Ελάτε μαζί μας

« Δεν νομίζω ότι είμαστε στενοί συγγενείς, αλλά αν τρέμετε από αγανάκτηση για κάθε αδικία που γίνεται στον κόσμο, τότε είμαστε σύντροφοι κι αυτό είναι το σημαντικό.» (Τσε  Γκεβάρα)  

         

Η Συριζαϊκή ηγεσία αναφέρεται όλο και λιγότερο στις  (κάποτε) «κόκκινες γραμμές» της, καθώς έχει ήδη αποδεχτεί σαν βάση την κατάπτυστη συμφωνία της 20^ης  Φεβρουαρίου στο Γιούρογκρουπ- την οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν συνάψει οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις- και με την οποία δεσμεύεται: Να ξεχάσει «αμετάκλητα και χωρίς όρους» την κυριαρχία της χώρας,  να αποπληρώνει εγκαίρως και στο ακέραιο όλους τους δανειστές, να μην καταργήσει κανένα μνημονιακό νόμο, να μην προβεί σε καμία μονομερή ενέργεια, να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις-ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, να διατηρήσει τον ΕΝΦΙΑ, την μη αλλαγή του φορολογικού νόμου, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την εξάρθρωση του ασφαλιστικού, την αύξηση του ΦΠΑ σε τρόφιμα και φάρμακα και γενικά να τηρήσει κάθε μνημονιακή «υποχρέωση» που έχουν υπογράψει τα υπάκουα δουλικά της ΝΔΣΟΚ. Όταν λοιπόν είχε αποδεχτεί όλα αυτά, πριν καν ξεκινήσει η περιβόητη διαπραγμάτευση, τι διαφορετικό περίμενε να περιέχει το τελευταίο  τελεσίγραφο της ληστοσυμμορίας των Βρυξελλών, αφού η μαφία των  δανειστών εκεί πατάει; Η ευρωπαϊκή κλεπτοκρατική αλητεία μαζί με την υπερατλαντική, ουσιαστικά απαίτησαν τώρα την «τήρηση των τότε συμφωνηθέντων», τα οποία συνόψισαν σε ένα κείμενο πέντε σελίδων.   Γιατί εξανίστανται λοιπόν οι Συριζαίοι, και μάλιστα οι ίδιοι  που αποδέχτηκαν την συμφωνία του Φεβρουαρίου; Αλλά αυτά κάνει η «δημιουργική ασάφεια», της τότε Συμφωνίας κύριοι του Σύριζα. Λειτουργεί πάντα υπέρ των ισχυρών. Εσείς όμως το βιολί σας. Δεν σας έφτανε αυτή, εξειδικεύσατε τις προτάσεις σας υπαγωγής της χώρας σε νέο μνημόνιο, με ένα νέο κείμενο 47 σελίδων προς τους εκπροσώπους των δανειστών, όπου όσον αφορά στο χρέος που μας φόρτωσαν οι προσφιλείς σας «εταίροι», σηματοδοτεί την οριστική ακύρωση κάθε προοπτικής για την διαγραφή του. Και μάλιστα προτείνονται τρόποι αποπληρωμής του που να «μην προκαλούν κόστος στους πιστωτές της Ελλάδας»,  όπως συχνά αναφέρεται στο κείμενο. Κι αυτό γιατί η αριστερή μας κυβέρνηση επέλεξε το κόστος να βαρύνει μόνο τα λαϊκά στρώματα της χώρας «συνεργαζόμενη στενά με τους ευρωπαίους και διεθνείς μας εταίρους», όπως υπογραμμίζεται στο κείμενο. Κι επειδή το χρέος ξεπληρώνεται με χρέος, το μέγεθός του όλο και μεγαλώνει, όπως άλλωστε είναι η επιδίωξη των δανειστών που δεν τους ενδιαφέρει η επίλυση της δημοσιονομικής κρίσης αλλά η διαιώνισή της ώστε να συνδυάζουν το διαρκές ξεζούμισμα του ελληνικού λαού με άμεσες πολιτικές παρεμβάσεις προς όφελός τους. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν να αποκαλούν αυτούς τους μισανθρώπους, τους υπεύθυνους της λεηλασίας της χώρας και της εξαθλίωσης του λαού μας, «εταίρους και συμμάχους», που  δέχτηκαν    μετάθεση λίγων εβδομάδων για τις πληρωμές των δόσεων του χρέους, όπως παρακαλά η κυβέρνηση, καθώς δεν τολμά να προχωρήσει σε πλήρη, οριστική, μονομερή διαγραφή του.  Επιπλέον, τρέχουν  και εκλιπαρούν τους οικονομικούς μας δολοφόνους  για μια πάση θυσία συμφωνία και νέα δανεικά. Μα αν ο λαός ήθελε μια τέτοια συμφωνία που ετοιμάζονται να υπογράψουν, ώστε να μείνουμε στο ευρώ, θα έδινε εντολή στους ορίτζιναλ (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) δημιουργούς της καταστροφής του κι όχι στον άλλα υποσχεθέντα ΣΥΡΙΖΑ.

ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ λύπης και οργής ο λαός αναρωτιέται, πόσο θα σκύψετε ακόμα στο όνομα των «διαπραγματεύσεων», του «ευρώ», του «κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού», της «Ευρώπης που αλλάζει», της «Ένωσης της ισοτιμίας και δημοκρατίας», που καθημερινά όμως αποδεικνύονται επικίνδυνες φαντασιώσεις κι αβυσσαλέα ψεύδη. Πως ανέχεστε τους αλητοναζιστές τύπου Σόϊμπλε να σας κουνάν το δάχτυλο, να μας προσβάλουν σαν χώρα και λαό, να μας υποδεικνύουν να γίνουμε Νεπάλ για να μας «βοηθήσουν»; Πόσο γρήγορα λειτούργησε ο μιθριδατισμός στην υποτέλεια  ώστε να γίνετε πρόσφοροι σε κάθε κατήφορο για να διατηρηθείτε στα πόστα σας; Ή δεν σας ενοχλεί τίποτα απ’ αυτά γιατί με τα διεθνή αποβράσματα που διαπραγματεύεστε σας δένει μια πραγματική εταιρική σχέση; Μια σχέση της οποίας η έκταση και το βάθος ξεδιπλώνονται καθημερινά σπέρνοντας την απογοήτευση και το θυμό στον κόσμο που σας πίστεψε και σας ψήφισε. Ένα κόσμο που τον κάνατε να πιστέψει ότι μπορεί να γλυτώσει από τα νύχια των δανειστών-δυναστών με διαπραγματεύσεις που θα επέφεραν υποτίθεται ριζοσπαστικές αλλαγές εντός της δομής του ευρώ. Αλλά το παραμύθι αυτό πλέον τέλειωσε. Τα γεγονότα έδειξαν και δείχνουν ότι αυτό είναι απολύτως αδύνατο. Η ΟΝΕ σε τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει  και ποτέ δεν θα γίνει φιλική προς  τους λαούς, αφού έχει δομηθεί αποκλειστικά για την προώθηση των συμφερόντων και την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Το  καπιταλιστικό μοντέλο της Ευρωζώνης δεν είναι αναπτυξιακό. Είναι μοντέλο παραγωγής χρήματος υπέρ μιας ολιγαρχίας, και δημιουργίας ολιγοπωλιακής εξουσίας και κρίσεων πάντα με μυριάδες ανθρώπινα θύματα. Δημιουργεί δε το χρήμα από την συνεχή πίστωση. Άρα το σύστημα αυτό είναι εξ ορισμού στρεβλό αφού για να θεωρηθεί υγιές, θα πρέπει εσαεί να εκδίδει νέα δάνεια. Δηλαδή η υγεία του εξαρτάται από την παθογένειά του. Αλλά αυτός είναι ο ορισμός του φαύλου κύκλου. Στην εποχή μας το χρήμα δεν είναι πλέον συναλλακτικό μέσο, αλλά προϊόν. Και ως τέτοιο πρέπει να υπερκαταναλωθεί για να κερδίζουν αυτοί που το παράγουν. Έτσι προκύπτει ένας ατέλειωτος ιστός συμφεροντολογίας, απάτης και κερδοσκοπίας που αποτελεί το κύριο γνώρισμα κάθε δραστηριότητας στον καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε. Τα χρέη που φορτώνουν τους λαούς δεν είναι τίποτε άλλο από τη σκόπιμη υποδούλωσή τους σε ένα παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα που φτάνει όμως σε αδιέξοδο. Τα χρέη αυτά είναι ανακυκλούμενες, επαναλαμβανόμενες και ασυνάρτητες εγγραφές στα μόνιτορ των υπολογιστών ενός απρόσωπου και χαοτικού συστήματος. Ενός συστήματος που συγκροτεί το διεθνοποιημένο πια κεφάλαιο και ελέγχεται από γιγάντιους οργανισμούς, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η αμερικανική κεντρική τράπεζα Fed. Αυτοί αποφασίζουν για τις τύχες των λαών, ενώ οι κυβερνήσεις αρκούνται σε διακοσμητικό ρόλο. Όποια κυβέρνηση δεν ικανοποιεί τις επιθυμίες τους μπαίνει στο στόχαστρο, αρχικά με διπλωματικές και οικονομικές πιέσεις που αν δεν αποδώσουν, ακολουθούν υπονομευτικές κινήσεις μυστικών και φανερών υπηρεσιών και οργανώσεων απ’ αυτές που έχει δημιουργήσει η CIA και ανατρέπουν ή «λογικεύουν» κυβερνήσεις, εξαγοράζοντας ΜΜΕ, δημοσιογράφους, ΜΚΟ, συνδικάτα, πολιτικούς, σε όλο τον πλανήτη.

ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ κράτη είναι υπερχρεωμένα, η ανεργία αυξάνεται και η οικονομία διολισθαίνει σε  χειρότερου είδους ύφεση. Μπαίνουμε σε μια πιο αβέβαιη πολιτική και οικονομική φάση τόσο σε ότι αφορά την Ελλάδα, όσο και  την Ευρωζώνη στο σύνολό της. Η διαμάχη και ο λυσσαλέος οικονομικός πόλεμος κύρια με την Ρωσία, με αφορμή το αμερικανοκίνητο ναζιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία, μπορεί από ένα (σκόπιμο) «ατύχημα» να οδηγήσει σε μια ευρύτερη σύρραξη με καταστροφικές συνέπειες για όλη την   Ευρώπη. Κοινό λοιπόν συμφέρον ή αμοιβαίο όφελος του λαού μας με τα ευρωκαθίκια και τους φιλοναζιστές της Ευρωζώνης δεν υπάρχει. Ούτε πρόκειται να πειστούν τα λαμόγια του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου για αλλαγή στην πολιτική τους, καθώς το μόνο που απαιτούν είναι η πλήρης και έγκαιρη υποταγή στις εντολές τους που είναι η έγκαιρη αποπληρωμή των δανεικών, δηλαδή η συνεχής φτωχοποίηση του λαού, η εκποίηση όλης της χώρας και η συστράτευση στους πολεμικούς τους τυχοδιωκτισμούς. Άρα χώρος στην ΕΕ, για μια Ελλάδα ελεύθερη και κυρίαρχη, με ένα λαό εργαζόμενο αξιοπρεπώς κι όχι άνεργο και δουλοπάροικο, δεν υπάρχει. Δεν έχουμε καμία πιθανότητα επιβίωσης μέσα στον ατέρμονα κύκλο σκληρής λιτότητας, απόλυτης ύφεσης, γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών παιγνίων που επιβάλλουν η ΟΝΕ και οι ΗΠΑ.  Η κυβέρνηση Τσίπρα ξόδεψε πέντε πολύτιμους μήνες σε ζημιογόνες για το λαό διαπραγματεύσεις, κυβερνώντας εν τω μεταξύ με το πρόγραμμα Σαμαρά-Βενιζέλου, για να συνεχίσει η χώρα αταλάντευτα την μνημονιακή της πορεία. Γι αυτό στην καθημερινή ζωή του κόσμου τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο. Σε όλες τις θέσεις - κλειδιά του κράτους παραμένουν οι υποστηρικτές και διαχειριστές των καταστροφικών ευρωπαϊκών πολιτικών. Από μια τέτοια κυβέρνηση λοιπόν δεν μπορούν οι λαϊκές μάζες - εντός κι εκτός Σύριζα - να περιμένουν τίποτα αφού με περισσή ευκολία πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων ακόμα και το ανώδυνο πρόγραμμα της Θεσ/νίκης. Ματαιοπονούν λοιπόν όσοι περιμένουν τη ρήξη με την ευρωμαφία απ’ αυτήν την κυβέρνηση.   Προϋποθέσεις για ρήξη με την Ευρωένωση μπορούν να δημιουργηθούν με συνεχείς μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις που δεν θα επιτρέψουν την εφαρμογή καμιάς αντιλαϊκής συμφωνίας με την τρόϊκα.  Δεν πρέπει όμως ο λαός να σταθεί στην απλή ρήξη με την ΕΕ, αλλά να προχωρήσει σε ρήξη και με το οικονομικό μοντέλο που εκπροσωπεί, απαιτώντας  εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα (με τύπωση εθνικού νομίσματος) καθώς και των βασικών μέσων παραγωγής της χώρας μας. Αναπροσανατολισμό της εξωτερικής μας πολιτικής με άμεση έξοδο από το ΝΑΤΟ και κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων.  Μόνο με τέτοιες, καθοριστικής σημασίας αλλαγές ο λαός θα πάρει τη χώρα στα χέρια   του,   θα σταματήσει τις καταστροφικές ξενικές επεμβάσεις, θα της δώσει προοπτική.  Ταυτόχρονα θα προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει,  με κάθε διαθέσιμο μέσο, την όποια προσπάθεια,  εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων,  ανατροπής της νέας κατάστασης που θα διαμορφωθεί. Ο μόνος πολιτικός φορέας που εγγυάται μια τέτοια καθαρή, ριζοσπαστική λύση που θα κάνει το λαό αφέντη στον τόπο του, είναι το ΚΚΕ. Ένα κόμμα που πρόβλεψε, προειδοποίησε και ανέλυσε σωστά  όλα όσα βιώνουμε σήμερα. Στη γενική λοιπόν ασάφεια και θολούρα που σκόπιμα καλλιέργησαν τα μνημονιακά καθεστώτα, η συμπόρευση με τους κομμουνιστές  εξασφαλίζει τον σωστό προσανατολισμό. Ελάτε μαζί μας.

                                                                

                                           K.A Αποστολόπουλος

                                 Δημοτικός σύμβουλος Mεσσήνης                                                                              

                                                            

.