Το απύθμενο θράσος ΗΠΑ και ευρωμαφίας

Κυριολεκτικά λύσσαξαν οι αλληλοδιορισμένοι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στα  θεσμικά όργανα της Ευρωένωσης και τα αφεντικά τους από την Ουάσιγκτον, μετά την πρόθεση του έλληνα πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα να πάει στη Μόσχα για μια «επίσκεψη εργασίας» 8 και 9 Απριλίου. Ακόμα δε περισσότερο τους πείραξε η θετική απόκριση μερικών ευρωπαίων προέδρων και πρωθυπουργών να μεταβούν στη Μόσχα για την 70^η επέτειο της συντριβής του ναζισμού από τον Κόκκινο Στρατό στις 9 του Μάη 1945.  Και τι δεν ακούσαμε τις προηγούμενες μέρες από τις απεχθείς αυτές φάτσες (Σούλτς, Γιουνκέρ, Μοσκοβισί, Τούσκ και άλλα άθλια υποκείμενα του ευρωενωσιακού υποκόσμου) καθώς και από τον κατευθυνόμενο ευρωπαϊκό τύπο. Ότι  αν μιλήσουμε ή αγγίξουμε το χέρι του Πούτιν, θα επέλθει το τέλος της   ΕΕ, θα ρηγματωθεί το ΝΑΤΟ, θα δοθεί εσφαλμένο σήμα στους ρώσους για την ενότητα της ΕΕ και άλλα παρόμοια εμετικά και κυρίως εκφοβιστικά για λαούς και κυβερνήσεις φληναφήματα. Κι όλα αυτά, γιατί η στοιχισμένη πίσω από την συμμορία της Ουάσιγκτον ευρωπαϊκή ηγεσία, φοβάται μήπως χαλαρώσει κάποιος κρίκος στην αλυσίδα της  αποικιοκρατικής της εξουσίας, στη συνέχεια βρεθούν μιμητές εντός ΕΕ και επιταχυνθεί η αποδόμηση του αντιλαϊκού μορφώματος της Ευρωζώνης και ΕΕ.  Βέβαια η κενότητα του περιεχομένου των απειλών «περί στροφής προς τη Μόσχα» είναι προφανής καθώς η Συριζαϊκή ηγεσία και από τα λεγόμενα και από τις πράξεις της δείχνει ότι δεν διανοείται καν να διαρρήξει τα δεσμά της   με τους δεσμώτες της χώρας, ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Το αντίθετο μάλιστα.  Όμως,  θα περίμενε κανείς από μια αριστερή κυβέρνηση, κάποια μορφής αντίδραση ανάλογη  με εκείνη των προέδρων της Τσεχίας και της Σερβίας που αποστόμωσαν, με σκληρές δηλώσεις, αμερικανούς αξιωματούχους και ευρωπαίους επιτρόπους μετά τις θρασύτατες παρεμβάσεις τους κατά του ταξιδιού  τους στη Μόσχα  στις 9 του Μάη.  Τίποτα παρόμοιο, πέραν μιας χλιαρής ευγενικής αντίδρασης από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. Αντί να συνωστίζονται για το ποιος θα πρωτοπάει στη Μόσχα για να τιμήσει την μνήμη 25 εκατ. σοβιετικών νεκρών, χάρη στη θυσία των οποίων όλο αυτό το ευρωπαϊκό σκυλολόϊ δεν βρίσκεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Διαγκωνίζονται για το ποιός θα προσφέρει περισσότερη βοήθεια στους νεοναζιστές του Κιέβου, της Πολωνίας και των Βαλτικών προτεκτοράτων. Η αριστερή μας κυβέρνηση έκανε σχεδόν γαργάρα όλες τις προσβλητικές ευρωαμερικανικές απειλές,  υπενθυμίζοντάς μας διαρκώς το πόσο  πιστή και υπάκουη είναι  προς τους εταίρους-δυνάστες μας.

 ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Βαρουφάκη-Λαγκάρντ στην Ουάσιγκτον πριν λίγες μέρες, φαίνεται βρέθηκε μια φόρμουλα μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ, για τη διαχείριση του χρέους που μας φόρτωσαν. Δηλαδή άνοιξε ο δρόμος για μια «συμφωνία» (τρίτο μνημόνιο) την οποία η κυβέρνηση πρέπει να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό και να την νομιμοποιήσει από το ελληνικό κοινοβούλιο χωρίς να υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις. Οι προσδοκίες αποκαλύψεων, που ενδεχομένως οδηγήσουν σε ανακρίσεις, από την εξεταστική επιτροπή για το χρέος κι από την άλλη τα (έστω και λίγα) οφέλη από  την επίσκεψη στη Μόσχα,  είναι τα απαραίτητα μαξιλαράκια για την απορρόφηση των κραδασμών που θα προκαλέσει  εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ η «νέα συμφωνία». Συνεπώς και οι δύο αυτές κινήσεις γίνονται κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους που θα δώσουν τον απαραίτητο χρόνο να υπάρξει η απαραίτητη ζύμωση και η αποδοχή από τον  κόσμο, του τρόπου που θα  υλοποιείται, από δω και πέρα, η κλοπή των εισοδημάτων μας από την αλητεία των δανειστών. Δάνειο από τη Ρωσία, την Κίνα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα απαγορεύεται ρητά στο πρώτο κιόλας άρθρο της δανειακής σύμβασης (μνημόνιο) που υποχρεώνει την όποια ελληνική κυβέρνηση να προσφεύγει αποκλειστικά σε ευρωπαϊκούς μηχανισμούς «στήριξης» και στο ΔΝΤ. Υπογράφοντας λοιπόν η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  την επέκταση της υπάρχουσας δανειακής σύμβασης,  στερεί τη χώρα από την δυνατότητα προσφυγής σε άλλες πηγές δανεισμού, αν και πρακτικά έχουν βρεθεί τρόποι παράκαμψης αυτής της απαγόρευσης. Στη Μόσχα ο Αλέξης σίγουρα θα πετύχει μείωση της τιμής του φυσικού αερίου που αγοράζει η χώρα μας και παραγραφή σχετικών προστίμων, άρση του ρωσικού εμπάργκο για τα αγροτικά-κτηνοτροφικά μας προϊόντα και ανάκαμψη του τουριστικού ρεύματος. Τα ανταλλάγματα που θα του ζητηθούν βέβαια είναι: α) η ουσιαστική διαφοροποίηση (για βέτο δεν υπάρχουν κότσια) από τις κυρώσεις που επέβαλαν οι συμμορίες Ουάσιγκτον-Βρυξελλών στη Ρωσία, β) η στήριξη της χώρας μας στα ρωσικά σχέδια για το πέρασμα του αγωγού που θα διασχίζει την Τουρκία και από στην Ελλάδα και γ) η σθεναρή αντίδραση της Ελλάδας στα εγκληματικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, της προετοιμασίας  πολεμικής  σύγκρουσης με τη Ρωσία με πρόσχημα την Ουκρανία. Κι αυτό το τελευταίο πρέπει να το πάρει πολύ σοβαρά υπόψη η κυβέρνηση, γιατί το νατοϊκό πραξικόπημα στην Ουκρανία έχει άμεση σχέση με τις εξελίξεις στη Ελλάδα. Για παράδειγμα, η υστερική απαίτηση για έγκαιρη αποπληρωμή των δανείων στο ΔΝΤ,  έχει σχέση με την έγκαιρη  μισθοδοσία των ουκρανών ναζιστών δολοφόνων που έχει υποχρεωθεί να κάνει η… Ελλάδα. Ναι καλά διαβάσατε. Η καθημαγμένη Ελλάδα εξοφλεί ανελλιπώς τις δόσεις στο ΔΝΤ, που με τη σειρά του χρηματοδοτεί (σύμφωνα με δηλώσεις στελέχους του Ταμείου) με τα λεφτά αυτά τους ουκρανούς εγκληματίες και τη διεφθαρμένη «κυβέρνηση» αμερικανικών ανδρεικέλων και ολιγαρχών του Κιέβου για να ρημάζουν τη χώρα και να δολοφονούν τους ανθρώπους της. Έτσι με το ξεζούμισμα ενός λαού, οι καπιταλιστές, δολοφονούν έναν άλλο λαό κερδίζοντας κι από τους δύο. Παράλληλα η χώρα μας, συμμετέχει σε όλους τους Νατοϊκούς σχεδιασμούς, αποστολές και γυμνάσια, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια από το υστέρημά της για τους τυχοδιωκτισμούς και τα κέρδη των ευρωατλαντικών τραπεζιτών - γκάνγκστερ και  επιχειρηματικών ομίλων.

ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ δήθεν την προστασία της Αν. Ευρώπης από την «ρωσική επιθετικότητα»,  αμερικανοί και νατοϊκοί συγκεντρώνουν μεγάλες δυνάμεις αρμάτων, οχημάτων, αεροσκαφών, στρατιωτών και πολεμικών πλοίων κοντά στα σύνορα της Ρωσίας διεξάγοντας, για μήνες τώρα, ασταμάτητα «γυμνάσια» χωρίς ημερομηνία λήξεως. Και δεν πρόκειται περί απλών γυμνασίων, αλλά για καθαρά στρατιωτικές μετακινήσεις εν καιρώ πολέμου σε μια άνευ προηγουμένου στρατιωτική δραστηριότητα υπό την επωνυμία «Ατλαντική    Αποφασιστικότητα» που έχει εκπληκτικές ομοιότητες, όπως λένε οι στρατιωτικοί, με το Χιτλερικό σχέδιο «Μπαρμπαρόσα», το σχέδιο εισβολής δηλαδή στη Σοβιετική Ένωση το 1941 από τη ναζιστική Γερμανία. Όμως η απρόσμενη για πολλούς αντιφασιστική αντίσταση του λαού της Αν. Ουκρανίας (Ντονμπάς) και η άρνηση στράτευσης των υπολοίπων ουκρανών εναντίον των αδερφών τους, δημιούργησε νέα δεδομένα.  Η ηρωϊκή αντίσταση των πολιτοφυλάκων του Ντονμπάς όπου το ταξικό, το εθνικό και το διεθνικό διαπλέκονται δυναμικά, έκανε πολλές ευρωπαϊκές ηγεσίες να μιλούν για το «αδύνατο στρατιωτικής λύσης», άρα και επιβολής του ευρωπαϊκού και ναζιστικού «παραδείσου». Κι από την άλλη ανάγκασε το Κρεμλίνο να αναθεωρήσει σειρά λανθασμένων επιλογών ολόκληρης περιόδου βοηθώντας αποτελεσματικά αυτούς τους πεισματάρηδες γίγαντες,  προσβλέποντας βέβαια και σε ζητήματα ασφάλειας της Ρωσίας και στην προώθηση των συμφερόντων μεγάλων ρωσικών εταιριών ενέργειας και μηχανοκατασκευών. Ωστόσο, η  αμερικανόδουλη ηγεσία της Ευρώπης έχει ήδη εμπλακεί στην προετοιμασία ενός μεγάλου πολέμου που οι ΗΠΑ ξεκίνησαν, εδώ και καιρό, «δι αντιπροσώπων» (proxy war). Στις  Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Σουδάν, Υεμένη με τζιχαντιστές διαφόρων αποχρώσεων, ενώ στην Ουκρανία κυρίως με νεοναζιστικά αποβράσματα, ιδιωτικούς στρατούς αμερικανικών εταιριών και ουκρανών ολιγαρχών, καθώς και ομάδες νατοϊκών και ισραηλινών πρακτόρων . Στόχος των ΗΠΑ (αμερικανικών μονοπωλίων) είναι να έχουν τις μικρότερες δυνατές απώλειες με τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη στην προσπάθειά τους να μετατρέψουν την Ευρώπη σε ένα κερδοφόρο πεδίο  αποκλειστικής τους δράσης, ειδικά στον τομέα της ενέργειας. Γι αυτό και πιέζουν ασφυκτικά για την υπογραφή της Συμφωνίας Ελευθέρου Εμπορίου (TTIP), μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ, ώστε οι γιγάντιοι ενεργειακοί όμιλοι των ΗΠΑ,  να πάρουν ουσιαστικά στα χέρια τους την διακυβέρνηση της Ευρώπης επιβάλλοντας στις ευρωπαϊκές χώρες την αποκλειστική κατανάλωση του αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου και εκδιώκοντας ταυτόχρονα τους ρώσους. Μέσα στο πλαίσιο της ΤΤΙΡ, οι αμερικανικές εταιρίες μπορούν να επιβάλουν κυρώσεις ύψους πολλών δις δολαρίων σε όσες χώρες αρνούνται να εφαρμόσουν την συμφωνία,  αντιδρώντας στην καταστροφική για το περιβάλλον μέθοδο Fracking των αμερικανών. Διότι η συμφωνία απαγορεύει την καθ’ οιονδήποτε τρόπο παρεμπόδιση των συμφερόντων των επενδυτών, ακόμα κι αν πρόκειται να βλαφτεί το περιβάλλον, μετατρέποντας έτσι τους ανθρώπους σε υποτακτικούς των πολυεθνικών.

 ΕΧΟΥΝ  ΗΔΗ δρομολογήσει μια τεχνητή, κλιμακούμενη αντιρωσική υστερία στην Ευρώπη, με πρόσχημα την Ουκρανία, ώστε στην κολοσσιαία ενεργειακή μάχη με τη Ρωσία που εξελίσσεται επικίνδυνα, να έχουν σίγουρη την ευρωπαϊκή σύμπραξη. Προσπαθούν να καταβάλουν τη Ρωσία με ένα συνδυασμό οικονομικών κυρώσεων και συνεχούς μείωσης των τιμών του πετρελαίου, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις πάνω και σε δικές τους εταιρίες. Αλλά τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα απ’ αυτά που επιδίωκαν,  διότι η ρωσική οικονομία  στηρίζεται κατά βάση  στη παραγωγή κι όχι στο τζόγο με εικονικό και χρήμα-αέρα όπως οι πλασματικές δυτικές οικονομίες-φούσκες. Αντί λοιπόν να καταρρεύσει σημείωσε και μικρή   ανάπτυξη μέσα στο 2014, πράγμα που εξέπληξε τους διεθνείς οικονομικούς αναλυτές. Βέβαια, ο ρωσικός λαός πληρώνει με τη φτώχεια του τις επιλογές των μετασοβιετικών κυβερνήσεων να σφιχταγκαλιαστούν με το μεγάλο δυτικό κεφάλαιο που την πρώτη δεκαετία, μετά την κοσμοϊστορική καταστροφή του 1990,  λεηλάτησε με πρωτόγνωρο τρόπο, μαζί με μια δράκα εγχώριων κλεφτών, την περιουσία του σοβιετικού λαού και των συμμάχων του. Τώρα που υπέστησαν, παρ’ ολίγον, συντριπτικά χτυπήματα από τους δυτικούς «εταίρους» κατάλαβαν, από τον Πούτιν μέχρι τον τελευταίο ρώσο πολίτη, τι σημαίνει να ανοίγεσαι και να συναγελάζεσαι με την καπιταλιστική αλητεία της Δύσης, προωθώντας και την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Ευτυχώς γι αυτούς και τους λαούς της ανθρωπότητας, ο αμύθητος πλούτος της ρωσικής γης και η τεράστια βιομηχανική υποδομή, δεν επιτρέπουν την κατάρρευση της οικονομίας τους, ενώ η κολοσσιαία σοβιετική πυρηνική κληρονομιά που κατέχουν, μάλλον θα αποτρέψει ένα παγκόσμιο ολοκαύτωμα που ονειρεύονται οι διεστραμμένοι εγκέφαλοι της Ουάσιγκτον και του γερμανικού Ράϊχ. Ο ρωσικός λαός, που σε ποσοστό πάνω από 50%, αναπολεί τα πλεονεκτήματα του σοσιαλιστικού καθεστώτος πρέπει να κινηθεί προς την κατεύθυνση που του δείχνει η ένδοξη ιστορία των σοβιέτ αποφεύγοντας παράλληλα τα λάθη του παρελθόντος. Όσον αφορά τον ελληνικό και τους ευρωπαϊκούς λαούς και κινήματα, να κάνουν ξεκάθαρο στις ηγεσίες τους ότι νέα πολεμική αναμέτρηση με τη Ρωσία όχι μόνο δεν θα γίνει ανεκτή αλλά θα σημάνει και το τέλος της κυριαρχίας του κεφαλαίου στην Ευρώπη και όχι μόνο.  

                                                           Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                  Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης