Καλή  χρονιά

Άπαξ κι ένα έθνος εκχωρήσει τον έλεγχο του νομίσματος και της πίστωσης σε ξένους, δεν έχει σημασία ποιος θεσπίζει τους νόμους του κράτους. Η τοκογλυφία πάνω στο χρέος, από τη  στιγμή που θα επικρατήσει, θα συντρίψει οποιοδήποτε έθνος. Όλες οι συζητήσεις περί εθνικής κυριαρχίας, περί κοινοβουλίου και περί δημοκρατίας είναι ανώφελες και μάταιες. (Μάκ Κένζι Κίνγκ, πρωθυπουργός Καναδά 1927-1948)

«ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ», η χιλιοειπωμένη φράση των ημερών. Τη λέμε και την ακούμε ακατάπαυστα αυτές τις μέρες, αλλά λίγοι την εννοούν κι ελάχιστοι πια την πιστεύουν. Σημείο κι αυτό της μνημονιακής καταχνιάς, της απάνθρωπης λιτότητας και της δικτατορίας του ευρώ που έχουν επιβληθεί από το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Άλλωστε, η «καλή χρονιά» για φέτος είναι η αρχή μιας  νέας λεηλασίας που τα ευρωενωσιακά καθάρματα και τα ντόπια τσιράκια τους πιστεύουν ότι  θα κρατήσει 99 χρόνια, όσο και η μόνιμη αθλιότητα που εκπροσωπούν. Έχουν την πεποίθηση ότι θα συνηθίσουμε στη μιζέρια, θα συμφιλιωθούμε με την απελπισία και την απόγνωση, θα πνίγουμε την οργή μας, θα σταματήσουμε ν’ αγανακτούμε. Τα  λαμπάκια που ανάβουν οι δήμοι, οι «καλές γιορτές και καλή χρονιά» που μας εύχονται οι φωτεινές επιγραφές και οι χαζοχαρούμενες τηλεπαρουσιάστριες, μοιάζουν πλέον σαν χλευασμός προς  τα εκατομμύρια άνεργων, άστεγων και πάμπτωχων της χώρας μας. Άλλωστε και οι γιορτές είναι ταξικές. Οι έχοντες  καλοπερνούν, οι υπόλοιποι απλά κάνουν οφθαλμόλουτρα. Ωστόσο, η προσωρινή συγκατάθεση που έδωσε ο λαός στον τυχάρπαστο Τσίπρα, μετατρέπεται σταδιακά σε μια μορφή ιδρυματισμού που φαίνεται να προκαλεί, σε όχι ασήμαντο τμήμα του λαού, η  επταετής διαβίωση εντός των ευρωμνημονίων. Μεγάλο μέρος του κόσμου έχει εξουθενωθεί ψυχικά και σωματικά. Η μονοτονία κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας. Τα ίδια μνημονιακά σκύβαλα, από τους ίδιους πολιτικούς χώρους υποστηρικτών των μνημονιακών πολτικών, εμφανίζονται προκλητικά κι αναίσχυντα σε όλα τα κανάλια, επαναλαμβάνοντας πρωϊ- μεσημέρι - βράδυ τα ίδια εμετικά επιχειρήματα, τις ίδιες ανοησίες, τα ίδια ψεύδη, τις ίδιες υποσχέσεις, για έβδομο τώρα χρόνο, ώστε να πάμε αγόγγυστα να ακουμπήσουμε τον τελευταίο οβολό μας στα γκισέ των ληστρικών τραπεζών τους. Μετά, εμφανίζονται δεκάδες τηλεοπτικοί σέφ, προτείνοντας στους άφραγκους τηλεθεατές, σπέσιαλ φαγητά και τρόπους μαγειρέματος για χορτάτους. Τα σόου κλείνουν πάντα με ψηλοτάκουνες και σχεδόν ξεβράκωτες  κατσίκες που μυρικάζουν και ξεκατινιάζονται ολημερίς μεταξύ τους, στοχεύοντας την νοημοσύνη και την αισθητική μας. Σκοπεύουν έτσι να μας μετατρέψουν σε ηλιθίους αλλά με smart τηλεοράσεις.

ΚΑΝΕΙΣ πια δεν παρακολουθεί τις «ειδήσεις». Η ακροαματικότητα των δελτίων έχει πέσει στο ναδίρ, αφού όλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων τι,  πως και γιατί  θα ειπωθεί. Από το εξωτερικό έρχονται οι διαρκείς απειλές του ναζιστή Σόϊμπλε και της γκιόσας Μέρκελ, οι ηλιθιότητες του Ολλάντ, οι εκβιασμοί και οι τεχνικές συμβουλές «σωτηρίας» των διαφόρων (Θ)εσμών και οι έντεχνες καταστροφολογικές διαδόσεις  διαφόρων εντύπων, οίκων και funds. Κι όλα αυτά για να μεταφραστούν στο εσωτερικό, από τους υπάκουους νυν και  πρώην   κυβερνητικούς διαχειριστές, σε κάθε λογής περικοπές δαπανών για τα λαϊκά στρώματα και κάθε λογής διευκολύνσεις και προνόμια για τους κεφαλαιοκράτες. Η ανεκδιήγητη «κυβέρνηση» των ΤσιπροΜπούληδων, στο πανικό της από την δημοσκοπική και πραγματική της κατάρρευση  έδωσε ένα επίδομα ανακούφισης στους φτωχούς (μικρό μέρος από τη προηγηθείσα φοροληστεία τους), υπό τον όρο όμως (Α) ότι δεν θα το ξανακάνει και (Β) της αποδοχής της μονιμότητας του μηχανισμού που παράγει κι ενισχύει αυτή τη φτώχεια τους.  Όσο για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ακούγεται, καθώς η κατάσταση ιδιαίτερα στην ευρωζώνη είναι τόσο άθλια που ακόμα και συζητήσεις για περικοπές χρέους - με τις τράπεζες στα όρια χρεοκοπίας - να απαγορεύονται δια ροπάλου. Έτσι, από τον ερχόμενο Μάρτιο μέχρι τον Ιούλιο, δηλαδή μέσα σε 5 μήνες, η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να δώσει στους ευρωληστές και στο ΔΝΤ 10,5 δις ευρώ για αποπληρωμή χρέους που εκείνοι μας επέβαλαν. Που θα βρεθούν τόσο πολλά λεφτά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα; Από τους δήθεν επενδυτές-πλιατσικολόγους της δημόσιας περιουσίας μας; Σοβαροί επενδυτές, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν. Έχουν μετατραπεί όλοι σε σπεκουλαδόρους και κυνηγάνε το γρήγορο κέρδος που προσφέρουν τα παράγωγα των χρηματιστηρίων. Έτσι η ελληνική, αλλά και η παγκόσμια (πραγματική) οικονομία μένει καθηλωμένη γιατί δεν έχει «καύσιμα» να κινηθεί και να αναπτυχθεί. Αλλά ακόμα και να βρεθούν τα λεφτά με τον γνωστό πια τρόπο της υπερφορολόγησης και των περικοπών μισθών, συντάξεων και κοινωνικών υπηρεσιών, το τερατώδες χρέος που φόρτωσαν τη χώρα, αντί να μειώνεται θα αυξάνεται αφού, ελλείψει ανάπτυξης, εξυπηρετείται μόνο με αναχρηματοδότηση, δηλαδή με συνεχή δανεισμό. Τα βουνά χρεών που έχουν συσσωρευτεί στην Ελλάδα αλλά και στην ευρωζώνη  είναι μη αναστρέψιμα.  Απαιτούν όλο και περισσότερα νέα χρήματα με συνεχώς χαμηλότερα επιτόκια, καθώς επίσης και νέα χρέη για την εξυπηρέτηση των παλιών συν τα καινούργια. Οπότε κάποια στιγμή, το υπάρχον χρηματοπιστωτικό σύστημα νομοτελειακά θα καταρρεύσει. Με αυτό το ενδεχόμενο, επιδίδονται σε συνεχείς προκλήσεις και τεράστια πολεμική προετοιμασία εναντίον της Ρωσίας κρατώντας την ανθρωπότητα σε συνεχή ένταση και στρέφοντας την προσοχή της σε τεχνητό «εχθρό».

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, το θέατρο των «διαπραγματεύσεων» με τους ευρωαλήτες των (θ)εσμών, καλά κρατεί. Εμφανίζονται κυνικοί και αδίστακτοι απέναντι στους υπουργούς-μεταφορείς σακιδίων του Σύριζα, κατακρατώντας τα λεφτά της δόσης που έχουν υποσχεθεί, ώστε να επιβάλουν στη Συριζοκυβέρνηση τη δικιά τους αποκλειστικά φόρμουλα μέτρων ολοκληρωτικής εξαθλίωσης του λαού μας.  Τους διεμήνυσαν, ότι «καμία δόση δανεικών δεν θα δοθεί πριν την ολοκλήρωση της 2^ης αξιολόγησης», δηλαδή πριν ληφθούν επιπλέον μέτρα 5 δις ευρώ, που σίγουρα θα μας αποτελειώσουν. Δεν μπορεί λοιπόν να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την συστηματική μας εξόντωση με τα μνημόνια της λιτότητας, της κοινωνικής λεηλασίας και της απαξίωσης, στο όνομα της παραμονής της χώρας στο ευρώ και στην ΕΕ που κυριολεκτικά διέλυσαν τη χώρα μας. Βέβαια, είναι γεγονός, πως και του εξαιρετικά άσχημου, οι άνθρωποι αδυνατούν να του αποδώσουν έγκαιρα την προσοχή που του πρέπει. Οι περισσότεροι περιμένουν, πάντα περιμένουν, περιμένοντας τους λίγους να δράσουν.  Η ιστορία διδάσκει όμως, πως πολλά πράγματα που έμοιαζαν αδύνατα, έγιναν δυνατά, όταν οι πολλοί, οι ταξικές λαϊκές δυνάμεις, πήραν την τύχη στα χέρια τους.  Πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση, ότι  «Καλή Χρονιά» εντός ευρώ, ΕΕ  και ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να δούμε ούτε σε 99 χρόνια. Γι αυτό, προϋπόθεση και πρώτο βήμα για την επιβίωσή μας, την επανάκτηση της χώρας μας και της αξιοπρέπειάς μας, είναι μόνο ο σκληρός αγώνας για έξοδο από τις εγκληματικές αυτές οργανώσεις  και αναζήτηση νέων διεθνών συνεργασιών – συμμαχιών αμοιβαία επωφελών, που θα μπορούμε να στηριχτούμε.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                        Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης