Βουλιάζουμε στα σκουπίδια

Φαίνεται ότι οι κυβερνητικές μαριονέτες των αγορών, δεν έχουν αίσθηση της οριακής κατάστασης που βρίσκεται ο τομέας Διαχείρισης των Αποβλήτων στην Πελοπόννησο και σ’ ολόκληρη την επικράτεια. Μαζί με τις δυνάμεις τους στην Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση και με τη στήριξη κι άλλων δυνάμεων του ευρωμονόδρομου οδήγησαν όλο το ζήτημα των σκουπιδιών σε ακραίο αδιέξοδο, ώστε με την διογκούμενη συσσώρευση σκουπιδιών και με την απειλή απανωτών προστίμων από την δήθεν ευαίσθητη ΕΕ, να εξαναγκάσουν τον κόσμο να δεχτεί την όποια λύση προσφέρουν τα ιδιωτικά συμφέροντα. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να προχωρήσουν οι διαδικασίες ΣΔΙΤ, που προωθούνται από την Ευρωένωση, για την κατασκευή μονάδων μαμούθ διαχείρισης σύμμικτων απορριμμάτων, κι ας αποτελεί ο σχεδιασμός αυτός την πιο ακριβή, αντιοικονομική κι αντιπεριβαλλοντική επιλογή. Είναι γνωστό πως οι διαδικασίες ΣΔΙΤ, στις οποίες υποτίθεται συνεισφέρει και ο ιδιώτης ανάδοχος του έργου, αποτελούν ένα ακόμη σκάνδαλο σε βάρος του Δημοσίου, καθώς αυτό εγγυάται στις τράπεζες για τα δάνεια του αναδόχου που βέβαια δεν αποπληρώνει ποτέ. Με τις οδηγίες των ευρωπαίων γκαουλάϊτερ, οι Περιφέρειες κινούνται με τρόπο που δείχνει ότι η ανακύκλωση και κομποστοποίηση δεν είναι στους σχεδιασμούς των παρά μόνο συμπληρωματικά στη βασική επιλογή της καύσης που φέρνει μεγαλύτερα κέρδη στους σκουπιδοεργολάβους. Τι άλλο δείχνει άραγε η προτίμηση στην γενίκευση της προσωρινής λύσης της δεματοποίησης-αποθήκευσης των σκουπιδιών, που αναλαμβάνουν διάφοροι απατεώνες ιδιώτες, εκτός από την συσσώρευση έτοιμης πρώτης ύλης για τα αδηφάγα ιδιωτικά εργοστάσια που προορίζονται να διαχειριστούν αργότερα τα σκουπίδια; Αλλά όλοι γνωρίζουμε τους κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία μας που συνεπάγεται η μακρόχρονη δεματοποίηση, καθώς δεν είναι δυνατό να αποφευχθούν οι εκρήξεις των δεμάτων. Επιπλέον, στις Συμβάσεις που έχουν υπογραφεί υπάρχει και η ρήτρα περί «εγγυημένης ποσότητας παραγωγής αποβλήτων», που εξασφαλίζει ότι ο εργολάβος θα συνεχίζει να πληρώνεται ακόμη κι αν δεν υπάρχουν αρκετά σκουπίδια για επεξεργασία, μη αποκλείοντας και την εισαγωγή από το εξωτερικό. Βέβαια η συγκυβέρνηση με υπόδειξη της ΕΕ, δεν θέτει προτεραιότητες, δεν σχεδιάζει , δεν συμβάλλει στην υλοποίηση ενός Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Απορριμμάτων και εσκεμμένα αφήνει τη διαχείρισή τους στις Περιφέρειες, όπου με στημένους «διεθνείς διαγωνισμούς», αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα αφήνεται στα χέρια μιας δράκας κερδοσκοπικών συμφερόντων. Σαν αποτέλεσμα, κανένας από τους δημάρχους, π.χ της Περιφέρειας Πελοποννήσου, δεν γνωρίζει πόσους τόνους σκουπιδιών οφείλει να παραδίδει, πόσο θα πληρώνει ανά τόνο για την διαχείριση των σκουπιδιών του κι αν στο κόστος αυτό θα περιλαμβάνεται και το κόστος μεταφοράς στους ΣΜΑ (Σταθμοί Μεταφόρτωσης). Από την άλλη, οι ευρώδουλοι περιφερειάρχες δέχτηκαν ασμένως την αρμοδιότητα διανομής της διαχείρισης απορριμμάτων, και κινούνται ταχύτατα προς την υλοποίησή της καθώς οσμίστηκαν μεγάλο φαγοπότι. Το κόστος δυστυχώς όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση θα πληρώσουν οι κατά τόπους δημότες αφού θα δουν τα δημοτικά τέλη να απογειώνονται.

ΠΡΕΠΕΙ συνεπώς να αντιδράσουμε σ’ αυτές τις μεθοδεύσεις και ν’ αγωνιστούμε για Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Διαχείρισης Απορριμμάτων, χωρίς καμία ανάμιξη ιδιωτών και χωρίς επί πλέον επιβάρυνση των δημοτών. Αυτός ο φορέας, σε συνεργασία με τα Πολυτεχνεία της χώρας, θα επιλέξει την πιο κατάλληλη μέθοδο διαχείρισης που θα εφαρμοστεί πανελλαδικά και θα γλυτώσει τη χώρα από σπατάλες δισεκατομμυρίων που γεμίζουν τις τσέπες διάφορων εγχώριων και ξένων ιδιωτών μελετητών κι εργολάβων με τις δεκάδες μεμονωμένες, ασυντόνιστες και απρογραμμάτιστες κατά Περιφέρεια διαφορετικές μελέτες και προσωρινές «λύσεις». Μιλάμε για ένα φορέα που θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της λύσης «Μηδενικών Αποβλήτων» (Zero Waste). Δηλαδή επίτευξη μείωσης παραγόμενων απορριμμάτων, επαναχρησιμοποίηση υλικών και προϊόντων, διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση σε κάθε δήμο, και λιπασματοποίηση/κομποστοποίηση. Πρόκειται για ένα κλειστό σύστημα, που εφαρμόζεται εδώ και 20 χρόνια σε πολλές χώρες του κόσμου, και δίνει την δυνατότητα να ανακτηθούν οι πρώτες ύλες, να προστατευθεί μακροχρόνια το περιβάλλον, να εξοικονομηθούν ενέργεια και πολύτιμοι οικονομικοί πόροι καθώς και να εξευρεθούν πολλές θέσεις εργασίας. Εφαρμόζεται δε με επιτυχία, ανεξάρτητα από το μέγεθος και την γεωγραφική κατανομή των πόλεων. Είναι το πιο αποτελεσματικό πρόγραμμα από τη σκοπιά του κόστους-οφέλους καθώς οι λύσεις που προσφέρει είναι πιο οικονομικές και πιο φιλικές προς το περιβάλλον (επιτυγχάνεται μέχρι 80% ανάκτηση υλικών) σε σχέση με άλλες τεχνικές όπως π.χ η καύση. Αυτό βέβαια προϋποθέτει συστηματική, αδιάλειπτη, ενημέρωση ώστε να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος και να συμμετάσχει σε μια τόσο μεγάλη προσπάθεια που θα αλλάξει την ποιότητα της ζωής του ανακουφίζοντας παράλληλα σημαντικά το περιβάλλον. Αλλά τόσο σοβαρές αλλαγές δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς ριζική αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό και στην κατεύθυνση της χώρας. Όσο όμως ανεχόμαστε τα πολιτικά σκουπίδια στη διακυβέρνηση της χώρας, επόμενο είναι να πνιγόμαστε καθημερινά στα πραγματικά μας σκουπίδια. Φιλολαϊκή λύση και στο θέμα αυτό είναι αδύνατο να υπάρξει χωρίς την ανατροπή των ευρωπαϊκών πολιτικών και των υποστηρικτών τους.

Κ. Α. Αποστολόπουλος

Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης