Πόλεμος στη Συρία - Προσφυγικό

ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ πρώτα δημιουργούν  ένα  πρόβλημα και μετά φροντίζουν να αποκομίσουν κέρδη απ’ αυτό υποκρινόμενοι ότι εργάζονται δήθεν για τη λύση του. Η μανία των αμερικάνων κι ευρωπαίων ολιγαρχών να αποκτήσουν με την βία τον πλούτο  άλλων χωρών και παράλληλα να επεκτείνουν την γεωστρατηγική τους επιρροή σε βάρος κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας,  έχει φτάσει σε  εξαιρετικά επικίνδυνο για την ανθρωπότητα σημείο. Μπροστά στην αχαλίνωτη αμερικανική επιθετικότητα και αλαζονεία, η αυτοσυγκράτηση, η υπομονή, η σταθερότητα των θέσεων, οι προσπάθειες συνεννόησης συνδυασμένες με τις απαραίτητες κινήσεις και επίδειξη ισχύος, από τη μεριά της ρωσικής και κινεζικής ηγεσίας,  έχουν αποτρέψει μέχρι στιγμής τον Αρμαγεδδώνα  που επιδιώκουν οι διεθνείς γκάνγκστερ της Δύσης. Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις συμμάχους της εξασθένησε σημαντικά την ισχύ της σημερινής Ρωσίας που μαζί με την Κίνα στράφηκαν στον καπιταλισμό  και εντάχθηκαν στις οικονομικές δομές του. Οι λαοί τους βιώνουν καθημερινά τις καταστρεπτικές συνέπειες που έχει η έκθεση των καπιταλιστικών οικονομιών των χωρών τους στις γιγάντιες χρηματοπιστωτικές δομές των απατεώνων της Δύσης, καθώς οι κυβερνήσεις τους είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν, τις καθιερωμένες στη Δύση, αντιλαϊκές πολιτικές.  Έτσι, και οι δύο χώρες, ακολουθώντας πλέον τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την οικονομική καπιταλιστική κρίση η οποία τις καθιστά πιο ευάλωτες στη σύγκρουσή τους με τη Δύση η οποία  επιτίθεται ταυτόχρονα σε πολλά μέτωπα επιδιώκοντας την εξασθένηση και  υποταγή τους.

ΩΣΤΟΣΟ διάλεξαν τον δρόμο της μετριοπαθούς διπλωματίας. Υποθέτω όμως ότι οι ηγεσίες τους, ύστερα από τόσες εξαπατήσεις από τους δυτικούς «εταίρους» τους, να έχουν καταλάβει ότι οι Δυτικοί την διπλωματία δεν την χρησιμοποιούν για επίλυση των προβλημάτων, αλλά  αποκλειστικά σαν μανδύα εξαπάτησης της διεθνούς κοινής γνώμης και τίποτα περισσότερο. Η Ουάσιγκτον και οι νατοϊκοί υποτελείς της  ποτέ δεν σεβάστηκαν διμερείς ή διεθνείς συμφωνίες. Σύντομα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να  τις αθετήσουν, επιρρίπτοντας πάντα την ευθύνη στους άλλους. Τρανταχτό παράδειγμα, η αθέτηση της συμφωνία Μπούς-Γιέλτσιν για μη επέκταση του ΝΑΤΟ Ανατολικά. Ένα πράγμα μόνο σέβονται: Τη δύναμη. Εάν δεν είσαι ισχυρός δεν έχεις καμία ελπίδα επιβίωσης με αυτά τα καθάρματα. Κι ευτυχώς, οι δύο χώρες έχουν επαρκή στρατιωτική και οικονομική ισχύ ώστε να αποτρέπουν, για την ώρα, την μεγάλη σύρραξη. Οποιαδήποτε συνεργασία λοιπόν με τους δυτικούς εγκληματίες είναι αδύνατο να επιτευχθεί, εκτός αν εξυπηρετεί τα άνομα συμφέροντά τους. Η Ουάσιγκτον και τα τσιράκια της στην ΕΕ (ΝΑΤΟ), ποτέ δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «εταίροι» όπως (από ευγένεια;) τους αποκαλεί ο Πούτιν, ενώ ξέρει ότι είναι οι πιο επικίνδυνοι εχθροί. Γιατί στην  Ουάσιγκτον ένα μόνο πράγμα τους απασχολεί και γι αυτό εργάζονται συνεχώς κι αδιάλειπτα: Η παγκόσμια ηγεμονία, τίποτα λιγότερο. Σ’ αυτό όμως στέκονται εμπόδιο οι δύο μεγάλες χώρες που φυσικά  δεν έχουν τη διάθεση να παραχωρήσουν την κυριαρχία και τον πλούτο τους στα δυτικά αρπακτικά.  Με την οικονομία τους όμως στα χέρια των ολιγαρχών η προσπάθεια αυτή συναντά μεγάλες δυσκολίες. Έτσι η Κίνα βοηθά την Ρωσία καθώς έχει επίγνωση του γεγονότος ότι αν ηττηθεί γεωστρατηγικά  η Ρωσία από τις ΗΠΑ, σύντομα θα έχει και αυτή την ίδια μοίρα. Συνεπώς, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλά με  ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις  μεταξύ ΗΠΑ,ΕΕ από τη μια και Ρωσίας, Κίνας από την άλλη. Εδώ διακυβεύεται η ίδια ακεραιότητα και  η ύπαρξη των δύο μεγάλων χωρών Ρωσίας και Κίνας που δεν μπορούν, προς το παρόν τουλάχιστον, να χαρακτηριστούν σαν ιμπεριαλιστικές καθώς δεν χρησιμοποιούν την στρατιωτική τους ισχύ για να επεκτείνουν την πολιτική και οικονομική τους επιρροή σε άλλες χώρες.

     

ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ, ο πόλεμος κυρίως εναντίον της Ρωσίας είναι οικονομικός,  με τις πολύπλευρες κυρώσεις (κλοπή πολλών δισεκατομμυρίων από ρωσικές επιχειρήσεις) εναντίον της να έχουν επιφέρει σοβαρά πλήγματα στην οικονομία της, στα οποία συνεισφέρει και η κατευθυνόμενη από ΗΠΑ – OPEC πτώση των τιμών πετρελαίου και αερίου. Οι τοπικοί πόλεμοι που προκαλούν και συντηρούν ΗΠΑ και τα νατοϊκά τους τσιράκια, από το Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία μέχρι την Λιβύη και την Ουκρανία στοχεύουν ακριβώς στην ασφυκτική περικύκλωση της Ρωσίας με εχθρικά καθεστώτα και στη διαρπαγή του ενεργειακού πλούτου αυτών των χωρών και μεταφορά του στην Ευρώπη μέσω αγωγών αμερικανικών συμφερόντων. Άμεση συνέπεια τότε, θα είναι η διακοπή των ενεργειακών ροών από τη Ρωσία προς την Ευρώπη, που θα καταφέρει καθοριστικό πλήγμα στη ρωσική οικονομία η οποία σε μεγάλο ποσοστό (σχεδόν 50%), στηρίζεται στις εξαγωγές αερίου και πετρελαίου. Έτσι σχεδιάζουν μέσω κάποιας «έγχρωμης επανάστασης», να φέρουν στην εξουσία μια νέα,  υποτελή στην Ουάσιγκτον, ηγεσία στη Μόσχα. Δεν ήταν λοιπόν απρόσμενη η (δυστυχώς καθυστερημένη) επέμβαση των ρώσων ύστερα από αίτημα της  συριακής κυβέρνησης. Άφησαν το ενισχυόμενο από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ φίδι του τζιχαντισμού να γιγαντωθεί, να προκαλέσει ανείπωτη καταστροφή  στη άτυχη χώρα και τώρα τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμάζευτα. Πως θα εξοντωθούν όμως οι 80.000 έμμισθοι, φανατισμένοι μακελλάρηδες του «Ισλαμικού κράτους» και των παραφυάδων του (δήθεν μετριοπαθούς αντιπολίτευσης), από κάθε γωνιά του πλανήτη που βρίσκονται παντού και σκορπούν το θάνατο σε όλη τη χώρα;  Άλλοι στρατολογημένοι από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες κι άλλοι από τα κηρύγματα σχιζοφρενών χοτζάδων, προσέρχονται κατά χιλιάδες στη μαρτυρική Συρία και διαπράττουν πρωτόγνωρες φρικαλεότητες σε βάρος ειρηνικών ανθρώπων. Δεν είναι εμφύλιος λοιπόν, όπως σκόπιμα διαδίδουν τα ενσωματωμένα και πιστοποιημένα στις νατοϊκές δομές έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα για να συκοφαντήσουν τον πρόεδρο Άσαντ. Πρόκειται για συγκεκαλυμμένη και οργανωμένη εισβολή από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ μέσω αντιπροσώπων(τζιχαντιστών) που είναι η μοντέρνα εκδοχή των πολέμων.  Το ίδιο έγινε στη Λιβύη, αλλά και στην Ουκρανία, όπου οι αντιπρόσωποι εδώ είναι οι ναζί. Είναι τέτοιο το μέγεθος του τρόμου που σκορπάνε τα τζιχάντια, ώστε οι περισσότεροι Σύροι κοιτάνε πώς να φύγουν αντί να καταταγούν στο στρατό και να υπερασπιστούν τη πατρίδα τους. Η χειμαρρώδης αυτή φυγή ενισχύεται, διευκολύνεται και χρηματοδοτείται στη βάση ενός πολύ καλά οργανωμένου σχεδίου από την   CIA και νατοϊκές υπηρεσίες, υλοποιούμενη από συγκεκριμένες ΜΚΟ, σκοτεινά Ιδρύματα,  Ευρωπαϊκά ταμεία και τοπικούς κυβερνητικούς παράγοντες των χωρών διέλευσης και υποδοχής, όπου γίνεται βέβαια και μεγάλο πλιάτσικο των σχετικών κονδυλίων.  Διαθέτουν τεράστια χρηματικά ποσά για να «αδειάσουν» τη χώρα και να μείνει έτσι ανυπεράσπιστη στην επέλαση των ισλαμοφασιστών, που στη συνέχεια θα την παραδώσουν στα δυτικά μονοπώλια, όπως ακριβώς στη Λιβύη. Είναι το πιο οργανωμένο και απεχθές έγκλημα στην Ιστορία μετά την «Τελική Λύση» του Χίτλερ. Ήδη έχουν ξεριζώσει το ένα τρίτο (7.000.000) του πληθυσμού της χώρας που σπρώχνοντάς το σε Τουρκία και Ελλάδα υφίσταται τα πάνδεινα από συνεργαζόμενα κυκλώματα δουλεμπόρων και κάθε λογής εκμεταλλευτών, που έχουν στήσει «επιχειρήσεις» δισεκατομμυρίων ευρώ. Στη συνέχεια, αφού δημιουργήσουν σωρεία προβλημάτων κυρίως στη χώρα μας, προωθούνται στην «πολιτισμένη» Ευρώπη όπου βιομήχανοι κι επιχειρηματίες περιμένουν πως και πώς να δείξουν την «αλληλεγγύη» τους, προσφέροντάς τους εργασία με μισθούς Βουλγαρίας που ήταν ένα από  τα ζητούμενα αυτής της επέμβασης: Η απόκτηση πάμφθηνου και υπάκουου εργατικού δυναμικού μέσω της  καταστροφής άλλων χωρών. Αυτός όμως είναι ο καπιταλισμός.

 ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ και υποκριτική ΕΕ που συνεργεί στην εξαθλίωση λαών και διάλυση χωρών όπως η Συρία, κάνουν δήθεν Συνόδους Κορυφής  για τους πρόσφυγες, αλλά το μόνο που συζητάνε είναι το πώς θα διαχειριστούν την κατάσταση που διαμόρφωσαν, ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους από την εκμετάλλευση  των ανθρώπων που έδιωξαν από τον τόπο τους. Σ’ αυτήν την Ευρώπη και τις εγκληματικές της πολιτικές υποκλίνεται η «αριστερή» μας κυβέρνηση, υποσχόμενη και στήριξη σε ενδεχόμενη ανοιχτή νατοϊκή επέμβαση στη Συρία που θα μας φέρει αντιμέτωπους με τη Ρωσία. Το κολοσσιαίο λάθος που έκανε ο ελληνικός λαός τον Σεπτέμβρη ψηφίζοντας Μνημόνιο και παραμονή στην ΕΕ,  θα μας εμπλέξει  σε πολύ άσχημες περιπέτειες.

                                     Κ. Α. Αποστολόπουλος

                            Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης