Στο δρόμο της αυταπάτης

                                    

                      « Ό, τι κάμαμε θα το κάμαμε μονάχοι και δεν έχομε καμίαν ελπίδα από τους ξένους ».                                                                                         (Θ. Κολοκοτρώνης,  1817)

Η σοφή ρήση του Κολοκοτρώνη ούτε τότε εισακούστηκε, ούτε αργότερα, και πολύ περισσότερο, ούτε σήμερα. Τότε, οι κοτζαμπάσηδες κι ο ανώτερος κλήρος, υπονόμευσαν και πολέμησαν με λύσσα την επανάσταση, ενεργώντας σαν εκπρόσωποι των τουρκικών συμφερόντων προεπαναστατικά και των δυτικών συμφερόντων μετεπαναστατικά. Οι κοτζαμπάσηδες (κοινοτάρχες, προεστοί,  στα τουρκικά),  υπήρξαν η οικονομική ολιγαρχία της εποχής. Τσιφλικάδες, φοροεισπράκτορες, τοκογλύφοι, μεσίτες, εργολάβοι, προσκυνημένοι και φιλότουρκοι. Ήταν πιο μισητοί κι από τους ίδιους τους τούρκους και δεν επιθυμούσαν με κανένα τρόπο την απελευθέρωση της Ελλάδας για να μη χάσουν τα σκανδαλώδη προνόμιά τους. Ο τότε γάλλος πρόξενος Πουκεβίλ σημείωνε μάλιστα ότι « όταν οι κοτζαμπάσηδες μιλούν για ελευθερίες, δεν είναι για να καλυτερέψει η θέση του λαού, αλλά για να μπουν οι ίδιοι στη θέση των τούρκων».  Γι αυτό κι όταν ο Δ. Υψηλάντης, φεύγει από την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1821, αηδιασμένος από την συμπεριφορά και την πολεμική των κοτζαμπάσηδων, οι εξαγριωμένοι αγωνιστές και ο λαός κινούνται απειλητικά εναντίον τους με σκοπό να τους εξοντώσουν. Όμως ο Κολοκοτρώνης διαπράττει το μέγιστο λάθος.  Δεν επιτρέπει να τους «χαλάσουν». Κι αυτό είχε τραγικές συνέπειες στην εξέλιξη της επανάστασης και στην πορεία του έθνους μας.  Αναθαρρημένοι οι κοτζαμπάσηδες και οι φαναριώτες προκάλεσαν δύο εμφύλιους (1823-1825) στην διάρκειά του ξεσηκωμού,  μετέτρεψαν τη χώρα  σε προτεκτοράτο των Άγγλων  και  κυνήγησαν ανελέητα τον  ίδιο και τους πιο σπουδαίους καπεταναίους του αγώνα. Πράγματι μερικά χρόνια αργότερα (τον Απρ. του 1834), «αντάμειψαν» τον Γέρο του Μοριά με την εις θάνατον καταδίκη του και μάλιστα από  άγγλο εισαγγελέα, τον Έντουαρντ Μάσον, για «εσχάτη προδοσία» κατά του βαυαρού βασιλιά Όθωνα. Και δεν σταμάτησαν εκεί. Τα ίδια έκαναν  και με τον  Καποδίστρια,  που ανακηρύχτηκε πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας (Απρ. 1827) αντιμετωπίζοντας διαρκώς την εχθρότητα Αγγλίας και Γαλλίας, τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των οποίων κινδύνευαν από την προοπτική δημιουργίας ενός νέου ναυτικού κι εμπορικού κράτους έξω από τον έλεγχό τους, ή χειρότερα υπό την επιρροή της τσαρικής Ρωσίας, καθώς ο κυβερνήτης είχε διατελέσει υπουργός των εξωτερικών της. Οι δυνάμεις αυτές –Αγγλία και Γαλλία - εκμεταλλεύτηκαν κι ενίσχυσαν με πακτωλούς χρημάτων τον φατριασμό, τα τοπικιστικά, οικονομικά, πολιτικά συμφέροντα των κοτζαμπάσηδων, των Φαναριωτών και των πλοιοκτητών που επεδίωκαν την διατήρηση των προνομίων τους και τη συμμετοχή τους στη νομή της εξουσίας, οδηγώντας τους τελικά στη δολοφονία (Σεπτ. 1831) του Καποδίστρια. Οι φαναριώτες ( Μαυροκορδάτος και άλλοι) και οι κοτζαμπάσηδες που υποθήκευσαν και διέλυσαν την επανάσταση με τα αγγλικά δάνεια ζητώντας την «προστασία» της Αγγλίας, ανήκουν στην ίδια ακριβώς τάξη με τους Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Σαμαράδες, Βενιζέλους, που ενεργώντας με την ίδια λογική,  υποθήκευσαν και αλυσόδεσαν την Ελλάδα σε μεγαλύτερη έκταση και βάθος στις μέρες μας. Δεν δανειζόντουσαν για την Ελλάδα αλλά για τα παράσιτα που την κυβερνούσαν, όπως ακριβώς κάνουν και οι σημερινοί ομοταξίτες τους.  Γι αυτό είχαμε διαδοχικά Βαυαροκρατία-Αγγλοκρατία-Αμερικανοκρατία και σήμερα ΔΝΤ και διεθνή Τραπεζοκρατία. Ο κοτζαμπασισμός κι ο φαναριωτισμός είναι το σαράκι που κατατρώγει τη χώρα μας για αιώνες. Η σημερινή τραγωδία του λαού μας έχει τις ρίζες της στα πρώτα χρόνια της Εθνεγερσίας του ’21. Η ένοπλη πάλη των αγωνιστών του ’21 καπελώθηκε από τα παράσιτα αυτά, όπως ακριβώς καπελώθηκε και η μεγαλειώδης Εθνική μας Αντίσταση (1941-44) από τα αγγλόδουλα και γερμανόδουλα παράσιτα με τις συμφωνίες Καζέρτας-Λιβάνου και Βάρκιζας. Επί των ημερών μας, ο κοτζαμπασισμός μετεξελίχτηκε  σε αεριτζίδικο καπιταλισμό και σε υπέρμετρο ατομικισμό που συνεχίζει να λεηλατεί τη χώρα, και να εξαθλιώνει τον λαό της.

 ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ τραπεζικό, εφοπλιστικό κι επιχειρηματικό κεφάλαιο της χώρας μας, σε πλήρη διαπλοκή και συνεργασία με το ευρωπαϊκό κι αμερικανικό, ρημάζουν κυριολεκτικά την πατρίδα μας υπηρετώντας την τσέπη τους, μέσω της κτηνώδους λιτότητας που μας έχουν επιβάλει. Η «Ιερά Συμμαχία» του 1815 που καταδυνάστευε τους λαούς της Ευρώπης υπέρ μιας συμμορίας απόλυτων μοναρχών τότε, έχει αντικατασταθεί από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ που καταδυναστεύουν σήμερα τους ευρωπαϊκούς λαούς υπέρ μιας συμμορίας   αδυσώπητων, ψυχρών, κυνικών  ανθρώπων του χρήματος. Διαμόρφωσαν μια απόλυτα διεφθαρμένη κι αυταρχική Ευρώπη όπου έννοιες όπως Δημοκρατία, Ελευθερία, Ανθρώπινα δικαιώματα, Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη έχουν χάσει εντελώς πια την σημασία τους. Η ηθική παρακμή   κυριαρχεί, έχει απλωθεί παντού. Είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση.  Καραγκιόζηδες, απατεώνες, λαμόγια, δολοφόνοι, εκβιαστές, τζογαδόροι, κυριαρχούν  στο διαπλεκόμενο με τραπεζίτες κι επιχειρηματίες πολιτικό προσωπικό της, διαστρεβλώνοντας και διαστρέφοντας τις όποιες αρχές της αστικής δημοκρατίας είχαν απομείνει. Μια Ευρώπη με τέτοια κανιβαλική ηγεσία που διαχειρίζεται μηχανισμούς  υποστήριξης μόνο του πολύ μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, δεν έχει και πολύ μέλλον όσες «ενέσεις ρευστότητας»  κι  αν δεχτεί από την  πηγή  της ισχύος του κακού, την Κεντρική της Τράπεζα (ΕΚΤ). Διότι παρεμβαίνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο (ποσοτικής χαλάρωσης) η ΕΚΤ στις αγορές ομολόγων ουσιαστικά ασκεί κερδοσκοπία σε βάρος των πιο αδύναμων κρατών –μελών της. Μια Ευρώπη που κυριολεκτικά πνίγεται σε φανερά και κυρίως κρυφά χρέη που απειλούν να την τινάξουν στον αέρα. Σκάνδαλα επί σκανδάλων με την (ηθικολόγο) Γερμανία να πρωτοστατεί σε τραπεζικές απάτες και μεταξύ των κρατιδίων της και με άλλες χώρες της ΕΕ. Γι αυτό και τρέχουν τώρα Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, και η χρεοκοπημένη Ιταλία να δηλώσουν συμμετοχή στη νέα Αναπτυξιακή Ασιατική Τράπεζα, υπό τον έλεγχο της Κίνας, μη τυχόν και σωθούν από το χρεοκοπημένο αλλά ληστρικό κατασκεύασμα του ευρώ, παρά τις αντιρρήσεις  και σε βάρος των συμφερόντων των ΗΠΑ.  Όλοι εναντίον όλων, αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, που σε εποχές κρίσης και μεγάλων αδιεξόδων παίρνει σχιζοφρενικές μορφές, ακόμη και ανοικτών πολεμικών συγκρούσεων. Αλλά οι παραλογισμοί δεν είναι παρά η λογική της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

 Η ΙΣΤΟΡΙΑ διδάσκει ότι η αμφισημία της γλώσσας  της εξουσίας δίνει την δυνατότητα εξαπάτησης του λαού με την αλλοίωση της σημασίας των λέξεων. Η Συριζαϊκή ηγεσία απέσυρε λέξεις που είχαν φορτιστεί αρνητικά κι επινόησε λεκτικές ακροβασίες και νοητικά σχήματα που παρερμηνεύονται θετικά από τους αδαείς, ενώ πίσω τους κρύβεται η διαιώνιση της ζοφερής για το λαό πραγματικότητας. Η καλλιέργεια της αυταπάτης στο αποκορύφωμά της. Κι αφού κατάργησε, φραστικά, τα μνημόνια, απέσυρε και την αντιμνημονιακή ρητορική ώστε να ξεχάσουμε και να συνηθίσουμε να ζούμε μέσα σε αυτά χωρίς αντίδραση. Συμφώνησε όχι μόνο να παραμείνει ανέπαφος ο μηχανισμός ελέγχου κι επιτροπείας της χώρας από ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, αλλά να εμπλουτιστεί με νέα πολυπληθή κλιμάκια «τεχνικών»,  ώστε να συνεχιστεί η αξιολόγηση, ενώ το κύριο σώμα των μνημονιακών μέτρων και αναδιαρθρώσεων να παραμείνει απείραχτο.  Αυτό ήδη το ονόμασαν «έντιμο συμβιβασμό με αξιοπρέπεια» που πρόκυψε βέβαια ύστερα από «αμοιβαία επωφελή συμφωνία», δηλαδή ύστερα από αισχρούς εκβιασμούς κι απειλές της ευρωσυμμορίας προς την (αφελή;) Συριζαϊκή ηγεσία. Παρ’όλα αυτά, ακόμα και το τελείως ανώδυνο πρόγραμμα της Θες/νίκης, που δεν είναι πρόγραμμα ρήξης με την ΕΕ, απορρίφθηκε από την λωποδυτική ευρωπαϊκή ηγεσία.  Συνεπώς, κανένα  θετικό για το λαό μέτρο δεν μπορεί να φτάσει στη Βουλή γιατί θα συναντά το φράγμα του βέτο των «θεσμών»( τρόϊκας) που το θεωρούν «μονομερή ενέργεια». Η Συριζαϊκή ηγεσία, μας λέει, ότι πηγαίνοντας για διαπραγματεύσεις, υποτίμησε την αναλγησία του κεφαλαίου και των υπηρετών του. Ότι δεν φαντάστηκε ποτέ την σκληρότητα της αντίδρασης των γερμανών, λες και δεν τους ήξερε. Και τώρα το χρησιμοποιεί αυτό για να δείξει στο λαό ότι θέλει να υλοποιήσει το πρόγραμμά της αλλά δεν την αφήνουν οι «κακοί» γερμανοί. Όχι αγαπητοί φίλοι του Σύριζα, δεν είναι οι κακοί γερμανοί που φταίνε, φταίει όλο το πλέγμα συνθηκών και συμφωνιών, με βάση τις οποίες χτίστηκε η Ευρωένωση και η Ευρωζώνη και τις οποίες έχετε υπογράψει και σεις από το 1992 (Μάαστριχτ) και μετά. Εκεί πατάνε οι γερμανοί και απαιτούν «συμμόρφωση». Συμφωνίες, στις χιλιάδες σελίδες των οποίων, δεν υπάρχει ούτε μια φορά γραμμένη η λέξη λαός, αλλά αμέτρητες φορές οι λέξεις κεφάλαιο, τράπεζες, επιχειρήσεις κι ανταγωνισμός. Αυτό πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν και οι εντός και οι εκτός Σύριζα, και να πάψουν να φαντασιώνονται ότι   μπορεί μέσα στο πλαίσιο του ευρώ να υλοποιηθεί η παραμικρή έστω φιλολαϊκή αλλαγή, ακόμα και το πρόγραμμα του Σύριζα. Η ΕΕ έχει ήδη οδηγήσει την πατρίδα μας στην καταστροφή και ούτε θέλει μα ούτε και μπορεί να μας «σώσει». Πρέπει λοιπόν να προετοιμαζόμαστε για οργανωμένη έξοδο από την ευρωφυλακή, καθώς όλα τα ενδεχόμενα μπορεί να αντιμετωπιστούν αν ο λαός είναι σωστά ενημερωμένος και αποφασισμένος, έτοιμος να υπερασπιστεί με κάθε μέσο και τρόπο  την ζωή του, την αξιοπρέπεια και τη χώρα του.

                                                                Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                     Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

.