Απειλή μεγάλου πολέμου

Τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας δεν καθορίζονται από ομιλίες και πλειοψηφικές αποφάσεις, αλλά από σίδερο και αίμα. ( Ότο φον Μπίσμαρκ, το 1862)

Οι ΝΑΤΟϊκοί, με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, έχουν ξεσαλώσει. Η επιθετικότητά τους έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Δεν περνάει μέρα που να μην εφεύρουν και μία κατηγορία κατά των Ρώσων κυρίως, αλλά και των Κινέζων, των Β. Κορεατών, των Ιρανών, του Άσαντ της Συρίας και του Μαδούρο της Βενεζουέλας, καθώς όλοι αυτοί στέκονται εμπόδια στις διαρκείς προσπάθειες για κατοχή και λεηλασία των χωρών της υφηλίου από τις εξαγριωμένες, άπληστες  αμερικανικές πολυεθνικές. Μέσω των απόλυτα ελεγχόμενων, μεγάλων δυτικών ΜΜΕ (CNN, BBC, REUTERS, κλπ), παρουσιάζουν τη Ρωσία σαν εξαιρετικά «κακή» κι «επιθετική», ενώ την ίδια στιγμή, οι ίδιοι έχουν στρατοπεδεύσει ακριβώς έξω από τα σύνορά της. Οι παρανοϊκοί τους εγκέφαλοι πιστεύουν ότι όποιος προστατεύει τη χώρα του από τις επιβουλές τους είναι κακός άρα πρέπει να εξοντωθεί. Άνθρωποι που χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης, είναι μπροστά στα κουμπιά του πυρηνικού ολέθρου και εξανίστανται αν άλλοι έχουν παρόμοιες δυνατότητες. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έχουν μετατρέψει τον πλανήτη σε ένα  απέραντο πεδίο μάχης, όπου σε κάποιες περιοχές γίνονται θερμοί πόλεμοι, ενώ σε άλλες βρίσκονται σε εξέλιξη εμπορικοί πόλεμοι, πόλεμοι μαύρης και φαιάς προπαγάνδας, ενώ οι κυβερνοπόλεμοι είναι στην ημερήσια διάταξη. Όλοι δε, γίνονται με πρόσχημα  την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων κι ελευθεριών που δήθεν καταπατούνται, από ενοχλητικές και ανυπάκουες στις ΗΠΑ κυβερνήσεις οι οποίες, αμυνόμενες, αμφισβητούν την παγκόσμια ηγεμονία τους. Οι διαλύσεις κρατών και οι «αλλαγές καθεστώτων» από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, από τη μια δημιουργούν κρατίδια - πελάτες   για τις πολυεθνικές των ΗΠΑ κι από την άλλη κρατούν τη Ρωσία μακριά από τις περιοχές τους. Για παράδειγμα, ΗΠΑ και τα πιόνια τους στην ΕΕ, επιδιώκουν με κάθε τρόπο την εμπλοκή των Βαλκανικών κρατών στην εφαρμογή της αντι-Ρωσικής στρατηγικής πολλών παραγόντων, αδιαφορώντας για την επικίνδυνη κλιμάκωση που προκαλούν στην περιοχή. Ταυτόχρονα στη Συρία, σφόδρα ενοχλημένοι από την ήττα των τζιχαντιστών μισθοφόρων τους, ξεγέλασαν τους Κούρδους με την υπόσχεση ότι θα τους επιτρέψουν να δημιουργήσουν κράτος στη Β. Συρία, και γέμισαν την περιοχή αυτή με βάσεις, δήθεν για τη προστασία των Κούρδων από Τούρκους και Σύρους. Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη. Στη κουρδική περιοχή αφ’ ενός βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου της Συρίας, αφ’ ετέρου, είναι πολύ πλησιέστερα στα τεράστια υποθαλάσσια κοιτάσματα αερίου της Αν. Μεσογείου, χάριν των οποίων η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή επιδεινώνεται συνεχώς. Τα γεγονότα που συμβαίνουν εκεί τώρα, δείχνουν ότι η σύγκρουση ΗΠΑ- Ρωσίας  και των συμμάχων τους, δεν θα περιοριστεί στη Συρία, αλλά θα επεκταθεί στο Ιράν και σε όλη τη Μ. Ανατολή. Στην Αν. Ουκρανία, στην Κορέα, στη Ν. Κινεζική Θάλασσα, οι προκλήσεις των   θερμοκέφαλων της Ουάσιγκτον είναι αδιάλειπτες και εντεινόμενες.  Δεν ήταν τυχαία λοιπόν η στιγμή που διάλεξε  ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν να στείλει πολλαπλά και τρανταχτά μηνύματα προς τους  ανεγκέφαλους αλαζόνες της Δύσης που, αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις τους, κατάφερε να τους τρομοκρατήσει. Σε πρόσφατη ομιλία του περιέγραψε και έδειξε σε βίντεο, τις τεχνολογικά ανυπέρβλητες δυνατότητες των νέων βαλλιστικών διηπειρωτικών πυραύλων που δεν τους σταματάνε οι «τρύπιες» αντιπυραυλικές ομπρέλες ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, τους υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους κρούζ (Mach 10), τους πυρηνοκίνητους κρούζ με απεριόριστη εμβέλεια, και πληθώρα άλλων υπερσύγχρονων όπλων, που διαθέτει σε επιχειρησιακή ετοιμότητα το Ρωσικό οπλοστάσιο. Μετά απ’ αυτά,  ας ελπίσουμε ότι οι ψυχάκηδες της Δύσης θα συνετισθούν και θα «ακούσουν» και την άλλη πλευρά, που χάρη στη ψυχραιμία και τη λογική της έχει αποτρέψει μέχρι τώρα τον Αρμαγεδώνα.

 ΟΜΩΣ, ενώ μπορεί να αποφευχθεί η πυρηνική σύγκρουση, θα συνεχιστούν και με μεγαλύτερη ένταση οι λεγόμενοι «μη γραμμικοί πόλεμοι», ή «ασύμμετροι», ή «υβριδικοί», όπως αυτός που γίνεται στη Συρία, όπου η τρομερή ανθρωπιστική κρίση δεν είναι μια παράπλευρη επίπτωση, αλλά μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου των ΗΠΑ για να επιρρίπτουν τις ευθύνες στη Ρωσία, τον Άσαντ, το Ιράν και να δικαιολογούν την παρουσία τους εκεί, υποτίθεται για να την αποτρέψουν. Γι αυτό το είδος του πολέμου, που δεν χρειάζεται να κηρυχθεί, οι μισθοφόροι τζιχαντιστές κάθε απόχρωσης είναι το τέλειο εργαλείο. Αν και το τελειότερο είδος «ασύμμετρου» πολέμου είναι αυτός που γίνεται χωρίς μάχες. Αρκεί ένα κέντρο να συντονίζει μέτρα οικονομικών κυρώσεων, προπαγάνδας, πράξεων δολιοφθοράς και κυβερνοπολέμου σε μία μη γραμμική διαδικασία τέτοια ώστε ουδέποτε να μπορεί να αποδειχτεί η πατρότητά τους. Σ’ αυτό, ειδικεύεται η κυβερνητική μαφία της Ουάσιγκτον, που εκπροσωπώντας τα πιο επιθετικά αμερικανικά μονοπώλια, με τον  επικίνδυνα γελοίο, ανερμάτιστο και χωρίς καμία εξουσία πρόεδρο Τράμπ, εκφέρει μια συνεχή πολεμική ρητορική, απειλώντας τους πάντες και τα πάντα και στον εμπορικό τομέα. Διαμορφώνει έτσι στον πλανήτη μια άναρχη, χαοτική κατάσταση, όπου κυριαρχεί ο φόβος, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια. Σαν συνέπεια, οι παραγγελίες θανατηφόρων πανάκριβων οπλικών συστημάτων δίνουν και παίρνουν. Σε κάθε κράτος, μεγάλο ή μικρό, η άποψη Μπίσμαρκ κυριαρχεί με συνέπεια να συναγωνίζονται ποιο θα κάνει την μεγαλύτερη παραγγελία όπλων που μεταφράζεται σε  μυθώδη κερδοφορία των αμερικανικών κυρίως πολεμικών βιομηχανιών, οι οποίες ουσιαστικά κινούν  το σύνολο της αμερικανικής οικονομίας. Η Αμερικανική οικονομία, κύρια από τον Β’Π.Π και μετά έχει στρατιωτικοποιηθεί. 7οο δις δολάρια το χρόνο – ο μισός προϋπολογισμός - κατευθύνονται προς πολεμοβιομήχανους. Χωρίς αυτήν την τεράστια ένεση, δημόσιου αλλά και διεθνούς χρήματος, προς την πολεμική τους βιομηχανία, η μητρόπολη του καπιταλισμού θα είχε προ πολλού καταρρεύσει. Υπό το καπιταλιστικό καθεστώς λοιπόν, είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για την υπερδύναμη οι ασταμάτητοι πόλεμοι. Έτσι αντί να επικρατήσει η λογική του «ΟΧΙ στον πόλεμο, κανείς με όπλα», ο αμερικάνοι επέβαλαν τη λογική του  «ΝΑΙ στον πόλεμο, όλοι με όπλα».  Έφτασε λοιπόν στο σημείο, η πολεμοκίνητη αμερικανική οικονομία, να μην αποτελεί απειλή μόνο για την ανθρωπότητα, αλλά και για την ίδια την αμερικανική κοινωνία, που την οδηγεί στην κατάρρευση λόγω της τεράστιας σπατάλης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και του πλανήτη, καθώς και του τεράστιου δημόσιου και ιδιωτικού χρέους που έχουν συσσωρευθεί λόγω των συνεχών πολέμων. Στην Αμερική, ο ακραίος καπιταλισμός ανατίναξε κυριολεκτικά σε συντρίμμια την κοινωνία τους, ώστε οι άνθρωποι όχι μόνο δεν νοιάζονται  ο ένας για τον άλλον, αλλά εχθρεύονται ο ένας τον άλλον. Τα παιδιά τους αλληλοσκοτώνονται στα σχολεία καθώς το σύστημά τους τα «προστατεύει» προμηθεύοντάς τους, ελεύθερα, όπλα και ναρκωτικά.  Το πραγματικό εισόδημα της πλειοψηφίας των αμερικανών εργαζομένων και συνταξιούχων συρρικνώνεται διαρκώς, ενώ οι ανισότητες έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού καταφεύγει  στα ναρκωτικά καθώς δεν βλέπουν κανένα περιεχόμενο στη ζωή τους, ζουν χωρίς ελπίδα για κάτι καλύτερο, στερούνται κοινωνικής φροντίδας και θέλουν να ξεφύγουν από την τραγική πραγματικότητα που βιώνουν. Εκατομμύρια άνθρωποι- πολλοί απ’ αυτούς συνταξιούχοι- ζουν στα αυτοκίνητά τους ή σε σκηνές και περιφέρονται από τόπο σε τόπο εποχικά, αναζητώντας  μια οποιαδήποτε χαμηλόμισθη απασχόληση για να επιβιώσουν. Αυτήν την απάνθρωπη κοινωνία της παρακμής και κατάπτωσης θέλει να επιβάλλει διεθνώς το βαθύ αμερικανικό κράτος που αποτελεί το 1% του πληθυσμού και κατέχει το 80% του πλούτου. Η ταξική οργανωμένη αντίδρασή μας είναι αυτονόητη.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης