Τα χαρτιά του «Παραδείσου»

Δεν είδα γύρω μου να σέβεται κανείς τον άνθρωπο. Είδα να σέβονται τον πλούτο, τη δύναμη, την εξουσία, τη μοχθηρία, την ατιμία. (Διδώ Σωτηρίου)

ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ τα συστημικά ΜΜΕ να χαρακτηρίσουν τα Paradise papers (ΡΡ) σαν αποκάλυψη του 21^ου  αιώνα, ενώ είχαν  προηγηθεί τα Panama papers, τα offshore leaks, τα Bahama leaks, τα Lux leaks, τα Wikileaks  και διάφορα άλλα χαρτιά - λίστες και έγγραφα ανάλογης βαρύτητας,  που δεν θα είναι βέβαια τα τελευταία, αλλά θα  ακολουθήσουν  κι άλλα βουνά «χαρτιών» που θα επιβεβαιώνουν ένα πράγμα: Τη βρώμα και δυσωδία του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, που σπρώχνοντας προς την καταστροφή την ανθρωπότητα, παρασέρνει όλο και περισσότερους υπηρέτες του σε όλο και μεγαλύτερη απληστία, διαφθορά και έγκλημα. Η μεγάλη φοροαποφυγή που διακρίνει τους πλούσιους, είναι πια διεθνές σπόρ, και προέκυψε σαν καρπός των Συμφωνιών του Μάαστριχτ (1992) της ΕΕ και αντίστοιχων νόμων στις ΗΠΑ, όπου καθιερώθηκαν οι λεγόμενες «τέσσερες ελευθερίες»: η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων,  αγαθών, υπηρεσιών καθώς και προσώπων και επιχειρήσεων. Όμως, η «ελευθερία» στον καπιταλισμό είναι ο φερετζές πίσω από τον οποίο κρύβεται κάθε λογής ανομία, αυθαιρεσία, ασυδοσία, βαρβαρότητα. Έτσι, τις δύο τελευταίες δεκαετίες που οι τέσσερες ελευθερίες απογειώθηκαν εξαιτίας κυρίως της διεθνοποίησης των συναλλαγών και του ηλεκτρονικού εμπορίου, το φαινόμενο της φοροαποφυγής  των πλουσίων και υπερπλουσίων, έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, με τραγικές συνέπειες για τους  φτωχούς και  μεσαίους, αφού αυτοί υφίστανται άνευ προηγουμένου φοροεπιθέσεις, περικοπές μισθών και συντάξεων, συρρίκνωση των τομέων υγείας και παιδείας, επιδρομές ιδιωτών - αρπακτικών στη δημόσια περιουσία προκειμένου να βουλώσουν οι θεόρατες τρύπες των δημοσίων εσόδων. Η μεγάλης κλίμακας φοροαποφυγή, πραγματοποιείται κυρίως μέσω των λεγόμενων «φορολογικών παραδείσων», και τη χρήση των εξωχώριων (offshore) εταιριών που στήνονται σ’αυτούς. Οι οφσόρ εταιρίες είναι θεσμός απάτης, απόκρυψης πλούτου, νομότυπης διαπλοκής, ξεπλύματος μαύρου χρήματος και πάσης φύσεως σκοτεινών συναλλαγών. Δρουν εντός ενός ευρωπαϊκού και αμερικανικού νομοθετικού πλαισίου που το κατασκεύασαν εκείνοι που καμώνονται τώρα ότι ανησυχούν για την έκταση του φαινομένου. Κάθε επιχείρηση που θέλει να αποκρύψει έσοδα, ιδρύει μια οφσόρ εντός μιας μέρας με κόστος μόνο 500 ευρώ, σε μια χώρα (φορολογικό παράδεισο) με ασήμαντη φορολόγηση επιχειρήσεων. Εκεί δηλώνει την έδρα της και μεταφέρει (ελευθερία κίνησης κεφαλαίων) όλα τα έσοδα των θυγατρικών της που βρίσκονται σε άλλες χώρες με υψηλή φορολογία. Στη συνέχεια, τα ουσιαστικά μη φορολογηθέντα κέρδη, επανεξάγονται και επενδύονται στις θυγατρικές ή σε νέες δραστηριότητες της εταιρίας, χωρίς τα δημόσια ταμεία των άλλων χωρών να εισπράττουν δεκάρα. Κι επειδή η επιχείρηση που φοροαποφεύγει θα είχε  ανταγωνιστικό πλεονέκτημα με άλλες συναφείς, κάθε επιχείρηση που θέλει υπερκέρδη, σήμερα παίζει με οφσόρ. Έτσι, το σύστημα των οφσόρ έγινε ουσιαστικό στοιχείο του σύγχρονου αδηφάγου καπιταλισμού. Πρόκειται για ένα διαρκές οικονομικό έγκλημα ύψους πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Εκτιμάται γύρω στα 8 τρισεκατομμύρια για φέτος μόνο, όσο δηλαδή είναι τα ΑΕΠ Γερμανίας, Αγγλίας και Γαλλίας μαζί.  Εννοείται ότι όσο πιο μεγάλη είναι η εταιρία –συνήθως πολυεθνική- τόσο πιο πολλές οφσόρ κατασκευάζει, ώστε να γίνεται εξαιρετικά δύσκολη η παρακολούθηση των ροών χρήματος που διακινεί. Οι νόμοι σχετικά με την φορολόγηση επιχειρήσεων είναι έτσι φτιαγμένοι ώστε να επιτρέπουν τη δημιουργία απίστευτων αλυσίδων οφσόρ με δαιδαλώδη διάρθρωση και αναρίθμητα παρακλάδια, όχι μόνο για να καθιστούν αδύνατο τον έλεγχό τους, αλλά για να ωφελούνται και οι πολιτικοί που τους κατασκευάζουν. Για παράδειγμα, μια εταιρία που βρέθηκε μέσα στα Paradise papers, έχει έδρα στις Παρθένες Νήσους του Ειρηνικού. Αυτή έχει ως μέτοχο μια εταιρία στο Πεκίνο κι ως ενδιάμεσο μια άλλη στο Χόγκ Κόγκ. Αλλά κι αυτή η ενδιάμεση συνδέεται με δεκάδες άλλες οφσόρ, που με τη σειρά τους συνδέονται με εκατοντάδες άλλες, δημιουργώντας τελικά ένα πλέγμα από 4.500 οφσόρ που εντοπίστηκαν στα σχετικά έγγραφα και προκάλεσαν ζαλάδα στους ερευνητές. Άρα οι χιλιάδες μεγάλες επιχειρήσεις στον πλανήτη, θα έχουν συνολικά εκατοντάδες χιλιάδες ίσως κι εκατομμύρια οφσόρ  που δρουν σαν καταβόθρες εξαφάνισης  μεγάλου μέρους του πλούτου των εθνών, του πλούτου δηλαδή που παράγουν οι εργαζόμενοι  του κόσμου.

ΤΑ 13.5 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ έγγραφα (ΡΡ), που αποκτήθηκαν με άγνωστο τρόπο (με συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας εναντίον της Αγγλίας) από την γερμανική εφημερίδα Ζιντόϊτσε Τσάϊτουνγκ, όπως έκανε και με τα Panama papers, τα μοιράστηκε με την Διεθνή Κοινοπραξία Διερευνητικών Δημοσιογράφων (ICIJ). Αυτό, από τη μια βοήθησε να ενημερωθεί το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας για το ποιοι, πώς κλέβουν και που κρύβουν τον πλούτο της, από την άλλη όμως κυρίως εντάσσεται στις αυξανόμενες αντιθέσεις ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, που αξιοποιούν κάθε δυνατό μέσο, για να αρπάξει το καθένα όσο  μεγαλύτερο μέρος της πίτας μπορεί.  Σ’ αυτά περιγράφονται οι μύριοι τρόποι που οι εταιρίες αλλά και ιδιώτες μπορούν να αποφύγουν τη φορολόγηση χρησιμοποιώντας τεχνητές δομές όπως οι οφσόρ. Εκεί, βλέπει κανείς την τεράστια διαπλοκή ανάμεσα στους κυβερνώντες αστούς πολιτικούς διεθνώς και τις πολυεθνικές, μέσω κυρίως των φορολογικών παραδείσων. Ουσιαστικά παρακολουθεί το ξεπούλημα ολόκληρων χωρών στο πολυεθνικό κεφάλαιο. Όμως, η μη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου διευκολύνεται και με πολλούς άλλους τρόπους, εντελώς «νόμιμους», ώστε να μη χρειάζεται μόνο τους φορολογικούς παραδείσους για να λειτουργεί. Γι αυτό και δεν τολμούν να πάρουν μέτρα εναντίον του διότι οι περισσότεροι πολιτικοί είναι εξαγορασμένοι υπάλληλοι των πολυεθνικών. Απλά, το δίκτυο των οφσόρ είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να διακινηθεί το βρώμικο χρήμα της εξαγοράς τους, χωρίς να μπορεί κανείς να το εντοπίσει. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που τα άθλια ανθρωπάκια-υπουργοί του Γιούρογκρουπ  που ενώ είναι καταπέλτες για τη χώρα μας, δεν τόλμησαν να πάρουν καμία απόφαση για το καθεστώς και τις πρακτικές των οφσόρ, λέγοντας οι αθεόφοβοι, ότι πρέπει πρώτα να τις…καταγράψουν.  Δηλαδή, κάτι αδύνατον, ώστε να δικαιολογούν διαρκώς τη μη λήψη  απόφασης. Εδώ στη χώρα μας, η ανεύρεση παραγόντων της ΝΔ, των άλλων αστικών κομμάτων και του επιχειρηματικού κόσμου, μέσα στις λίστες συμμετοχής στο «παραδεισένιο πάρτι της ακολασίας», σήμανε συναγερμό στους κύκλους τους. Όλοι αυτοί οι αμύντορες της ηθικής και της Δημοκρατίας, που κατακεραυνώνουν ο ένας τον άλλον σε κάθε ευκαιρία, διαγκωνιζόμενοι για την «σωτηρία της πατρίδος», βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν  σε αυτά που οι ίδιοι με φαρισαϊσμό κατηγορούν. Έπρεπε επειγόντως λοιπόν, να βρεθεί κάτι ώστε να στραφεί αλλού η προσοχή του κόσμου. Η 48ωρη άδεια του Κουφοντίνα προσωρινά σταμάτησε το ξεγύμνωμά τους. Το ταλαιπωρημένο κοινό δεν θα ασχολείται τώρα με τη δική τους βρωμιά και τρομοκρατία. 

  

                                                    Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                           Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης