Η 9η  Μάη:  ημέρα  νίκης κατά του ναζισμού

Την πιο σημαντική επέτειο της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, την ημέρα της τελικής συντριβής του ναζισμού από τον Κόκκινο Στρατό, θέλησαν οι άθλιοι ευρωενωσιακοί μαφιόζοι του χρήματος, του τζόγου και της λαμογιάς,  να μαγαρίσουν και να εξαφανίσουν από τις μνήμες των ανθρώπων, βαφτίζοντάς την «ημέρα της Ευρώπης». Ποιάς Ευρώπης;  Των τραπεζιτών, των κερδοσκόπων, της εκμετάλλευσης, των μνημονίων, του χρέους, της βίας, του εγκλήματος και της αναβίωσης του ναζισμού. Οι ευρω«δημοκράτες» προσπαθούν με γιορτές, εκδηλώσεις, διαστρέβλωση και παραχάραξη της Ιστορίας, οχετούς αντικομμουνιστικής υστερίας που εκρέουν καθημερινά από τα ενσωματωμένα Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης, να  ταυτίσουν τον ναζισμό με τον μοναδικό διώκτη του, τον κομμουνισμό. Αποκρύπτουν συστηματικά τις επίμονες κι επανειλημμένες προσπάθειες του Στάλιν να συναφθεί ένα σύμφωνο κοινής στρατιωτικής αντιμετώπισης του Χίτλερ, μεταξύ των τριών δυνάμεων Αγγλίας- Γαλλίας- ΕΣΣΔ, καθώς από τον Μάρτη του 1938 που έγινε η προσάρτηση Αυστρίας στη Γερμανία ήταν φανερές πλέον οι διαθέσεις των γερμανών ναζιστών. Τον Σεπτ. 1938 με την Συμφωνία Μονάχου μεταξύ Γερμανίας-Αγγλίας  και αργότερα Γαλλίας,  διαμελίστηκε η Τσεχοσλοβακία, οπότε η υπό τον Στάλιν σοβιετική ηγεσία βεβαιώθηκε πια ξεκάθαρα για την χιτλερική απειλή ενάντια στη χώρα της και την ανθρωπότητα. Αλλά, κάθε προσπάθεια για στρατιωτική συμφωνία ΕΣΣΔ – Αγγλίας –Γαλλίας συναντούσε την απόλυτη άρνηση των αγγλογάλλων. Κι αυτό γιατί  όπως αποκαλύφθηκε το 2008, με το άνοιγμα των απορρήτων εγγράφων της Συμφωνίας του Μονάχου,  η Αγγλία και η Γαλλία σκόπευαν να στρέψουν τον Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ «ώστε να δουν τα δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα να θάβουν το ένα το άλλο». Έτσι αναγκάσθηκαν οι σοβιετικοί, προκειμένου να κερδίσουν λίγο χρόνο μπροστά στην καταιγίδα που ερχόταν, να συνάψουν Συμφωνία μη επίθεσης (κι όχι στρατιωτικής συνδρομής, όπως επεδίωκαν με τους αγγλογάλλους) με την Γερμανία, τον Αυγ. του 1939 (Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ).  Αυτή η άκρως αναγκαία  και προνοητική τους πράξη  κατασυκοφαντείται από το Δυτικό φιλοναζιστικό σκυλολόϊ ως «συμμαχία με τον Χίτλερ», επειδή εισήλθαν σε τμήμα της  Πολωνίας, μετά την εισβολή των ναζί, για να αντιμετωπίσουν από καλύτερες θέσεις τους χιτλερικούς.

  

ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ να πουν ότι μέχρι και το τέλος σχεδόν του πολέμου, τα αμερικανικά και αγγλικά μονοπώλια διατηρούσαν επαφές και  είχαν συναλλαγές με αντίστοιχα γερμανικά. Δεν τολμούν να πουν ότι αμερικανοί και αγγλογάλλοι χρηματοδότησαν το ναζιστικό κόμμα και τους γερμανούς κεφαλαιοκράτες ώστε να γίνουν το αντίπαλο δέος και να στραφούν τελικά κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν τολμούν, επισήμως, να παραδεχτούν ότι η μικρή βοήθεια που έδωσαν στη Σοβιετική Ένωση δεν ήταν για να αντισταθεί επιτυχώς στον χιτλερικό εισβολέα, αλλά για να εξασθενίσουν και οι δύο εμπόλεμοι ώστε, μετά την νίκη των χιτλερικών που την θεωρούσαν βέβαιη, να μοιράσουν τον κόσμο σε βάρος μιας Γερμανίας που θα έβγαινε εντελώς αδύναμη από τον πόλεμο. Δεν τολμούν να πουν ότι εξαναγκάστηκαν να αποβιβαστούν στη Νορμανδία, λίγο πριν το τέλος του πολέμου κι όταν η Γερμανία είχε σχεδόν καταρρεύσει από τη θυελλώδη επέλαση του σοβιετικού στρατού, μόνο και μόνο για να μην σταματήσουν οι ρώσοι στις ακτές του Ατλαντικού και χάσουν όλη την Ευρώπη από την εκμετάλλευση. Αγνάντευαν από μακριά και ασφαλώς την γιγαντομαχία της πολιορκίας της πρωτεύουσας του 3^ου Ράϊχ και μετά  την κατάληψή της από τους ήρωες του Κόκκινου Στρατού μπήκαν κι αυτοί μέσα διεκδικώντας με θράσος το μισό Βερολίνο λες κι είχαν αγωνιστεί γι αυτό. Χύνουν ποταμούς κροκοδείλιων δακρύων, κάνουν αναφορές επί αναφορών, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα, τηλεοπτικές συζητήσεις και  άπειρα βιβλία για το ολοκαύτωμα των 5.000.000 εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν έχουν βρει ούτε μια λέξη για τα 25.000.000 των σοβιετικών ανθρώπων – στρατιωτών και αμάχων πολιτών-  που θυσιάστηκαν για να είναι όλοι αυτοί σήμερα ελεύθεροι και δυστυχώς να βρωμίζουν με τις ενέργειές  τους τον πλανήτη. Σιωπούν εκκωφαντικά για το γεγονός ότι δέκα εκατομμύρια, απ’ αυτή την τρομακτική εκατόμβη των σοβιετικών νεκρών, εξοντώθηκαν με απίστευτες μεθόδους σε  ναζιστικά στρατόπεδα από τα EinsatzGruppen (Μονάδες Ειδικής Δράσης) του αρχιεγκληματία στρατηγού της αντικατασκοπείας Ράϊνχαρτ Γκέλεν. Το κάθαρμα αυτό όχι μόνο δεν προσήχθη στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης, αλλά φυγαδεύτηκε από τους αμερικανούς, στελέχωσε την νεοϊδρυθείσα τότε CIA με εκατοντάδες ανώτερα στελέχη των εγκληματικών μονάδων του, ενώ με τα υπόλοιπα χιλιάδες στελέχη των μονάδων που διασώθηκαν, δημιούργησε την νέα υπηρεσία κατασκοπείας της τότε Δυτικής Γερμανίας.  Αργότερα έγινε και το απίστευτο. Ο Γκέλεν προσελήφθη σαν βασικός εκπαιδευτής της… Ισραηλινής Μοσάντ. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό γιατί τα τρία αυτά κατ’ επίφαση δημοκρατικά κράτη (ΗΠΑ, Γερμανία, Ισραήλ) ασκούν τις πολιτικές που όλοι γνωρίζουμε και που οδηγούν την ανθρωπότητα σε νέα ολοκαυτώματα. Πολιτικές που στηρίζει και το ελληνικό κράτος, ακόμα και η αριστερή μας κυβέρνηση, αφού εξακολουθεί να είναι σύμμαχος με τους τρείς αυτούς πυλώνες του τυχοδιωκτισμού, του αυταρχισμού και της παγκόσμιας τρομοκρατίας.

 Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ  γέννησε και συντηρεί τον ναζισμό για να αντιμετωπίζει τις κρίσεις  του εξοντώνοντας με πολέμους  και την πείνα τους λαούς.  Άλλωστε η καπιταλιστική οικονομική κρίση του 1929 ήταν η βασική αιτία που ανδρώθηκε το ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα - με τη νέα κρίση του καπιταλισμού - στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, όπου τα ναζιστικά κόμματα  ξεφύτρωσαν παντού επηρεάζοντας τις ασκούμενες αντιλαϊκές πολιτικές.   Αν λοιπόν πρέπει να ταυτιστεί με κάτι ο ναζισμός-φασισμός είναι ο καπιταλισμός κι όχι ο κομμουνισμός που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του. Συνεπώς οι λαοί πρέπει να τιμούν και να δοξάζουν τον Κόκκινο Στρατό, αγνοώντας τις σειρήνες του αντικομμουνισμού, σαν ελάχιστο φόρο τιμής στους ποταμούς αίματος των σοβιετικών ανθρώπων. Σ’ αυτή τη χώρα λοιπόν, τη Ρωσία, και στους ανθρώπους της ταιριάζει σεβασμός κι αιώνια ευγνωμοσύνη κι όχι υπονόμευση, αποκλεισμοί και  κυρώσεις που επέβαλαν τα νεοναζιστικά ανθρωποειδή της Ουάσιγκτον και της ΕΕ.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                            Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης