ΝΑΤΟϊκή αντί Εθνική λύση

Ο ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας σε 7 κρατίδια -που προκλήθηκε από ΗΠΑ και ΕΕ - ξεκίνησε το 1992 (πόλεμος στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη) και ολοκληρώθηκε το 1999 με την εισβολή ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη Σερβία. Αμέσως μετά ξεκίνησε η λεηλασία όλων των Βαλκανίων που συνεχίζεται ασταμάτητα με το «Σύμφωνο σταθερότητας για την ΝΑ Ευρώπη», ενώ έστησαν και το Διεθνές (του ΝΑΤΟ δηλαδή) Δικαστήριο της Χάγης για το ξέπλυμα των ΝΑΤΟϊκών εγκλημάτων πολέμου που αποδόθηκαν όλα στους ηττημένους Σέρβους. Η τότε κυβέρνηση Σημίτη, έπαιξε επαίσχυντο ρόλο παρέχοντας κάθε είδους διευκόλυνση στους ΝΑΤΟϊκούς εγκληματίες σε αντίθεση με τις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις υπέρ της Γιουγκοσλαβίας. Τα αστικά κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, μαζί κι ο «αριστερός» Συνασπισμός, πανηγύριζαν για την «ανθρωπιστική επέμβαση» των ΝΑΤΟϊκών δολοφόνων και μέσα στην αντικομμουνιστική τους τύφλωση, δεν έβλεπαν ότι άνοιξε ένας αιματηρός κύκλος διεκδικήσεων και συγκρούσεων με απρόβλεπτες εξελίξεις και για τη χώρα μας. Το μόνο κόμμα που αντέδρασε σ’ αυτόν τον παραλογισμό ήταν το ΚΚΕ, προειδοποιώντας για τις οδυνηρές συνέπειες από τη διάλυση της μεγάλης, υπερήφανης χώρας.  Η προδοτική αυτοδιάλυση της Σοβιετική Ένωσης που προηγήθηκε, άνοιξε την όρεξη στον αδηφάγο ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ – ΕΕ για  τις τεράστιες πηγές ενέργειας (αερίου - πετρελαίου) της  Κασπίας και όχι μόνο. Έτσι, έβαλαν αμέσως σε εφαρμογή τα σχέδιά τους για μεταφορά αυτών των καυσίμων στην Ευρώπη μέσω αγωγών που αναγκαστικά θα περνούσαν από τα Βαλκάνια.  Από τότε άρχισε η τραγωδία των Βαλκανικών χωρών που υποχρεώθηκαν η μία μετά την άλλη να μπουν στην ΕΕ και κυρίως στο ΝΑΤΟ για την «ασφάλειά» τους όπως τους έλεγαν, εννοώντας βέβαια την ασφάλεια των αμερικανικών συμφερόντων, έναντι των υποτιθέμενων «επιθετικών διαθέσεων» της Ρωσίας, που τότε όμως ήταν διαλυμένη. Για να προστατεύσουν λοιπόν τις γιγάντιες επιχειρήσεις  και τους επενδυτές τους, που κυριολεκτικά εισέβαλαν και λεηλατούν έκτοτε τις χώρες των Βαλκανίων, καθώς και για να ελέγχουν τη ροή αερίου και πετρελαίου προς την Ευρώπη, μέσω των σχεδιαζόμενων αγωγών, έστησαν γρήγορα  και τεράστιες στρατιωτικές βάσεις. Μάλιστα, πριν τελειώσει η ΝΑΤΟϊκή εισβολή στη Σερβία το 1999,  άρχισαν να κατασκευάζουν στην περιοχή μεταξύ Κοσόβου και ΠΓΔΜ, την στρατιωτική βάση Camp Bondsteel που σήμερα είναι η μεγαλύτερη στον πλανήτη (εκτός ΗΠΑ). Και δεν αρκέστηκαν στη Βάση.  Έχτισαν στα Σκόπια μια πρεσβεία- τέρας, που σήμερα είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο με έκταση 110 στρεμμάτων. Μια πρεσβεία που, όπως καταλαβαίνει κανείς, δεν ασχολείται με την θεώρηση βίζας σε γιδοβοσκούς των Σκοπίων, αλλά  αποτελεί το μεγαλύτερο περιφερειακό επιτελικό κέντρο της CIA για επιτήρηση των Βαλκανίων και πέραν αυτών, δείχνοντας την θέληση των γιάνκηδων να μείνουν με κάθε κόστος στην περιοχή προστατεύοντας με λύσσα τα συμφέροντα των πολυεθνικών τους. Και δεν είναι τυχαία η επιλογή της ΠΓΔΜ και του Κοσόβου για την κατασκευή τόσο σπουδαίων  εγκαταστάσεων των ΗΠΑ. Τα μέρη αυτά είναι τα μόνα στα οποία οι αμερικανοί αισθάνονται απόλυτα ασφαλείς λόγω του πολύ πυκνού μουσουλμανικού στοιχείου, έναντι άλλων περιοχών με χριστιανικούς πληθυσμούς που πιστεύουν ότι διάκεινται φιλικά προς τη Ρωσία. Γι αυτό και τη βάση  Bondsteel   χρησιμοποίησαν σαν κέντρο εκπαίδευσης στελεχών των τζιχαντιστών για τη Συρία, ενώ τώρα την χρησιμοποιούν για την εκπαίδευση νέων συμμοριών για το β’ γύρο στη Συρία, για το Ιράν και για όποιες χώρες αντιδρούν στους αμερικανικούς τυχοδιωκτισμούς. Αυτά για να καταλάβουμε  τη μεγάλη αξία που έχουν για τους γιάνκηδες τα Σκόπια και την προτεραιότητα που τους αποδίδουν.

ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ  λοιπόν και οι σκυλοκαβγάδες για τα ο όνομα, έχουν πολύ μικρή σημασία, σε σχέση με τους ευρύτερους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς για την περιοχή, που περιλαμβάνουν την ένταξη στο ΝΑΤΟ και ΕΕ, κάθε σπιθαμής Βαλκανικής γης, ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε Ρωσική κυρίως αλλά και Κινεζική πρόσβαση κι επιρροή. Με την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, οι πιέσεις  προς την Σερβία και Βοσνία θα ενταθούν μέχρις ότου κι αυτές υποκύψουν και συρθούν στη ΝΑΤΟϊκή συμμορία, οπότε θα έχει σφραγιστεί και η παραμικρή χαραμάδα της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Στόχος είναι ο οικονομικός στραγγαλισμός της Ρωσίας, που παρουσιάζεται στους λαούς, από τη Δυτική προπαγάνδα, όχι ως οικονομικός ανταγωνιστής, αλλά ως δυνάμει στρατιωτικός εισβολέας, ώστε να προκαλεί φόβο, απέχθεια και να δικαιολογεί μεγάλες στρατιωτικές δαπάνες που προσφέρουν τεράστια κέρδη στην αμερικανική κυρίως πολεμική βιομηχανία. Παράλληλα, οι αμερικανοί, διαβεβαιώνοντας ότι σε περίπτωση κρίσης οι ρώσοι θα διακόψουν την παροχή αερίου-πετρελαίου προς τη Ευρώπη, ακυρώνουν κάθε σχεδιασμό για τροφοδοσία με ρωσικά καύσιμα, προτείνοντας αντ’ αυτών το δικό τους LNG μέσω Ολλανδίας και Αλεξανδρούπολης, ώστε η Ευρώπη να εξαρτάται ενεργειακά μόνο απ’ αυτούς. Έτσι, με την άνευ προηγουμένου δαιμονοποίηση της Ρωσίας, χτίζουν μεθοδικά την «ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης» από το Ρωσικό φυσικό αέριο προωθώντας το δικό τους. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι πολύχρονες οικονομικές κυρώσεις εναντίον της, ο κυβερνοπόλεμος στο διαδίκτυο και ο πρωτοφανούς αγριότητας στρατιωτικός σε Συρία-Ουκρανία.

. ΕΔΩ ΣΤΗΝ Ελλάδα, η «κυβέρνηση» και τα υποτελή αστικά κόμματα, ξέχασαν πολύ εύκολα την «Εθνική γραμμή», η οποία χαράχθηκε από το 1992, στη Σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε ΠτΔ Κων/νο Καραμανλή στην οποία συμφώνησαν όλα, εκτός του ΚΚΕ, ότι «η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη «Μακεδονία». Το ΚΚΕ πρότεινε ότι, αν τελικά υπάρξει το «Μακεδονία», «να ορίζεται μόνο σαν γεωγραφικός προσδιορισμός, αποκλειομένου οποιοδήποτε αλυτρωτισμού». Όμως τα πρακτικά της Σύσκεψης εκείνης και των άλλων που ακολούθησαν, χαρακτηρίστηκαν απόρρητα και ουδέποτε δημοσιεύτηκαν, παρά τις επανειλημμένες αιτιάσεις του ΚΚΕ, το οποίο ήθελε τη δημοσίευσή τους για να αποκαλυφθούν τα ψεύδη και η υποκρισία των αστών πολιτικών ηγετών  που άλλα συμφώνησαν στη Σύσκεψη και άλλα έλεγαν στο λαό. Με το πέρασμα του χρόνου και στα πλαίσια  μιας μόνιμα υποτελούς στάσης  προς τους δήθεν συμμάχους, που απαιτούν εδώ και τώρα συμφωνία, οι αστικές δυνάμεις έφτασαν σταδιακά, μουλωχτά και αδιάντροπα στην αποδοχή της αρχικής θέσης (1992) του ΚΚΕ. Ο Τσίπρας και ο κατ’ εξοχήν άνθρωπος των αμερικανών, Κοτζιάς, δεν πρόκειται να χαλάσουν το χατίρι των αμερικανών προκειμένου να ενταχθεί (και τυπικά) το προτεκτοράτο στο ΝΑΤΟ, ανεξάρτητα από ονομασία. Προτεραιότητα για τους ΝΑΤΟδουλους «αριστερούς» τσαρλατάνους έχει το ΝΑΤΟ κι όχι η χώρα μας,  αφού και οι γερμανοί γκαουλάιτερ τους υπενθύμισαν ότι «η διαμάχη για την ονομασία της ΠΓΔΜ, έχει γεωπολιτικές διαστάσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ τη συγκεκριμένη περιοχή». Τους είπαν ξεκάθαρα δηλαδή πως δεν μας ενδιαφέρει η «διαμάχη σας», αλλά τα συμφέροντα των πολυεθνικών μας, το στρίμωγμα και ο εξοβελισμός της Ρωσίας αλλά και της Κίνας από την ευρύτερη περιοχή. Σαν αποτέλεσμα ο ΥΠΑΜ Καμένος, ο πλέον ανυπόληπτος πολιτικός σαλτιμπάγκος, που «ουδέποτε θα συναινούσε για τη χρήση του όρου Μακεδονία», δήλωσε «πλήρη εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του ΥΠΕΞ Κοτζιά». Ο δε ανεκδιήγητος Κούλης και η παρέα του στη ΝΔ, μη περιμένοντας τέτοια κωλοτούμπα απο Καμένο, που τους χάλασε τα σχέδια για ανατροπή της κυβέρνησης, δήλωσαν ότι κι αυτοί, τελικά, συμφωνούν σε ονομασία με σαφή γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων. Αυτά τα ποντίκια δυστυχώς κυβερνούν τη χώρα.

 ΒΛΕΠΟΥΜΕ λοιπόν, ότι πίσω από τον κουρνιαχτό για το όνομα που αναστατώνει τους δύο γειτονικούς λαούς, κρύβονται οι πραγματικοί υποκινητές και κερδισμένοι της υπόθεσης που είναι τα  κακοποιά μορφώματα  ΝΑΤΟ και ΕΕ. Γι αυτό και δεν   συμφέρει τους λαούς της περιοχής, η με αυτόν τον τρόπο άρση της εκκρεμότητας για την ονομασία. Διότι όσο οι κακοποιοί αυτοί ενισχύονται τόσο  λιγότερο θα αντισταθούν στον πειρασμό ενός τυχοδιωκτισμού με τη  Ρωσία. Και η χώρα μας είναι από τις πρώτες που θα αποτελέσει στόχο των ρωσικών αντιμέτρων, καθώς οι απερίσκεπτα φιλοδυτικοί χειρισμοί των Τσιπροκαμένων, την έχουν μετατρέψει στο ισχυρότερο ορμητήριο του ΝΑΤΟ στη περιοχή.  Δυστυχώς, σχεδόν όλα τα κόμματα συγκλίνουν προς την αποδοχή της χρήσης του όρου «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», αρκεί να  ορίζεται σαν γεωγραφικός προσδιορισμός. Φοβάμαι, πως πολύ σύντομα το γεωγραφικό θα απαλειφθεί και θα μείνει σκέτο το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, που θα αποτελέσει την γενεσιουργό αιτία αλυτρωτικών διαθέσεων στη γείτονα και προστριβών μαζί της.

                                                 Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                         Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης