Μνημόνια  διαρκείας  και  εκλογές

Στις δυτικές «δημοκρατίες» ( ΗΠΑ- ΕΕ), έχουν βρει τον τρόπο να παρατείνουν τη ζωή και να παγιώνουν την κυριαρχία του οικονομικού τους συστήματος, του καπιταλισμού. Εξαπατούν τον κόσμο με απανωτές  εκλογές εκφέροντας και το απίθανο ιδεολόγημα ότι «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Αρκεί η προσφυγή στις κάλπες κι όλα λύνονται. Διότι γνωρίζουν ότι από τις κάλπες ουδέποτε έχει προκύψει φιλολαϊκή λύση, απλά γίνεται ανανέωση προς το χειρότερο, των διαχειριστών του συστήματος. Οι ολιγαρχίες της κάθε χώρας φτιάχνουν δεκάδες κόμματα με τα πιο απίθανα  ονόματα -αλλά με την ίδια πολιτική- ώστε να ξεγελούν το λαό ότι υπάρχει δημοκρατία αφού έχει την ελευθερία επιλογής του κόμματος που θέλει να κυβερνήσει. Δεν φοβούνται για το πιο κόμμα θα επικρατήσει γιατί όλα, εκτός των κομμουνιστικών, λειτουργούν για  την διατήρηση και διασφάλιση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που όμως οδηγεί στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, άρα στην άμετρη κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών. Κι ενώ πιστεύεις ότι ψηφίζεις άφοβα κι ελεύθερα, ουσιαστικά  επιλέγεις τον δυνάστη σου, δηλαδή τη μερίδα εκείνη του κεφαλαίου που χρηματοδότησε και στήριξε το κόμμα που ψήφισες.

ΕΤΣΙ ΟΠΟΙΟ κόμμα κι αν εκλεγεί, μετά τις ανούσιες, κραυγαλέες και κοστοβόρες προεκλογικές φιέστες, συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν τα προηγούμενα ώστε να έχουμε «συνέχεια του κράτους», δηλαδή συνέχεια στην κερδοφορία του κεφαλαίου, συνέχεια στη διαφθορά και στη διαπλοκή, με παράλληλη ραγδαία φτωχοποίηση του λαού. Το πρόβλημα λοιπόν για το λαό δεν λύνεται μέσω της κάλπης, αν με την ψήφο του στέλνει εκ περιτροπής το ένα ή το άλλο συστημικό κόμμα στους κυβερνητικούς θώκους. Δεν λύνεται αν «τιμωρεί» τους μεν σαν ανίκανους και «διορίζει» τους δε σαν ικανούς. Στη χώρα μας θα λυθεί αν τιμωρήσει ουσιαστικά την πλουτοκρατία μαζί με τους πολιτικούς της εκπροσώπους (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ-ΠΑΣΟΚ-ΧΑ). Αν, κατεβαίνοντας στους δρόμους, επιλέξει και με την πάλη του  επιβάλει έναν άλλο τρόπο ανάπτυξης προς όφελος των δικών του συμφερόντων και υπέρ του δικαιώματος στη ζωή.  Δεν πρόκειται για κάτι εύκολο, ο λαός θα χρειαστεί να ματώσει για να πάρει τη χώρα στα χέρια του, καθώς αυτοί που νέμονται την εξουσία δεν θα του την παραδώσουν αμαχητί. Χρειάζεται λοιπόν συστηματική και οργανωμένη δουλειά μέσα από την ένταξη σε ταξικά συνδικάτα (ΠΑΜΕ) και οργανώσεις ώστε ο αγώνας να έχει χειροπιαστό αποτέλεσμα. Από την άλλη,  τα ψευτοαριστερά κόμματα και κινήματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ και της αποσχισθείσας ΛΑ.Ε, δεν θέτουν θέμα πάλης για ανατροπή του παρόντος βάρβαρου συστήματος αφού ούτε που διανοούνται την έξοδο από την καπιταλιστική κόλαση της ΕΕ.  Η έξοδος από την Ευρωζώνη (ΕΖ) αλλά παραμονή στην ΕΕ που προβάλλει η ΛΑ.Ε, δεν μας γλυτώνει από την βάναυση κυριαρχία των ευρωπαϊκών κανόνων που ευνοούν μόνο τους μεγάλους τραπεζικούς κι επιχειρηματικούς ομίλους. Τα στελέχη της ΛΑ.Ε έχουν μεγάλη ευθύνη διότι όχι μόνο δεν παρεμπόδισαν αλλά συνέπραξαν και από υπουργικές θέσεις, είτε με την σιωπή τους είτε με την συμμετοχή τους, στην εφτάμηνη μεθόδευση της ηγετικής κλίκας του Σύριζα  να οργανωθεί και να πλασαριστεί το τρίτο μνημόνιο. Δυστυχώς, αυτού του είδους τα κινήματα παίζουν-και στη χώρα μας και παγκοσμίως- το ρόλο αναχώματος για παρεμπόδιση της ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών μαζών και πολύ εύκολα μεταλλάσσονται σε διαχειριστές του συστήματος που υποτίθεται καταπολεμούν. Με τη ρητορική τους χειραγωγούν τον λαό να παραμένει εγκλωβισμένος και να βολοδέρνει στη φυλακή της ΕΕ χωρίς καμία ελπίδα διεξόδου. Η ΛΑ.Ε  παίζει ήδη το ρόλο του αριστερού αμορτισέρ στους εκκωφαντικούς κραδασμούς που προκαλεί το δεξιό καθαρά μνημονιακό  κουφάρι του ΣΥΡΙΖΑ που απόμεινε μετά την διάσπαση και τις αποχωρήσεις μελών και στελεχών του. Ο Σύριζα, με την διάσπασή του μπήκε σε πορεία αποσύνθεσης. Ακόμα κι αν κερδίσει τις εκλογές ο Τσίπρας, θα είναι η αρχή του τέλους και για το κόμμα και για τον ίδιο.  Αυτό το έχει δείξει η κρίση.  Τα μνημόνια καταπίνουν τους διαχειριστές τους. Θα υπάρξει συνεπώς σοβαρό πρόβλημα μετά τις εκλογές για το ποιος θα ηγηθεί της συγκυβέρνησης που θα προκύψει για να εφαρμόσει σωρευτικά τα τρία μνημόνια, καθώς ο πρωθυπουργός αυτός θα υπογράψει το πολιτικό του τέλος. Τη λύση βέβαια, αν δεν τη δώσει ο λαός με τις κινητοποιήσεις του, θα τη δώσουν οι γερμανοί προστάτες τους που θα επιλέξουν ποιόν θα «κάψουν». 

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ  ΕΖ η χώρα μας υπέστη πλήρη αποδιοργάνωση της οικονομίας  και της κοινωνίας. Η βιομηχανία της σε μεγάλο βαθμό διαλύθηκε, η γεωργία δέχτηκε αποφασιστικό πλήγμα από το απότομο άνοιγμα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και ο δανεισμός με χαμηλά επιτόκια έκαναν αυτή την διαδικασία αρχικά να φαίνεται ανώδυνη. Ήταν όμως μια καλοστημένη παγίδα για να μπούμε στο λαβύρινθο του χρέους από τον οποίο δεν θα βγούμε ποτέ μέσω των μνημονίων αλλά μόνο με μονομερή διαγραφή του, καθώς πρόκειται για εντελώς παράνομο κι επαχθές φορτίο στις πλάτες του ελληνικού λαού.  Με το ευρώ έγινε και γίνεται μια γιγαντιαία μεταφορά πόρων στις ισχυρότερες οικονομίες του Βορρά που δεν πρόκειται ποτέ να επιστραφούν στο Νότο. Η ΕΖ είναι ένας σκληρός κλεπτοκρατικός μηχανισμός με άτεγκτους κανόνες που δεν συμβιβάζεται με τίποτε διαφορετικό απ’ αυτούς. Η ένταξη στο ευρώ προϋποθέτει, διαρκή και άγρια λιτότητα, απορύθμιση αγορών, ιδιωτικοποιήσεις, εκμηδενισμό του Δημοσίου, πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, διαρκή εποπτεία από τους αγύρτες της ΕΖ κλπ. Δηλαδή έναν αργό βασανιστικό θάνατο καθώς δεν  σου αφήνουν κανένα περιθώριο για φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις. Τους ενδιαφέρει μόνο να στήσουν προτεκτοράτα του σύγχρονου χρηματιστηριακού φασισμού. Σ’ αυτό λοιπόν το κολαστήριο για τους λαούς, ο παραιτηθείς πρωθυπουργός  που «νοιώθει δικαιωμένος και υπερήφανος γιατί η επιλογή του συνιστά πράξη ευθύνης», υπόσχεται ότι αν εκλεγεί, θα πατάξει την φοροδιαφυγή, την διαφθορά και την διαπλοκή στη χώρα μας και ότι έτσι «θα εξομαλύνει τις σκληρές συνέπειες του μνημονίου». Κι αυτά τα λέει χωρίς ίχνος ντροπής σε μια ρημαγμένη κοινωνία, σε ένα λαό οργισμένο από τη συνεχή κοροϊδία, από το ψέμα κι από τις πλαστές υποσχέσεις αυτού του ίδιου. Όμως θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο, γιατί η ευρωζώνη είναι η κοιτίδα αυτών των φαινομένων. Με αυτά έχουν δημιουργηθεί μεγάλα στρώματα βολεμένων και συνενόχων στο έγκλημα που εξελίσσεται κατά του κόσμου της εργασίας και του μόχθου. Όλα αυτά, όχι μόνο δεν θα παταχθούν αλλά θα διογκωθούν, γι αυτό και οι μεγάλοι βαρόνοι της διαπλοκής, οι ειδικοί της φοροαποφυγής πανηγυρίζουν ήδη για το νέο μνημόνιο καθώς μυρίζονται τα τεράστια κέρδη που θα τους αποφέρει. Κάθε μέρα που περνάει –με τις μνημονιακές πολιτικές ενεργές - η χώρα πουλιέται κομμάτι-κομμάτι, γεμίζει κοινωνικά ερείπια και ο λαός της βυθίζεται στο τέλμα της εξαθλίωσης και της ανυποληψίας.  Οι κάθε είδους «συμφωνίες» με τους ευρωπαίους δυνάστες που υπόγραψαν ή πρόκειται να υπογράψουν τα μνημονιακά ασπόνδυλα όλων των ευρώδουλων κομμάτων της χώρας μας, θα υποθηκεύσουν τη ζωή μας στους τραπεζίτες για όσο θα υπάρχει η ΕΕ. Η χώρα συνεχώς θα καταρρέει μέχρι να καταντήσει μια Ελεύθερη Οικονομική Ζώνη για τη διεθνή επιχειρηματική και κερδοσκοπική αλητεία. Οι  εκλογές αυτές λοιπόν είναι πολύ πιο σημαντικές  από όλες τις προηγούμενες. Κρίνεται η ίδια η ύπαρξη της πατρίδας μας και το αν στο εξής θα ζήσουμε σαν άνθρωποι ή σκλάβοι. Προσέξτε τι θα ψηφίσετε, γιατί αν ενισχύσετε τους μνημονιακούς θα σας πουν αύριο ότι έχουν τη «νωπή εντολή» σας να ξεχαρβαλώσουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Ειδικά ο αριστερός κόσμος που ένοιωσε προδομένος ακολουθώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, να συναντηθεί και να δυναμώσει το ΚΚΕ που απόδειξε στην πράξη  την ορθότητα της σθεναρής του στάσης να μη συμμετέχει σε ευρώδουλες κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλισμού.

                                            Κ. Α. Αποστολόπουλος

                                   Δημοτικός σύμβουλος  Μεσσήνης