Εκτός λαϊκής εντολής σε όλα

     Από τα τσακάλια δεν γλυτώνεις μ’ ευχές και παρακάλια.                                                                           (Κ. Βάρναλης)

Κάνουν τα πάντα – ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οι πολιτικοί σκερβελέδες της ΝΔΣΟΚ, και το τεχνητό μνημονιακό εμετικό συνονθύλευμα του Ποταμιού -  ώστε να μην απαλλαγούμε από την ομηρία του ευρώ, δηλαδή από τις μνημονιακές πολιτικές και τα τραγικά τους αποτελέσματα. Βέβαια, η καταστροφή  για την ελληνική οικονομία και κοινωνία ξεκίνησε με την είσοδο στην ΕΕ και το ευρώ. Και με το ευρώ δημιουργήθηκαν η μαζική φτώχεια, τα εκατομμύρια των ανέργων και υποαπασχολούμενων, η ραγδαία υποτίμηση αξιών, η συντριβή των εργασιακών σχέσεων, το ξεπούλημα και η χρεοκοπία της χώρας.  Όμως  η πλειοψηφία του λαού, ντοπαρισμένη με μεγάλες δόσεις ευρωπαϊλας από τα  κανάλια της διαπλοκής,  φαίνεται ότι δεν μπορεί - προς το παρόν - να κατανοήσει τι σημαίνει ΕΕ και τα πλοκάμια της που είναι τα ευρώ.  Την ίδια στιγμή, την έχουν κάνει να πιστεύει ότι έξω από το ευρώ μας περιμένει η απόλυτη καταστροφή. Όμως εκτός ευρώ ζουν και λειτουργούν, με πολύ λιγότερα προβλήματα,173 από τις 200 χώρες του πλανήτη και μάλιστα μερικές από τις πιο ισχυρές. Η δε Ελλάδα στα 3000 χρόνια της ύπαρξής της, μόνο τα τελευταία 13 χρόνια συμμετέχει σε Νομισματική  Ένωση  με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Ακόμα, αυτή η πλειοψηφία αδυνατεί να πιστέψει ότι το καθεστώς  διαρκούς λιτότητας στην  Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν είναι  πλέον κάτι περαστικό, αλλά  κάτι μόνιμο. Και θα είναι μόνιμο διότι  έτσι εξασφαλίζεται η διαρκής μεταφορά του πλούτου που παράγουν οι λαοί, στο μεγάλο κεφάλαιο, τις τράπεζες και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Η λιτότητα, με λίγα λόγια, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του σύγχρονου καπιταλισμού. Είναι μια καθαρά ταξική πολιτική, που δεν θα ανατραπεί με διαπραγματεύσεις, αλλά με οργανωμένο  λαϊκό ξεσηκωμό.

Ο ΑΠΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ βιώνει στο πετσί του την άνευ προηγουμένου προσπάθεια που  γίνεται (κύρια από το 2007), για τη διάσωση του διεθνούς καπιταλισμού από την κρίση, μέσω της σταθεροποίησης του βασικού του εργαλείου: Του χρηματοπιστωτικού του συστήματος, με διαρκείς ενέσεις ρευστότητας της τάξης πολλών τρις δολαρίων και ευρώ από τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ (Fed) και της ΕΕ (ΕΚΤ).  Για να παραχθούν αυτά τα μυθώδη ποσά εφευρέθηκαν οι μνημονιακές διαδικασίες της «νόμιμης» κλοπής των  λαϊκών εισοδημάτων και περιουσιών,  με συνέπεια την ραγδαία συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας, την ανεργία τη φτώχεια, την εξαθλίωση. Η λιτότητα λοιπόν επεβλήθη και στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, για να διασωθούν οι μεγάλες τράπεζες πάνω στις οποίες στηρίζεται το δολάριο και το ευρώ, να μειωθούν δραστικά το εργατικό κόστος και το εργατικό δυναμικό, να επέλθει τεράστια εσωτερική υποτίμηση στις ασθενέστερες και υπερχρεωμένες χώρες, να γιγαντωθεί ο ιδιωτικός και δημόσιος δανεισμός, να εκμαυλιστούν και να χειραγωγηθούν μεγάλες λαϊκές μάζες. Η ΕΕ και ιδιαίτερα η Ευρωζώνη δομήθηκαν έτσι ώστε τα κράτη–μέλη να υπόκεινται άμεσα σε χρηματοπιστωτικούς κινδύνους, να λειτουργούν υπό το άγρυπνο βλέμμα των χρηματαγορών, η ύπαρξή τους να εξαρτάται από το βαθμό της  αξιολόγησης των αγορών και συνεπώς να υποχρεούνται στην προώθηση των συμφερόντων των αγορών σε βάρος των λαών τους. Το όπλο των ευρωπαϊκών χρηματαγορών είναι το ευρώ, που είναι ένα νόμισμα ιδιωτικών τραπεζών, ελεγχόμενο από ένα τεράστιο τραπεζικό καρτέλ, που εκφράζεται από την ΕΚΤ, και η οποία  το δανείζει σε τράπεζες για να το δανείσουν σε κράτη, νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Έτσι, η διαρκής αγορά χρήματος, απαραίτητου για τη λειτουργία κρατών και  επιχειρήσεων, διογκώνει συνεχώς το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος αποφέροντας τεράστια κέρδη στο τραπεζικό αυτό καρτέλ.  Αλλά το κοινό νόμισμα δεσμεύει για κοινές οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές τις οποίες βέβαια υπαγορεύουν στα όργανα της ευρωένωσης οι χρηματαγορές για να τις επιβάλλουν στη συνέχεια στους λαούς των κρατών – μελών, ανεξάρτητα από την κατάσταση των οικονομιών τους. Επιβάλλει και ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, προϊόντων, υπηρεσιών και εργαζομένων(Μάαστριχτ), όπου  οι εθνικές νομοθεσίες υποχωρούν προς όφελος των απαιτήσεων των αγορών. Έτσι εκμηδενίζονται οι αδύναμες οικονομίες, ενισχύονται τα μονοπώλια κι ευνοούνται οι ισχυρές οικονομίες εντός της ευρωζώνης.  Επιπλέον, σε μια Νομισματική Ένωση, όπως η Ευρωζώνη,  η εθνική κυριαρχία γίνεται όνειρο απατηλό, όπως και η αυτόνομη οικονομική πολιτική, καθώς δεν επιτρέπονται πρωτοβουλίες  (μονομερείς ενέργειες)  που  εξυπηρετούν λαϊκές ανάγκες. Προτεραιότητα έχουν μόνο οι απαιτήσεις των αγορών-δανειστών. Επιπλέον  το ευρώ, σχεδιάστηκε και για να αποτελέσει παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα για τις διεθνείς τραπεζικές αγορές και τις αγορές συναλλάγματος και με το οποίο, ειδικά την περίοδο της κρίσης, διεξάγονται οι μεγαλύτερες κερδοσκοπικές κινήσεις σε βάρος επιμέρους οικονομιών. Η ΕΕ και η Ευρωζώνη μετατράπηκαν σε μια αρένα συγκρουόμενων συμφερόντων όπου ευρωπαϊκά, αμερικανικά, κινεζικά και ρωσικά συμφέροντα μάχονται με λύσσα για πιο ευνοϊκή θέση, πιο συμφέρουσες συνεργασίες ή για πλήρη επικράτηση. Ωστόσο επειδή οι αμερικανοί, μέσω του ΝΑΤΟ, διατηρούν την Ευρώπη υπό κατοχή είναι σε πλεονεκτικότερη θέση έναντι των υπολοίπων και κάνουν τα πάντα προκειμένου να  διασφαλίσουν και να επεκτείνουν την ηγεμονία τους. Η σφαγή που προκαλούν στην Ουκρανία, με τις έμμισθες συμμορίες των ναζί και των επαγγελματιών δολοφόνων των μυστικών τους υπηρεσιών, έχει αυτόν ακριβώς το στόχο: τον εξοβελισμό κυρίως του ρωσικού αλλά και του κινεζικού κεφαλαίου από την Ευρώπη καθώς και την ολοκληρωτική απεξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια. Στήνουν λοιπόν μεθοδικά μια «υγειονομική» ζώνη μεταξύ Ευρώπης ( κυρίως της Γερμανίας) και  Ρωσίας, που συγκροτείται από τα φασιστικά καθεστώτα των βαλτικών χωρών, της Πολωνίας, της Ρουμανίας, της Ουκρανίας και της Γεωργίας, πιστεύοντας ότι έτσι θα απομονώσουν την  Ευρώπη από τη Ρωσία και το αμερικανικό κεφάλαιο θα αλωνίζει στην περιοχή χωρίς ανταγωνιστές, ενώ οι οικονομίες Ρωσίας και Κίνας θα υποστούν σοβαρό πλήγμα.

ΑΛΛΑ αυτά συμβαίνουν στον καπιταλισμό, όπου οι δυσκολίες επίλυσης των προβλημάτων προέρχονται περισσότερο από την συνεχή σύγκρουση συμφερόντων παρά από την έλλειψη μεθόδων επίλυσής τους, με συνέπεια να την πληρώνουν πάντα οι λαϊκές τάξεις. Όμως έχουμε φτάσει σε μια εποχή  όπου τα χρήματα πλέον δεν παράγουν πλούτο (ανάπτυξη),  διότι τα χρέη έχουν ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο, όπως επισημαίνουν οι οικονομικοί αναλυτές. Η «χρήση χρέους» με σκοπό την ανάπτυξη έχει συνεχώς μειούμενη απόδοση κι αυτό έχει τρομοκρατήσει τους καπιταλιστές σε Δύση και Ανατολή. Ωστόσο, η κερδοσκοπία των χρηματαγορών καλά κρατεί και μετασχηματίζεται σε όλο και μεγαλύτερες περιουσίες. Κι επειδή απορροφά όλο και περισσότερα κεφάλαια από την πραγματική οικονομία ή ύφεση  βαθαίνει διαρκώς. Επιπρόσθετα, οι δομές των οικονομιών ΗΠΑ και Ευρωζώνης είναι τόσο διαφορετικές, ώστε κάτι που ανακουφίζει την μια, μπορεί να γονατίσει την άλλη. Γι αυτό και οι ΗΠΑ επεμβαίνουν με τόσο τραμπούκικο τρόπο στην Ευρώπη. Θέλουν να υποτάξουν την ευρωπαϊκή στην αμερικανική οικονομία στοχεύοντας και σε πλήρη επικράτηση των αμερικανικών πολυεθνικών και σε αποτελεσματικότερη, για το κεφάλαιο, αντιμετώπιση ενδεχόμενη κρίσης.

ΟΙ ΕΤΕΡΟΚΛΗΤΕΣ  ομάδες και πρόσωπα του Σύριζα, έπεισαν μεγάλο μέρος του οργισμένου και απηυδισμένου από τη μνημονιακή επέλαση λαού μας, ότι μέσα σε αυτό το ζοφερό, άγριο, βάρβαρο, οικονομικό και πολιτικό διεθνές περιβάλλον, είναι δυνατόν μόνο μέσω διαπραγματεύσεων με ανθρώπους-τέρατα που παίζουν  στην παγκόσμια οικονομική και γεωπολιτική αρένα, να αποσπάσουν την έγκρισή τους έστω για λιγοστά και ασήμαντα φιλολαϊκά μέτρα που πρότειναν.  Κι ενώ διαπίστωσαν πολύ γρήγορα ότι οι ευρωμαφιόζοι δεν διαπραγματεύονται, απλά θέτουν τελεσίγραφα και εκβιάζουν, συνεχίζουν επί τέσσερες μήνες μια «σκληρή» διαπραγμάτευση που  οδηγεί σε ποιο ταπεινωτικό μνημόνιο, αποκαλώντας το «έντιμο συμβιβασμό», καθώς είναι δέσμιοι της λύσης «εντός ευρώ». Αλλά δεν είναι δυνατόν να μην έχουν καταλάβει ότι λύση «εντός ευρώ» σημαίνει τη συνέχιση των  μνημονιακών πολιτικών και της ακραίας λιτότητας. Συνεπώς, έχουμε να κάνουμε με ακραίο πολιτικό τσαρλατανισμό από τη μεριά τους και κορυφαία εξαπάτηση του εκλογικού σώματος, που το παραμύθιαζαν ότι μέχρι το τέλος Γενάρη θα έρθει στη Βουλή «ένας νόμος με ένα άρθρο» που θα καταργεί δια παντός τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους. Αντί αυτού κι ύστερα από τέσσερες μήνες περίεργων φανερών και κυρίως μυστικών διαπραγματεύσεων, με τα «τεχνικά κλιμάκια» να «εργάζονται» πυρετωδώς στα κρυφά,  βρέθηκαν «πλήρως και εγκαίρως» εκτός λαϊκής εντολής, παραβιάζοντας όλες τις «κόκκινες γραμμές» κι επιδιώκοντας  «πάση θυσία συμφωνία» υπό τον πέλεκυ της πιστωτικής ασφυξίας. Οι προεκλογικές δεσμεύσεις και οι προγραμματικές δηλώσεις μετατέθηκαν για τις ελληνικές καλένδες, δηλαδή στο ποτέ. Από το  «σκίσιμο του μνημονίου»  πήγαμε στο «σχήμα λόγου» της Ζωής και στις «λεκτικές υπερβολές» του Μητρόπουλου. Η αριστερή μας δε κυβέρνηση δεσμεύτηκε πρόσφατα στον πρύτανη της διαφθοράς Ζ. Κ. Γιουνκέρ (πρόεδρο της Κομισιόν), να «υιοθετήσει τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ σε όλο το εύρος της νομοθεσίας που αφορά την αγορά εργασίας». Δηλαδή να υιοθετήσει ό, τι πιο αντεργατικό κι αντιλαϊκό υπάρχει στον πλανήτη.

 ΕΤΣΙ  οι Συριζαίοι έχοντας εμπεδώσει την τεχνογνωσία εξαπάτησης που τους  μετέφερε ο συρφετός των καιροσκόπων του Πασόκ που βολεύτηκε στις τάξεις τους, πασχίζουν να βρουν με ποιόν τρόπο θα πλασάρουν στον κόσμο τη νέα μνημονιακή συμφωνία  (το 3^ο πακέτο ή μνημόνιο) που ετοιμάζονται να υπογράψουν, χωρίς να προκληθούν ισχυρές αντιδράσεις (ελπίζω όχι επικοινωνιακού χαρακτήρα όπως φαίνεται) από τις αριστερές κι αριστερίστικες ομάδες εντός του Σύριζα, αλλά και χωρίς ευρύτερες λαϊκές αντιδράσεις. Εκτός του ΚΚΕ βέβαια, από τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωλιγουρισμού η «συμφωνία» θα προβληθεί σαν δικαίωση της πολιτικής τους. Αλλά για να παρακαμφθούν οι λαϊκές αντιδράσεις και να μπορέσει να εφαρμοστεί,  θα απαιτήσουν «διεύρυνση» του κυβερνητικού σχήματος με συμμετοχή τους ώστε ή να πάμε σε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» με όλη την μνημονιακή σαββούρα μαζί, ή αλλιώς διάλυσή του και ριζικό ανασχηματισμό του με καραμπινάτους  ευρωπαϊστές.  Φαίνεται όμως, ότι τελικά θα είναι μια αριστερή κυβέρνηση εκείνη που θα επικυρώσει την παράταση και αναβάθμιση του μνημονιακού καθεστώτος. Κάτι που με πείσμα επιδίωκαν οι αδίστακτοι γερμανοί και το ελεεινό συνάφι των Βρυξελλών, ώστε να βγει αβίαστα το συμπέρασμα στις λαϊκές μάζες, «ότι όλοι ίδιοι είναι», άρα δεν χρειάζεται να αγωνιζόμαστε αφού «δεν αλλάζει τίποτα». Κι αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ζημιά που θα κάνει ο Σύριζα στο κίνημα, επαναλαμβάνοντας τις αντίστοιχες πρακτικές του Πασόκ καθώς οι άπληστοι υπάνθρωποι των Βρυξελλών, σχεδιάζουν να μας δέσουν χειροπόδαρα για να αποπληρώνεται το παράνομο και ληστρικό χρέος, όσο θα υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα χρέη του ελληνικού δημοσίου όμως είναι εντελώς παράνομα, καθώς αποδεδειγμένα, είναι απότοκα της διαφθοράς και διαπλοκής που μαστίζουν τη χώρα λόγω ένταξής της στην ΕΕ.  Άρα όχι μόνο πρέπει να διαγραφούν μονομερώς  αλλά μπορούμε να  ζητήσουμε κι αποζημίωση αν διεθνοποιήσουμε το θέμα μέσω του ΟΗΕ, καθώς η πράξη διαγραφής παράνομου δημοσίου χρέους είναι εντελώς νόμιμη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Κι επειδή τέτοιες ενέργειες ούτε που περνούν από το μυαλό της ενσωματωμένης στο σύστημα Συριζαϊκής ηγεσίας, αφού μόνο από μια κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας θα μπορούσαν  να υλοποιηθούν, εναπόκειται στις λαϊκές δυνάμεις – εντός κι εκτός Σύριζα- να ακυρώσουν τη συμφωνία στη πράξη, με μαζικές κι οργανωμένες κινητοποιήσεις σε ταξική κατεύθυνση. Η ρήξη με την ευρωμαφία ενέχει πολύ λιγότερους κινδύνους από τη σύμπλευση μαζί της, αρκεί η εξουσία να είναι στα χέρια των λαϊκών δυνάμεων. 

                                                              

                                                        Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                          Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης