Αλλαγή  ή  Παραλλαγή;

                    « Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα τις είχαν καταργήσει ».  ( Κάρλ  Μάρξ )

Μέσα σε ένα βαρύ, επικίνδυνο ευρωπαϊκό και διεθνές πολιτικό κλίμα, η χώρα  μας οδηγείται σε εκλογές με τη μεγάλη πλειοψηφία να πιστεύει ότι θα απαλλαγούμε από τη ΝουδουΠασοκική μαφία, αλλά και με αρκετές επιφυλάξεις για τη διάδοχη κατάσταση. Από τη χώρα μας, η ευρωατλαντική χρηματοοικονομική συμμορία μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες της, κερδίζουν κολοσσιαία ποσά και δεν είναι διατεθειμένοι να τα χάσουν. Αυτές οι εκλογές λοιπόν δεν είναι συνηθισμένες, είναι οι πιο σημαντικές των τελευταίων δεκαετιών και από το αποτέλεσμά τους θα κριθούν πολλά για τη χώρα και τον κατατρεγμένο από τις αγορές λαό της. Στη παρούσα φάση της διεθνούς συγκυρίας διακυβεύεται ή ίδια η ύπαρξη της Ευρωζώνης.  Από την άλλη, η εθελόδουλη συγκυβέρνηση έθεσε τη χώρα στη διάθεση των αμερικανών και νατοϊκών τυχοδιωκτών-τζογαδόρων σε μια τεράστια γεωπολιτική-γεωστρατηγική σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη με Ρωσία και Κίνα.  Ο οικονομικός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας, πέραν της γενικότερης διεθνούς έντασης και πιθανής ανάφλεξης, προκαλεί και στη χώρα μας τεράστιες  απώλειες που οξύνουν την ήδη άθλια οικονομική της κατάσταση. Προσθέστε σ’ αυτά την επεμβατική πολιτική ΗΠΑ ΝΑΤΟ και ΕΕ από την Β. Αφρική ως την Ουκρανία καθώς και την αποτρόπαια εγκληματική δράση των δημιουργημάτων των μυστικών τους υπηρεσιών, ναζιστών και  τζιχαντιστών, και θα έχετε την εικόνα της βαρβαρότητας που διαμόρφωσαν στον πλανήτη οι ποικιλώνυμες αγορές του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

                                  Επικείμενη  διάλυση της  ευρωζώνης;

Οι ευρωατλαντικοί ληστές γνωρίζουν ότι έχουν φέρει την Ελλάδα στην κατάρρευση κι ετοιμάζονται ν’ αρπάξουν ότι έχει απομείνει. Γι αυτό και στην κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση του Λονδίνου τον προηγούμενο μήνα, οι εκπρόσωποι των αγορών ουσιαστικά βολιδοσκόπησαν τους δύο οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ για να διαπιστώσουν αν με ενδεχόμενη κυβέρνησή του, θα διευκολυνθούν στην αρπαγή της υπόλοιπης δημόσιας περιουσίας μας. Στην ευρωζώνη όμως ανησυχούν σοβαρά με την εμφάνιση αποπληθωρισμού. Οι οικονομικοί αναλυτές λένε ότι αυτό δυσκολεύει πολύ την μεγάλης κλίμακας αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου από την ΕΚΤ, πράγμα που στερεί ρευστότητας την παραπαίουσα ελληνική οικονομία.  Έτσι θα συρρικνωθούν ταυτόχρονα η προσφορά και η ζήτηση στη πραγματική οικονομία που σε συνθήκες υπερχρέωσης συνιστά μεγάλο κίνδυνο για το τραπεζικό καρτέλ της ευρωζώνης. Επί πλέον, σύμφωνα με το καταστατικό της ευρωζώνης, ο αποπληθωρισμός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα στα πλαίσια της ζώνης του ευρώ, όσο χρήμα και να εκδώσει η ΕΚΤ. Άρα σε συνθήκες αποπληθωρισμού η ευρωζώνη δεν μπορεί να επιβιώσει. Παρ’ όλα αυτά, η ΕΚΤ ετοιμάζεται να ρίξει τρις ευρώ στις κεφαλαιαγορές πιστεύοντας ότι έτσι θα αναχαιτιστεί ο αποπληθωρισμός και θα στηριχτεί το ευρώ. Αν το κάνει, οι πολιτικές λιτότητας και οριζόντιων περικοπών θα ξεπεράσουν σε σκληρότητα κάθε προηγούμενο μέσα στο 2015. Συνεπώς τους λαούς της Ευρώπης περιμένει καθεστώς μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις, ενώ οι πιο αδύνατες χώρες θα εκποιηθούν, ενδεχομένως θα πάψουν να υπάρχουν. Οπότε, η έγκαιρη έξοδος από το ευρώ είναι πλέον ανάγκη επιβίωσης. Αυτοί που το αρνούνται είτε δεν καταλαβαίνουν την τραγικότητα της κατάστασης είτε εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα.

                                          Ο Γαλλογερμανικός άξονας

Η Ευρώπη και η ευρωζώνη αλλάζουν συνεχώς προς το χειρότερο. Μέσα από νομοθετικά πραξικοπήματα, παραβιάσεις ακόμα και των δικών τους συνθηκών και νόμων, εξαγορές ψήφων ολόκληρων χωρών στο ευρωκοινοβούλιο και παράκαμψη των εθνικών κοινοβουλίων, συγκεντρώθηκαν σταδιακά όλες οι  εξουσίες γύρω από τον γαλλογερμανικό άξονα. Οι ίδιοι οι επικεφαλής της ΕΕ παραβιάζουν κι αυτήν την υπάρχουσα  αντιλαϊκή νομοθεσία. Δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερη ή απόλυτη εξουσία για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους ή τα συμφέροντα της κλίκας τους.  Πράγματι, το 2011 Γαλλία και Γερμανία προχώρησαν στη δημιουργία δυο υπερ-οργανισμών για τον απόλυτο έλεγχο της Ευρώπης, καθώς έβλεπαν την καπιταλιστική κρίση να ταρακουνάει τα θεμέλια της φυλακής των λαών που με τόσο κόπο είχαν κατασκευάσει. Πρώτοι ξεκίνησαν οι γάλλοι με την δημιουργία του  ESMA (Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών) που γρήγορα απόκτησε (καθώς σ’ αυτόν συμμετείχαν και άνθρωποι των Ροκφέλερ) μεγαλύτερη επιρροή στις χρηματοοικονομικές αγορές ακόμη και από την ΕΚΤ. Ο στόχος ήταν η μετατροπή του Παρισιού σε χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης και η απόκτηση βαρύνουσας πολιτικής και οικονομικής επιρροής στις εξελίξεις. Μέσω του ESMA  οι ολιγάρχες του Παρισιού μπορούν να παρεμβαίνουν όποτε θέλουν νομοθετικά, ρυθμιστικά, εποπτικά, τιμωρητικά, οικονομικά και πολιτικά στις χρηματαγορές της Ευρώπης, επηρεάζοντας τον τομέα από τον οποίο εξαρτώνται οι μεγαλύτερες εταιρίες και τράπεζες της Ευρώπης, αλλά και ο δανεισμός των ευρωπαϊκών  κρατών και του ιδιωτικού τομέα. Ας σημειωθεί ότι για όλα αυτά δεν χρειάζεται έγκριση των κρατών – μελών, τα οποία έχουν ήδη χάσει κάθε ίχνος εξουσίας.  Στη συνέχεια ήρθαν οι γερμανοί με την ίδρυση του ΕΙΟΡΑ, ενός υπερ-οργανισμού με έδρα την Φρανκφούρτη. Μέσω του ΕΙΟΡΑ, η Γερμανία αποκτά, μεταξύ άλλων, εποπτικό ρόλο στον ασφαλιστικό κλάδο της Ευρώπης και στα ευρωπαϊκά ταμεία συνταξιοδότησης με στόχο τον πλήρη έλεγχο των αντίστοιχων πολιτικών στην Ευρώπη. Παράλληλα δίνει το δικαίωμα στη Γερμανία, ελέγχου στις χρηματαγορές καθιστώντας την εγγυήτρια της «διαφάνειας» του ευρωπαϊκού χρηματοοικονομικού και τραπεζικού συστήματος. Αυτό βέβαια είναι αρκετά παράδοξο, αν σκεφτεί κανείς πως η Γερμανία-σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς καταπολέμησης της διαφθοράς- είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης ως προς το ύψος των μαύρων κεφαλαίων που ξεπλένονται στο οικονομικό της σύστημα, ενώ είναι και η μόνη χώρα που δεν έχει υπογράψει τη διεθνή σύμβαση εναντίον της διαφθοράς.  Άρα, όλα τα θεσμικά ευρωπαϊκά όργανα έχουν καπελωθεί και ο ρόλος τους  πλέον είναι καθαρά τυπικός. Σ’ αυτή την  Ευρώπη πασχίζουν να μας κρατήσουν, θα τους αφήσουμε;  

                                           Οι πολιτικοί γυρολόγοι

Εδώ όμως, αρκετοί πρόθυμοι από όλο τον κεντροδεξιοαριστερό χώρο βουλευτές, βρέθηκαν και συνασπίστηκαν για να γλυτώσουν το σύστημα και την ευρωζώνη από την κατάρρευση, ενεργώντας υπέρ της εκποίησης της χώρας και της εξαθλίωσης των ανθρώπων της. Η εμπειρία δείχνει  ότι η πιο αποτελεσματική προβιά εξαπάτησης είναι αυτή του «αριστερού» ή «προοδευτικού», που αποτέλεσε κι αποτελεί το καλύτερο κάλυμμα  για την ανεμπόδιστη επέλαση του καπιταλισμού. Ο φόβος τους μην κινηθεί ο κόσμος και πέραν της ενσωματωμένης αριστεράς – κάτι που θα τους δημιουργούσε όντως σοβαρά προβλήματα - κινητοποίησε φανερούς και κρυφούς, εγχώριους και ξένους  μηχανισμούς, για την διάσωση του συστήματος της ευρωζώνης και κατοχύρωσης του βολέματος. Έτσι παρακολουθήσαμε  την εξέλιξη μιας χιονοστιβάδας πολιτικού τυχοδιωκτισμού, μια φρενίτιδα μεταπηδήσεων και μεταγραφών από κόμμα σε κόμμα, που θύμιζαν έντονα ποδοσφαιρικές μεταγραφικές περιόδους. Μια άνευ προηγουμένου κινητικότητα με αποκορύφωμα την αρπαγή της «βοσκοπούλας» ( Άντζελας) δύο μέρες μετά τους όρκους πίστης στο «κόμμα που την τίμησε». Υποκριτές και βολεψίες, οι σύγχρονοι αγύρτες γυρολόγοι, αφού έχουν προ πολλού πάρει διαζύγιο με την όποια ιδεολογία και ηθική (αν είχαν ποτέ),  δεν διστάζουν να προσχωρήσουν στις πιο ελκυστικές υποσχέσεις ώστε να συμπληρώσουν τα βαρέα ένσημα γλυψίματος που ήδη διαθέτουν. Μέσα σε λίγους μήνες κατασκευάστηκε σωρεία  ιντερνετικών και τηλεοπτικών κομμάτων που προκάλεσαν τεράστια σύγχυση καθώς σε τίποτα, πέραν του τίτλου, δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Όμως έχουν εγκλωβίσει σχεδόν το 20% του εκλογικού σώματος και θα παίξουν καθοριστικό ρόλο σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος. Αν η διαφορά μεταξύ του πρώτου και δευτέρου κόμματος είναι μικρή, το κόμμα που θα προσεταιριστεί το μεγαλύτερο κοπάδι πολιτικών αγυρτών αυτών των μικρών αστικών (απο)κομμάτων, θα φτιάξει κυβέρνηση.  

ΣΤΟ ΕΜΕΤΙΚΑ ευρώδουλο συνονθύλευμα του MEGA-λου ΠΟΤΑΜΙΟΥ, του τηλεκόμματος στο οποίο συμπλέουν όλοι οι περιπλανώμενοι μνημονιακοί τυχοδιώκτες και αριβίστες της κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς, εμφανίζουν ως καινούριες, χιλιοειπωμένες απόψεις και τις αντίθετές τους, ποντάροντας στην απολίτικη στάση υπολογίσιμου δυστυχώς μέρους των ψηφοφόρων, που πιστεύουν στη Θεοδωράκεια μπούρδα της «πολιτικής χωρίς πολιτικούς». Απευθύνεται κυρίως σε πολιτικά ηλίθιους τηλεθεατές σαν αυτούς που έχουν απομείνει από το ΠΑΣΟΚ και τη ΡΗΜΑΔ. Ωστόσο, με τη σκανδαλώδη καθημερινή προβολή για κόμμα εκτός κοινοβουλίου, το προωθούν για τρίτη θέση ώστε σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, η συμμετοχή του στη νέα κυβέρνηση να αποτελεί εγγύηση για τη συνέχιση  της μνημονιακής πολιτικής. Αλλά και στο ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ, το φάστ τράκ δημιούργημα του ΓΑΠ, του ενσαρκωτή του θράσους, του ορισμού του ούφο, του ασυνάρτητου σαρδαμίστα, του πιονιού των αμερκανών, βρήκαν στέγη όσα από τα αποτυχημένα, διαπλεκόμενα και «ρηγμένα» στοιχεία άφησε έξω από το κόμμα του ο τρομοκρατημένος χοντρός. Προφανώς για να συνεχίσουν την καταστροφική τους συμβολή στη πορεία της χώρας και του λαού της προς τον καιάδα των αγορών. Έτσι με τα ορκισμένα μνημονιακά ανδρείκελα της  ΝΔ και  του Βενιζελικού Πασόκ, τους ανεκδιήγητους χαϊκάληδες των ΑΝ.ΕΛ, και τα υπολείμματα των ναζιστικών ΧρυσΑύγουλων, κλείνει όλος ο χώρος της κεντροδεξιάς και ακροδεξιάς που στηρίζει βεβαίως την «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας. Δηλαδή την πολιτική των διαρκών μνημονίων της ΕΕ.  

                                              ΣΥΡΙΖΑ   και    ΚΚΕ

 Οι συνεχείς προσαρμογές του ΣΥΡΙΖΑ στη «πραγματικότητα» των αγορών, στα «ευρωπαϊκά πλαίσια», και οι διαβεβαιώσεις του προς το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, ενισχύουν την συντηρητικοποίηση και την άμβλυνση  οποιασδήποτε ριζοσπαστικής ή ανατρεπτικής διάθεσης που έχουν τα λαϊκά στρώματα. Η προσήλωσή του στο «ευρώ», συμβάλει καθοριστικά στο να εκτονώνεται ή να μην αναπτύσσεται ένα λυτρωτικό αντί-ΕΕ κλίμα που  υπάρχει σε μεγάλο τμήμα του λαού μας. Έτσι τα καταστροφικά αποτελέσματα από την διαχείριση της  αντιλαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου  στη χώρα, που θα υποχρεωθεί να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, θα χρεωθούν σύντομα στην αριστερά, στο λαϊκό κίνημα και στους κομμουνιστές. Κάτι που είδαμε επί πασοκοκρατίας, όταν χρεώσανε στο σοσιαλισμό όλες τις βρωμιές και τις απάτες  της Παπανδρεϊκής μαφίας και των αξιωματούχων της αυλής τους. Άλλωστε «Οι προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ κινούνται απολύτως εντός του συστήματος, δεν συνιστούν ρήξη με το σύστημα. Τα δε μέτρα ανακούφισης των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων που εξάγγειλε ο Αλέξης στη Θεσσαλονίκη, δεν συνιστούν ούτε κατά διάνοια πολιτική αριστερής διακυβέρνησης» (Λαπαβίτσας). Ουσιαστικά αποδέχεται το ίδιο πλαίσιο  διαπραγμάτευσης με εκείνο της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Άρα δεν θα υπάρξει και διαφορετική αντιμετώπιση από την τρόϊκα.   Οι διαπραγματεύσεις που επιζητεί η ΣΥΡΙΖΑΪΚΗ ηγεσία με την τρόϊκα δεν έχουν νόημα  όσο η ηγεσία αυτή παραμένει προσκολλημένη σε «ευρωπαϊκή λύση», καθώς οι τροϊκανοί θεωρούν ότι «ευρωπαϊκή λύση» είναι μόνο η  επιτήρηση με νέο μνημόνιο. Είναι αποφασισμένοι οι Συριζαίοι  να προβούν σε  μονομερείς  ενέργειες (Grexit=έξοδος από ευρώ και παύση πληρωμών);   Αν όχι, που είναι  και το πιθανότερο, ας παύσουν να εμπαίζουν τον κόσμο περί αλλαγής. Μάλλον για παραλλαγή αυτού που βιώνουμε θα πρόκειται. Γι αυτό και  η συνεχής αναδίπλωση  του ΣΥΡΙΖΑ, από παλιότερα διακηρυγμένες θέσεις του, απλά και μόνο για την ευκολότερη αναρρίχησή του  στην εξουσία.

  ΑΝΤΙΘΕΤΑ το ΚΚΕ δείχνει το δρόμο για Ανατροπή κι όχι Μετατροπή της κυρίαρχης πολιτικής σε ανακωχή με το κεφάλαιο. Για το ΚΚΕ, δύο είναι οι δρόμοι ανάπτυξης: Είτε θα έχεις ανάπτυξη με τις λαϊκές δυνάμεις στην εξουσία και με κοινωνική ιδιοκτησία των μεγάλων μέσων παραγωγής και του τραπεζικού τομέα, είτε θα έχεις ανάπτυξη που καθορίζουν οι αγορές και τα μονοπώλια. Πρέπει συνεπώς να γίνει καθαρό ότι οι κομμουνιστές δεν παλεύουν για μια εναλλακτική κυβερνητική λύση, παλεύουν για μια εναλλακτική λαϊκή λύση, που προϋποθέτει έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, και μη αναγνώριση και μονομερή διαγραφή του χρέους που μας επέβαλαν οι ληστρικοί οργανισμοί της τρόϊκας και οι ντόπιοι συνεργάτες τους. Ο δρόμος της πραγματικής ανατροπής δεν είναι ούτε εύκολος ούτε ανθόσπαρτος. Είναι δρόμος σκληρών αγώνων, μεγάλων συγκρούσεων και αναμετρήσεων. Είναι δρόμος διαρκούς ταξικής πάλης και σ’ αυτόν ζητούν συμπόρευση οι κομμουνιστές για να πάρουμε την Ελλάδα στα χέρια μας.

                                                                        Κ .Α. Αποστολόπουλος

                                                              Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης