Ο ιός και οι αγορές που καιροφυλακτούν

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ που περνάει μας φέρνει κοντύτερα στη γνώση του τι είναι πραγματικά αυτός ο κορονοϊός και τι κινδύνους αντιπροσωπεύει. Οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν από τη μια ότι είναι κατασκευασμένος σε Αμερικανικά εργαστήρια και αμέσως μετά ότι είναι κατασκευασμένος σε Κινεζικά, με την τελευταία να διακινείται από τον ίδιο τον πρόεδρο Τράμπ, που βρήκε μια εύκολη δικαιολογία για τις εγκληματικές ανεπάρκειες και ολιγωρία της κυβέρνησής του στην αντιμετώπιση του ιού. Στοχεύοντας οικονομικά την Κίνα τα δύο τελευταία χρόνια, βρήκε την ευκαιρία να της προσάψει κι άλλο σοβαρό «παράπτωμα» στην προσπάθειά του να εκτρέψει την δικαιολογημένη οργή του αμερικανικού λαού προς τον ίδιο, καθώς οι εκλογές απέχουν λίγους μόνο μήνες και βλέπει την επανεκλογή του να απομακρύνεται.

Πολλοί σοβαροί επιστήμονες του κλάδου (επιδημιολόγοι, ιολόγοι, βιολόγοι κλπ) επανειλημμένα είχαν προειδοποιήσει τα τελευταία δέκα χρόνια, ότι υπάρχει βάσιμη πιθανότητα εμφάνισης πανδημίας με αυτά τα χαρακτηριστικά, καθώς υπήρξαν παρόμοιες περιπτώσεις με τον SARS, MERS κλπ. Και μάλιστα στις ΗΠΑ έγινε άσκηση αντιμετώπισης πανδημίας, με την ονομασία crimson contagion (ραγδαία μόλυνση) ήδη από το καλοκαίρι του 2019, με σενάριο πολύ κοντά σε αυτό που εξελίσσεται τώρα. Καμία λοιπόν δικαιολογία δεν υπάρχει ότι δήθεν δεν τους ενημέρωσε η Κίνα, που ας σημειωθεί, είχε στείλει όλες τις πληροφορίες στις ΗΠΑ και στον ΠΟΥ για το γονιδίωμα του ιού, από τα τέλη Δεκέμβρη του 2019. Παρόλα αυτά η μητρόπολη του καπιταλισμού, ΗΠΑ, και τα παρακολουθήματά της - ισχυρά κράτη της Δύσης – αποδείχτηκαν ανίκανα να προστατέψουν τους λαούς τους από τη νόσο, με τις ΗΠΑ μακάβρια πρωταθλήτρια του κόσμου στον αριθμό θανάτων και κρουσμάτων. Επαληθεύεται έτσι για άλλη μια φορά, ότι στον καπιταλισμό η θέση του ανθρώπου είναι πολύ υποδεέστερη των κερδών. Μεγαλύτερη εκκωφαντική κατάρρευση του μύθου για τα πρωτεία και το διεθνές κύρος των ΗΠΑ δεν μπορούσε να υπάρξει. Τώρα, διαπιστώθηκε περίτρανα ότι ΗΠΑ και οι ισχυρότεροι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ, συνεννοούνται ταχύτατα μόνο όταν πρόκειται για εξαπόλυση πολέμων και οικονομικών κυρώσεων για την καταλήστευση  άλλων χωρών και την εξόντωση των λαών τους. Ενώ όταν πρόκειται για την σωτηρία των ίδιων των λαών τους επιδίδονται σε πειρατεία κλοπής υγειονομικού υλικού ακόμα και μεταξύ τους, καθώς είχαν αδιαφορίσει να προετοιμαστούν, στοιχειωδώς έστω, για την προστασία των λαών τους.  Πώς λοιπόν να συνδράμουν άλλες, ακόμα και συμμάχους χώρες, όπως κάνει η Κούβα για παράδειγμα, αφού δεν μπορούν να συνδράμουν ούτε τους εαυτούς των;

Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ είναι επιταχυντής κυρίως και όχι αίτιο οικονομικής κρίσης. Η μεγάλη κρίση που άρχισε το 2008, ουσιαστικά δεν ξεπεράστηκε ποτέ αλλά υποβόσκει σε λανθάνουσα μορφή. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες το χρήμα αποσυνδέθηκε τελείως από την παραγωγή και την αξία της και ακολούθησε τον δικό του δρόμο, εκείνον της ασύδοτης κερδοσκοπίας. Απατεώνες ιδιοκτήτες τραπεζών, έχουν πλέον ως μοναδικό τους έργο την δημιουργία νέου χρήματος από το πουθενά - κάθε φορά που χορηγούν κάποιο δάνειο- επιβάλλοντας τόκους στα  εικονικά αυτά χρήματα που δανείζουν και όχι πάνω στα πραγματικά που κατέχει η τράπεζα. Έτσι η τοκογλυφία φτάνει σε απίστευτα ύψη, ακόμα και με ασήμαντα επιτόκια. Χάρη στον τραπεζικό αυτό δανεισμό,  μια άλλη κατηγορία απατεώνων, τα κερδοσκοπικά κεφάλαια (Hedge Funds) εκμεταλλεύονται την λεγόμενη πιστωτική μόχλευση που ενισχύει τη δράση τους, με την επινόηση των διαβόητων «παραγώγων». Αυτά επιτρέπουν στους ληστές αυτούς να τζογάρουν/ στοιχηματίζουν π.χ για το αν θα χρεοκοπήσει ή όχι μια χώρα, αν θα ανέβει ή θα πέσει η τιμή μιας μετοχής ή ένας δείκτης, αν θα ανατιμηθεί ή όχι ένα νόμισμα, ή ένα προϊόν κλπ,  κερδίζοντας απίστευτα ποσά. Συνέπεια όλης αυτής της κερδοσκοπικής φρενίτιδας είναι να δημιουργηθεί μια αγορά  «παραγώγων» που έχει αξία δεκάδες φορές την αξία της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή μια τεράστια φούσκα με εικονικά χρήματα (χρήματα του αέρα). Χρήματα που αλλάζουν χέρια καθημερινά, χωρίς κανένα έλεγχο,  μεταξύ διαφόρων απατεώνων, μέσα από «σκοτεινές πλατφόρμες» δήθεν επενδυτικών τραπεζών, προσδίδοντας στο καπιταλισμό όλο και πιο αποκρουστικές μορφές. Τα χρήματα αυτά οι κερδοσκόποι τα κρύβουν σε φορολογικούς παραδείσους, την ίδια στιγμή που οι απλοί μισθωτοί ξεματώνουν με τους απανωτούς φόρους. Μόνο 20 περίπου «τράπεζες» σε όλο τον πλανήτη διαχειρίζονται το σύνολο των αγορών παραγώγων και ελέγχουν τον κύριο όγκο των χρηματιστηριακών συναλλαγών παραγώγων. Όλα αυτά τα προϊόντα και παραπροϊόντα του καπιταλιστικού συστήματος οι θεσμοί και οι ηγεσίες των καπιταλιστικών χωρών τα έχουν νομιμοποιήσει και τα ονομάζουν «αγορές», από τις οποίες δανείζονται κράτη και επιχειρήσεις. Γι αυτό και οι σκοτεινοί αυτοί «τραπεζικοί» τύποι του (εικονικού) χρήματος έχουν τεράστια δύναμη και μπορούν να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, να επιβάλουν «τιμωρίες» στους λαούς και μέτρα λιτότητας και να εξαπολύουν πολέμους για να καταστρέψουν χώρες που δεν τους προσκυνάν. Η καπιταλιστική λογική του «πρώτα το κέρδος» έναντι των πάντων και η καθολική εμπορευματοποίηση, οδήγησαν σε γιγάντωση των ανισοτήτων, της  εκμετάλλευσης, της φτώχειας, αλλά και σε τραγικούς ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς που προοιωνίζουν ζοφερό το μέλλον για την ανθρωπότητα.   Εκείνο λοιπόν που έκανε ο ιός ήταν να ξαναβγάλει στην επιφάνεια με μεγαλύτερη ένταση και σε μεγαλύτερη έκταση την οικονομική κρίση. Όμως μια κρίση που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν, επιδιώκουν τώρα να την μετατρέψουν σε ευκαιρία, προωθώντας την μονιμοποίηση των  πιο ακραίων αντιλαϊκών σχεδιασμών και σε επίπεδο εργασίας και σε επίπεδο κοινωνικής ζωής, ώστε τα «σπασμένα» της διπλής κρίσης να τα πληρώσει πάλι ο λαός. Ωστόσο οι ευρωατλαντιστές προβάλουν αυτήν την κρίση ως καινούργια, ως μια άτυχη στιγμή, προκειμένου μεταξύ άλλων, να κερδίσουν την κοινωνική συναίνεση για τις αντιλαϊκές πολιτικές αντιμετώπισής της, ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες για ενδεχόμενες μελλοντικές  κοινωνικές    αναστατώσεις και συγκρούσεις. Κι εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να αντισταθούμε οργανωμένα στην προσπάθεια επιβολής κανόνων περιστολής εργασιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών, επιτήρησης και ελέγχου από ένα αστικό κράτος που λειτουργεί μόνο για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

                                                  Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                    Φυσικός, συν/χος εκπαιδευτικός