Προδότες, πατριώτες και προδομένοι

ΤΙ ΖΟΥΜΕ αυτές τις μέρες, τι βλέπουμε τι ακούμε, με αφορμή τις «διαπραγματεύσεις» μεταξύ δύο ζευγών ΝΑΤΟϊκών ζηλωτών. Των Α. Τσίπρα, Ν. Κοτζιά  από την Ελληνική και των Ζ. Ζάεφ, Ι. Δημητρόφ από τη Σκοπιανή πλευρά, με στόχο την άρον-άρον ένταξη του γειτονικού τεχνητού κρατιδίου που πρόκυψε από την διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στη δολοφονική συμμορία του ΝΑΤΟ και στο πολιτικό του σκέλος, την ένωση της τραπεζικής μαφίας (ΕΕ). Εν μέσω λοιπόν των καταγγελιών για προδοσία, των διαγκωνισμών περί πατριωτισμού,  του πεζοδρομιακού υβρεολογίου, των απειλών, την δημιουργία εμφυλιοπολεμιού κλίματος που μόνο τους (εχθρούς)   ευρωατλαντικούς «συμμάχους» μας εξυπηρετεί, ας δούμε μήπως δεν υπάρχει πια τίποτα να «προδοθεί» και να παραδοθεί από τη μεριά της Ελλάδας. Κι όλες οι κινητοποιήσεις, τα συλλαλητήρια, γίνονται μάταια, από ήδη προδομένους για κάτι που έχει, εδώ και  πολλές δεκαετίες, συντελεστεί και παγιωθεί. Διότι, υπάρχει πολύς κόσμος στην Ελλάδα και αλλού που δεν έχει καταλάβει τι σημαίνει ένταξη μιας χώρας στην εγκληματική οργάνωση του ΝΑΤΟ, που έστησαν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές σχεδόν αμέσως μετά το τέλος του Β’ ΠΠ, για να περικυκλώσουν ασφυκτικά την τότε ΕΣΣΔ.  Η ένταξη μια χώρας στο  ΝΑΤΟ έχει δραματικές και καθοριστικά αρνητικές συνέπειες για την υπόσταση και το μέλλον της, καθώς ο στρατός, τα σώματα ασφαλείας και οι μυστικές της υπηρεσίες περνούν στον απόλυτο έλεγχο της Αμερικανικής υπερδύναμης, με συνέπεια να χάνει την ανεξαρτησία, την αυτονομία και την ελευθερία της. Ο στρατός της παύει να είναι εθνικός και καθίσταται παράρτημα του Αμερικανικού υπό τις διαταγές αμερικανών στρατηγών μέσω των δεκάδων στρατηγείων που έχουν στήσει σε όλη την Ευρώπη. Σε καμία νατοϊκή χώρα, ο στρατός της, η διάταξη των στρατιωτικών της εγκαταστάσεων, τα οπλικά της συστήματα, δεν προορίζονται για την άμυνα του πατρίου εδάφους, αλλά εντάσσονται στον γενικότερο σχεδιασμό του αμερικανικού Πενταγώνου για  την επίθεση –παλιότερα κατά της ΕΣΣΔ – και τώρα κατά της Ρωσίας. Η Ελλάδα, όντας το ισχυρότερο προγεφύρωμα του ΝΑΤΟ στη Ν.Α Ευρώπη, έχει παραχωρήσει τα πάντα στη δικαιοδοσία των ΝΑΤΟϊκών στρατηγών. Με απλά λόγια, οι κυβερνήσεις της Δεξιάς του ΠΑΣΟΚ και τώρα του Σύριζα, έχουν   παραδώσει ολόκληρη τη χώρα σε ξένα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα και συνεπώς η προδοσία δεν έγινε τώρα.  Έχει ήδη  συντελεστεί προδοσία κλίμακας  από το 1949, τη χρονιά που εντάξανε τη χώρα στο ΝΑΤΟ.  

ΤΟ ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των κρατών–μελών του, αφού θεωρεί τα εδάφη τους σαν ενιαίο επιχειρησιακό χώρο. Σε περίπτωση διένεξης μεταξύ δυο κρατών – μελών, όπως π,χ Ελλάδας- Τουρκίας,  οι πολεμικές του βιομηχανίες πουλάνε συνεχώς όπλα και στα δύο μέρη, ενώ οι στρατηγοί του θεωρούν ότι οι στρατιωτικές κινήσεις των δύο χωρών συμβάλλουν στην εκγύμναση των στρατών τους και δεν αποτελούν κίνδυνο για τη «συμμαχία», εξ ού και η συνεχής προτροπή τους, «βρείτε τα».  Στους σχεδιασμούς τους βέβαια περιλαμβάνεται και η καταστολή, από νατοϊκά στρατεύματα, τυχόν λαϊκής εξέγερσης  σε  χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ, που θα αποσκοπούσε σε ανατροπή του νατοϊκού καθεστώτος. Πάντως, βασικοί στόχοι της ΝΑΤΟϊκής συμμορίας είναι η συνεχής προσθήκη νέων χωρών στη «συμμαχία» για την πλήρη περικύκλωση της Ρωσίας, η προστασία και προώθηση με κάθε τρόπο των συμφερόντων και των κερδών των αμερικανικών πολεμικών βιομηχανιών, του τραπεζικού κεφαλαίου και των γιγάντιων πολυεθνικών, σε βάρος όχι μόνο των εχθρών (Ρωσίας και Κίνας), αλλά ακόμη και των ίδιων των συμμάχων τους (βλέπε εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ εναντίον Καναδά, Μεξικού και ΕΕ). Κι επειδή αυτή η κολοσσιαία στρατιωτική οργάνωση χρειάζεται εξίσου κολοσσιαία οικονομική στήριξη, όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ ένωσαν, με εντολή των αμερικανών, τις οικονομίες τους συγκροτώντας το οικονομικό ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, που ασκεί ασφυκτική οικονομική εποπτεία και έλεγχο σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη – μέλη της. Ιδιαίτερα σ’ εκείνα της Ευρωζώνης που εξαναγκάζονται,  χρησιμοποιώντας το ενιαίο νόμισμα, να προβαίνουν σε υπέρογκους καταστροφικούς δανεισμούς προς όφελος των τραπεζών και των διαφόρων οίκων κερδοσκοπίας.  Στα χρόνια της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης – από το 2008 και μετά -  η Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες πέρασαν από την εποπτεία στην σκληρή επιτροπεία των διαφόρων ληστρικών θεσμών ( ΕΚΤ, Κομισιόν, ΕΜΣ και ΔΝΤ) που έχει  στήσει  η ευρωατλαντική ολιγαρχία, για την πλήρη εκμετάλλευση, εξάρτηση και υποδούλωση των ευρωπαϊκών λαών. Έτσι  με την παράδοση και της οικονομίας μας στο Ευρωπαϊκό διευθυντήριο, ολοκληρώθηκε η προδοσία της πατρίδας μας, αφού στρατιωτικά και οικονομικά είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα. Με όπλο το υπέρογκο χρέος, και την απειλή διακοπής του δανεισμού οι ευρωατλαντικοί ληστές, κυριολεκτικά διαλύουν τις κρατικές υποστάσεις εκποιώντας τη δημόσια περιουσία τους ή  ενεχυριάζοντάς την σε δανειστές για πολλές-πολλές  δεκαετίες.  Στην Ελλάδα, αλλά και στα Σκόπια δεν έχει μείνει τίποτα στη κατοχή των δύο κρατών. Όλες οι υποδομές της Ελληνικής Μακεδονίας, ορυχεία, δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια, τραίνα, δάση, παραλίες, νερά, έχουν πουληθεί σε ξένους και ντόπιους αεριτζήδες «επενδυτές». Το μόνο ελληνικό που έχει απομείνει ακόμη στη Μακεδονία είναι οι άνθρωποί της, που σιγά - σιγά κι αυτοί μεταναστεύουν για να επιβιώσουν. Τα κομμάτια της Μακεδονίας είτε στην Ελλάδα, είτε στα Σκόπια ειναι αδειανά πουκάμισα, δεν ανήκουν στα δύο κράτη αλλά σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ο παρασιτικός χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός του ευρωατλαντισμού, διαλύει τα  κράτη με οικονομικούς και στρατιωτικούς εκβιασμούς ή πολέμους, και παραδίδει τα κομμάτια τους στις τράπεζες και στις πολυεθνικές σαν φέουδα προς εκμετάλλευση. Εγκαθιστούν παντού νατοϊκές βάσεις, υποδαυλίζουν τις θρησκευτικές ή εθνοτικές διαφορές σπέρνοντας την διχόνοια κι εξαθλιώνοντας τους λαούς με την αδιάκοπη οικονομική λεηλασία.  Δημιουργούν μόνιμη αστάθεια, ανασφάλεια και κινδύνους συρράξεων στην περιοχή, ώστε να επικαλούνται στη συνέχεια το απαραίτητο της παρουσίας του ΝΑΤΟ, για τη «διασφάλιση της σταθερότητας».

 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ λοιπόν το «όνομα» του γειτονικού κρατιδίου που θάπρεπε να μας απασχολεί τόσο σοβαρά, όσο το τι κρύβεται πίσω από το «όνομα», το πώς και το γιατί φτάσαμε στην  τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα και με τι τρόπο αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να αναστραφεί. Ο χρόνος των «διαπραγματεύσεων» δεν επιλέχτηκε τυχαία. Εξυπηρετούσε από τη μια,  στην εκτροπή της προσοχής και αποτροπή αντίδρασης του ελληνικού λαού για τα καινούργια δεινά που τον περιμένουν  με την δήθεν έξοδο από τα μνημόνια, και από την άλλη, τα σχέδια των αμερικανών για την ολοκλήρωση της επιθετικής τους διάταξης στα Βαλκάνια εναντίον της Ρωσίας.  Εχθροί μας λοιπόν, δεν είναι οι γειτονικοί λαοί, αλλά οι πολεμοκάπηλοι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ που φροντίζουν για δημιουργία εχθρότητας μεταξύ των λαών, και για εθνικά αποδυναμωμένες κοινωνίες με ισχυρά διχαστικά ανακλαστικά, εντελώς ανίκανες και για στοιχειώδη αντίσταση. Ο λαός μας πρέπει να πάρει το μέλλον του τόπου στα χέρια του, εντασσόμενος σε ταξικά πολιτικά σχήματα και συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις με πραγματικά πατριωτικό περιεχόμενο, πριν εμπλακούμε στο διαφαινόμενο πόλεμο και η χώρα μας  οδηγηθεί σε ολοκληρωτική καταστροφή.

                                              Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                        Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

                

         Ιταλία και ο οικονομικός πόλεμος

ΔΕΚΑ χρόνια από την αρχή της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και το σύστημα όχι μόνο δεν βρήκε την ισορροπία του, αλλά βαδίζει σταθερά προς μια άλλη βαθύτερη και πιο επικίνδυνη, που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε παγκόσμιο πόλεμο. Πριν λίγες μέρες, ο Πούτιν, στα πλαίσια του Διεθνούς οικονομικού φόρουμ στην Αγ.  Πετρούπολη (Λένινγκραντ), προειδοποίησε για επερχόμενη «κρίση που ο κόσμος δεν έχει ξαναδεί, καθώς η παραβίαση τωνκανόνων της πολυμερούς συνεργασίας γίνεται πλέον ο νέος κανόνας». Αναφερόμενος στις πρόσφατες Τραμπούκικες ενέργειες προστατευτισμού  των Αμερικανών, αλλά και στις διαρκείς κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και άλλων χωρών,  είπε (πολύ ευγενικά προς το παρόν) ότι «δεν χρειαζόμαστε σήμερα εμπορικούς πολέμους, χρειαζόμαστε μια ολοκληρωμένη εμπορική ειρήνη». Ρώσοι και Κινέζοι ηγέτες ακολουθούν μια πολύ ανεκτική και προσεγμένη τακτική απέναντι στους δυτικούς τραμπούκους – κύρια τους Αμερικανούς -  μη τυχόν  καταφέρουν και τους εξημερώσουν  ώστε να αποφύγει η ανθρωπότητα την τελική ολοκληρωτική σύγκρουση. Οι πιθανότητες να το επιτύχουν δεν είναι πολλές καθώς τα οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται είναι κολοσσιαία και οι Αμερικανοί με την διαπραγμάτευση εννοούν, κατά κανόνα, την συνθηκολόγηση του συνομιλητή τους. Το μόνο θετικό στη προκειμένη περίπτωση είναι ότι τώρα τάβαλαν και με τους πιο πιστούς συμμάχους και φίλους τους (Καναδά, Μεξικό, ΕΕ), οπότε  η διάθεση των «προθύμων» για σύγκρουση με την σώφρονα Ρωσία έχει αμβλυνθεί σημαντικά.

ΓΙΑ ΤΗΝ επικίνδυνη κατάσταση και την επερχόμενη κρίση στην παγκόσμια οικονομία μιλούν βέβαια και οι διευθύνοντες το ΔΝΤ, την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, τους Οίκους Αξιολόγησης, και πολλοί οικονομικοί αναλυτές. Αυτό έχει θορυβήσει τα πολιτικά και οικονομικά επιτελεία στις δύο όχθες του Ατλαντικού που για να επιβραδύνουν την κατάρρευση καταφεύγουν πάντα σε σκληρά αντιλαϊκά, αντιδημοκρατικά μέτρα. Η περίπτωση της Ιταλίας, όπως της Ελλάδας και άλλων χωρών της ΕΕ νωρίτερα, εντάσσεται μέσα στα  πλαίσια αυτών των προσπαθειών διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος, έναντι οιουδήποτε τιμήματος σε βάρος των λαών.  Σ’ αυτήν την πλανητικής εμβέλειας προσπάθεια διάσωσης, το σύστημα είχε έναν ανέλπιστο αρωγό. Την κάποτε φανατική του αντίπαλο Αριστερά, με τις διάφορες εκφάνσεις της Σοσιαλδημοκρατίας.  Μετά την γκορμπατσοφική προδοσία και διάλυση της ΕΣΣΔ, οι απανταχού «Αριστεροί», εκφυλίστηκαν κι ενσωματώθηκαν μαζικά στο σύστημα παρασύροντας μαζί τους και τεράστιες λαϊκές μάζες που πιστεύοντας  στις παραδοσιακές φιλολαϊκές τους θέσεις, τους έδωσαν την δύναμη να κυβερνήσουν. Τα τελευταία 30 χρόνια, οι «αριστεροί» απατεώνες, ενώ ενεργούσαν σαν υποτακτικοί των αγορών και των πολυεθνικών, κατόρθωσαν να ξεγελάσουν και να αδρανοποιήσουν μεγάλα τμήματα λαϊκών στρωμάτων-και το χειρότερο- να αμβλύνουν και να διαστρέψουν την ταξική τους συνείδηση. Όλα όμως έχουν τα όρια τους, και η κατακλυσμική οικονομική κρίση του συστήματος που με τόση προσήλωση οι αριστεροί ψευδολόγοι υπηρετούσαν, κατεδάφισε όλο τη σαθρή ιδεολογική τους ατζέντα που πασχίζει να μας πείσει ότι η ιστορία δεν γράφεται με αγώνες , αντίσταση και ανυπακοή αλλά με παράδοση, υπακοή και υποταγή. Ο κόσμος απογοητευμένος, αηδιασμένος, εξαπατημένος, οργισμένος από την κοροϊδία και τον εμπαιγμό εκείνων που θεωρούσε «δικούς» του, στράφηκε - σε όλη την Ευρώπη - προς  τα Δεξιά και ακροδεξιά(φασιστικά) πολιτικά σχήματα, για ένα και μόνο λόγο: ότι μιλούν εναντίον των ευρωπαϊκών πολιτικών που έχουν καταστρέψει τη ζωή τους κι έχουν θάψει τα όνειρά τους. Αυτό έγινε και στην   Ιταλία όπου το πολιτικό χάος κυριαρχεί και γι αυτό τα (πολιτικά) πραξικοπήματα, όπως το πρόσφατο του, έμπιστου των Βρυξελλών, προέδρου Ματαρέλα,  ευημερούν. Η Λέγκα του Βορρά είναι ένα ακροδεξιό μόρφωμα με ισχυρές διασυνδέσεις με το χρηματιστικό και βιομηχανικό κατεστημένο της Β. Ιταλίας που εκμεταλλεύτηκε το σοβαρό πρόβλημα του προσφυγικού στην Ιταλία και αύξησε τα ποσοστά της. Το Κίνημα των Πέντε Αστέρων (M5S), που έλαβε τις περισσότερες ψήφους στις τελευταίες εκλογές, είναι ένα συνονθύλευμα διαμαρτυρίας (ευρωσκεπτικιστών) χωρίς αρχές και δομή, η ηγεσία του οποίου όμως, με το δέλεαρ της κυβερνητικής εξουσίας είναι ικανή να ξεχάσει όλα όσα υποσχόταν προεκλογικά και να πειθαρχίσει  στα κελεύσματα των Βρυξελλών. Και τα δύο κόμματα χαρακτηρίζονται με τη λέξη του συρμού, «λαϊκιστές», που αποδίδεται σε  οποιονδήποτε αμφισβητεί τα κυρίαρχα πολιτικά και οικονομικά δόγματα της ΕΕ, με στόχο την  απαξίωσή τους. Τα άλλα κόμματα με πολύ μικρότερη δύναμη αποτελούν χώρους ακίνδυνης για το σύστημα εκτόνωσης. Συνεπώς δεν υπάρχει στη χώρα κάποιος πολιτικός φορέας που θα μπορούσε να την οδηγήσει σε ρήξη με το σύστημα των Ευρωληστών. Παρ’ όλα αυτά, η σχετική διαφοροποίηση του προοριζόμενου για ΥΠΟΙΚ, Σαβόνα, ως προς την αρχιτεκτονική του ευρώ και τον βρώμικο ρόλο της Γερμανίας, κυριολεκτικά τους πανικόβαλε και με αστραπιαίες κινήσεις τον έβαλαν στο γύψο.  Βρυξέλλες και Βερολίνο γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια Ιταλία με 10πλάσιο ΑΕΠ και 7πλάσιο χρέος από ότι η Ελλάδα, αν θα τραβήξει δική της πορεία σε σχέση με εκείνη που έχουν επιβάλει στην ΕΕ, θα ισοδυναμούσε με την αρχή του τέλους τους. Η Ιταλία δεν μπορεί, λόγω των μεγεθών της, να μπεί σε καθεστώς «διάσωσης» παρόμοιο με της Ελλάδας. Συνεπώς, κάνουν τα αδύνατα δυνατά να την εμποδίσουν (οικονομική τρομοκρατία, εκβιασμοί, άνοδο σπρέντς) να εφαρμόσει μια διαφορετική γραμμή, χωρίς όμως πολιτικές εξόντωσης τύπου Ελλάδας.

 ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ πια, ότι μια κλίκα καλοζωϊσμένων καθαρμάτων, διεφθαρμένων ως το μεδούλι, μπλεγμένων σε κάθε είδους παρανομία, εκπροσωπώντας το χρηματιστικό και πολυεθνικό κεφάλαιο, αποφασίζει για τις ζωές όλων μας. Είναι το ιερατείο των Βρυξελλών, το Διευθυντήριο της «δημοκρατικής» Ευρώπης με την πιο άγρια μορφή καπιταλισμού που έχει υπάρξει ποτέ.  Έχουν κηρύξει τον πόλεμο κατά των λαών της Ευρώπης προσπαθώντας να τους  εμφυτέψουν αγελαία συμπεριφορά ώστε να οδηγούνται αδιαμαρτύρητα προς την οικονομική εξαθλίωση, την κοινωνική αποσάθρωση και τον πολιτειακό και πολιτικό εκφυλισμό. Πολιτικό προσωπικό που αρνείται να υπηρετήσει τις πολυεθνικές και τις τράπεζες, εξοβελίζεται ή περιθωριοποιείται. Ενώ, οι πρόθυμοι γλοιώδεις υπηρέτες τους, μοιράζονται σε συστημικούς και αντισυστημικούς,  (Δεξιά- Κεντροδεξιά, Κεντροαριστερά, και εκφυλισμένη Αριστερά), έτσι ώστε, όποτε «μπουκώνουν» οι συστημικοί, ο λαός σπρώχνεται  στους  «αντί» και αντίστροφα. Συνεπώς για τα λαϊκά στρώματα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σύστημα και αντισύστημα τα έχουν βάλει στη μέση, τους αλέθουν το μυαλό και το σώμα αδειάζοντάς τους διαρκώς την τσέπη. Μόνο αν αφυπνιστούν, αποκτήσουν ταξική συνείδηση, και οργανωθούν σε ταξικά σχήματα θα τους συντρίψουν.

                                                        Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                           Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης