Τοπικά Σχέδια Διαχείρισης Αποβλήτων 

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 14 Ιουνίου, συνεδρίασε το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Μεσσήνης  με κύριο θέμα την «Έγκριση του τοπικού σχεδίου διαχείρισης απορριμμάτων». Όπως ήταν αναμενόμενο, όλες οι «μένουμε Ευρώπη» παρατάξεις του συμβουλίου ψήφισαν, χωρίς δεύτερες σκέψεις, το τεχνικά άρτιο σχέδιο που υπέβαλλε στο δήμο η εταιρία Ι. Φραντζής ΕΠΕ. Το  σχέδιο αυτό προωθείται για την προσωρινή αντιμετώπιση (για διάστημα τριών χρόνων) του εκρηκτικού, πανελλαδικά, προβλήματος της διαχείρισης των αποβλήτων, μέχρι την έναρξη της λειτουργίας του μεγάλου εργοστασίου της ΤΕΡΝΑ και σύμφωνα με τον νέο Εθνικό Σχεδιασμό Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ). Όλοι αυτοί λοιπόν, που με τόση ευκολία ψήφισαν υπέρ του σχεδίου, δεν έλαβαν υπόψη τους: α) ότι ο δήμος πέραν του ρόλου του χαμάλη (αποκομιδή και μεταφορά των σκουπιδιών με δικά του έξοδα, μέσα και εργαζόμενους) των ιδιωτικών εταιριών επεξεργασίας, δεν θα έχει κανένα όφελος. β) τι θα γίνει όλος αυτός ο εξοπλισμός εκατομμυρίων της προσωρινής διαχείρισης  μετά την έναρξη λειτουργίας της ΤΕΡΝΑ; Μήπως θα μεταφερθεί στην εταιρία; γ) Αν υποθέσουμε ότι ο εξοπλισμός θα χρησιμοποιείται και μετά την έναρξη λειτουργίας της, το υπόλειμμα που θα προωθείται προς την ΤΕΡΝΑ θα είναι λιγότερο από 30% της αρχικής ποσότητας σκουπιδιών, οπότε  ο δήμος θα αναγκαστεί να πληρώνει τη ρήτρα που έχει επιβάλει η εταιρία για την ελλείπουσα ποσότητα σκουπιδιών από κάθε δήμο, δ) Τελικά, επειδή οι εταιρίες αυτές λειτουργούν μόνο με γνώμονα το μέγιστο κέρδος, απαιτούν και τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών, άρα σε σύμμεικτη μορφή, ώστε να καρπώνονται και τις τεράστιες επιδοτήσεις. ε) ότι όλη η καμπάνια και τα έξοδα για την διαμόρφωση οικολογικής συνείδησης των δημοτών θα πάει περίπατο, καθώς θα επιστρέψουμε πολύ κοντά στο σημερινό  άθλιο καθεστώς.

  ΑΥΤΗ είναι όμως η γενική κατεύθυνση που δίνεται από την ΕΕ και υπηρετεί την ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση και αυτού του τομέα (με ή χωρίς ΣΔΙΤ), επιμένοντας παράλληλα στην απαγόρευση των προσλήψεων μόνιμου εργατοτεχνικού προσωπικού από τους δήμους. Η για δεκαετίες συστηματική παραμέληση της διαχείρισης των αποβλήτων στη χώρα και η ανεξέλεγκτη απόρριψη σκουπιδιών έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις. Ρεματιές, χαράδρες, ερημιές, εγκαταλειμμένα  λατομεία έχουν γεμίσει με σκουπίδια που πετούν ασυνείδητοι «επιχειρηματίες» του κλάδου, ώστε να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη. Γέμισε η Ελλάδα από νόμιμες (47) και κυρίως παράνομες  (πάνω από 300) μάντρες (σκραπατζίδικα) ανακυκλώσιμων υλικών. Αλλά η «ευαίσθητη» ΕΕ προωθεί την δημιουργία συστήματος μεγάλων μονάδων διαχείρισης αποβλήτων, όπου τα μεγάλα λαμόγια της «υγιούς επιχειρηματικότητας» (Μπόμπολας, Κόκκαλης, Λάτσης, Μυτιληναίος και Κοπελούζος) θα επιδοτούνται με εκατομμύρια από το κράτος  και τους δήμους για να διαχειρίζονται τα σκουπίδια. Ας σημειωθεί ότι για τις επενδύσεις αυτές δεν βάζουν δεκάρα, αφού γίνονται μέσω ΣΔΙΤ με ασύστολο δανεισμό υπό την εγγύηση όμως του κράτους. Εκμεταλλευόμενοι την οργή του κόσμου για την τραγική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, αλλά και την ευαισθησία του προς το περιβάλλον, πολλοί απατεώνες «επενδυτές», με τις ευλογίες και την χρηματοδότηση της ΕΕ και του ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚΟΝΟΥΔΟΥ κράτους δημιούργησαν τα ΚΔΑΥ (Κέντρα Διαλογής  Ανακυκλώσιμων Υλικών), όπου  μεταφέρονται από τους δήμους το περιεχόμενο των μπλε κάδων και όχι μόνο. Στη συνέχεια ζυγίζονται και παραδίδονται για διαλογή, δεματοποίηση και πώληση σε αντίστοιχες βιομηχανίες, ενώ το υπόλειμμα της υποτιθέμενης ανακύκλωσης πάει προς τις κεντρικές χωματερές όπου εναποτίθεται δωρεάν. Στα περισσότερα ΚΔΑΥ όμως, έχει δημιουργηθεί - σύμφωνα  με δημοσιογραφικές έρευνες και καταγγελίες - ένας κύκλος «ξεπλύματος» σκουπιδιών που αποφέρει πολλά εκατομμύρια στους επιτήδειους ιδιοκτήτες τους. Ο κύκλος αυτός περιλαμβάνει : α) το παραπανίσιο βάρος στη ζύγιση του περιεχομένου των κάδων που τους πάνε οι δήμοι, έως και 50% πάνω από το πραγματικό. Δυστυχώς πολλοί δήμοι για να αποφύγουν την απόθεση συμμείκτων στα ΧΥΤΑ που στοιχίζει  45 ευρώ ανά τόνο (Φυλή), τα δίνουν στα ΚΔΑΥ πληρώνοντας μόνο 30 ευρώ τον τόνο. Τα ΚΔΑΥ,  πολλές φορές χωρίς καμιά  επεξεργασία, τα πάνε κατ’ ευθείαν στους ΧΥΤΑ, βαφτίζοντάς τα «υπόλειμμα ανακύκλωσης» χωρίς να πληρώνουν δεκάρα, μιας κι έχουν νομίμως απαλλαγεί από τέτοιες επιβαρύνσεις.  Και δεν είναι ότι κερδίζουν έτσι άκοπα και ανέξοδα 30 + 15 = 45 ευρώ από πραγματικό και πλασματικό βάρος, δημιουργούν τεράστια προβλήματα υγείας και μόλυνσης περιβάλλοντος από την απόθεση κάθε είδους ανεπεξέργαστου και τοξικού αποβλήτου στις χωματερές. β) Στη συνέχεια αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές ανακυκλώσιμα υλικά από μάντρες, στις οποίες έχουν πουλήσει ανακυκλώσιμα υλικά οργανωμένες συμμορίες  αθιγγάνων και αλλοδαπών που αρπάζουν ανακυκλώσιμα από τους μπλε κάδους. γ) Μετά, καταμετρούν δυο και τρείς φορές τα ίδια υλικά για να προκύψουν μεγάλες ποσότητες και την καθαρή αυτή ποσότητα ανακυκλώσιμων όχι μόνο την εμπορεύονται αλλά κι επιδοτούνται με 25 ευρώ ανά τόνο από την ΕΕΑΑ (Ελληνική Εταιρία Ανακύκλωσης Αξιοποίησης) κι από διάφορα προγράμματα στήριξης της ανακύκλωσης. Η ΕΕΑΑ πιστοποιεί τις καθαρές ποσότητες και μ’ αυτές πληρώνονται οι ιδιοκτήτες των ΚΔΑΥ, καθώς δεν υπάρχει κανένας έλεγχος ούτε από την Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, ούτε από τον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης λόγω έλλειψης προσωπικού. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν τι σημαίνει παράδοση της διαχείρισης των απορριμμάτων σε ιδιώτες, αφού ούτε διαχείριση κάνουν και τα τεράστια ποσά που κερδίζουν από την ασύστολη ρεμούλα, επιβαρύνουν τελικά την υγεία και την τσέπη των δημοτών. Έτσι η ανακύκλωση, αντί να αποσκοπεί στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας και στη σημαντική ελάττωση του όγκου των σκουπιδιών έγινε το πιο προσοδοφόρο κομμάτι της διαχείρισης αποβλήτων από τα κάθε λογής λαμόγια.

 Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ των αποβλήτων είναι  σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, και η «λύση» που προωθούν οι ευρωληστές και το υπάκουο μνημονιακό μπουλούκι της χώρας, προστίθεται στα μεγάλα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της υγείας και του περιβάλλοντος, επιδρώντας αρνητικά και στο λεηλατημένο εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων.  Τα απορρίμματα αποτελούν, εδώ και χρόνια, νέο τομέα επένδυσης των μεγάλων και μικρότερων επιχειρηματικών συμφερόντων καθώς το ευρωενωσιακό και το εθνικό νομοθετικό πλαίσιο τα αντιμετωπίζουν ως εμπόρευμα και την διαχείρισή τους πεδίο κερδοφορίας. Γι αυτό η «Λαϊκή Συσπείρωση» είναι κατά σχεδιασμών που ευνοούν μόνο την κερδοφορία ιδιωτών. Αντίθετα μιλάμε για Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Διαχείρισης Απορριμμάτων,  που θα  εξοικονομούσε τεράστια ποσά αποφεύγοντας τους εκατοντάδες τοπικούς σχεδιασμούς. Αυτό όμως μπορεί να ενταχθεί μόνο στην προοπτική ρήξης με τις μνημονιακές πολιτικές και σαν αναπόσπαστο κομμάτι στην πορεία ανατροπής του καπιταλισμού.    

                                                      Κ. Α. Αποστολόπουλος

                      Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης με την «Λ. Σ»