Εκλογές και το τοξικό χρέος

«Το χρέος της Ελλάδας δεν προέρχεται από την Ελλάδα. Προέρχεται από αυτές τις άλλες χώρες που έχουν χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως χωματερή τοξικού χρέους. Και τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις απαιτούν να αποπληρώσει αυτό το τοξικό χρέος ο Ελληνικός λαός.» (Max Keiser, γερμανός διεθνής οικονομικός αναλυτής)

 ΠΡΑΓΜΑΤΙ, όλα τα δεινά του λαού και της χώρας, ιδιαίτερα την τελευταία (μνημονιακή) δεκαετία οφείλονται στην αποδοχή και εξυπηρέτηση, από τα  αστικά κόμματα ΝΔ -ΠΑΣΟΚ(ΚΙΝΑΛ) - ΣΥΡΙΖΑ ενός δυσθεώρητου χρέους που του φόρτωσαν στις πλάτες με τέτοιες μεθοδεύσεις, ώστε να μην μπορεί να αποπληρωθεί ποτέ, παρ’ όλη την εξοντωτική αφαίμαξη που του επιβάλουν.  Μέσα στα  ευρωατλαντικά τείχη,  αυτό είναι η βασική αιτία του Γολγοθά που ζούμε, αλλά κανένα από τα αστικά κόμματα που διεκδικούν την διακυβέρνηση της χώρας δεν τολμά να θίξει καθώς το ζήτημα είναι από τα πρώτα που έχει «διευθετηθεί» μνημονιακά κι έχει ξεχαστεί. Έτσι, το θέμα του χρέους επιμελώς αποσιωπάται σε όλες τις τηλεμαχίες, στις οποίες οι εκπρόσωποι των ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ με δυσκολία  προσπαθούν να αποκρύψουν την απόλυτη σύμπλευσή τους και την πειθαρχία στους μημονιακούς νόμους, που άλλωστε μαζί ψήφισαν και εφαρμόζουν. Σύσσωμη η απάνθρωπη ηγεσία απατεώνων της ΕΕ, τονίζει συνεχώς την ανάγκη η Ελλάδα να έχει σαν προτεραιότητα την εξυπηρέτηση  του υπέρογκου, παράνομου και μη βιώσιμου χρέους της και όχι βέβαια τις λαϊκές ανάγκες.  Έτσι, παρέχει κάλυψη και ενθαρρύνει τα εγχώρια αστικά κόμματα στην άσκηση των πιο άγριων πολιτικών λιτότητας, που φτωχαίνοντας τον λαό, πλουτίζουν ασταμάτητα τις ξένες πολυεθνικές και  την επιχειρηματική ελίτ της χώρας, την πιο διεφθαρμένη ελίτ της Ευρώπης. Το χρέος της Ελλάδας αλλά και όλων των χωρών μελών της ΕΖ, αυξήθηκε κατακόρυφα μετά την ένταξη στο ευρώ. Ακόμη λοιπόν και αν οι Έλληνες επιμείνουν  καπιταλιστικά, πρέπει να αντιληφθούν ότι αν δεν εγκαταλείψουμε το ευρώ, δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την γενικευμένη πτωχοποίηση των λαϊκών τάξεων και την συνολική  εκποίηση της χώρας μας.   Σωτηρία εντός του ευρώ, σύμφωνα με τις απόψεις σοβαρών ξένων αναλυτών,  απλά   δεν υπάρχει, διότι μέσα στο ευρώ, το χρέος αντί να μειώνεται συνεχώς αυξάνει. Ήδη από 120% του ΑΕΠ, στην  αρχή των μνημονίων, είμαστε ύστερα από δέκα χρόνια «σωτηρίας», στο 185% του ΑΕΠ με ανοδικές τάσεις  Πρόκειται για ένα χρέος που βαφτίστηκε δημόσιο, ενώ πρόκυψε από ζημίες και υποχρεώσεις ιδιωτικών τραπεζών, που έχουν έδρα στην Ελλάδα, προς άλλες τράπεζες του Ευρωσυστήματος. Συνεπώς, η  μετονομασία του χρέους των τραπεζών, σε δημόσιο χρέος και η μεταβίβασή του στους προϋπολογισμούς του κράτους αποτελεί το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος του λαού και της χώρας από την ίδρυσή της. Κι όμως, τους αστούς πολιτικούς και τα κόμματά τους, που διέπραξαν το έγκλημα αυτό αντί να τους τιμωρήσει ο λαός εξαφανίζοντάς τους από το πολιτικό προσκήνιο της χώρας, τους επαναφέρει με τιμές και δόξες, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι έτσι ψηφίζει την συνέχιση της εφαρμογής των μέτρων που τον εξαθλιώνουν.

Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ του καπιταλισμού έχει οργανώσει πολύ καλά την παγκόσμια επίθεσή της κατά του κόσμου της εργασίας. Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΟΟΣΑ είναι τα ισχυρότερα όπλα ανορθόδοξων πολέμων της Ουάσιγκτον. Είναι οι μοχλοί για την επιβολή της επιθυμητής στην Ουάσιγκτον εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και της υποταγής ή ανατροπής κυβερνήσεων. Την χρήση των αμερικανοκρατούμενων αυτών οργανισμών απο την Ουάσιγκτον, περιγράφει με λεπτομέρειες το στρατιωτικό εγχειρίδιο του Πενταγώνου που αποκάλυψε η ομάδα των Wikileaks. Το «Αμερικανικό εγχειρίδιο Πραξικοπημάτων» που έφεραν στο φως οι Wikileaks, αποκαλύπτει πως αυτοί οι «θεσμοί»  αποτελούν τα βασικά «οικονομικά όπλα» που είναι σε χρήση από τις αμερικανικές κυβερνήσεις για να υποτάσσουν χώρες στις θελήσεις τους. Μαζί με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), το εγχειρίδιο, τους αποκαλεί «χρηματοπιστωτικά εργαλεία Αμερικανικής Εθνικής Ισχύος και Ανορθόδοξου Πολέμου», μέσω των οποίων «η αμερικανική κυβέρνηση ασκεί μονομερή και έμμεση εξουσία σε θέματα χορήγησης και όρους δανείων ,δωρεών, ή άλλης χρηματοπιστωτικής βοήθειας σε κρατικούς ή μη παράγοντες». Και αυτά τα χρηματοπιστωτικά όπλα χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν «οικονομικά κίνητρα ή αντικίνητρα, προκειμένου να πείσουν ανταγωνιστές, συμμάχους ή εντολοδόχους, να αλλάξουν στάση στο στρατηγικό, τακτικό ή εκτελεστικό επίπεδο».  Βέβαια, όλες οι επιχειρήσεις του είδους διεξάγονται με απόλυτη συντονισμό του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ και της CΙΑ.  Αποκαλεί δε το ΔΝΤ και την Παγκόσμια τράπεζα, οργανικά μέρη του «Παρόντος Συστήματος Παγκόσμιας Διακυβέρνησης». Σαν αποτέλεσμα της απόλυτης επιρροής των ΗΠΑ στη λειτουργία αυτών των οργανισμών, οι «θεσμοί» αυτοί χρησιμοποιούν τα δάνεια και τις επιχορηγήσεις τους, για να παγιδεύουν ολόκληρες χώρες στις δαγκάνες του χρέους και επιβάλουν στις δέσμιες κυβερνήσεις προγράμματα οικονομικής «μεταρρύθμισης», τα οποία οδηγούν σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις της κρατικής περιουσίας, στην πλήρη απορρύθμιση της οικονομίας και στην λιτότητα. Δηλαδή σε μέτρα επωφελή για ξένες μεγάλες πολυεθνικές, σε βάρος όμως της εγχώριας οικονομίας. Ταυτόχρονα με πιέσεις, εκβιασμούς, χρηματισμό πολιτικών και οικονομικών παραγόντων των χωρών –θυμάτων απορρυθμίζουν τον χρηματοπιστωτικό τομέα τους δημιουργώντας σοβαρά οικονομικά προβλήματα που στη συνέχεια ενδιαφέρονται δήθεν να τα λύσουν, επιδεινώνοντάς τα.  Η Ελλάδα υπήρξε και συνεχίζει να είναι ένα από τα πειραματόζωα αυτών των τεράτων του καπιταλισμού.

ΣΗΜΕΡΑ, οι κάτοχοι του μεγάλου κεφαλαίου έχουν επιδοθεί σε ένα σαφάρι λεηλασίας και αρπαγής του πλούτου λαών και χωρών της υφηλίου. Οι αστικές κυβερνήσεις, ανά την υφήλιο, αδυνατούν να ελέγξουν την οικονομία οι δυνάμεις της οποίας είναι πλέον παγκόσμιες. Κι αυτές οι οικονομικές δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται για την τοπική  κλίμακα. Οι τοπικές νομοθεσίες, οι προτιμήσεις, το σύστημα αξιών των ανθρώπων της χώρας που δραστηριοποιούνται, ελάχιστα τους απασχολούν. Με την παραμικρή δυσκολία που συναντούν σε κάποιο κράτος σηκώνονται και φεύγουν πηγαίνοντας σε χώρες που τους συμφέρει με ασήμαντα μεροκάματα, ανύπαρκτους περιβαλλοντικούς νόμους, υποτυπώδη φορολογία και διαφθορά στο έπακρο. Εκατομμύρια δολάρια μεταφέρονται αστραπιαία από τη μια άκρη της γης στην .άλλη, με το πάτημα ενός κουμπιού στο πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή ή ενός κινητού. Αυτοί έχουν την πραγματική εξουσία κι όχι οι πολιτικοί που απλά τους υπηρετούν και τους  εξυπηρετούν. Οι χρηματαγορές πιέζουν αφόρητα και ελέγχουν ασφυκτικά και απόλυτα. Έτσι, η Ευρώπη κατάντησε μια Ευρώπη των δυναστών – δανειστών και όχι βέβαια Ευρώπη των λαών, όπως αρέσκεται να αναμασά η «προοδευτική συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ. Στα αστικά κόμματα παρατηρεί κανείς την εμφάνιση όλο και περισσότερων προθύμων να συμβάλουν προς την καθιέρωση και ολοκλήρωση αυτών των βρώμικων σχεδιασμών, μέσω της αλληλοδιαδοχής κυβερνήσεων συνεργασίας, που στην ουσία αποτελούνται από αδίστακτα, άβουλα και πειθήνια όργανα  της πιο βρωμερής, απάνθρωπης και ανίερης συμμαχίας κεφαλαιοκρατών των δύο τελευταίων αιώνων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Εντός της ΕΕ,  καμία αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να υιοθετήσει την μία ή την άλλη πολιτική, χωρίς να λάβει υπ’ όψη της τις αντιδράσεις των αγορών. Αντίθετα κυριαρχούν τα χρηματιστήρια, που όταν εντοπίσουν κάποια αδυναμία ή κίνηση κατά των αγορών, διογκώνουν την επικινδυνότητά της μέσω των ΜΜΕ, προκαλούν πτώσεις μετοχών και υποτιμήσεις νομισμάτων, δίνοντας σήμα στους «γύπες» για εκκινήσεις οργίων κερδοσκοπίας σε βάρος πάντα των λαών. Η χώρα μας έχει ισοπεδωθεί από τα μνημόνια, μετά δε τις εκλογές και τη διαφαινόμενη επικράτηση της ορίτζιναλ Δεξιάς, τίποτα προς το καλύτερο για τα λαϊκά στρώματα, δεν μπορεί να δρομολογηθεί. Η πρώτη φάση της εκλογικής αναμέτρησης ανάμεσα στις δυο πολιτικές συμμορίες - ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚ και ΝΔ – που νέμονται τον τόπο, έκλεισε με νίκη της γαλάζιας μαφίας που αναλαμβάνει όλους σχεδόν τους δήμους και περιφέρειες της χώρας. Μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων ψήφισε εκδικητικά με στόχο να εκδιωχθούν οι ψευτοαριστεροί απατεώνες του Σύριζα, όπως ακριβώς το 1981, ο κόσμος ψήφισε με μοναδικό κριτήριο «να φύγει η Δεξιά». Η Τσιπραϊκή κλίκα, με την πολιτική του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, απογοήτευσε το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου της εργασίας-  αριστεράς και δεξιάς - που πίστεψε ότι η αριστερά δεν θα αποποιηθεί το κοινωνικό της πρόσωπο για να ικανοποιήσει την μαφία των δανειστών. Διαψεύστηκε και τώρα ετοιμάζεται να ψηφίσει με τον ίδιο αδιέξοδο τρόπο, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα μια τέτοιας άσκεφτης ψήφου. Προβληματίζει όμως το γεγονός ότι, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού - και όχι μόνο- δεν έχει καταλάβει τι σημαίνει ένταξη μιας χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Νομίζει ότι μια χώρα μέσα στις δομές αυτές μπορεί να εφαρμόζει άνετα τη δικιά της πολιτική κι όχι μια πολιτική ενίσχυσης των συμφερόντων και της κερδοφορίας των μεγάλων τραπεζικών, χρηματιστικών και επιχειρηματικών ομίλων. Δεν ξέρω αν θα το αντιληφθεί ποτέ, καθώς μέσω της συνεχούς τρομοκράτησής του απο τα ΜΜΕ και δημιουργίας κλίματος ανασφάλειας, έχει πειστεί σε μεγάλο βαθμό ότι εκτός των ευρωατλαντικών δομών υπάρχουν μόνο το χάος και η καταστροφή. Ωστόσο, η  διαρκής εναλλαγή Δεξιάς και «Αριστεράς», μας χώνει όλο και πιο βαθιά στο βάλτο της εκμετάλλευσης, της εξαθλίωσης  και της ανυποληψίας.  Βγήκαμε (τυπικά) από τα μνημόνια αλλά είμαστε σε χειρότερη κατάσταση, από πριν, καθώς από δω και πέρα η χώρα θα κινείται μόνιμα στις σταθερές μνημονιακές τροχιές που χτίστηκαν τα χρόνια των μνημονίων, υπό αυξημένη μάλιστα εποπτεία για την αποφυγή «ατυχήματος». Το αδιανόητο είναι ότι η κάλπη φαίνεται να λειτουργεί ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τους πρωταίτιους  (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ-  ΣΥΡΙΖΑ) της ερημοποίησης της χώρας.  Φοβάμαι ότι ριζική αλλαγή σε αυτή τη  νοοτροπία του κόσμου χωρίς κάποιο παγκόσμιο συνταρακτικό γεγονός δεν μπορεί να συμβεί. Μπορεί να προκύψει μόνο ύστερα από μια νέα πολύ μεγάλη οικονομική κρίση, που φαίνεται ότι επέρχεται, ή μετά από μια μεγάλης κλίμακας στρατιωτική σύγκρουση, που δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί στις μέρες μας, αφού οι παρανοϊκοί της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ δεν βλέπουν άλλο τρόπο να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις τους με τα άλλα κέντρα ισχύος του πλανήτη, Ρωσία και Κίνα.  Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταυρώσουμε τα χέρια και να περιμένουμε ουρανόπεμπτες λύσεις. Αντίθετα, ο καθένας και η κάθε μία, ανάλογα με τις αντοχές και τις δυνατότητες που έχει, οφείλει να συμβάλει στην ενημέρωση του κόσμου και στην ενίσχυση της ταξικής του συνείδησης, προκειμένου την κατάλληλη στιγμή να μην κάνει πάλι λάθος επιλογή. Η ενίσχυση λοιπόν των ταξικών δυνάμεων - στη προκειμένη περίπτωση του ΚΚΕ, του μόνου συνεπούς, έντιμου, αξιοπρεπούς κόμματος που απόμεινε σ’ αυτή τη χώρα, αποτελεί προϋπόθεση για την παρεμπόδιση ή ακόμη και την μη εφαρμογή αντιλαϊκών νόμων ή επικίνδυνων φιλοπόλεμων εγκληματικών σχεδιασμών των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ–Ισραήλ, στην ευρύτερη περιοχή.

 

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης