Ακόμα  99  χρόνια  Άλωση;

ΣΤΙΣ 29 ΤΟΥ ΜΑΗ έχουμε την τραγική επέτειο της άλωσης της Πόλης από τους Οθωμανούς. Βέβαια η άλωση της Πόλης είχε πραγματοποιηθεί πολύ νωρίτερα, από το 1204, όταν οι ευρωπαίοι (Φράγκοι και Λατίνοι παπικοί) σταυροφόροι, «εν ονόματι του Χριστού»,  και με το πρόσχημα  της διέλευσης για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, κατέλαβαν και λεηλάτησαν την σπαρασσόμενη από ενδοβασιλικές έριδες Πόλη. Την κράτησαν σχεδόν 60 χρόνια σκλαβωμένη, μέχρι την απελευθέρωσή της (1261) από τον βασιλιά της Νίκαιας, Μιχαήλ Παλαιολόγο. Ήταν η μεγαλύτερη ληστρική επιδρομή της ιστορίας από υποτιθέμενους ομόθρησκους που, πέρα από αμέτρητες σφαγές και φρικαλεότητες κατά του πληθυσμού της Πόλης, προέβησαν στη μεγαλύτερη διαρπαγή πλούτου και καταστροφή μνημείων αιώνων. Το μέγεθος της καταστροφής ήταν τόσο μεγάλο ώστε η Πόλη ουδέποτε ανέκαμψε. Τα ανείπωτα μαρτύρια που υπέστη ο πληθυσμός της Πόλης από τους «στρατιώτες του Χριστού», πέρασαν στη συλλογική μνήμη  κι οδήγησαν, δύο αιώνες αργότερα, στη γνωστή φιλοτουρκική στάση  απέναντι στον Μωάμεθ, που ενισχυόταν  συστηματικά κι από το Βυζαντινό ιερατείο με πρόσχημα τη θεολογική διαμάχη του με τους Παπικούς: «κρείττον φακιόλιον τούρκων ή καλύπτρα λατινική» έλεγαν στα θρησκόληπτα πλήθη οι χιλιάδες φανατισμένοι, αμαθείς καλόγεροι, αντί να αρπάξουν  τα όπλα και ν’ ανέβουν στα τείχη δίνοντας πρώτοι το παράδειγμα της αντίστασης.  Κανείς τους βέβαια δεν το έκανε, όλοι κρύφτηκαν στα μοναστήρια αφήνοντας την Πόλη ανυπεράσπιστη. Αλλά τότε, πριν 563 χρόνια, σύμφωνα με τις περιγραφές των χρονικογράφων της άλωσης αλλά και του παπύρου του «Βαρβερινού Κώδικα», η άγρια εκμετάλλευση των λαϊκών στρωμάτων της αυτοκρατορίας από τους ολιγάρχες και την εκκλησία, οι ληστρικοί φόροι,  η απέραντη διαφθορά, η προδοτική στάση της αριστοκρατίας, είχαν οδηγήσει τον κόσμο στην απόγνωση και στη μοιρολατρία. Όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος αριστοκρατών, ρασοφόρων, γραφειοκρατών, φρόντισε πριν αλλά και κατά την διάρκεια των 50 ημερών της πολιορκίας, είτε να μεταφέρουν τα πλούτη τους στο εξωτερικό (Ιταλία) είτε να εξαγοράσουν την ασυλία από τους επελαύνοντες Τούρκους. Και αρκετοί το πέτυχαν, όπως αποδεικνύει το πλήθος των Φαναριωτών και σύσσωμο το ιερατείο, που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στον Σουλτάνο τότε αλλά και στους αιώνες που ακολούθησαν μέχρι την εξέγερση του ‘21. Από την άλλη, ο εξαθλιωμένος πληθυσμός της Πόλης, έρμαιο των ψευτοπροφητειών και δεισιδαιμονιών των χιλιάδων ρασοφόρων, πίστευε τυφλά σε όσα του έλεγαν. Κι αυτοί επειδή μισούσαν τους Παπικούς (και δικαίως), τον προέτρεπαν να χωθεί στις εκκλησιές, να σταυροκοπιέται και να ζητάει συγχώρεση των αμαρτιών του. Τον προέτρεπαν να επιλέξει δυνάστη κι όχι να πολεμήσει, λέγοντας πως τάχα «είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει». Έτσι, με το λαό στο περιθώριο, εκκλησία και αριστοκρατία πρόσφεραν τη νίκη στον Μωάμεθ, πλασάροντάς την μάλιστα σαν λύτρωση από τα δεινά και θεϊκή τιμωρία για τις αμαρτίες του. Στέρησαν  από το λαό όχι μόνο την αξιοπρέπεια της αντίστασης, αλλά και την δυνατότητα σωτηρίας από τον εξανδραποδισμό, κρατώντας τον στη συνέχεια για τέσσερες αιώνες  σε βαθιά καταστολή.

 ΥΠΑΡΧΟΥΝ εφιαλτικές αναλογίες με όσα ζούμε στις μέρες μας. Τα 60 χρόνια ένταξης της Ελλάδας στις ΝΑΤΟϊκές  και Ευρωπαϊκές δομές επέφεραν το ίδιο καταστρεπτικό αποτέλεσμα που είχε για την Πόλη η εξηντάχρονη (στρατιωτική) κατάληψή της από τους τότε ευρωπαίους κλέφτες κι εγκληματίες. Έστρωσαν το δρόμο για την δεύτερη και τελειωτική της κατάληψη. Όπως σήμερα στρώνουν το δρόμο για την απώλεια της χώρας, με την ίδρυση της Ανώνυμης Εταιρίας (γιγάντιου μεσιτικού γραφείου), που φιλοδοξούν να λειτουργεί για 99 χρόνια και η οποία  θα ξεπουλήσει το σύνολο της πατρίδας μας στους δανειστές και στα κάθε είδους αρπακτικά. Έτσι, στις δεκαετίες της ευρωπαϊλας χειραγωγήθηκε επαρκώς ο άσκεφτος και εύπιστος λαός μας από τους επαγγελματίες, ντόπιους και ξένους, διαμορφωτές της  κοινής γνώμης με τσιτάτα όπως: το δημόσιο βλάπτει την οικονομία και πρέπει να συρρικνωθεί ή και να εξαφανιστεί, το ευρώ διασφαλίζει τα εισοδήματά μας, η Ευρωζώνη είναι ο παράδεισος, η ΕΕ είναι μια ένωση ισότιμων εταίρων, ο διαρκής ανταγωνισμός μας κρατάει υγιείς, η απληστία γεννάει πλούτο, η ελευθερία των αγορών είναι μια απόδειξη δημοκρατίας, οι αγορές(καπιταλισμός) είναι το μόνο σύστημα διαρκούς ανάπτυξης. Κι άλλα τέτοια «σοφά». Κι όλη αυτή η πολύχρονη ιδεολογική πολιορκία  για να καταστούν «απόλυτες αλήθειες» τα δόγματα του σύγχρονου καπιταλισμού, μπορεί να παραλληλιστεί  με όσα συνέβαιναν στην πρώτη Άλωση (1204) της Πόλης, όπου προσπαθούσαν δια πυρός και σιδήρου  (δεν υπήρχε τότε τηλεόραση) να τους πείσουν ότι μόνο αν υποταχτούν στον θεομπαίχτη απατεώνα Πάπα και στα αποβράσματα που καθοδηγούσε, θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους και θα επιβιώσουν. Σήμερα,  επειδή πιστεύουν ότι η λαϊκή πλειοψηφία έχει θανάσιμα προσαρμοστεί στους κανόνες της πολύχρονης «προσαρμογής» στα ευρωπαϊκά «ιδεώδη», οι σύγχρονοι πολιορκητές έχουν πετάξει τις μάσκες της ισότητας, της αλληλεγγύης, των ίσων ευκαιριών και της δημοκρατίας δείχνοντας το αποτρόπαιο πρόσωπό τους. Υπάρχει μόνο το αποφασίζουμε και διατάσσουμε, μόνο τελεσίγραφα κι εκβιασμοί: Διαλύστε την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία. Κόψτε μισθούς και συντάξεις. Εφαρμόστε εργασιακές σχέσεις λάστιχο, απλήρωτη και μαύρη εργασία. Παραδώστε όλη τη δημόσια περιουσία στους δανειστές. Δουλέψτε μέχρι να πεθάνετε. Αλλιώς διακοπή χρηματοδότησης (δανεισμού). Δηλαδή ασφυξία, θάνατος αφού δεν έχουμε δικό μας νόμισμα.  Κι έχουν βρει πιο πρόθυμους από τους εθελόδουλους Φαναριώτες της Πόλης. Οι σύγχρονοι ξεφτιλισμένοι μνημονιολάτρες Αριστεράς και Δεξιάς τους ξεπερνούν. Συνθηκολόγησαν με χειρότερους όρους, παραπλανούν τον κόσμο σκιαμαχώντας και διαπληκτιζόμενοι στις τηλεοράσεις για τον ποιός φταίει περισσότερο και για το ποιος θα εφαρμόσει γρηγορότερα και πληρέστερα τα μέτρα των πολιορκητών, σαν τους Ενωτικούς (με τον Πάπα) κι Ανθενωτικούς (με τους τούρκους) της Πόλης. Την ίδια στιγμή στέλνουν όσα αφαιρούν από τον ελληνικό λαό στους φορολογικούς παραδείσους της καπιταλιστικής οικουμένης και στις τσέπες της συμμορίας των δανειστών. Εναπόκειται λοιπόν στους αμάχους - απλούς εργαζόμενους, συνταξιούχους και άνεργους - να οργανωθούν στα ταξικά συνδικάτα και οργανώσεις, να ξεκινήσουν μαζικές κινητοποιήσεις διαρκείας - όπως στη Γαλλία- να νεκρωθούν όλα μέχρι την ολική ανατροπή. Έφτασε η στιγμή να υπερασπιστούμε την Πόλη και τη ζωή μας, αν χρειαστεί ακόμη και με τη βία, και από τους πολιορκητές και από τους συνεργάτες τους.  

                                                  Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                     Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης