ΔΕΗ, το τελευταίο  πλιάτσικο;

Η ΔΕΗ που ιδρύθηκε το 1950, ήταν η μεγαλύτερη βιομηχανία των Βαλκανίων και μία από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης, με 62 σταθμούς παραγωγής ηλ. Ενέργειας, 363 μονάδες ηλεκτροπαραγωγής και πάντα κερδοφόρα. Σήμερα, μετά τη συνεχή σκύλευση και τις ιδιωτικοποιήσεις, είναι μια σκιά του παλιού της εαυτού και καταχρεωμένη. Αυτή η επιχείρηση που γιγαντώθηκε με τον ιδρώτα και τις θυσίες του ελληνικού λαού για δεκαετίες, παραδίνεται εξ’ ολοκλήρου στα νύχια ντόπιων και ξένων αρπακτικών σχεδόν τζάμπα. Είναι απαίτηση των νονών της ΕΕ και  των αμερικανών γκάνγκστερ να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα (απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, το ονομάζουν) ώστε, έστω κι αυτό το αστικό ανυπόληπτο κράτος, να χάσει κάθε έρεισμα ισχύος του, κάθε πυλώνα εξουσίας του, μέσω της αφαίρεσης όλων των μέσων παραγωγής που είχε κάποτε στα χέρια του, με συνέπεια την αδυναμία  εφαρμογής έστω και υποτυπώδους κοινωνικής πολιτικής. Το κακό ξεκίνησε το 1999 - επί πρωθυπουργού της διαφθοράς, Σημίτη - όταν χαρίστηκε ουσιαστικά το 49% σε ιδιώτες, για να ευθυγραμμιστούμε με την πολιτική των «απελευθερώσεων» της ΕΕ, οι οποίοι όμως αμέσως απαίτησαν μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος  για να διασφαλίσουν  την κερδοφορία τους. Στη συνέχεια κι επειδή στα σχέδια των ευρωατλαντικών νονών ήταν η πλήρης ιδιωτικοποίηση, την τεμάχισαν σε θυγατρικές (ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ, ΛΑΓΗΕ), ώστε να γίνει ευκολότερη  και πιο φτηνή η εκποίησή της. Τότε η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, που σήμερα κόπτεται για τη σωτηρία της επιχείρησης, υπερασπιζόταν την πολιτική της «απελευθέρωσης αγοράς ενέργειας», υπερασπίστηκε την «Ενεργειακή Ένωση», αποδέχτηκε τις μνημονιακές πολιτικές και σήμερα εξανίσταται για τα αποτελέσματα του «εθνικού εγκλήματος» στο οποίο συστηματικά συνέβαλε. Οι φωστήρες του κυβερνητικού κι εργοδοτικού συνδικαλισμού δεν έβλεπαν από τότε που πάει το πράγμα;  Σήμερα, μετά την πλήρη αποδυνάμωσή της ΔΕΗ, επιτίθενται και στον κορμό της δηλαδή στα εργοστάσια, στα λιγνιτικά πεδία και ορυχεία και στις υδροηλεκτρικές της  εγκαταστάσεις. Οι « (θ)Εσμοί» και μέσω αυτών οι Γερμανοί, και το ΔΝΤ (για να κλείσει δήθεν η αξιολόγηση), θέλουν να πουληθεί σε ιδιώτες το 40% των λιγνιτικών (Μελίτη - Μεγαλόπολη), αλλά  και υδροηλεκτρικών της μονάδων που, σύμφωνα με τη λογική των ληστρικών Βρυξελλών, αν χάσουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους θα πάψουν να… ρυπαίνουν. Όσο για τις οικολογικές ΑΠΕ, ουδείς ενδιαφέρεται γιατί είναι πανάκριβες, ασύμφορες και προκαλούν αστάθειες στα δίκτυα. Έτσι προτιμάνε να αρπάξουν τον «ρυπογόνο» λιγνίτη που δίνει όμως πάμφθηνη ενέργεια, άρα μεγάλα κέρδη για τη πάρτη τους.  Με αυτόν τον τρόπο, το δημόσιο μονοπώλιο της ενέργειας γίνεται ιδιωτικό προς όφελος των μετόχων και σε βάρος των λαϊκών τάξεων που θα πληρώνουν όλο και ακριβότερα το κάποτε δημόσιο αγαθό της ενέργειας. Μυτιληναίος, Λάτσης, Μπόμπολας, η ιταλική ΤΕΡΝΑ, οι γερμανικές RWE, EON, η γαλλική EDF, θα δώσουν ψίχουλα και θα πάρουν χρυσάφι. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι στη μνημονιακή εποχή  ουδείς «επενδυτής» βάζει δικά του κεφάλαια για φτιάξει μια νέα επιχείρηση. Αρπάζουν έτοιμες δημόσιες επιχειρήσεις, και επιστρέφουν ασήμαντα ποσά από τα κέρδη της λειτουργίας της, που τα εξασφαλίζουν με σειρά νόμων κατά των δημοσίων ομοειδών επιχειρήσεων. Παράλληλα έντεκα ομάδες αετονύχηδων, που διαφημίζονται στα Μίντια μέρα–νύχτα ως «πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας», υπόσχονται φθηνότερο ρεύμα από τη ΔΕΗ,  στους άφραγκους έλληνες καταναλωτές, καθώς αποσπούν απ’ αυτήν με δημοπρασίες τύπου ΝΟΜΕ, ηλεκτρική ενέργεια σε τιμές κάτω του κόστους παραγωγής. Για παράδειγμα ενώ η ΔΕΗ πουλάει την ενέργεια στους καταναλωτές 0.094 ευρώ την ΚΒΩ , αυτοί αγοράζουν από τη ΔΕΗ, με στημένες μεταξύ τους δημοπρασίες, 0.04 ευρώ την ΚΒΩ, σχεδόν 2,5 φορές λιγότερο, άρα με μεγάλα περιθώρια κέρδους, καθώς μπορούν να πωλούν στους καταναλωτές φθηνότερα από τη ΔΕΗ  και πάλι να κερδίζουν. Στόχος είναι η συνεχής αποδυνάμωση και χρεοκοπία της δημόσιας επιχείρησης, γιατί σύμφωνα με το μνημονιακό νόμο πρέπει μέχρι το τέλος του 2019, η συμμετοχή της στη λιανική αγορά να πέσει κάτω του 49%, από 95% που είναι σήμερα, με προοπτική συνεχούς συρρίκνωσης κι εκμηδένισης.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έστρωσαν το δρόμο της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, αλλά δεν πρόλαβαν να τελειώσουν το… θεάρεστο έργο τους. Άξιος συνεχιστής ο Τσίπρας και η παρέα του. Εκείνος, που δήλωνε σε όλους τους τόνους το 2014 στον ΑΗΣ Αμυνταίου, λίγους μήνες πριν την εκλογή του, ότι «αποτελεί εθνικό έγκλημα το ξεπούλημα στρατηγικών επιχειρήσεων όπως η ΔΕΗ και πρέπει να αποτραπεί με κάθε τρόπο». Κατηγορούσε δε το τότε κυβερνητικό μνημονιακό μπουλούκι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ σαν «μεσιτικό γραφείο κι όχι κυβέρνηση», επειδή ξεπουλούσε τα πάντα. Πολύ σύντομα βέβαια, οι ΣυριζΑνέλ, οι πλέον αναίσχυντοι πολιτικοί απατεώνες της Ευρώπης, πλειοδότησαν στα όσα προηγουμένως κατηγορούσαν τους αντιπάλους τους, με συνέπεια στη χώρα σήμερα να μην ανήκει σχεδόν τίποτα. Οι αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις, πήραν μορφή χιονοστιβάδας και έθαψαν όλα τα δικαιώματα και οφέλη που είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι με σκληρούς αγώνες τον προηγούμενο αιώνα. Σήμερα, ακόμα και το παραδοσιακό εθνικό-αστικό κράτος στέκεται εμπόδιο στον ανελέητο επεκτατισμό των πολυεθνικών και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, της πιο επιθετικής μορφής ιμπεριαλισμού. Έτσι σταδιακά, υπεγράφησαν τεράστιες διεθνείς οικονομικές-εμπορικές συμφωνίες (NAFTA, CETA, TTIP, TPP) για μηδενισμό των δασμών και ενδυναμώθηκαν υπερκρατικοί και υπερεθνικοί οργανισμοί (ΕΕ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ) με αποκλειστικό σκοπό την απρόσκοπτη κίνηση κεφαλαίων, την αφαίρεση πόρων και εισοδημάτων από τα κράτη, άρα και τους λαούς, και την συγκέντρωση όλου του παγκόσμιου πλούτου με τα γνωστά τρίκ της φοροαποφυγής, φοροδιαφυγής, στα χέρια μερικών εκατοντάδων (300) πολυεθνικών. Με την επιβολή δε και των «ελαστικών μορφών εργασίας», τα κέρδη τους απογειώθηκαν και συσσωρεύτηκαν βουνά λιμνάζοντος χρήματος, που ψάχνουν αλλά δεν βρίσκουν, ευκαιρίες να επενδυθούν. Αυτά, ανάμεσα στα άλλα, οδήγησαν τελικά την παγκόσμια οικονομία σε μόνιμη κρίση και τεράστιες λαϊκές μάζες στην εξαθλίωση. Τον αμύθητο πλούτο που συγκέντρωσαν κι εξακολουθούν να συγκεντρώνουν οι πολυεθνικές και οι κάθε λογής κερδοσκόποι, τον διασφαλίζουν σε, γι αυτό το σκοπό, δημιουργημένους  φορολογικούς παραδείσους,  απ’ όπου μέρος του χρησιμοποιούν για εξαγορά ΜΜΕ, πολιτικών, εκβιασμούς κυβερνήσεων, επιτροπών σε ΕΕ και ΗΠΑ κλπ, με τα γνωστά αποτελέσματα σε βάρος των λαών. Με λίγα λόγια πρόκειται για μια παγκόσμια, τερατώδη, πραγματική δικτατορία του κεφαλαίου, όπου οι πολυεθνικές και χρηματαγορές διαμορφώνουν ένα νέο είδος ανθρώπου, παθητικού, υπάκουου, με μισθό και συντάξεις πείνας, χωρίς δικαιώματα, χωρίς παιδεία, υγεία, χωρίς εθνική ταυτότητα. Ενός ανθρώπου που αν εργάζεται, δηλαδή ψευτοαπασχολείται,  ζει για να πληρώνει τα χρέη του χωρίς διάθεση και αντοχές γι αγώνα και ανατροπές. Αυτό άλλωστε επιδιώκουν με το γκρέμισμα των δημοσίων επιχειρήσεων. Ο εργαζόμενος να αισθάνεται μόνος, ευάλωτος, στην απόλυτη διάθεση του εργοδότη και υπό την μόνιμη απειλή της απόλυσης. Εκτός δε από τις αμοιβές, γκρέμισαν και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και τους μετέτρεψαν σε αλληλοϋποβλεπόμενες μονάδες με απέχθεια για τον συνδικαλισμό και τη συλλογική δράση. Για την  υπεράσπιση λοιπόν  του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ πρέπει οι εργαζόμενοι στην εταιρία να μην κάνουν πίσω. Να κηρύξουν απεργία διαρκείας κι όχι ανώδυνες 48ωρες ώστε να αναπληρώνεται η έλλειψη ενέργειας με εισαγωγές. Και όχι μόνο για τη διάσωση του υπολοίπου της εταιρίας, αλλά και για την επαναφορά του συνόλου της υπό δημόσιο έλεγχο, χωρίς αποζημίωση των αρπακτικών. Κάτι, που για να έχει αποτέλεσμα, απαιτεί  στήριξη από μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις, καθώς είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε άλλο ένα καίριο χτύπημα στην πατρίδα μας από την  ολιγαρχία του χρήματος και τα πιόνια της, που έφεραν για ψήφιση στη Βουλή  δια του υπουργού Ενέργειας Σταθάκη,  το ν/σ για το τελικό ξεδόντιασμα της κάποτε κραταιάς δημόσιας επιχείρησης.

                                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                            Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης