Η επέτειος του ΟΧΙ στο φασισμό

Ο φασισμός σε οποιαδήποτε μορφή και υπό οποιοδήποτε «νοικιασμένο ένδυμα», είναι ασθένεια μεταδοτική και αν δεν ληφθούν μέτρα από την πρώτη στιγμή που εκδηλώνεται σε κάποιο μέρος, θα έχουμε πανδημία. (Ρ.  Βαϊστσέκερ, πρώην πρόεδρος της μεταπολεμικής Γερμανίας) 

ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΗ του 1940, ο Ι. Μεταξάς, πρωθυπουργός – δικτάτορας τότε της Ελλάδας αφού, όπως γράφει ο ίδιος στα Απομνημονεύματά του, την μετέτρεψε σε «κράτος αντικομμουνιστικό, ολοκληρωτικό, αντικοινοβουλευτικό», περίμενε από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι την αναγνώριση, και «αν αγωνίζονταν πραγματικά για την ιδεολογία (φασιστική-ναζιστική) που υψώσανε για σημαία, έπρεπε να υποστηρίζουν παντού την Ελλάδα με όλη τους τη δύναμη». Αντί όμως της αναγνώρισης, δέχτηκε τα ξημερώματα της 28^ης Οκτωβρίου, την επίσκεψη του Ιταλού πρέσβη  που του ζήτησε να επιτραπεί να καταλάβει ο ιταλικός στρατός μεγάλο μέρος της Δ. Ελλάδας σαν ….εγγύηση ουδετερότητας της Ελλάδας. Τότε, ο Μεταξάς του απήντησε στα γαλλικά, «Alors, c’ est la guerre». Δηλαδή: «Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο». Αλλά τι ήταν αυτό που έκανε τον Μεταξά να πει, με αυτόν τον τρόπο, ΟΧΙ στην απαίτηση του ομοϊδεάτη Μουσολίνι; Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο Μεταξάς στις 30/10/1940 στην  Ανακοίνωση προς τους ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες του Αθηναϊκού τύπου στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «Ο Χίτλερ μου εζήτησε να αποδεχτώ την παραχώρηση στην Ιταλία μέρους της Δ. Ελλάδας μέχρι την Πρέβεζα και στη Βουλγαρία την Α. Μακεδονία και Θράκη. Για να αποφύγομεν δηλαδή τον πόλεμον έπρεπε να γίνωμεν εθελονταί δούλοι με άπλωμα του δεξιού χεριού προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού χεριού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. Οπότε ήταν σίγουρο να προβλέψει κανείς ότι σε μια τέτοια περίπτωση, οι Άγγλοι θα έκοβαν κι αυτοί τα πόδια της Ελλάδας, αρπάζοντας π.χ την Κρήτη, και με το δίκιο τους. Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρείς αυτήν την φοράν Ελλάδες». 

ΩΣΤΟΣΟ, παρά το ρηθέν από τον κεντρώο πολιτικό της εποχής, Καφαντάρη, ότι «είπε το ΟΧΙ ο μόνος Έλληνας  που θα μπορούσε να πει το ΝΑΙ», ο Μεταξάς τόλμησε ή εξαναγκάστηκε να κρατήσει αυτή τη στάση γιατί, εκτός εκείνων που ανέφερε προς τους δημοσιογράφους, υπήρχε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό που τον έκανε να μην δεχτεί τις προσταγές των δύο ιδεολογικών του φίλων. Αυτός και το καθεστώς του ήταν απόλυτα εξαρτημένοι και διασυνδεδεμένοι με το Αγγλικό κεφάλαιο, γεγονός που δεν μπορούσε να αγνοήσει ο Μεταξάς. Κυρίως, διότι σχεδόν το 70% του δημόσιου χρέους της Ελλάδας το κατείχαν (χρεόγραφα) αγγλικές τράπεζες και μόνο το 2% οι γερμανικές, ενώ οι έλληνες  βιομήχανοι εξαρτιόνταν άμεσα από τα αγγλικά και γαλλικά κεφάλαια καθώς και τον μηχανολογικό εξοπλισμό. Επιπλέον, η Αγγλία τότε ήταν θαλασσοκράτειρα ενώ η Ελλάδα  είχε μεγάλη ναυτιλία, με τον ίδιο να θεωρεί τη χώρα μας σαν «ζωτικό τμήμα της Αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης», ενώ διαβεβαίωνε ότι «δεν κάνει τίποτα χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Αγγλίας». Το ΟΧΙ λοιπόν δεν πρόκυψε τόσο από την «ηρωϊκή» και «πατριωτική» στάση του Μεταξά κατά του άξονα, αλλά ήταν ένα ΝΑΙ στην Αγγλία που ηγεμόνευε  στην αποικία της, την Ελλάδα, από το 1825 ως το 1947. Ήταν ένα ΝΑΙ στους Άγγλους τραπεζίτες στους οποίους είχε, μαζί με τον Αγγλόδουλο βασιλιά Γεώργιο και υπό την καθοδήγηση του αρχηγού της Ιντέλλιτζενς Σέρβις (λόρδου Μπάλφουρ) στην Ελλάδα, προσδέσει την Ελληνική οικονομία συνάπτοντας μεγάλα δάνεια, καθορίζοντας έτσι και τις πολιτικές εξελίξεις. Το 1947, με το δόγμα Τρούμαν, η Αγγλία παρέδωσε,  λόγω αδυναμίας, την κηδεμονία και επιστασία της χώρας μας στις ΗΠΑ, οι οποίες επενέβησαν βίαια στον εμφύλιο που έστησε η Αγγλία για να διασώσει το καθεστώς των δωσιλόγων, προκαλώντας εκατόμβες θυμάτων, τεράστιες υλικές ζημιές, κι αβυσσαλέο διχασμό  στην ελληνική κοινωνία. Ο Μεταξάς πέθανε πριν την εισβολή των Χιτλερικών στην Ελλάδα, και δεν μπορούμε να εικάσουμε αν θα ήταν ίδια ή όχι η στάση του και προς τον Χίτλερ. Το πιο πιθανό είναι ότι θα ενέδιδε, καθώς η μεγάλη του φίλη Αγγλία, παρά την ενθαρρυντική και γεμάτη υποσχέσεις επιστολή του Τσόρτσιλ προς τον ίδιο μετά την ιταλική εισβολή, ουδεμία υπόσχεση τήρησε ούτε προς την Ελλάδα ούτε προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που υπέστησαν ανάλογες εισβολές από τα ναζιστικά στρατεύματα. Βέβαια, το Μεταξικό καθεστώς όχι μόνο δεν πειράχτηκε από την Βέρμαχτ, αλλά αξιοποιήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για την εξόντωση των κομμουνιστών και κάθε πατριωτικής φωνής στη διάρκεια της κατοχής. Από τις τάξεις του κι από τις τάξεις εκείνων που προώθησαν στην πρωθυπουργία τον Μεταξά το 1936, ξεπήδησε μετά όλος ο  εγκληματικός υπόκοσμος που ματοκύλισε τη χώρα πριν και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Οι δοσίλογοι, οι γερμανοτσολιάδες, οι χίτες, οι ταγματασφαλίτες και οι κάθε λογής προδότες της πατρίδας, οι διώκτες και βασανιστές  μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού- κυρίως ΕΑΜιτών και κομμουνιστών ανταρτών - που είπε και έμπρακτα το μεγάλο ΟΧΙ προς τον ναζισμό και μετέπειτα προς τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, γεννήθηκαν και ανατράφηκαν στις κρατικές και παρακρατικές οργανώσεις του Μεταξικού καθεστώτος. Με το τέλος δε του εμφυλίου  στελέχωσαν όλον τον κρατικό μηχανισμό με στόχο την δίωξη και περιθωριοποίηση κάθε προοδευτικού και κομμουνιστικού στοιχείου, ώστε να αλυσοδεθεί η χώρα ακόμη πιο σφιχτά στο άρμα των αμερικανών.

ΜΕΤΑ την  Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, μία μονάχα σκέψη κυριαρχούσε στα μυαλά των Άγγλων-Γάλλων και Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Το πώς θα καταστρέψουν το νεαρό σοβιετικό κράτος που γεννήθηκε απ’ αυτήν και όχι μόνο αναστάτωσε την υπάρχουσα παγκόσμια τάξη, αλλά αποτέλεσε σημαντική απειλή ανατροπής του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος. Προσπάθησαν να διαλύσουν το νέο κράτος, με στρατιωτική επέμβαση αμέσως μετά την επανάσταση, αλλά δεν τα κατάφεραν και ξεκίνησαν μια συστηματική προσπάθεια στραγγαλισμού του μέσω οικονομικών κυρώσεων, πολιτικής και διπλωματικής απομόνωσης και κάθε είδους υπονόμευση, σαμποτάζ και δολοφονίες σημαντικών προσωπικοτήτων. Κι αφού κι εκεί απέτυχαν δεν τους έμεινε παρά ο πόλεμος. Ο Χίτλερ ήταν προϊόν αυτής της γιγάντιας προσπάθειας των δυτικών ιμπεριαλιστών να εξοντώσουν την Σοβιετική Ένωση και τον κομμουνισμό. Γι αυτό και η αρχική τους αντίδραση ήταν προκλητικά χαλαρή με συνέπεια η ναζιστική Γερμανία αφού κατέλαβε σχεδόν αμαχητί όλη την Ευρώπη (εκτός της Αγγλίας βέβαια) την οργάνωσε και την έστρεψε,  με δεκάδες μεραρχίες ευρωπαϊκών χωρών, κατά της ΕΣΣΔ. Άγγλοι και Αμερικανοί ευαισθητοποιήθηκαν εναντίον του Χίτλερ όταν ο Κόκκινος Στρατός έφτασε κοντά στα σύνορα της Γερμανίας και η πλήρης κατάρρευσή της ήταν θέμα ολίγων εβδομάδων. Μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν όχι μόνο την Γερμανία αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη επενέβησαν, ουσιαστικά για να σταματήσουν τη θυελλώδη προέλαση των Ρώσων κι όχι να χτυπήσουν τα SS αφού τα χρειάζονταν για τη σχεδιαζόμενη   σύγκρουση με τους σοβιετικούς, που αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή λόγω  αποκάλυψης των σχεδίων τους από τις σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες. Στη συνέχεια, μετά το τέλος του πολέμου, επικαλούμενοι μονίμως τον «κομμουνιστικό κίνδυνο»,  έστησαν την δολοφονική συμμορία του ΝΑΤΟ, οργάνωσαν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και ένα ληστρικό σύστημα χρέους, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, για να τελειώσουν ότι δεν μπόρεσε να τελειώσει ο Χίτλερ: Την καταλήστευση των χωρών του πλανήτη και την διάλυση, τον κατακερματισμό και την λεηλασία της ΕΣΣΔ. Με συστηματικό κραυγαλέο, αντικομμουνισμό, υπονόμευση, εξαγορές, απειλές κι εκβιασμούς, σε συνδυασμό με τις εντελώς ανεπαρκείς μετασταλινικές ηγεσίες, πέτυχαν την διάλυση της ΕΣΣΔ  και τώρα απεργάζονται τη διάλυση και της Ρωσίας. Διατηρούν ένα τεχνητό κλίμα έντασης με ασταμάτητα στρατιωτικά γυμνάσια και συνεχείς κυρώσεις, που δικαιολογεί τεράστιες παραγγελίες πολεμικού υλικού στη πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ, μετατοπίζοντας προσωρινά το επερχόμενο κράχ, ενώ παράλληλα δημιουργούν ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη ακροδεξιών και φιλοναζιστικών μορφωμάτων σε όλη σχεδόν την Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Έτσι τρομοκρατούν τους λαούς ώστε να μην αντιδρούν ούτε στα μέτρα οικονομικής εξαθλίωσης που τους επιβάλλουν, ούτε στους συνεχείς πολέμους που διεξάγουν, ούτε στους σχεδιαζόμενους ΝΑΤΟϊκούς τυχοδιωκτισμούς εναντίον Ρωσίας, Κορέας, Κίνας, Ιράν. Δυστυχώς η παραπαίουσα, αλλοπρόσαλλη  Συριζοκυβέρνηση, δίνει το παρόν σε κάθε τυχοδιωκτικό σχεδιασμό των Αμερικανών, εκθέτοντας την χώρα μας σε δικαιολογημένο χτύπημα από την πλευρά της Ρωσίας. Η  ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται όχι σαν φάρσα αλλά σαν μια εφιαλτική πραγματικότητα, που μόνο οι λαοί με την οργανωμένη και χωρίς οίκτο πάλη τους μπορούν να αποτρέψουν.

                                          Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης