και αργότερα Γαλλίας,
διαμελίστηκε η Τσεχοσλοβακία, οπότε ο Στάλιν βεβαιώθηκε πια ξεκάθαρα για
την χιτλερική απειλή ενάντια στην ΕΣΣΔ και την ανθρωπότητα. Αλλά, κάθε
προσπάθεια για στρατιωτική συμφωνία ΕΣΣΔ – Αγγλίας –Γαλλίας συναντούσε την
απόλυτη άρνηση των Αγγλογάλλων. Κι αυτό γιατί όπως αποκαλύφθηκε το 2008, με το άνοιγμα των
απορρήτων εγγράφων της Συμφωνίας του Μονάχου, η Αγγλία και η Γαλλία σκόπευαν να στρέψουν τον
Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ «ώστε να δουν τα δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα να θάβουν το
ένα το άλλο». Έτσι αναγκάσθηκαν οι σοβιετικοί, προκειμένου να κερδίσουν λίγο
χρόνο μπροστά στην καταιγίδα που ερχόταν, να συνάψουν Συμφωνία μη επίθεσης (κι
όχι στρατιωτικής συνδρομής, όπως επεδίωκαν με τους αγγλογάλλους) με την
Γερμανία, τον Αυγ. του 1939 (Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ). Αυτή η άκρως αναγκαία και προνοητική τους πράξη κατασυκοφαντείται από το Δυτικό φιλοναζιστικό
σκυλολόϊ ως «συμμαχία με τον Χίτλερ», επειδή εισήλθαν στο Αν. τμήμα της Πολωνίας, μετά την εισβολή των ναζί, για να
αντιμετωπίσουν από καλύτερες θέσεις τους χιτλερικούς. Και μάλιστα, σ’ εκείνο το
τμήμα που ανήκε στη Ρωσία, αλλά είχε καταληφθεί απο το φεουδαρχικό πολωνικό
καθεστώς κατά την διάρκεια της
Οκτωβριανής Επανάστασης.
ΔΕΝ
ΤΟΛΜΟΥΝ να πουν ότι μέχρι και το τέλος σχεδόν του πολέμου, τα
αμερικανικά και αγγλικά μονοπώλια διατηρούσαν επαφές και είχαν συναλλαγές με αντίστοιχα γερμανικά.
Ούτε ότι αμερικανοί και Αγγλογάλλοι χρηματοδότησαν
το ναζιστικό κόμμα και τους γερμανούς κεφαλαιοκράτες ώστε να γίνουν το αντίπαλο
δέος και να στραφούν τελικά κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν τολμούν, επισήμως,
να παραδεχτούν ότι η μικρή σχετικά βοήθεια που έδωσαν στη Σοβιετική Ένωση οι
Αμερικανοί, δεν ήταν για να αντισταθεί επιτυχώς στον χιτλερικό εισβολέα, αλλά
για να φθαρούν και οι δύο εμπόλεμοι ώστε, μετά την νίκη των χιτλερικών που την
θεωρούσαν βέβαιη, να μοιράσουν τον κόσμο σε βάρος μιας Γερμανίας που θα έβγαινε
από τον πόλεμο αποδυναμωμένη. Άλλωστε, οι Αμερικανοί αποβιβάστηκαν στη
Νορμανδία -λίγο πριν το τέλος του πολέμου - όχι τόσο για να χτυπήσουν τους
Γερμανούς που ούτως ή άλλως είχαν καταρρεύσει από τη θυελλώδη επέλαση του
σοβιετικού στρατού, αλλά για να αποτρέψουν την περαιτέρω προέλαση των Σοβιετικών προς την Γαλλία και δυτικότερα μέχρι
τον Ατλαντικό. Αγνάντευαν από μακριά και εκ του ασφαλούς την γιγαντομαχία για
την κατάληψη του Βερολίνου και μετά την
κατάληψή του από τους ήρωες του Κόκκινου Στρατού μπήκαν κι αυτοί μέσα
διεκδικώντας με θράσος το μισό Βερολίνο λες κι είχαν αγωνιστεί γι αυτό. Χύνουν
ποταμούς υποκριτικών δακρύων, κάνουν αναφορές επί αναφορών, θεατρικά και
κινηματογραφικά έργα, τηλεοπτικές συζητήσεις και άπειρα βιβλία για το ολοκαύτωμα των 5.000.000
εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν έχουν βρει ούτε μια λέξη
για τα 25.000.000 των σοβιετικών ανθρώπων – στρατιωτών και αμάχων πολιτών- που θυσιάστηκαν για να είναι όλοι αυτοί
σήμερα ελεύθεροι. Και αντί να ευγνωμονούν, λασπώνουν την μνήμη των σωτήρων της
ανθρωπότητας. Σιωπούν εκκωφαντικά για το γεγονός ότι δέκα εκατομμύρια, απ’ αυτή
την τρομακτική ανθρωποθυσία των σοβιετικών ανθρώπων, εξοντώθηκαν με αποτρόπαιες
μεθόδους σε ναζιστικά στρατόπεδα από τα
EinsatzGruppen (Μονάδες Ειδικής Δράσης) του
αρχιεγκληματία στρατηγού της αντικατασκοπείας Ράϊνχαρτ Γκέλεν. Το κάθαρμα αυτό
όχι μόνο δεν προσήχθη στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης, αλλά φυγαδεύτηκε έγκαιρα από
τους αμερικανούς, στελέχωσε την νεοϊδρυθείσα τότε CIA με εκατοντάδες ανώτερα στελέχη
των εγκληματικών μονάδων του, ενώ με τα υπόλοιπα χιλιάδες μέλη των μονάδων που
διασώθηκαν, δημιούργησε την νέα υπηρεσία κατασκοπείας της τότε Δυτικής
Γερμανίας. Αργότερα έγινε και το
απίστευτο. Ο Γκέλεν προσελήφθη σαν βασικός εκπαιδευτής της… Ισραηλινής Μοσάντ.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό γιατί τα τρία αυτά κατ’ επίφαση δημοκρατικά κράτη
(ΗΠΑ, Γερμανία, Ισραήλ) ασκούν τις πολιτικές που όλοι γνωρίζουμε, οδηγώντας την
ανθρωπότητα σε νέα ολοκαυτώματα. Πολιτικές που στηρίζουν και οι Ελληνικές
κυβερνήσεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, αφού μετέτρεψαν
όλη την Ελλάδα σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή και Ισραηλινή βάση-ορμητήριο εναντίον
της Ρωσίας και των χωρών της Μ.Ανατολής και Β.Αφρικής.
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ γέννησε και συντηρεί τον ναζισμό για να
αντιμετωπίζει τις κρίσεις του εξοντώνοντας
με άγρια καταστολή, με πολέμους και
πείνα τους λαούς. Άλλωστε η
καπιταλιστική οικονομική κρίση του 1929 και οι δυσβάσταχτοι όροι της συνθήκης
των Βερσαλλιών ήταν η βασική αιτία που ανδρώθηκε το ναζιστικό κόμμα στη
Γερμανία, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα - με τη νέα διπλή (υγειονομική και
οικονομική) κρίση του καπιταλισμού - στην Ευρώπη και ΗΠΑ, όπου τα ναζιστικά
μορφώματα ξεφυτρώνουν παντού ωθώντας σε πιο σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές. Αν
λοιπόν πρέπει να ταυτιστεί με κάτι ο ναζισμός- φασισμός είναι ο καπιταλισμός κι
όχι ο κομμουνισμός που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του. Τιμή, Δόξα και
Ευγνωμοσύνη, στον Κόκκινο Στρατό και
στον ηγέτη του Ι. Β. Στάλιν, είναι αυτά που πρέπει να αποδίδουμε όλοι σαν
ελάχιστο φόρο τιμής στους ποταμούς αίματος και τις εκατόμβες των σοβιετικών
ανθρώπων, στη μάχη κατά του ναζισμού. Αλλά και στα κομμουνιστικά κόμματα που
συγκρότησαν τα απελευθερωτικά κινήματα αντίστασης και συνέβαλαν στην τελική
νίκη κατά της ναζιστικής φρίκης. Σήμερα, στη Ρωσία και στους ανθρώπους της
οφείλουμε σεβασμό κι αιώνια ευγνωμοσύνη κι όχι πολεμικές απειλές, υπονόμευση,
αποκλεισμούς και κυρώσεις που επέβαλαν
οι παρανοϊκοί της Ουάσιγκτον και τα τσιράκια τους στην ΕΕ.
Κ. Α. Αποστολόπουλος
Φυσικός, συν/χος εκπαιδευτικός
