Aτέρμονες διαπραγματεύσεις για τα ίδια

Στις  πομπώδεις, απανωτές συνάξεις των ευρωμαφιόζων μέσα στα παλάτια της ευρωένωσης δεν συναντώνται για να συζητήσουν και να λύσουν κάποια θέματα. Αλλά για να επικυρώσουν αποφάσεις που έχουν ήδη ληφθεί από ένα ολιγομελές, πολύ κλειστό και απρόσιτο Κλάμπ αδίστακτων εκπροσώπων της οικονομικής ολιγαρχίας και των διεθνών κερδοσκοπικών funds, που υποστηρίζονται  από ένα τεράστιο, πολυδαίδαλο,  πανάκριβο γραφειοκρατικό μηχανισμό κι επηρεάζονται από χιλιάδες εκπροσώπους λόμπι οικονομικών συμφερόντων οι οποίοι κατοικοεδρεύουν μόνιμα στις Βρυξέλλες. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι στην ΕΕ οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια δεν παίζουν κανένα ρόλο στη διαμόρφωση των κεντρικών αποφάσεων. Το 75% των νόμων της ΕΕ είναι προϊόν πιέσεων συγκεκριμένων λόμπι, πάντα βέβαια με το αζημίωτο για τα μέλη  του Κλάμπ, σε ένα ατελείωτο  αλισβερίσι διαπλοκής και διαφθοράς που όμοιό του δεν έχει εμφανιστεί ποτέ ξανά στον πλανήτη.  Οι όποιες αποφάσεις ληφθούν, ανακοινώνονται στις πολυτελείς αίθουσες των συνεδριάσεων απλά και μόνο για ενημέρωση του υπνωτισμένου κοπαδιού υπουργών και πρωθυπουργών ώστε να υπογραφούν  τα όσα έχουν προαποφασιστεί. Είναι σχεδόν αδύνατο να διαπραγματευτείς με μια λέσχη αγυρτών που συναγελάζεται με ένα τέτοιο πολυπληθές σκυλολόϊ και να ελπίζεις σε θετική έκβαση; Σε καμία περίπτωση.  Ο έλληνας πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, πολύ σύντομα θα διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση  για διαπραγμάτευση ουσίας, που ίσως φαντάζονταν, με τους ευρωπαίους θεσμικούς για ένα λόγο παραπάνω: Διότι   οι ίδιοι έχουν αφαιρέσει κάθε τους διαπραγματευτικό ατού, δηλώνοντας πίστη  σε αρχές, αξιώματα και θεσμούς της άλλης πλευράς, χωρίς να αμφισβητούν και την δημιουργία αυτού του χρέους. Από τη στιγμή που δηλώνεις δογματικά πίστη στην ΕΕ, στο ευρώ, στο ΝΑΤΟ και δεν αμφισβητείς την νομιμότητα του χρέους, κανείς δεν σε παίρνει στα σοβαρά στην  όποια διαπραγμάτευση. Οι μαφιόζοι του χρήματος, η κλεπτοκρατία της Ευρωένωσης, έχουν κατασκευάσει «προγράμματα» για κάθε κράτος-μέλος της Ευρωζώνης και δεν ανέχονται παρεκκλίσεις. Μόνο φραστικά και λεκτικά φτιασιδώματα (κατάργηση της λέξης «τρόϊκα) θα υπάρξουν που δεν θα αναιρούν την ουσία των μνημονιακών διαδικασιών. Έτσι πιστεύουν ότι ο τρόπος που θα πλασαριστεί η νέα συμφωνία, είτε σαν «επέκταση» είτε σαν  «γέφυρα», δεν θα  προκαλέσει  αντιδράσεις, αλλά θα θεωρηθεί ως νίκη της νέας κυβέρνησης ενώ στην ουσία, θα εξασφαλίζει τους δανειστές. Ενοχλήθηκαν βέβαια σοβαρά οι ευρωπάτρωνες, που κάτι «νεούλια» ζήτησαν κάποιες ήσσονος σημασίας αλλαγές, διότι πιθανόν αυτές να προκαλέσουν απρόβλεπτες διακυμάνσεις στα πλανητικά παιχνίδια εξοντωτικού ανταγωνισμού που συμμετέχουν καθώς και στη σταθερότητα της συμμορίας τους. Φοβούνται μήπως αυτές, οι δειλές έστω διαφοροποιήσεις, πυροδοτήσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις, στους εν καταστολή ευρισκόμενους λαούς της Ευρωένωσης, και οδηγηθούν σε μη ελεγχόμενες αντιδράσεις τώρα που τους χρειάζεται όσο τίποτε άλλο, η ενότητα  στον βρώμικο  (οικονομικό προς το παρόν) πόλεμο κατά της Ρωσίας.   Κι επί πλέον, η χρηματοδότηση των ναζιστών, πολιτικών και στρατιωτικών μισθοφόρων στο Κίεβο έχει εξελιχτεί σε μια πολύ ακριβή υπόθεση, με τις χρεοκοπημένες τράπεζες της ΕΕ να δυσκολεύονται πολύ να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες απαιτήσεις τους. Αυτή είναι «η Ευρωπαϊκή οικογένεια», «το κοινό μας σπίτι» που μας πλασάρουν τόσο επίμονα για δεκαετίες και από το οποίο δεν εννοεί  να ξεφύγουμε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

                            Η Διατλαντική Εταιρική  Σχέση

 Αλλά αυτό το υπερχρεωμένο «σπίτι» της διαφθοράς, της βίας, της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, που βολοδέρνει μέσα στην ύφεση και τον αποπληθωρισμό, έφτασε στα όριά του.Τώρα, ετοιμάζονται να το μετατρέψουν σε ένα άλλο, πιο προσοδοφόρο για τα συμφέροντά τους, άρα μεγαλύτερης φτώχειας για τους λαούς του. Μαζί με τους υπερατλαντικούς γκάνγκστερ συζητούν από τον Ιούλιο 2013, και είναι πολύ κοντά στο κλείσιμο Συμφωνίας που θα ονομάζεται «Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου κι Επενδύσεων» (ΤΤΙΡ), την δημιουργία μιας κολοσσιαίας κοινής αγοράς ΗΠΑ – ΕΕ. Συμφωνία, που θα ισοπεδώσει όλα όσα έχουν απομείνει όρθια στην Ευρώπη μετά την καταιγίδα των μνημονιακών πολιτικών, αφαιρώντας ταυτόχρονα τεράστιο μερίδιο της αγοράς από τους BRICS και ιδιαίτερα την Ρωσία. Αν δε συνδυασθεί και με τη λειτουργία παρόμοιων Συμφωνιών, που έχουν συνάψει  οι ΗΠΑ με πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής(ΝΑFΤΑ), την Ιαπωνία και χώρες του Ειρηνικού(ΤPP), καθώς και με την κατακόρυφη μείωση των τιμών πετρελαίου, αερίου και τις εντεινόμενες κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, βλέπουμε ότι  βρισκόμαστε ήδη μέσα στη δίνη ενός ολοκληρωτικού παγκόσμιου οικονομικού πολέμου που έχουν κηρύξει οι ΗΠΑ, προκειμένου όχι μόνο να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους αλλά και να εξοντώσουν τους αντιπάλους τους (Ρωσία-Κίνα). Έτσι όμως δημιουργούνται οι προϋποθέσεις παγκόσμιας σύρραξης, γι αυτό και οι αμερικανοί βιάζονται να κλείσουν «εκκρεμότητες» στην Ευρώπη, όπως η σχέση της Ελλάδας με ΕΕ και ΝΑΤΟ, και η υπογραφή της Συμφωνίας (ΤΤΙΡ). Μια Συμφωνία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των πολυεθνικών, την οποία διαπραγματεύονται υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας και αδιαφάνειας. Μια συμφωνία που, από τα λίγα που έχουν διαρρεύσει, ουσιαστικά αποτελεί νεκρανάσταση της  διαβόητης «Πολυμερούς  Συμφωνίας Επενδύσεων» που είχε προταθεί  πριν 20 χρόνια από τον ΟΟΣΑ - τη νέα αγάπη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ – αλλά είχε αποσυρθεί λόγω της μεγάλης αντίδρασης που ξεσήκωσε το απάνθρωπο περιεχόμενό της. Η ΤΤΙΡ, που θα αφορά στο 50% περίπου των παγκόσμιων συναλλαγών, διαμορφώνει το απώτερο μέλλον του παγκόσμιου  καπιταλισμού και επιτίθεται άγρια στην εργασία, καταλύοντας και τα τελευταία απομεινάρια δημοκρατίας που έχουν απομείνει, αν δεν υπάρξουν σημαντικές διεθνείς αναταράξεις και ανατροπές από τον λαϊκό παράγοντα. Κυρίως όμως προστατεύει τις πολυεθνικές παρέχοντάς τους νομική ισχύ κρατών, αφού θα μπορούν να ακυρώνουν τους νόμους που, ενώ έχουν ψηφιστεί από κοινοβούλια, εκείνες θα θεωρούν ότι παρεμποδίζουν την κερδοφορία τους.  Ακόμη και αποζημιώσεις από το κράτος θα δικαιούται ένας εργοδότης για διαφυγόντα κέρδη του, λόγω απεργιών. Μετά την υπογραφή της,  όλες οι κυβερνήσεις δεσμεύονται για την  απόλυτη τήρησή της, οπότε θα είναι  καταδικασμένες να ακολουθούν παθητικά τον αυτόματο πιλότο των πολυεθνικών συμφερόντων. Θα την επικυρώσει λοιπόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

                                  Lazard  και  Ε. Παναρίτη

 Οι πρώτες κινήσεις της νέας κυβέρνησης δημιουργούν σοβαρές αμφιβολίες σε όσους πίστεψαν ότι θα μπορέσει να κινηθεί σε φιλολαϊκή τροχιά. Πράγματι, ενώ υπάρχει ένα εξειδικευμένο προσωπικό στο Δημόσιο και άριστοι υπηρεσιακοί παράγοντες στο υπουργείο Οικονομικών, ο Γ. Βαρουφάκης (πρώην σύμβουλος του ΓΑΠ), εισηγήθηκε και πέτυχε την επαναπρόσληψη της αμαρτωλής εταιρείας Lazard, σαν συμβούλου σε θέματα Δημοσίου χρέους και  δημοσιονομικής διαχείρισης. Από την ίδρυσή της (1832) μέχρι σήμερα δεν υπήρξε μεγάλο σκάνδαλο χρηματοπιστωτικού χαρακτήρα που να μην έχει μπλεχτεί. Προωθώντας πάντα τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ, έχει αναμιχθεί σε όλους σχεδόν τους πολέμους και σε πολλά πραξικοπήματα στην Λατινική Αμερική, έχοντας συμβάλλει και στη χρεοκοπία της Αργεντινής. Διαπλέκεται  με την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ εξασφαλίζοντας την εξαγορά κυβερνήσεων από τους αγύρτες των χρηματαγορών. Εξασφαλίζει, πάντα σε βάρος των λαών, τα συμφέροντα  των αγορών στις περιπτώσεις αναδιαρθρώσεων κρατικού χρέους, όπως έκανε με το καταστροφικό για τη χώρα μας PSI.  Ήταν η εταιρεία που «συμβούλεψε» την πώληση των Airbus  της Ολυμπιακής στο 5% της αξίας τους και γνωμοδότησε στην παραχώρηση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην AbuDahbi Mar με απώλεια 4 δις ευρώ για το δημόσιο. Είχε βαρύνουσα γνώμη στην κατάρτιση του καταλόγου αποκρατικοποιήσεων και επενδύσεων fast track. Εξακολουθεί να είναι σύμβουλος στο ΤΧΣ και στον ΟΔΔΗΧ. Επόπτευσε την εφαρμογή του μνημονίου στη χώρα μας έναντι 31 εκατ. ευρώ και φαίνεται ότι το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει και τώρα, αφού δηλώνει ότι συμβουλεύει την Ελλάδα «για την αποφυγή αθέτησης αποπληρωμής του χρέους της», κυνικά ισχυριζόμενη  ότι « η Ελλάδα σήμερα έχει γίνει εργαστήριο γι αυτό στο οποίο μπορεί να μετατραπεί όλη η Ευρώπη αύριο». Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τι ετοιμάζουν για όλη την Ευρώπη. Μιλάμε για πραγματική μάστιγα και υπ’ αριθμόν ένα παράγοντα λεηλασίας της χώρας μας κι όχι μόνο. Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, σαν αρχηγός αντιπολίτευσης, είχε επανειλημμένα κάνει επερωτήσεις στη Βουλή για την κακοποιό δράση αυτής της εταιρείας, αλλά δυστυχώς ο ίδιος σήμερα, υπό την πίεση του αμερικανικού παράγοντα, επιτρέπει την  συνέχιση της δράσης της. Βέβαια η Lazard για να μπορέσει να φέρει σε πέρας το καταστροφικό της «έργο», χρειάζεται πολύ δικούς της ανθρώπους στη κυβέρνηση.  Τέτοια είναι η Ελ. Παναρίτη, πρώην υπάλληλος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας τράπεζας (ΠΤ) με ειδίκευση στις αποκρατικοποιήσεις δηλαδή στο αντίθετο απ’ αυτό που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Εστάλη στο Περού από την ΠΤ, όπου βοήθησε στο ξεπούλημα της χώρας και την εξαθλίωση του λαού της. Βραβεύτηκε γι αυτό από ΔΝΤ και ΠΤ και ήρθε στην Ελλάδα όπου προσελήφθη από τον ΓΑΠ για να κάνει το ίδιο. Την ανέδειξε σε βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και της ανετέθη ο τομέας αποκρατικοποιήσεων στον οποίο και διέπρεψε. Έχει ψηφίσει όλα τα μνημόνια, ενώ το 2010 δήλωσε ότι τα επώδυνα μέτρα που ελήφθησαν είναι λίγα και θα έπρεπε να ληφθούν κι άλλα. Αυτή η κυρία, ο άνθρωπος των αγορών, προσελήφθη σαν ειδική σύμβουλος του Γ. Βαρουφάκη και πάνε όλοι μαζί παρέα, Βαρουφάκης, Lazard, Παναρίτη, στο Γιουρογκρούπ για διαπραγμάτευση. Φόβος και τρόμος λοιπόν στο Γιουρογκρούπ, από την επέλαση της…αριστερής παρέας. Καπάκι ήρθε και ο ΟΑΣΑ να φτιασιδώσει  το «κακό» 30% του μνημονίου, μετατρέποντάς το σε «μεταρρυθμίσεις έκπληξη». Έλεος σύντροφοι,  πιο αριστερά πεθαίνεις.

                                    Οι συγκεντρώσεις

 Η νέα κυβέρνηση, αν πραγματικά ήθελε να προωθήσει τις, κουτσουρεμένες έστω, φιλολαϊκές προεκλογικές υποσχέσεις της, έπρεπε  να βγει ανοιχτά και να ζητήσει στήριξη από λαϊκές μάζες, που μαχητικά θα πρόβαλαν με συγκεκριμένα συνθήματα τις επιδιώξεις και τους  στόχους του λαϊκού κινήματος. Αντ’ αυτού, προτίμησε να κρυφτεί μέσα  στις ιντερνετικές σελίδες και να  μεταδώσει ένα κλίμα συμβιβασμού με το ελάχιστο. Ένα κλίμα που δεν βοηθάει καθόλου στην άσκοπη μεν, αλλ’ εν εξελίξει διαπραγμάτευση με τους ευρωληστές. Ευνουχισμένα, συγκρατημένα συνθήματα, χωρίς θυμό και οργή, χωρίς να ονοματίζεται  η αιτία του κακού, χωρίς ταξική κατεύθυνση, παρά μόνο εκκλήσεις στους δυνάστες. Ο φόβος μήπως ο κόσμος εκτραπεί σε πραγματικά ανατρεπτικές κινήσεις και τρομάξουν οι «εταίροι μας», έφερε εκπτώσεις ακόμη και στα συνθήματα για την «αξιοπρέπεια», όπου ζητούνται μόνο «ανάσες αξιοπρέπειας» κι όχι  καθολική αξιοπρέπεια. Τα τέσσερα χρόνια μνημονιακού μαστιγώματος φαίνεται «έπιασαν τόπο». Με λίγα ψίχουλα, από όσα μας ανήκουν, είμαστε πια ικανοποιημένοι. Θέλουν την ΕΕ, αλλά «χωρίς εκβιασμούς», παριστάνοντας πως δεν ξέρουν ότι το βασικό της όπλο  είναι ο εκβιασμός.  Προσκαλούν να πάμε όλοι «Μαζί», πού; Μήπως να τσοντάρουμε  όλοι μαζί στην αποπληρωμή ενός  χρέους που το δημιούργησαν τα τραπεζικά κι επιχειρηματικά λαμόγια και το χρησιμοποιούν για τη διάσωσή τους; Τι ακριβώς να στηρίξουμε λοιπόν; Την διαχείριση μιας διαπραγμάτευσης που οδηγεί στα ίδια; Γιατί μέχρι τώρα αυτό βλέπουμε, αν κρίνουμε κι από τις χαρούλες «για επιστροφή στο ρεαλισμό» του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Σύντροφοι προσέξτε, γιατί η χαλαρή κι «αυθόρμητη» παρουσία σας στις πλατείες, θα χρησιμοποιηθεί για τη νομιμοποίηση ανεπίτρεπτων συμβιβασμών σε βάρος του λαού και της χώρας.

                                                               Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                       Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης  

,