Τα αεροδρόμια

Όλα για τα συμφέροντα των ιδιωτών

Για μέρες τώρα παρακολουθούμε την ανούσια αντιπαράθεση των αλαλαζόντων κυμβάλων του άκρατου τοπικισμού Μεσσηνίας και Αρκαδίας γύρω από τη μετατροπή σε πολιτικό του στρατιωτικού αεροδρομίου Τρίπολης. Ο τοπικιστής Μεσσήνιος υφυπουργός δεν χάνει ευκαιρία να δηλώσει το υποκριτικό του ενδιαφέρον για την «Μεσσηνία μας» την οποία όμως- όπως και όλη την Ελλάδα – ξέχασε όταν ψήφιζε με χέρια και πόδια τα μνημόνια, την καταστροφική πολιτική των οποίων δεν έπαψε ποτέ να στηρίζει ανταμειβόμενος γι αυτό με υπουργική καρέκλα. Πίσω του ο θλιβερός θίασος τοπικών δημάρχων και βουλευτών που συνωστίζονται μπροστά στις κάμερες ώστε να βρίσκονται πάντα μέσα στο μνημονιακό κάδρο. Άλλωστε, οι εθνικές εκλογές δεν είναι μακριά και ασκήσεις υφαρπαγής ψήφων από τους καταστροφείς και νυν σωτήρες, θα βλέπουμε συχνά από δω και πέρα. Αυτοί οι κούφιοι άνθρωποι διαγκωνίζονται σε ένα επικίνδυνο ράλι τοπικισμού που φέρνει σε αντιπαράθεση τους κατοίκους και φορείς Μεσσηνίας και Αρκαδίας, σε μια εποχή όπου γύρω μας μόνο τύμπανα πολέμου ακούγονται. Λόγω δε της εορτής καλέσανε και την Παναγία να τους «σκεπάζει» και να τους «φωτίζει» το δρόμο προς το πανηγύρι της λαμογιάς που ετοιμάζεται για το αεροδρόμιο της Τρίπολης. 90 εκατομμύρια ευρώ εκτιμάται η δαπάνη για την Τρίπολη με ΣΔΙΤ (άρα ως συνήθως μόνο σε βάρος του δημοσίου) και καμιά εικοσαριά εκατομμυριάκια για αναβάθμιση του αεροδρομίου της Καλαμάτας. Την μετατροπή του αεροδρομίου την υποστηρίζει με θέρμη ο περιφερειάρχης Π. Τατούλης και η παράταξή του αν και λόγω της ύπαρξης του γειτονικού της Καλαμάτας θεωρείται δύσκολο να υποστηριχτεί εμπορικά η λειτουργία τους καθώς η τουριστική κύρια δραστηριότητα για την οποία προορίζονται, διακρίνεται από εποχικότητα. Αυτό όμως δεν τους απασχολεί καθώς το κύριο μέλημά τους είναι το πώς θα ικανοποιήσουν τις εντολές των αφεντικών τους στην Ευρωένωση, που ζητάνε ιδιωτικοποίηση και ξεπούλημα των πάντων, όπως τους αερολιμένες της Καλαμάτας και της Τρίπολης. Πιστεύουν ότι θα φέρουν ανάπτυξη με πρόχειρα και αλληλοκαλυπτόμενα έργα που τα παραδίδουν έτοιμα και σχεδόν τζάμπα στα χέρια ιδιωτών προκειμένου να μην υστερήσουν σε μνημονιακές πρακτικές, πουλώντας ταυτόχρονα ενδιαφέρον στους αδαείς ψηφοφόρους τους.

ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΒΑΘΕΙΑΣ κρίσης στην ΕΕ, ζητούνται απεγνωσμένα τομείς που να έχουν υψηλή κερδοφορία για τα κεφάλαιά τους εξοντώνοντας παράλληλα κάθε δημόσια επιχείρηση - πιθανό ανταγωνιστή. Τα τελευταία δέκα χρόνια ένας τέτοιος τομέας είναι οι λεγόμενες (low cost airlines) αεροπορικές εταιρίες «χαμηλού κόστους» που ξεφυτρώνοντας σαν μανιτάρια, έχουν χρεοκοπήσει τους εθνικούς αερομεταφορείς και τις παραδοσιακές εταιρίες και κυριαρχούν στους αιθέρες, επιβάλλοντας και στους υπαλλήλους τους και στους επιβάτες καθεστώς γαλέρας. Συγκεκριμένα, η τεράστια ανεργία σε ΗΠΑ και ΕΕ δίνει το προνόμιο σε κάθε απατεώνα εργοδότη να εκμεταλλεύεται με τον πιο άγριο τρόπο τους ανέργους που για να επιβιώσουν υποκύπτουν σε κάθε λογής εκβιασμούς. Ανύπαρκτες συμβάσεις εργασίας, απάνθρωπα ωράρια, μισθοί χαρτζιλίκια, μη αμειβόμενη εργασία, μαύρη εργασία κ.λπ. Ειδικά σ’ αυτές τις χαμηλού κόστους εταιρίες οι υπάλληλοί τους εργάζονται με συμβόλαια «μηδενικών ωρών». Αυτά τα συμβόλαια προβλέπουν ότι οι ώρες εργασίας δεν είναι προκαθορισμένες, ο εργαζόμενος πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμος ώστε με ένα τηλεφώνημα να τρέχει στην δουλειά όπου κι αν εμφανιστεί. Σε περίπτωση ασθενείας δεν πληρώνονται, ο δε εργοδότης δεν υποχρεούται να εγκρίνει άδεια ασθενείας. Έτσι πολλοί πιλότοι οδηγούν αεροσκάφη ακόμη και άρρωστοι, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια όλων των επιβαινόντων. Oι πιλότοι ενοικιάζονται μέσω δουλεμπορικών γραφείων, όπως το Crewlink, και δεν δουλεύουν αποκλειστικά για μία εταιρία. Αν όμως τολμήσουν και βρουν μόνοι τους άλλη δουλειά τότε πληρώνουν πρόστιμο 200 ευρώ στην εταιρία και απολύονται. Οι πιλότοι της Ryanair, της Easyjet και άλλων τέτοιων εταιριών καταγγέλλουν ότι εργάζονται σε καθεστώς πιέσεων και εκφοβισμών, θέτοντας και σοβαρά ζητήματα ασφάλειας πτήσεων. Πρόστιμο επίσης πληρώνουν πιλότοι κι αεροσυνοδοί αν τύχει και παχύνουν λίγο. Αν δεν συμμορφωθούν και δεν αδυνατίσουν απολύονται. Κι αυτό διότι πρέπει να χάσουν βάρος για να κουβαλάει λιγότερο φορτίο το αεροπλάνο κι έτσι να γλυτώνει καύσιμα η εταιρία.

ΤΟ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΑ φτηνό εισιτήριο για τους επιβάτες εγείρει πολλά ερωτηματικά για το πώς τα βγάζουν πέρα αυτές οι εταιρίες, και τι άλλες «δουλειές» ή «υπηρεσίες» μπορεί να προσφέρουν σε κάποιους. Οι επιβάτες βέβαια ταξιδεύουν υπό άθλιες συνθήκες, στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες χωρίς ούτε ένα ποτήρι νερό στη διάρκεια του ταξιδιού. Είναι τα εκατοντάδες εκατομμύρια πάμπτωχων ανθρώπων που δημιούργησε η λαίλαπα της Νέας Τάξης Πραγμάτων (ΝΤΠ), δίνοντάς τους όμως την ευκαιρία με ελάχιστα χρήματα να μπορούν να κάνουν ένα ταξίδι- όνειρο ζωής. Είναι η γρήγορα μετακινούμενη φτώχεια που οι καπιταλιστές βρίσκουν τρόπους να την εκμεταλλεύονται και να κερδίζουν από το υστέρημά της. Με την ψευδαίσθηση ότι κάνουν τουρισμό, δέχονται το πακετάρισμα και στο αεροπλάνο και στα ξενοδοχεία με το βραχιολάκι στο χέρι. Η ΝΤΠ έχει ακόμα τη δυνατότητα να παρέχει ψήγματα χαράς στα κοπάδια των απόκληρων που δημιούργησε, παρατείνοντας έτσι το χρόνο ζωής της. Είναι το νέο είδος τουρισμού που προωθείται διεθνώς και μεγεθύνεται καθημερινά λόγω της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης κι απαιτεί νέο τρόπο μεταφοράς που ελάχιστα διαφέρει από εκείνη των ζώων. Όσα λοιπόν εκατομμύρια τέτοιας κατηγορίας τουριστών και να δεχτεί η χώρα μας το αποτέλεσμα θα είναι ασήμαντο για το λαό, καθώς από τα ελάχιστα χρήματα που διαθέτει ο καθένας τους, τα περισσότερα πάνε στις τσέπες των αεροπορικών εταιριών, των ξένων τουριστικών γραφείων και των ξενοδόχων. Οι μικροεπαγγελματίες των τοπικών κοινωνιών, η χώρα και ο λαός της δεν κερδίζουν σχεδόν τίποτα. Το αεροδρόμιο της Τρίπολης, όπως από καιρό τώρα το αεροδρόμιο της Καλαμάτας, προορίζεται να προσελκύσει αποκλειστικά τέτοιες εταιρίες μεταφοράς μαζικής φτώχειας που μόνο ανάπτυξη για το λαό δεν θα φέρουν. Οι κοκορομαχίες λοιπόν των ντόπιων πολιτικάντιδων της συφοράς και του ευρωμονόδρομου, δεν αγγίζουν τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων που υποφέρουν από τις πολιτικές τους, αλλά εξυπηρετούν μόνο φτηνές πολιτικές φιλοδοξίες, σπαταλώντας τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος. Συνεπώς, ο μόνος δρόμος για τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλειάς, για τους άνεργους και τους συνταξιούχους, είναι ο συντονισμένος αγώνας για το γκρέμισμα της πολιτικής που εφαρμόζουν και προωθούν οι αυτόκλητοι σωτήρες μας.

Κ.Α. Αποστολόπουλος

Δημοτικός σύμβουλος Μεσσήνης