Υποκρισία κι επιλεκτική αγανάκτηση για τη

                          Συρία

Στον πόλεμο η αλήθεια είναι τόσο πολύτιμη, που θα πρέπει πάντοτε να προστατεύεται από μια φρουρά από ψεύδη.  (Ουίνστον Τσόρτσιλ)

ΤΑΔΕ έφη ο μέγας μάγιστρος του ψεύδους, ο κατασκευασμένος από τα δυτικά ΜΜΕ ως «πατέρας της νίκης» στον Β’ Π.Π. Ο βρετανός ηγέτης που πρότεινε στον πρόεδρο Τρούμαν τη ρίψη ατομικών βομβών εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης αμέσως μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου για να «πνίξουν το μωρό στην κούνια, πριν προλάβει να κάνει δικό της ατομικό όπλο». Είναι αυτή η εγκληματική φυσιογνωμία, η οποία σε συνεργασία με το «γέρο της δημοκρατίας», τον εγχώριο μέγιστο πολιτικό απατεώνα Γ. Παπανδρέου, προκάλεσαν τον καταστρεπτικό εμφύλιο στην πατρίδα μας, δίνοντας  εντολή στα αγγλικά  στρατεύματα που κατέλαβαν την Ελλάδα, μετά την αποχώρηση των γερμανών ναζιστών, να «συμπεριφέρονται σαν σε χώρα υπό κατοχή». Ξεκίνησε έτσι, μια σφαγή όλων εκείνων που είχαν πολεμήσει τους χιτλερικούς κατακτητές,  ώστε να παραδοθεί η εξουσία σ’ εκείνους που συνεργάστηκαν με τους γερμανούς κατακτητές, αφού τώρα συνεργάζονταν με τους Άγγλους. Η Ελλάδα, όπως  σήμερα στον οικονομικό τομέα, αποτέλεσε τότε το εργαστήριο εφαρμογής των πιο βρώμικων μεθόδων (Άγγλων και Αμερικανών) εξόντωσης ενός λαϊκού κινήματος και των  αγωνιστών του, με τραγικές συνέπειες που πληρώνουμε μέχρι σήμερα. Αμέσως μετά, σειρά είχαν η Κορέα, χώρες της Λ. Αμερικής, της Αφρικής, το Βιετνάμ, το Ιράν κ.ά ων ουκ έστιν αριθμός. Σε κάθε επέμβαση, οι ιμπεριαλιστές, όχι μόνο βελτίωναν τις εγκληματικές τους μεθόδους, αλλά και χρησιμοποιούσαν στρατιώτες από τις χώρες που είχαν κατακτήσει σε προηγούμενες επεμβάσεις, όπως ακριβώς έκαναν οι Ρωμαίοι και μετέπειτα οι Γερμανοί ναζιστές. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος δημιουργίας του ΝΑΤΟ. Να χρησιμοποιούν ξένους για την προώθηση κι εξυπηρέτηση κύρια των συμφερόντων της αμερικανικής ολιγαρχίας, χωρίς ή με ελάχιστες απώλειες για τους ίδιους τους αμερικανούς. Τα τελευταία 15 χρόνια  όλες οι μεγάλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία), με μπροστάρη και συντονιστή τις ΗΠΑ, δημιούργησαν δεκάδες εμφυλίους και στη συνέχεια  επιτέθηκαν μέσω «αντιπροσώπων» (νέο κόλπο που τους επιτρέπει δικαιολογημένη επέμβαση δήθεν για ειρήνευση και ανθρωπιστικούς λόγους), σε μια σειρά χώρες της Β. Αφρικής και της Μ.  Ανατολής με στόχο την διάλυσή τους, την αρπαγή κι εκμετάλλευση του φυσικού τους πλούτου (κύρια του ενεργειακού)  και τον εξανδραποδισμό των λαών τους. Ταυτόχρονα πετύχαιναν και την παρεμπόδιση πρόσβασης κύρια της Ρωσίας αλλά και της Κίνας στις αντίστοιχες περιοχές. Τα κατάφεραν παντού εκτός από τη Συρία. Εκεί έσπασαν τα μούτρα τους, με τεράστιο κόστος βέβαια για το λαό και τις υποδομές της χώρας.  Γι αυτό και τέτοιο μένος εναντίον του Άσαντ, του ηγέτη της χώρας που μπόρεσε και οργάνωσε το μεγαλύτερο μέρος του λαού του να αντισταθεί νικηφόρα στα στίφη των μισθοφόρων αποκεφαλιστών που έστειλαν οι «ευαίσθητοι δημοκράτες» της Δύσης να υπερασπιστούν δήθεν τα ανθρώπινα δικαιώματα που αυτός και η κυβέρνησή του καταπατούσαν. Ο ίδιος  ο Άσαντ έχει πει, πολύ σωστά, για την επίθεση που δέχεται η χώρα του, ότι: « Αυτός είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος εναντίον της Συρίας, με δεκάδες χώρες εναντίον μας. ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Κατάρ, κ.ά, χρηματοδοτούν, εκπαιδεύουν κι εξοπλίζουν τους τρομοκράτες. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να μιλάμε για πολιτική λύση κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Μόνο αν αυτές οι χώρες σταματήσουν τις παρεμβάσεις τους, ο πόλεμος θα τελειώσει και τότε μπορούμε να καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου για εύρεση λύσης». Ο λόγος λοιπόν που κάλεσε τη Ρωσία να τον βοηθήσει ήταν  ακριβώς γιατί μια μικρή χώρα όπως η δική του, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τη συνδυασμένη επίθεση Δύσης και εμίρηδων του Κόλπου. Κι εκ των πραγμάτων φαίνεται πως έκανε πολύ καλή επιλογή.

 ΤΑ ΔΥΤΙΚΑ Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης έχουν φρικάρει μετά την συντριπτική ήττα που υπέστησαν στο Χαλέπι, οι χαϊδεμένοι τους μισθοφόροι δολοφόνοι από τις δυνάμεις του «κακού» Άσαντ και των «κακών» Ρώσων. Οι δυτικοί χάνουνε τη «δουλειά», για την οποία τόσα είχαν επενδύσει, κι έχουν πέσει σε ένα άνευ προηγουμένου  θρήνο και οδυρμό για τους δήθεν μετριοπαθείς «αντάρτες», μεγιστοποιώντας το υποκριτικό ενδιαφέρον τους και για τους αμάχους. Την ίδια στιγμή, μεταδίδουν συστηματικά ψεύδη περί βιαιοτήτων, μαζικών εκτελέσεων και βιασμών του άμαχου πληθυσμού από κυβερνητικούς στρατιώτες, ενώ αυτά έγιναν από   τα ισλαμιστικά αποβράσματα προκειμένου  να τρομοκρατήσουν τους αμάχους και να τους  χρησιμοποιήσουν σαν ανθρώπινη ασπίδα ώστε να αποφύγουν τους βομβαρδισμούς από το στρατό και τη ρωσική αεροπορία.  Και μάλιστα, όταν Ρώσοι και Άσαντ ζήτησαν την δημιουργία «ανθρωπιστικών διαδρόμων» για τη διαφυγή των αμάχων, οι τζιχαντιστές δεν άφησαν να φύγει κανείς, σκοτώνοντας και όποιον αποτολμούσε να διαφύγει. Ακόμα και μετά την συντριβή τους, οι τζιχαντιστές που βαφτίστηκαν «αντάρτες» από τα δυτικά ΜΜΕ, εκμεταλλεύτηκαν την δυνατότητα αποχώρησης που (κακώς) τους έδωσαν Ρώσοι και Σύριοι, για να βγάλουν από την πόλη – μέσα σε ασθενοφόρα - μεγάλες ποσότητες κλεμμένου συναλλάγματος και  χρυσού, όπλα, πολλούς αιχμαλώτους στρατιώτες καθώς και 14 (σύμφωνα με Σύριους δημοσιογράφους) Νατοϊκούς αξιωματικούς, που τους καθοδηγούσαν στη διάρκεια των μαχών. Αυτό το τελευταίο ήταν η αιτία που σταμάτησε προσωρινά η εκκένωση της πόλης για να γίνονται προσεκτικότεροι έλεγχοι και οι πράκτορες αυτοί να χρησιμοποιηθούν αργότερα σαν διαπραγματευτικό ατού στα χέρια του Άσαντ. Με την πάροδο του χρόνου πάντως, θα αποκαλυφθεί σε όλο της το βάθος και έκταση η εγκληματική επέμβαση της Δύσης στη μαρτυρική χώρα.  Ωστόσο δεν προκαλεί εντύπωση η υιοθέτηση του αμερικανοΝατοϊκού αφηγήματος για τον πόλεμο στη Συρία από την δημόσια τηλεόραση και την υποταγμένη κυβέρνηση των ΣυριζοΑνέλ. Ενοχλεί όμως η στάση ορισμένων τμημάτων της Αριστεράς που είτε συντάσσονται με τους ευρωατλαντιστές,  είτε τηρούν ίσες αποστάσεις ανάμεσα στους θύτες και τα θύματα. Εδώ όμως πρέπει να επιλέξουμε συνειδητά πλευρά, καθώς η πλευρά του αραβικού  τζιχαντισμού και των Νατοϊκών πατρώνων του, αντιπροσωπεύει κάτι εξαιρετικά επαχθές και μη διαχειρίσιμο πολιτικά από τη δική μας πλευρά. Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε ότι οι «ίσες αποστάσεις» ευνοούν πάντα την πλευρά του ισχυρότερου.

                                                       Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                             Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης