Ιστορική Συμφωνία ή Ιστορική εξαπάτηση;

Η λέξη Θεός για μένα δεν είναι παρά η έκφραση και το προϊόν των ανθρώπινων αδυναμιών. Και η Αγία Γραφή είναι μια συλλογή σεβαστών μεν μύθων, αλλά παρ’ όλα αυτά παιδιάστικων. Καμία ερμηνεία, όσο δεξιοτεχνική και αν είναι δεν θα το αλλάξει αυτό. Η θρησκεία δεν είναι παρά η ενσάρκωση μιας πρωτόγονης δεισιδαιμονίας. (Albert Eistein, Απρ. 1955) 

Τα ιερατεία του Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Μουσουλμανισμού, των τριών μεγαλύτερων, εξ αποκαλύψεως, θρησκειών του κόσμου έχουν προκαλέσει και τα μεγαλύτερα δεινά στην ανθρωπότητα τα τελευταία τρεις χιλιάδες χρόνια. Καλλιέργησαν την μισαλλοδοξία και το μίσος μεταξύ των ανθρώπων αντί της συμφιλίωσης και της αδελφοσύνης. Προκάλεσαν ή ευλόγησαν τους πιο καταστρεπτικούς πολέμους και είναι υπεύθυνα για εκατομμύρια θανάτων, βασανισμών κι  εκτοπίσεις αντιφρονούντων.  Οι πιστοί τους γίνονται εχθροί, γιατί έτυχε να γεννηθούν σε διαφορετικά μέρη όπου οι «επικρατούσες» θρησκείες πρεσβεύουν διαφορετικούς θεούς,  τα ιερατεία των οποίων, για να θωρακίσουν την εξουσία και τα προνόμιά τους, στήριζαν και στηρίζουν μέχρι θανάτου την «αλήθεια» του μοναδικού τους Θεού, κατασκευάζοντας ισχυρούς εξουσιαστικούς μηχανισμούς. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, η δημιουργία ενός τέτοιου τεράστιου μηχανισμού, συνοδεύτηκε από ένα σύστημα ελέγχου, κατήχησης  και επιβολής του «θεόπνευστου» λόγου του, τα οποία κατοχυρώνονται μέσα από τον υπέρτατο νόμο του κράτους, το Σύνταγμα. Έτσι θεσμοποιήθηκε ένας συμπληρωματικός, του κρατικού, εξουσιαστικός μηχανισμός - με τη σύζευξη πολιτικής κι εκκλησιαστικής εξουσίας - που αναβαθμίζει την ορθοδοξία σε συντελεστή εθνικής ιδεολογίας. Φθάσαμε σταδιακά στο σημείο, να θεωρούμε ότι η «ελληνικότητα» του Έλληνα συναρτάται άμεσα με την πίστη του στην Ορθοδοξία. Οι υψηλόβαθμοι ρασοφόροι συνομιλητές του Θεού, ως αυτόκλητοι εκπρόσωποί του επί της γης, δεν αρκούνται στο βασικό τους έργο που είναι  η δια της προσευχής στροφή της προσοχής του Θεού και των Αγίων  προς το ποίμνιό τους. Έχουν και άλλες πιο σοβαρές μάλιστα ασχολίες που σχετίζονται με την πολυπληθή ισχυρή κοινωνική-επαγγελματική τάξη που έχουν δημιουργήσει και λειτουργεί κατά τα κρατικά διοικητικά πρότυπα με πολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις.

 ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ υπερβολή να πούμε ότι συγκρότησαν μια Εκκλησία που εξελίχθηκε κυρίως σε μια τεράστια καπιταλιστική επιχείρηση, με ποικίλες οικονομικές δραστηριότητες που καλύπτονται από ένα αδιαφανές πλέγμα άνω των 10.000 ΝΠΔΔ (μητροπόλεις, ναοί, μονές, προσκυνήματα, ιδρύματα, κληροδοτήματα κ.ά), το καθένα με δική του ανεξάρτητη οικονομική διαχείριση. Εκεί κρύβεται τόσο αποτελεσματικά η εκκλησιαστική περιουσία, ώστε ούτε και η ίδια η κεντρική διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος μπορεί να έχει πλήρη εικόνα για την πραγματική περιουσία των μητροπόλεων και κυρίως της ανυπολόγιστης και αμύθητης περιουσίας των 2.500 μοναστηριών που εκτιμάται στα 3 περίπου τρις ευρώ. Με συνέπεια, η καταμέτρηση του μεγέθους και η εκτίμηση της αξίας της εκκλησιαστικής περιουσίας να είναι ουσιαστικά ανέφικτες, όσες μικτές επιτροπές εκκλησίας –κράτους κι αν συγκροτηθούν. Σήμερα, υπολογίζουν την συνολική έκταση των εκκλησιαστικών γαιών σε 1.300.000 στρέμματα, με τίτλους ιδιοκτησίας από Βυζαντινούς αυτοκράτορες, φετφάδες Σουλτάνων και δωρεές πιστών, δηλαδή με νομικά αίολους τίτλους στην πλειοψηφία τους. Αλλά υπάρχουν και 400.000 περίπου στρέμματα που χαρακτηρίζονται ως «διακατεχόμενα», διότι γι αυτές τις εκτάσεις δεν υπάρχουν καν τίτλοι ιδιοκτησίας και οι Τσιπραίοι πρότειναν στο ιερατείο την εξίσου μοιρασιά με το κράτος. Η εκκλησία της Ελλάδος έχει συστήσει δύο εταιρείες (ΑΕ), μία  για την διαχείριση της περιουσίας της και μία για την διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων που ανέρχονται σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Η  ΕΕ χρηματοδοτώντας τα ανά την Ευρώπη χριστιανικά, και όχι μόνο, Ιερατεία, δεν εξασφαλίζει μόνο την ανοχή και τη σιωπή τους στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς των Βρυξελλών, αλλά αντίθετα, την προβολή τους ως θετικών στο ευρύ ποίμνιο. Κι επειδή διακαής πόθος της συμμορίας των δανειστών μας είναι να αρπάξουν όσο μεγαλύτερο μέρος και  της εκκλησιαστικής περιουσίας μπορούν, «χρυσώνουν» το ιερατείο ώστε να μην αντιδράσει στη μεταβίβαση της εκκλησιαστικής περιουσίας στο Υπερταμείο, προκειμένου να ξεπουληθεί στους γνωστούς ντόπιους και ξένους «επενδυτές». Κάτι που δυστυχώς δρομολογείται με την νέα απάτη της «διευθέτησης της ιστορικής εκκρεμότητας» από τις κλίκες Τσίπρα-Ιερώνυμου. Γι αυτό άλλωστε οι συζητήσεις μεταξύ των δύο μερών για τη «διευθέτηση»  διεξήγοντο επί τρεις μήνες εν κρυπτώ. Η Ευρωπαϊκή μαφία γνωρίζει ότι στις πηγές εσόδων της Εκκλησίας συγκαταλέγονται τα παγκάρια των ναών, η πολύ κερδοφόρα περιφορά αγίων λειψάνων, η αγοραπωλησία ή ενοικίαση οικοπέδων, ακινήτων, δασών, λιμνών, τεραστίων εκτάσεων καλλιεργήσιμης- και μη- γης, η ύπαρξη ΜΚΟ (π.χ η αμαρτωλή «Αλληλεγγύη», που καταχράστηκε το μεγαλύτερο μέρος των 123 εκατ. ευρώ το διάστημα 2002-2006 και μετονομάστηκε σε «Αποστολή» και «Αγάπη») για «κοινωνικούς και ανθρωπιστικούς σκοπούς», τα αγιογραφικά εργαστήρια, βιβλιοπωλεία, κηροπλαστεία, μονάδες παραγωγής εκκλησιαστικού υλικού, ραδιοφωνικοί σταθμοί,  καθώς (το χειρότερο) η κατοχή εκατομμυρίων τραπεζικών μετοχών, κυρίως της ΕΤΕ, που τζογάρονται στο Χρηματιστήριο. Η τελευταία αυτή δραστηριότητα,  που βέβαια εκφεύγει εντελώς από την υποτιθέμενη θεία ενασχόληση των δεσποτάδων της Ιεραρχίας, ήταν εκείνη που έδωσε ισχυρό πλήγμα στα έσοδα της εκκλησίας, καθώς οι ντόπιοι τραπεζίτες σε συνεννόηση με τα  διεθνή κερδοσκοπικά Funds - αρπακτικά καταλήστεψαν στη διάρκεια της μνημονιακής «σωτηρίας», τις «ελληνικές» τράπεζες, εξανεμίζοντας την αξία των μετοχών τους. Ο συνδυασμός άγνοιας, πλεονεξίας και πάθους για γρήγορο πλουτισμό- έννοιες αντίθετες με την χριστιανική διδασκαλία- που διακατέχει τους περισσότερους των δεσποτάδων και ειδικότερα του επιτελείου του Ιερώνυμου, έφερε  οικονομική καταστροφή  δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ στην Εκκλησία, που βάθυνε -λόγω της κρίσης-και με την μείωση των ενοικίων, της αξίας των ακινήτων της και της διαβλητής διαχείρισης.  Οι, κατ’όνομα, σεβάσμιοι Ιεράρχες του Χριστιανισμού έχουν ξεχάσει, ήδη από τα χρόνια του Βυζαντίου, την αποκήρυξη του πλουτισμού από τον Χριστό, αφού γοητεύτηκαν και προσκύνησαν τον Μαμμωνά. Καλυπτόμενοι δε κάτω από το Σχήμα τους, λειτουργούν ως μάνατζερ  εκείνου που μετέτρεψαν στην μεγαλύτερη εταιρεία της χώρας, την  «Εκκλησία ΑΕ». Έδωσαν έτσι το δικαίωμα στα ευρωατλαντικά αρπακτικά κεφάλαια, να την βλέπουν σαν ένα από τα λάφυρα μιας υπό εποπτεία χρεοκοπημένης χώρας. Άρα, και οι υπάλληλοί της, που είναι οι 10.000 απλοί κληρικοί, θα υποστούν ανάλογη μεταχείριση  με αυτή των εργαζομένων σε μια οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση στη μνημονιακή εποχή. Μειώσεις μισθών, όχι προσλήψεις, ελαστικοποίηση εργασίας κλπ. Συνεπώς οι συνδικαλιστές τους στον ΙΣΚΕ (Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος), με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις, πρέπει να οργανώσουν κινητοποιήσεις, όχι τόσο οικονομικού περιεχομένου, αλλά με κύριο στόχο το χτύπημα της δεσποτοκρατίας. Π.χ, να καταργηθεί η ισοβιότητα στα αξιώματα της ιεραρχίας, οι ιεράρχες να εκλέγονται όχι από τους ίδιους αλλά από τους κληρικούς και τους ενορίτες τους, οι απολαβές τους να διαφέρουν λίγο από εκείνες των κληρικών, να μην διαμένουν σε πολυτελείς κατοικίες, να μην ασκούν  απόλυτη εξουσία στις μητροπόλεις τους. Και κυρίως να αλλάξει ο τρόπος και οι μέθοδοι λειτουργίας και των ιεραρχών και του κλήρου. Από την αυταρχική κατήχηση, την πρωτόγονη τρομοκράτηση για κολάσεις, βασανιστήρια και μετάνοιες, την διαρκή προσπάθεια για εμφύτευση ενοχών στο ποίμνιο, ας αποτολμήσουν επί τέλους την διδασκαλία και το διάλογο.  Εχθρός όλων μας, πιστών και απίστων, είναι το μεγάλο κεφάλαιο που αναγνωρίζει μόνο το χρήμα και το κέρδος. Που θέλει τους λαούς γονατιστούς, να μην εμπιστεύονται τη δύναμή τους, να ψάχνουν συνεχώς για σωτήρες περιμένοντας ένα «θαύμα» για να σωθούν. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να το συντρίψουμε.

                                                      Κ.Α. Αποστολόπουλος

                                         Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης