Οι αγρότες πάλι στους δρόμους

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ έχει περάσει πλέον σε μια εξαιρετικά ανησυχητική επιθετική  φάση. Μια υπερεξουσία λίγων δυτικών μεγιστάνων, συγκεντρώνει κολοσσιαίο πλούτο που τους δίνει την ισχύ και δυνατότητα να καταβροχθίζουν όχι μόνο τον πλούτο των λαών αλλά και ολόκληρες τις χώρες τους. Και μάλιστα όχι μόνο τις φτωχές αλλά και τις πλούσιες. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν παραγόταν τόσος πλούτος και ποτέ αυτός ο υπερπλούτος δεν συσσωρευόταν στα χέρια τόσο λίγων ανθρώπων-τεράτων.  Οι ΗΠΑ, είναι η χώρα που ελέγχεται ασφυκτικά και περισσότερο από κάθε άλλη στον κόσμο,  από μια ελάχιστη οικονομική ολιγαρχία, αφού 0.1 % του πληθυσμού τους (περίπου 300.000 άτομα) κατέχει το 50% του πλούτου της. Και με ορμητήριο τη γεωγραφική πλατφόρμα  των ΗΠΑ,  η ολιγαρχία αυτή επιχειρεί να εξουσιάσει ολόκληρο τον πλανήτη, ελέγχοντας τα παγκοσμιοποιημένα κεφάλαια μέσω των οικονομικών μηχανισμών που έχει δημιουργήσει (ΔΝΤ, Παγκόσμια τράπεζα κ.ά). Αυτή η ολιγαρχία, χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ισχύ του  αμερικανικού κράτους και των υποτελών της στο ΝΑΤΟ, διαλύει και λεηλατεί ολόκληρες χώρες για να διασφαλίσει και επεκτείνει την εξουσία της και την ισχύ της.  Κερδοσκοπεί πάνω στα ερείπια που αφήνει στο πέρασμά της, και τελικά  γίνεται ιδιοκτήτης αυτών των χωρών. Σήμερα, τα συσσωρευμένα κεφάλαια της διεθνούς ολιγαρχίας είναι πολύ μεγαλύτερα από τα εθνικά αποθέματα των μεγάλων χωρών. Αυτό της δίνει την δυνατότητα (με δάνεια, παράγωγα, νομισματικές ισοδυναμίες, κ.ά) να γίνεται σταδιακά ιδιοκτήτης του παγκόσμιου πλούτου και συνεπώς ιδιοκτήτης του πλανήτη. Έτσι, οι λαοί της ανθρωπότητας μετατρέπονται σε υποτελείς αυτής της μικρής ολιγαρχίας που  χρησιμοποιεί τις δυνάμεις καταστολής των (δικών της) κρατών για την επιβολή της δικιάς της εξουσίας ώστε να διοχετεύεται ο παγκόσμιος πλούτος στα δικά της θησαυροφυλάκια.

Η ΕΛΛΑΔΑ δεν είναι το «πειραματόζωο», όπως την αποκαλούν πολλοί, αλλά μέρος της εφαρμογής αυτού του σχεδίου της αμερικανικής κι ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, ώστε να καταστεί  ιδιοκτησία των πέραν κάθε φαντασίας κεφαλαίων που κυκλοφορούν στον πλανήτη και αλλάζουν βίαια τον χαρακτήρα των εθνών-κρατών, μετατρέποντάς τα σε παραρτήματα των απρόσωπων ιδιοκτητών τους, με υποτελείς κυβερνητικούς διαχειριστές και υπηκόους δουλοπάροικους νέου τύπου.  Για να επιταχυνθεί η διαδικασία άλωσης μιας χώρας, όπως η Ελλάδα, από τις αγέλες των «επενδυτών», υποχρεώνουν τους εγκάθετους κυβερνώντες της χώρας, να μεταβάλουν ριζικά κι αυτό το αστικό νομικό της πλαίσιο, ώστε κάθε δικλείδα ασφαλείας να καταργείται υπέρ των επενδυτών-αρπακτικών. Αυτόν ακριβώς το ρόλο παίζουν οι μνημονιακές συμβάσεις. Τα εργασιακά δικαιώματα, η παιδεία, η υγεία, οι επικοινωνίες, οι μεταφορές, η ενέργεια, οι τράπεζες, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, οι δρόμοι, το περιβάλλον, η ιδιωτική περιουσία, ο δημόσιος πλούτος, απογυμνώνονται από κάθε προστασία και παραδίδονται σχεδόν τζάμπα, βορά στο συρφετό απατεώνων επενδυτών για εκμετάλλευση. Κι αυτό το ονομάζουν αποκρατικοποίηση-ιδιωτικοποίηση που θα βοηθήσει δήθεν στην αποπληρωμή του χρέους και στην ανάπτυξη. Βέβαια ούτε το χρέος εξυπηρετούν, καθώς τα ποσά που καταβάλλονται είναι ασήμαντα λόγω της τεράστιας υποτίμησης, ούτε επενδύουν στην παραγωγική διαδικασία αφού προτιμάται η σπέκουλα στα χρηματιστήρια. Αλλά, το τελικό χτύπημα το δίνουν στον πρωτογενή τομέα, ώστε να έχουν στα χέρια τους το πιο σημαντικό παράγοντα για την ίδια τη  ζωή των ανθρώπων: Την διατροφή τους. Ελέγχοντας τρόφιμα και νερό μιας χώρας, ελέγχουν απόλυτα τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις των κατοίκων της, εκβιάζοντας με διακοπή τροφοδοσίας που οδηγεί σε πείνα, δίψα και θάνατο, αν δεν υπακούσουν στις εντολές τους. Έτσι, η ολιγαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει με τέτοιο τρόπο διαμορφώσει την  ΚΑΠ, ώστε να καθιστά όλο και πιο ασύμφορη την αγροτική και κτηνοτροφική ενασχόληση για τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους και όλο και πιο συμφέρουσα για εγχώριους και ξένους μεγαλοτσιφλικάδες και πολυεθνικές του κλάδου. Πρώτα με τις επιδοτήσεις, όπου το 80% κατευθύνεται  στο 20% που αποτελούν οι μεγαλοαγρότες, και το υπόλοιπο 20% σε όλους τους φτωχομεσαίους που οδηγούνται έτσι σε εγκατάλειψη των παραδοσιακών καλλιεργειών τους. Στη συνέχεια με τις ποσοστώσεις, όπου απαγορεύεται παραγωγή ενός προϊόντος πέραν μιας ποσότητας που καθορίζουν τα ευρωκαθάρματα, αφαιρείται η δυνατότητα να προσθέσουν οι αγρότες μας κάτι στο εισόδημά τους, ενώ την ίδια στιγμή η χώρα εισάγει αυτά τα προϊόντα απ’ έξω. Και τα χτυπήματα συνεχίζονται  με την υπερφορολόγηση, την αύξηση του κόστους παραγωγής (κατάργηση αγροτικού πετρελαίου, αύξηση τιμής της ηλ. ενέργειας, την αύξηση του ΦΠΑ στα αγροεφόδια) και το απαράδεκτο ασφαλιστικό που λειτουργεί  ως ένα επιπλέον φορολογικό, αφαιρώντας πολύτιμους πόρους από την αγροτική οικογένεια, οδηγώντας την σε πλήρες αδιέξοδο.

ΣΤΟΧΟΣ των ευρωνονών είναι να φέρουν αγρότες και κτηνοτρόφους σε απόγνωση, ώστε να παραδώσουν τζάμπα τη γη τους  και τα ζώα τους στους μεγαλοτσιφλικάδες και στις  μεγάλες πολυεθνικές του κλάδου, που καιροφυλακτούν να αρπάξουν τεράστιες εκτάσεις εύφορης γης και κολοσσιαίες ποσότητες νερού, για μονοκαλλιέργειες μεταλλαγμένων και για μεταποίηση χαμηλής ποιότητας προϊόντων. Είναι κάτι που ήδη κάνουν στη Κεντρική Αφρική, στη Ν. Αμερική, στην ΝΑ. Ασία και σε πολλές  χώρες της ΕΕ, κύρια της Αν. Ευρώπης, παράγοντας εκατομμύρια τόνους μεταλλαγμένα τρόφιμα, που τα παίζουν στα χρηματιστήρια αισχροκερδώντας σε βάρος του περιβάλλοντος  και της υγείας των λαών του πλανήτη που τα καταναλώνουν. Οι εταιρείες αυτές αποσπούν μεγάλες φορολογικές ελαφρύνσεις στις χώρες που δραστηριοποιούνται, ενώ με τις οικονομίες κλίμακας που δημιουργούν, εξαφανίζουν όποιους αγρότες τολμούν να παραμείνουν στα χωράφια τους, καθώς με το ολιγοπωλιακό καθεστώς που επιβάλλουν, καθορίζουν ανεξέλεγκτα μη ανταγωνιστικές προς τα προϊόντα τους τιμές. Τα ίδια παθαίνουν ήδη και οι κτηνοτρόφοι παραγωγοί γάλακτος, όπου με την επιμήκυνση της διάρκειας του «φρέσκου», βγαίνουν εκτός αγοράς καθώς το εισαγόμενο είναι πιο φθηνό.  Μ’ αυτές τις πολιτικές της ΕΕ, δεν είναι μόνο οι εργάτες του πρωτογενούς τομέα που οδηγούνται στην ανεργία, είναι κι ένας εξίσου μεγάλος αριθμός εργαζομένων στο δευτερογενή τομέα της μεταποίησης αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, που θα έχουν την ίδια τύχη. Ταυτόχρονα, η παντοειδής ενίσχυση και προστασία των αγροδιατροφικών πολυεθνικών κολοσσών με κοινοτικούς κι εθνικούς πόρους, τις καθιστά ικανές να αλλάξουν συνολικά τον διατροφικό χάρτη της χώρας μας και να καταστρέψουν την βιοποικιλότητα, με τραγικές συνέπειες όχι μόνο για τους αγρότες αλλά για το σύνολο του πληθυσμού της χώρας.

ΣΥΝΕΠΩΣ, ο αγώνας των αγροτών – κτηνοτρόφων δεν είναι συντεχνιακός, όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν τα παπαγαλάκια του συστήματος. Αφορά όλους μας, και πρέπει να στηρίξουμε τον αγώνα τους όχι μέσα στα στενά πλαίσια   ικανοποίησης των βασικών αιτημάτων τους, αλλά στην ευρύτερη προοπτική της πλήρους αποδέσμευσης της πατρίδας μας από τα δεσμά της παραπαίουσας ευρωαλητείας. Καμία λύση στο αγροτικό, όπως και σε κάθε πρόβλημα της χώρας, δεν μπορεί να υπάρξει εντός ευρώ και ΕΕ.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                           Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης