Η επιθετική Τουρκία και οι ευθύνες των
Κούρδων
ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ
πριν πέντε χρόνια, ένας Έλληνας πολιτικός σαλτιμπάγκος και αρχηγός «αριστερού»
μάλιστα κόμματος θα βάραγε τα νταούλια και θα χορεύανε οι αγορές. Κι έγινε
ακριβώς το αντίθετο. Οι αγορές βαράνε ακόμα τα νταούλια και από τότε ένας
ολόκληρος άσκεφτος κι εξαπατημένος λαός που πίστεψε στα κραυγαλέα ψεύδη του
απατεώνα Τσίπρα, χορεύει στο σκοπό τους. Ο Ερντογάν και η κλίκα του,
λειτουργούν αντίθετα με τους δυτικούς Τσίπρες. Λένε ακριβώς τι σκέπτονται να
κάνουν και το κάνουν, γιατί έχουν όλους τους δυτικούς απατεώνες στο χέρι. Και όλοι αυτοί που τώρα καμώνονται πως ενοχλούνται από την επιθετικότητα της
Τουρκίας, είναι εκείνοι ακριβώς που της έδωσαν αυτή την δυνατότητα, με τις
τεράστιες οικονομικές, βιομηχανικές και στρατιωτικές επενδύσεις τους στη χώρα. Η
Τουρκία εκμεταλλεύεται την εξαιρετική γεωστρατηγική της θέση και οχυρώνεται
πίσω από την ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ για να προωθήσει εκβιαστικά ό,τι
αντιλαμβάνεται ως εθνικό της συμφέρον και το οποίο δεν μπορεί να παρεμποδιστεί
χωρίς τον κίνδυνο διάλυσης της ίδιας της συμμαχίας. Κάτι που εργαλειοποιούν άριστα οι Ερντογανικοί και μέχρι στιγμής κάνουν όλους να χορεύουν στο ρυθμό
τους. Άλλωστε, η συμβολή της Τουρκίας ήταν καθοριστική στην υλοποίηση των
εγκληματικών σχεδίων των ΗΠΑ για «αλλαγές καθεστώτων» στην ευρύτερη Μ. Ανατολή και
Β. Αφρική. Ειδικά στη περίπτωση της Συρίας, από την Τουρκία πέρασαν ασύλληπτες
ποσότητες όπλων και πυρομαχικών, αλλά
και δεκάδες χιλιάδες μισθοφόροι - αποβράσματα από όλη την Ευρώπη και όχι μόνο.
Αυτοί εξοπλίστηκαν, τροφοδοτήθηκαν, εκπαιδεύτηκαν σε ειδικά στρατόπεδα εντός
της Τουρκίας και μετά μπήκαν στη Συρία να ανατρέψουν το καθεστώς Άσαντ, εμφανιζόμενοι από τα κατευθυνόμενα
δυτικά ΜΜΕ ως δήθεν «αντάρτες» εναντίον του «αιμοσταγούς δικτάτορα». Κι αυτό
για να φανεί, ότι στη Συρία γίνεται τάχα εμφύλιος και άρα οι φιλοδυτικοί αυτοί
«μαχητές», πρέπει να υποστηριχτούν απο τη Δύση για να «ελευθερωθεί ο λαός της
Συρίας». Τα ίδια ακριβώς που λέγανε για το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, τη
Γιουγκοσλαβία, την Τυνησία, την Αίγυπτο κλπ. Ποσώς βέβαια τους ενδιέφερε η
«απελευθέρωση από δικτάτορες», αλλά ο έλεγχος, η λεηλασία των χωρών αυτών από
τις πολυεθνικές τους και η χρήση τους σαν ερεισμάτων και ορμητηρίων εναντίον Ρωσίας και Κίνας. Η επέμβαση της
Ρωσίας στη Συρία, ύστερα από έκκληση της Συριακής κυβέρνησης, γλύτωσε την χώρα από
την πλήρη καταστροφή και την τύχη της Λιβύης, και διέλυσε τα σχέδια των ΗΠΑ –
ΕΕ – Τουρκίας – Ισραήλ για ληστρική της εκμετάλλευση και επίθεση στο Ιράν. Μετά
την κατάρρευση των μισθοφόρων τους του ISIS, που όσοι γλύτωσαν, βρήκαν
καταφύγιο στην Τουρκία, οι Αμερικάνοι βρήκαν ένα πολύ έξυπνο τρόπο να παρατείνουν
τη παρουσία τους στη Συρία, καθώς δεν είχαν πλέον δικαιολογία να παραμείνουν
εκεί. Απευθύνθηκαν στους Κούρδους που
ήταν ευάλωτοι, καθώς ήταν κατακερματισμένοι σε πολλές πολιτικές και
στρατιωτικές οργανώσεις και αποδυναμωμένοι από τα πλήγματα κυρίως των Τούρκων,
αλλά και των τζιχαντιστών, βρίσκοντας θετική ανταπόκριση.
ΔΙΕΘΕΣΑΝ
αρκετά
χρήματα, και μαζί με τους Ισραηλινούς, εξαγόρασαν τις ηγεσίες τους και τους έκαναν όργανά τους στην υλοποίηση των
βρώμικων σχεδίων τους για την συνέχιση του πολέμου εναντίον της Συρίας, μέχρι
να πετύχουν τον κεντρικό τους στόχο: Την ανατροπή του Άσαντ και την μετατροπή
της Συρίας σε Λιβύη. Άλλωστε, ο πόλεμος
δεν τους στοίχιζε σχεδόν τίποτε, αφού όλα τα έξοδα έβγαινα από την πώληση του
πετρελαίου και αερίου που έκλεβαν και κλέβουν καθημερινά από την πλούσια σε
πετρέλαιο περιοχή που έχουν καταλάβει Αν. του Ευφράτη. Έτσι εξόπλιζαν
ταυτόχρονα και τους Κούρδους και τους δικούς τους τζιχαντιστές προκειμένου να γίνονται σποραδικές μάχες, και
σαμποτάζ, ώστε να μπορούν να ισχυρίζονται ότι ο πόλεμος δεν τελείωσε,
δικαιολογώντας έτσι την εκεί παραμονή τους ως δήθεν διώκτες του ΙSΙS, και ως εγγυητές της ασφαλείας των Κούρδων από πιθανή Τουρκική επίθεση. Στους
αφελείς Κούρδους βέβαια πούλαγαν και το παραμύθι της δημιουργίας μεγάλης
κρατικής Κουρδικής οντότητας που θα περιελάμβανε εδάφη της Τουρκίας, της Συρίας
Ανατολικά του Ευφράτη, και του Ιράκ. Και για γίνουν πιο πειστικοί, τους έδωσαν
το δικαίωμα της «διοίκησης» της περιοχής Αν. του Ευφράτη όπου ασκούν καθήκοντα
χωροφύλακα άρα και καταπίεσης του ντόπιου πληθυσμού. Ταυτόχρονα τους έδωσαν το
δικαίωμα λαθρεμπορίου μεγάλων ποσοτήτων πετρελαίου και αερίου που εξορύσσουν και κλέβουν καθημερινά οι Αμερικανικές
εταιρίες από την πλούσια στα αγαθά αυτά περιοχή. Η πώληση των προϊόντων αυτών σε Τουρκία και
Ισραήλ, έκαμε πάμπλουτους τους ηγέτες και τα στελέχη των Κούρδων που βολεύτηκαν
και καλόμαθαν στο εύκολο χρήμα, μετατρεπόμενοι σε ενεργούμενα των Αμερικανών
και Ισραηλινών. Έτσι συγκροτήθηκε μια τεράστια διεφθαρμένη δομή η οποία
προορίζεται για νέο Κουρδικό «κράτος», που μπορεί μεν να θέλουν Αμερικανοί και
Ισραηλινοί, δεν θέλει όμως η Τουρκία που εποφθαλμιά όλη την περιοχή που
κατέχουν οι Κούρδοι λόγω των εκεί τεραστίων κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων και της μη συγκρότησης Κουρδικού κράτους. Οι
Κούρδοι ήταν πάντα εχθρικοί με το Συριακό καθεστώς, ήδη από τα χρόνια της αμερικανοκίνητης «Αραβικής
άνοιξης», όπου πολεμούσαν μαζί με τους τζιχαντιστές. Και παρ’ όλο που ο Άσαντ
το 2011 πολιτογράφησε 300.000 Κούρδους πρόσφυγες κυνηγημένους από Τουρκία, ως
Σύριους πολίτες, δεν υπήρξε ποτέ καμία αναγνώριση από τη μεριά τους. Το αντίθετο
μάλιστα, συμμάχησαν με τους εχθρούς της Συρίας. Εξακολουθούν να μην θέλουν τη
συνεργασία με τη Ρωσία, το Ιράν και την Συριακή κυβέρνηση, που δέχεται να τους
παραχωρήσει εκτεταμένη αυτονομία εντός των ορίων όμως του Συριακού κράτους.
Αυτοί εξακολουθούν να ονειρεύονται δικό τους κράτος, χωρίς να υπάρχουν όμως οι
προϋποθέσεις γι αυτό. Παρακαλούν ακόμα τα αφεντικά τους Αμερικανούς, να
κηρύξουν την περιοχή τους «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων», για να γλυτώσουν από την
Τουρκική αεροπορία και μόλις χθες ζήτησαν περιορισμένη στρατιωτική συνεργασία - προ του κινδύνου αφανισμού τους - με τον Άσαντ και τη Ρωσία που
εγγυάται την αυτονομία τους. Αν το έκαναν αυτό νωρίτερα, θα ήταν πολύ πιο εύκολα να
υλοποιηθεί η πρόταση του Πούτιν για «απομάκρυνση από τη Συρία όλων των παράνομα
ευρισκομένων εκεί ξένων δυνάμεων, αλλά και της Ρωσίας αν το απαιτήσει η Συριακή
κυβέρνηση». Επί πλέον έχουν τη φωλιά τους πολύ λερωμένη από τις κατά καιρούς
πρακτικές τους. Όπως για παράδειγμα, την προδοτική τους στάση πρόπερσι στη
πολιορκία του Αφρίν από τους Τούρκους.
Εκεί, ενώ συμφώνησαν αρχικά την βοήθεια από τον Συριακό Στρατό και άρχισαν οι
πρώτες μονάδες του να μπαίνουν στην πόλη, τον πρόδωσαν ύστερα από μια γενναία χρηματική προσφορά που τους έκαναν οι
Τούρκοι και εγκατέλειψαν την πόλη στα χέρια τους. Μετά πήγαν Αν. του Ευφράτη και παρέδωσαν όλη την
περιοχή στους Αμερικανούς για να χτίσουν
τις βάσεις τους. Τα ίδια έκαναν και στη πολιορκία του Χαλεπίου το 2016 όπου
συμμάχησαν με τους τζιχαντιστές εναντίον του Συριακού στρατού. Λοιπόν, μετά απ’
αυτά και πολλά άλλα, ποιος μπορεί να τους εμπιστευθεί; Σωστό, επαναστατικό Κουρδικό κίνημα, υπήρχε
όσο υπήρχε Οτζαλάν. Μετά την παράδοσή
του στους Τούρκους από τη κλίκα Σημίτη-Πάγκαλου, το κίνημά τους προδόθηκε και έσβησε,
καταλήγοντας σε εντολοδόχο των
Αμερικανών. Οι απόψεις αυτές για τους Κούρδους, μπορεί να φανούν αιρετικές κάτω απο τον καταιγιστικό ορυμαγδό των δυτικών κατευθυνόμενων ΜΜΕ υπέρ των Κούρδων και του ύποπτου ενδιαφέροντος κύκλων των ΗΠΑ, όλης της ΕΕ και του σιωνιστικού Ισραήλ. Και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να μας κάνει να αποβάλουμε τον συναισθηματισμό που μας καταλαμβάνει για κυνηγημένους λαούς, όταν πια ενεργούν απροκάλυπτα για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.
ΠΑΝΤΩΣ οι Αμερικανοί, παρά τις
παλινωδίες του ανεκδιήγητου προέδρου Τράμπ, που έχει γίνει περίγελος διεθνώς με
την ασχετοσύνη του, δεν θα εγκαταλείψουν
τους Κούρδους όπως πιστεύεται γενικά, διότι καλυπτόμενοι πίσω τους διατηρούν
υπό την κατοχή τους το πλουσιότερο σε ορυκτό πλούτο μέρος της Συρίας, και από
την άλλη, δεν θέλουν να δείξουν σε φίλους και συμμάχους τους ότι σε περίπτωση
κινδύνου τους εγκαταλείπουν. Αυτό θα αποτελούσε μεγάλο πλήγμα για το γόητρό
τους διεθνώς και παρά τις κραυγαλέες διαφορές συμφερόντων, μεταξύ των κέντρων
οικονομικής, στρατιωτικής και πολιτικής ισχύος στην Ουάσιγκτον, το πιο πιθανό
είναι να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση ώστε να μην απομακρυνθεί οριστικά η
Τουρκία από τη Δύση, ούτε να χαθεί το έρεισμά τους στη Συρία. Ήδη οι Κούρδοι
διατάχθηκαν από τους Αμερικανούς να οπισθοχωρήσουν στα ενδότερα σε καλά
οχυρωμένες θέσεις ώστε να δυσκολευτεί πολύ η δράση του Τουρκικού στρατού και να
καταστεί ασύμφορη η συνέχιση της επίθεσής του σε ένα τόσο μεγάλο μέτωπο. Τότε οι
Τούρκοι θα μιλήσουν για «επίτευξη στόχων και σταμάτημα της προέλασης», οπότε
Ρώσοι και Ιρανοί θα τους θυμίσουν την συμφωνία περί «εδαφικής ακεραιότητας» και
την υποχρέωση αποχώρησης από τα Συριακά εδάφη, ώστε να μην φανεί σαν ήττα του
Ερντογάν. Πιστεύω όμως πως οι Τούρκοι, με την συναίνεση όλων, θα αποτρέψουν τη δημιουργία κουρδικής κρατικής οντότητας σπρώχνοντας κι αυτοί τους Κούρδους προς την συγκατοίκηση με τον Άσαντ. Αυτό σημαίνει συνέχιση του πολέμου με την προηγούμενη μορφή του στη
Συρία, ικανοποίηση των απαιτήσεων της Τουρκίας όχι όμως στη Συρία όπου η Ρωσία
είναι κάθετη στο θέμα της εδαφικής ακεραιότητας του Συριακού κράτους, αλλά προς
το Αιγαίο και την Κύπρο, όπου η αντίδραση της αμερικανόδουλης κυβέρνησης της ΝΔ
και των υποτελών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι από ασήμαντη έως ανύπαρκτη. Ενώ
ανάλογα με το πια κλίκα στην Ουάσιγκτον θα υπερισχύσει, θα δρομολογηθεί και το
είδος των πιέσεων που θα ασκήσουν, μαζί
με το Ισραήλ, προς το Ιράν. Αναμφισβήτητα πάντως η Τουρκική εισβολή περιπλέκει
όλες τις σχέσεις μεταξύ των εμπλεκομένων μερών, με την Ελλάδα, του «ανήκομεν
εις την Δύσιν», να είναι στη μεριά των χαμένων γύρω από τα ρευστά συμφέροντα
των εμπλεκόμενων δυνάμεων. Οι δυτικοί εταίροι φάνηκε ότι ουδεμία εγγύηση είναι
σε θέση να προσφέρουν στη χώρα μας, που εξακολουθεί να είναι δεμένη επικίνδυνα με τις στρατηγικές επιλογές των
ΗΠΑ.
Κ. Α. Αποστολόπουλος
Φυσικός, συν/χος εκπαιδευτικός
