Πανάκριβος επικυρωτής μνημονίων

Σύμφωνα με μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, την σκανδιναβική Νordea Bank, η ευρωπαϊκή κρίση όχι μόνο δεν οδεύει προς την λήξη της, αλλά είναι πολύ πιθανό πως θα επανέλθει και μάλιστα  πολύ σύντομα, στις αρχές του 2015.  Αυτό τρέμουν οι γερμανοί και οι παραδουλεύτρες τους στην Ευρωένωση με συνέπεια να παίρνουν ασταμάτητα μέτρα κατάργησης της εθνικής κυριαρχίας, διάλυσης κάθε ίχνους κοινωνικού κράτους που είχε απομείνει, διασφάλισης φτηνής εργασίας, παράδοσης των χωρών στους τραπεζίτες και στα όρνια των αγορών, μετατροπής των χωρών σε χώρους ασύδοτης επιχειρηματικότητας και  των λαών σε περιπλανώμενους εξαθλιωμένους πληθυσμούς. Οι  πληθυσμοί αυτοί όμως χρειάζονται κάποιους που φέρονται να τους κυβερνούν εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου και κάποιον που να τους ορκίζει και να αποδέχεται το διαρκές πλιάτσικο. Αυτός είναι ο πρόεδρος της «Δημοκρατίας»,  που τον προορίζουν  να υπογράφει και να επικυρώνει με κλειστά μάτια και χωρίς αντιρρήσεις, ό,τι του πλασάρουν από την κυβέρνηση. Μνημόνια, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, παντοειδή αντιλαϊκά μέτρα, όλα να έχουν την υπογραφή και την έγκρισή του. Τον κατάντησαν ένα αδειανό πουκάμισο, απλό επικυρωτή των αποφάσεων της τρόϊκας και της κυβέρνησης των συνεργατών της.  Τον θέλουν να μην ενοχλεί, απλά να υπογράφει τα πάντα. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν τι  είδους άνθρωποι είναι αυτοί που δέχονται αδιαμαρτύρητα να παίζουν το ρόλο του Προέδρου, το ρόλο μιας κοστοβόρας (3.500.000 ευρώ το χρόνο στοιχίζει η Προεδρία της Δημοκρατίας) γλάστρας. Διαβάστε τι όρκο δίνουν και θα καταλάβετε πόσο ελαστική συνείδηση πρέπει να έχουν για να καταστρατηγούν με τόση ευκολία όσα ορκίζονται να υπερασπιστούν: «Ορκίζομαι….να φυλάττω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τήρησή τους, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού». Είναι ακριβώς τα αντίθετα απ’ αυτά που υπέγραψε, έκανε  και υπερασπίστηκε χωρίς αιδώ τα τελευταία έξι χρόνια- ο για λίγο καιρό ακόμα -αριστεροπασόκος πρόεδρος της χώρας μας.

 Η ΠΑΡΕΑ Σαμαρά δεν έψαξε πολύ να βρει τον διάδοχό του. Πρόθυμοι υποστηρικτές των μνημονιακών πολιτικών, έτοιμοι να υπογράψουν τα πάντα, υπάρχουν πολλοί ακόμα. Κι ο Σταύρος Δήμας είναι ένας απ’ αυτούς. Υπήρξε πρωτεργάτης αυτών των πολιτικών ως υπουργός εξωτερικών του μεγαλοτραπεζίτη πρωθυπουργού Παπαδήμου, διατελέσας και ο ίδιος στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γι αυτό και υποδείχτηκε από το Βερολίνο ως η καλύτερη επιλογή για την προώθηση των συμφερόντων του. Είναι εγγύηση για την συνέχιση της ίδιας ανελέητης πολιτικής αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Διότι τα νέα μέτρα (μνημόνιο) που θα συνοδεύουν την «Ενισχυμένη και υπό όρους πιστωτική γραμμή» (ECCL), στην οποία θα ενταχθεί η καθημαγμένη μας χώρα από την 1^η Γενάρη, ισοδυναμούν κυριολεκτικά με κοινωνικό Αρμαγεδδώνα, με  οδοστρωτήρα που θα ισοπεδώσει την ελληνική κοινωνία και προϋποθέτει μια «ισχυρή», αλλά πλήρως υπάκουη στις εντολές του γερμανικού κεφαλαίου, κυβέρνηση. Πράγματι κάθε κράτος- μέλος που λαμβάνει αυτή την «προληπτική χρηματοδοτική συνδρομή», υπόκειται σε ενισχυμένη εποπτεία από την Κομισιόν μέσω των τεχνικών κλιμακίων της τρόϊκας που βρίσκονται σε κάθε υπουργείο (μηνιαίες πληροφορίες για όλα τα στοιχεία της Γενικής Κυβέρνησης, τα ταμειακά διαθέσιμα, την κατάσταση των τραπεζών κλπ). Αλλά  το χειρότερο είναι ότι, ακόμη και να μην κάνει χρήση αυτών των κονδυλίων μια χώρα, υπόκειται σε αυτόν τον αυστηρό έλεγχο αρκεί να έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα.  Διαφορετικά  με το πρόσχημα της «αστάθειας και πολιτικής αβεβαιότητας», θα διακοπεί κάθε είδος χρηματοδότησης και ο συρφετός των επενδυτών της αρπαχτής που έχουν ήδη ρημάξει τη χώρα, δεν θα μπορέσει συνεχίσει το «επενδυτικό του έργο»  σε  αβέβαιο περιβάλλον.

 ΤΑ ΝΕΑ, εντελλόμενα από τους τροϊκανούς, μέτρα και η σκληρότητα των  απαιτήσεων των δανειστών θα  οδηγήσουν τη χώρα και το λαό μας στα τάρταρα της ολικής ανυποληψίας και  καταστροφής. Όποια (δεξιά) κυβέρνηση δεχτεί όλες αυτές τις απαιτήσεις, όχι μόνο θα καταρρεύσει με πάταγο, αλλά αυτή τη φορά είναι βέβαιο, ο κόσμος δεν θα κάτσει σπίτι του. Ακριβώς για ν’ αποφευχθεί μια λαϊκή έκρηξη, οι λήσταρχοι της ΕΕ προτιμούν μια «φρέσκια» αριστερή κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ), επαρκώς όμως τρομοκρατημένη,  που ενώ θα μιλάει αριστερά εγκλωβίζοντας και καθησυχάζοντας τον κόσμο, θα κάνει ότι επιτάσσουν το Σύμφωνο Σταθερότητας και οι δανειακές υποχρεώσεις. Το παιχνίδι έχει ξαναπαιχτεί με επιτυχία από τον αείμνηστο Ανδρέα που παραμύθιαζε το λαό επί 15 χρόνια με τη θεωρία του ουτοπικού «επιθυμητού» και του πραγματοποιήσιμου «εφικτού», όπου το εφικτό αποδείχτηκε ότι ήταν οι επιθυμίες των ΗΠΑ και της τότε ΕΟΚ. Τα ασφυκτικά πλαίσια που έχουν θεσμοθετηθεί  στην Ευρωζώνη, ιδιαίτερα τα τελευταία έξι χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, με τη μορφή αντιλαϊκών Συμφώνων, Οδηγιών και μέτρων, αποτελούν τα πανύψηλα τείχη που έχουν υψώσει οι  αγορές (δανειστές)  ώστε κανείς ευρωλάγνος να μην μπορεί να τα υπερπηδήσει χωρίς τον κίνδυνο συντριβής του. Ταυτόχρονα όμως μπορεί να τα επικαλεσθεί και μια  κυβέρνηση που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή, για ν’ απεμπολήσει το όποιο επιθυμητό συμβιβαζόμενη με τον «ρεαλισμό» των  χρηματαγορών.

 ΩΣΤΟΣΟ, οι συγκυβερνώντες θα μετέλθουν τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσουν 1,5 χρόνο παραμονής στην εξουσία  και να ολοκληρώσουν τη μετατροπή της χώρας σε αποικία, δίνοντας εξετάσεις πιστής εφαρμογής των συμπεφωνημένων στους ευρωπαίους λωποδύτες- αφεντικά τους.  Κινούνται λοιπόν σε δύο κατευθύνσεις. Στη μία προσπαθούν να φανεί στο λαό ότι αντιστέκονται στις εξωφρενικές απαιτήσεις της τρόϊκας και στην άλλη  κινούνται με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο  να προσεταιριστούν όλους ή το μεγαλύτερο μέρος της κινούμενης άμμου που    συγκροτούν οι «ανεξάρτητοι» βουλευτές του κοινοβουλίου. Από την πρώτη ευελπιστούν να κερδίσουν λίγη ακόμη ανοχή και λαϊκές ψήφους στις επερχόμενες εκλογές, ενώ από την άλλη, βουλευτικές ψήφους για το  δυσώδες παρασκήνιο που βρίσκεται σε εξέλιξη ενόψει της προεδρικής εκλογής. Αντίτιμα, παροχές, αντιπαροχές, ιδιοτέλειες, εκβιασμοί, πιέσεις, άκρατη κινδυνολογία, όλα τα δοκιμασμένα κι αποτελεσματικά εργαλεία εξασφάλισης «συναίνεσης» είναι σε λειτουργία. Αν παρ’ όλα αυτά δεν συγκεντρωθεί ο μαγικός αριθμός 180 για την εκλογή ΠτΔ,  υποχρεωτικά πάμε σε εκλογές. Και τότε η κινδυνολογία,  τα απύθμενα ψεύδη, τα εκβιαστικά διλήμματα και η πόλωση  των εκλογών του 2012, θα φαντάζουν πταίσματα μπροστά σε όσα θα γίνουν τώρα (πήραμε μια γεύση από την ομιλία του πρωθυπουργού στη κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ), προκειμένου να οδηγήσουν τους τρομοκρατημένους ψηφοφόρους στο να επιλέξουν εκείνους που θα  συνεχίσουν την  πολιτική  που τους εξαθλιώνει. Άλλωστε στη προετοιμασία του κλίματος τρόμου και ανασφάλειας, οι ευρωπαίοι και οι ντόπιοι λακέδες τους έχουν πλέον γίνει εξπέρ. Ο λαός όμως πρέπει να ξεπεράσει τους φόβους του και καθώς μετά από έξι χρόνια ψεύδους, εξαπάτησης, κλοπής των εισοδημάτων του κι εξαθλίωσης έγινε σοφότερος, σχετικά με το τι σημαίνει ευρωπαϊκή ένωση, να στηρίξει εκείνες τις δυνάμεις που όχι μόνον τον είχαν προειδοποιήσει, αλλά του είχαν προτείνει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που δεν καθορίζεται από χρηματιστήρια και αγορές αλλά από τις ίδιες του τις δυνάμεις.  Στην αντίθετη περίπτωση, να μην περιμένει διαφορετικά πράγματα από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα μπορεί να πραγματοποιήσει την παραμικρή αλλαγή όσο επιμένει στο ευρώ και στις αγορές. Το μεγάλο τμήμα του λαού που διψά πραγματικά για  ριζική αλλαγή πολιτικής, πρέπει να πάψει να  παρατηρεί παθητικά τις πολιτικές εξελίξεις και να εξαντλεί την συμμετοχή του στα κοινά με την ρίψη της ψήφου  στην κάλπη. Ίσα-ίσα, μετά την κάλπη ο αγώνας θα ενταθεί ώστε ο λαός να πάρει στα χέρια του την υπόθεση και να σύρει ακόμη και μια υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. Πώς;  Με έντονες, διαρκείς, σοβαρές κινητοποιήσεις σε ταξική κατεύθυνση που θα δυσκολέψουν και θα ακυρώσουν τις μνημονιακές διαδικασίες, θα αλλάξουν την πορεία της χώρας, προκαλώντας παράλληλα ένα ισχυρό χτύπημα στις χρηματαγορές και κύμα λαϊκού ξεσηκωμού σ’ όλη την Ευρώπη.     

                                                                          Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                                                  Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης