Ανάσταση για τις αγορές

Η Ελληνική κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της προσπάθησαν να μας εντυπωσιάσουν, να δείξουν στους αφελείς και στους αδαείς πόσο σημαντικό πράγμα είναι η «έξοδος στις αγορές». Δηλαδή η είσοδος σε νέα μονοπάτια χρέους που οδηγούν βαθύτερα στο τέλμα της αιώνιας εξάρτησης και υποδούλωσης στις ληστρικές αγορές των αμερικανών κι ευρωπαίων απατεώνων. Πρόκειται για μια πανάκριβη επικοινωνιακή φάρσα, που έγινε ενόψει της εκλογικής συντριβής της μαφίας που κυβερνάει τον τόπο, και θα στοιχίσει 785 εκ. ευρώ στον ήδη πτωχευμένο λαό μας. Σχεδίασαν λοιπόν ένα πενταετές ομόλογο που πλασαρίστηκε με απόδοση σχεδόν 5%, από τις γνωστές πλέον τράπεζες που μας ρουφάνε με τα μπουριά το αίμα: Bank of America, Merril Lynch, Deutsche Bank, Goldman Sachs, HSBC, JP Morgan και Morgan Stanley με εγγυήσεις που κρατούν μυστικές και που όλοι καταλαβαίνουμε σε τι θα αφορούν. Αυτές το μεταπώλησαν σε δικούς τους πελάτες σε μικρότερη τιμή και με δική τους εγγύηση ώστε να εξασφαλιστεί η πώλησή του. Γι αυτό κι ενώ ζητήθηκαν 3 δις ευρώ από την ελληνική κυβέρνηση, οι προσφορές έφτασαν τα 20 δις καθώς πολλοί μυρίστηκαν τρελά κέρδη. Αυτό έδωσε λαβή για πανηγυρισμούς από τους εγκαθέτους των αγορών, Σαμαρά - Βενιζέλο, που μας το παρουσίασαν σαν απόδειξη της εμπιστοσύνης των αγορών προς την ελληνική οικονομία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Οι προσφορές αποτελούν δείκτη εμπιστοσύνης των αγορών; Όχι, καμία σχέση με εμπιστοσύνη δεν έχουν οι υπερβολικές προσφορές. Απλά δείχνουν το ενδιαφέρον τους για το νέο κερδοσκοπικό παιχνίδι που πάλι ξεκίνησε σε βάρος της χώρας μας και το οποίο έχει ξαναπαιχτεί στο πρόσφατο παρελθόν. Πράγματι τον Γενάρη του 2010 εκδόθηκε 5ετές ομόλογο αναφοράς του ελληνικού δημοσίου με 6.5%, αξίας 8 δις ευρώ εν μέσω πανηγυρισμών των τότε κυβερνητικών εγκαθέτων ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει λιγότερα προβλήματα από ότι αναμενόταν για το ξεπέρασμα των χρηματοδοτικών αναγκών της, καθώς οι προσφορές ξεπέρασαν τα 20 δις. Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς εκδίδουν κι άλλο 10ετές ομόλογο αξίας 5 δις ευρώ κι επιτόκιο 6.25%. Οι προσφορές εδώ έφτασαν τα 15 δις κάνοντας τους κυβερνητικούς να κομπάζουν ότι «η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά ανακτά την αξιοπιστία της και πιθανότατα η χώρα δεν θα χρειαστεί οικονομική βοήθεια από την ΕΕ ή το ΔΝΤ. Η μεγάλη προσφορά έδειξε ότι η εμπιστοσύνη επέστρεψε στην ελληνική αγορά ομολόγων». Αντί όμως η Ελλάδα να ανακτήσει πλήρως την «αξιοπιστία» της στις αγορές, ο φαιδρός Γιωργάκης - ο τότε πρωθυπουργός - ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και στο ΔΝΤ, ένα μόλις μήνα μετά τις διαβεβαιώσεις περί «αξιοπιστίας». Το τι επακολούθησε το ξέρουμε και το ζούμε καθημερινά. Βλέπουμε λοιπόν ότι επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια, καθώς οι αγορές ξανακάνουν όποιες κινήσεις τους αποδίδουν εύκολα και χωρίς ρίσκο κέρδη. Τώρα, για να καταλάβουμε πόση εμπιστοσύνη τρέφουν οι επενδυτές της αρπαχτής στη πορεία της ελληνικής οικονομίας αρκεί να σημειώσουμε ότι την επομένη κιόλας της αγοράς των ομολόγων φρόντισαν να τα πουλήσουν στη δευτερογενή αγορά έστω και με μικρή χασούρα. Γιατί; Γιατί τώρα θα κερδοσκοπήσουν με την τεχνητή άνοδο των τιμών (λόγω δημιουργίας προσδοκιών) των ελληνικών ομολόγων που είχαν στα χέρια τους αγορασμένα με τιμές κάτω του 20% της ονομαστικής τους αξίας, από την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους με το PSI. Και γιατί ανεβαίνουν οι τιμές των ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά; Γιατί οι κερδοσκόποι βεβαιώθηκαν πλέον ότι το δίδυμο των ανδρεικέλων Σαμαρά - Βενιζέλου δεν πρόκειται να αθετήσει ούτε την παραμικρή πληρωμή χρέους. Διότι για το δίδυμο της καταστροφής και την ντόπια ολιγαρχία, προτεραιότητα έχουν τα συμφέροντά τους και οι δανειστές κι όχι ο εξαθλιωμένος λαός. Έτσι με τη συμπαιγνία της τρόϊκας, της κυβέρνησης και των οίκων αξιολόγησης, στήθηκε ένα άθλιο παιχνίδι σε βάρος του ελληνικού λαού και προς όφελος του συρφετού των κερδοσκόπων, που αγόρασαν τζάμπα τα ομόλογα στη δευτερογενή αγορά και τώρα απολαμβάνουν τα τεράστια κέρδη τους. Αλλά το μεγάλο ξεπούλημα των ομολόγων του νέου πενταετούς και των παλαιοτέρων που άρχισε αμέσως μετά την έκδοση του νέου οδήγησε πάλι σε πτώση των τιμών στη δευτερογενή αγορά, οπότε σταμάτησε η μεγάλη κερδοφορία και άρχισε η προετοιμασία για την επόμενη. Δηλαδή για τη νέα «έξοδο στις αγορές», μέσα στους επόμενους μήνες, με νέα έκδοση ομολόγου από τους γαλαζοπράσινους υπηρέτες των αγορών, ώστε να επαναληφθεί εκ νέου ο προηγούμενος κύκλος. Έτσι πιστεύουν πως θα αντιμετωπίσουν την χρηματοδότηση του πτωχευμένου κράτους μας τα επόμενα χρόνια. Είναι το νέο «περίεργο» δανειακό πακέτο, το Μνημόνιο 3, με το οποίο θα ρίχνουν πολλά δις ευρώ στο ελληνικό δημόσιο μετά το τυπικό τέλος του Μνημονίου 2, για να συγκαλύψουν την μη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου και να τροφοδοτούνται τα διεθνή αρπακτικά του καπιταλισμού. Μ’ αυτόν τον τρόπο όμως το ελληνικό δημόσιο θα πτωχεύει όλο και περισσότερο με κάθε ομόλογο που θα εκδίδει κι έτσι θα δικαιολογείται η συνεχής δημοσιονομική επιτήρηση. Η συνεχής δηλαδή αφαίμαξη του ελληνικού λαού, με τεχνητή παραμονή βέβαια στις ληστρικές αγορές, που θεωρείται μεγάλο κατόρθωμα και βαφτίστηκε έξοδος από την κρίση. Σωτηρία λοιπόν, με την κλίκα που κυβερνάει τη χώρα ελέω της διεθνούς συμμορίας των αγορών δεν υπάρχει. Η πατρίδα μας βουλιάζει όλο και πιο πολύ στο βούρκο της μακροπρόθεσμης πτώχευσης εντός όμως των αγορών, οποία ευτυχία! Η Ελλάδα έμεινε χωρίς ίχνος κυριαρχίας, χωρίς ίχνος δικαιώματος πάνω στη δημόσια και ιδιωτική της περιουσία. Όλοι οι τομείς εθνικής σημασίας ξεπουλήθηκαν ή ξεπουλιώνται με συνοπτικές διαδικασίες. Δεν της ανήκει τίποτα πια. Διοικείται με ντιρεκτίβες από τις Βρυξέλλες και λογοδοτεί στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου. Η ώρα να αντιδράσουμε και να παλέψουμε σκληρά για την απελευθέρωση της χώρας από τις αγορές έφτασε. Κανείς δεν πρέπει να παραμένει απαθής στο ξεχαρβάλωμα της χώρας. Να σταματήσουμε την συνεχή ανάσταση των αγορών από το κόπο και το αίμα μας. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και για τη δική μας Ανάσταση. Στις εκλογικές μάχες του Μαΐου να φανεί ξεκάθαρα η θέληση του λαού για ριζική αλλαγή στην πορεία του τόπου και οργανωμένη έξοδο της χώρας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Το δυνάμωμα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και του ΚΚΕ είναι προϋπόθεση για τα βήματα ανατροπής που θα ακολουθήσουν.

Κ. Α. Αποστολόπουλος

Υποψήφιος δήμαρχος Μεσήνης

Μπροστά στις εκλογές. Οι θέσεις της "Λαϊκής Συσπείρωσης"

Οι επικείμενες εκλογές είναι εξαιρετικά κρίσιμες για το μέλλον της χώρας καθώς αποδείχτηκε ότι δήμοι και περιφέρειες χρησιμοποιήθηκαν σαν βασικοί μηχανισμοί υλοποίησης και διεκπεραίωσης των πολιτικών του μνημονίου. Δηλαδή των πολιτικών που μας επέβαλαν τα οργανωμένα ευρωπαϊκά και ντόπια συμφέροντα τραπεζικών κι επιχειρηματικών ομίλων που ληστεύουν καθημερινά τη χώρα και φτωχαίνουν βίαια, υλικά, πνευματικά, συναισθηματικά και κοινωνικά το λαό της. Κι επειδή γνωρίζουν ότι η πτώχευση μπορεί να οδηγήσει μια κοινωνία σε άλλους μη ελεγχόμενους δρόμους, φροντίζουν να την αποδομήσουν πλήρως, αφαιρώντας τα στηρίγματα που θα της επέτρεπαν να ανακάμψει συλλογικά και συνολικά και να στραφεί προς μια άλλη φιλολαϊκή, αντιευρωπαϊκή κατεύθυνση. Απαξιώνουν λοιπόν συστηματικά, τεμαχίζουν και ξεπουλάνε όλες τις δημόσιες υποδομές και υπηρεσίες σε ξένους κυρίως «επενδυτές» ώστε όχι μόνο να απογυμνωθεί το σημερινό κράτος από τις πηγές ισχύος του αλλά και να μεγιστοποιήσουν τα εμπόδια σε κάθε προσπάθεια αλλαγής ή ανατροπής της σημερινής κατάστασης ζόφου. Ο «Καλλικράτης» έγινε με στόχο να παραδοθούν σταδιακά δήμοι και περιφέρειες στους ιδιώτες. Η χώρα διαιρέθηκε σε 13 κομμάτια ώστε να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακας, άρα ευνοϊκότερο περιβάλλον για το μεγάλο κεφάλαιο. Οι μεγάλες δε περικοπές στις κρατικές επιχορηγήσεις, έδωσαν άλλοθι στους δημάρχους της πλειοψηφίας (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) να προωθήσουν τις απάνθρωπες ανατροπές σε τομείς όπως οι εργασιακές σχέσεις, η παιδεία, η υγεία, η πρόνοια, ο τουρισμός, ο αθλητισμός, η γεωργία κ.ά. Εκτινάχτηκε έτσι η ανεργία και το κόστος των προσφερόμενων υπηρεσιών, καθώς πρώτοι οι δήμοι προέβησαν σε απολύσεις και διαθεσιμότητες με συνέπεια σήμερα να υπολειτουργούν. Οι δημοτικές πλειοψηφίες ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με τη σύμφωνη γνώμη πολλές φορές των ΔΗΜΑΡ - ΣΥΡΙΖΑ, υιοθέτησαν χωρίς αντιδράσεις την εισβολή των ΜΚΟ, αποδέχτηκαν ασμένως τα ΤοπΣΑ (Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης), τις ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ (Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις) και τις ΕΠΑ (Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης) με τις οποίες καταργείται η έννοια της εργασίας, εισάγεται η έννοια της απασχόλησης και οι άνεργοι πλέον ενοικιάζονται στους δήμους και στις επιχειρήσεις για λίγους μήνες, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα και με μισθούς πείνας. Έτσι από τη μια εξαπατούν τον κόσμο ότι δήθεν μειώνεται η ανεργία, χρησιμοποιώντας τους δήμους σαν μαξιλάρι για την απορρόφηση της λαϊκής αγανάκτησης, και από την άλλη, περνούν την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ - κυβέρνησης χειραγωγώντας μεγάλα λαϊκά στρώματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο συνηθίζει ο κόσμος στη λογική της διαχείρισης εντός των πλαισίων του ευρωσυστήματος και δεν αντιδρά. Οι πρασινογάλαζοι δήμαρχοι, υλοποιώντας εντολή της κυβέρνησής τους, διαγκωνίζονται να πετύχουν την οικονομική αυτοτέλεια με στόχο να καταργηθεί εντελώς η υποχρέωση του κράτους για συνεισφορά στα οικονομικά τους, αφού η χρηματοδότηση των δουλεμπορικών εταιριών που τους προσφέρουν υπαλλήλους, γίνεται κυρίως με λεφτά από το ΕΣΠΑ και τα ευρωπαϊκά προγράμματα που για τους ανεγκέφαλους δημάρχους θεωρούνται «ξένα». Ωστόσο, η μεταφορά στους Δήμους αρμοδιοτήτων χωρίς τους απαιτούμενους πόρους πολλαπλασίασε τα προβλήματά τους, υποβάθμισε τις υπηρεσίες τους και μετακύλισε το κόστος στους δημότες. Οι δήμοι δε που συμμετέχουν στο Ελληνογερμανικό Σύμφωνο κινδυνεύουν σήμερα να καταστούν όμηροι των υπό χρεοκοπία γερμανικών δήμων, εκπρόσωποι των οποίων τάζουν τεχνογνωσία ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών των δήμων με αντάλλαγμα την τιτλοποίηση των εσόδων τους, αποκρύπτοντας την πιθανή προσάρτησή τους στους γερμανικούς δήμους όταν η κατάσταση εδώ ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Πάντως, από την έναρξη του μνημονίου, οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι παίζουν τον ρόλο του πλασιέ των επιχειρηματικών συμφερόντων, με συνέπεια την έξαρση της συναλλαγής, της διαφθοράς και της σπατάλης του δημόσιου και του κοινοτικού χρήματος. Σ’ αυτό συνέτειναν η αποσύνθεση κι αποδυνάμωση των τεχνικών υπηρεσιών των φορέων του δημοσίου, όπως οι δήμοι, η πληθώρα «γραφείων μελετών» που λειτουργούν χωρίς ουσιαστική πιστοποίηση με στόχο το άκοπο κέρδος, η άνευ προηγουμένου ρεμούλα στη διαχείριση του ΕΣΠΑ και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, αλλά και οι σχέσεις συναλλαγής μεταξύ των εμπλεκομένων στη μελέτη και των δημόσιων υπηρεσιών. Οι πολιτικές της ΕΕ βέβαια, καθορίζουν το ποια έργα υποδομής θα γίνουν, με βασικό κριτήριο την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου κι όχι τις πραγματικές ανάγκες των δήμων και της χώρας. Για παράδειγμα, τα αντιπλημμυρικά έργα, τα αντισεισμικά και τα αντιπυρικά συνήθως δεν εγκρίνονται γιατί δεν είναι ανταποδοτικά. Οι δε προτάσεις στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ αξιολογούνται και αποφασίζονται εντός των ορίων συγκεκριμένων κατευθύνσεων της ΕΕ προς όφελος συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων. Εμείς, αντίθετα, θα κινηθούμε στην κατεύθυνση ανατροπής του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου που ενισχύει την αδιαφάνεια στα δημοτικά ζητήματα, την έλλειψη ελέγχου από τους δημότες και τους τοπικούς φορείς, καθώς και τη δημιουργία στεγανών στη λειτουργία των δήμων. Επιδίωξή μας είναι η μετατροπή των δήμων σε φορείς δημοκρατικής εξουσίας με ισχυρή λαϊκή συμμετοχή και έλεγχο, που θα είναι κοντά στο λαό και θα συντελέσουν στην παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας.

Για τις ευρωεκλογές

Η Ευρωένωση των τραπεζιτών και των επιχειρηματικών ομίλων, δηλαδή των οικονομικών δολοφόνων των λαών της Ευρώπης, με όπλο το ευρώ, ικανοποιεί πλήρως τις απαιτήσεις των κεφαλαιακών αγορών και την οργάνωση της κυριαρχίας τους πάνω στις ευρωπαϊκές οικονομικές πολιτικές. Καμία λοιπόν προσπάθεια διαφοροποίησης του υπάρχοντος στάτους δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή, καθώς η παραμικρή μεταβολή θα έχει σαν συνέπεια την αμφισβήτηση ή εξάρθρωση της ισχύος των χρηματιστηριακών αγορών που με τόσο κόπο, επιμονή κι υπομονή έχουν χτίσει. Δεν διανοούνται καν να επανεξετάσουν τίποτε από όσα περιλαμβάνονται στις ακατάλυτες Συνθήκες (Μάαστριχτ, Άμστερνταμ, Νίκαια, Λισαβόνα) που κατά καιρούς έχουν συμφωνηθεί. Η Νομισματική πολιτική, ο χειρισμός δημοσιονομικών εργαλείων, το ύψος του δημόσιου χρέους, οι τρόποι αναχρηματοδότησης των ελλειμμάτων, όλα αυτά απαγορεύεται να πειραχτούν. Λειτουργούν σαν αυτόματος πιλότος στην πορεία της γενικευμένης κρίσης που μαστίζει την Ευρώπη και ιδιαίτερα τις πιο αδύναμες χώρες. Οι αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ συνεπώς περί δυνατότητας αλλαγών στην Ευρωένωση δεν έχουν καμία απολύτως βάση. Η ΕΕ εξελίχτηκε σ’ ένα γιγάντιο πυλώνα, ένα αδίσταχτο απολυταρχικό μόρφωμα των διεθνών καπιταλιστικών αγορών που δεν έχουν καμία σχέση με ελευθερία, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα που δήθεν προστατεύει. Πρόκειται για έναν πολυδιάστατο εκμεταλλευτικό μηχανισμό, πρώτα και κύρια, των ίδιων των λαών της με κύριο μέλημα την προστασία του εργαλείου-όπλου των τραπεζιτών που είναι το ευρώ. Για να διατηρήσει την σταθερότητά του το ευρώ όλα τα άλλα πρέπει να γίνουν ασταθή ή και να καταρρεύσουν. Έτσι συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, η εφαρμογή της διαρκούς λιτότητας που οδηγεί στη διαρκή υποτίμηση της αξίας της εργασίας και την διαρκή απαξίωση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας ώστε να περιέλθει όλη στην κατοχή των δανειστών κι «επενδυτών» τζάμπα. Κατήργησαν την μόνιμη εργασία και την αντικατέστησαν με την απασχόληση. Οι εργαζόμενοι πλέον ενοικιάζονται και οι συμβάσεις εργασίας κλίνονται μεταξύ των εταιριών ενοικίασης και του εργοδότη. Αφανίζουν τον συνδικαλισμό, το δικαίωμα στην απεργία και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν φορολογική ασυλία στο μεγάλο κεφάλαιο. Η ανασφάλιστη εργασία εκτοξεύεται και τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν. Σταδιακά κανείς δεν θα μπορεί να βρει απασχόληση αν δεν περάσει πρώτα από κάποια δουλεμπορική εταιρία μεσαζόντων. Σύμφωνα και με τις επιταγές του ΟΟΣΑ, απελευθερώνονται οι απολύσεις στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, απελευθερώνονται όλα τα επαγγέλματα (ώστε ο κάθε κεφαλαιοκράτης να μπορεί να συγκεντρώνει μεγάλο μέρος των αδειών), μειώνονται περεταίρω οι μισθοί και οι συντάξεις, μειώνονται οι εργοδοτικές εισφορές (άρα αυξάνεται η κερδοφορία τους), καταργούνται οι τριετίες και με τις μεθοδεύσεις στα αγροτικά προϊόντα εξοντώνονται οι μικροί αγρότες και κτηνοτρόφοι. Κι όλα αυτά στο όνομα της «απελευθέρωσης της αγοράς». Όμως, επειδή νοιώσαμε για χρόνια στο πετσί μας τι σημαίνει απελευθέρωση των αγορών, είναι καιρός ν’ αγωνιστούμε γι' απελευθέρωση από τις αγορές. Η Δεξιά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝ.ΕΛ, ΕΛΙΑ, ΠΟΤΑΜΙ), η ενσωματωμένη Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ) κι ο μπαλαντέρ του συστήματος, η ΧΑ, δεν έχουν καμία διάθεση ν’ απελευθερωθούμε από τις αγορές ούτε να προχωρήσουν σε ρήξη με τους επίσημους νταβατζήδες (ΕΕ, ΗΠΑ) της χώρας, που έχουν πλέον αποθρασυνθεί και καθημερινά ζητούν περισσότερα. Συνέργησαν ή άφησαν τη χώρα να μετατραπεί σε ένα άδειο κουφάρι, αφού επέτρεψαν την διάλυση και κατάργηση όλων των συστημάτων παιδείας, υγείας, ασφάλισης, ενέργειας, μεταφορών, εμπορίου, πρώτων υλών, δηλαδή όλων όσων συνιστούν μια κρατική οντότητα. Αφαίρεσαν την εργασία από δύο εκατομμύρια έλληνες. Η Ελλάδα έμεινε χωρίς ίχνος κυριαρχίας, χωρίς ίχνος δικαιώματος πάνω στη δημόσια και ιδιωτική της περιουσία. Κατάντησε μια γεωγραφική περιοχή, ένας τουριστικός προορισμός. Όλοι οι τομείς εθνικής σημασίας ξεπουλήθηκαν ή ξεπουλιώνται. Δεν της ανήκει τίποτα πια. Διοικείται με ντιρεκτίβες από τις Βρυξέλλες και λογοδοτεί στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, δηλαδή των δανειστών. Η ώρα λοιπόν να αντιδράσουμε και να παλέψουμε σκληρά για ένα μέλλον που μας αξίζει, έφτασε. Κι αυτή τη φορά όχι για πρόσκαιρα οφέλη και φτιασιδώματα του συστήματος. Οι επικείμενες δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές θα είναι το πρώτο βήμα ώστε να φανεί καθαρά η θέληση του βασανισμένου λαού μας για ριζική αλλαγή στη πορεία του τόπου. Όμως, το δυνάμωμα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και του ΚΚΕ είναι προϋπόθεση για τα βήματα που θα ακολουθήσουν.

Κ.Α. Αποστολόπουλος

Υποψήφιος δήμαρχος Μεσσήνης

H παρουσίαση του ψηφοδελτίου και οι Θέσεις της "Λαϊκής Συσπείρωσης"

Την Τρίτη 1/4/14 στα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα της Καλαμάτας, ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Κώστας Aποστολόπουλος αναφέρθηκε στις θέσεις της παράταξης εν’ όψει των επικείμενων δημοτικών, περιφερειακών και ευρωεκλογών, όπου τόνισε την κρισιμότητα των εκλογών αυτών για την πορεία και το μέλλον της χώρας, ζητώντας από τους δημότες την ενίσχυση της παράταξης στους δήμους και του ΚΚΕ στις Ευρωεκλογές, ώστε να αποτυπωθεί ένα κλίμα συνολικής καταδίκης των πολιτικών της ΕΕ και της κυβέρνησης. Σε αντίθετη περίπτωση τα κόμματα της συγκυβέρνησης θα μπορούν να κομπάζουν ότι ο λαός παρά τις «θυσίες» στις οποίες υποβάλλεται και παρά την δυσαρέσκειά του, κατανοεί την αναγκαιότητά των μέτρων που πάρθηκαν και συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση της καταστροφής. Στην ομιλία του μεταξύ άλλων τονίστηκαν και τα παρακάτω.

Θεωρούμε τις εκλογές αυτές εξαιρετικά κρίσιμες για το μέλλον της χώρας καθώς αποδείχτηκε ότι δήμοι και περιφέρειες χρησιμοποιήθηκαν σαν βασικοί μηχανισμοί υλοποίησης και διεκπεραίωσης των πολιτικών του μνημονίου. Δηλαδή των πολιτικών που μας επέβαλαν τα οργανωμένα ευρωπαϊκά και ντόπια συμφέροντα τραπεζικών κι επιχειρηματικών ομίλων που ληστεύουν καθημερινά τη χώρα και φτωχαίνουν βίαια, υλικά, πνευματικά, συναισθηματικά και κοινωνικά το λαό της. Κι επειδή γνωρίζουν ότι η πτώχευση μπορεί να οδηγήσει μια κοινωνία σε άλλους μη ελεγχόμενους δρόμους, φροντίζουν να την αποδομήσουν πλήρως, αφαιρώντας τα στηρίγματα που θα της επέτρεπαν να ανακάμψει συλλογικά και συνολικά προς μια άλλη φιλολαϊκή κατεύθυνση. Απαξιώνουν λοιπόν συστηματικά, τεμαχίζουν και ξεπουλάνε όλες τις δημόσιες υποδομές και υπηρεσίες σε ξένους κυρίως «επενδυτές» ώστε να απογυμνωθεί το κράτος από τις πηγές ισχύος του. Ο «Καλλικράτης» έγινε με στόχο να παραδοθούν σταδιακά και οι δήμοι στους ιδιώτες. Η χώρα διαιρέθηκε σε 13 κομμάτια ώστε να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακας, άρα ευνοϊκότερο περιβάλλον για το μεγάλο κεφάλαιο. Οι μεγάλες περικοπές στις κρατικές επιχορηγήσεις, έδωσαν άλλοθι στους δημάρχους της πλειοψηφίας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) να προωθήσουν τις ανατροπές σε τομείς όπως οι εργασιακές σχέσεις, η παιδεία, η υγεία, η πρόνοια, ο τουρισμός, ο αθλητισμός, η γεωργία κ.ά. Εκτινάχτηκε έτσι η ανεργία και το κόστος των προσφερόμενων υπηρεσιών, καθώς πρώτοι οι δήμοι προέβησαν σε απολύσεις και διαθεσιμότητες με συνέπεια σήμερα να υπολειτουργούν. ΟΙ πλειοψηφίες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τη σύμφωνη γνώμη πολλές φορές των ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ, υιοθέτησαν χωρίς αντιδράσεις την εισβολή των ΜΚΟ, αποδέχτηκαν ασμένως τα ΤοπΣΑ (Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης), τις ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ (Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις) και τις ΕΠΑ (Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης) με τις οποίες καταργείται η έννοια της εργασίας, εισάγεται η έννοια της απασχόλησης και οι άνεργοι πλέον ενοικιάζονται στους δήμους και στις επιχειρήσεις για λίγους μήνες, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα και με μισθούς πείνας. Έτσι οι δήμοι χρησιμοποιούνται σαν μαξιλάρι για την απορρόφηση της λαϊκής αγανάκτησης, πετυχαίνοντας παράλληλα και χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων και πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής ΕΕ- κυβέρνησης . Αυτό βέβαια γίνεται για να συνηθίζει ο κόσμος στη λογική της διαχείρισης εντός των πλαισίων του συστήματος. Από την άλλη, πιέζουν τους δήμους για οικονομική αυτοτέλεια με στόχο να καταργηθεί εντελώς η υποχρέωση του κράτους για συνεισφορά στα οικονομικά τους, αφού η χρηματοδότηση αυτών των εταιρειών γίνεται κυρίως από το ΕΣΠΑ και τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Αλλά, η μεταφορά στους Δήμους αρμοδιοτήτων χωρίς τους απαιτούμενους πόρους πολλαπλασίασε τα προβλήματά τους, υποβάθμισε τις υπηρεσίες τους και μετακύλισε το κόστος στους δημότες. Οι δήμοι δε που συμμετέχουν στο Ελληνογερμανικό Σύμφωνο κινδυνεύουν σήμερα να καταστούν όμηροι των υπό χρεοκοπία γερμανικών δήμων, εκπρόσωποι των οποίων τάζουν τεχνογνωσία ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών των δήμων με αντάλλαγμα την τιτλοποίηση των εσόδων τους. Πάντως, από την έναρξη του μνημονίου, οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι παίζουν τον ρόλο του πλασιέ των επιχειρηματικών συμφερόντων, κι’ αυτό οδήγησε σε έξαρση της συναλλαγής, της διαφθοράς και της σπατάλης του δημόσιου και του κοινοτικού χρήματος. Σ’ αυτό συνέτειναν η αποσύνθεση κι αποδυνάμωση των τεχνικών υπηρεσιών των φορέων του δημοσίου όπως οι δήμοι, η πληθώρα «γραφείων μελετών» που λειτουργούν χωρίς ουσιαστική πιστοποίηση με στόχο το άκοπο κέρδος, αλλά και οι σχέσεις συναλλαγής μεταξύ των εμπλεκομένων στη μελέτη και των δημόσιων υπηρεσιών. Οι πολιτικές της ΕΕ βέβαια, καθορίζουν το ποια έργα υποδομής θα γίνουν, με βασικό κριτήριο την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου κι όχι τις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Για παράδειγμα, τα αντιπλημμυρικά έργα, τα αντισεισμικά και τα αντιπυρικά συνήθως δεν εγκρίνονται γιατί δεν είναι ανταποδοτικά. Οι δε προτάσεις στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ αξιολογούνται και αποφασίζονται εντός των ορίων συγκεκριμένων κατευθύνσεων της ΕΕ προς όφελος συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων. Αντίθετα εμείς υποστηρίζουμε την δημιουργία ενός ενιαίου φορέα κατασκευών για δημόσια έργα και ανάλογου φορέα για την ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων.

Για τις ευρωεκλογές

Η Ευρωένωση των τραπεζιτών και των επιχειρηματικών ομίλων, δηλαδή των οικονομικών δολοφόνων των λαών της Ευρώπης, με όπλο το ευρώ, ικανοποιεί πλήρως τις απαιτήσεις των κεφαλαιακών αγορών και την οργάνωση της κυριαρχίας τους πάνω στις ευρωπαϊκές οικονομικές πολιτικές. Καμία λοιπόν προσπάθεια διαφοροποίησης του υπάρχοντος στάτους δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή, καθώς η παραμικρή μεταβολή θα έχει σαν συνέπεια την αμφισβήτηση ή εξάρθρωση της ισχύος των χρηματιστηριακών αγορών που με τόσο κόπο, επιμονή κι υπομονή έχουν χτίσει. Δεν διανοούνται καν να επανεξετάσουν τίποτε από όσα περιλαμβάνονται στις ακατάλυτες Συνθήκες (Μάαστριχτ, Άμστερνταμ, Νίκαια, Λισαβόνα) που κατά καιρούς έχουν συμφωνηθεί. Νομισματική πολιτική, χειρισμός δημοσιονομικών εργαλείων, ύψος δημόσιου χρέους, τρόποι αναχρηματοδότησης των ελλειμμάτων. Όλα αυτά απαγορεύεται να πειραχτούν. Λειτουργούν σαν αυτόματος πιλότος στην πορεία της γενικευμένης κρίσης που μαστίζει την Ευρώπη και ιδιαίτερα τις πιο αδύναμες χώρες. Η ΕΕ εξελίχτηκε σ’ένα γιγάντιο πυλώνα, ένα αδίσταχτο απολυταρχικό μόρφωμα των διεθνών καπιταλιστικών αγορών που δεν έχουν καμία σχέση με ελευθερία, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα που δήθεν τα προστατεύει. Πρόκειται για έναν πολυδιάστατο εκμεταλλευτικό μηχανισμό, πρώτα και κύρια, των ίδιων των λαών της με κύριο μέλημα την προστασία του εργαλείου-όπλου που είναι το ευρώ. Για να διατηρήσει την σταθερότητά του το ευρώ όλα τα άλλα πρέπει να γίνουν ασταθή ή και να καταρρεύσουν. Με άλλα λόγια, διαρκής λιτότητα που οδηγεί στη διαρκή υποτίμηση της αξίας της εργασίας, του εισοδήματος των απλών εργαζομένων και της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας ώστε να περιέλθει όλη στην κατοχή των δανειστών κι «επενδυτών». Κατήργησαν την έννοια της εργασίας και την αντικατέστησαν με την απασχόληση. Μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε δουλοπάροικους, αφανίζουν τον συνδικαλισμό, το δικαίωμα στην απεργία και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν φορολογική ασυλία στο μεγάλο κεφάλαιο. Τα εδώ κυβερνητικά ανδρείκελα έχουν συμφωνήσει στη μεταφορά του ελέγχου και του κέντρου λήψης αποφάσεων στο εξωτερικό (Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον), οπότε κάθε προσπάθεια για ριζική αλλαγή της πορείας της χώρας γίνεται αδύνατη αν δεν προηγηθεί η οριστική αποδέσμευση από τα δύο αυτά κέντρα του ιμπεριαλισμού. Η Δεξιά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝ.ΕΛ, ΕΛΙΑ, ΠΟΤΑΜΙ) και η ενσωματωμένη Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ) δεν έχουν καμία διάθεση να προχωρήσουν σε ρήξη με τους επίσημους νταβατζήδες της χώρας που έχουν πλέον αποθρασυνθεί και καθημερινά ζητούν περισσότερα. Συνέργησαν ή άφησαν τη χώρα να μετατραπεί σε ένα άδειο κουφάρι, αφού επέτρεψαν την διάλυση και κατάργηση όλων των συστημάτων παιδείας, υγείας, ασφάλισης, ενέργειας, μεταφορών, εμπορίου, πρώτων υλών, δηλαδή όλων όσων συνιστούν μια κρατική οντότητα. Αφαίρεσαν την εργασία από δύο εκατομμύρια έλληνες. Η Ελλάδα έμεινε χωρίς ίχνος κυριαρχίας, χωρίς δικαιώματα πάνω στη δημόσια και ιδιωτική της περιουσία. Κατάντησε μια γεωγραφική περιοχή, ένας τουριστικός προορισμός. Όλοι οι τομείς εθνικής σημασίας ξεπουλήθηκαν ή ξεπουλιώνται. Δεν της ανήκει τίποτα. Διοικείται με ντιρεκτίβες από τις Βρυξέλλες και λογοδοτεί στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, δηλαδή των δανειστών. Η ώρα λοιπόν να αντιδράσουμε και να παλέψουμε σκληρά για ένα μέλλον που μας αξίζει, έφτασε. Κι αυτή τη φορά όχι για πρόσκαιρα οφέλη και φτιασιδώματα του συστήματος. Στις επικείμενες δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές πρέπει να φανεί καθαρά η θέληση του βασανισμένου λαού μας για ριζική ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Κι’ αυτό μόνο η ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση» και στο ΚΚΕ μπορεί να το δείξει.

Κ. Α. Αποστολόπουλος

Υποψήφιος δήμαρχος Μεσσήνης