Τα πάθη των Eλλήνων

Τη Μεγάλη Βδομάδα διδασκόμαστε την εβραϊκή ιστορία και όλο τον υπόλοιπο χρόνο τον αμερικάνικο γκανγκστερισμό. (Λιλή Ζωγράφου)

ΣΥΜΦΩΝΑ με τον καθηγητή Μάριο Μπέγζο της Θεολογικής Σχολής του Π.Α, ο Χριστός πιθανότατα δεν υπήρξε όπως περιγράφεται στα ιερά βιβλία του Χριστιανισμού. Αυτά τα βιβλία δεν αποτελούν τη βάση της πίστης των χριστιανών, καθώς αυτή βρίσκεται στις αποφάσεις των εννέα Οικουμενικών Συνόδων,  από το 325 μ.Χ  ως το 1341μ.Χ, δηλαδή σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπου η χριστιανική πίστη προσαρμοζόταν κατά εποχή σύμφωνα με το συσχετισμό των δυνάμεων-αντιλήψεων στο ιερατείο και τη διαπλοκή του με την αυτοκρατορική αυλή. Η χριστιανική θρησκεία, που κρατικοποιήθηκε από τον Μ. Κωνσταντίνο με την συναίνεση και συμβολή του τότε ιερατείου, επεβλήθη σε όλη σχεδόν την έκταση της αυτοκρατορίας κυρίως από τον Βυζαντινό στρατό. Στη συνέχεια, διαφοροποιήθηκε με κατασκευή νέων κειμένων, παραλείψεις και προσθήκες σε υπάρχοντα και παραγεμίστηκε σταδιακά με πλήθος μυθοπλασιών που στόχευαν στην χειραγώγηση των λαϊκών μαζών και την εξυπηρέτηση της κρατικής εξουσίας και του εκκλησιαστικού μηχανισμού που συγκροτήθηκε. Η σχετικά πρόσφατη ανακάλυψη της γνωστικής βιβλιοθήκης του Nag Hammandi και άλλων αρχαίων κειμένων όπως η «Πηγή των Λογίων», το «κατά Θωμά Ευαγγέλιο» και το «Ευαγγέλιο του Ιούδα» αποτελούν τις αρχαιότερες (γύρω στο 50 μ.Χ) πηγές της ευαγγελικής παράδοσης και ανατρέπουν εκτιμήσεις και απόψεις για την λεγόμενη «απόκρυφη» χριστιανική γραμματεία, σύμφωνα με τις οποίες τα μη κανονικά κείμενα της πρώιμης χριστιανικής εποχής αποτελούσαν απλώς συρραφές αιρετικών απόψεων, ή συμπλήρωναν λεπτομέρειες της ζωής του Χριστού που αποσιωπούσαν τα κανονικά ευαγγέλια. Εκεί λοιπόν περιγράφεται μια άλλη  πρωτοχριστιανική παράδοση. Δεν υπάρχει αναφορά στον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού πράγμα που ανατρέπει την παγιωμένη αντίληψη ότι ο Σταυρός και η Ανάσταση ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της πίστης και του κηρύγματος όλης της πρωτοχριστιανικής κοινότητας Κι αυτό είναι τελείως διαφορετικό από εκείνο που εκπροσωπούσε το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου και η εξ αυτού απορρέουσα κανονική παράδοση της Καινής Διαθήκης. Ο Παύλος υπήρξε ραβίνος Φαρισαίος, δεξί χέρι του αρχιερέα των Ιεροσολύμων και από τους πιο απηνείς διώκτες των επαναστατών οπαδών του Χριστού και των μαθητών του. Δεν ήταν μαθητής του Ιησού και δεν άκουσε την διδασκαλία του, αργότερα όμως, μέσω των «Επιστολών» του, την ερμήνευσε σύμφωνα με την κρίση και τα πιστεύω του, ώστε ο χριστιανισμός να μην αποτελέσει κίνδυνο αλλά να προσαρμοστεί και να ενσωματωθεί στο κατεστημένο της εποχής. Τελικά, ο χριστιανισμός  θεμελιώθηκε πάνω στις Επιστολές του Παύλου. Γι αυτό και δεν έχουν άδικο εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός ιδρυτής και διαμορφωτής του χριστιανισμού είναι ο Παύλος. Εμφανίστηκε μετά την θανάτωση του Χριστού  και κατάφερε να χρισθεί «απόστολος» ως άμεσα διορισμένος από τον Χριστό που - κατά τον ίδιο - παρουσιάστηκε μπροστά του και του ζήτησε να γίνει απόστολος. Είχε προηγηθεί βέβαια η πορεία προς την Δαμασκό για να εξοντώσει τους επαναστάτες, όμως στο δρόμο «φωτίσθηκε» αστραπιαία κι έκτοτε μεταμορφώθηκε σε λάβρο χριστιανό. Αυτή την ιστορία διηγήθηκε στην εύπιστη χριστιανική κοινότητα της Δαμασκού με αποτέλεσμα να τον δεχτεί στους κόλπους της και να την κατακτήσει με την ευφράδειά του.

ΟΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ στη Ρώμη λαοί της εποχής, υπέφεραν κάτω από ένα ασφυκτικά καταπιεστικό καθεστώς που παρήγαγε διαρκώς όλο και περισσότερη αδικία, φτώχεια, αναξιοπρέπεια, διαφθορά και αμάθεια. Είναι φυσικό λοιπόν να στρέφονται προς το υπερβατικό, να ελπίζουν και να περιμένουν την λύτρωσή τους από υπερφυσικά όντα, παντοδύναμα, τα μόνα ικανά να αντιμετωπίσουν τους εγκληματίες της Pax Romana. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον γεννιούνται νέοι θεοί, ανασταίνονται παλαιοί, ή/και ανακατεύονται πολλοί δημιουργώντας έναν νέο ισχυρότερο που συγκεντρώνει τις ιδιότητες όλων σε μία υπόσταση. Οι Ρωμαίοι ωστόσο, δεν ενδιαφέρονταν για τις θρησκείες των υπόδουλων λαών. Απαιτούσαν όμως, παράλληλα με τις εθνικές θρησκείες, την λατρεία του αυτοκράτορα ως Θεού, κι αυτό σαν εργαλείο ενότητας της αυτοκρατορίας. Το εβραϊκό ιερατείο των Φαρισαίων, προκειμένου να διατηρήσει τα προνόμια και την εξουσία του, αυτό το δέχτηκε. Δεν το δέχτηκαν όμως  οι λαϊκές μάζες, καθώς για αιώνες είχαν διαποτιστεί από το ίδιο ιερατείο, ότι ήταν λαός «περιούσιος» και «εκλεκτός» του μοναδικού Θεού (Γιαχβέ). Αντιδρούν λοιπόν προς δύο κατευθύνσεις: είτε με τη δημιουργία επαναστατικών ομάδων που πολεμούν τους ρωμαίους, είτε με παθητικό τρόπο, τον αναχωρητισμό, μακριά από τις πόλεις, καταγγέλλοντας τους Φαρισαίους ραβίνους ότι απεμπολούν τον Μωσαϊκό Νόμο για να εξασφαλίσουν εξουσία, χρήμα, καλοπέραση.  Ο Χριστός ανήκε στην πρώτη κατηγορία, σύμφωνα με «απόκρυφα» ευαγγέλια, τα οποία όχι μόνο απαγορεύτηκαν από τις, υποτίθεται, «θεόπνευστες» οικουμενικές συνόδους, αλλά όσα βρήκαν τα  έκαψαν ως «βλάσφημα». Αυτήν την επαναστατική διάσταση της διδασκαλίας του Ιησού έβαλε σκοπό ο Παύλος - σε συνεννόηση με Ρωμαίους και Φαρισαίους - να «μεταρρυθμίσει». Και τα κατάφερε με ένα ανεπανάληπτο πολιτικό εύρημα-μήνυμα που έσωσε τους τότε αλλά και τους μετέπειτα εξουσιαστές από την μήνιν των λαών. Με απλά λόγια είπε: όσο ζείτε θα υποτάσσεσθε, με τη θέλησή σας, στους νόμους των ισχυρών. Όλες οι επιθυμίες και απαιτήσεις σας θα ικανοποιηθούν σε μια άλλη ζωή, μετά τον θάνατό σας, με την προϋπόθεση βέβαια ότι στη επίγεια ζωή σας συμπεριφερόσαστε σαν «ποίμνιο» και προς την κοσμική και προς την εκκλησιαστική εξουσία. Την Παύλιο αυτή τακτική (σύμπλευση με το κατεστημένο και μετάθεση λύσης σε απώτερο, απροσδιόριστο χρόνο) ακολούθησαν και ακολουθούν πολλά ηγετικά στελέχη  αριστερών και κομμουνιστικών κινημάτων με τις γνωστές τραγικές συνέπειες για τους λαούς του πλανήτη.  Για το λαό μας,  η Μεγάλη Βδομάδα των Παθών κρατάει πάνω από έξι χρόνια και δεν θα τελειώσει ούτε και μετά απ’ αυτό το Πάσχα. Η Ανάσταση αργεί και δεν φαίνεται να έρχεται όσο εξακολουθεί να υπάρχει  η πλειοψηφία εκείνη που πιστεύει και λιβανίζει τους απατεώνες του ευρωπαϊκού και νατοϊκού ιερατείου.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

Προσφυγικό:  Βρώμικο παιχνίδι ΗΠΑ, ΕΕ, 

                       Τουρκίας

«Είμαστε ο έμπορος θανάτου του κόσμου. Έχουμε ιδιωτικοποιήσει την απόλυτη δημόσια λειτουργία: Τον Πόλεμο». (L. Wilkerson, συνταγματάρχης, αρχηγός  Επιτελείου στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ, 2003)  

Από τους λίγους έντιμους αμερικανούς αξιωματικούς, που συνειδητά αγνοούν  τις καταστρεπτικές επιπτώσεις που έχουν για τη ζωή τους τέτοιες απόψεις, μπορούμε και μαθαίνουμε από πρώτο χέρι την εγκληματική λειτουργία της κολοσσιαίας πολεμικής μηχανής της υπερδύναμης. Μιας μηχανής που λειτουργεί αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των πιο βρώμικων ιδιωτικών συμφερόντων. Μεγαλοτραπεζιτών, κερδοσκόπων, εργολάβων ασφαλείας, πολεμικής βιομηχανίας, κατασκευών, ενέργειας κλπ. Και για να μη φαίνεται ότι εμπλέκεται άμεσα ο αμερικανικός στρατός ή τα νατοϊκά παρακολουθήματα, ώστε να αποφεύγονται αντιδράσεις στο εσωτερικό κι εξωτερικό των ΗΠΑ και της Ευρώπης, τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν αναπτύξει ένα νέο είδος πολέμου. Τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων (proxy war), που εξελίσσεται γρήγορα σε «υβριδικό πόλεμο», όπου δεν υπάρχει συγκεκριμένο μέτωπο ούτε ισχύουν οι βασικές αρχές και κανόνες του συμβατικού πολέμου, με όλους να πολεμούν εναντίον όλων. Δημιουργείται έτσι μια τεράστια σύγχυση, ένα  απόλυτο χάος, που οδηγεί τάχιστα σε πρόκληση εμφυλίου και κατάρρευση της χώρας-στόχου. Σε τέτοιο πόλεμο  συμμετέχουν: Ειδικές δυνάμεις του στρατού των ΗΠΑ και νατοϊκών, που εκπαιδεύουν και καθοδηγούν τους  μισθοφόρους «αντιπροσώπους» (ναζιστές, τζιχαντιστές και ποινικούς), τα μεγάλα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία (CNN, BBC, REUTERS, CBS, TV5, ZDF), όλα ελεγχόμενα από τη CIA και συνεργαζόμενες νατοϊκές υπηρεσίες, που δαιμονοποιούν διαρκώς την κυβέρνηση της χώρας –στόχου διαμορφώνοντας «κατάλληλα» τις διαθέσεις της διεθνούς κοινής γνώμης. Οι εξειδικευμένες ΜΚΟ που ευαισθητοποιούν τους αφελείς για τα ανθρώπινα δικαιώματα που δήθεν καταπατούνται, ολόκληρη στρατιά από ειδικούς στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που διασπείρουν τα πιο τερατώδη ψεύδη για την κατάσταση στη χώρα.  Οι ειδικοί στον κυβερνοπόλεμο  για την παράλυση των δομών και δικτύων της χώρας-στόχου και βέβαια οι αφανείς χρηματοδότες (πετρελαιομονάρχες του Κόλπου, αμερικανικά κι ευρωπαϊκά Ταμεία και Ιδρύματα, μεγάλοι κερδοσκόποι όπως ο αρχιαπατεώνας Τζ. Σόρος και διάφοροι μεγιστάνες). Πρόκειται συνεπώς για μια εξαιρετικά πολύπλοκη και πολυδάπανη επιχείρηση  που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από μικρές χώρες όσο καλά οργανωμένες κι αν είναι, καθώς η επίθεση που δέχονται είναι πολυεπίπεδη, περίτεχνα συντονισμένη και πλούσια χρηματοδοτούμενη. Το είδαμε αυτό στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, όπου υπήρξε και άμεση νατοϊκή επέμβαση, στην Ουκρανία, στο Σουδάν, στη Σομαλία, στη Λιβύη και τώρα στη Συρία όπου η ρωσική επέμβαση έσωσε προς το παρόν την πολύπαθη χώρα από την πλήρη διάλυση.  Είναι η επιτομή της αφανούς υπονόμευσης, όπου οι υπονομευτές εμφανίζονται στη συνέχεια με περισσή υποκρισία, να ενδιαφέρονται για τη λύση  του προβλήματος που οι ίδιοι δημιούργησαν. Βέβαια, επίλυση γι αυτούς θεωρείται η τοποθέτηση εγκαθέτων στη διακυβέρνηση της χώρας ή στα κομμάτια της που θα προκύψουν με το τέλος της επέμβασης, προκειμένου να γίνεται χωρίς περιορισμούς η διαρπαγή του πλούτου της χώρας από τα καπιταλιστικά αρπακτικά της Δύσης. Αυτή είναι η νέα μορφή πολέμου που έχουν επιλέξει οι Νατοϊκοί εγκληματίες προκειμένου να αποφύγουν την άμεση εμπλοκή με Ρωσία και Κίνα, προσαρτώντας όμως συνεχώς νέα εδάφη και   αποσταθεροποιώντας τα ενεργειακά πλουσιότερα   κράτη του πλανήτη. Είναι ο ακήρυκτος 3^ος Παγκόσμιος Πόλεμος, που θα συνεχίζεται σκορπώντας θάνατο, εξαθλίωση, προσφυγιά, μέχρις ότου οι λαοί της Ευρώπης και Αμερικής αντιληφθούν ότι κυβερνώνται από μεταλλαγμένα ανθρωποειδή του καπιταλισμού και ξεσηκωθούν για την  εξόντωσή τους, επιβάλλοντας ένα νέο σοσιαλιστικό μοντέλο οικονομίας και ανάπτυξης.  

ΟΙ ΣΥΡΟΙ πρόσφυγες σε μεγάλο ποσοστό ( πάνω από 70%) είναι νέοι κάτω των 40 ετών, άρα στρατεύσιμοι. Δεν πήγαν όμως να καταταγούν στο στρατό και να υπερασπιστούν την  χώρα τους. Λιποτάκτησαν και προτίμησαν τη φυγή προς τις ευρωπαϊκές χώρες. Τις χώρες δηλαδή εκείνων που συστηματικά  απεργάζονται την καταστροφή της πατρίδας τους. Τόσο αποτελεσματικά λειτουργούν η δυτική προπαγάνδα και οι μηχανισμοί της στη  Συρία, ώστε τα θύματα να ζητούν τη σωτηρία στους θύτες τους. Υπάρχουν πέντε εκατομμύρια πρόσφυγες σε Τουρκία, Λίβανο και Ιορδανία, οι περισσότεροι  των οποίων έχουν πειστεί ότι στην Ευρώπη θα βρουν τον παράδεισο. Ρυθμίζοντας την ροή αυτών των προσφύγων η κλίκα Ερντογκάν αποσπά χρήματα από ΕΕ και πιέζει – μαζί με τη σκληροπυρηνική νατοϊκή συμμορία -προς την κατεύθυνση πολεμικής αναμέτρησης με τη Ρωσία. Ο κίνδυνος ανάφλεξης είναι πολύ μεγάλος, με την χαζοχαρούμενη παρέα Τσίπρα να μην είναι σε θέση να διεκδικήσει τίποτα για τη χώρα μας, απαιτώντας π.χ την παύση των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο. Αντίθετα, συμμετέχει μαζί με την Τουρκία σε όλες τις Νατοϊκές προκλήσεις ενάντια στη Ρωσία.

 Με τα απαράδεκτα και εν πολλοίς στημένα επεισόδια από κάποιους τυχάρπαστους «αλληλέγγυους», κάποιες «φιλάνθρωπες» οργανώσεις και τις δεκάδες ανεξέλεγκτες ντόπιες και ξένες νατοϊκές ΜΚΟ που θησαυρίζουν «διασώζοντας» στις ακτές των νησιών μας και δίπλα στις σκηνές και τους καταυλισμούς των προσφύγων/μεταναστών  που φτάνουν στην Ελλάδα, προσπαθούν να δημιουργήσουν την απαραίτητη αγανάκτηση στο λαό μας και στους λαούς της Ευρώπης ώστε να μην αντιδράσουν στη περίπτωση που αποφασιστεί χερσαία επέμβαση στη Συρία. Γι αυτό έκλεισαν τα σύνορα, με νατοϊκή εντολή κι όχι Σκοπιανή, προκειμένου να διογκώνεται το πρόβλημα και η οργή του κόσμου ώστε να σχεδιάζουν ανενόχλητοι τη συνέχιση των εγκληματικών τους ενεργειών. Παράλληλα δεν επιτρέπουν διακίνηση προσφύγων από την αρκετά αδύναμη Βουλγαρία για να μην ανοίξουν ρωγμές στο ανατολικοευρωπαϊκό μέτωπο όπου οικοδομούν μόνιμη συγκρουσιακή κατάσταση με τη Ρωσία. Από την άλλη βέβαια, στη χώρα μας, με το να κυριαρχεί στην επικαιρότητα το προσφυγικό, εκτρέπουν την προσοχή του κόσμου από την κτηνώδη μνημονιακή πραγματικότητα, βρίσκοντας την ευκαιρία να πουλάνε «σκληρή» διαπραγμάτευση για όσα έχουν ήδη συμφωνήσει και υπογράψει προ πολλού. Έτσι η κυβερνώσα «Αριστερά» στην Ελλάδα κάνει θαυμάσια τη δουλειά της Δεξιάς- ώσπου να ξανάρθει η Δεξιά- λειτουργώντας ως τότε  σαν μια παρένθεση Δεξιάς πολιτικής.  Η κυριολεκτικά ανύπαρκτη ελληνική κυβέρνηση, δεν τολμά να θέσει θέμα φροντίδας των προσφύγων σε εκείνους που τους δημιούργησαν.  Δηλαδή στις κυβερνήσεις ΗΠΑ και ΕΕ, που μετά τους πετάνε στη χώρα μας με συνεργό την κυβέρνηση του αρχιδουλέμπορα Ερντογκάν, και ο εξαθλιωμένος λαός μας  πληρώνει  (9.500 Ευρώ στοιχίζει κάθε οικίσκος, και θα φτιαχτούν χιλιάδες) και τους περιθάλπει.  Με την υποταγμένη συνεπώς κυβέρνηση και την ευρώδουλη μνημονιακή αντιπολίτευση, οι αδίστακτοι ευρωατλαντικοί γκάνγκστερ έχουν εξασφαλίσει  τους μ@λ@κες που υποδέχονται αδιαμαρτύρητα τα καραβάνια των αθλιοτήτων τους. Ωστόσο, μια αξιοπρεπής ελληνική κυβέρνηση, θα έβγαζε τη χώρα  από την Σένγκεν και θα προέβαινε σε καταγγελία των συνθηκών Δουβλίνο Ι και ΙΙ. Έτσι θα απετρέπετο η διέλευση επιπλέον προσφύγων/μεταναστών μέσα από τη χώρα μας, ενώ οι ήδη εγκλωβισμένοι θα στέλνονταν στις χώρες επιλογής τους. Παράλληλα θα αποκαθιστούσε τις διπλωματικές σχέσεις με την συριακή κυβέρνηση ώστε να ήταν ευκολότερος ο απευθείας επαναπατρισμός των σύρων προσφύγων προς τις απελευθερωμένες περιοχές της πατρίδας τους. Η αξιοπρέπεια όμως στους μνημονιακούς γυμνοσάλιαγκες είναι είδος εν ανεπαρκεία.

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                       Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης