Με τους  S-400 ο Ερντογάν κυριαρχεί

ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ οι Τούρκοι – γιατί η εξωτερική πολιτική τους δεν είναι τωρινή- κατάφεραν να γκριζάρουν όλο σχεδόν το Αιγαίο από την εποχή του γλοιώδους Σημίτη, αμφισβητώντας την Ελληνική κυριαρχία σε αέρα, θάλασσα και νησιά, έρχονται τώρα να τα διεκδικήσουν εφοδιαζόμενοι με ένα πανίσχυρο οπλικό σύστημα, ένα game changer (ανατροπέα κανόνων παιχνιδιού), το  αντιαεροπορικό/αντιπυραυλικό σύστημα S-400. Ένα σύστημα που έχει δυνατότητα Α2/AD (Άρνηση πρόσβασης/ Απαγόρευση χρήσης περιοχής). Δηλαδή σε μια περιοχή ακτίνας 400 χμ γύρω απο κάθε συστοιχία, οποιοδήποτε εχθρικό μαχητικό ή πύραυλος μπορεί να καταρριφθεί με πιθανότητα 98%, αφού διαθέτει το πιο μοντέρνο και περίπλοκο σύστημα ραντάρ, ικανό να εντοπίσει οποιονδήποτε εναέριο στόχο που ίπταται χαμηλά ή ψηλά. Είναι σήμερα το πιο προηγμένο (εκτός από τους S-500) αντιαεροπορικό σύστημα στον κόσμο με πολλαπλάσιες δυνατότητες από το αντίστοιχο Αμερικανικό σύστημα Πάτριοτ, (που, ας σημειωθεί, είναι πολύ ακριβότερο) ως προς την εμβέλεια, την αντιμετώπιση τεχνικών κορεσμού αεράμυνας, την αντιμετώπιση Η/Μ και ηλεκτρονικών παρεμβολών, τον εντοπισμό (αοράτων) μαχητικών στέλθ και εφοδιασμένο με τέσσερες κατηγορίες βλημάτων με διαφορετικά βεληνεκή. Είναι αυτές οι δυνατότητες του Ρωσικού συστήματος, που έχουν θορυβήσει τόσο πολύ τους Αμερικανούς και απειλούν θεούς και δαίμονες να μην το αποκτήσει η Τουρκία, καθώς από τη μια έχασαν μια παραγγελιά δισεκατομμυρίων, κι από την άλλη φοβούνται μήπως η αποτελεσματικότητά του οδηγήσει και άλλες νατοϊκές χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Τουρκίας. Απέναντι στο οπλικό αυτό σύστημα, τα παλαιά F-16 της πολεμικής μας Αεροπορίας και οι πύραυλοι που διαθέτουν δεν έχουν καμία τύχη, όπως επίσης και τα νεώτερα των Αμερικανών γκάνγκστερ και Ισραηλινών σιωνιστών. Αν στηθούν στη Δυτική ακτή της Τουρκίας μια τεράστια περιοχή από την Βουλγαρία, Ελλάδα, Αιγαίο, Κύπρο, Συρία μέχρι Ισραήλ, θα ευρίσκονται μέσα στους «θόλους» ελέγχου τους.  Ήταν η πιο έξυπνη και ζυγισμένη κίνηση του Ερντογάν που θα αναβαθμίσει σοβαρά την στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας, η οποία θα μπορεί πλέον από θέση ισχύος να διεκδικεί  και να παίρνει αυτά που θέλει (συνδιαχείριση του Αιγαίου, συμμετοχή στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Κυπριακή ΑΟΖ, αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο),  κραδαίνοντας απλά τους συγκεκριμένους πυραύλους. Διότι από τους Ευρωπαϊκές μεγάλες δυνάμεις καμία δεν τολμάει να τα βάλει μαζί του, καθώς έχουν τεράστιες επενδύσεις στην Τουρκία και μια αγορά 80 εκατ. κατοίκων. Για αυτό και όλη τους η αντίδραση εξαντλείται σε ευχολόγια για τήρηση του «Διεθνούς Δικαίου» και του «δικαίου της θαλάσσης». Δηλαδή σε λόγια άνευ ουσίας, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι το Διεθνές Δίκαιο οι πρώτοι που το παραβιάζουν είναι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι. Και το σημαντικότερο, το Διεθνές Δίκαιο, οι ισχυροί το έχουν καταργήσει εδώ και αιώνες, εφαρμόζοντας ο καθένας το δικό του δίκαιο του ισχυρού.   Μόνο μικρές και αδύναμες χώρες, όπως κατάντησαν την Ελλάδα, επικαλούνται διάφορα διεθνή «δίκαια», απλώς για να καλύπτουν την αδυναμία  τους.

ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ είχε προβεί έγκαιρα στην αγορά αυτού του οπλικού συστήματος, όπως μας πρότειναν εδώ και χρόνια οι Ρώσοι, σήμερα δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα παραβίασης εναέριου χώρου από τα Τουρκικά μαχητικά, ούτε και αμφισβήτηση θαλάσσιου χώρου, ΑΟΖ και νησιών. Αλλά οι ευρώδουλες και αμερικανόδουλες κυβερνήσεις  του «ανήκομεν εις την Δύσιν»,  έχοντας υποταχθεί στους Αμερικάνους κι ευρωπαίους «συμμάχους», αδυνατούν, σε κάθε περίπτωση, να ασκήσουν εθνική πολιτική, παρά μόνο πολιτική που εξυπηρετεί τα αφεντικά τους. Ελλάδα και Κύπρος, κράτη με κυβερνήσεις μαριονέτες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ θα δεχτούν την όποια «λύση» υπαγορεύσει η μαφία της Ουάσιγκτον προς όφελος κυρίως της Τουρκίας, καθώς εκείνο που μετράει είναι η αποτροπή ρηγμάτωσης  του ΝΑΤΟ (από ενδεχόμενη έξοδο της Τουρκίας) κι όχι η ικανοποίηση ενός μικρού και δεδομένου μέλους του. Και πράγματι,  την ίδια  την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά και οι πάντες έχουν ανέβει στα κεραμίδια στις δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία συμμετέχουν  σε όλες τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας από την Βαλτική ως την Αν. Μεσόγειο.  Όσο δε αφορά την Ελλάδα, που είναι το πιο υπάκουο πιόνι του ΝΑΤΟ, είναι αναμενόμενο. Η Τουρκία όμως δείχνει για άλλη μια φορά την κορυφαία ικανότητά της στα παζάρια και με τους Αμερικάνους και με τους Ρώσους. Αφήνει τους Αμερικάνους να πιστεύουν ότι δεν φεύγει από τη ΝΑΤΟϊκή συμμορία, τους δε Ρώσους ότι μπορεί να την εμπιστεύονται σε κάποια πράγματα στρατιωτικού και οικονομικού χαρακτήρα. Άλλωστε η Τουρκία σε κανένα πόλεμο μέχρι σήμερα δεν πήρε θέση υπερ του ενός ή του άλλου στρατοπέδου. Περίμενε πάντα να δει προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα και μετά να πάει με τον νικητή. Βέβαια σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα, πολύπλοκα κι επικίνδυνα από ότι πριν μερικές δεκαετίες.

 ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ όλοι μας τον εν εξελίξει οικονομικό, εμπορικό, ενεργειακό, ψηφιακό πόλεμο, πλανητικής κλίμακας, αλλά και τις στρατιωτικές συγκρούσεις μικρής κλίμακας με μισθοφόρους,  μεταξύ των ΗΠΑ –ΝΑΤΟ από τη μια και της Ρωσίας και Κίνας από την άλλη. Έναν πόλεμο που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι δεν θα οδηγήσει σε θερμό. Τα συμβαίνοντα με την Τουρκία, στην Αν. Μεσόγειο και στην ευρύτερη Μ. Ανατολή, σχετίζονται άμεσα με τον ενεργειακό πόλεμο στον οποίο έχουν επιδοθεί οι ΗΠΑ, προκειμένου να αποκόψουν ενεργειακά την ΕΕ  από την Ρωσία  και να την οδηγήσουν σε ενεργειακή εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Οι κυβερνήσεις πολιτικών συμμοριών, και όχι μόνο, στην Ελλάδα, Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία και άλλες Βαλκανικές χώρες που έχουν εγκαταστήσει οι Αμερικανοί τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν ένα βασικό ρόλο: Την απρόσκοπτη διέλευση αγωγών αμερικανικών συμφερόντων με αέριο από την Αν. Μεσόγειο  προς τις χώρες της ΕΕ και την δημιουργία ενός τεράστιου πλέγματος ΝΑΤΟϊκών βάσεων για την διασφάλιση της μόνιμης παρουσίας των Αμερικανών στην περιοχή, την αποτροπή της Ρωσικής επιρροής καθώς και σαν προμαχώνες για την περίπτωση σύγκρουσης με την Ρωσία.  Η Ρωσία έχει λοιπόν κάθε συμφέρον όχι μόνο να  καθυστερήσουν οι διαδικασίες εξόρυξης του αερίου, αλλά και να δημιουργηθούν αρκετές προστριβές μεταξύ των νατοϊκών «συμμάχων», καθώς υπάρχουν πολλά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα μεταξύ Αμερικανικών κι ευρωπαϊκών εταιριών εξόρυξης. Τα λεφτά είναι πολλά και οι τριβές θα είναι μεγάλες. Από την άλλη, δεν είναι καθόλου απίθανο να έχει συμφωνήσει με τον Ερντογάν την συμμετοχή της στο μερίδιο που θα αποσπάσει η  Τουρκία, όπως το έκανε ήδη με την Αίγυπτο.  Οι εξελίξεις λοιπόν ενέχουν σημαντικούς κινδύνους ιδιαίτερα για χώρες όπως η Ελλάδα που ήδη της έχει αφαιρεθεί «οριστικά και αμετάκλητα» η εθνική κυριαρχία από το πρώτο κιόλας μνημόνιο. Οι δανειστές της Ελλάδας έχουν λόγο στις διαπραγματεύσεις για τον υποθαλάσσιο ορυκτό πλούτο, η Ελλάδα ΟΧΙ. Ας σταματήσει πια ο εμπαιγμός του λαού από τα αστικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΚΙΝΑΛ) περί αγώνα για υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας,  αφού την έχουν ήδη παραδώσει σε ξένους.  Μόνο οι ταξικές πατριωτικές δυνάμεις μπορούν να αγωνιστούν για την ανάκτηση και υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας κι αυτό πρέπει να φανεί πολύ έντονα στις εκλογές της 7^ης Ιούλη.

                                              Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                        Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης     

.