Αμερικανικές  εκλογές, η ψήφος της οργής

Οι απλοί αμερικανοί είναι αηδιασμένοι κι αγανακτισμένοι με την μαφία των απόλυτα διεφθαρμένων, εξαγορασμένων κι εξαρτώμενων Κλίντον από την ολιγαρχία και τα πλήρως ελεγχόμενα από τις μυστικές υπηρεσίες αμερικανικά ΜΜΕ. Ο τέως πρόεδρος Τζ. Κάρτερ δήλωσε ότι «οι ΗΠΑ δεν είναι πια μια λειτουργούσα δημοκρατία αλλά κυβερνάται από μια σκοτεινή ολιγαρχία.  Εάν δε η Χίλαρι ενθρονιστεί από την ολιγαρχία αυτή, τότε ο πόλεμος με τη Ρωσία και την Κίνα θα είναι αναπόφευκτος».  Οι διαρκείς πόλεμοι της μητρόπολης του καπιταλισμού Ουάσιγκτον, για να ξεπεράσει τα οικονομικά και κοινωνικά της αδιέξοδα, στοχεύοντας και στην παγκόσμια  ηγεμονία, έχουν διαλύσει δεκάδες χώρες, έχουν προκαλέσει εκατομμύρια θανάτων, ατέλειωτες φάλαγγες προσφύγων, κολοσσιαίες καταστροφές, δραματικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις.  Και  αυτό, όπως δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, «η Ρωσία πλέον δεν μπορεί να το ανεχτεί». Η αλαζονεία και η απληστία του αμερικανικού κεφαλαίου απειλεί να καταστρέψει τη ζωή στον πλανήτη. Η μεγαλύτερη απειλή σήμερα για τη ζωή της ανθρωπότητας είναι η εγκληματική συμμορία της Ουάσιγκτον που εξουσιάζει τις ΗΠΑ, και εκπροσωπεί την πιο αρπακτική ομάδα του αμερικανικού κεφαλαίου. Με το πέρασμα του χρόνου, αυτό που για πολλές δεκαετίες διαφήμιζαν σαν «αμερικανικό όνειρο» έχει μετατραπεί σε «αμερικανικό εφιάλτη». «Η χώρα οδηγείται στην κόλαση», έλεγε ο πολύ πιο λογικός και προσγειωμένος υποψήφιος πρόεδρος, Ντόναλντ Τράμπ. Αυτό το γνωρίζει το βαθύ αμερικανικό κράτος (Γουόλ Στρήτ, Βιομηχανία, Πεντάγωνο) κι επεδίωκε, τη σημερινή συγκεκαλυμμένη δικτατορία  στις ΗΠΑ, να την μετατρέψει σε απροκάλυπτη μετά από ενδεχόμενη νίκη της μαριονέτας τους Χίλαρι. Έτσι σκόπευαν να διατηρήσουν και να ενισχύσουν την εξουσία τους στις ΗΠΑ, αλλά και στο πλήθος των «προθύμων» συμμάχων τους όπου γης, που μοιραία θα υποταχθούν στη νέα αμερικανική εξουσία, συμπαρασυρόμενοι στη δίνη του επερχόμενου αμερικανικού κράχ. Τα πράγματα λοιπόν είναι πολύ σοβαρά όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Κοινός τόπος πλέον είναι ότι η κρίση γενικεύεται. Και όσο το πρόβλημα του χρέους δεν επιλύεται-και μάλιστα διεθνώς- το «φάσμα απρόβλεπτων εξελίξεων» αρχίζει και οργανώνεται.

 ΠΑΡΑ την σύνεση και αυτοσυγκράτηση που επιδεικνύει η Μόσχα, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε μια προβοκατόρικη ενέργεια των Νατοϊκών στη Βαλτική, στην Ουκρανία ή στη Συρία, που θα οδηγήσει σε γενικευμένη σύγκρουση. Από την άλλη, η ένταση στις αγορές είναι μεγάλη, η αβεβαιότητα κυριαρχεί, καθώς η παγκόσμια «φούσκα» προσλαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η «φούσκα» είναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερη από το παγκόσμιο ΑΕΠ (80 τρις δολάρια) ετησίως, με το 20% απ’ αυτό να είναι από το εμπόριο. Ενώ ο τζίρος των χρηματαγορών αγγίζει τα 1500 τρις δολάρια. Άρα οι χρηματαγορές δημιουργούν το φοβερό πρόβλημα του «αέρα» που δεν μπορεί να καλύψει η πραγματική οικονομία ούτε με την πιο ακραία λιτότητα. Ζούμε στην εποχή του πιο ξεχειλωμένου, του πιο βάρβαρου καπιταλισμού. Οι φούσκες είναι παντού και εξίσου επικίνδυνες γιατί η μία τροφοδοτεί την άλλη. Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, υπολογίζει ότι το 2015 το παγκόσμιο χρέος είναι στα 152 τρις δολάρια, ή το 225%  του παγκόσμιου ΑΕΠ. Η απειλή ενός νέου κράχ που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο, είναι  πια αισθητή κύρια στους ιθύνοντες του διεθνούς συστήματος. Ωστόσο το πρόβλημα, σύμφωνα με πολλούς οικονομολόγους, είναι τουλάχιστον τρείς φορές μεγαλύτερο απ’ αυτό που περιγράφουν οι εκθέσεις διαφόρων ιδρυμάτων. Συνεπώς, μπροστά σ’ αυτά τα ιλιγγιώδη νούμερα, οι πολιτικές λιτότητας τύπου Σόϊμπλε μοιάζουν γελοίες αν δεν είναι απροκάλυπτος φασισμός. Το ίδιο ισχύει και για την περιβόητη QE (πιστωτική χαλάρωση) της ΕΚΤ, της FED και της BoE που απλά μεταθέτουν το πρόβλημα. Ένα κρίσιμο λοιπόν ερώτημα που ανακύπτει με συνεχώς αυξανόμενη ένταση τον τελευταίο καιρό,  είναι αν ο γεωοικονομικός πόλεμος που διεξάγεται στις αγορές, θα μετατραπεί σε πόλεμο με συμβατικά όπλα ή ακόμη χειρότερα αν θα γίνει με πυρηνικά. Στις σοβαρές, κυρίαρχες συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, τίθεται το δίλημμα αυτό, καθώς η ρητορική αλλά και οι συνεχείς στρατιωτικές κινήσεις και οι τοπικοί πόλεμοι, δείχνουν μια συνεχή κλιμάκωση. Η μερίδα του πιο επιθετικού αμερικανικού κεφαλαίου που κινεί την ανεγκέφαλη Σκίλαρι Κλίντον, προωθεί τον διαρκή παρεμβατισμό τύπου Μπούς στην υδρόγειο και τη σύγκρουση με τη Ρωσία. Η επικίνδυνη αυτή πραγματικότητα, τρόμαξε τον μεγιστάνα Τράμπ και ανακοίνωσε ότι είναι προτιμότερο να συνεργαστεί και να κάνει μπίζνες με τη Ρωσία και την Κίνα, παρά να τινάξουν τον πλανήτη στον αέρα. Παράλληλα υποσχέθηκε δουλειές στα δεκάδες εκατομμύρια των εξαθλιωμένων αμερικανών που ζουν με μισθούς πείνας, ή με κοινωνικά επιδόματα, η στα διάφορα συσσίτια εκκλησίας και φιλανθρωπικών οργανώσεων. Αυτά, σε συνδυασμό με τη  δήλωσή του ότι «θα καθαρίσουμε το βάλτο της Ουάσιγκτον», δηλαδή τον πιο μισητό, στις λαϊκές τάξεις χώρο, που παράγονται οι πλέον εγκληματικές, εναντίον του αμερικανικού και των λαών της ανθρωπότητας πολιτικές, έδωσαν τεράστια δυναμική στην προεκλογική του εκστρατεία. Δυναμική, που δεν κατέστη δυνατόν να αναστρέψει η πανάκριβη, άρτια  οργανωμένη και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό των ΗΠΑ, αντιΤράμπ εκστρατεία των γιγάντιων ΜΜΕ του συστήματος, ιδιαίτερα των CNN, REUTERS, BBC, καθώς και ο πρωτοφανής ορυμαγδός των κατευθυνόμενων υπέρ Χίλαρι δημοσκοπήσεων   Έτσι  για  πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ, κερδίζει τις προεδρικές εκλογές  ένας υποψήφιος με τόσο εχθρικά εναντίον του τα ΜΜΕ και με όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις - μαριονέτες της Ουάσιγκτον,  με μεγάλο μέρος του ίδιου του κόμματός του,  αλλά και τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, απέναντί του.

 ΠΑΝΤΩΣ, η εκλογική ήττα του βρωμερού συστήματος της Ουάσιγκτον από τα εκατομμύρια οργισμένων αμερικανών (παρά το ότι 80% δεν εμπιστεύεται κανέναν από τους δύο υποψηφίους), δεν σημαίνει ότι το εγκληματικό αυτό σύστημα δεν θα συνεχίσει να κυβερνά και να ελέγχει τους κεντρικούς διαύλους εξουσίας, καθώς, δεν έχει διαβρώσει μόνο όλες τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές δομές των ΗΠΑ αλλά και τις αντίστοιχες της ΕΕ και πολλών άλλων χωρών της υδρογείου. Γι αυτό οι ελπίδες ότι κάτι τελικά θα αλλάξει, δεν πρέπει να μας παρασύρουν σε υπερβολικές προσδοκίες.  Αν η ομάδα Τράμπ εννοεί πράγματι αυτά που διακηρύσσει και  δεν μπορέσει να ξεδοντιάσει σύντομα τους βασικούς τουλάχιστον  στυλοβάτες της Νέας Τάξης, στις ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, τότε θα τον ισοπεδώσουν εκείνοι και θα τον αναγκάσουν να ακολουθήσει το δρόμο του μαυριδερού Ομπάμ(ι)α, χωρίς να αποκλείεται και η φυσική του εξόντωση αν αντισταθεί σθεναρά στα σχέδιά τους. Θα τολμήσει ο Τράμπ να οργανώσει τη νεολαία και τα εργατικά συνδικάτα ώστε να υπερασπιστούν έστω κι αυτή τη δειλή διαφορετική πορεία που φαίνεται να γεννιέται τώρα στις ΗΠΑ; Ή θα υπερισχύσει ο φόβος, αυτού και του επιτελείου του, ότι μια τέτοια οργάνωση των λαϊκών μαζών  συνήθως οδηγεί σε πιο ριζοσπαστικές κι επικίνδυνες για το καπιταλιστικό σύστημα λύσεις. Γρήγορα θα το μάθουμε.

                                               Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                        Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης    

.