Μνημόνια και

 κόφτες για πάντα

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ τελικά της «Ευρωπαϊκής Ένωσης», είναι γνωστή στους σοβαρούς ερευνητές της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, σαν μια «συγκεκαλυμμένη επιχείρηση» (covert operation) της CIA που ξεκίνησε αμέσως μετά το τέλος του Β’Π.Π. Γι αυτό και η τρομερή προσπάθεια που καταβάλει για χρόνια, η αμερικανική ηγεσία προκειμένου να  εξασφαλίσει την υπογραφή στην περιβόητη «Διατλαντική Εταιρική Σχέση» (ΤΤΙΡ), η οποία θα υποτάξει τους λαούς και τις κυβερνήσεις της Ευρώπης στις θελήσεις των αμερικανικών πολυεθνικών, αποτελώντας την τελική πράξη της «επιχείρησης» αποικιοποίησης της Ευρώπης. Είναι η μεγαλύτερη «επιχείρηση», της αμερικανικής ολιγαρχίας που στοχεύει στην καταστροφή κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας στην Ευρώπη και την αντικατάστασή της με μια υπερεθνική οντότητα απόλυτα εξαρτημένης και ελεγχόμενης από την Ουάσιγκτον. Διότι  είναι πολύ ευκολότερο για την ηγεσία των ΗΠΑ, να ελέγχει μια κεντρική εξουσία στην ΕΕ, παρά δεκάδες χωριστές κυριαρχίες. Η ΕΕ, όπως μας πληροφορούν αποχαρακτηρισμένα (πρώην άκρως απόρρητα) έγγραφα της CIA, ουσιαστικά γεννήθηκε στο αρχηγείο της υπηρεσίας, εν μέσω του «ψυχρού πολέμου» και σε συνεργασία με ευρωπαίους ηγέτες, ως πολιτικό συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ. Βασική τους επιδίωξη ήταν να κατασκευασθεί ένα ισχυρό στρατιωτικό – πολιτικό – οικονομικό ανάχωμα απέναντι, τότε, στην Σοβιετική Ένωση, αλλά και προγεφύρωμα για μελλοντική επίθεση εναντίον της. Η Ρωσία, λόγω του αμύθητου πλούτου της, είτε σαν τσαρική, είτε σαν σοσιαλιστική, είτε σαν καπιταλιστική βρίσκεται μονίμως στο στόχαστρο των δυτικών ιμπεριαλιστών. Είναι ο μεγάλος διαχρονικός τεχνητός εχθρός, απαραίτητος για  την  δικαιολόγηση της αμερικανικής επιθετικότητας και της παρουσίας των αμερικανών γκάνγκστερ στην Ευρώπη για την «προστασία» της.   Γι αυτό και με το Σχέδιο Μάρσαλ απαγορεύτηκε στους ευρωπαίους να συνάψουν σοβαρές εμπορικές σχέσεις με την τότε ΕΣΣΔ και να αναζητούν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης που θα μπορούσαν να πλήξουν την εξάρτησή τους από την Ουάσιγκτον. Ενώ σήμερα, μέσω ενός άλλου Σχεδίου, των κυρώσεων με πρόσχημα το Ουκρανικό, ορθώνουν φράχτη στις σχέσεις Ρωσίας –Ευρώπης με στόχο να πλήξουν και τις δύο. Μεταπολεμικά λοιπόν και σύμφωνα με τις οδηγίες και την παντοειδή πολιτική και οικονομική υποστήριξη της CIA κυρίως σε αριστερά  (ριζοσπαστικά, σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά), μη κομμουνιστικά κόμματα και κινήματα της Ευρώπης, στήθηκε ένας τεράστιος  μηχανισμός προώθησης της «Ευρωπαϊκής Ιδέας», που κατέληξε σήμερα σ’ αυτόν τον τερατώδη χρηματοπιστωτικό, κλεπτοκρατικό μηχανισμό των Βρυξελλών που ελέγχει και την παραμικρή δραστηριότητα της οικονομικής ζωής των κρατών - μελών της ΕΕ, επιτυγχάνοντας  ταυτόχρονα και τον απόλυτο πολιτικό τους έλεγχο. Διότι, αυτό που θέλουν είναι μια παγκόσμια αυτοκρατορία χωρίς σύνορα κι ελέγχους ώστε οι πολυεθνικές τους να έχουν το ελευθέρας να οργιάζουν στον πλανήτη κατά βούληση.

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ καπιταλιστικό σύστημα, για άλλη μια φορά, έχει απορρυθμιστεί τελείως. Ένας ανελέητος εμπορικός-και όχι μόνο- πόλεμος για την διατήρηση ή την κατάκτηση από τους αντιπάλους μεριδίων στην παγκόσμια αγορά βρίσκεται σε εξέλιξη. Η παραγωγή πλούτου είναι τόσο μεγάλη ώστε το σύστημα δεν μπορεί να τον καταναλώσει. Υπάρχει τόσο μεγάλη μεγέθυνση των παραγωγικών του δυνάμεων που δεν μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω. Το παγκόσμιο εμπόριο έχει φρακάρει, η αγορά δεν μπορεί πια να αναπτυχθεί. Η λύση που διαθέτει ο καπιταλισμός μπροστά σε τέτοια αδιέξοδα, είναι μόνο μια: Η καταστροφή. Η καταστροφή του περισσεύματος  των παραγωγικών δυνάμεων και εργασίας. Αυτό ακριβώς που παρακολουθούμε σήμερα στην Ελλάδα, Ευρώπη, ΗΠΑ. Δηλαδή εκεί που οι λαοί δεν αντιστέκονται στο όργιο της καταστροφής που επιβάλλουν οι καπιταλιστές. Ιδιαίτερα δε οι υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, είτε βρίσκονται εντός μνημονίων είτε έχουν βγει (π.χ Ιρλανδία, Κύπρος), θα παραμείνουν για απροσδιόριστα μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια ασφυκτική οικονομική και πολιτική εποπτεία (κατοχή). Και στη διάρκειά της, οι χώρες αυτές θα πληρώνουν πανάκριβα γι αυτήν την εποπτεία μαζί με τα πανωτόκια και τα ληστρικά δάνεια που τους επέβαλαν, αποδεχόμενες και την καταστροφή της παραγωγικής τους βάσης.   Με ένα πλήθος νομοσχεδίων κι εφαρμοστικών νόμων που υπαγορεύονται από τα επιτελεία και τις εταιρείες των δανειστών, οδηγούν την εθνική τους παραγωγή, μέσω της ύφεσης, στη διάλυση. Με συνεχείς περικοπές των δημοσίων δαπανών, με αναγκαστικά ξεπουλήματα δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, με απανωτές φοροληστείες και με το βίαιο κλείσιμο μιας σειράς εθνικών βιομηχανιών, ξεθεμελιώνουν εκ βάθρων τις οικονομίες τους.  Έτσι ένα μεγάλο μέρος των παραγωγικών τους δυνάμεων καταστρέφεται, ενώ ένα μεγάλο επίσης μέρος της εσωτερικής τους αγοράς μη μπορώντας να αντέξει τον ανταγωνισμό των πολυεθνικών, περνάει στην κατοχή κι έλεγχό τους.  Σε άλλες χώρες όπου λαοί και ηγεσίες αντιστάθηκαν ή αντιστέκονται στην επέλαση των πολυεθνικών γίνεται στρατιωτική επέμβαση και εμφύλιος, ώστε να υπάρξει πλήρης καταστροφή και οι πλουτοπαραγωγικές τους πηγές να περάσουν με βίαιο τρόπο στα χέρια των πολυεθνικών των νικητών που μοιράζονται βέβαια και την εσωτερική αγορά αυτών των χωρών, αν μπορέσουν να τις καθυποτάξουν.

ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και οι ομάδες που κατέχουν την οικονομική και κοινωνική εξουσία, πιστά στην «Ευρωπαϊκή Ιδέα», δεν έχουν καμία άλλη πρόταση για τη χώρα εκτός από το καταστροφικό πρόγραμμα της ληστοσυμμορίας των δανειστών (ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν-ESM). Ένα πρόγραμμα που δεν προβλέπει βέβαια ούτε την σωτηρία ούτε την ανάπτυξη της Ελλάδας αλλά την σωτηρία του ευρώ, των ευρωπαϊκών τραπεζών και των κερδοσκόπων. Κι εδώ έγκειται το έγκλημα που διαπράττει το μπουλούκι των εξωνημένων του ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζουν ακόμα να «διαπραγματεύονται» τα όσα έχουν ήδη υπογράψει και αποδεχτεί από πέρυσι, ψευδολογώντας κι εξαπατώντας ασύστολα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε πως έτρεφε αυταπάτες σχετικά με τους ευρωπαίους «εταίρους». Ε, αφού το κατάλαβε (έστω και αργά) γιατί συνεχίζει να σέρνεται επαιτώντας στα πόδια των αδίστακτων ευρωκαθαρμάτων και δεν  απευθύνεται στο λαό  να του εξηγήσει με τι αλητεία έχουμε μπλέξει  και τι αγώνες θα χρειαστούν για να ξεμπλέξουμε. Δεν το κάνει γιατί έχει επιλέξει τον εύκολο δρόμο της υποταγής και της εφαρμογής των συνταγών του κουαρτέτου των  απατεώνων  της επιτροπείας. Συνεχίζει ξεδιάντροπα την εφιαλτική, αδιέξοδη πολιτική των προκατόχων του, την κατά Σκαρίμπα, «επιτήδεια τέχνη της ξεπούλας». Πρόκειται συνεπώς για πλήρες αδιέξοδο, μια πολιτική και ιδεολογική χρεοκοπία χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της πατρίδας μας από μια κυβέρνηση υποτίθεται της Αριστεράς. Κι επειδή ο αδυσώπητος πόλεμος που έχουν κηρύξει οι ευρωπαίοι και οι ντόπιοι βαστάζοι τους εναντίον του λαού μας, έχει πλέον χαρακτηριστικά κοινωνικού αφανισμού, δεν μας μένει παρά μαζική συμπόρευση και οργάνωση στα ταξικά συνδικάτα και οργανώσεις για τη δικιά μας αντεπίθεση, για να πάρουμε την πατρίδα μας και τη ζωή μας πίσω. 

                                                         Κ. Α. Αποστολόπουλος 

                                             Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης