ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ  ΚΑΙ  ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Ο ρόλος των Περιφερειών και των Δήμων στην υλοποίηση των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ

Θέσεις της «Λαϊκής  Συσπείρωσης»

ΣΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ εκλογές για ανάδειξη περιφερειακών και δημοτικών αρχών, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων ιδιαίτερα στην επαρχία, προσέρχεται με μία αβάσταχτη ελαφρότητα, ψηφίζοντας γνωστούς, φίλους και συγγενείς, αδιαφορώντας ή και αγνοώντας την πολιτική σημασία και βαρύτητα των εκλογών αυτών για το μέλλον της χώρας και στην καθημερινότητά μας. Σε μεγάλο βαθμό ψηφίζει όπως και στις βουλευτικές, με συνέπεια τα δημοτικά συμβούλια να αντανακλούν την εικόνα του εθνικού κοινοβουλίου. Η απλή αναλογική που καθιερώνεται από φέτος δεν θα αλλάξει πολύ την κεντρική εικόνα καθώς οι περισσότερες παρατάξεις και μεμονωμένοι υποψήφιοι -εκτός της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που πρόσκειται στο ΚΚΕ- δεν διαφοροποιούνται στις στρατηγικές κατευθύνσεις δήμων και περιφερειών οι οποίες καθορίζονται από τις ντιρεκτίβες της ΕΕ και χρηματοδοτούνται από τα ταμεία της. Οι ευρωπαίοι επικυρίαρχοι της χώρας μας –ιδιαίτερα το Γερμανικό κεφάλαιο-  σε αγαστή συνεργασία με το αστικό μνημονιακό  πολιτικό προσωπικό (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, την υπόλοιπη μνημονιακή μαρίδα Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ,ΕΚ και τον μπαλαντέρ του συστήματος την Χ.Α), κατάφεραν εκμεταλλευόμενοι την βαθιά καπιταλιστική κρίση, να  διαφοροποιήσουν, να εναρμονίσουν  και να εντάξουν πλήρως την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας στην πολιτική της λιτότητας που εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα και την κερδοφορία του μεγάλου ευρωπαϊκού, αμερικανικού και εγχώριου κεφαλαίου. Γι αυτό και μετέρχονται τα πάντα προκειμένου να καταληφθούν πάλι οι δήμοι και περιφέρειες από αστικές  δυνάμεις, ώστε να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι μνημονιακές πολιτικές. Έτσι  πιστεύουν ότι, και με τη σύμπραξη της Ελλάδας, μπορεί να  ξεπεραστεί η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση που μαστίζει την ΕΕ, και να ανακτηθούν πλεονεκτήματα στα πλαίσια του διεθνούς καπιταλιστικού ανταγωνισμού με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα. Ωστόσο η ΕΕ, επιμένοντας στην γερμανικής κοπής πολιτική λιτότητας, στην απάνθρωπη αντιμετώπιση του προσφυγικού που μαζί με τους Αμερικανούς προκάλεσε, στην αντιπαλότητα με την Ρωσία, δεν μπορεί να προχωρήσει. Έχει μπλοκάρει τελείως και καταρρέει.

 Η ΕΕ, από τα πρώτα της βήματα, προωθεί ένα συνολικό μοντέλο διακυβέρνησης και οικονομικής ανάπτυξης των χωρών –μελών της,  για την επιτυχία του οποίου είναι απαραίτητη η συμμετοχή και συμβολή των δήμων και περιφερειών. Γι αυτό, από την αρχή της συγκρότησής της, με μία σειρά κειμένων και συμβάσεων στη πλειοψηφία τους δεσμευτικών, δημιουργεί στρατηγικούς άξονες που αφορούν το ρόλο και τις αρμοδιότητες της τοπικής «αυτοδιοίκησης». Ήδη από το 1989, διαμορφώνεται ο Ευρωπαϊκός Χάρτης Τοπικής Αυτονομίας, το βασικότερο κείμενο για το ρόλο των τοπικών κοινωνιών, στους τομείς της οικονομίας, της ανάπτυξης και της πολιτικής. Ενώ το 2009, καθοριστικό βήμα αποτελεί η περιβόητη «Λευκή Βίβλος» για την λεγόμενη «πολυεπίπεδη διακυβέρνηση» που αποφασίστηκε στη Λισαβώνα. Στη «Βίβλο» αυτή, καθορίζεται η συντονισμένη δράση των κρατών-μελών της ΕΕ, με τις τοπικές και περιφερειακές αρχές, για την χάραξη και υλοποίηση των πολιτικών της. Στα πλαίσια αυτού του τύπου διακυβέρνησης, αναβάθμισαν σημαντικά την  εμπλοκή των ΟΤΑ  στη διαμόρφωση και εκτέλεση των πολιτικών της ΕΕ, σε βαθμό τέτοιο, που το 75% της νομοθεσίας της ΕΕ να αφορά στο τοπικό ή το περιφερειακό επίπεδο. Γι αυτό και συγκρότησαν την Επιτροπή των Περιφερειών (ΕτΠ) που αποτελείται από επιλεγμένους αιρετούς  της  αυτοδιοίκησης των κρατών-μελών, προκειμένου να συμμετέχουν στην διαμόρφωση και προώθηση των πολιτικών της.  Η ΕτΠ παίζει καθοριστικό ρόλο, καθώς η Κομισιόν, το Ευρωκοινοβούλιο, και το Συμβούλιο της Ευρώπης υποχρεούνται να ζητούν την γνωμοδότησή της,  όποτε διατυπώνονται νέες προτάσεις σε τομείς που μπορεί να επηρεάζουν το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Και οι τομείς αυτοί είναι: οικονομική και κοινωνική συνοχή, τα διευρωπαϊκά δίκτυα υποδομών, η Υγεία, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, η απασχόληση, η κοινωνική πολιτική, το περιβάλλον, η επαγγελματική κατάρτιση και οι μεταφορές.  Δηλαδή το μεγαλύτερο φάσμα  δραστηριοτήτων μιας χώρας εντός της  ΕΕ. Να γιατί επιμένουμε στη σοβαρότητα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.

Ο   «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», που προηγήθηκε του «Κλεισθένη», έγινε για να συγκροτηθεί και αναδιαρθρωθεί το κράτος σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα στο τοπικό και περιφερειακό, προκειμένου από τη μια να περιοριστεί ο ρόλος του κράτους  σε   επιτελικό μόνο  σχεδιασμό, κι από την άλλη να χρησιμοποιηθούν οι δήμοι και περιφέρειες σαν βασικοί μηχανισμοί υλοποίησης, εξειδίκευσης και διεκπεραίωσης των μνημονιακών πολιτικών. Τα μνημονιακά μέτρα διαχύθηκαν στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας μέσα από τους δήμους σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας, προκειμένου ο λαός να συνηθίσει και να αποδεχτεί τη νέα  άθλια αυτή κατάσταση σαν κανονικότητα. Για τον σκοπό αυτό, μετέφεραν  στην τοπική διοίκηση ένα σύνολο αρμοδιοτήτων, στα πλαίσια της λεγόμενης «τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης», χωρίς όμως ανάλογη χρηματοδότηση, υποχρεώνοντας τους δήμους σε δανεισμό, σε αύξηση των δημοτικών τελών και σε συμπράξεις με ιδιώτες, που  τελικά επιβαρύνουν την τσέπη των δημοτών. Πρώτοι οι δήμοι με πλειοψηφίες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που αποτελούν και την μεγάλη πλειοψηφία στη χώρα μας, εφάρμοσαν απαρέγκλιτα τις μνημονιακές εντολές, προχωρώντας σε απολύσεις προσωπικού και σε διαθεσιμότητες. Και τα κενά που δημιουργήθηκαν, σ’ ένα βαθμό, καλύπτονται με ανέργους που νοικιάζουν στους δήμους  για λίγους μήνες (δύο, πέντε, οχτώ ή έντεκα), χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα και με μισθούς πείνας, οι λεγόμενες Εταιρίες Προσωρινής Απασχόλησης.  Υιοθέτησαν την εισβολή των ΜΚΟ, αποδέχτηκαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις και τις Εταιρίες Προσωρινής Απασχόλησης, με τις ποίες καταργείται η έννοια της εργασίας και εισάγεται η έννοια της απασχόλησης. Προωθείται έτσι πιο εύκολα η αποδοχή από το λαό της μερικής απασχόλησης, της περιορισμένης ασφάλισης και η πρόσθετη επιβάρυνση των δημοτών για τις κοινωνικές υπηρεσίες.  Έτσι συνηθίζουν τον κόσμο στη λογική της διαχείρισης μέσα στα πλαίσια του ευρωσυστήματος ώστε να μην αντιδρά και να ελπίζει. Με τον τρόπο αυτό, διευκολύνεται η διείσδυση των ιδιωτικών συμφερόντων στην τοπική κλίμακα, που είναι και ο κεντρικός στόχος των Ευρωπαϊκών πολιτικών:  Δηλαδή, η ιδιωτικοποίηση και των δήμων. Με λίγα λόγια, όλη η κατεύθυνση χρηματοδότησης δήμων και περιφερειών στοχεύει  στην οικονομική ανάπτυξη της ΕΕ μέσω της ενίσχυσης  των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων της από τους δήμους και περιφέρειες, με  ταυτόχρονη αποδυνάμωση του κράτους.

ΕΤΣΙ, δόθηκε στις Περιφέρειες η δυνατότητα για άμεση κοινοτική χρηματοδότηση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ ανά Περιφέρεια, χωρίς την μεσολάβηση του κεντρικού κράτους, προκειμένου να τα διανέμει γρήγορα και εύκολα σε ιδιώτες κατασκευαστές και προμηθευτές. Τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα (ΠΕΠ), έγιναν γι αυτόν τον λόγο. Λειτουργούν υπό την ευθύνη των περιφερειακών αρχών, που προκηρύσσουν τα έργα η εκτέλεση των οποίων αναλαμβάνεται από συγκεκριμένους αναδόχους, κάτω από πολύ διαβλητές κατά κανόνα διαδικασίες. Για παράδειγμα, στήνονται διαγωνισμοί, μέσω προσυμφωνημένων προσφορών μεταξύ των αναδόχων, με τρόπο ώστε να πάρει το έργο ένας συγκεκριμένος υποψήφιος,  δίνοντας την μεγαλύτερη έκπτωση (μέχρι και 70%). Στη συνέχεια το έργο είτε δεν παραδίδεται ποτέ-μέσω συνεχών παρατάσεων- είτε παραδίδεται με φοβερές κακοτεχνίες και κάκιστης ποιότητας υλικά κατασκευής, προκειμένου να κερδίσει ο εργολάβος, που κατά κανόνα αφήνει ανασφάλιστους και απλήρωτους τους εργαζόμενους Τελικά τα κόστη ανεβαίνουν κατακόρυφα, με τα κυκλώματα περιφερειαρχών, δημάρχων, υπαλλήλων των τεχνικών υπηρεσιών και εργολάβων να ροκανίζουν κοινοτικά και εθνικά κονδύλια ατιμώρητα. Με τέτοια χρήματα πουλιώνται  «υποχρεώσεις», εξαγοράζονται ψήφοι, συνειδήσεις, κι εκτινάσσεται  στα ύψη η διαφθορά.  Παράλληλα δημιουργείται ένα μεγάλο στρώμα διαπλεκόμενων και αργυρώνητων ανθρώπων που αλληλοϋποστηρίζονται  και νέμονται δήμους και περιφέρειες. Δεν είναι τυχαίες λοιπόν οι λυσσαλέες μάχες που γίνονται για την κατάκτηση ενός δήμου ή μιας περιφέρειας από ανθρώπους που ανήκουν ακόμα και στα ίδια φιλοευρωπαϊκά κόμματα, ούτε η μανία που υποστηρίζουν την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Είναι η πορεία, χάρις στην οποία, γεμίζουν οι τσέπες τους.

Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ αναπτυξιακός σχεδιασμός εξαρτάται άμεσα από την κοινοτική χρηματοδότηση, για να προσαρμόζεται στις κατευθύνσεις της ΕΕ, που προορίζει τα ευρωπαϊκά κονδύλια για προαποφασισμένους «επιλέξιμους» τομείς οι οποίοι εξυπηρετούν αποκλειστικά σχεδόν ιδιωτικά συμφέροντα.  Η χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ των Περιφερειών, για παράδειγμα, προϋποθέτει την συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα με διάφορες μορφές και εταιρικά σχήματα και σπάνια  καλύπτει κοινωνικές ανάγκες. Αλλά και για τους δήμους προβλέπονται χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως το JESICA, ώστε και αυτοί να μπορούν να εντάσσονται κατ’ ευθείαν σε χρηματοδοτικά προγράμματα για να αποφεύγονται υποτίθεται οι καθυστερήσεις. Βέβαια η ύπαρξη τέτοιων εργαλείων, ωθεί τους δήμους σε έναν αγώνα δρόμου  στη κατάθεση προτάσεων για έργα, δεδομένου ότι τα προγράμματα και εργαλεία που προβλέπονται είναι άκρως ανταγωνιστικά. Όποιος καταθέτει πρώτος έχει προβάδισμα στη διεκδίκηση κονδυλίων. Η διείσδυση λοιπόν των πολιτικών της ΕΕ, σε κάθε πλευρά της δράσης των δήμων (εργασία, ανεργία, εργασιακές σχέσεις, κοινωνική πολιτική, επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη), επιτυγχάνεται μέσω της υποχρεωτικής τους ένταξης σε προγράμματα χρηματοδότησης από κοινοτικούς πόρους με συνέπεια τον  ασφυκτικό εναγκαλισμό τους από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς για την χάραξη πολιτικής και σε τοπικό επίπεδο.

 Επιπλέον, ενθαρρύνεται η «Περιφερειακή ανταγωνιστικότητα» μεταξύ  περιφερειών της Ευρώπης, χωρίς κρατική παρέμβαση, με βασικό στόχο την σταδιακή εξαφάνιση των κυρίαρχων κρατών, και την μετατροπή της Ευρώπης σε ένα τεράστιο οικόπεδο ιδιοκτησίας και ασύδοτης δράσης των τραπεζών και των πολυεθνικών. Στόχος τους είναι η μετατροπή των ευρωπαϊκών πληθυσμών σε ομογενοποιημένο χυλό άσκεφτων καταναλωτών που θα ικανοποιεί αποκλειστικά τις απαιτήσεις  και την κερδοφορία των εταιριών και των διεθνών αγορών, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις για εθνικές ιστορίες, παραδόσεις και πολιτισμό.

ΑΠΟ ΤΑ παραπάνω, γίνεται φανερό, ότι ένας προοδευτικός ή κομμουνιστής που θα εκλεγεί δήμαρχος, συναντάει ανυπέρβλητα εμπόδια στην υλοποίηση μιας διαφορετικής φιλολαϊκής πολιτικής.  Χρήματα κοινοτικά (ΕΣΠΑ κλπ προγράμματα) ή εθνικά (ΚΑΠ) δεν μπορεί να πάρει αν δεν τα διαθέσει με τον τρόπο που καθορίζει το Ευρωπαϊκό μνημονιακό πλαίσιο. Έτσι είναι υποχρεωμένος να αρκεστεί στους ίδιους πόρους, που όμως είναι εντελώς ανεπαρκείς για την εκτέλεση μεγάλων έργων. Οι ίδιοι πόροι αρκούν για την υλοποίηση δομών ανακούφισης των δημοτών που έχουν πληγεί περισσότερο από την μνημονιακή λαίλαπα και την εκτέλεση έργων μικρής  κλίμακας. Οι άνθρωποι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που διεκδικούν θέσεις στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια της χώρας, έχουν επίγνωση αυτών των δυσκολιών και αγωνίζονται να πείσουν τον κόσμο να καταλάβει ότι με τους δήμους και τις Περιφέρειες στα χέρια μνημονιακών δυνάμεων, όπως συμβαίνει σήμερα σε όλη την Ελλάδα, η χώρα μας δεν πρόκειται να βγει ποτέ από την μνημονιακή εποπτεία. Ενώ ξένοι και ντόπιοι ιδιώτες «επενδυτές» θα ελέγχουν απόλυτα τους δήμους και τις περιφέρειες με συνέπεια να ανεβαίνουν σημαντικά τα κόστη των προσφερόμενων υπηρεσιών, αλλά και των έργων που πραγματοποιούνται. Εμείς της Λαϊκής Συσπείρωσης θέλουμε την ανεξαρτησία των ΟΤΑ από τους ιδιώτες, την ενίσχυσή τους με επαρκές και κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό και  τεχνικό εξοπλισμό, την δημιουργία δημόσιων φορέων για τα μεγάλα έργα υποδομών καθώς και για την διαχείριση των απορριμμάτων που αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας και ιδιαίτερα της Πελοποννήσου, όπου με διαβλητές διαδικασίες η νυν περιφερειακή Αρχή του Π. Τατούλη παρέδωσε την διαχείριση των σκουπιδιών στην ΤΕΡΝΑ. Ωστόσο, όσο η χώρα βρίσκεται εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ, που προωθούν μόνο την απελευθέρωση των αγορών σε βάρος των λαών, τίποτα απ’ αυτά δεν μπορεί να γίνει. Όλα βαδίζουν προς το χειρότερο για τους λαούς. Γι’ αυτό, τώρα με τις πολλαπλές εκλογές, δίνεται η ευκαιρία στις λαϊκές δυνάμεις, να απαιτήσουν την απελευθέρωση από τις αγορές. Να δείξουν καθαρά την θέληση του λαού μας για ριζική αλλαγή στην πορεία του τόπου, αυξάνοντας ουσιαστικά τις κόκκινες ψήφους και στις τρεις κάλπες.

                                            Κ.Α. Αποστολόπουλος

                                 Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης

Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στην Περιφέρεια Πελοποννήσου με την «Λαϊκή Συσπείρωση»