H  25η Μαρτίου και η Συνθήκη της Ρώμης

Με το να κάμεις μιαν επανάσταση και ν’ αποτινάξεις το ζυγό, δεν έκαμες τίποτα. Το 1821 αυτό έκαμε. Το να μη ξαναεμπέσεις σε ζυγό – αυτό είναι επανάσταση. ( Γιάννης Σκαρίμπας )

ΚΙ ΕΧΕΙ απόλυτο δίκιο ο Σκαρίμπας στον ορισμό της επανάστασης, καθώς και στο 1821 και μεταγενέστερα στο 1941 συνέβησαν ακριβώς τα ίδια τραγικά λάθη. Την πρώτη φορά, με το τέλος της επανάστασης δεν ήρθε η ανεξαρτησία και η ελευθερία, όπως γράφουν τα επίσημα βιβλία της ιστορίας και μαθαίνουμε στα σχολεία, αλλά η αλλαγή εξωτερικού δυνάστη. Απαλλαγήκαμε από τους Τούρκους και πέσαμε κυρίως στους Άγγλους, αλλά και στους Γάλλους. Με τους εσωτερικούς δυνάστες - κοτζαμπάσηδες,  Φαναριώτες πολιτικάντηδες και ανώτερο κλήρο - να προσκυνάν τους νέους επικυρίαρχους, προκειμένου να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και την εξουσία τους στα εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα.  Με αυτούς συμμάχους, μπόρεσε έκτοτε ο αγγλικός παράγοντας να δέσει την Ελλάδα χειροπόδαρα παρέχοντας δάνεια με επαχθείς όρους, προκαλώντας δύο εμφυλίους (1823-25) και διώκοντας, φυλακίζοντας και δολοφονώντας, με το τέλος της επανάστασης και σε συνεργασία με την Βαυαρική καμαρίλα του βασιλιά Όθωνα, όλους τους αγωνιστές (Θ. Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα, Νικηταρά κ.ά) που είχαν δείξει φιλορωσικές διαθέσεις ή τάσεις πλήρους ανεξαρτησίας. Και μάλιστα τους πρωτεργάτες της επανάστασης τους έσυραν στα δικαστήρια με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, όπως ακριβώς έκαναν τη δεύτερη φορά, εκατόν είκοσι χρόνια αργότερα, οι επίγονοί τους χίτες και ταγματασφαλίτες με τους   αγωνιστές της εθνικής αντίστασης.  Όσοι πολέμησαν τους κατακτητές ήταν προδότες κι έπρεπε να εκτελεσθούν, ενώ όσοι συνεργάστηκαν μαζί τους έγιναν ήρωες και τους ταίριαζαν τιμές. Η ιστορία επανελήφθη στην πιο αποκρουστική της μορφή.  Οι Άγγλοι, ήταν  και τη δεύτερη φορά οι εξωτερικοί δυνάστες που ήρθαν πάλι με τη μάσκα των απελευθερωτών για να εξοντώσουν τους πραγματικούς απελευθερωτές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Γρήγορα όμως έδωσαν τη θέση τους στην ανερχόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη, τις ΗΠΑ, για να τελειώσουν τη «δουλειά», μετατρέποντας την Ελλάδα σε ισχυρό αντισοβιετικό προμαχώνα.

ΜΕ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ του ’21 δεν μπόρεσε να πραγματωθεί το όραμα που περιγράφει ο Ρήγας στη Χάρτα του. Την ίδρυση δηλαδή, ενός Βαλκανοασιατικού κράτους με επικρατούσα παιδεία την ελληνική, όπου όλοι οι καταπιεζόμενοι από τους Τούρκους λαοί, Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Βλάχοι θα είχαν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Μάλιστα,  στο νέο ελεύθερο κράτος θα συγκαταλέγονταν και όσοι τούρκοι  θα εδέχοντο να αποσχιστούν από τον Σουλτάνο. Τις  καινοτόμες κι επικίνδυνες για τους ισχυρούς της εποχής ιδέες του όμως, ο  Ρήγας δεν πρόλαβε να τις υποστηρίξει καθώς οι πράκτορες του αυστριακού Μέττερνιχ τον παρέδωσαν στους τούρκους που τον έπνιξαν στο Δούναβι. Αλλά ο μεγαλύτερος εχθρός του Ρήγα, των πανανθρώπινων ιδεών του και της επανάστασης, ήταν ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, που με την «Πατρική Διδασκαλία» - ένα σκοταδιστικό και εμετικά τουρκόφιλο κείμενο - προειδοποιούσε για «τας νεοφανείς ελπίδας της ελευθερίας» που αποτελούν «έντεχνο παγίδα» για να παραπλανήσουν τους ευσεβείς. Και για να αποφύγουν την παγίδα, ο πατριάρχης συμβούλευε υποταγή στην «ισχυράν βασιλείαν των Οθωμανών», που ήταν δώρο του Θεού προς τους ορθόδοξους χριστιανούς  για να τους προστατεύει από τις αιρέσεις. Οι πραγματικοί ορθόδοξοι χριστιανοί, όφειλαν κατά τον πατριάρχη, να  υποταχθούν με ευγνωμοσύνη στους θεόσταλτους αφέντες και να ξεχάσουν κάθε μάταιη συζήτηση για απατηλές ελευθερίες. Το «νυν θρυλλούμενον σύστημα της ελευθερίας», που είχε εμφανιστεί στις χώρες της Δύσης εκείνη την εποχή, αντέβαινε προς «τα ρητά της θείας Γραφής και των Αγίων Αποστόλων, οπού μας προστάζουν να υποτασσόμεθα εις τας υπερεχούσας αρχάς». Και δεν έφταναν οι συνεχείς παραινέσεις του πατριάρχη προς τους Έλληνες να μην επαναστατήσουν, χρησιμοποίησε και το όπλο του αφορισμού - που για πολλούς ανθρώπους εκείνη την εποχή – ήταν χειρότερος και από τον θάνατο. Έτσι αφόρισε τον Κολοκοτρώνη και τους καπεταναίους της Πελοποννήσου, στη συνέχεια τον ηγέτη της επανάστασης Αλέξανδρο Υψηλάντη, τη Φιλική Εταιρεία, καθώς και όλους όσους συμμετείχαν στην εθνεγερσία, με συνέπεια να προκληθεί μεγάλη ζημία στην υπόθεση της επανάστασης, καθώς πολλοί φοβήθηκαν κι εγκατέλειψαν πρόωρα τον αγώνα.  Ωστόσο η επαναστατημένη Ελλάδα προκάλεσε το καίριο χτύπημα στην «Ιερά Συμμαχία», που συγκροτήθηκε το 1815 από τις: τσαρική Ρωσία, Πρωσία, Αυστρία, Αγγλία, Γαλλία. Επρόκειτο για  μια αντιδραστική, αντιλαϊκή λυκοσυμμαχία των τότε μοναρχιών της Ευρώπης, που τα συμφέροντά τους συγκρούσθηκαν τόσο πολύ στη σύνοδο της Βερόνας (1822) για την Ελλάδα, ώστε έκτοτε δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ. Αυτή ήταν η πιο θετική, για τους λαούς της Ευρώπης, συνεισφορά της ελληνικής επανάστασης. Η διάλυση της  συμμορίας των βασιλιάδων. Στις μέρες μας, ίδιας βαρύτητας χτύπημα θα μπορούσε να δοθεί, όχι απλά  στις αντιδραστικές, αλλά στις καθαρά εγκληματικές οργανώσεις που αποκαλούνται  Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ, αν η πλειοψηφία του λαού μας απαιτούσε την πλήρη αποδέσμευση της χώρας μας απ’ αυτές κι από το απατεωνίστικο δυτικό νομισματικό σύστημα που μας φορτώνει διαρκώς χρέη, φτώχεια, μιζέρια και βία. Προς το παρόν αυτό δυστυχώς δεν έγινε και η ηγετική μαφία της Ευρωένωσης ετοιμάζεται να γιορτάσει (στις 25 Μαρτίου) τα 60 χρόνια της συνθήκης της Ρώμης (ιδρυτική συνθήκη της ευρωσυμμορίας) δηλαδή τα 60 χρόνια συστηματικής εκμετάλλευσης και  αρπαγής πλούτου των ευρωπαϊκών λαών, και όχι μόνο, από το ληστρικό μεγάλο κεφάλαιο (τραπεζίτες, χρηματιστές, εφοπλιστές, επιχειρηματικοί όμιλοι). Κι ακριβώς για ν’ αποκρύψουν την κλεπτοκρατική διάσταση του μορφώματος που έστησαν, σκαρφίζονται μύρια όσα.  

  

ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ με κάθε τρόπο να μας αποκόψουν από τη λαϊκή μας παράδοση, την κληρονομιά, την ιστορική μας μνήμη, να ξεχάσουμε τους ήρωές μας, να εγκαταλείψουμε το σθένος μας, να χάσουμε την έμπνευσή μας,  να καταλήξουμε αιχμάλωτοι, αφοπλισμένοι, αναλώσιμοι, απασχολήσιμοι, νεοραγιάδες. Και γι αυτό χρησιμοποιούν τη γλώσσα, μέσω της καταλυτικής προπαγάνδας των ηλεκτρονικών κύρια ΜΜΕ, σαν βασικό εργαλείο της επικυριαρχίας τους. Για τα χειρότερα πράγματα  που  κάνουν ή σκοπεύουν να κάνουν σε βάρος των λαών, παραθέτουν τις ωραιότερες λέξεις  μέσα σε ακατανόητες σύνθετες εκφράσεις, ώστε  να ερμηνεύονται από τους πολλούς με την καλύτερη εκδοχή τους, στοχεύοντας έτσι στην αποδόμηση των κοινωνικών αντιδράσεων. Οι ευρώδουλοι, δεξιοί κι αριστεροί είναι οι νέοι γενίτσαροι που τρομοκρατώντας την κοινωνία, επανακατασκευάζουν τον άνθρωπο ραγιά, που θα υπομένει και δεν θα διεκδικεί τίποτα.  Καταστρέφουν τον ψυχισμό του λαού, τον κάνουν να αισθάνεται  ένοχος για την κατάντια του ίδιου και της χώρας, ενώ τον υποχρεώνουν να ακούει από το πρωϊ ως το  βράδυ τις ίδιες μπαρούφες  για Σόϊμπλε, Μέρκελ, ΔΝΤ και άλλους (θ)εσμούς.  Όμως, η ώρα της εκδίκησης ήρθε. «Μεθώντας με το αθάνατο κρασί του ΄21», ας ακολουθήσουμε το δρόμο που χάραξε ο  Ρήγας: «Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά εξήντα χρόνια σκλαβιά στην ευρωφυλακή….Ο κόσμος να γλυτώσει απ’ αύτη την πληγή κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη».

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                        Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης